Krótka i smutna refleksja po przejściu Spec Ops: The Line, kondycji branży dotycząca
Zgadzam się w 100% z tym, że ta gra najlepiej oddaje horror wojny, (co prawda nigdy na wojnie nie byłem ale zakładam, że tak to wygląda). Jednak nie do końca zgodzę się, że jest mało gier, które nas poruszają. Obecnie jest pełno symulatorów chodzenia i gier niezależnych które bazują głównie na szokujących i mega interesujących historiach. Po prostu w 2012 zdecydowaliśmy, (nie kupując Spec Ops) że większość dużych wydawców nie będzie się porywać na tak ambitne historię i zostawiamy je twórcom niezależnym.
Oczywiście, poruszających gier nie brakuje. Jednak mam wrażenie, że są to raczej opowieści o charakterze albo osobistym, albo bardziej metafizycznym. Poza tym owe symulatory chodzenia i "indyki" nie spełniają wspomnianego w tekście kryterium wysokiego budżetu - na moje oko to gry AAA w dużej mierze kształtują wizerunek branży i kierunek jej rozwoju, a twórcy takich produkcji już nie chcą sięgać po równie kontrowersyjne motywy jak Spec Ops: The Line. Najbliżej jest chyba BioShock Infinite, a i tak tytuł ten odwołuje się do rzeczywistości w znacznie mniej bezpośredni sposób (czyt. zza grubej zasłony fikcji i fantastyki).
Tak jak uwielbiam gry wojenne, o delta force itp - tak od The Line odbijałem się już 4 albo 5 razy po pierwszych poziomach... Co z tego, że fabuła jest dobra, skoro gra odrzuca od tego by ją poznać toporną mechaniką.. Ciasne korytarze ze sztucznie ustawionymi osłonami, wyjątkowo mdłe strzelanie i frywolna dowolność w wizerunku żołnierzy, nie mającym nic wspólnego z realiami - takie ani to gears of war, ani full spectrum warrior - gdyby autorzy równie mocno postarali się przy innych aspektach, a nie tylko fabule - może byłby sukces...
No i to jest to, co pisałem o gustach i priorytetach. Dla mnie mechanika nie była przeszkodą w odbiorze opowieści i reszty elementów gry, dla Ciebie jest. I tak dobrze, i tak dobrze ;)
Chociaż nie powiem, zarzut wobec level designu trochę mnie zaskakuje :)
frywolna dowolność w wizerunku żołnierzy, nie mającym nic wspólnego z realiami
Przypominam, że akcja gry dzieje się w niedalekiej ale fikcyjnej przyszłości. To nie jest symulator. Gdyby czepiać się takich detali to "Czas Apokalipsy" też trzeba by wywalić do śmieci bo też są tam sytuacje, które mieć miejsca nie mogły w wietnamskim konflikcie.
Toporna mechanika (praktycznie najgorsza w grach) jest w pierwszej i drugiej części KotORa, a mimo to ludzie się w niego zagrywali.
Wczoraj skończyłem The Line więc też coś dorzucę do dyskusji. Fabuła jest w rzeczy samej mocna i poruszająca, ale mam małe zastrzeżenie do sposobu jej poprowadzenia. Inspiracja "Czasem Apokalipsy" i "Jądrem Ciemności" jest widoczna od samego początku aż do finału. Z jednej strony nie jest wstydem wzorować się na utworach pierwszego sortu, z drugiej jednak sprawia to, że gra staje się przewidywalna i nie jest specjalnie nowa jeżeli jest się zaznajomionym ze wspomnianymi tytułami. To co jest niewątpliwie nowe to sposób w jaki ukazany jest konflikt, jego brutalność, niedorzeczność i wpływ na ludzi w nim uczestniczącym. Po raz pierwszy dano odczuć w taki sposób, że wojna to piekło, ból, strach i łzy a nie akcja, bohaterskie czyny i wybuchy. Nadaje to grze dojrzałości a gracza skłania do refleksji, ale czy to jest naprawdę to czego oczekujemy od gry wideo? W przypadku filmu jesteśmy tylko biernym odbiorcą historii, możemy oceniać bohaterów i ich decyzje z boku. Grając, uczestniczymy w przedstawionych wydarzeniach, nierzadko mając realny wpływ na ich tok i rozwój. Pojawia się tu pytanie czy sterowanie mordercą, zbrodniarzem wojennym to ten typ "zabawy" który jest odpowiedni? Zbijam od razu komentarze dotyczące Postala, Hatred czy innych gier mających na celu zabijanie cywili - to gry parodie, groteskowe w swej naturze nie do porównania z The Line na tej płaszczyźnie. Z mojej strony czułem się nieswojo kończąc tytuł z przekonaniem, że to ja(w sensie sterowana przeze mnie postać) jestem odpowiedzialny za to wszystko.
Boman_Master92 - Tak jak pisałem w tekście, nie jestem zwolennikiem wypowiadania się w imieniu ogółu graczy, ale uważam, że gry wideo - tak samo jak filmy, na które się powołujesz - powinny spełniać różne funkcje i potrzeby. Zarówno dawać czystą rozrywkę (jak robi to gros strzelanek), jak i pobudzać do refleksji, wzbogacać duchowo etc. - zależnie od wybranego produktu.
I gry wideo świetnie się do tego nadają - właśnie przez wspomnianą przez Ciebie interaktywność. Dzięki temu mają znacznie większą siłę oddziaływania niż filmy. Wydarzenia, w których aktywnie uczestniczysz i do których przyczyniasz się własnymi rękoma, wywierają większy wpływ niż takie, które biernie obserwujesz z zewnątrz. Owszem, akcje, do których "zmusza" Cię Spec Ops: The Line, zdecydowanie nie należą do przyjemnych, ale w tej grze właśnie o to chodzi, żebyś czuł się nieswojo z wojną, zabijaniem i całym tym obłędem. Zresztą etykietka 18+ nie znalazła się na pudełku przypadkiem ;)
Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że gry wideo dzięki swojej interaktywności mają ogromny potencjał jako nośniki kultury - i boleję, że realizują ten potencjał tak rzadko i w tak niewielkim stopniu.
Problemem Spec Ops jest to, że jest grą, ale o tym zapominało i zmusza gracza do określonych działań, by tylko koniecznie wypełnić fabułę - polecam https://www.youtube.com/watch?v=-228auScq1g
