Publicystyka Najlepsze cyfrowe matki na dzień mamy

Zazdrościsz? Brzmisz jakby ci czegoś brakowało w życiu.

Serio czy ty nie masz nic do roboty w życiu niż szkalowanie gier Sony i onanizowanie się do zdjęć swojej Waifu z Cyberpunka ?

co to za mama
Ludzka. Taka, która popełnia błędy i ponosi ich konsekwencje. W końcu pojmuje, że zemsta nie przyniesie jej ulgi, a przedtem nie doceniała uczuć, które zaznała w domu. Zresztą, tak jak jest napisane w nagłówku artykułu:
Mądre, opiekuńcze, neurotyczne, albo zabójcze - matki w grach wideo są bardzo różne. Postanowiliśmy wybrać te najciekawsze i Wam o nich opowiedzieć.
Opisano tu różne matki. Najlepsze nie w znaczeniu idealne, bez skaz, a właśnie najciekawsze.

W końcu pojmuje, że zemsta nie przyniesie jej ulgi,
No, szkoda tylko że przez całą grę nie miała jakoś problemu z zabijaniem z zemsty, nagle na końcu coś się odwidziało jej.

Kalbi84 Ellie w TLoU Part II w ogóle nie jest „ludzka”. Ta postać jest zrobiona na psychopatkę. Nie miała problemu z pozabijaniem

osobników. Zastosowane tanie sztuczki łopatologicznie każą nam za to polubić inną psychopatkę

Dlatego Ellie nie jest ludzką matką, ani nawet ludzką osobą. Do tego matką JJ jest Dina; Ellie może być wobec niego co najwyżej „przyszywaną” ciotką. Jako masowa morderczyni, jaką się stała (a dokładnie: na jaką zrobił ją pewien utalentowany twórca fanfików z nałgty dog) nie nadaje się nawet do roli ciotki (o roli matki już nie wspominając).

Zaraz minie rok od premiery, a wciąż te same argumenty o manipulacji, nakazywaniu lubienia Abby, zabijaniu piesków i jak to tak może być, że Ellie nagle rezygnuje z zemsty, cała gra na nic. Hmmm, gdyby tylko Abby była dla Ellie inną przeciwniczką niż wszyscy inni po drodze. Gdyby tylko nie minął jakiś rok od ostatniego starcia z nią i sporo się mogło zmienić w jej życiu. Gdyby nie to, że kiedy idzie się z nią zmierzyć, to nie oczekuje, że zobaczy jak Abby bierze na ramiona Leva, opiekując się nim tak jak niegdyś Joel nią. No ale chciała ją zabić na początku czy też w środku gry, dlaczego także nie chce pod koniec, co za nielogiczna gra. W ogóle czy wy graliście w tę sekcję Abby poza momentami, kiedy rzuca piłki Alice czy nie? Bo tak czytam o tym, jak twórcy każą nam ją polubić, że się zastanawiam, w którym momencie kazali. Może w tym, w którym Mel nazywa ją zdzirą albo jak Owen wytyka głupie życiowe cele, takie jak np. poświęcenie kilku lat życia, by wytropić jednego człowieka.

Bite 30 godzin, żeby pokazać, że tutaj nie ma dobrej i złej postaci, że można lubić obie albo znienawidzić obie, ponieważ obie odwalały okropne rzeczy, bo żyły w tym świecie pełnym okrucieństw. Abby rozwaliła życie Ellie, zniszczyła jej szansę na wybaczenie Joelowi, przez co ego Ellie mocno poszybowało w górę. To jasne, że w trakcie swojej podróży załatwia ludzi, którzy wchodzą jej w drogę. Oczywiście, że przesadza, bo to jest naturalna konsekwencja tego, przez co przeszła. Piszecie, że nagle stała się psychopatką, a to brzmi tak, jakbyście nie chcieli jej widzieć w innej roli niż protagonistki, która walczy tylko z tymi absolutnie złymi ludźmi kanibalami od Davida itd.

Ale nie - gra manipuluje, bo zabijamy pieska jako Ellie, a głaskamy go jako Abby, więc na pewno chodzi o to, żeby polubić Abby, a Ellie pokazać jako złą, dzięki Druckmann za naukę. XD

A historia o odkupieniu, traumie, empatii, miłości i poszukiwaniu celów w życiu kompletnie niedostrzeżona. Szkoda.

gdzie ta kobieta jest ludzka?

Wiesz, że określenie "ludzka" nie musi oznaczać tylko "wykazująca się pozytywnymi odruchami", "dobroduszna"? "Ludzka" to także taka, która popełnia błędy i na skutek pewnych wydarzeń oraz znajdując się w ustalonych okolicznościach potrafi się dopuścić haniebnych czynów, jak to człowiek.

Ścianołaz „Może w tym, w którym Mel nazywa ją zdzirą […]” W tym momencie Mel nie chodziło o postępowanie Abby w kwestii jej zemsty

. Nazwała ją zdzirą dlatego, że

. Dlatego Mel jest ostatecznie wściekła na Abby:

Co więcej, odnośnie do samej Mel: gdy Mel (mimo że była w ciąży) na ochotnika wyruszyła na bojową misję

, wspomniała Abby o

, iż jej zdaniem ten zasługiwał na jeszcze brutalniejsze potraktowanie, lecz ona niekoniecznie chciała na to patrzeć. Celem tego było wzbudzenie w odbiorcy sympatii do „sanitariuszki” Mel, ale to znowu nie wyszło, ponieważ gdy wrócimy do sceny,

były pretensje o to, że wszyscy zostali oglądać „przedstawienie” i, wbrew rozkazom, nikt nie został na straży,

: przecież skoro Mel nie chciała patrzeć, to mogła wyjść stróżować. Zamiast tego, przyglądała się razem z resztą – zatem mówi, że nie chciała tego widzieć, ale się przyglądała. Zatem Mel nazywając Abby „zdzirą” myśli wyłącznie

.

„[…] jak Owen wytyka głupie życiowe cele […]” – Owen jest w zasadzie najbardziej pozytywną postacią z tego całego WLF-u/byłych świetlików i jedną z najbardziej realnych postaci w tej opowieści. Jednakowoż, aczkolwiek jego uwaga rzeczywiście dotyczyła sprawy z Joelem, to jednak wytknął jej coś, co Abby sama powinna dostrzec – jeżeli ma być taką postacią, jaką autorzy opowieści chcą, aby odbiorcy ją widzieli. Relacja Abby-Lev ma zająć miejsce dawnej Joel-Ellie. To ponownie sprawia, że osoba, której postać Abby nie przypada do gustu, spostrzeże to jako próbę narzucenia sympatii do Abby. Poza tą hecą z kijem golfowym, Abby później zabija Serafitów głównie w obronie Yary i Lva. Tymczasem druga strona barykady, Ellie, postępuje jak psychopatka, zabijając każdego napotkanego na drodze człowieka,

; to samo tyczy się zresztą Tommy'ego. Nawet sami twórcy tego „dzieła” podkreślali, że Abby zmierza ku odkupieniu i naprawieniu krzywd, natomiast Ellie jest na drodze do zemsty. Jest to zaprowadzone wręcz łopatologicznie, a autorzy posługują się bardzo prostymi technikami, aby osiągnąć zamierzony efekt – a przez to proste podejście, nie osiągają zamierzonego momentu.

Jednak wszystko powyższe nie obala niczego z tego, co stwierdziłem wcześniej: zarówno Ellie, jak i Abby, są słabym materiałem na matki, czy opiekunów. Obie dowiodły tego swoimi czynami. I nie były „ludzkie”.

9Stones Tak, tak, wiem, to było „PTSD”. Wytłumaczenie takie samo, jak to, że źle wychowane dzieci tak naprawdę mają „ADHD”, a ludzie nieumiejący pisać cierpią na „dysgrafię”.

W tym momencie Mel nie chodziło o postępowanie Abby w kwestii jej zemsty
Ale ja nie napisałem, że chodziło mi jedynie o Joela. Powiedziałem, że twórcy nie oszczędzają Abby tam, gdzie robi coś złego, bo jej czyny (nie tylko zabicie Joela) spotykają się z konsekwencjami, a robienie z niej nagle 100% dobrej postaci byłoby dopiero naciągane. Nie wiem, po co tłumaczysz mi przez dłuższy czas zachowanie Mel.

To o czym dalej piszesz, że Ellie walczy z biednymi ludźmi, którzy w ogóle jej nie zawinili, a Abby walczy z sekciarzami, więc pewnie twórcy chcą, żebyśmy z większą niechęcią podchodzili do Ellie, a to Abby była przez nas polubiona - skoro mamy dwie perspektywy, to wiadomo, że do pewnej grupy jedna postać będzie podchodziła inaczej niż druga. Abby jest w WLF (to nie jest pozytywna organizacja, warto przypomnieć), więc podchodzi do piesków z sympatią, a jej głównym wrogiem są Serafici. Ellie na drodze do Abby spotyka głównie niechętne wobec przybyszów Wilki, więc walczy z nimi i tyle. A to, która grupa jest mniej pozytywna, która bardziej, jest mało istotne, bo wszystko rozchodzi się o pokazanie obu perspektyw na pewne wydarzenia, postacie i grupy. Nie kierujemy Abby, żeby pokazać jakie to Wilki nie są fajne i że Ellie nie powinna ich zabijać. Zresztą ostatecznie Abby też musi z nimi walczyć.

Piszesz, że historia Abby dotyczy odkupienia, a opowieść Ellie to droga ku zemście, a wiesz, że to wynika z tego, że Abby drogę ku zemście już ma za sobą i sposób, w jaki ją ukończyła, sprawił, że zginęli wszyscy jej przyjaciele, a teraz ma tylko Leva? Ellie nie popełniła tego jednego błędu Abby, więc kiedy wchodzi na drogę odkupienia pod koniec gry, to jest w lepszym położeniu niż Abby była po wydarzeniach w Jackson. Jeśli tak bardzo lubiłeś Ellie, to chciałbyś, żeby zabijając Abby, zmarnowała jakąkolwiek szansę na spokój w swoim życiu, a Abby umarła jako ta, która odpuściła i okazała się lepsza? To byłoby dopiero pokazanie, że to Ellie była w tym wszystkim gorsza, a tak to zdobyła się na ten jeden ludzki odruch. Abby czy Ellie nie będą nigdy dobrymi matkami/opiekunkami, ale Joel jakoś mógł stać się takim opiekunem dla Ellie, mimo że w tym świecie torturował ludzi, był Łowcą polującym na często bezbronnych itd? Ocenianie tych bohaterów jako totalnych psychopatów nieco mija się z celem, kiedy widzi się, w jakim świecie żyją.

Ścianołaz Na końcu Abby

.
Abby odpuściła? Miała ochotę zabić

.
Kto właściwie pozostał Ellie? Zakończenie sugeruje, że raczej nikt. Ma co najwyżej osiągnięcie moralne, że w przeciwieństwie do Abby

obiektu swojej wendetty. Przy czym to moralne zwycięstwo też było tylko pyrrusowe, gdyż na końcu powinna nie czuć się za dobrze z tymi wszystkimi mordami i torturowaniem, których musiała dokonać w drodze do

celu – tak, WLF, Serafici, Świetliki, Joel, Tommy – wszyscy mieli coś, mniej lub więcej na sumieniu. Poza Mannym, Abby, Mel, Norą, Owenem, pozostali WLF-owcy prawdopodobnie nawet nie wiedzieli o istnieniu mieściny Jackson, nie wspominając o ciągu zdarzeń, które doprowadziły do fatalnego dla nich spotkania z Ellie. A oto przyszedł najpierw Tommy, a potem Ellie z Diną i zaczęli zabijać. Dlatego nie bawię się w spekulacje, kto jest gorszy, a kto lepszy: one obie (Abby i Ellie) to psychopatki. Rezygnacja z zabicia jednej więcej czy mniej osoby niewiele zmieni w ogólnym obrazie. Patrząc z drugiej strony, Abby miałaby swoją zemstę i utrzymałaby wszystkich przyjaciół, gdyby w odpowiednim momencie zabiła Ellie i Tommy'ego – żyjących świadków swojej rozprawy z Joelem. Nie zrobiła tego i zapłaciła cenę – śmierć swoich przyjaciół, a sama omal nie straciła życia. Yarę i Lva prawdopodobnie i tak by spotkała, i miałaby szansę na swoje „odkupienie”, gdyż gdy natrafiła na nich, jej działania nie miały związku z wydarzeniami z Jackson.

Odnoszę zresztą wrażenie, że takie jest zamierzenie twórców: świat w postapokalipsie jest brutalny (truizm), ale przynajmniej jedna z protagonistek zabijała „w słusznej sprawie” i, mimo wszystko, pomimo sadystycznego postępowania w pewnym momencie, w gruncie rzeczy była „dobrą osobą”, więc może pochylmy się nad Abby? Przez egoistyczne postępowanie Joela sprzed pięciu lat, Abby straciła tatę i szansę na odrestaurowanie pięknego, kolorowego świata sprzed pandemii (to akurat, moim zdaniem, bzdura, ale wygląda na to, że towarzysze Abby szczerze wierzyli w możliwość wyprodukowania szczepionki, jej skuteczność i możliwość zaszczepienia niezarażonej części społeczeństwa, przynajmniej amerykańskiego).

W moim odczuciu, we wspomnianym przypadku nie ma lepszej i gorszej. Obie protagonistki The Last of Us Part II są psychopatkami. Przy czym, o ile Ellie nie rokuje szans na to, aby miała możliwość na naprawienie swoich działań (w imię prywatnej zemsty wybiła całą masę ludzi. Trudno coś takiego naprawić tak, żeby potem się dobrze czuć, nawet jeśli zabija się ludzi „szarych”, o ile nie jest się psychopatą. Chyba że powstanie Part III, w której Ellie, zabijając kolejne hordy wrogów, zainfekowanych czy nie, trafi do przegrupowanych Świetlików, którzy pewnie zdołali odtworzyć swoją organizację, ale nie w Santa Barbara i, może przy pomocy Abby (?), podda się zabiegowi wyekstrahowania materiału do badań nad szczepionką, ratującą całą normalną ludzkość?), o tyle Abby w imię zemsty zabiła „tylko” jedną osobę, w swoim środowisku mając, mniejsze lub większe, poparcie w tej kwestii (reszta jej zabójstw była albo w samoobronie, albo w obronie jej przyjaciół, albo w ramach jej działalności żołnierki WLF) i dalsza opieka nad Lvem może służyć jako wyprowadzenie jej na prostą (znowuż, podobnie zresztą było z Joelem: po wybuchu epidemii był bandziorem i przemytnikiem, a osiadł w Jackson, gdyż chciał z Ellie odtworzyć utraconą rodzinę).

Rozpisałem się o Mel, aby pokazać tanie chwyty, zastosowane w scenariuszu.

9Stones O nikim nie wyraziłem się z pogardą, po prostu pomysły z osobami z dysgrafią czy ADHD służą wyłącznie pójściu na łatwiznę. Jestem przekonany, że przy odpowiednim postępowaniu, nauce i wychowaniu młodzież i dzieci można z tego wszystkiego wyprowadzić. To nie są choroby.

Pani argument przypomniał mi pewien incydent w Holandii. Noa Pothoven mogła zostać wyleczona, ale gdy stosowane w tym kraju metody nie przynosiły oczekiwanych rezultatów, łatwiej było po prostu machnąć ręką i pozwolić jej na zagłodzenie się. Oczywiście, wbrew temu, jak początkowo informowano, nie było to “eutanazja z asystą”, ale zgoda na popełnienie samobójstwa, lecz w istocie nie zmienia to istoty rzeczy.

Czy kiedy mówię, że w moim przekonaniu Noę Pothoven można było wyprowadzić na prostą, w tym sensie, że przy odpowiedniej terapii zapobiec jej chęci śmierci, obrażam ją?

To samo tyczy się ADHD i dysgrafii: to są sprawy, z którego człowieka da się wyprowadzić. Gdy np. osobie z dysgrafią po prostu wystawi się świstek, że nie potrafi pisać, nigdy się tego nie nauczy, mimo że mogłaby. To pójście na łatwiznę, nie walka z problemem, nie usunięcie go, ale machnięcie ręką. A niech sobie będzie, niech będzie już sobie osobą niepotrafiącą sklecić poprawnie zdania; przynajmniej nikt nie będzie się musiał zbytnio wysilać.

Osoby psychopatyczne są, oczywiście, osobami chorymi i powinny podlegać leczeniu. Jednak w dwóch swoich wpisach napisałem, że Ellie i Abby postępują/zostały napisane jak psychopatki, dopiero w trzecim napisałem, że są – jednak raczej z rozpędu, jako skrót myślowy, ze względu na to jak postępują. Zresztą, są to postacie fikcyjne, więc nawet za określenie ich „psychopatkami” się raczej nie obrażą. Jednak przepraszam wszystkich, którzy mogli poczuć się urażeni treścią moich komentarzy.

Jacy czytelnicy takie artykuły