Hardcore Henry – jak doszło do powstania pierwszego filmu FPP
Tak właśnie powinnny wyglądać ekranizacje gier fps!
(tak wiem że to nie jest ekranizacja niczego mówię tylko że byłoby fajnie gdby ktoś taką zrobił)
Jeśli faktycznie któryś z nowych, tajemniczych projektów reżysera wypali, może doczekamy się porządnego FPSa w formie kinowej? Czas pokaże :)
Pierwszym pełnometrażowym filmem nakręconym w całości z perspektywy pierwszej osoby był "Lady in the Lake" z... 1947 roku, więc to żadna rewolucja :P
www.youtube.com/watch?v=jzmFmgTOG94
Nobby > No patrz, nie wiedziałem. W tym wypadku byłem leniwy i powtórzyłem za twórcami :)
mnich - Biorąc pod uwagę fakt, że w opisie praktycznie każdego nowego filmu na końcu małym druczkiem jest napisane coś w stylu "remake niszowego filmu hiszpańskiego z 1947 roku" nigdy nie słuchaj autorów, kiedy mówią, że robią coś jako pierwsi. Wszystko już było.
Brak mi słów, żeby przekazać, jak mnie takie cutscenki bez kontroli nad postacią wkurzają w fps-ach. Półtoragodzinny film w tym stylu będzie nie do oglądania. Kto pamięta podobny motyw w Doomie Bartkowiaka, ten wie, o czym piszę.
Podobny motyw w Doomie Bartkowiaka, czyli to, o czym napisałem na samym początku tekstu? Dla mnie to najlepszy element tego filmu :)
Jestem w mniejszości, której kinowy Doom się podobał, bo poszedłem na niego nie sodziewając się niczego, a dostałem oldschoolowy, campowy horror, z koszeniem bandy twardzieli. Jako fanowi gier ta sekwencja mi się spodobała, ale jako miłośnikowi kina nie, bo kompletnie nie pasowała do reszty filmu.
Poza tym montaż jest ważny dla narracji (a tu za bardzo nie da się nim bawić), a fpp bez kontroli nad postacią wychodzi strasznie sztucznie. Po pierwszym trailerze Henry'ego byłem na tak, ale sądzę, że to będzie tylko ciekawostka.
Obejrzyj sobie dziś tę sekwencję. Jest nienaturalnie powolna i sztuczna. Moim zdaniem HH robi to dużo, dużo lepiej.
Głupio oceniac film przed obejrzeniem, ale dla mnie henry robi to nie dość dobrze :)
Wkraczajac w pustke Gaspara Noe tez w duzej mierze jest FPP
https://www.youtube.com/watch?v=bKRxDP--e-Y
"Wkraczając w pustkę" jest super-ładny i super-dziwny. Z jednej strony zachwyca,z drugiej męczy, ale zobaczyć warto.
Jako eksperyment może być. Ale żeby robić więcej takich filmów? To tak, jakby oglądać cudze wspomnienia. Po za tym iść do kina żeby oglądać grę FPS? To nie lepiej pooglądać jakiś gameplay na youtube?
