Blue Fire | PC
Trafilem na ten tytul przez jakies zestawienie gier soulso podobnych i pod wplywem impulsu kupilem. No i musze przyznac, ze nie spodziewalem sie az tak dobrej i obszernej gry. Mylnie zalozylem, ze to bedzie liniowa platformowka z bardzo skromnym, podstawowym zestawem ruchow.
Tymczasem Blue Fire okazal sie byc milym zaskoczeniem, majacym wiele wspolnego z gatunkiem metroidvani. Jezeli mialbym to porownac do innej platformowki to byloby takie A Hat in Time z poziomem trudnosci podkreconym o jakies 500% (ale to tez dlatego, ze Czapke w Czasie ogolnie oceniam jako spacer w parku) - chociaz to zapewne kwestia indywidualna. Wyczyscilem 100% gry i w sumie jestem ciekaw czy to tylko moje wrazenie... ale zeby ukonczyc trzy najtrudniejsze wyzwania na rozrzucownych po mapach "torach przeszkod" musialem odpalic instynkty, ktore nawet nie wiedzialem, ze we mnie drzemia.
Inaczej ma sie sprawa z bossami. Zawartosci w grze jest na jakies 14-20h i w tym czasie spotykamy szesc bossow, wiekszosc w drugiej polowie gry. Dwa pierwsze sa tak latwe, ze nic wiecej o nich nie napisze. Trzy kolejne sa nieco trudniejsze, wygladaja efektowniej ale jednak mozna odniesc wrazenie, ze walki z nimi sa blizniaczo podobne. Ostatni boss ma kilka unikatowych mechanik i wymaga uzycia calego zestawu nauczyonych w trakcie gry umiejetnosci. No i tyle, to elementy platformowe stanowia tutaj prawdziwe wyzwanie.
Eksploracje umilaja obficie rozsiane po mapie skrzynie z lupami. Zawieraja one glownie klejnoty, ktore pozniej mozna sprzedac za lokalna walute ale takze ulepszenia broni, klucze czy nowe skorki dla bohatera. W grze jest tez system ulepszen poprawiajacych mobilnosc umiejetnosci juz posiadanych przez naszego bohatera. Przykladowo, wyzszy skok lub dluzsze bieganie po scianach. Funkcjonuje to tak jak w wielu metroidvaniach - mozna posiadac tylko okreslona liczbe aktywnych ulepszen, ktora rosnie w raz z postepem rozgrywki. Mozna powiedziec, ze Blue Fire jest wypchany questami po brzegi jak na tak stosunkowo nieduzy projekt. Nie chce spoilerowac ale najbardziej zdziwil mnie sposob w jaki rozwiazalo sie jedno zadanie. Dla ciekawych wrzucam tutaj:
spoiler start
Wlasciciel agencji deweloperskiej w malej wiosce chce odzyskac klucze do jednego z domow. W rezultacie nasz bohater spycha faceta, ktory je przetrzymuje z klifu. Zleceniodawca misji jest przestraszony tym czynem i w zamian za milczenie i niewielka oplate oddaje nam akt wlasnosci feralnej nieruchomosci. :D
spoiler stop
Zeby o niczym nie zapominac do naszej dyspozycji jest w pelni funkcjonalny dziennik. Sama fabula nie jest jednak najwyzszych lotow, nie ma sie tutaj na czym skupiac - jest lepiej i wiecej niz np. w Crocu ale gorzej i mniej niz w Psychonauts. :P
Sterowanie - ogralem na PC + pad xbox one i bylo wystarczajaco precyzyjne. Wysokosc skoku i dlugosc dasha reaguja na moment puszczenia guzika. Backtracking z mocno dopakowana postacia to czysta frajda. Pokoje, ktore przy poznawaniu potrafily zajac 30min czy dluzej nagle przefruwa sie w minute. Styl graficzny calkiem ok. Nie moge sie zdecydowac czy podoba mi sie wszechobecnosc tych lsniacych niebieskich i czerwonych elementow w otoczeniu. Srednio to pasuje do designu wiekszosci lokacji. Jednak calosc to byl przyjemny dla mojego oka minimalizm. Muzyka spokojna - i dobrze - przy takiej lepiej mi sie powtarza jedna sekwencje skokow po 27 razy :').
Zeby bylo jeszcze milej - miesiac temu wyszlo darmowe DLC pod tytulem Void of Sorrows, a w nim jeden nowy boss, dwie nowe lokacje, przedmioty kosmetyczne i 16 (!) nowych torow przeszkod, o ktorych pisalem wyzej. Zawartosci starczy na kilka dobrych godzin.
https://www.youtube.com/watch?v=uosHr8YOYtI&ab_channel=GraffitiGames
Leci solidna osemeczka ode mnie. Dobra pozycja dla fanow platformowek wszelkiej masci. Szkoda, ze jakby od polowy ma sie wrazenie, ze lekko pospieszona do konca ale i tak dostalem duzo wiecej niz zakladalem.
