Forum: Baldur's Gate. Która część i jaka postać - doradźcie coś ;)

charyzma daje bonusy przy nagrodach za questy - już w samym candelkeep możesz wyrwać na samym początku daggera +1.

Prawda, ale mając do wyboru dodatkowy punkt charyzmy a dodatkowy punkt w umiejetności potrzbnej bardziej wybranej klasie, zawsze wybieram ten drugi wariant. Charyzma poza drobnymi bajerami niestety nie ma wiekszego przełożenia na fabułę i na dialogi, zmiany są zbyt znikome, by inwestować punkciki tam, gdzie sa potrzebne bardziej.

"wystarczy tylko nie przesadzać z dobrą reputacją (nie przeskoczyć powyżej 18), żeby nie opuścili składu"

A czy reputacje drużyny warunkuje coś w rodzaju sumy reputacji/charakterów poszczególnych kompanów, czy raczej decyzje które podejmuje w grze robiąc coś dobrego lub psocąc?

Reputacja to suche punkty przydzielane drużynie jako całości (niezaleznie od ich indywidualnych charakterów), zdobywa się po jednym lub dwa za dobre rozwiązywanie kłestów, traci się po jednym lub dwa za złe rozwiązywanie, neutralne wybory to brak przyrostu punktów. Ponadto reputacja spada tymczasowo, gdy przyłącza się do siebie postać uważaną za złą - dla przykładu, mając reputację 11 (neutralna to 9) i przyłączając do siebie Viconię, tracisz dwa punkty reputacji i wracasz do 9, ale gdy ją odłączysz (lub gdy zginie), wracasz do poziomu sprzed spadku.

Balansowanie reputacji, by trzymac u siebie zakapiorów nie jest takie trudne, jeśli nie gra się totalnym świętoszkiem, reputacja na poziomie 16-17 daje spoko zniżki w sklepach, a przy okazji nie marudzą ani dobrzy członkowie drużyny, ani źli.

Wiekszym problemem jest balansowanie składu ekipy złożonej z typów, którzy sie nie lubią - dla przykładu Minsc nie znosi Edwina, a Keldorn Viconii i moga się po prostu zaczac prać po pyskach i nie zawsze da się ich udobruchać kwestiami dialogowymi.

Powrót do BG1 z BG2 w wersji EET jest nieco bez sensu z punktu widzenia fabuły, natomiast jest bardzo przyjemny, zwłaszcza u Durlaga i pod koniec questów w Brodzie, bo starcia, które do tej pory były trudne dla wymaksowanych postaci z jedynki zmieniają się w totalną masakrę złoli (do walki w Brodzie podchodziłem chyba z 15 razy, to już z Firkraagiem czy z paroma bossami z twierdzy straznika poszło mi szybciej).

Rozmyślam nad neutralnym albo dobrym, ale wiem, że jest kilku potężnych kompanów którzy są źli.
1.Czy jeżeli powstanie jakaś kłótnia w drużynie (zakładam, że kończy się nie walką, lecz odejściem jakiejś postaci) to będzie możliwe ponowne przyłączenie tego kompana(np po jakimś czasie albo po obniżeniu reputacji drużyny/wywaleniu osoby z którą żarł się ten co odszedł)?
2. W zasadzie to chciałbym przejść grę z drużyną, a nie solo, więc te wieloklasowość odpuszczam. Zacząłem się zastanawiać nad dwuklasowością. Bo choć jest to pierwsze podejście do Baldura, to będzie to 3cia gra tego typu i co więcej planuję przenieść postać do dwójki. Jest w takim wypadku sens, czy to "pierwsze podejście" o którym mówiłeś tyczy się stricte Bladura?

1 - Zaleznie od postaci mogą one odchodzić (na stałe) lub walczyć ze sobą.
2 - osobiście nigdy nie lubiłem dwuklasowości (to zupełnie co innego niż wieloklasowość) i odradzam takie granie nawet gdy planujesz przeniesienie postaci do BG2.

Racja, mój błąd, zawsze mam Anomena w głowie jako Paladyna przez to jego świętojebliwe podejście do wszystkiego. Poza tym jako woj\kapłan ma bardzo podobny zestaw umiejętności co palas.

Za to Keldorna trzymam w ekipie zawsze z jednego powodu: Carsomyra (chyba, ze sam gram paladynem albo mam wysokopizomowego rogala, który używa każdego przedmiotu, ale wtedy muszę taszczyć carsomyra przez większość gry, nie wykorzystując jego potencjału). Problemy sprawia tylko przy Viconii, ale da się to przeżyć.

Z ciekawości - co daje takie szybkie zebranie drużyny? Relatywnie równe levelowanie?
Czy każdy kompan ma z góry ustalony swój poziom, czy ich poziom dostosowuje się do naszego?

moge sie mylic, bo lata temu gralem, ale jesli nie zbierzesz ich dosc wczesnie to nie wykorzystasz pelni potencjalu w dalszej czesci gry i niektore postacie beda mialy 1 lub nawet 2 poziomy mniej niz moglby miec przy optymalnym levelowaniu.
Postacie leveluja niezaleznie, nie rownaja sie z glowna postacia. W zaleznosci od klasy potrzebuja mniej lub iwecej EXPa do kolejnego poziomu.

Miałem na myśli coś innego, przykładowo:
a) mam możliwość dołączyć do drużyny postać X, ale tego nie robie - zwiedzam świat, nabijam hmmm..15lvl i dopiero decyduje się na przyłączenie do drużyny postaci X
b) przyłączam postać X do drużyny mając 2 lvl

Czy w obu tych przypadkach postać X ma ten sam lvl w momencie przyłączania, czy w opcji a) jej level będzie wyższy (proporcjonalnie do mojego)?

Punkty w specjalizacjach i umiejętnościach przydzielane przez automat są rozdysponowane gorzej, niż przez samego gracza, domyślne zestawy skilli dla danych klas nie są zoptymalizowane pod współczynniki danych postaci. Dlatego najlepiej wyłapać wiekszość drużyny już na samym początku i levelować ich wedle własnego widzimisię, ucząc ich tego, z czego faktycznie skorzystają, zamiast zadawac się na średnie automatyczne wybory, jeśli znajdziemy ich na wyższym poziomie.

Jeśli nie przyłączasz typa do siebie, wtedy leveluje niezależnie od ciebie wedle skryptów (tak, zeby być na mniej więcej tym samym poziomie, co ty). Jeśli go przyłączysz, a potem odłączysz i zaparkujesz gdzieś w gospodzie, zostanie na tym levelu, na którym go odłączyłeś.

@Yoghurt
Brzmi sensownie, ale z drugiej strony - czy w takim razie późniejsze dołączenie kompanów nie skutkuje ogólnie wyższymi levelami? Bo rozumiem, że poruszając się samemu lub z 1-2 towarzyszami ten sam exp dzieli się na mniej osób. Zatem możnaby powiedzieć, że jeżeli grasz solo do np 10 poziomu, to wszyscy przyszli kompani dostają 100% expa i nie jest on dzielony.

Exp w podstawowym BG1 i tak zatrzymuje się na 89 000, co odpowiada mniej więcej 7 levelowi wojownika i 9 łotrzyka (w D&D różne klasy potrzebują różnej ilości EXpa do wyłapania nowego poziomu) w Enhanced Edition (lub po instalacji dodatku w podstawowej edycji) ten cap wynosi bodajze 161 000, więc przy takim ograniczeniu nie ma sensu zdawać się na wybory komputera. Doświadczenia jest dość, by starczyło dla wszystkich, ci, którzy finał BG1 kończyli z niepełną sumą expa i tak dotrą do level capa przechodząc dodatkowe lokacje z Wybrzeża Mieczy (Durlag i broda Ulgotha). Z tego tez powodu dwuklasowość ma średni sens w jedynce, najlepiej zaczać zabawę w duala dopiero od dwójki. Ponadto exp nie jest do końca przydzielany w równomierny sposób - każda postać napotkana w świecie to tak naprawdę 4 różne wersje, zależnie od poziomu gracza, członkowie drużyny nie levelują 1:1 z tobą i, o ile dobrze pamiętam, gdy spotykamy ich na levelu 4, mają lvl 2, a na levelu 7 mają 5 (zaznaczam, ze mogę się mylić co do wartości, ale mniej więcej tak to działa).

Dragonspear podnosi ograniczenie do 500 000 expa, dzięki czemu BG2 zaczyna się od jednego czy dwóch poziomów wyżej niż w oryginale (gdybyś zaczynał BG2 bez importu postaci, zawsze daje ci do stworzenia postać z doświadczeniem 89 000, a w enhanced, o ile się nie myle, od 161 000 bez importu, choć mylić się mogę, bo te cyferki w D&D zawsze były bez sensu :)).

Skoro tak, to faktycznie dwuklasowiec dużo nie zyska, a wielo to już w ogóle.
A Waszym zdaniem jeśli w 1ce wybiorę pojedynczą klasę, to w 2jce lepiej stworzyć nową postać dwuklasową, czy mimo wszystko nic nie stracę kontynuując singlem?

Zawsze mozesz importować postać jednoklasową z jedynki (+dragonspear) i zacząc zabawę z dwu lub wieloklasowością w dwójce - doświadczenie sypie się jak manna z nieba, nie jest ograniczone (to znaczy jest, ale do 8 milionów expa prawie że nie da się dobić), a postacie w drużynie spokojnie osłonią postać osłabioną przez chwilową zmianę klasy. Zakładając, że swojego wojownika zmienisz w maga około 9 levelu (czyli mniej więcej na początku BG2) do dziewiątego levelu magusa dobijesz dość szybko w pierwszych rozdziałach gry i odzyskasz skille utracone po przejściu na dwuklasowość. Można zaryzykowac przejście nawet w okolicach 11 levelu, aczkolwiek wtedy odzyskiwanie pełnego potencjału potrwa nieco dłużej.

Jeśli taka opcja wydaje się zbyt skomplikowana, zawsze można po prostu od jedynki wybrac spejcalizację dla danej profesji - czysty woj jest znacznie gorszy od barbarzyńcy. bezpiecznym wyborem jest też kawaler jako podklasa paladyna - nie ma żadnych wad innych wariantów, nie traci zadnych umiejętności paladyńskich, a przy okazji ma bonusy przeciwko demonom i smokom (przyda się od połowy baldura 2). Albo tak jak już polecany tu inkwizytor (podklasa paladyna) - na magów nie ma lepszego koksa, a tych w grze jest aż nadto.

Hmmm zastanawiałem się nad barbarzyńcą, ale w sumie już raz nim grałem w Pillarsach (nie narzekałem). Może dla odmiany wziąłbym tego paladyna koksa na magów skoro jak go tak ładnie reklamujecie :D.
Niby chodzi mi cały czas po głowie ten mag, ale troche boję się go brać, bo o ile w takim przykładowo gothicu mechanika jest banalna - ciskasz kulami ognia aż pasek many straci niebieski kolor, tak w grach tego typu nie przemawiają do mnie te stosy runek. Przyznam się bez bicia, że IWD przeszedłem mając od groma czarów u kompanów, ale sporadycznie używałem tylko leczenia :D

A czy ewentualnego barbarzyńcę/kawalera/inkwizytora też da radę w dwójce podszkolić jako maga?

Większość podklas wojowników da się zmienić w magów (najlepiej kensai, i tak nie nosi zbroi, więc jako dual z magiem nie odczuje większych różnic, straty klasy pancerza nadrabia zaklęciami ochronnymi i naturalnie wyższym współczynnikiem KP), z paladynami już tak lekko nie jest (nawet nie wiem, czy mechanicznie da się zdualować inkwizytora na maga), ale można spróbować. Przy czym trzeba bardzo mądrze rozdawać współczynniki.

Jesli chodzi o magów, to jest raczej klasa na drugie albo trzecie podejście, gdy już się ogarnie system czarów z D&D. Najlepiej nauczyć się go na niskopoziomowych towarzyszach z jedynki, by załapać ogólną mechanikę uczenia się i odzyskiwania zaklęć. Bez ogarnięcia magusów zresztą nie ma co podchodzić do dwójki, bo po prostu niektóre co większe maszkary mogą się okazać za trudne do ubicia bez jednego albo dwóch czarowników na pokładzie, a samym leczeniem tankującego wojownika nie utłucze się kilku bossów i trzeba się nauczyć wykorzystywać przede wszystkim ochronne czary (poza tym śmierć głównego bohatera to automatyczny gejm ołwer, niezależnie od okoliczności). Spora cześć z podstawowych a przydatnych do końca BG2 bajerów zdobywa się na pierwszych poziomach, bardziej wyszukane cuda wianki z dwójki łatwiej zrozumieć, gdy zna się asortyment z jedynki. Należy pamiętać, że magus ma nie tylko rolę ofensywną (choć dobrze wymierzona kula ognia albo chmura śmierci nie raz i nie dwa kończy starcie przed czasem), ale przede wszystkim musi nauczyć się zabezpieczać sam siebie, bo jest mięciutki jak gąbka i jest na jednego strzała w ryj, a na wyższych poziomach (jeszcze w BG1) przeciwnicy lubią posyłać zamaskowanych łotrzyków i szybkie potwory za plecy czarujących postaci.
Poza tym nauczenie się tego wszystkiego bardzo pomaga w walce z innymi magami - jeśli wiesz, co może ubić twojego czarownika, możesz to skutecznie wykorzystać przeciw wrogowi. A magów napotkasz w trakcie gry dziesiątki, i to zwykle w towarzystwie tanków i kapłanów, więc bardzo utrudnią ci życie, jeśli nie będziesz miał odpowiedniej kontry.

Ogólnie rzecz biorąc - zacznij już w jedynce ogarniać księgę czarów maga i kapłana, by mniej więcej wiedzieć, co robić w dwójce.

W dwójce można stworzyć całą drużynę w singlu, podejrzewam że i w jedynce taka możliwość istnieje.