Hitman 2 | XONE
Pierwsza część gry była dla mnie wspaniała, uwielbiałem ją, jedyne co mi przeszkadzało to podzielenie na sezony, ale mnie to nie dotyczy ponieważ zakupiłem pełną edycje więc nie musiałem kupywać wszystkiego oddzielnie. Mam nadzieje że ta gra będzie tak samo dobra albo nawet lepsza i z niecierpliwieniem czekam na premiere.
Dopiero co ukończyłem grę. Powiem tak, jest to więcej tego samego, z czym mieliśmy do czynienia w poprzedniczce. Fajnie zaprojektowane miejsca, które odwiedzamy, mnóstwo sposobów na eliminacje celów oraz swoboda działania. I bardzo dobrze, bo rozgrywka w Hitman 2 dała mi masę frajdy. Autor recenzji na GOL napisał, że brak podziału na epizody daje kilkanaście godzin zabawy przy jednorazowym przejściu kampanii. Wykręci się taki wynik, pod warunkiem, że każdą mapę dokładnie zwiedzasz, wszystko sprawdzasz i zaglądasz w każdy kąt. Wtedy zgoda, trochę zejdzie. Mój styl rozgrywki był zgoła inny, bo nie poświęcałem czasu na eksplorację, tylko skupiałem się na wykonaniu misji. W moim przypadku czas na zaliczenie jednej misji wynosił średnio 15 minut, no czasem 30, jeśli metoda, którą wybrałem, była bardziej czasochłonna. Poprzedniczkę ukończyłem w około 6h, dwójka też więcej czasu mi raczej nie zajęła. Nie ma zaś w moim przypadku na pewno mowy o kilkunastu godzinach.
PLUSY:
- Gameplay. Sporo frajdy daje, jak pisałem. Sposobów na eliminację celów jest mnóstwo, nie tylko takich, jakie sobie twórcy wymyślili, ale masa innych .
- Miejsca akcji. Wszystkie zakątki, do których łysy jeździł, mają swój urok, potrafią być piękne. Ja najbardziej "zasmakowałem" w Whittleton Creek. Zachwyciłem się od razu.
- Optymalizacja. Przechodziłem grę na Xboxie One i wszystko elegancko działa. W trakcie rozgrywki zawsze gra płynnie chodziła, nie miałem z nią najmniejszych problemów.
- Końcówka. Nie powiem, o co konkretnie chodzi, żeby nie spojlerować tym, którzy jeszcze w to nie grali lub tym, którzy są w trakcie gry. Ograniczę się do stwierdzenia, że na końcu jest fajny i zaskakujący twist.
MINUSY:
- "Filmiki" przerywnikowe po misjach. Zamiast filmików CGI, jak w poprzedniej części, mamy obrazki z pojedynczymi elementami ruchomymi. Nie podoba mi się to, szczerze mówiąc. Zakładam, że w ten sposób pojechano po kosztach.
- Słabo wyczuwalna fabuła. To znaczy, ona jakaś jest. Wiemy, po co 47 wykonuje te wszystkie zadania, ale czuć wyraźnie, że twórcy postawili na gameplay (i super), ale kosztem fabuły, która w tej, jak i poprzedniej części, została zepchnięta trochę na bok.
Mógłbym jeszcze wspomnieć o błędach, ale prawdę mówiąc, nie zauważyłem ich u siebie prawie w ogóle. Ot, raz się zdarzyło, że postaci przeniknęły przez siebie. Choć może tych błędów było więcej, ale ja ich po prostu nie dostrzegłem ;)
Słowem, bardzo dobra gra, która daje sporo frajdy i radości z rozgrywki. Podoba mi się to, że twórcy położyli spory nacisk na gameplay, choć chciałbym, by następna część była bardziej w stylu Absolution. To znaczy, bardziej filmowa, z większym naciskiem na jedną konkretną, dłuższą fabułę, przy jednoczesnym zachowaniu tych wszystkich plusów z tej i poprzedniej części. Znając życie jednak, IOI pójdzie tym samym torem, co dwie ostatnie odsłony.
Tak czy inaczej, chciałbym zagrać w kolejną część.
