Pierwsze recenzje To - dobry film, ale niezbyt straszny
Piątek, 20.45 - Wtedy zaczynam się pławić...
Czekałem na ten film dziesięć lat, odkąd przeczytałem książkę. Jaram się jak bywalcy klubu Black Spot. Beep beep!
Hey ho, Silver naprzód! :D
PS. Do tej pory mam ciarki, jak przypominam sobie fantastycznie odegraną scenę z "To" z 1990 roku, kiedy klaun mówi do George'a "Oh yes, they float, and you will float too" . Nie mogę się doczekać wyprawy do kina i obejrzenia nowej ekranizacji. Książka jest przecudowna. Trudno nie nawiązać więzi z postaciami.
No dobra, wróciłem z kina. "TO" jest moją ulubioną książką Kinga, tv series uważam za chłam i na ten film czekałem dekadę, odkąd przeczytałem powieść. Nie pamiętam bym kiedykolwiek w swoim trzydziestoletnim życiu szedł bardziej podjarany do kina. Cenię Tima Curry'ego-aktora, ale jego Pennywise'a uważam za aberrację. Jako rozbrajający na łopatki klaun jest świetny, jako Bob Gray Tańczący Klaun znany z wyobraźni Kinga, już nie bardzo. Po wspaniałych trailerach liczyłem, że nowy Pennywise wypełni tę pustkę i będzie wierny pierwowzorowi. I jestem rozdarty, bo im dalej w las, tym było gorzej.
Acha, warto nadmienić - O ile klimat się zgadza, tak przedstawione wydarzenia już niekoniecznie. Film jest misz-maszem klasycznych scen znanych z kartek powieści, jak i zupełnie nowych pomysłów. W większości wydawały się ciekawe, do paru mam jednak zastrzeżenia. Na przykład
spoiler start
to Ben jest tutaj pasjonatem historii Derry zamiast Mike'a, i to on wtajemnicza grupę w klątwę Derry. Nie wiem jak z tego wybrną, zamiast czarnoskórego bohatera posadzą Bena jako strażnika wiedzy w bibliotece, ściągającego w czasie kryzysu resztę z powrotem do miasta? Bez sensu.
spoiler stop
Zacznę od plusów. Wspaniała wizualizacja Derry, wspaniałe zdjęcia, muzyka (!!!), wspaniałe..."barwy" filmu. Widać, że wizja była spójna i że za film odpowiadają profesjonaliści. Malutkie szczegóły dla fanów powieści (żółw z klocków lego, sporo "kosmicznych" odniesień) utwierdzają w przekonaniu, że znają i cenią pierwowzór. Młodzi aktorzy spisali się wspaniale, zwłaszcza Eddie, Bev, Georgie (wow...brawo mały, bardzo przekonująco), Bowers, no i Ritchie. Nie byłem co do niego przekonany, bo w Stranger Things ten mały chomik irytował mnie z grupy najbardziej, ale sypię głowę popiołem - Większość scen po prostu kradnie dla siebie. Pozwalają też na to świetne dialogi, często typowe przekomarzanki które pamiętamy z dzieciństwa i towarzystwa naszych przyjaciół z młodych lat. Nie czuć sztuczności, nie ma tej maniery, przez którą nienawidzę gdy na ekranie filmów są dzieci. Jest naturalnie, jest między nimi chemia. Ogólnie wszystkie sceny z nimi (niekoniecznie te rodem z horroru, po prostu wzajemne relacje, przeżywanie dzieciństwa, kontakty z dorosłymi) są świetne.
Kolejnym plusem jest kategoria R. Jest krwisto i nieprzyjemnie. Scenarzyści nie pierdolą się w tańcu, widok
spoiler start
zgniłych dzieci, rozrywanych dzieci, bezgłowych dzieci czy macanych przez ojca-zboczeńca dzieci
spoiler stop
nie jest rzadkością. Nad filmem ogólnie unosi się niepokojąca, cuchnąca kanałami i zgnilizną nuta, którą pamięta się z lektury "Tego". Za to wielkie brawa...Ale z tym wiąże się też minus. Wiele scen z potencjałem jest zepsutych przez bardzo sztucznie wyglądające CGI. Na przykład znana z trailerów scena z projektorem. Zaczyna się wspaniale, świetny przerażający pomysł, tempo akcji serca narasta, i nagle...
spoiler start
jeb. sztuczny niczym piniata ogromny Pennywise wyrasta z ekranu i próbuje złapać dzieciaki. I całą scenę wraz z napięciem szlag trafia. Albo śmierć Georgie'go. Upiorna konwersacja, rewelacyjnie niedoświetlony Pennywise umiejętnie manipulujący głosem, wabiący dziecko, chłopiec wyciąga rączkę...i jeb, Pennywise zamienia się w skrzyżowanie potworka z Resident Evil z pizdokobrą znaną z Prometeusza, a komputerem aż bije po oczach.
spoiler stop
Można to było zrobić lepiej.
Kolejnym rozczarowaniem był właśnie Pennywise. Przykro mi, na chwilę obecną i świeżo po filmie, nie potrafię docenić przedstawienia mojego ukochanego antagonisty. Na ogólny zły obraz wpływa głównie to, co napisałem powyżej o CGI, bo kiedy klaun nie jest wspomagany cyfrowo, robi naprawdę korzystne wrażenie. Ale, do kurwy nędzy, takich scen jest tyle co kot napłakał. Mam nadzieję że w drugiej części reżyser skupi się na talencie tego aktora i pozwoli mu robić swoje, a nie na pompowaniu w klauna komputerowych pierdoletów, które wybijają z rytmu i nie dają rady oszukać oka z powodu słabego wykonania.
No i największe moim zdaniem rozczarowanie - końcowa konfrontacja z Pennywisem. Zaczęło się super, od
spoiler start
"pożegnania" Billa z braciszkiem, po czym przeszło w jakąś jebaną farsę, gdzie jedna z najpotężniejszych istot makrowersum, Pożeraczka Światów, skacze wokół dzieciaków niczym kitowiec z Power Rangers i daje się obijać metalowymi prętami, padając ryjem w ściek częściej niż Warwick Davis w Leprechaunie, by na koniec zawisnąć na krawędzi jamy, wyszeptać "Strach..." i spaść w dół (liczyłem na gandalfowe "uciekajcie, głupcy" albo pamiętne "Skaza, bracie, pomóż mi!". Tak, tak to wyglądało). Okej, ja rozumiem że Frajerów łączy wiara, moc, wewnętrzna siła, liczba siedem, żółw Maturin, Inny i tak dalej. No właśnie, ja to rozumiem bo znam pierwowzór gdzie było to wyraźnie nakreślone, czym Pennywise jest i czego się obawia. W filmie nie ma o tym słowa, mitologia nie istnieje, nie wiemy skąd istota się wzięła, czym jest i jak jest potężna, przez co widz może być całkowicie skołowany. Obok mnie w kinie siedziała kobita, która głośnym szeptem podsumowała końcówkę "ja pierdolę, ale go leją. I czego się tu bać?". No właśnie. Wyglądało to po prostu komicznie, zwłaszcza gdy Pennywise zamienił się w generała Grieviousa, wirując łapskami, zmieniając je w szpony, kleszcze czy wuj wie co. Cyrk (dosłownie!) na kółkach godny każdego klauna, ale nie tego (Tego? Tego). Jest jeszcze szansa na uratowanie sytuacji, w drugiej części istota powinna być przygotowana i pokazać swoją prawdziwą moc, niezaskoczona przez bohaterów. Liczę na Martwe Światła czy wzmiankę o makrowersum oraz nakreślenie pochodzenia Tego, bo na razie ktoś niezaznajomiony z materiałem źródłowym potraktuje Pennywise'a jako typowego straszaka z horroru w typie wspomnianego potworka z Resident Evil czy Kolejnego Skaczącego Po Ścianach I Drącego Mordę W Wysokiej Tonacji Demona. A na to ta postać zwyczajnie nie zasługuje.
spoiler stop
Jak wspomniałem na początku, jestem rozdarty. Kto wie, może sam się za mocno nakręcałem przez wszystkie lata (lata!) czekania na ten film, i dlatego na chwilę obecną nie potrafię się nim ucieszyć tak jakbym chciał, albo tak jak on na to zasługuje. Bo to naprawdę kawał dobrego, smakującego kina, ze scenami które pozostaną w pamięci. Ale jednak coś w tej potrawie nie smakuje, jest ten gorzki posmak goryczki, który psuje danie. Na pewno obejrzę sobie ten film powtórnie w domu, na spokojnie i bez podniety, bo chyba zwyczajnie sam sobie postawiłem niemożliwą do przeskoczenia poprzeczkę. Tak czy siak, czekam mimo wszystko na kolejną część. Liczę, że to dopiero preludium do potężnego uderzenia. Jest nieźle. Mogłoby być dużo, dużo lepiej.
Film jest ok, na pewno jeden z lepszych horrorów jakie oglądałem ostatnimi czasy, pomimo spadku napięcia gdzieś w 3/4 seansu.
Aen
szczerze mówiąc nie wiem, jak chciałbyś wpleść w to mitologię mrocznej wieży.
Niekoniecznie mitologię, ale chociaż rytuał Chud mogliby załączyć, troszkę nakreśliłoby lore.
Jak twórcy zastąpili scenę uprawiania seksu przez dzieci?
Nijak. Weszli, obili mu ryj i wyszli. A nie, Ben dał Beverly buziaka i wybudził ją z transu.
