Hob | PC
Czekamy ;) Nowa gra od starych twórców diablo 1 i 2 na dodatek platformówka ^^
Jestem oczarowany! Wciąga jak bagno, piękna grafika! świetnie zaprojektowany świat! po 3 godzinach grania 10\10 !
Bardzo wciągająca przygodówka , wymagające zagadki , elegancka grafika , wymagające potyczki z potworami , otwarty bogaty świat . Masa znajdźiek i sekretów . W grze mamy możliwość ulepszania naszego protagonisty i wyposażenia . Polecam dla starszych i młodszych graczy . Zapraszam na gameplaya https://www.youtube.com/watch?v=DZx8Y11Zt7I&t=25s
Naprawdę dobra gra , paltformowo-zręcznościowo-logiczna , perełka . Ocena 7/10 tylko dlatego , że nie jestem fanem otwartych światów
Niezła gra, ale bardzo wtórna. Ma sporo wspólnego z gatunkiem metroidvani. Wykreowany świat jest... specyficzny, bez wyrazu, jednolity jeśli chodzi o krajobraz. Pomijam miejscami nieintuicyjne pokazanie celu podróży, ale muszę przyczepić się do sterowania i przede wszystkim kamery, która jest największym wrogiem gracza. Niejednokrotnie udało mi się spaść, bo bohater się nie utrzymał na krawędzi lub po prostu w nią nie trafił. Nie jest to gra, którą zapamiętam, ale tak mam z każdym tworem Runic Games.
Na początku Hob zapowiada się całkiem intrygująco, ale stosunkowo szybko rozgrywka zamienia się w łażenie po świecie w poszukiwaniu czegoś z czym można by wejść w interakcję albo jakiejś zagadki dzięki czemu odblokowujemy dostęp do kolejnych części świata. Totalnie nie miałem chęci by dobrnąć do końca. Skończyłem w momencie w którym bohater "uzdrawia" pierwszą roślinkę, drzewko czy co to jest. Grałem kilka godzin, może byłem blisko ukończenia. Nie ma tu jakiegoś celu, jakieś fabuły, gameplay też im dalej, tym jest coraz bardziej monotonny. Zdarza się, że kilkanaście minut biegamy bez celu nie wiedząc za bardzo co zrobić i gdzie iść dalej. Zagadki są całkiem fajnie przemyślane, choć nie są zbyt trudne. Jak wcześniej pisałem, trzeba wejść w interakcję z odpowiednim obiektem, a zagadki rozwiązują się same. Dość słabo zrealizowano sterowanie, to typ gry, gdzie kamera jest z lotu ptaka, postać jest mała, więc nie bardzo ją "czujemy". Podobnie było w takim Tearaway, gdzie też często spadało się w przepaść, ale tam odradzaliśmy się przynajmniej w tym samym miejscu. W Hob postać odradza się w punktach zapisu, które mimo wszystko są dość gęsto rozsiane. Uniwersum prezentuje się ciekawie, stylistyka jest sympatyczna, choć na obrazkach gra wygląda lepiej. Poza zagadkami zbieramy różnego rodzaju znajdźki, a to kwadraciki, które zwiększają nasz pasek życia, "coś" co powiększa naszą "manę", są też kawałki oręża, różne schematy strojów czy umiejętności. Z swego rodzaju kapliczek zdobywamy coś na kształt doświadczenia za które to możemy wykupywać umiejętności. Ogólnie nic specjalnego i nic czego by nie było w innych grach. Miałem przeczucie, że gra stara się być aż za bardzo "indie". Ostatecznie wyszła produkcja troszkę bezpłciowa, bo mimo, iż może przykuwać uwagę swoją stylistyką, to sam gameplay jak dla mnie dość szybko staje się powtarzalny, miejscami nużący, miejscami frustrujący przez dość słabe elementy platformowe lub pracę kamery. Nie jest to gra, która na długo zapadnie w pamięć graczy. Raczej do jednorazowego ukończenia, o ile w ogóle komuś będzie się chciało ją ukończyć.
Bardzo interesująca gra, choć ma kilka minusów. Na pewno sterowanie nie jest zbyt dobre, ale widziałem gorsze. Tak jak pisze w komentarzach, czasami nie wiadomo co zrobić. Mimo to mi przypadła do gustu
Właśnie przed chwilą skończyłem swoją przygodę grze Hob. Od momentu gdy zacząłem w nią grać od razu stwierdziłem że grę przejdę na pewno ponieważ mnie wciągnęła (pochłonąłem ją w dwa dni :) ). Bardzo ładny cukierkowy ale momentami mroczny świat Hob jest warty uwagi i poświęcenia tej produkcji około dwudziestu godzin. Osobiście przechodziłem tę grę na poziomie najtrudniejszym i stwierdzam że poziom jest dobrze zrównoważony. Do ogromnego worka z plusami należy także dorzucić ścieżkę dźwiękową która jest bardzo subtelna ale pasująca idealnie do całej gry. Z rzeczy które uznaje za minus to na pewno kamera która momentami była największym oponentem, momentami sterowanie zawodziło i powodowało irytację. To pierwsza taka produkcja w której pod koniec modliłem się o to żeby nie znaleźć już żadnych "znajdziek" tylko ruszać z fabułą do przodu. Jest to gra na pewno skomplikowana i logiczna ale momentami wkrada się w nią monotonnia. Jak dla mnie to gra zasługuje na ocenę 8/10 pomimo pewnych niedociągnięć.
Bardzo przypomina mi Prince of Persia z 2009(?) - tego bajkowego.
Oczyszczamy lokacje z korupcji, dookoła pełno ruin i trochę znajdziek.
Przyjemny system walki i poruszania. Fajna muzyka i widoki. Dobra gierka, ale niestety nie bez wad. Kilka razy błądziłem po mapie nie wiedząc gdzie iść dalej.
Nieprawdopodobna nuda. Nie zapada w pamięć, po jedne sesji absolutnie nie mam ochoty wracać - zasnąłem prawie. Może jak ktoś lubił stare Zeldy to może spróbować. Trudność zagadek polega głównie na zgadnięciu się co autor miał na myśli oraz walce ze sterowaniem i kamerą.
Produkcja, o której tu mowa, jest wprawdzie wypełniona przyjemnymi, nietrudnymi zagadkami i osadzona w bardzo ładnie zaprojektowanym (nawet jeśli zupełnie pustym narracyjnie) świecie, ale nic w niej nie przebija się ponad przeciętność. Pod pozorem otwartego świata napotykamy tu tak naprawdę na bardzo liniowe doświadczenie, które prowadzi nas przez niewielką przygodę bez pamiętnych postaci i zwrotów akcji za pomocą jednej z najgorszych map, jakie widziałem w grach wideo. Mówiąc szczerze, spodziewałem się więcej po tytule, który tak wyraźnie nawiązuje do ducha serii "The Legend of Zelda".
