Pathway | PC
Premiera już 11 kwietnia 2019! Pikselowata, ale estetyczna grafika, fajny setting, turowe walki, dziesiątki przedmiotów i mam nadzieję, że ciekawa eksploracja. To może się udać.
Xcom: Indiana Jones Edition
Nie wiem czy jestem głupi, ale gra wydaje się strasznie niezbalansowana. Nawet na średnim poziomie trudności, przeciwnicy już po pierwszej walce potrafią nas zmasakrować co przekreśla nasze szanse na ukończenie misji. Na początku walki są niewidzialni, dopóki nie podejdą wystarczająco blisko. Pokonują takie chore dystanse, że ciężko jest znaleźć dobrą osłonę. Istnieje wielka szansa, że po drugiej/trzeciej turze nie będzie się już gdzie schować i będziemy otoczeni.
System pancerza, który możemy naprawić lub odnowić podczas pewnych wydarzeń (naprawić możemy też jeżeli nasza postać posiada taką umiejętność i zestaw do naprawy, który po kilku użyciach się niszczy) powoduje, że gra jest trudna w nieprzyjemny sposób, bo przez większość czasu lecimy na oparach życia.
Negatywnych spotkań (bo gra opiera swoją rozgrywkę na jeżdżeniu po mapie i branie udziału w losowo rozstawionych wydarzeniach) jest o wiele więcej niż pozytywnych, nie wspominając o eventach podczas których nic się nie dzieje, a tracimy tylko paliwo, które jest kluczowe.
Domyślam, się, ze gra miała trudna, ale jak wcześniej wspomniałem - jest trudna w nieprzyjemny, frustrujący sposób.
Dobrego pomysłu na fabułę ala Indiana Jones nie można grze odmówić. Grafika i klimat są pierwszej klasy, jeżeli ktoś lubi pikselową oprawę. Tajemnice, zjawiska paranormalne, zombie i zombie naziści. Wszystko za co kochamy tego typu produkcje. Na obecną chwilę 5/10. Ocena jest mocno subiektywna, niektórym takie przeszkody mogą się podobać.
![[Gammorin]](https://cdn.gracza.pl//galeria/forum/avatary/1175156_50.jpg)
Słyszałem liczne głosy (umiarkowanej) krytyki wobec tej gry - że zbyt powtarzalna, że za mało w niej treści, że nie ma sensu do niej wracać. Ja tam nie wiem, mnie się całkiem podobała, chociaż przyznać trzeba, że podszedłem do niej bardzo luźno i za jedyny cel wyznaczyłem sobie przejście każdej z pięciu dostępnych krótkich przygód, nie upierałem się więc, by odblokować każdą postać i zdobyć każde osiągnięcie. Jeżeli tak się do tej produkcji podejdzie, to owszem, wciąż może frustrować poziomem trudności, ale ten równoważy rzadko spotykane w tym medium umiejscowienie, wyrazisty klimat podkreślany miłą dla oka oprawą graficzną i muzyczną i ogólnie przyjemne wrażenia związane z rozgrywką, zwłaszcza zaś z rozwojem postaci poprzez elementy wyposażenia.
Bliski Wschód, naziści, skarby, ruiny świątyń pośród pustynnych krajobrazów w czasach II WŚ. Na papierze to wszystko zapowiada świetną grę, ale dostajemy co najwyżej przyzwoitą produkcję.
Pathway to kilka scenariuszy do rozegrania. Gdy zaczynamy jakąś przygodę wybieramy 3 lub 4 postacie z kilkunastu jakie są do wyboru i wędrujemy od punktu do punktu na dużej mapie. Tam z kolei napotykamy na losowe zdarzenia, które nierzadko kończą się turowym starciem z nazistami lub zombie i kultystami. Ogólnie walka nie stanowi jakiegoś wyzwania, nie miałem żadnych problemów z odesłaniem wrogów na tamten świat. AI wrogów jest przeciętne – np. miałem dwie ranne postacie i wróg mógł jedną z nich załatwić, ale strzelił do postaci z pełnym zdrowiem… Takich głupot jest czasami więcej. Jedyne z czym miałem problem to brak paliwa, ale głównie przez to, że nie zauważyłem, że podczas handlu można było korzystać z dóbr z worka a ja tylko sprzedawałem przedmioty, dlatego tak było mało kasy :D Z postępem nasze postacie awansują na kolejne poziomy więc co kolejny poziom wybieramy im jedną umiejętność z dostępnych do wyboru. Zbieramy też wiele przedmiotów i broni, w którą możemy wyposażyć nasze postacie.
W tle przygrywa jeden lub dwa utwory, ale są bardzo przyjemne. Graficznie pixela art, który jest całkiem niezły, aczkolwiek na mapach z walką niekiedy nie było widać, że jest jakieś przejście lub prześwit, przez które może do nas strzelać wróg.
Ogromnym minusem Pathway jest niestety powtarzalność. Przy dłuższych posiedzeniach z grą wkrada się monotonia i brak urozmaicenia wędrówki. Walka niemal na każdym kroku też nie pomaga. Przygody dawkowałem sobie w godzinnych sesjach, bo na dłużej gra nie zachęcała.
