Gra Elden Ring | PC

Tym razem zapraszam do prawdziwej krainy zmarłych, czyli na Modre Wybrzeże. Jego tereny porastają błękitne kwiaty, które prawdopodobnie symbolizują śmierć duchową (a nie tylko - jak czerwone - cielesną). Wszędzie widać zarówno grobowce, jak też ślady po wielkich kamiennych łodziach, które przewoziły zmarłych i być może rozbiły się tutaj wskutek działania kolumny tłumiącej. W tym miejscu podróż dusz została więc przerwana.

Nic dziwnego, że na Modrym Wybrzeżu tak często występują nagrobne konwalie, a smok, który strzeże wejścia, zionie duchowym ogniem. Nic dziwnego również, że to właśnie tutaj Miquella - w drodze do osiągnięcia boskości - zdecydował się ostatecznie pokonać wewnętrzne rozdarcie, a następnie zrezygnować z najważniejszej części swojego jestestwa, czyli miłości do świętej Triny. Duchowy wymiar półboga spoczywa zatem w najgłębszej czeluści pod Modrym Wybrzeżem.

Funeralny charakter terytorium przybrzeżnej wyspy, którą - jak widać - przemierza zmatowieniec, koncentruje się jednak wokół zmarłych pochodzących z tajemniczej krainy Ranah. Zanim nasz wzrok powędruje w stronę skrzydła potężnego smoka i Wyszczerbionego Wierzchołka, warto więc zwrócić uwagę na niewielki budynek bezimiennego mauzoleum, w którym przyjdzie nam zmierzyć się z utalentowanym duchem tancerki z Ranah. Wcześniej możemy na wyspie odnaleźć perfumy, które służyły kobiecie do oczarowania niezwykłym zapachem widzów (lub ofiar) obserwujących taneczny spektakl.

Co ciekawe, wykorzystywana przez tancerkę broń dzieli zestaw ruchów z ostrzem niewidomego szermierza. Być może ten legendarny wojownik również pochodził z krainy Ranah i dlatego styl, jakim posługiwał się w walce orężem, emanował niezwykłą wręcz gracją. Rzecz jasna, szermierz zaginął bez wieści, ale jeśli chcemy choć przez chwilę zasmakować kunsztu, o którym krążą legendy, możemy zmierzyć się z jego zdolną uczennicą, Malenią.

Niektórzy twierdzą również, że Marika spotkała się kiedyś z tancerką z Ranah i zgłębiła tajniki uwodzicielskich ruchów, aby oczarować najwyższych inkwizytorów wśród Rogatych Posłańców i uniknąć tragicznego losu pozostałych szamanek ze swojego ludu. Nie bez powodu Miquella wspomina o "uwodzeniu", które było "na początku" historii zapisanej przez boską królową, a ocalała z pogromu w Belurat staruszka nazywa Marikę "ladacznicą". To jednak niepotwierdzone plotki.

Kolejne spotkanie z wioską Bonny. Po lewej stronie przepaści Smagająca Chata, o której już wspominałem, zaś po prawej wiszący most, który prowadzi do miejsca, gdzie nadsłojownicy przeprowadzali okrutne rytuały (biczowanie i ćwiartowanie szamanek). Choć wojska Messmera "oczyściły" ogniem to znienawidzone przez Marikę miejsce, nad zniszczonymi chatami wciąż widać mnóstwo podwieszonych słojów.

Całkowite unicestwienie ludu szamanek było konsekwencją religijnego skrzywienia Rogatych Posłańców. Próbowali oni osiągnąć świętość rozumianą prawdopodobnie jako powrót do stanu istnienia w Tyglu, gdzie wszystkie (wymieszane) byty tworzyły jedność. Z kolei ciała szamanek posiadały niezwykle przydatną (z punktu widzenia Posłańców) cechę: mogły ulegać transformacji w inne formy istnienia i łączyć się ze sobą. Dlatego widzimy w Krainie Cienia wiele pni, których kora układa się w ludzkie kształty, zaś w wiosce szamanek obserwujemy na własne oczy powolną transformację przodkini Mariki w rozłożyste drzewo. I właśnie tego rodzaju "spoiwa" potrzebowali Rogaci Posłańcy, aby w słojach "wymieszać" poćwiartowane ciała szamanek z niepokornymi przedstawicielami swojego ludu, których również siłą (po zamknięciu w lochach pod Belurat) przymuszano do wzięcia udziału w religijnym eksperymencie, czyli w procesie okrutnego "wekowania".

Być może Marika byłą pierwszą szamanką, która przetrwała cały rytuał i osiągnęła zamierzony przez Rogatych Posłańców stan świętości, po czym - za namową Dwóch Palców - zeszła z dalszej drogi prowadzącej do Tygla i postanowiła zostać boginią. Inkwizytorzy z Belurat uznali to za "zdradę" (o której wspomina Miquella). A może uratowała się w zupełnie inny sposób, wykorzystując kobiece wdzięki i umiejętności pozyskane od tancerki z Ranah.

Tak czy inaczej, szamańska esencja Mariki odzywa się dalekim i spaczonym echem w cielesnej formie jej potomstwa, które zazwyczaj stanowi amalgamat różnych bytów (np. człowieka i węża lub chłopca i dziewczynki). Najbardziej jaskrawym tego przykładem jest Godrick, który nosi nawet przydomek "Zszywaniec". A pamięć o wymyślonym przez Rogatych Posłańców sposobie uwznioślenia bytu leży pewnie u podstaw projektu Bramy Boskości, która składa się przecież z tysięcy ciał i posłużyła Marice do przejścia w inną formę istnienia.

I znacznie krótsza ciekawostka, żeby już tak nie przynudzać.

Wieża Enir-Ilim ma kształt wznoszącej się spirali. To symboliczne odniesienie do formy "strumienia Tygla", który próbowali też odtworzyć w specjalnej inkantacji (właśnie o nazwie "Spirala") kapłani Rogatych Posłańców. Architektoniczny projekt wieży obrazuje rytualną drogę ku świętości, czyli zbliża Posłańców do Tygla.

Mgliste mokradła przylegające do lochów pod Belurat, a zarazem leże smoka zionącego duchowym ogniem. Znajdujące się na pierwszym planie klatki przypominają o okrutnych praktykach Rogatych Posłańców. Mogą też stanowić pamiątkę po wojnie toczonej przez Messmera, który najprawdopodobniej wyciągał z lochów słoje z szamankami, aby przetransportować do leprozorium w Donżonie Cienia część ocalałych z religijnego pogromu przedstawicielek ludu Mariki. W oddali widać zarówno katedrę Manus Metyr, jak i Wyszczerbiony Wierzchołek.

I pierwsza próba eksploracji mglistych mokradeł... :)

...oraz wspomnienie chwili, kiedy rozpoczęła się przygoda w krainie Ostrodrzewa.

Piekne screeny, piekne opisy. Swietna analiza lore i swiata. Dzieki.

btw.

Niektórzy twierdzą również, że Marika spotkała się kiedyś z tancerką z Ranah i zgłębiła tajniki uwodzicielskich ruchów, aby oczarować najwyższych inkwizytorów wśród Rogatych Posłańców i uniknąć tragicznego losu pozostałych szamanek ze swojego ludu. Nie bez powodu Miquella wspomina o "uwodzeniu", które było "na początku" historii zapisanej przez boską królową, a ocalała z pogromu w Belurat staruszka nazywa Marikę "ladacznicą". To jednak niepotwierdzone plotki.

CAly czas myslalem ze to Marika byla ofiara i byla to rzecz ktora mnie z tego intra przesladowala, a tu sie okazuje ze zupelnie na odwrot wszystko.
Dzieku za to bo tych kropek akurat nie umialem sobie polaczyc.
Plotki, nie plotki... pasuje jak ulal.

ps. Z takim poziomem analizy to zrobilbys pieniadz na kanale yt. ;)
Duzo gorsze maja po kilkaset tysiecy wyswietlen.

Ja mam meza wiec wypraszam sobie.

PS. polecam kolesia dodac zawczasu do ignore, bo to jest poziom frustracji podobny jak u tego co wczesniej walil spoilerami.
A wszystko z powodu tego ze nikt mu nie wytlumaczyl fabuly (post 1 na tym forum) i nie zasmial sie z jego "zartu" (post nr 2).
Kolega ma chyba do nas zal.

Wiek obstawiam tak 14 lat. Moze Bukary zanalizuje styl i pisownie, musiala byc spora "spinka". ;)

No stary to lepiej nie wchodź na youtube bo eksploduje Ci mózg, tam są 3h+ filmiki poświęcone JEDNEJ postaci, mają po kilkaset tysięcy wyświetleń i często dalej toczy się dyskusja w komentarzach na temat rzeczy nieomówionych przez autora.

I zamiast wrzucać jakieś wtręty z dupy o biednych żonach (współczuję raczej posiadaczom partnerek które nie akceptują hobby i wymagają ciągłej uwagi, jakby się świat zawalił jak ktoś raz na 3 lata przewali 30h na przestrzeni 3 tygodni) raczej cieszyłbym się że nadal wychodzą gry o których chce się rozmawiać, bo świat jest zawiły, głęboki i tajemniczy, a gracz traktowany jest istota rozumna a nie kretyn któremu wszystko trzeba podać na tacy, zarazem wrzucając milion quest markerów i upraszczaczy.

Jarekgruszka, przeloguj stary.

Ale jak się tak zastanowić, to nawet mi to trochę schlebia.
Człowiek już myślał, że zdziadział, bo nowe gierki się chłonie jak czipsy, a tu jednak stare chłopy rozprawiają o d* Rominy przez 3 odsłony.
To raczej dobrze świadczy o grze.

Ale fakt, że ktoś włazi na forum o grach i widzi, że gadają tam o grach bez spłaszczania ich do sposobu, w jaki parzydełkowiec konsumuje plankton - i jego to dziwi.
No, gratulacje :).

potwierdzam, ja jestem tym mężem. Co wieczór rozmawiamy o teoriach związanych z grami FS.

Yep, He's my consort.

W tym roku planujemy podroz do Caelid.

https://www.youtube.com/watch?v=hkp4Sc4D7bw

Ej, to który siedzi na czyich plecach?

Ej, to który siedzi na czyich plecach?

Przepraszam ale to sprawa miedzy mna, Gravediggerem i Greater Will, ktory widzi co robisz pod pierzynka.

Mam dość podobną subiektywną ocenę, łącznie z Yorim, któremu kotwica w plecy.

Z dłuższymi ocenami chcę się wstrzymać do końca gry, ale jak na razie, w mojej topce bossów gierek Soulsborne w ogóle, znajdują się 3 bossowie z tego dodatku...

Nie miałem do tej pory problemów z kamerą, albo movesetem bossów, za każdym razem było to git gud, bez żadnych wyjątków.
Włącznie z Yorim, który okazal się być podatny na szybki oklep. I któremu i tak kotwica w plecy. Oczywiście czekam na końcowego, ciekawe jaka to będzie faktycznie ściana.

W każdym razie wiem, że zostało jeszcze dużo fajnej zawartości.

Nie tylko skok. Obecnie staram się wykorzystać potencjał Postawy Skrzydła w Milady, żeby "teatralnie" skontrować ciosy Messmera. Udaje się w wielu przypadkach, ale nie kumam jeszcze do końca movesetu bossa.

I mimo, że do przejścia gierki jeszcze daleko, mimo, że chcę później ograć jeszcze Lies of P, to już mnie korci jakiś star lined sword build z hybrydą intową - nigdy nie grałem w tej grze postacią pod magię.

bugsbunny69

Tu masz tyle buildów, że całe życie będziesz testował. ;)

https://www.youtube.com/@Fextralife
https://www.youtube.com/@SoulKingsss
https://www.youtube.com/@syrobe
https://www.youtube.com/@DomsRoundtable
https://www.youtube.com/@TheKingofRedLightning

W ER, a zwłaszcza teraz z DLC, liczba buildów jest tak ogromna, że przyprawia o zawrót głowy i najlepsze na koniec są są te wymyślone samemu :-) Ale podpatrywanie ciekawych, kreatywnych przykładów nigdy się nie nudzi i inspiruje. Wg mnie ważniejszy jest pewien proces związany z odpowiedzią na osobiste pytania jak chcesz grać, w jakim stylu i na jakim poziomie trudności: z summonami czy bez, zwyczajnie czy OP, "naukowo" i matematycznie czy fizycznie, melee czy magia, zwarcie czy dystans, agresywnie czy spokojnie, jaką bronią - dużą siłową czy mniejszą i zwinną, jak chcesz się bronić: unikami, blokowaniem tarczą, parowaniem, ochroną statystykami, itp. itd. Jak sobie odpowiesz na takie pytania, to wtedy wybierzesz broń i inne składniki typu talizmany, eliksir, przedmioty pomocnicze.

Na jakim etapie gry można resetować statystyki?

U Rennalli w Akademii. Będziesz potrzebował do tego Łzy Larwy, które odnajdujesz w świecie podczas eksploracji. Ich liczba jest całkiem spora, ale jednak ograniczona.

Co do postawy Messmera, to wiele wyjasnia jak sciagniemy z niego szmatki. ;)

https://www.youtube.com/watch?v=1qK49zltOB8

btw. Polskie tlumaczenie "Base Serpent Messmer" jest kuriozalne. Wiem ze co chwila pisze o tej PLce, ale nic nie poradze bo wasze screeny i posty dostarczaja mi fikolkow umyslowych tlumaczy na biezaco. ;)

Kolejna świetna walka z Twojej strony! Dobrze, że je publikujesz. Miałeś trochę szczęścia po tym nadzianiu w drugiej fazie, ale to jest piękne jak z takich sytuacji się czasem wychodzi. Widać też, że dobra broń ta Milady, kiedyś spróbowałem, ale nigdy nią nie grałem, za szybka ;-) ;-) Ale niezła w Twoim wykonaniu. Dość szybki stagger, podobnie jak moje dwa kilofy razem wzięte. Ja pierwszy raz podobnie po 10+ razach go pokonałem i zgadzam się, że walka jest spoko do wyczucia. Dziś mam ją praktycznie wyuczoną na pamięć, a początek to wręcz oskryptowany: chwila relaksu - roll - mikro pauza - roll z bliskim ustawieniem - dwa machnięcia kilofami L1 - unik - machnięcie kilofami - stagger a potem to już z górki :-) Z tym zeskalowaniem to zależy jak kto przechodzi podejrzewam, w jakiej kolejności, z jakim poziomem SB, jaką bronią, z jakimi efektami i jak agresywnie. Zauważyłem, że przechodzisz dość dokładnie i grasz agresywnie, więc to jest dla Ciebie dość szybki taniec. No Maliketh to jest mój Nr 2 w podstawce. Nie mam wrażenia, że on jest jakoś źle zeskalowany. W takim duo, gdzie wchodzi na 2-gie danie, to jest boss bardzo dynamiczny i wymagający, ale za to można mu szybko zbić HP. Taki balans. A siłowo to już bardzo szybko i łatwy stagger. A z parowaniem Blużnierczym Szponem to już w ogóle. Jak się tego nauczyłem i robi jedno z tych swoich parowalnych salt to już po nim. Tak sobie mówię lekko dziś, ale pamiętam, że ja się jego ładną chwilę uczyłem, to znaczy przez kilka przejść zanim doszedłem do takiej przyjemnej zabawy.

A moje obiekcje jak napisałem, kwestia gustu. Przede wszystkim wygląd, no nie wygląda to poważnie, taka chudzinka z tymi wężykami, a potem u mnie to się przekłada na resztę. On jakoś na trailerach wyglądał dobrze, ale w walce jak się na niego patrzy to nie za bardzo. Uprzedzenie, albo na coś trzeba ponarzekać, żeby nie było, że cały czas w różowych okularach. Natomiast z widocznością to może jest też kwestia ciemno / jasno. Jak lubię jasno i nie lubię ciemno. Wielu ludzi narzeka na szybkość, "chaos" na ekranie i widoczność w drugiej fazie bossa końcowego. A ja się tam czuję bardziej komfortowo pod tym względem. Podsumowując, to jest jedna z takich rzeczy, że cały świat twierdzi S-Tier, a ja no nie ;-) Gusta.

Czekam z ciekawością aż się zabierzesz za danie końcowe i do którego obozu trafisz - większościowego czy nawróconego :-)) Ja jak sobie z nim kilka razy dziennie nie popykam to dzień stracony ;-) Jeszcze jakiś roczek i będę go miał na kilka strzałów z Butów Dane'a.

Kwisatz - wooooow...
Ta dbałość o szczegóły mnie czasem naprawdę rozwala. Oczywiście przeczytałem opis jego remembrancu, ale nie dotarło do mnie, że ten stan może się wiązać z lekką niepełnosprawnością i w najlepszym wypadku - deformacja.

Xandon - a dzięki byku. Śmiesznie to wszystko wyszło, powinienem tam ze 2x paść, byłem pewien, że wybiję go z tego graba, a tu proszę. W sumie to zapadają mi w pamięć takie brudne i chaotyczne pojedynki, bo był to już drugi przykład, gdzie dosłownie wyszedłem z tego z kilkoma hp.
Żałuję czasem, że mam stary PC i głównie na konsoli w to gram, z chęcią zrobiłbym jakieś save przed niektórymi bossami, żeby sobie móc ich ćwiczyć:).

Mówiąc o Malikecie, porównuję go tak dlatego, że to wróg, który potrafi być bardzo groźny, mimo niewielkiej ilości hp. W przypadku Messmera, może po prostu przypadkiem trafiłem na jakąś jego podatność, ale też odniosłem takie wrażenie.

A po Waszych postach ogólnie, naprawdę nie mogę się doczekać tego końcowego bossa. Totalnie nie wiem, czego oczekiwać. Najpewniej srogiego sprowadzenia mnie na ziemię, ale w przeszłości już się zdarzało, że ci trudniejsi bossowie mi klikali, a zatrzymywałem się na kilka godzin, na jakimś bossie, którego nazwy prawie nikt nie kojarzy:) ot i życie.

Ciekawym jest to, że te modele faktycznie można rozebrać. Co więcej, siedzą tam detale, które mają jakąś wartość dla lore.

Przykładowo w tej mrocznej posesji pod kocami piętrzą się palce. Nie widać ich, dopóki nie odpalimy specjalnego progrmau.

Devsi z pasja plus naprawde niesamowity etos pracy designerskiej.

Ja pamietam jak zaczynalem w soulsy to sie smialem z tych wszystkich teorii, skladania fabuly, jarania sie ludzi ze to najbardziej szczegolowe gry ever, ze mimo ze nic nie ma to wszystko jest, itd...

Ale nie. One naprawde takie sa, i ktos naprawde siedzi i dzierga te szczegoly modeli, budynkow, postaci, swiata, opisow, itemow, a nawet efektow spelli czy pierdol takich jak ile jest rodzajow motyli i jakie maja kolory albo ze bezposrednio nad podziemiami ze zgnilizna fauna i flora na powierzchni jest zajeta przez Deathroot (ktore zobaczy ingame 5% ludzi, a ze 20% moze na youtube) i ta pajeczyne lore tak zeby sie spinalo.

I to przy zachowaniu niesamowitego poziomu artystycznego i oryginalnosci designow.

Ja wiem ze chwilami popadam w mega fanbojstwo, ale From Soft to sa bogowie gamingu i nic na to nie poradze. ;P Oczywiscie sa tez inni super, ale zadna firma nie ma az takiego podejscia do tworzonych rzeczy. Napewno nie w segmencie AA/AAA.

Minas Morgul też gram na konsoli. Dlatego w ER mam teraz aż 6 postaci na różnych poziomach i robię jeszcze przejście SotE na ostatniej z nich. Na najwyższej postaci trzymam cały czas otwartego bossa końcowego do trenowania skilla i testowania buildów. Zamiast save'ów rodem z PC w sumie wolę przelecieć sobie szybko grę, aby się spotkać z tymi bossami ponownie, co nie zabiera aż tak dużo czasu (teraz więcej z DLC) i ma jakiś tam nawet urok. Może też dlatego, że ja nie za bardzo potrafię siedzieć nad jednym bossem kilka godzin w ciągu, więc do niektórych podchodzę spiralnie, za każdym okrążeniem coraz bardziej czysto, i to u mnie działa.

czysta naparzanka bez żadnej fabuły

Nie do końca. Fabuły tutaj aż nadto. Tylko trzeba uważnie czytać opisy przedmiotów, a następnie zestawiać je z narracją środowiskową w miejscach, gdzie zostały znalezione. Zerknij chociażby na moje ostatnie wpisy (1178 i następne).

Prawdą jest natomiast to, że prezentacja fabuły (np. dialogi z postaciami, struktura zadań) nie jest najmocniejszą stroną FS. Gdyby tutaj Japończycy zbliżyli się do nurtu "klasycznego" (np. gry CDPR), wówczas mielibyśmy do czynienia z bogami gamingu. ;)

Gdyby to zrobili to ich gry stracily by jeden z najbardziej wyrozniajacych je elementow. Jeden z elementow, ktore doprowadzil serie i firma do dzisiejszej pozycji. Element ktory nadaje jej charakter, i ktory jest jednym z synonimow "soulsow".

To by byl ogromny blad.
Zreszta pewnie niewykonalne pod wzgledem budzetowym chyba ze 400 mln usd na gre (bez marketingu) i mogloby sie nie zwrocic.

Niestety jestem pewny ze jak Myiazaki odjedzie, to ten proces sie zacznie. Tylko obawiam sie ze ucierpi na tym kazda inna warstwa gry, moze z wyjatkime artystycznej. Ba! Jestem pewny ze ucierpi (w sensie ze np warstwa rpg'owo/mechaniczno/open worldowa bedzie traktowana coraz lzej. O ironio, gry CDPRed sa tu swietnym przykladem).

Mozna nie lubiec, okej rozumiem. Ale proszenie From Soft zeby zaczeli robic jak inni, to defacto w pewnym sensie zyczenie smierci im, i jednemu z bardzo niewielu juz oryginalnych i nietypowych podejsc do gameplayu, oraz do tego czym gra video ma byc (w sferze AAA. bo w indyczej jest super).

Homogenizacja gier AAA oraz defakto kodyfikacja ich ogolnego designu do wyzutego z oryginalnosci szablonu, to jest jedna z najgorszych rzeczy, jaka spotkala ta branze na przestrzeni lat. I glowny powod dla ktorego niemal rozstalem sie z tym hobby w przeszlosci. Uratowaly mnie Dark Soulsy 1 i boom indyczy.

hehe teraz przeczytalem:

do tego mocno drewniana jeśli chodzi o gameplay co tym bardziej mi nie odpowiada

iksde

Bylem pewnie ze profil bedzie pelny dziesiatek dla samograjow od sony i innych jakis Horizonow. Bingo.
Przynajmniej byles szczery i nie zanizasz oceny. Tak wiec szacun.

Z tym drewnem to ciekawa sprawa jest.
Te Soulsy psują chyba głowę, bo ja teraz potrafię usiąść i skrytykować jakąś grę za to, że jest dla mnie za mało drewniana. Że ciosy nie mają konsekwencji.

On sprawia takie wrażenie, przy pierwszych podejściach wydaje się niemożliwy, ale za chwilkę go rozwalisz.

On prawie nie ma poise i to jest jego najwieksza słabość. Wszystkie jego uderzenia pyskiem da się parować tarczą, a jak nie masz, to ładowane ataki robią mu jesień średniowiecza.

Timingów ma mało i jest niestety zwrotny. Najlepsze okienka na długi atak, to gdy skacze 'na dechę" lub robi te 2 uderzenia pyskiem pod rząd. Do tego jego grab da się ukarać, jeśli machniesz go, gdy zderzy się w ścianę. I po każdej takiej akcji starasz się wbiec na środek areny, bo wtedy kamerka jest przyjemna.

W drugiej fazie da się wyrollować przez większość ataków, bo są szybkie, ale na szczęście oprócz srania kolcami, robi wiele tych samych ataków, co w pierwszej fazie, więc prędzej czy później go upolujesz ;).

Poczekaj na dzika XD

Tak się składa, że walczyłem z nim znowu wczoraj wieczorem. Wiem, że to dziwnie wygląda, ale ja jestem w nieustannym modzie przechodzenia tej gry na 6-ciu różnych postaciach, na jednej kończę, na innej zaczynam, więc tak wyszło. Tu padł na NG+4 (mam dwie takie postacie) solo Wielkim Mieczem Samotności 2H, bez żadnych tricków OP, bez tarczy, z samym rolowaniem. Podpisuję się pod wszystkim co napisał Minas Morgul. Mnie też ten boss lekko frustrował na początku, a teraz wydaje się bardzo przyjemny i jednym z łatwiejszych. Moja recepta to agresywne podejście z uważnym operowaniem dystansem. Większość jego ataków jest po czasie łatwa do uniknięcia, ale potem trzeba np. szybko do niego doskoczyć, atak, zostać na kolejne ataki lub odskoczyć. Wbrew temu co się wydaje, on daje bardzo dużo okienek na atak, a czasami będąc przy nim nawet na całą serię ataków. Nie czaić się i agresywnie. Na koniec powinieneś być w staniu punishować zdecydowaną większość jego ataków. Najważniejsze, aby się nie dać docisnąć do ściany, bo wtedy zabija kamera, która tu sprawuje się fatalnie i frustracja gwarantowana.

Troche "cringe", ale ogolnie spoko.

Wszelakie przejawy artystyczne przyjmuje z otwartymi rekami.

Fajnie brzmi jak w niektorych miejscach probowal(i?) wcisnac tekst na sile w wers. :P

To ja wrzuce cos bardziej profesjonalnego, choc pewnie juz wrzucalem 5 stron temu. ;P

https://www.youtube.com/watch?v=KQrEfkoTkpA

"On the wings of the butterfly, We will sing of a mothers's lie".

Super tekst na ta piosenka.

Nie no wiadomo, to jest utwór dla prostych solsowych siepaczy, nie wielkie wzloty artystyczne. I częściowo żarcik - ma zakodowany diss (czy jak to się mówi, nie znam się na tej terminologii) związane z toczącą się dramą o sposobie prawidłowego grania w ER, użyciu summonów i jej uczestnikach.

Tak jest Xandon! Ten boss będzie moim soulsowym wyzwaniem ostatecznym.
Robimy go właśnie na rollach i niezbyt przesadzoną bronją. Jak do niego w końcu dojdę :D.

Czy padnie w sierpniu, czy to będzie może jednak wrzesień, a może październik - nie wiem, ale się go nauczę! :).
I dzięki za poradnik, akurat guidy tego typu to ułatwienia, które bardzo lubię.

;-) ;-)

Piękne ujęcie. Poezja tańca i walki uchwycone w punkt. Ciekawa perspektywa kadru jak to tak można szeroko ująć. Bardzo mi takie zdjęcia pomagają, bo mój biologiczny układ mózgowo-wzrokowy działa w około 15 klatkach na sekundę (dlatego męczę się strasznie grając w 60 FPS) i jak sam walczę to takich rzeczy jak na obrazku nie widzę, że to tak może ładnie wyglądać. Jak Minas Morgul będzie walczył z PCR to mógłbyś mu cyknąć jakąś fotkę, może by wyszło coś tak historycznego i ikonicznego jak niedawno z pewnym prezydentem pewnego dużego kraju :-)

Przy okazji, jestem wciąż pod wrażeniem Twojej ilustrowanej analizy lore i świata. Pozamiatałeś tak, że aż nie wiadomo co powiedzieć. Wiem, że dzieliłeś się wcześniej szczegółami swojego warsztatu fotograficznego. Możesz się też podzielić warsztatem czy raczej procesem do lore. Jak to składasz do kupy. Sam, z przewodnikiem, zeszyt, notatki, komputer, pamięć, mind mapa, drzewka, sztuczna inteligencja, karteczki na ścianie jak w filmie detektywistycznym, wszystko w jednym przejściu czy w jakichś cyklach? No i jak sobie radzisz z obiektywną ohydą tego świata ubraną w piękną artystyczną formę. To byłby bardzo interesujące podejrzeć tak skrupulatnego detektywa przy pracy. Tak czy inaczej VaatiVidya ma poważną konkurencję :-)

Jak to składasz do kupy.

Żaden ze mnie ekspert, gdy idzie o mitologię Ziem Pomiędzy. Ledwie liznąłem temat. A sam proces "tentegowania w głowie" (jak mawiał król Julian) jest w sumie dosyć prosty. Jeśli trafiam na jakąś zagadkę, to przede wszystkim otwieram mapę z Fextralife:

https://eldenring.wiki.fextralife.com/Shadow+of+the+Erdtree+Map

Sprawdzam tam, gdzie konkretnie znajduje się zagadkowe miejsce, które mnie zafascynowało, lub gdzie trafiłem na przedmiot, który wzbudził moje zaciekawienie. Po co? Żeby zobaczyć, co znajduje się w okolicy (inni przeciwnicy i inne przedmioty), używając odpowiednich filtrów. Następnie porównuję ze sobą opisy przedmiotów, inkantacji, oręża, zbroi czy wizerunków, szukając jakichś intertekstualnych odniesień. Wyłapuję w nich słowa-klucze i - jeśli nadal nie jestem czegoś pewien - to przechodzę do wyszukiwarki internetowej, żeby sprawdzić, czy jakiś konkretny termin pojawia się w innym opisie (np. przedmiotu) z ER. Jeśli jestem zainteresowany jakaś postacią, to czytam ponownie wszystkie linie dialogowe, jakie wypowiada w grze (co nie jest trudne, bo w grze FS pada niewiele słów).

Do tego dochodzi ewentualna analiza narracji środowiskowej. Sprawdzam więc przede wszystkim, jacy przeciwnicy pojawiają się w danej lokacji (i co robią, czego strzegą), a następnie szukam informacji (w opisach, w Wiki) na temat tego, z jakim bóstwem, plemieniem, ludem czy wydarzeniem ze świata gry związany jest dany typ maszkary. Zwracam też baczną uwagę na architekturę (i skalę budynków względem postaci człowieka, bo może ona świadczyć o rasie zamieszkującej niegdyś określone lokacje), starając się zapamiętać, czy konkretny rodzaj budowli, reliefów, kolumn, rzeźb itp. pojawia się w innych miejscach mapy.

Próbuję zazwyczaj wyłapać nadprezentację różnych rodzajów przedmiotów w poszczególnych miejscach (np. lilie, kwiaty o określonym kolorze, słoje, dywany, kamienne kalendarze, świetliki itp.), zakładając, że ma to fabularne znaczenie. Istotne może być również położenie jakiegoś miejsca względem innych (dlaczego są połączone lub oddalone, dlaczego pod ziemią lub nad ziemią). Co więcej, czasem znaczenie mają nawet animacje (np. zestaw ruchów danej broni), które wiążą ze sobą pewne przedmioty albo ich pierwotnych posiadaczy.

Ostatni krok to przegląd zasobów sieciowych (trailery gry, YouTube, fora dyskusyjne) na dany temat. Czasem można wyłapać jakieś ciekawe sugestie. Najważniejsze, żeby zgromadzić jak najwięcej elementów, z których da się coś sklecić. Oczywiście, conditio sine qua non całego przedsięwzięcia to zaufanie. Trzeba przyjąć, że ludzie z FS wiedzieli, co robią, a wszelkie decyzje narracyjne i estetyczne mają charakter intencjonalny. Warto też zaznaczyć, że SoTE stanowi nie tylko wdzięczny, ale i znacznie łatwiejszy niż ER materiał do analizy.

Przy okazji: rozszyfrowaliście już, czemu w wiosce Bonny możemy znaleźć dziwną skórę węża? I to taką, która

;)

Robisz tymi materiałami świetną robotę.
Nie wiem, czy też to zauważyłeś, ale po pierwszym zetknięciu się z formą narracji od FS, w kolejnych grach ma się oczy dużo szerzej otwarte na historię pisaną w ten sposób.

Przy czym uważam, że DLC jest dużo bardziej przejrzysty pod tym względem i przypomina mi nieco DLC do Bloodborne.

Obecnie mam 50 poziom i dopiero wchodzę do Liurni, wcześniejsze lokacje wyczyszczone, oprócz Caelid i Siofra.

No to zrobiles wyczysciles Limgrave, czyli poczatek gry. ;) Tutorial. ;)

W tej grze slowo lepszy jest dyskusyjne, bo naprawde duzo daje uzywanie roznych zbroi i broni, talizmanow w zaleznosci od tego gdzie jestes i z kim walczysz.

Ale ogolnie to TAK, beda. Lepsze, gorsze, INNE. ;) Broni w grze roznych jest od groma, kilkaset. Zestawow Pancerzy jest sporo ponad setka. I to nie liczac dodatku.

A cechy mozna pozniej resetowac.

I sam film:

https://www.youtube.com/watch?v=b7gHsP0cXDQ

Dopiero teraz obejrzałem ten materiał i jest genialny. Czekam z komentarzem do ukończenia DLC, ale już to, co napisałem w kontekście w walki z dzikiem wpisuje się mocno w obserwacje Loanela.

Wypierdalaj

:)

Oj, blisko było pod koniec. ;)

Kolejna fajna walka!

A dzięki, podczas tej walki w sumie cały czas było blisko, bo jakby weszło jego combo złożone z 5 ciosów, to by mnie zmiótł. Zauważyłem, że ten boss okrutnie karze defensywny styl gry. Próbowałem go robić w sposób spokojny i stonowany, jak Messmera, ale wpakowanie się z Postawą Skrzydła w szarżującego dzika, sprawia, że hitbox łapie Cię dwukrotnie.
Trzymanie dystansu jest jeszcze gorsze, bo prowokuje szarżę, a umiem jej unikać w 40% przypadków - najlepiej, gdy zaszarżuje tuż przed nami.

Ciekawostka: szarżę da się kompletnie zablokować tarczą, tylko niestety zżerało to full staminy :). Jeśli jednak grać na niego agresywnie i nie dać mu się oddalić, to jedyne, co nas może zmartwić, to pięciokrotne combo i dyskotekowa kula grawitacyjna w drugiej fazie, która wpływa bezpośrednio na nasz ruch. A tak, wychodzi z tego Strażnik Drzewa na sterydach :).

Zauważyłem, że ten boss okrutnie karze defensywny styl gry

Chyba całe dlc takie jest

Faktycznie, chyba jedynymi wyjątkami było 2 npc bossów, a reszta staje się duzo łatwiejsza w bezpośrednim starciu i bardzo ciężka przy odbieganiu (hehe, Midra).

Pięknie i pełna zgoda co do Twoich wniosków. Dokładnie to samo ostatnio pisałem - z nim trzeba agresywnie i trzymać blisko przy sobie. Tylko mi zajęło kilka przejść, aby to sobie uświadomić, w końcu go polubić i ściągnąć z czarnej listy ;-) W Twojej walce zauważyłem tylko jedną szarżę w trakcie walki, oprócz tej początkowej, bardzo dobrze, i o to chodzi. W moich ostatnich walkach z nim udawało się nawet nie dopuścić do żadnej szarży w środku. Mała uwaga do tej atomówki przy przejściu do 2-giej fazy. Jakbyś chciał, to ją można spokojnie rolować do środka na niego i wtedy jest piękne długie okienko na 2 ataki. Zgadzam się też z NewGravedigger, że jak się pomyśli, to wszystkich tych bossów z DLC najlepiej agresywnie, w tym końcowego.

Ogólnie uśmiecham się jak patrzę na Twoje walki z Milady - trwają troszkę dłużej niż u mnie, ale wyglądają bardziej finezyjnie, zgodnie z nazwą broni :-) Tego dzika np. pokonywałem przedostatnio 2-ma kilofami a ostatnio Wielką Pałką z podstawki, więc szło trochę szybciej. Fajne są te różnice w klasach broni. Nawet pograłem sobie trochę tą Milady, świetna broń, ale nie do końca w moim stylu. Najbardziej to widać na średnich mobach, gdzie ja już jestem tak rozleniwiony, że strzał jakąś pałą czy wielkim mieczem i je wybija, a 2-3 strzały i po zabawie. Z Milady bardzo szybko się macha ale jednak trochę się tam trzeba więcej namachać, może dlatego, że jej za bardzo nie optymalizowałem. Powinna się dobrze spisać na ostatnim bossie. Pomyślałem sobie ostatnio, że pewnie przyjdziesz tu niedługo i powiesz coś w stylu: przejście PCR do drugiej fazy w 3 podejściu, boss zrobiony w 10 podejściach. Naprawdę coś tak czuję przez skórę :-)))

Xandon, dzięki, właśnie takie miałem odczucie - trzymając krótki dystans, można prawie zniwelować szansę na najgorsze ataki.

I... czeka mnie jeszcze odkupienie win za Midira, czyli Bayle. Midira zrobiłem właśnie bijąc go po ogonie i przyznam, że ta walka była wtedy bardzo średnia.
Pojawiły się poradniki, jak grzyby po deszczu, że sposób ten także działa na Bayle, ale sprawdziłem raz, padłem i widzę, że tak samo odebrałoby mi to frajdę, jak wtedy.
Zatem po weekendzie staję z Baylem oko w oko :)

Sam sobie odpiszę, ale jeśli chodzi o OST tego bossa, to zauważyłem, że

Brawo!

Czy Ty nie jesteś za bardzo przepakowany, levelowo i skillowo, w grze i w realu ?!? ;-)

Romina cudowny bosik mój Nr 2 w tym DLC. Nie jest uznawana za trudną, ale ta gracja, te ruchy. Poezja.

Tak czy inaczej, to że pokonałeś ją za pierwszym razem to niezły wyczyn. Moja teoria, że rozwalisz bossa końcowego z biegu staje się coraz bardziej realna :-)

Też to widziałem i bardzo mi się podoba. Prawie jak DS1 ;-)

1-shotowanie bossów ma swoją długą tradycję od samego początku Elden Ring.

Każdy oczywiście gra sobie jak chce. Takie piętrzenie buffów ma może jakiś intelektualny urok i jest kolejnym 100-nym rodzajem wyzwania w ER, ale ja osobiście jestem przeciwnikiem takich walk. Dla mnie walka z bossem ma urok i sens jeżeli boss zaprezentuje w jej trakcie cały swój moveset, a my sobie z tym poradzimy. Jak - to już dowolne.

Mój obecny ideał dla PCR, można powiedzieć święty graal walk z bossami FS, to załączona walka legendy ONGBAL - RL1, 0 Blessing, No Damage. Tak to się robi, można zrobić, choć dla większości z nas raczej nie w 2h. Jednocześnie to jeden z niewielu bossów kiedy chce mi się do tego dążyć z czystej przyjemności. Ta walka tak fascynuje i daje temu DLC żywotność i nieśmiertelność. Z dzisiejszego punktu widzenia, bez tej walki i tego bossa to DLC byłoby.... Ale jeszcze raz, każdy sposób jest dobry o ile daje nam frajdę :-)

https://www.youtube.com/watch?v=JeBOIYnVq54

Mnie w sumie cieszy to, że Eldena da się tak "zepsuć" i pozamiatać bossa prawie na hita. Chociaż sam jestem fanem bardziej żmudnej ścieżki ;]. Jedyny wyjątek zrobiłem chyba dla ptaka śmierci. Do dziś nie wierzę, że święte obrażenia tak go masakrują. Śmieszne to było, chociaż sensowne. Drugi boss, którego lekko cheesowalem, to Lew w Ruah: uznałem, że nie będę walczył z bazyliszkami, tylko niech sobie idą na spacer, na najdalszą krawędź areny.

Zostały mi 2 rodzynki na sam koniec, czyli BAAAAAYLE i ostatni boss. Delektuję się powoli tym DLC. Jestem na 15 poziomie skibidibi i wygląda na to, że przed końcowym bossem będę na 16-17. I musi styknąć, bo nawet nie wiem, które fragmenty pominąłem. Dziś dowiedziałem się dopiero, że duchy z garnkami też te fragmenty dają ;)

Nie próbuję na siłę szukać wszystkiego w tym przejściu, smaczki zostawię sobie na kolejne, ale jestem zadowolony z tego, co okryłem.

Przed chwilą pożegnałem i Metyr. Cała ta kraina aż przesiąknięta jest zapomnieniem i porzuceniem.

.

Tak czy owak, na pierwszy ogień idzie Bayle i to pewnie będzie dłuższą posiadówka. Zdecydowanie jeden z najlepszych smoków, z jakimi walczyłem. Powoli zaczynam lekko ogarniać drugą fazę.

Używanie elementów, efektów i rodzajów obrażeń, na które słabuje dany boss to nie cheesowanie ale czysta logika i dobra praktyka :-))

Przykładowo, ptaki śmierci mają następujące negacje (absorpcje) obrażeń. Im wyższa liczba tym lepiej negują dane obrażenia. Ujemna liczba oznacza, że przyjmują zwiększone obrażenia danego typu. 100 to negacja wszystkiego, -100 to podwójne obrażenia. Z tego wynika, że najskuteczniejsze na nie akurat są święte uderzenia.

Standard 10
Slash 10
Strike -40
Pierce 35

Magic 20
Fire 20
Lightning 40
Holy -40

Używanie grawitacji to już jest cheese, z tym że inteligentny. Cheese prosty to jest dla mnie jak pokonałem ostatnio smoczka Sennesax, to ten ostatni przed Bayle. Wkurzył mnie bo stałem w wodzie i mnie złanszotował błyskawicami. To ja stanąłem zaraz za wejściem na arenę / posągiem Mariki, wyciągnąłem Wielki Łuk i go wykończyłem strzałami Radahna w łeb. Jak się zbliżał zdezorientowany to się cofałem, wtedy wracał na środek i tak kilka razy. Walka bez walki z satysfakcją strzałów w durny smoczy łeb. Jednak ze smoków to najlepszy jest Smok Wawelski ;-)

Czy ktoś się orientuje czy quest Milicety można zrobić po ukończeniu fabuły podstawki czy wtedy już jest po ptokach?

Sprawdź, czy znajdziesz ją w jednym z tych miejsc:

- kościół za Sellią (ale jeśli zacząłeś jej zadanie, to pewnie już stąd zniknęła);
- chatka Gowry'ego przed Sellią;
- Altus Plateau, wzgórze przy złotym drzewie, w pobliżu urwiska;
- wioska młynarzy;
- pradawne ruiny w Śnieżnej Dolinie;
- kaplica w Elphael, podpora Świętego Drzewa (tu dokonujesz ważnego wyboru w jej wątku).

Być może da się kontynuować jej wątek.

Lew awansował u mnie znacznie w rankingu bossów. Bardzo przyjemny boss, dość trudny na początek i świetna dynamiczna walka. Gratulacje i powodzenia z następnymi :-)

Nie pamiętam jak jest z jej questem, ale obawiam się, że jeżeli go nie rozpocząłeś i nie kontynuowałeś właściwie, a spaliłeś co trzeba za Fire Giant, to mogłeś sobie tym spalić drogę do questu. Ale sprawdziłbym lokacje od Bukarego. Jeżeli Ci się mimo wszystko uda, to jest mały myk z nagrodami / talizmanami z jej questu:

1) Na początku:

* Talizman Dex +5

2A) Na końcu gdy pomożemy Millicent:

* Talizman Rotten Winged Sword Insignia - wzmocnienie kolejnych ataków
* Miquella's Needle

2B) Na końcu gdy zdradzimy Millicent:

* Millicent's Prosthesis = Dex+5 i wzmocnienie kolejnych ataków jednocześnie (choć słabiej niż Rotten .. Insignia)
* bez Miquella's Needle

3) Po powrocie do Gowry:

* Flock's Canvas Talisman - do wzmocnienia inkantacji

Jeżeli najbardziej Ci zależy na Millicent's Prosthesis, ten talizman powinien być świetny dla Milady, to możesz go zdobyć bez kończenia questu. Pamiętam, że kiedyś właśnie chciałem głównie zdobyć ten talizman, zabiłem Millicent w wiosce młynarzy i wtedy dropi - ale sprawdź na wszelki wypadek te informacje na yt gdybyś chciał iść tą drogą, bo mogę już dobrze nie pamiętać.

Zgadza się wszystko, chyba najwczesniejsza lokacja gdzie dropi ten talizman, to właśnie wioska młynarzy, po ubiciu Godskina... i Millicenty ;)

Niestety robię teraz tydzień przerwy, w związku wyjazdem na wakacje, więc Bayle i PCR muszą poczekać:)

Via Tenor

Mam tylko jeden komentarz:

Ja cię nie mogę.

Czekam jeszcze na tę słynną złotą rybkę do kompletu :D.

a ludzie robią przejścia całej tej gry z zawiązanymi oczami, dosłownie z klapkami na oczach, bez patrzenia, na sam słuch.

https://youtu.be/FQeeRBtQgzE?si=u-eBgTHR1GEYUFb5

Matko boska, rzeczywiście. Ktoś mi wytłumaczy JAK?!

Tam jest tak genialny SFX, że ktoś o dużym samozaparciu naprawdę jest w stanie tego dokonać.

Tak się właśnie robi udźwiękowienie w grach :)

Dla mnie Romina jest najwiekszym przegranym tego dodatku. Z jej wygladem plus motyw kwiatow moglaby byc najpieknieksza midfight cutscenka w historii From Soft.
:(

No to krzyżyk na drogę z finalnym bossem ;-)

Ciekawe są te bossowe rozkminki. Myślę, że różnorodne preferencje różnych graczy świadczą o tym jak dobry zestaw bossów ta gra oferuje jako całość. Dla każdego coś dobrego :-)

Dla mnie Romina to boss Nr 2 w tym DLC. Absolutnie fantastyczna pod kątem gracji i płynnego tańca walki, mimo że niezbyt trudna. Ale dlaczego ma być bardzo trudna? Ludzie narzekają na podkręcony poziom trudności bossów w ER+. Twierdzą, że nic by się nie stało gdyby bossowie byli 20% wolniejsi i wzdychają do starych, prostych bossów z serii DS. No to mają takiego typowego starego, spokojnego, nostalgicznego, płynącego bossa. Też niedobrze. Aczkolwiek z podbudowaniem lorowym, czy jego brakiem, się zgadzam.

Smoki, w tym Bayle, które rozpalają wielu graczy, co absolutnie dobre i zdrowe, mnie w ogóle nie interesują. Osobiście uważam, że FS nie umie w smoki i wszystkie te walki są o kant... Pokonać, zapomnieć.

Metyr - podobne wrażenia, ale chociaż daje Patrzący Palec, jedną z moich ulubionych broni

Midra czy Messmer - OK, dla mnie na podobnym poziomie. Ogólnie fajne bossy. Midra łatwiejszy. Midra dla mnie łatwiejszy zdecydowanie od Rominy. Teraz jak się zastanawiam, to Messmer też łatwiejszy od Rominy, jak już się go dobrze pozna. Bo on w zasadzie leci na pamięć i na ślepo zwykłym, średnio silnym buildem. Brak epickości, ale jest efekciarstwo, bum, bum, bum, ogień. Romina przynajmniej ma elegancję ;-)

Natomiast boss końcowy jest ponad wszystkim i poza wszelką konkurencją :-)))) Jak ja uwielbiam to cudo.

Ciekawe, że ranking bossowy zmienił mi się lekko od początku po kilku przejściach i dobrym poznaniu tych bossów. Obecnie:

1. Końcowy PCR - niezmiennie
...... potem długo, długo nic
2. Romina - też niezmiennie
3. Dalej cały worek fajnych bossów (Lew / Gajus / Słonecznik / Zgniły Rycerz), wyleciała z tego miejsca Rellana

Reszta też fajne, ale liczy się tylko podium ;-)

Zauważyłem, że w DLC zacząłem właściwie trzymać się bossów bardzo blisko, 90% rolli robię w ich kierunku zamiast od nich. Bardzo szybki boss mi nie przeszkadza, o ile ma w miarę stałe tempo i chociaż minimalnie telegrafuje ataki.

Dokładnie tak. Była ostatnio tutaj dyskusja, że tak należy z większością bossów w tym DLC i uważam, że to prawda. Jest zatem szansa, że końcowy Ci podejdzie lub przynajmniej jakoś pójdzie :-) Z nim trzeba krótko, agresywnie, w zwarciu, na niego, ma bardzo fajne tempo, fenomenalny flow walki, wbrew pozorom masę otwarć, i nie daj się zwieść ściemom w 2-giej fazie. Spokojnie na rolowanie, polecam lekki roll, ogólnie na niego i w lewo poza niektórymi przypadkami w 2-giej fazie :-) Ja mam go obecnie na no hita w pierwszej fazie, w długiej walce, z całym movesetem, zwykłym melee, na NG+7, i ćwiczę sobie systematycznie drugą na no damage. Paradoksalnie, wydaje mi się teraz łatwiejszy a na pewno przyjemniejszy do niektórych zwykłych bossów w tym DLC. Tak czy inaczej, ciekaw jestem Twoich wrażeń, dobrych czy złych :-)

PS Co Wy widzicie w tym Messmerze, no nie wiem, nie wiem ;-)

A tu lipton, kim ona była, skąd sie wzięła, jakie ma powiązania z rotem, czemu pesty są czerwone tam a nie białe?

Pisałem o tym trochę w [1178].

W tym gatunku niesamowite jest to, że zapytasz 2 osoby i dostaniesz 3 różne doświadczenia odnośnie trudności i opinii o samych bossach.

- Bayle za 3 razem? - Dla mnie, giga ciężki boss (na razie), więc szacun, jeszcze go nie przeszedłem. Pewnie mi kliknie w końcu.
- Messmer - optymalny. Porządny bossik, ale bez dużej trudności.
- Midra, w moim odczuciu był cięższy od Messmera. Lew z Ruah zaklikany za 2 razem bodajże.

A z ulubionych?
Nie widziałem jeszcze ostatniego. Na razie Pierwsze miejsce trafia do Middry, drugie do dzika, bo mi otworzył oczy, jak w to grać, trzecie Romina/Bayle (jeden z najlepszych smoków, jakiego widziałem), później trudno mi zbudować ranking, ale ciągle mówimy o jakiejś totalnej topce. Postaram się to poklasyfikować, jak przejdę grę, wstrzymuję się z ostateczną oceną, ale na razie?

KOCHAM ten dlc, jest dla mnie ewolucją formy, przez niego zapuscilem się w grze na pianinku. Naprawia on kilka spraw, które moim zdaniem średnio działały w podstawce, ale tak jak mówię - nie mogę jeszcze na tym etapie niczego podsumowywać.

A czemu Middra? Szczątki lore, całe otoczenie i wątki hornsentów, muzyka wywołuje u mnie ciary - gdybym nie widział tej walki, wyobrażałbym sobie jakąś wielką maszkarę, którą zbudziliśmy, która powoli budzi się zdezorientowana i nagle nas zauważa. Cały moveset, majestat, z jakim się porusza, pewność siebie po transformacji, dużo życia, wreszcie sama postać tego naukowca.

, a także droga, która do niego wiedzie. Przepotężne wrażenia, ale dopiero z perspektywy czasu. Inna sprawa, że moge się jutro obudzić i mieć zupełnie inną listę bossów. Taki Messmer to np. dla mnie topka tego, jak widowiskowa może być jeszcze walka, bez utraty jej czytelności.

BTW. Zgadzam się, że brak fajnej cutscenki przy Rominie to zmarnowana szansa. Cała reszta to petarda, od muzyki, przez styl artystyczny, po design bossa.

No i gratulacje!

Nie ma co tam mieć jakichś wyrzutów za sposób pokonania. Sukces jak każdy inny. To się fachowo nazywa wyrównywanie szans :-) Metoda kolejnych kroków od easy do hard jest moim zdaniem najlepsza jeżeli ktoś ma takie ambicje. Ja tak wolę progresować jak trafię na jakiś kamień, niż siedzieć kilka godzin w jednym ciągu. Zwłaszcza jak macie komfort save'ów na PC. Na konsoli trzeba sobie radzić przez multi postaci lub kolejne okrążenia NG+ itp. Jeżeli chcesz go pokonać solo easy melee to moim zdaniem nie ma łatwiejszego sposobu niż tarcza + broń kolna z krwawieniem. Wtedy można też w spokoju ogarniać jego moveset. Moim zdaniem, choć ogólnie wiadomo, że z summonami łatwiej, to kiedy ogarnie się już jego moveset i rolowanie, walcząc jakąś normalną bronią w zwarciu, to jest wręcz łatwiej solo. Bo wtedy trzeba wejść w ten jego rytm, tańcząc blisko niego i summon tylko wybija z pełniejszej kontroli bossa. Nigdy nie wiesz czy on tam poleci na Ciebie czy na summona, i kiedy gdzie się akurat skieruje.

Tak czy inaczej, ten boss jest górą do zdobycia. I dobrze. Jeżeli kiedykolwiek w przeszłości miałem co do niego chwile zwątpienia to oglądnięcie filmów jak w załączeniu zawsze mnie stawiało do pionu :-) Nie chodzi nawet o to, że to jest 0 hit, NG+7, RL1 +0, 0 blessing, no parry, no backstep (bez levelowania postaci, bez levelowania broni, bez błogosławieństw Ostrodrzewa). Zobacz jak w tak długiej walce, trwającej 14 minut, bez jednego hita od bossa, z jaką ten człowiek łatwością, lekkością i spokojem wszystko robi i komentuje. Od samego patrzenia można się nauczyć tego bossa ;-)

https://www.youtube.com/watch?v=bnPQ6BLlkVg

Gratulacje, ale tu sobie nie pogadamy. Narażę się jak zwykle, ale ja bojkotuję smoki w grach FS :-)) Do tej pory wszystkie je tam pokonałem, ale zwykle nigdy potem do nich nie wracałem, bo te walki nie sprawiają mi minimalnej przyjemności, nie ze względu na trudność. Po prostu bardzo sztuczne i toporne. Z Baylem jeden raz zagrałem i go wyrzuciłem. W ogóle do niego nie zaglądam, wykreśliłem bez żalu z osobistej listy bossów tej gry.

Co do załączonego filmu. Twój wykon jak zwykle rewelacyjny. Natomiast sama walka (strona FS) wygląda jak się spodziewałem. Nieciekawie.

PS Ja sobie przez ostatni tydzień przeleciałem całe DS3 z dodatkami :-) Moja pierwsza gra od FS i pierwsza miłość. Wtedy za pierwszym razem doleciałem do NG+7. Potem przerwa i wróciłem z ciekawości po Elden Ring sprawdzić czy nadal tak trudno jak zapamiętałem. Było łatwiej ale wciąż wymagająco. Teraz wróciłem z ciekawości po SotE i.....

Ta gra nic się nie zestarzała. Rewelacyjna. Fajne przejście z otwartego świata na korytarzówkę, która cię próbuje zabić na każdym kroku :-) Uwielbiam tą grę, szczyt formuły DS jak dla mnie. Natomiast bossowie.... No tutaj zdziwienie. Przeleciałem wszystkich bez problemów z biegu zwykłą dużą pałką, nie przez wcześniejsze doświadczenia, ale mam wrażenie, ze przez ER właśnie. To ciekawe jak ci starzy bossowie FS wydają się łatwi, powolni i czytelni po gwiazdach SotE :-) Wciąż rewelacyjni bossowie. Taki Gael perfekcyjne miodzio, kiedyś postrach, a dziś jak on łatwo i przyjemnie schodzi. Nameless King, protoplasta bossów z ER, bez najmniejszego wysiłku, aż byłem lekko rozczarowany. Tak czy inaczej uwielbiam większość tych bossów, nie tylko przez sentyment.

Dzięki, mam zdecydowanie podobny odbiór DS3.

Ta gra, przede wszystkim, nic a nic się nie zestarzała. Mogę w nią grać bez problemu naprzemiennie z ER i jest nadal mega fajnie :). Bossowie są prości w DS3, ale widać, że ten tytuł ma już nowożytny sznyt pod względem ich konstrukcji. Nawet w samej podstawce jest ciekawie.

Co do smoków, akurat rozumiem, one bywają po prostu polaryzujące. Ten jeden konkretny wydawał mi się przyjemnym powiewem świeżości w porównaniu do podstawowych wersji i przyjemnie mi się z nim walczyło.

No cóż, być może dzisiaj uda mi się wejść na ostatniego bossa:). Tam dopiero będzie zabawa.

Wow, właśnie fajnie wyszło, spektakularnie.
Raz przyzwałem Igona i jest genialny - tylko wtedy się wywaliłem i już dalej robiłem bez niego :D.

No i to Twoje podejście też wymagało umiejętności. Bayle jednak trochę bije.

Ale przy kolejnych przejściach w przyszłości zamierzam grać w sumie podobnie. Zaszaleć trochę z buildami :). I zagrać z NPC dla fabuły.

Przy walce z Ledą przyzwałem sobie summona, bo raz, że była to piękna kulminacja wątku, a dwa, że akurat taki brawl byl ciekawy do grania :)

Trzymam kciuki!

Nie będę się za dużo wymądrzał i zostawię Was z PCR 1:1 ;-) Ale...

* Lubienie. Jeżeli go lubisz to moim zdaniem najważniejsze. Niektórych bossów nie lubimy na początku bo wydają się trudni i niesprawiedliwi. Potem, jak się ich dobrze nauczymy, to zaczynamy ich lubić - patrz Gajusz u mnie. Niektórych bossów nie lubimy ze względu na ich design i moveset. I nawet jak się ich nauczymy to nadal ich nie lubimy. Ja tak mam ze smokami, Malenią, Friede w DS3. Umiem, ale nie lubię. Dla mnie PCR jest trudny, ale mogę z nim walczyć bez końca bo lubię. Nie ma żadnych durnych sztucznych sztuczek z teleportami, znikaniem, lataniem poza ekran, irytujących AOE itp. jest tylko wymagający i trzeba się go nauczyć.

* Trudność. W przypadku tego bossa dla większości z nas w podejściu solo i z "normalnym" buildem trzeba zmienić trochę oczekiwania. Ja porównuję PCR do góry do zdobycia, a poważnej góry nie zdobywa się w 2h. Więc jeżeli ktoś Malenię zdobył np. w 2h to PCR być może w kilka dni z różnymi próbami, to jest taka różnica.

* Poziom błogosławieństwa Ostrodrzewa. Na filmie z mapą 3D ER+SotE podają, że właściwy poziom dla większości graczy to 15-20. Z Twoim 17 jesteś zatem OK. Ja jak go za pierwszym razem pokonałem miałem 18. Jeżeli będziesz się z nim za bardzo męczył i wejdziesz w min max to zobacz sobie gdzie są pozostałe w przewodniku i zbierz. To jest dość łatwe. Ja znam już dziś te lokacje na pamięć i zawsze mam 19-20, bo pamiętam.

* NG/NG+. To nie jest takie ważne. Chyba, ze jesteś na NG i masz na tyle niski level, że nie możesz dość do softcapów czy czegoś Ci brakuje w buildzie, czy nie masz wystarczająco wysokiej Witalności itp. Moim zdaniem na Twoim poziomie gracza różnica w sile bossów między NG a ~NG+3 nie będzie miała aż tak wielkiego znaczenia. Na NG+7 ten boss jest juz 50% silniejszy i wtedy to robi dużą różnicę.

* Jak to robią inni. Jako ciekawostka, z polskich soulsowych youtuberów widziałem różne podejścia do pierwszego ubicia tego bossa solo:

--- Giant Crusher + Lwi Pazur (Kiszak po 11 godzinach)
--- 2 x Wielki Gwiazdy w powerstance (Demonidias po ~10 próbach, chyba NG+, pierwsza faza migusiem)
--- Ręka Demona Krwi (Tamae, nie wiem ile mu to zajęło, ale chyba dość łatwo, teraz przymierza się do no hit)

* W Twoim przypadku. Grasz solo Milady? Podstawowa decyzja czy idziesz na uniki czy zdecydujesz się ostatecznie na tarczę. Nie polecam summonów, ale jak już właśnie tarczę. Tarcza co prawda strywializuje Ci trochę walkę, więc ostrzegam, ale za pierwszym razem może pomóc w nauce movesetu. Czystych rolli będziesz się może musiał trochę mozolnie uczyć, nie wiem. Pierwszy cel moim zdaniem to opanować perfekcyjnie pierwszą fazę, nie przejmować się na początku drugą. Na NG powienieneś ją robić w miarę szybko. Tu typowym patentem jest albo krwawienie albo mrożenie. Coś musisz mieć, aby mu ściągać duże kawałki HP. Druga faza to ataki jak w pierwszej + promienie (musisz się nauczyć ustawienia, aby cię nie dotykały) i kilka nowych ataków, które są po prostu do nauczenia. Niby dużo fajerwerków, ale w większości ściema, nie daj się onieśmielić. Trudne, ale wszystko tam widać.

* Grab. Bardzo łatwy do zrolowania i wdzięczne okienko do Twojej odpowiedzi, spokojnie co najmniej 2 ataki jak na Milady. Zawsze powinieneś się cieszyć, że widzisz próbę przytulenia ze strony PCR. Jeżeli Cię złapie to nic, ale za drugim razem umierasz, chyba, że użyjesz po pierwszym grabie wielkiej runy Miquelli, która niweluje skutki pierwszego.

* Nie wiem, który atak Cię 1shotuje. Zobacz sobie są dziś dość dobre guidy na yt. Tam są comba co wyglądają strasznie, ale w rzeczywistości więcej tak efektu specjalnego niż rzeczywistego zagrożenia.

Tak czy inaczej, wymagający boss i powodzenia!

Jeszcze 3 drobne uwagi:

* Jeżeli idziesz z tym bossem na czysty roll, zwłaszcza z dość lekką Milady, to zdecydowanie polecam lekki roll, nawet kosztem gorszej zbroi. Korzyść z lekkiego rolla jest o wiele większa niż mniejsza ochrona z lżejszej zbroi. Przy 20 poziomie błogosławieństwa Ostrodzewa na golasa poziom negacji obrażeń to ~50 z samego błogosławieństwa, a z jakąś dobrą zbroją ~70. Nawet jak zjedziesz na 60+ to lekki roll będzie bardziej opłacalny w tej walce niż trochę silniejsza negacja obrażeń.

* Na drugą fazę wypada mieć dobrą ochronę przed świętymi obrażeniami. Ten talizman z wioski szamanów, chyba złoty warkocz Miquelli się nazywa, ewentualnie inkantacja Boskie Fortyfikacje Władcy, ewentualnie tarcza z dobrą świętą ochroną jeżeli użyjesz tarczy.

* W pierwszej fazie, taki mały test, jest tylko jedno trudne combo bossa, ciężkie do uniknięcia na no hita: lewa-prawa-krzyż. Jak jesteś na średnim rollu i rolujesz prosto na niego to nie zginiesz ale zawsze coś Cię trafi, bez szans, albo pierwszy albo drugi cios. Tu lekki roll i ustawienie na bliski bok bossa jest niezbędne dla czystego przejścia. Poza tym pierwsza faza powinna przebiec w miarę szybko i czysto, a wtedy można spokojnie trenować "nowości" drugiej fazy nie przejmując się podstawami bossa.

Dzięki, jest tak jak piszesz, czyli Milady, ale dwuręcznie, na rolla :).
Oglądałem zmagania tamtych 2 panów. Teraz czasem zaglądam do Tamae, jak to ogrywa na RL1 i widzę, na jakim easy mode gram. Ale to i tak mi da popalić. Nie ma zmiłuj, swoje trzeba przejść:).

A tak, talizman do zwiększenia leczenia przez flaszki. Roboczo zakładam, że im dłużej żyję, tym więcej szans mam na atak ;). Życie to damage. Do tego shard of Alexander, talizman tarczy i na trzeci właśnie trudno mi się było zdecydować - spróbuję coś pod 2 fazę właśnie, może redukcja holy.

Atak w 2 fazie, który mnie 1 shotował, to ten, gdzie on ma takie przejście fazowe w bok. Ponoć da się tego zupełnie uniknąć, jak się stoi w jego modelu.

Light roll - jasne, sprawdzę, bo bez tego scyzoryk wydaje mi się nie do uniknięcia. Na razie miałem 6 prob i 2x byłem w drugiej fazie. Nie jest tragicznie, bo przynajmniej da się coś tej drugiej fazy uczyć.

Ja przeszedlem cala gre bez uzycia summonow, magii, jakichkolwiek itemow, i nago (ingame i irl).

Nie zapraszam do dyskusji.

btw moze by nawet podyskutowal, ale z takim stylem wypowiedzi i historia postow bedaca ciaglym narzekaniam na wszystko (tylko nie na siebie i swoj brak umiejetnosci i niechec do nauki i przystosowania sie do danej gry), to nie bardzo jest z czym.

htmzor

Potraktuję cię bardzo poważnie. Jak czytam twój wpis to biją z niego 2 podstawowe rzeczy:

1) Opinia o grze, do której masz prawo, i durne zdanie, którym strzeliłeś sobie w kolano: "Dobrze oceniają go chyba tylko ludzie, którzy zwiedzili kilka początkowych lokacji i nie doszli do tej abominacji w lategame." Moja rada jest taka. Pisz sobie o grze co ci się podoba. Ale odpieprz się od innych graczy i ich opinii, które są inne od twojej.

2) Żal na absurdalnych bossów w drugiej połowie gry. Wnioskuję, że piszesz o podstawce. Rozumiem i nie mam najmniejszego zamiaru zmieniać tej opinii. Sam kiedyś płakałem na niektórych z tych bossów w stylu kto to k... wymyślił i dlaczego ja to w ogóle robię, po co mi to. W międzyczasie przeszedłem Eldena ponad 20 razy a DLC 7 razy na dziś, wszystkich się nauczyłem, i pozbyłem się zupełnie takich myśli. Jako ciekawostkę podam, że jest wielu graczy na GOL, którzy uważają ER za najłatwiejsza, wręcz banalną grę od FS, z czym się akurat zupełnie nie zgadzam. Bliżej mi do twojego zdania. A jeżeli chodzi o parkę Radagon & Elden Beast. Przez kilka pierwszych przejść uważałem Radagona za niesprawiedliwego i wkurw.... bossa a Elden Beast od początku za najlepszego bossa całej gry. Z Radagonem się zmieniło. Jak się go dobrze nauczyłem to jest OK. Z kolei te ponad 20 przejść Elden Ring to po części chęć doświadczenia przyjemności kolejnej walki z Elden Beast (gram na konsoli). Od dnia premiery do dziś uważam go za najlepszego bossa podstawki. To pokazuje jak różne preferencje i opinie mają różni gracze, i to nie zależy od tego czy używają summonów i jakiego mają skilla.

Jako ciekawostkę podam ci mój top 3 najlepszych bossów z podstawki, każdy inny, wszyscy z lategame, o której piszesz, mogę z nimi walczyć dziesiątki razy dla czystej przyjemności a dziś prawie z zawiązanymi oczami :-)

1) Elden Beast
2) Maliketh
3) Fire Giant

Trzymaj się, ta gra potrafi sponiewierać, znam to ;-)

Aha, to znowu chodzi o Starfield :-) Teraz rozumiem.

Zapomniałeś o tamtejszym kontekście - przejrzyj 100 komentarzy przed. Tu wyskoczyłeś trochę jak Filip z konopi, ale teraz rozumiem - Starfield...

htmzor

Powtórzę jeszcze raz jeżeli nie wychwyciłeś - kontekst chłopie, łap kontekst. Zapamiętałeś przez rok jedno zdanie, którym się posłużyłem po masie atakujących personalnych wpisów, aby zareagować na jak to się teraz ładnie nazywa incydent kałowy wśród antyfanów SF. Tak to działa: jak za bardzo w kogoś uderzasz, to czasem dostaniesz inteligentną, usadzającą odpowiedź. Ty z kolei wyskoczyłeś jak Stonoga na znanych i spokojnych wodach Elden Ring. Nawet nie bardzo wierzę, ze tak długo chowasz urazę za SF, może jesteś tez urażonym fanem BG3?

htmzor

Ale się zdenerwowałeś, uhhh? Spokojnie. Tu znajdziesz samych życzliwych kibiców Twoich zmagań, o ile ich nie będziesz od początku obsmarowywał...

forumowy plankton :-) dzięki, słodkie, no widzisz nie zastosowałeś się do mojej rady i znowu wyszedłeś tak sobie, tak się nie zaczyna konwersacji

Jesteś świetny z tym czystym STR, podziwiam. Ale nas złapałeś, jak Stanowski Stonogę, nikt by się nie domyślił ;-)

Tani, marny, nieuczciwy projekt bossów w drugiej części gry - NIEPRAWDA, nie wprowadzaj innych i siebie w błąd, poćwicz jeszcze trochę po prostu

System Questów - to prawda, coś strasznego

Praca kamery - różnie u różnych bossów, w większości OK, ale masz rację bywa różnie

Hitboxy - ?!?

Świat - co gracz to obyczaj, ten Ci się nie podoba, przedstawiłeś jakąś swoją wizję, mnie akurat ona nie porwała, widziałem już setki pomysłów jak to gracze ulepszali świat ER po swojemu, moja rada - zostaw go w spokoju bo dla mnie i wielu jest super

Malenia - zgadzam się! O jak mnie wkur.. ten boss. On tutaj w ogóle nie pasuje, wzięty żywcem z Sekiro, albo raczej boss, który miał wejść do Sekiro 2 a wcisnęli go tutaj na siłę, chyba tylko po to aby nas wkur..., niezły prank :-)

Maliketh - o tutaj to mamy kolego sprawę osobistą! Obraziłeś mojego 2-go ulubionego bossa. Jak mogłeś? Na serio htmzor lubię Cię, bo masz takie autentycznie, nieudawane emocje. Ten boss w obu fazach (ja go w pierwszej nie nazywam co prawda Malikethem) jest absolutnie genialny i idealny. Mogę Ci tylko podpowiedzieć, że go po prostu nie umiesz. Taniec z Malikethem to jeden z najfajniejszych flow jakie sobie można wyobrazić, w obu fazach. Polecam przewodniki na yt i ćwiczenie. Jak go załapiesz, to nie będziesz się mógł oderwać z zachwytu.

Fire Giant - no tu Cię autentycznie polubiłem :-)))))) Jakbym siebie słyszał, ile razy ja mówiłem sobie takie same rzeczy. Bo robiłem kilkanaście różnych wyzwań z tym bossem. Wiesz, raz w wyzwaniu pokonywania każdego bossa jego własną bronią walczyłem z FG tylko tarczą z wizerunkiem olbrzyma, tak, tylko ataki tarczą. Pokonywałem go też 2 x na LV1. Pokonywałem go na najróżniejsze sposoby. To jest dziad jakich mało, powiem Ci, że nawet dziś z nim walczyłem i pokonałem za pierwszym razem, znam drania na pamięć i uwielbiam!!!

Elden Beast - to boss ideał. Wiesz, pokonałem go na LV1 w NG i NG+. W tym wyzwaniu wyrywałem sobie włosy z głowy na jedynym nieuczciwym ataku, który posiada, czyli pieprzone Eldeńskie Gwiazdeczki. W normalnym przejściu nawet tego nie zauważysz. Na szczęście FS w patchu przed DLC wprowadził konia do tej walki. I Eldeńskie Gwiazdeczki na SL1 przestały być problemem, a boss stał się bossem IDEALNYM. Nie znam lepszego bossa, oprócz końcowego z DLC oczywiście :-))) Czyste miodzio.

Godskin Duo - świetny opis, z ust mi wyjąłeś :-) Uwielbiam tego bossa. Bullshit straszliwy. Co tam O&S z DS1, co tam Friede&Ariandel z 1-go DLC DS3, co tam parka demonów z Ringed City DS3. Tylko Godskin Duo się liczy :-))

Mohg - uuh, jak ja nie lubię tego bossa, ale no hit jest oczywiście jak najbardziej możliwy, jak z każdym innym bossem FS :-)

Smoki - tu jestem z tobą całym sercem, jak ja ich nie cierpię!

Wiesz co? Ja się w 50% zgadzam z twoimi wywodami, oprócz oczywistych błędów, tylko wnioski mamy jakby inne - na koniec dnia uwielbiam tych świetnie zaprojektowanych bossów i tą grę. Jak kiedyś miałem różne wątpliwości i nerwy mnie dopadały, to robiłem jedną prostą rzecz, również w przypadku DLC, którą Tobie polecam. Patrzyłem jak to robią, oceniają, komentują, analizują lepsi ode mnie na yt - ci, którzy robią tych bossów hitless, 0 dmg, LV1, czyli z palcem. Z jaką łatwością, z jakim wdziękiem, z jakim flow. Tak ci bossowie są zaprojektowani. Stopniowo dochodzisz do tego flow i wtedy stają się fascynujący. Tego Tobie życzę. A na razie super wpis - niewiele takich autentycznych emocji tu się zdarza. Widać, że chciałeś obdarzyć tą grę wielką sympatią, włożyłeś sporo wysiłku, a dała Ci trochę w kość. Normalne. Naprawdę pamiętam to ze swoich wczesnych doświadczeń :-) Ale ogólnie szacuneczek. Na moje wyczucie wskakuj od razu do NG+ i jak Ci przejdzie dołek za parę dni, ogarniesz tych bossów, może będziemy mieli w przyszłości super ciekawą wymianę doświadczeń :-) Pozdrawiam! Starfield forever :-)

damianyk

Odpowiem Ci w sposób prosty. Weźmy Twoje słowa dosłownie 100:2. Czyli boss ma Ciebie na 2 hity, a Ty zdejmujesz lekkim atakiem tylko 1% HP bossa. I załóżmy, że to nie jest wyzwanie robione dla przyjemności typu SL1+0, gdzie ludzie robią sobie takie utrudnienia specjalnie dla frajdy, tylko normalne przejście. Po pierwsze, trochę przesadziłeś. W grach liniowych serii DS nie powinno się to raczej zdarzyć. W grze z otwartym światem jakim jest Elden Ring jest to teoretycznie bardziej możliwe - tu standardowy temat levelowania w otwartym świecie. Klasyk, nie rozwijam. Niezależnie od tego, podam Ci typowe podejście:

1) OCHRONA

Jeżeli, boss ma Cię na 1 czy 2 hity i uważasz, że to niesprawiedliwe, to zaczynasz myśleć o właściwej ochronie: Level, Witalność/HP, zbroja, talizmany, eliksir, przedmioty ochronne, tarcza itp. Ile Ci tam pasuje.

2) ATAK

Jeżeli Twój podstawowy atak zdejmuje tylko 1% HP bossa (hipotetycznie, jak twierdzisz) to automatycznie przerywasz walkę i pracujesz nad buildem, aby zapewnić sobie np. 5-10% czy nawet więcej, ile Ci pasuje. Krótko mówiąc właściwy build. Eksplorujesz. Levelujesz odpowiednio postać. Levelujesz broń. Dobierasz talizmany i eliksir. Różne efekty, czasem zależne od %HP bossa. Sprawdzasz słabości bossa - każdy boss jest na coś odporny i na coś słaby. Na koniec chodzi o inteligencję i wyrównanie szans. Jeżeli jesteś graczem hardcorowym to nie potrzebujesz dalszych specjalnych sztuczek. Jeżeli jesteś graczem bardziej casualowym to ewentualnie idziesz w kolejne ułatwienia typu summony, bronie OP itp. Cel jest taki, że stajesz przed bossem i każdy Twój cios ma sensowny impakt, a jeżeli używasz do tego standardowych efektów typu krwawienie, mrożenie to WIELKI impakt co kilka ciosów. Tu nie wspominam nawet o innych technikach w stylu przełamywania postawy, krytycznych ripostach, parowaniu itp.

Ostatecznie sytuacja 100:2, o której wspominasz nie występuje w praktyce u świadomych graczy, a walka jest jak najbardziej wyrównana, poza bossem końcowym SotE oczywiście ;-) Co więcej, w normalnym i logicznym przejściu gier takich jak DS3 czy Elden Ring wszystko o czym piszę powinno nastąpić zupełnie naturalnie. niektórzy nawet twierdzą, że w ER są ostatecznie przelevelowani...

Ja tylko dodam, że ten wysryw malenii jest jak najbardziej do uniknięcia. Skoro ja się tego nauczyłem, to każdy to może zrobić. I nie trzeba wcale odbiegać nie wiadomo gdzie

Htmzor - a jakbyś mógł to zmienić, to jakiego typu bossów życzyłbyś sobie w tej grze więcej? Coś bardziej pokroju DS3?
Z ciekawości pytam, żeby lepiej zrozumieć Twoją perspektywę.

htmzor

No już, już, uspokój się. Wszystko będzie dobrze. Jak ochłoniesz to sprawdź w tym samym internecie analizy bossów od fachowców, o których wcześniej napisałem. Nie polecam za to czytać spłakanej gawiedzi. Sam oczywiście nie potwierdzam Twoich rewelacji. Widzę, ze nie masz otwartości na dyskusję o grze tylko przyszedłeś tutaj spuścić powietrze. Zatem spuściłeś, pośmialiśmy się trochę i pozostań w pokoju! Miłej zabawy z Twoimi ulubionymi bossami, gdziekolwiek są i jakkolwiek wyglądają.

htmzor

I wszystko jasne. Jesteś bohater co przyszedł się ze*rać, a jak ktoś Ci odpowiedział stosownie do tego agresywnego stylu to się zwijasz w kłębek nerwów, oburzenia i histeria. Woła złodziej: łapaj złodzieja. Masz rację - w przedszkolu za takie odzywki dostałbyś zwyczajnie z liścia. Ale Internet wszystko przyjmie. I pamiętaj o Starfield a raczej unikaj ER!

htmzor

Niesamowite. Oj ile to ja się o sobie naczytałem, bardzo mnie ująłeś, przyzwyczajony już jestem, że na portalu o grach niektórzy przychodzą wyrzucić swoje frustracje na innych gdy się zetkną z kontrą odmienną od swojej narracji. Nic nowego. Cały czas sugeruję jakąś meliskę lub coś podobnego. No i trzymaj się swojego słowa i kończ te nerwowe personalne słowotoki. Ewentualnie popuść do końca i będziemy mieli spokój.

Via Tenor

Xandon jest xandonem (chwilami rece opadaja w innych tematach, ale przynajmniej trzyma poziom wypowiedzi. Zas jesli chodzi o Eldena to jest moim guru mimo wszystko ;P), ale ty htmzor jestes poprostu zjebany, a gra cie przerasta kanapowy expercie designu i tyle.

90% tego narzekania mozna sprowadzic do tego ze bossowie nie sa tacy jak w Dark Souls 1 i ze mimo iz gra udostepnia tone RPG mechanik i customizacji i jest robiona w innym stylu niz poprzednie soulslike od From Soft to zignorujemy to wszystko, i bedziemy udawac pro playera (podczas gdy posty ociekaja narzekaniem na kazdy "niesprawiedliwy" przejaw podwyzszonego poziomu trudnosci i czegokolwiek nowego).

git gut, bo czasy gdzie kazdy boss wygladal jak Asylum Demon sie skonczyly.

Ale sztos screen. Mógłby spokojnie wejść w skład ich materiałów promocyjnych :).

Wow, a jak to zrobiłeś?

Uniwersalne narzędzia autorstwa Fransa Boumy do robienia zdjęć w różnych grach .

https://www.patreon.com/Otis_Inf/posts

Możesz też zainstalować różne modyfikacje z Nexusa, które "uwalniają" kamerę. Cheat Table również ma taką opcję.

Gdybyś potrzebował jakiejś pomocy z narzędziami Boumy, pisz śmiało.

Ty kurde na takich ustawieniach grafiki, to to jest nawet w miare czytelne i wyglada w sumie lepiej niz na max.

Ale i tak boss mega lipny. Mega zmarnowany potencjal Miquelli i wogole calej koncowki. :(
Bramy, drugiego drzewa... ehhh...
Nie wiem czy nie razi mnie to nawet bardziej niz Bed Of Chaos i tragicznie niedorobione Lost Izalith z DS1.
Mniej wiecej taka sama sytuacja.

Niemniej gratulacje. Skilla masz nieziemskiego.

Ha! Pozamiatane koncertowo. Miszcz Miecza :-)

Głębokie ukłony z mojej strony!

Aż sobie obejrzałem 2 razy. Fenomenalna walka, z obu stron zresztą. Mam nadzieję, że miałeś z nim choć w połowie tyle przyjemności ile ja z oglądania tej walki. Wykon w 2-giej fazie rewelacyjny. Nie wiedziałem, że Milady z Postawą Skrzydła zadaje aż takie obrażenia przy każdym ataku w stosunku do R1, które go tam tylko szczypie. Wygląda na kolejną idealną kombinację do tego pojedynku. No ale przede wszystkim skill - z Twoimi umiejętnościami to wygląda faktycznie jak pojedynek równych sobie tytanów. Ale rozumiem nie byłeś przez ten tydzień na kolejnych wakacjach? ;-) ;-)

Nie ma się co więcej rozpisywać. Szacun.

Dzięki Panowie :).
Faktycznie Kwisatz - lorowo prosiło się o nieco więcej. Ja akurat żałuję, że kilka ważnych wątków z podstawki jest nadal owianych mgłą tajemnicy i szkoda, że nie poruszono ich.

Xandon - bawiłem się przednio. To było z 300 kilkadziesiąt prób. Nie denerwowałem się na tym bossie, wiedziałem co to jest. Mógłbym go bić kolejne 300x. W piątek nie umiałem jeszcze robić 1 fazy. Mam obecnie wiele walk typu: 1 faza ja hitless, druga faza boss hitless. Milady jest świetnym mieczem. Uznałem, że nie nauczę się nigdy 2 fazy, jeśli nie ogarnę, jak szybko uporać się z pierwszą, toteż wyłapałem chyba większość możliwych okienek na tłuczenie go. I tak, mozolnie poszła też druga.

Ocena mechanik bossa?
Pierwsza faza S tier. Taniec. Minimalny minusik? Nożyczki.
Druga faza A: minusik za kudły Miqueli: zasłaniały mi czasem ramię i nie widziałem, gdy leciało combo rozpoczynane od slasha do wewnątrz.
Ocena wrażeń? Wczoraj ledwo mogłem cokolwiek pisać, jak w końcu padł. Nie do zapomnienia:).

Rozumiem też filozofię tego bossa - on został stworzony, żeby osoba, która będzie korzystać z wszystkich mechanik gry na swoją korzyść, ciągle czuła DUZE wyzwanie.

Powiem, że dość niezapomniane chwile i zdecydowanie z niczym cięższym nigdy nie zmierzyłem się w grze komputerowej.
W przyszlosci z chęcią go ogarnę innymi sposobami, na spokojnie sobie fabularnie posprawdzam summony itp.

Cudna walka, która dobrze pokazuje, jak to jest ciulowo zaprojektowany boss (choć można, rzecz jasna, "przypakować się" odpowiednio do tej walki). 4-5 razy trzeba uniknąć ciosu, żeby zadać jeden w mikroskopijnym okienku. Na deser ataki obszarowe. Do tego niewiele widać. Fatalny dizajn.

Brawo, Minas! Level master.

Dzięki - W dużej części się zgadzam. W zasadzie to ja bym nawet zostawił te jego combosy, zostawiłbym nawet AoE. Po prostu mam wrażenie, że zmiana animacji z filarów światła na cokolwiek innego + ogolenie Miqueli mogłoby zupełnie zmienić odbiór tej walki u ludzi na plus :). Scyzoryk + 5 krotne kombo z pierwszym atakiem do wewnątrz - odrobinę lepsza sygnalizacja tych ruchów wcale nie strywializowałaby tej walki, a uczyniła trochę mniej losową.
Na ps5 jeszcze mi to specjalnie nie lagowało, ale inna sprawa - nie wyobrażam sobie zrobić tej walki na obniżonych FPS, a wiem, że jest z tym problem na PC czasami i FS musiało łatać - nie wiem z jakim skutkiem

Bukary

Może tak, może nie. Ja się nie znam na analizowaniu dizajnu bossów, wiem tylko, który mi się podoba i sprawia przyjemność, a który nie. PCR należy do tej pierwszej kategorii, ale zdaję sobie sprawę, że dla większości odwrotnie. Kiedyś mieliśmy dyskusję, nie wiem czy pamiętasz, po jakimś krytycznym filmiku, który sam zamieściłem, kiedy nie byłem jeszcze pewny jak ten boss ostatecznie osiądzie, inne zresztą też. Od tego czasu powstała już taka masa materiałów na yt, które utwierdzają mnie jednak w przekonaniu, że to wyjątkowy boss, w tym dobrze i precyzyjnie zrobiony, nie tylko, że mi się z jakiegoś powodu podoba. Niedawno się nad tym zastanawiałem dlaczego on mi tak pasuje pomimo, że potrafi dać w kość i zrobiłem sobie listę za co go lubię i za co nie lubię. Nie lubię np. za komponent PC w PCR (lorowo) i samą (ją nazywam) Miquellę. Nie lubię też tego, że tak bardzo przeważył nad innymi bossami, że w zasadzie jak przechodzę DLC to czekam głównie na tą walkę, a inne szybko przelatuję. Natomiast na liście plusów mechanicznych i innych mam jakieś różnych 20 punktów. Jednym z plusów jest nawet to, że to nie jest boss na 2h i zapominamy, ale długa droga do zdobycia, jednocześnie jak ktoś nie chce się bawić to tarcza i sprawa załatwiona (boss, który ma inteligentnie zrobiony i bardzo wyraźny Easy, Medium, Hard Mode).

Co do proporcji niesprawiedliwości i mikroskopijnych okienek. Jeżeli mówiąc o atakach masz na myśli pojedyncze machnięcia w combosach to może tak. Ale jeżeli za atak przyjmiemy całe combo, to raczej nie. Po większości ataków bossa są bardzo bezpieczne okna na punish i to najcięższą bronią, tylko to trzeba robić w jego rytmie, tempie. Natomiast okien na leczenie czy przypudrowanie noska to ten boss ma więcej niż Draconic Tree Sentinel z podstawki ;-) Jako ciekawostkę załączam przewodnik na przejście hitless tego bossa, gdzie autor specjalnie wybrał najcięższą olbrzymią broń Miecz z Pradawnej Rudy Meteorytu i dla demonstracji tego punktu raczej-nie-mikroskopijnych okienek zadaje bossowi obrażenia nawet ciężkimi i ładowanymi atakami tą bronią. Ja, jak może pamiętasz, gram wyłącznie olbrzymimi broniami (tak to się pisze po polsku?) i mam poczucie sporego luzu czasowego, nawet w stosunku do innych bossów z tego DLC. Jak się walczy lekką bronią to nawet można mu zadać cios w środku jego najczęstszego combo.

https://www.youtube.com/watch?v=CnlVGglFPWw

Really just any excuse to fight against Radahn. He quickly became my favorite boss in almost all of fromsoft (I haven't played bloodborne) I love everything about this fight, i love that i actually have to use things that i wouldn't normally use in a boss fight, also HIS MUSIC omg Radahn ost is so good, very quickly become one of my top favorites. I hope that this video helps at least one person, even if its just one that makes making this video worth it.

Nie kłócę się oczywiście dla napięcia, ale tylko takie inne spojrzenie. Pomijając siebie, bo ja to jestem marny pałkarz, ale dzisiaj zawsze sobie myślę jak FS stara się zaspokoić różne kategorie graczy. Minas Morgul płakał, że Messmer mu za szybko przeleciał a Romina padła za pierwszym razem, pewnie nie doświadczył nawet najlepszego graba w tej grze (zawsze się uśmiecham gdy mnie to spotka). No to dostał wyzwanie na miarę swojego skilla. Nawet jak musiał to zrobić 300 razy, to mam nadzieję, ze wnukom będzie wspominał, że TAAAAKI boss. A nie że coś tam pokonał w środku niedzielnego obiadku. ;-) ;-)

Nawet jak musiał to zrobić 300 razy, to mam nadzieję, ze wnukom będzie wspominał

To tu bezwarunkowo - żadna walka nie dala mi tyle emocji i takiej satysfakcji. Dopaminowe szaleństwo.
1. Napotkanie na zupełną ścianę.
2. Kombinowanie
3. Lekki progres.
4. Totalny regres i zamazanie perspektywy, że da się go zrobić.
5. Światełko w tunelu i wizja, że już prawie - że się da. Fajne uczucie.
I jest. Boss z kilkoma obiektywnymi, bardzo poważnymi problemami, ale skłamię, jeśli powiem, że nie pokochałem tej walki:)

Bardzo mi się podoba Twoje podsumowanie i ocena oczywiście ;-)

Nie wiedziałem, że aż tylu bossów wpadnie u Ciebie w S-Tier, ale też się zgadzam z wyborami, choć u mnie pewnie byłyby małe przesunięcia nawet między tierami, normalne.

Jori - to sobie wyobraź SL1 z nim :-))

Lore podobnie.

NG+ oczywiście polecam, nie będziesz musiał już zbierać fragmentów Ostrodrzewa, albo uzupełnisz sobie tylko te, co Ci brakują, nawet z tych lokacji co wcześniej (poziom zostaje, a fragmenty się respawnują) więc szybko zrobisz 20.

A teraz dopiero obejrzałem filmik, który wrzuciłeś niedawno odnośnie Radhana.
Backstep! Ale to jest fajna odpowiedź na scyzoryk. Mam nawet ten amulet, ale nie wypróbowałem go.

Najbardziej żałuję, że nie mogę na konsoli robić save statów. Ale bym tę walkę jeszcze pocisnął... na różne sposoby. Z perspektywy jest uzależniająca, a ja w speedrunach jestem cienki bolo.

Myślałem, że teraz zrobię rush podstawki, ku ng+. Malenia padła za 1 razem, ale okazało się, że mnie Maliketh przywołał do porządku :). Ot cały Elden.

Ten backstep też mnie zaskoczył jak go pierwszy raz zobaczyłem. I to już na tym początkowym ataku grawitacyjnym, który ja zawsze roluję zaraz za plecy PCR na łatwą odpowiedź. A tutaj co, co, jak on to zrobił, ha :-)) Dzięki temu ma jeszcze większe okno na punish.

Save'y - tak jak rozmawialiśmy kilka razy mamy to samo, ja też na konsoli. 6 różnych w miarę gotowych postaci przed DLC pomogło zdecydowanie. A teraz NG+y. To leci dużo szybciej niż się spodziewałem, a wchodzę do mauzoleum na Mohga normalną drogą bez pomocy Varre, lubię Sol i kuternogę, co tam ciach ciach, Mohg + Radahn i gotowe. Potem faktycznie trzeba gdzieś w wolnej chwili przelecieć do końca podstawki na ewentualne kolejne NG+

Maliketh?!? Po PCR ;-) Jakby co to polecam jak zawsze dla odmainy i dobrej zabawy parowanie bluźnierczym szponem.

Zacząłem Elden Ring (podstawka), jestem w sumie na początku, czyli zwiedzone jakieś 75% tego początkowego fragmentu mapy. Tego fragmentu mapy, który robi się szczegółowy gdy zgarniemy mapę z obozu żołnierzy. Zabiłem 2 początkowych bossów.

Sama poczatkowa zona (Limgrave), ma 3 fragmenty mapy do odkrycia. Jesli zrobiles 75% pierwszego to jest jakies 3% calosci gry. Mniej wiecej tyle co Asylum, przelot ptokiem i moze zejscie na cmentarz szkieletow w Firelink w DS1.
Albo np. w Skyrim obejrzalbys poczatkowa cutscenke i zszedl do tej pierwszej wiochy z piecioma domami na krzyz.
To tak w kwestii formalnej co i ile widziales. A jak bardzo pasjonujace, roznorodne i pokrecone sa w/w strefy w porownaniu do reszty gry to pozostawie do osobistej oceny (hint: nie sa wogole). Ale mniej wiecej tak to wyglada.
I troche to sie smiesznie czyta.

Reszty nie komentuje bo nie zgadzam sie z absolutnie niczym, i musialbym byc niemily.
Biorac pod uwage co i w jaki sposob napisales, wydaje mi sie ze taki open world i ulepszenia (TAK ULEPSZENIA) gameplayowe Eldena nie sa dla ciebie.

Tzw. Legacy dungeony sa blizsze designowi mapek i lokacji z Soulsow (pierwszy to ten zamek na horyzoncie, o ktorym mowi pierwszy napotkany npc), wiec moze tak "zaskoczy".
Ale watpie. Wydajesz sie byc niekompatybilny z tym typem designu swiata.

Choc tak jak mowie, nie widziales praktycznie nic.

Z rad:

1. Jak wspomniał Kwisatz, liznąłeś zarys wstępu do szkicu podstaw.

2. Jeśli chce Ci się eksplorować ten świat na skróty, trzymaj się przewodnictwa łaski.

3. Jeśli chcesz skipnąć jak najwięcej otwartego terenu, sprawdź choćby w necie poradnik, jaka jest wydajna ścieżka progresji. Nie ma w tym nic złego.

4. Nie musisz przewalić każdego kamienia w grze, podnieść wszystkiego i zaliczyć każdego dungeona z kotami.

5. Gra oferuje kilka sporych, kluczowych lokacji typowo korytarzowych, które są świetnie skonstruowane i bardzo ciekawe. Nie wiem, czy zaliczyłeś już Godricka i jego zamek, natomiast tego typu lokacji jest o wiele więcej i są zrobione fajnie.

6. Osobom, które nie lubią otwartego świata, ER zwykle lepiej smakuje przy drugim przejściu. Reszta albo nie gra, albo probuje optymalizować zwiedzanie i skipować otwarty teren.

Ciężko w sumie powiedzieć co przypadnie Ci do gustu.

Przypuszczam np. że Limgrave (ja je akurat kocham), Liurnia, Caelid, Altus Plateau, a zwłaszcza zimowa kraina nie przypadną Ci do gustu kompletnie. Zimowa kraina może być najgorsza.

Siofra? Nokron? Mimo, że półotwarte, to są zupełnie szalone artystycznie i koncepcyjnie. Złota Stolica Lyendell, całe drzewo Miqueli, stolica Elphael, Akademia, Karyjska posiadłość, Zamki, Wulkaniczny Dwór. Wreszcie rewelacyjne Przeklęte Farum Azula. Artystycznie miazga i nie ma tam w dodatku elementów przypadkowych. Tego jest naprawdę sporo, potrafi bardzo fajnie spiąć się tematycznie i lorowo. I bywa odjechane w designie, spójne z geografią świata.
Dużo również naprawia sam DLC, bo choć znajdziesz obszary puste, na które marudziliśmy trochę, to połączenia między lokacjami są ciekawe, a same legacy dungeony świetnie zaprojektowane. Castle Ensis mocno kojarzył mi się z Demon's Soulsami, Donżon mógłby na luzie być lokacją z DS3 i tak dalej.

W samym otwartym świecie są różne aktywności: od szukania fajnych Ashes od War, odkrywania pomniejszych wiosek, gdzie również są znajdźki, bossowie, questy wpływające na zakonczenie, po katakumby, field bossów, którzy czasem spawnują się nocą itp. Natomiast jeśli nuży Cię ten format, to nie ma nic złego, jeśli darujesz sobie zajrzenie pod każdy kamyk. Mnie wtedy ten świat pochłonął i sporo przetrząsnąłem przy pierwszym przejściu, ale przy kolejnych, sam skipuję zwiedzanie wszystkiego. Idę raczej skondensowaną ścieżką. Nawet przy pierwszym przejściu pominalem sporo, mimo, ze wydawało mi się, że zerkałem wszędzie. Mimo to, chyba jeszcze za 3 przejściem odkryłem pewne rzeczy, których nie widziałem wcześniej - to akurat był fajny aspekt rozmiaru tej gry.
Ja nie lubię zasadniczo otwartych swiatow, ale ten w ER mi podszedł, bo do niczego nie zmusza i niczym nie atakuje. Nie masz listy zakupów i mapy naćkanej wykrzyknikami. Paradoksalnie, ta wolność jest dla mnie największą zaletą, ale to subiektywna rzecz. Chcesz, zwiedzasz, nie chcesz, idziesz prosto:).

Oczywiście może się okazać, że taka skala gry po prostu Ci nie podejdzie bez względu na wszystkie fajne elementy - i ok, też nie ma w tym nic złego. Na pewno zrobisz sobie prezent, jeśli w sytuacji zagubienia i braku rozeznania gdzie iść, poszukasz sobie pomocy w necie. Ja samemu doszedłem do tego sam, ale to może zająć zbyt wiele czasu i się zniechęcisz bardziej.

Największą zaletą ER są dość fajnie zrobione boss fighty oraz mnogość ciekawych buildow i rozwiązań mechanicznych - pod tym względem ER miażdży wszystko wokół. Choć akurat w kwestii walk z bossami, DLC kliknął mi znacznie, znacznie bardziej.

Pomijam to, że osobiście styl graficzny jest dla mnie wręcz ohydny. Mnie osobiście odrzuca.

Pytanie nieironiczne: w poprzednich grach FS styl graficzny był aż tak bardzo odmienny i lepszy?

Demon's Souls ma swoją paletę kolorów, którą bardzo także zmienił Bluepoint w remake - ten remake właśnie wygląda najbardziej odmiennie w stosunku do poprzednich produkcji.

Bloodborne to fiolety, w dodatku - odczuwalne na dzień dzisiejszy 30 fps i trochę parszywy antialiasing (aczkolwiek gierka genialna nawet na dzisiejsze standardy), wiktoriański styl. Soulsy, więcej szarości, brudu, brązów. Elden - różne palety w zależności od terenu, jest to akurat ciekawe i różnorodne. Elden generalnie zaszalał z paletą i kocham go za to. Robiły to jednak także i poprzednie produkcje. Elden jak i Soulsy mocno inspirują się europejskim średniowieczem.

Wszystkie te gry łączy jednak podobna rzecz:
Obecność strzelistych budowli, wertykalnej rozpiętości terenu, przepaści, skał, gór, bogatego horyzontu, perspektywy. Oprócz DS2, każda z tych gier ma dobre odwzorowanie perspektywy - każdy teren, który oglądamy z dala jest faktycznie odwzorowany w skali 1:1 - możemy oszacować odległość, w jakiej znajdujemy się od miejsca, które zwiedzimy.
Oprócz remaku od Bluepoint, żadna z tych gier do końca nie radzi sobie z włosami, a efekty niektórych umiejętności są takie, że można liczyć poligony (np. Tąpnięcie Godfreya). Jednocześnie podobne jest to, że każda z tych gier ma podobnie dopieszczone animacje ataku, walki. We wszystkich tych grach jest identyczny problem przechodzenia broni przez tekstury.
Od Bloodborna w górę wystepuje także większa teatralność walk. We wszystkich tych tytułach istnieje element groteski i przerysowania. We wszystkich tych grach stosowany jest zabieg artystyczny, jak u Beksińskiego - kontrastowanie mroku i niepokoju z wątłym źródłem światła, koszmaru z pięknem i tak dalej.

Uważam, że Elden poprawił nieco niektóre animacje, dodał przegenialne kadry, które też czasem pojawiały się już i w ds1 i 3, jednak grając w ER, natychmiast widzisz, że grasz w grę od Fromsoftware. Dopiero w remake Demon's Soulsów od Bluepoint czuc, że grasz w grę stworzoną przez kogoś innego. Jakość elementów grafiki, szczegółowość modeli itp. to fenomenalny poziom. Gdzieś jednak pozbyto się tego brudu i rozkładu. Gra wygląda bardziej na high fantasy.

Podsumowując - te gry są do siebie niesamowicie podobne i mają dużo więcej elementów wspólnych, niż może się wydawać. Natomiast żeby dojść do takiego wniosku, trzeba przejść przez te lokacje i się z nimi zapoznać. Nie da się na pewno pomylić tej gry z niczym innym. Styl FS bije aż po oczach na każdym kroku. Jedyną grą, która diametralnie się dla mnie różniła było Sekiro, ze względu na osadzenie samego świata. Oraz właśnie remake Demon's Soulsów, który jest taki... no... ładniutki. Elden Ring to surowość i budowanie jakości wizją artystyczną, doborem kadru, perspektywą, światłem, architekturą - i tak było we wszystkich ich grach, bo żadna z nich nie ma jakiejś niesamowitej jakości cząsteczek, tekstur itp. Fromsoftware nigdy na te elementy nie stawiało i nie stawia.

thalar

Poniższą odpowiedź napisałem wczoraj, ale się celowo wstrzymałem z postem. Nie byłem pewien intencji ze względu na nagromadzenie negatywizmów, ale zakładam, że to szczere pytania - stąd poniżej szczera odpowiedź :-) Będzie przez to powtarzała część punktów od kolegów, ale może się jeszcze do czegoś przyda:

Z wymienionych przez Ciebie gier mam za sobą całą serię Dark Souls, z naciskiem wielokrotnego przejścia DS3 + szczególnie dziwnej sympatii do DS2, i oczywiście Elden Ring + DLC. Twój główny dylemat wiąże się z otwartym światem - to rozwinę i wyjaśnię na końcu. Tymczasem prostsze uwagi:

* 75% Limgrave - cały świat Elden Ring jak zauważyłeś jest dużo, dużo większy, na ziemi i pod ziemią, może Cię nawet zaskoczyć jak będziesz go odkrywał, że idziesz i idziesz, a to jeszcze i jeszcze. Kolejne krainy są dość różnorodne, znajdziesz obszary i bardziej skondensowane jak i bardziej "puste". Limgrave jednak wydaje się dość reprezentatywne dla całej gry w sensie struktury. Czyli wiesz mniej więcej czego się spodziewać. Uczciwie ostrzegam, że jeżeli Limgrave Cię znudziło to od Śnieżnej Krainy w drugiej części gry się odbijesz na 100% ;-) Sama wielkość świata potrafi też zmęczyć jeżeli chce się wszystko zrobić dokładnie za jednym razem, potrzebne są wtedy małe chwile odpoczynku. Dlatego dobrze sobie wypracować swój sposób na przechodzenie, tego nie rozwijam.

* 2 początkowych bossów - jakich? Dużych typu Margit i Godrick? Jeżeli tak to super i masz już pierwsze dobre poczucie o stylu bossów w tej grze a dodatkowo powinieneś znać już Zamek, który jest pierwszym tradycyjnym legacy dungeonem zbliżonym w stylu do zamkniętych lokacji gier z serii DS. Jeżeli masz na myśli tylko mini-bossów to trochę inna sprawa.Technicznie tylko na drodze do mapy pierwszego obszaru, możesz spotkać nawet 5-6 różnych mini-bossów: Grafted Scion który Cię zabił na samym początku gry, taki tam "bosik" he he Żołnierz Godricka z tutoriala :-), Tree Sentinel to ten na koniu po wyjściu do Limgrave, 2 mini-bossów w pierwszych katakumbach i pierwszej jaskini, smoczek na jeziorze. W całym Limgrave jest jeszcze sporo tego typu mini-bossów, a w całej grze cała masa, niektóre nawet potrafią być trudniejsze od dużych bossów. Zakładam jednak, że to nie o nich piszesz.

* Gra nudna, mapa pusta, zmuszam się do grania, styl graficzny ohydny, otwarty świat to porażka, miejsca łaski zamiast ogniska, nie ma klimatu, nie wciąga, nie angażuje, nie jest specjalnym wyzwaniem - przy takim nagromadzeniu negatywnych wrażeń i niechęci moim zdaniem gra nie dla Ciebie i to się raczej nie zmieni. Dałbym sobie na Twoim miejscu spokój, chyba że jesteś ciekaw potem dość wymagających bossów, dość pokręconej fabuły i masy ciekawych mechanizmów, rozwoju, buildów, różnych sposobów przechodzenia itp. Ewentualnie jeżeli jeszcze nie byłeś to zrób Zamek i Akademię, które w uproszczeniu są lokacjami przypominającymi dawne DS i zobacz czy to coś zmieni.

* Otwarty świat. Jedni gracze wolą gry liniowe, inni otwarte światy. Ja jestem tym szczęśliwcem, że pasują mi obie formuły w przypadku gier FS, z pewną preferencją otwartego świata ER. To jeden z najlepiej zrealizowanych otwartych światów w grach w ogóle imho, ale jako taki ma swoje wady i zalety. Gry dziergane jak je nazywam z serii DS też mają swoje wady i zalety. Ja się w nich poczułem dość klaustrofobicznie zaraz po Elden Ring, ale lubię tam sobie wracać jak mam nastrój i dziergać od czasu do czasu dla odmiany , i też jest super, zupełnie inne doświadczenie. Nie namawiam nikogo na siłę do formuły, której nie lubi, ale jako syntetyczne wyjaśnienie - struktura otwartego świata Elden Ring, świata który sam sobą opowiada środowiskowo pewną historię, to w uproszczeniu:

--- wyodrębnione przestrzennie, różnorodne stylowo i klimatycznie krainy, + wertykalność, + połączenia, + teleporty

--- duże otwarte przestrzenie, które możesz swobodnie przemierzać na koniu, czyli te "nudne i puste", z ciekawą / nieciekawą (wybrać właściwe dla siebie) eksploracją, drogami, przejściami, wrogami, bossami, zagadkami środowiskowymi, znajdźkami

--- większe legacy dungeony, jako spore, zamknięte i skondensowane lokacje, bliższe starym DS (Zamek, Akademia, Stolica itd.) z dużymi bossami na końcu

--- masę mini-dungeonów różnego rodzaju rozrzuconych po całym świecie: katakumby, jaskinie, groty, kopalnie - to takie ciekawe "łamigłówki" lokacyjne z różnymi upierdliwymi wrogami, mini-bossami i jakąś nagrodą na końcu. Ja je uwielbiam, ale często usłyszysz od innych, że to nudne copy paste, z czym się akurat nie zgadzam...

W grach DS zwykle idziesz po prostu korytarzem do przodu, ewentualnie wybierasz kolejność jednej z 2-3 dostępnych ścieżek, czasem przechodząc przez jakieś mini otwarte przestrzenie, dziergając kolejne lokacje z dość dużą intensywnością mobów po drodze. W ER masz ogromny świat, w którym się możesz poczuć najpierw zagubiony albo zniechęcony dużymi przestrzeniami, bo tu nie ma takiego zagęszczenia mobów i ciągłej walki na każdym m2, biegasz gdzie chcesz, jak chcesz, odkrywasz po swojemu, wolność i swoboda, jest tempo, jest flow, po drodze przechodzisz przez te legacy dungeony, które dają podobny feel jak w DS. Ja zawsze twierdziłem, że w Elden Ring możesz sobie wykroić takie doświadczenie jak w Soulsach, ale w drugą stronę nie da rady. Natomiast jest to bardzo indywidualne.

Czy ER jest zatem nudne i puste? Niektórzy z nas mają w niej wiele przejść (ja ponad 20), grube setki godzin, czy nawet 1000h+. W pustym i nudnym świecie to byłoby mało prawdopodobne ;-) Ale ogólnie po Twoich pierwszych wrażeniach odradzam Elden Ring. Jeżeli jeszcze nie próbowałeś to na Twoim miejscu wziąłbym się za inna fenomenalną grę - Lies of P :-) Na koniec dnia gry jako zabawa to nie jest rocket science do takiej drobiazgowej analizy, i albo jakaś daje Ci frajdę albo nie, nie ma się co zmuszać. Liniowych soulslike'ów jest dziś zatrzęsienie.

Chociaż zapytam się o jedną rzecz, bo nie do końca rozumiem o co chodzi z tym, że odpoczywając przy ognisku (będę tego zwrotu używał, bo odrzuca mnie zwrot "łaska") mogę sobie wybrać: do rana, do wieczora, i takie tam inne.

Mogę to zrobić sam lub wezwać tę kobitkę, która powiedziała, że będzie ze mną i mogę ją przyzwać. Po co ją przyzywać skoro sam sobie mogę przy ognisku dodawać poziomy? To ma jakieś znaczenie czy zrobię to ja, czy ona?

Kilka uwag:

Pora dnia ma czasem znaczenie nie tylko estetyczne. Niektórzy wrogowie pojawiają się np. w określonych miejscach wyłącznie w nocy.

Miejsce odpoczynku nie bez powodu nazywane jest "miejscem łaski". To ma związek z mitologią świata gry. Nie siadasz więc "przy ognisku" i (notabene) nie jeździsz "konno". ;)

Dla mnie otwarty świat jest jednym z tych elementów ER, który decyduje o wysokiej jakości rozgrywki.

"Kobitka" to Melina. Nie "przyzywasz" tego rodzaju persony, sama do zmatowieńca przychodzi, gdy czuje, że to konieczne. Nie musisz jednak czekać na Melinę, jeśli chodzi o zmianę statystyk. Twoja towarzyszka ma inne zadania.

IMHO prezentacja fabuły (znakomitej!) w ER woła o pomstę do nieba. Czasem rzeczywiście trudno zrozumieć, co robisz, dlaczego coś się stało, jaka jest motywacja wielu postaci itd. Jedyne źródła informacji to opisy przedmiotów (bardzo ważne), szczątkowe dialogi z postaciami niezależnymi i "narracja środowiskowa". Zasada "zero spoilerów" się tutaj raczej nie sprawdza. Zalecam obejrzenie jakiegoś filmu o świecie gry (po polsku np. konto "Balmora House" na YouTube), żebyś przynajmniej wiedział przed rozpoczęciem zabawy, kim są główne postacie (bogowie i półbogowie) i co się wydarzyło, zanim spotkałeś Melinę. Szczerze mówiąc, bawiłbym się znacznie lepiej, grając pierwszy raz w ER, gdybym pewne rzeczy wiedział PRZED, a nie szukał informacji PO.

Nie przyzywam jej? Gdy siadam odpocząć, to w opcjach mam wybór "Porozmawiaj z Meliną", i ona się dopiero wtedy pojawia obok mnie.

Ale nie wydajesz jej poleceń. I rzadko będzie z tobą gadać o czymś nowym. Warto jednak z nią rozmawiać w różnych miejscach, bo to czasem klucz do danej misji.

to co mam w sumie wybierać, bo nie wiem kompletnie ile mam odpoczywać

Co chcesz. To nie ma większego znaczenia.

Jeżeli nic sobie nie zaspoileruję, to super

No raczej sobie możesz coś zaspoilerować, jeśli włączysz film, w którym omawiane są jakieś konkretne misje czy postaci niezależne.

A przy okazji: czy można przez jakąś własną głupotę (lub coś po drodze bez mojej winy) stracić wierzchowca na zawsze?

Nie. :)

Da się to połączyć z tamtym wątkiem?

Nie da się. Pisz dalej pod tym postem albo wrzucaj osobne wpisy.

Foolish thalar! Emboldened by the flames of ambition!
Someone must extinguish thy flame!

Let it be...

... first real boss in game. ;)

Jeszcze nie walczyles z prawdziwym bossem. Choc wsrod mini bossow tez zdarzaja sie mega trudne perelki.

W Eldenie mini bossowie maja pasek HP (czesem nawet maja fazy walki). Odpowiedniki silnych pojedynczych mobkow ala Titanite Demons czy rycerze Gwyn'a tez sa, na poczatku np gigant, ktorego spotkasz czilujacego pod brama, na drodze do zamku.

Uwierz mi bedziesz wiedzial. ;)

A tak na serio, to sporo z nich ma cutscenki i prowadzace do kulminacji elementy narracji NPCowej i srodowiskowej.

Cytat powyzej to "catchphrase" pierwszego duzego bossa w grze.

btw. Jak chcesz zawalczyc to mozesz isc prosto do niego, wlascwie od razu po wyjsciu ze startowego dungeona. Do zamku. Tam wlasnie prowadzi sie Guidance Of Grace (promien swiatla), i o tym miejscu opowiada ci NPC spotykany po wyjsciu z lokacji startowej (Varre).

btw. tego bossa powtarzalem (przynajmniej na poczatku) tyle razy, ze ten cytat czytam w myslach jego glosem i intonacja. ;)

Podobnt efekt wyrycia w pamieci ma pewna pani na M, ale, jak mawial pewnien prowadzacy fajnych programow historycznych... nie uprzedzajmy faktow. ;)

O chłooopie!

Ja myślałem przez ten cały czas, że właśnie machnąłeś pierwszych głównych bossów fabularnych i po tym Ci właśnie nie siadło:). Te bossiki w otwartych lokacjach mają swój urok, ale właśnie dopiero kawałek dalej jest to pierwsze: "witamy, oto Elden".

Czyli tak naprawdę, najfajniejsza zabawa i najciekawsze wyzwania jeszcze przed Tobą.

Czeka Cię pierwszy solidny bossik, a po nim masz od razu wejście do typowo soulsowego zameczku, po czym kolejny fajny boss. I jeśli taka sekwencja Ci się spodoba, to jest duża szansa, że spodoba się całość. Oczywiście śmiało wal na forum, jeśli masz jakieś pytania o fajne kierunki zaliczania zawartości. Mam swoją ulubioną kolejność, ale nie ma jednej dobrej.

W każdym razie daj znać, jak zmierzysz się z pierwszym bossikiem z cutscenki. Być może zauważysz też jedną z cech ER - da się łatwiej przelevelować wyzwania. To jest zauważalne podczas wczesnej gry, jednak rozmywa się pod koniec, gdzie same staty już nam niewiele pomogą :).

nie tu sry.

1. Faktycznie, oni to zmienili :). Teraz odpaliłem DS2 i się dziwię, że biegać non stop nie mogę.
W ER możesz sobie biegać raczej do woli, natomiast stamina zaczyna reagować w momencie, gdy walczysz - wtedy bieganie ją zużywa. A konkretniej - kiedy jakikolwiek przeciwnik dostanie na Tobie aggro i Cię zauważy. Dziwne to było dla mnie również na początku i trochę nieintuicyjne, można się przyzwyczaić:).

2. Prawie zawsze gram na zablokowanym celu, ale to dlatego, że jestem dziwny. Większość ludzi uważa, że na przeciwników, którzy mają ogromne modele postaci, gra się łatwiej na odblokowanej kamerze, wówczas może się okazać, że będziesz mniej narzekał na jej pracę. Jeśli trafisz na ptaki śmierci, to prawdopodobnie odblokowanie kamery bardzo ułatwi Ci potyczkę. Ci zbłąkani z pochodnią czasami pokazują ciekawe rzeczy. Tam niedaleko, przy miśkach możesz usłyszeć wycie wilka. Jeśli w jego pobliżu użyjesz specjalnego gestu, trafisz na bardzo fajny, ciekawy i długi quest :). Zagadaj tylko wcześniej z kupcem Kale w Kościele Elleha na początku gry i opisz mu, co słyszałeś.

3. Najszybsza podpowiedź jest taka, że różnie z tym bywa. W ramach jednej krainy powinieneś mieć utrzymany podobny poziom trudności, a czasami w ramach jednej krainy są 2 lub 3 fragmenty mapy do zdobycia. W innych przypadkach, gra bardzo szybko da Ci znać sama z siebie, że jesteś w złym miejscu, baaardzo złym miejscu :). Jesteś całkiem blisko takiej krainy. Zasadniczo jednak, czasami wybieram się do niej na niskim poziomie, żeby podnieść fajny miecz ze skrzynki, modląc się, żeby nic mnie nie zauważyło po drodze i nie zżarło. Duże ryzyko, duża nagroda.
Na nieodkrytej mapie masz taki blady, żółty znacznik, on pokazuje, gdzie znajduje się fragment mapy do zdobycia. Jeśli doprowadzisz do kilku zbiegów okolicznosci, możesz nawet zupełnie przypadkiem trafić do endgejmowych lokacji zupełnie wcześnie. Czasem jest to nawet forma pułapki i trollolollo ze strony Fromsoftware ;).
Generalnie, bardzo ogólna podpowiedz jest taka, że jak zrobisz Pogrobno i Płaczący Półwysep, to śmiało idź sobie na północ, w kierunku zamku :).
Jeśli chodzi o przelevelowanie, to tutaj sprawa nie jest oczywista. Widzisz - to jest jedna z największych zalet i wad ER, w zależności od tego, jak na to patrzeć. Na pierwszego dużego bossa fabularnego możesz trafić w zasadzie prawie od razu, na 1 poziomie. Wówczas wyzwanie może wydać się absurdalnie trudne. Z drugiej strony, możesz przyfarmic i trafić na niego później - wyda się dużo prostszym. Generalnie to bym się tym teraz nie przejmował:) Graj, odkrywaj. Mnie właśnie przyjemność sprawiało robienie ciężkiej zawartości wcześniej, ale to tylko ja.

Hejka, z mieczami nie pomogę, bo zawsze zaczynałem w tej grze od greatswordów.

L3 zabił mnie 4x na finałowym bossie, weź mi nic nie mów :D

Parowanie! Lepiej paruje Ci się małymi tarczami, bo małe tarcze mają najdłuższe klatki parowania. Najlepsze klatki parowania ma puklerz. Najmniejsza tarcza. Możesz z nią albo zacząć grę- jedna klasa ją ma, albo kupić u Gostoca w Burzowym Zamku, niestety już po Margicie. Puklerz już natywnie ma parowanie jako swój ash of war/skill. Przy ognisku lub u kowala Możesz zmieniać broniom i tarczom skille. Generalnie - puklerz najfajniejszy :). Szkoda, że go teraz nie masz, bo kapitalnie paruje się niektóre ciosy Margita.
P.s. nie wszystkich bossów da się parować i nie wszystkie ataki bossów da się parować, natomiast generalnie parowanie jest super, a DLC podniósł je na nowy poziom.

A co do mapki, to chodzi mi o takie kapliczkowate żółte coś - na tym jest kursor. Jak to dostrzeżesz, to znaczy, że tam znajduje się fragment mapy. Tu masz przykładowy screen :)

Standardowy Długi Miecz znajdziesz w sklepiku (cienie bliźniaczych służek) w Twierdzy Okrągłego Stołu. Jeżeli Melina Cię tam jeszcze nie przeniosła, to najpóźniej zaproponuje Ci to zaraz po pokonaniu Margit.

W ER masz standardowo różne rodzaje mieczy: proste, wielkie, lekkie wielkie (DLC), olbrzymie, + wersje zakrzywione, + wersje kolne. Fajną odmianą dla standardowego Długiego Miecza jest Prosty Miecz Zaprzysiężonego - drop od Żołnierzy Godricka w pierwszym obozie przed Burzową Bramą, tam gdzie jest pierwszy fragment mapy. Tam też w skrzyneczce koło punktu łaski można znaleźć Wielki Miecz Zaprzysiężonego. Kiedyś lubiłem te miecze. Poza tym jeżeli jesteś fanem wielkich i olbrzymich klasycznych mieczy z serii DS to: Claymore w zamku na Półwyspie na południe od Limgrave. Zweihander od kupca w zachodniej części Półwyspu, Greatsword (GUTS) w Cealid na drodze, w skrzynce na wozie przy ptakach. Ja akurat odwrotnie jestem fanem pałek wszelakich i wszystkich broni olbrzymich ;-)

Co do broni to na początku faktyczne dobrze wybrać broń początkową bo będziesz miał ograniczoną ilość kamieni do ulepszania broni. Na wymaksowanie jednej-dwóch broni nie będzie problemu, ale potem będzie trzema trochę szukać lub farmić. Do czasu zdobycia dzwoneczków, dzięki którym będziesz mógł kupować nieograniczoną ilość kamieni w sklepiku Twierdzy Okrągłego Stołu.

Parowanie tak jak Minas Morgul wyjaśnił. Parować możesz wszystkim co ma Umiejętność (Popiół Wojny | Ash of War) nazwaną Odbicie. Zwykle są to małe tarcze i sztylet do parowania, które posiadają tą umiejętność w standardzie czyli natywnie, nic nie musisz robić. Ale możesz tą umiejętność nałożyć na każdą zwykłą tarczę, sztylet czy pięść, które jej nie mają standardowo a które umożliwiają zmianę umiejętności. To te ulepszane zwykłymi kamieniami, nie ponurymi. Tą umiejętność (popiół wojny) Odbicie możesz zakupić w Szopie Wojennego Mistrza w Limgrave. Możesz ją też potem zduplikować u kowala gdybyś potrzebował więcej na więcej tarcz / broni. Nie ma co się tym przejmować, bo raczej nie będziesz miał takiej potrzeby. Puklerz od gostka za Godrickiem, a do tego czasu jakaś mała tarcza od kupców powinny załatwić sprawę. Parowanie jest trochę łatwiejsze niż w serii DS i zostało nawet ostatnio poprawione.Jeżeli zainwestujesz w naukę do zwróci Ci się w różnych momentach, a na pewno przy bossie końcowym w DLC, bo to jeden z rozsądniejszych sposobów jego pokonania. Sam z parowania specjalnie nie korzystam i chętnie posłucham o Twoich doświadczeniach.

W Elden Ring oprócz parowania i blokowania masz coś takiego co się nazywa deflect. Jest to blok dowolną tarczą i bronią z możliwością blokowania, wyprowadzony dokładnie w momencie ataku przeciwnika i nie powoduje ubytku staminy ani HP, nawet jeżeli tarcza / broń nie ma 100% negacji fizycznej. Jest wspierane specjalną łzą do eliksiru z DLC zwaną Deflect Hardtear. Mówi się PR-owo, że to parowanie w stylu Sekiro. Jest to pewne nadużycie, ale ciekawa możliwość.

Sprawdź czy byłeś na pewno we właściwym miejscu. Może rozmawiałeś tylko z NPCami przy samym Stole. Właściwy sklepik jest dalej, to odległa komnata z dwoma "cieniami bliźniaczych służek". Od kominka patrząc - najpierw drzwi na kowala, potem wyjście na balkon, potem drzwi do jednej komnaty i dalej prosto przejście do "sklepiku". Asortyment od początku zawiera podstawowe bronie i różne inne przedmioty. Potem, w trakcie gry się rozszerza. Ale podstawowy długi miecz powinien tam być od początku jak dobrze pamiętam. Ja jak rozpoczynam nowe NG to zwykle zaopatruję się tam w podstawowy sztylet i parę innych rzeczy.

OK, sklepik na obrazku właściwy. Pierwsze widzę tak ubogi asortyment. No to sugeruję pokonać najpierw Margit, jeżeli jeszcze tego nie zrobiłeś, może o to chodzi. Podstawowy asortyment powinien być dużo, dużo większy. Więcej nie podpowiem, jedyne co mi się nasuwa to przejście Margit. Dzwonki kuliste to dodatkowy asortyment od różnych NPC, kamienie do broni, i konwalie do summonów. Wszystkie te dzwonki spotkasz po drodze i dodadzą kolejne elementy do kupienia w sklepiku.

Co do drugiego pytania. Nie porównywałbym ER z DS 1:1, bo to trochę inne gry. Pewne elementy mogą być podobne, ale pytanie czemu coś tam jest inne, czemu punkty łaski to nie ogniska, albo czemu jakieś bronie są inne niż w DS jest trochę bez sensu. Podobnie czemu nie masz od razu jakiejś broni, którą pamiętasz z DS. Długi Miecz jest standardowym wyposażeniem przy wyborze Włóczęgi na starcie gry. Na początku ER możesz też zdobyć proste miecze jak wspomniany Prosty Miecz Zaprzysiężonego. Dalej nie podpowiem, bo prostych mieczy używałem ostatnio 2 lata temu i też krótko. W ER jest ponad 300 różnych broni i akurat poszedłem w inne bronie ;-) Powodzenia w odblokowaniu Długiego Miecza :-)

Możesz ulepszać tylko broń (miecze, kostury, perfumy, łuki itd.), tarcze, prochy przodków i w pewnym sensie zbroję (bez rękawic, nogawic i hełmów). Dlaczego w pewnym sensie? Bo to ulepszenie polega na zmianie wyglądu (zazwyczaj "zdjęciu" płaszcza) i zmniejszeniu ciężaru.

Aby "ulepszać" zbroje, musisz wykonać pewne zadanie związane z niepozornym "szewcem". Jest dostępne już na samym początku gry.

Można jeszcze ulepszać pieczęcie do inkantacji.
Kamienie kowalskie wzmacniają broń, osełki są w stanie zmienić ich typ i skalowanie, a samemu - przy broniach zwykłych, możesz nadawać popioły.

W przeciwieństwie do DS2, bronie Ci się nie psują.
Pewnie zauważyłeś też jedna rzecz - powinieneś mieć trzecią flaszkę, eliksir. On zwykle jest ważny w większości buildow i dodaje nową warstwę :) sam eliksir może mieć różne efekty, w zależności, co do niego wmieszasz.

P.s. śmiało kontynuujmy już na drugiej stronie, bo GOL słabo sobie radzi z podwątkami :)

Exy od Sony powolutku na PC wychodza, wiec nie powiedzialbym ze nie ma szans.
Ale to gdybanie, "educated guess".

Za pare lat moze wyjdzie, albo dadza im zrobic remastera Bloodborne (bo to kolejna gra od FS, do ktorej praw nie ma From Soft, tylko Sony).

Już sporo wody upłynęło od premiery remake'u, więc czarno to widzę. Szkoda, bo gra została chyba fajnie odświeżona pod względem wizualnym i chętnie bym zagrał.

Fajnie by było, bo to odświeżenie jest przepiękne. Wiem, że spotkało się z krytyką od zagorzałych fanów oryginalnej wersji, bo właśnie zrobiło się odrobinę sterylniej, zmienił się posąg, model postaci, dźwięki w więzieniu itp. Mimo to jakościowo jest świetnie i swoją drogą - bardzo siadł mi SFX. Zrobili też świetną robotę pod względem animacji. Kolosalny miecz wyrywa pada z ręki. Na filmiku przykład
https://youtu.be/QBscYhlLnOI?si=SnWSMzg_qYqqhWOC
World tendency trochę mnie czasami wkurza, bo akurat grałem buildem, który wymagał robienia czarnych i białych tendencji, ale gameplayowo to ciągle fajna zabawa.

A co do remake BB, to za rok jest bodajże 10 rocznica. Jeśli wtedy czegoś nie ogłoszą, to chyba trochę stracę nadzieję :). A żaden tytuł nie prosiłby się tak bardzo o remake. Ba, nawet oczywistego patcha.

Nie remake. REMASTER. W Bloodbornie nie ma za bardzo co przerabiac. Dejcie 60fps, tekstury upscaled, jakies quality of life i nara.

Zwlaszcza ze skonczyloby sie zarznieciem kierunku artystycznego, tak jak w DSR.
Ktory jest SLICZNYM TECHNICZNYM DZWIEKOWO-GRAFICZNYM MAJSTERSZTYKIEM (chyle czola ptrzed inzynierami firmy) ALE... po drodze zgubiono pojechany, groteskowy, dolujacy, oniryczny i psychopatologiczny (to moje oryginalne!) klimat gier From Soft.
DSR wyglada slicznie, ale wyglada poprostu jak dark(ish) fantasy, chwilami wrecz jak cos ala Wladca Pierscieni. Nie jak gra From Soft.
Kazdy kard po lewej moglby byc z LOTR albo innego GOT, i nikt by nie widzial roznicy. BA... 2, 3 i 5 to moglyby byc wsadzone do losowego MMORPG z nazwa ala "Ping-Ping Online 16" i tez nie widac roznicy.

Niech nas reka Lovecrafta broni przed REMAKE Bloodborne od Bluepoint. ;)

A i właśnie :).
To, co pisałem wcześniej - z jednej strony, pod względem jakości tekstur, cząsteczek, oświetlenia, animacji, to jest majstersztyk - pokuszę się o stwierdzenie, że najładniej wyglądająca gra na PS5.

Ale pozbyto się brudu, smrodu i rozkładu. A ta ponurość i topornosc jest znakiem rozpoznawczym FS. I to naprawdę mocno czuć, że to nie do końca to samo :)

Ale pozbyto się brudu, smrodu i rozkładu.

No nie? Wyglada jakby ktos wzial i posprzatal. ;)
Np na screenach z Tower Knightem oryginal wyglada tak ze czujesz ze te sciany sa stare, omszale, zapuszczone, zawilgocone, ze SMIERDZA. ;) A jak ktos nie rozumie o co mi chodzi to polecam wycieczke do Wenecji. ;)

Remake wyglada troche jak disneyland/odrestaurowany zamek do zwiedzania w porownaniu do oryginalu (sorry remake lovers, tak jak mowie - technicznie to jest 17/10. Gra to popis wlasciwiej implementacji nowych technologii i kodowania. Zwlaszcza biorac pod uwage ze musiali przrabiac stary kod, co moze byc zmudniejsze niz napisanie nowego. Artystycznie juz niekoniecznie, co zreszta jest znamienne dla firm o podobnym profilu dzialalnosci. Widac ze artysci niekoniecznie podeszli z wlasciwa estyma i "mindsetem" do materialu zrodlowego i tworzenia nowego materialu na jego podstawie.).
Chyba wlasnie na tym przykladzie z powyzszego obrazka (Tower Knight) roznica jest najbardziej widoczna i razaca.
Choc sa w grze wieksze kwiatki, lacznie z calkowitym zmienianiem modeli mobkow, na takie calkiem niepasujace do swiata wykreowanego w chorym umysle Myiazakiego i jego rownie chorych kolegow. ;)

Uwazam ze remake zrobiony przez jakakolwiek inna forme niz samo FS, na 100% zabilby absolutnie niepowtarzalny klimat Bloodborne. Zwlaszcza tzw "drugiej czesci" gry, bo pierwsza to artysci z doswiadczeniem powiedzmy Resident Evil czy inny Silent Hill to powinni ogarnac.