Gra Fantasy General II | PC

Poczekam aż wyjdzie z wszystkimi dodatkami. I stanieje. Jedynki nie skończyłem nigdy - grałem za dzieciaka z 20 lat temu i była wtedy dla mnie zbyt trudna. Najpierw jedynkę ogarnę.

Nie jest źle, gra przyjemna, tylko rozpaczliwie jednostronna - mamy kampanię barbarzyńcami i koniec. Choć jest jeszcze strona przeciwna i do końca się łudziłem, że gdy dobrnę do barbarzyńskiego finału, obalając cesarza Imperium, zostanę dopuszczony do kampanii nr 2, czyli imperialnej, by z kolei powalczyć wojskami strony przeciwnej. Tak to się utarło w co lepszych grach. A tu - guzik. Imperium tylko w potyczkach. No a to jednak nie to samo, sporo przyjemności z takich gier płynie właśnie ze stopniowego pozyskiwania coraz silniejszych jednostek i w ten sposób uczenia się o ich mocnych i słabych stronach. Już fakt, że są tylko dwie armie - niemiło zaskakuje. No bo dziś trzy to chyba takie minimum przyzwoitości. Niby urozmaica to fakt, że w ramach ekipy barbarzyńców możemy pograć trollami i wodnymi jaszczurami, ale trolle to raptem dwie ścieżki rozwoju, a jaszczurów nie opłaca się brać, bo akurat dostajemy tę opcję, gdy przenosimy się z bagnistych rejonów na pustynne - gdzie walory amfibijne gadów są mało przydatne. I w dodatku pojemność armii przestała nam rosnąć, wobec czego trzeba by weterana wymienić na nowicjusza - a to zaboli. W ogóle, kiepsko z tą pojemnością armii. Rozumiem, że ma być ograniczona liczba jednostek do konkretnej misji, ale można było w obozie trzymać jakieś dodatkowe jednostki i je wymieniać - raz, że jednak by się potem na co najmniej jednej mapie (wysp) jakiś jaszczur bojowy przydał, a dwa, że byłoby fajniej grać, mając opcję doboru ekipy pod nowe zadanie. Jednostek i szans na ich rozwój jest przez to mało, sensowna polityka w sprawie weteranów i ich nieusuwania na rzecz nowych (a innych jeśli chodzi o typ) jednostek do tego mnie przywiodła, że niektórych w ogóle się nie dochowałem. Aha, i jeszcze niedobory punktów magii. Nie wiem czy tak specjalnie wymyślili, by grę drugi raz przechodzić, by pograć tymi pominiętymi jednostkami, ale po prostu nie było za co wykupić jednostek mocno magicznych damskiego i męskiego pochodzenia [jako że w grze, generalnie, mamy odziały kobiet i facetów, przy czym trudno orzec, które są te lepsze :) czyli mocniejsze].
Podsumowując: gra jest dobra, bitwy zajadłe i ciekawe, tylko na tle obecnych norm (po kilka ras, po kilka kampanii fabularnych każdą z nich) robi wrażenie jakiejś przymiarki do kompletnej gry. Co o tyle dziwi i irytuje, że to jednak nie strategia a taktyka, więc cały problem budowania innej ekonomii dla każdej takie rasy - odpada. Węszę chęć zarabiania na DLC ale przy takim podejściu na starcie autorzy mogą się rozczarować, bo zniechęcą graczy i nikt po prostu nie sięgnie po podstawkę. Mieć dwie strony i tylko jedną kampanię? Skandal w wieku XXI