Gramy dalej Ta gra ma 21 lat, a i tak pokazuje, jak powinny wyglądać zadania w RPG-ach

Niby racja ale omija podstawową dziś kwestię: obecni gracze nie oczekują tego co było. Owszem, narzekają na to co jest, ale też jakby im dać to co było to dopiero by się pomyje wylały. Dziś gry nie są dla garstki "wybrańców". Są już najprawdopodobniej do miliardów ludzi, którzy potrzebują (to chyba nie jest do końca "chcą") włączyć szybko grę - taki casus konsoli (power - play) - coś porobić i ją zgasić. Gra typu Planescape jest stworzona do tego, żeby ją skończyć. A jak dziś gracze kończą gry? Wcale. Zaczynają jakąś, eksplorują i przeskakują na następną. Tacy są klienci, takie są gry. Tak jak z lootboxami, są w grach bo to gracze je uwielbiają. Także gracze narzekają na byle jakie questy "przynieś podaj pozamiataj" ale jednocześnie dokładnie takich oczekują. Oby były w dobrej "oprawie" (dziś to coraz częściej "oby znajomi też w to grali". I co tydzień w co innego) i nie chodzi tylko o grafikę. Ta "oprawa" jest sednem, tutaj można wskazać W3 - większość zadań to generyczne nic ciekawego ale jednak otoczka wciąga, chce się te znaczniki po prostu wyczyścić, bo się miło po mapie szwęda. Nie trzeba w takim przykładowym W3 każdego questa na miarę Barona.

A ja tam Planescape dobrze wspominam, do tej pory jeśli chodzi o fabułę i questy nie grałem nigdy w nic lepszego. Sposobów na przejście questów było co nie miara. A jak po latach czytałem poradniki to za głowę się łapałam, że tak można było zrobić. Dla mnie 10/10 dużo przed słynnymi baldurami. A że teraz ludzie wolą prostsze i szybsze gry (często ładniejsze) cóż znak czasów, ale czy to powód do zmartwień? Świat idzie do przodu a my go nie zatrzymamy, ale zawsze możemy od czasu do czasu pójść pod wiatr nawet gdy wieje w dobrą stronę.

Tak jak w pierwszym poście - niby tworzą indie RPGi, by były inne niż komercha AAA samograjów power fantasy jak Skyrim, gdzie przy jednym przejściu zalicza się wszystko, ale ile stękania potem jest że nie gra się w nie jak ww. wydmuszki AAA.

To jeden z tych problemów rynku indie - tworzysz coś innego ale i tak musisz się liczyć z większym rynkiem który dyktuje trendy. Inaczej licz się z narzekaniem (tu niespodzianka - Polacy w tym nie przodują) i refundami, które przy niewielkiej sprzedaży są odczuwalne.
O takim czymś jak przebiciu się do świadomości klientów nawet nie wspomnę.

P:T wyszedł w innym czasie, gdzie przed graczem stawiano jakiś cel bez znacznika i musiał sobie radzić w dziwnym świecie którego zasady dopiero poznawał. Dzisiaj takie coś nie przejdzie, a przynajmniej nie bez masy zrzędzenia i narzekania.

Planescape Torment to gra z najlepiej napisanym scenariuszem w historii gier RPG. Dla mnie osobiście to gra idealna. Oczywiście ocena 10/10.

Kiedyś gry robili ambitni pasjonaci, a zarobek był przy okazji. Dzisiaj jest za dużo pieniędzy w tym biznesie i obecne pokolenie ma inne oczekiwania to wszystko jest spłycone i nastawione na agresywny zysk. Indyki są raczej rozpaczliwą próbą nawiązania do starych czasów, ale brakuje im rozmachu, często kończą jako wydmuszka typu Numenera.

W nowych grach też można znaleźć ciekawe zadania tylko problemem jest, że potrafią utonąć w ilości innych zadań i na część się nigdy nie trafi. Choćby w takim Odyssey. Gdyby wykroić tam część świata i tych najprostszych zadań to było by nieźle pod tym względem. Jasne, nie są to zadania nad którymi kombinujesz długie godziny ale też nie każdy tego szuka. Gdy odpalę grę na godzinkę lub dwie to chcę ukończyć jedno bądź dwa zadania i wyłączyć z poczuciem progresu i odhaczenia czegoś. Obecnie zacięcie się na dłużej w jednym miejscu wzbudza raczej irytację niż ekscytację z trudności zadania.

Gracze oczekują dokładnie tego co teraz gry oferują.

Powiem Wam, że ta gra w ogóle wystawiła moje oczekiwania za drzwi i zaskoczyła tym co tak naprawdę chce zaprezentować. Gdzie większość gier stawia na piękne miecze, śliczne czary i ogromny repertuar bestiariusza oraz dobry system walki, PS:T stawia na coś zupełnie innego. Gra bawi się Twoim światopoglądem i będzie go wystawiać na próbę, a to kim się stajesz powoduje kto za Tobą podąży i się będzie zgadzał. Pamiętam jak w recenzjach, mimo wymienianej w minusach bardzo słabej walki oraz zarzucania jej spłycenia miejsca akcji - Wieloświata, dostawała bardzo często maksymalne noty i 9-tki (coś jak Skyrim 10/10, mimo prostej jak cep głównej fabuły, ale tam też zupełnie coś innego błyszczy, czyli eksploracja świata). To jedna z tych gier, którą chociaż się powinno spróbować zagrać i poznać kilka postaci, a już wtedy łatwo się przekonać czemu tak jest oceniana.
Przeciwnik, który najbardziej mi zapadł w pamięć to mózgoszczury (chyba tak się nazywały), które pojedynczo były głupie i słabe, ale w wielkiej gromadzie rosły w moc i inteligencje i czasami taką inteligencje, że można było z nimi pogadać. Najbardziej intrygująca gra wszechczasów.

W czasach gdy Planescape wychodził, gry to była niszowa branża. Ile w tamtych latach było ciekawych tytułów w roku? 3-4? Wtedy gry musiały być dobre, żeby to niewielkie grono pasjonatów je kupiło. Poza tym możliwości techniczne były raczej słabe i powodowały że trzeba było uruchomić wyobraźnie, bo pokazać na ekranie można było niewiele. Questy z takich gier jak Baldurs Gate 1-2 pamięta się po 20 latach, właśnie dlatego że większość rzeczy działa się tak naprawdę w naszych głowach. Branża się zmieniła, zmienili się klienci i 'grupy docelowe'. Dzisiaj pasjonaci którzy 20-25 lat temu przecierali szlaki nie mają czasu żeby całymi dniami rozpracowywać tytuły. Nadal oczekują tamtej perfekcji, tamtego 'czegoś', ale po co? Przecież gdybym dzisiaj dostał grę typu BG2 i miał ją bez internetu przejść to zajęło by mi to z 10 lat, bo co to za granie po 5h w tygodniu rozłożone na 7 dni? Zanim się odnajde w tym co robiłem poprzednio to już musze gre wyłączyć.
Dziś w gry gra KAŻDY, widać to właśnie po wymaganiach co do gier a często po prostu ich braku. Tytuły wydmuszki, w których nie ma nic poza ładnym światem to dziś norma. Mechaniki kopiowane taśmowo, nuda. Ale tak jest łatwiej... Niestety. Nie trzeba za dużo myśleć, nie trzeba uczyć się nowych, często skomplikowanych rzeczy. Ot typowa rozrywka na wieczór.