Gra Hellblade | PS4

Problem podobny jak przy Plague Tale Innocence. Pomysł świetny, fabuła świetna, gameplaowo tragedia.

To jest po prostu arcydzieło. Moje oczekiwania, wrażenia z rozgrywki zostały w pełni spełnione.

To jest po prostu arcydzieło. Grając w tą grę czułem się jakbym oglądał film z nagrodami Nobla.

Jeśli chodzi o gameplay to jest bardzo średnio czasem wręcz słabo. Dawno tak nie rzucałem mięsem przy graniu gdy musiałem kolejny raz przejść jakiś fragment przez zablokowanie się postaci. Ale jeśli chodzi o klimat, walkę, muzykę czy całościowe odczucie to jest to genialna gra. Polecam przeboleć wszystkie nudne i wkurzające fragmenty. Warto.

Nie ma co się rozpisywać. To jest arcydzieło. No i wizualnie majstersztyk.
Szacun dla Ninja Theory za podjęcie tak ciężkiego tematu. Senua pozamiatała mną mocno, brak słów...

Dzielnie się trzymałem z Senuą i dotrzymywałem jej kroku, ale jak z tej bramy na moście wyskoczyła przemiła buzia Hel, to podziękowałem. Wracam do gry po 4-5 mocnych.

Takie pytanie, myślicie że

Mi tam się nawet spodobał ten system walki. Niby prosty, ale jednak dopracowany i zwyczajnie czuło się moc tych ciosów. Jak jeszcze odkryłem, że atakiem z rozpędu rozwala się tych kolesi z tarczą błyskawicznie, to naprawdę zaczęło mi się fajnie wymiatać.

Fakt, że przy większej ilości wrogów często automatycznie bije się nie tego co trzeba, ale prócz tego to większych wad bym nie znalazł. Przeciwnicy zresztą tak naprawdę szybko padają, po kilku ciosach, to dynamika walk jest naprawdę duża. Emocjonujący jest też mechanizm wstawania. Naprawdę dobra mechanika cała ta walka, w dobry sposób urozmaica tę grę. Do tego fajnie wykorzystano na finał walkę. Białej gorączki dostawałem, zanim zrozumiałem co trzeba zrobić.

Dobry port. Gra się bardzo dobrze. Jestem pozytywnie zaskoczony. Nie mam pojęcia skąd taka ocena innych graczy.

Czasami zdarza się spadek ilości klatek ale nie jest to za bardzo uporczywe. Kupując te grę na switchu trzeba pamiętać że grafika nie będzie porównywalna do PC czy konsoli - może stąd wynikają słabe oceny.

Fabuła, mechanika, sposób prowadzenia narracji bardzo dobre - polecam.

Mam mieszane uczucia.
Plusy:
+ Postać Senuy – zarówno pod względem charakterystyki i wykreowanej grafiki;
+ Graficznie jest przyzwoita, choć miejscami przesadzono z ziarnem;
+ Walka jest nawet ok, choć z drugiej strony gdyby gra była oparta wyłącznie na niej, to byłby to minus ze względu na małe urozmaicenie uderzeń, co szczególnie było widoczne w końcowej fazie, gdy walczymy z dziesiątkami wrogów;
+ Fragment rozrywki, gdy chodzimy w mroku – trzymało to w napięciu;
+ Audio to majstersztyk;
+ VNV Nation

Przeciętnie:
* Historia – gdyby gra była krótsza o godzinę lub dwie, to przeżycie byłoby bardziej intensywne a tak pod koniec schizy bohaterki zaczęły męczyć wraz z tekstowym wodolejstwem;
* Muzyka – w budżetowych symulatorach chodzenie spotkałem się z dużo lepszą a jeśli chodzi o klimaty nordyckie to też wypada przeciętnie;

Minusy:
- ubogi gameplay; faktycznie najbliżej tutaj do symulatora chodzenia niż przygodowej gry akcji;
- za długie intro, które przynudza;
- atak klonów przeciwników;
- banalne zagadki (w sumie jedna łamigłówka wałkowana przez całą grę) na jedno kopyto;
- choć gra nie jest długa (6 godzin), to jakoś mocno się dłużyła;
- niektóre animacje były groteskowe.

- Trochę krótka zagadki statyczne powtarzalne
+ ładna grafika walki z bosami
+Klimat grozy
+Fabuła

komentarz DRENZ 2 posty wyzej mowi wszystko, nie chce sie powtarzac

NIE JEST TO GRA AKCJI

to ze jest tutaj 35min akcji w 7 godzinnej grze nie znaczy ze to akcyjniak
gra ma kolosalny problem z utrzymaniem tempa
granie w koncowce to juz byla agonia, ciezko bylo przetrwac ten tytul

dla mnie to symulator chodzenia w wersji z duzo wyzszym budzetem niz standardowy

Że tak powiem jedna z lepszych gierek w tym klimacie.

Ta gra cierpi na jedną podstawową wadę.
Przerost formy nad treścią

Przez długi czas nie mogłem się zabrać do tej produkcji. Miałem jakieś opory, ponieważ ten system walki oraz całokształt produkcji nie był w moim stylu - tak myślałem przed podjęciem gry.

Już kilka chwil po rozpoczęciu rozgrywki wchłonąłem w świat przedstawiony bez opamiętania. Fabuła, sposób narracji, brutalność, naturalizm oraz oprawa audiowizualna połączyła w całość i już nie było odwrotu.

Nie chcę dzielić się wszystkimi szczegółami, które mi się podobały. Wolę zostawić to innym graczom do samodzielnego odkrycia.

Gra ode mnie dostaje 9, ale tylko i wyłącznie przez kilka wad, które zostały wymienione poniżej.

Zalety:
+ Przedstawienie choroby
+ Klimat
+ Fabuła
+ Sposób narracji
+ Główna bohaterka
+ Przeciwnicy
+ System walki prosty, lecz efektowny
+ Lokacje
+ Łamigłówki
+ Klimat (naturalizm, brutalność)
+ Animacje
+ W większości przypadków grafika
+ Świetne zakończenie
+ Cudowne audio (Sea Of Corpses Tonal oraz Passarella Death Squad - Just Like Sleep - moje ulubione kawałki z gry)
+ Idealna długość dostosowana do budżetu oraz historii

Wady:
- Problemy z pracą kamery
- System walki pod względem nieustannej walki 1 vs 1, gdy w kolejce stoi 5 przeciwników
- Czasami niska jakość tekstur
- Drobne glicze graficzne
- Powtarzalność przeciwników

Kupilem wlasnie na GOGu za 26zł. Fanem przygodówek nie jestem więc powstrzymam się od oceniania, przynajmniej do czasu ukonczenia gry (o ile w ogole ja ukoncze) :)
Pierwsze co zauwazam to to, ze ogolnie fajnie by bylo gdyby gra byla zdubbingowana bo czytanie napisow za bardzo odwraca uwage od ciekawie oddajacej emocji narracji (umiem angielski, ale wiadomo ze alfa i omega nie jestem).
Wydaje mi sie, ze ciezko bedzie oddac klimat przekladajac na nasz jezyk ale od tego chyba do cholerki sa aktorzy i za to biora pieniazki :D

GRA MEGA !!! grafika przepiękna, na full detalachrobi wrażenie, gratulacje dla twórców

Miałem zagrać, ale idioci w tym wątku zaspoilerowali całą grę.

Wątki w ogóle pod tym względem nie są moderowane.

Kompletnie mnie ta gra nie porwała i jakoś się "nie zgrałem" z główną bohaterką.

Zakończenie przewidywalne i w zasadzie nie dowiadujemy się niczego nowego czego byśmy już nie wiedzieli, ot pogodziła się ze śmiercią i ok, koniec gry.

Cały czas czekałem na jakieś smaczki, dodatkowe informacje, rzeczy, które pozwoliły wyłowić coś więcej na temat bohaterki, jakiejś drugiej warstwy, lecz w zasadzie nic takiego nie nastąpiło, prócz nachalnych prób wywołania określonych emocji.

Same zagadki i walki z czasem nużące, powodujące brak chęci do kontynuowania historii, która jest bardzo prosta od A do B, bez żadnych alternatyw, o czym była mowa na początku (np. z każdą przegraną walką coraz bardziej pogrąży się w ciemność).

Fajna obietnica, kilka ciekawych momentów, tylko tyle dla mnie 7/10.

Gra jest w game passie ! Gra wymiata !!! Polecam !

Arcydzieło...10/10. Gra uczy walki ze słabościami i lękami (depresja itp. Zaburzenia). Żeby być silny i caly czas walczyć, a wiem coś o tym bo miałem depresje 4 lata po stracie w wypadku dwóch osób z rodziny. Ta gra dała mi dużo siły. Przeszedłem 3 razy, mam cyfrowo i kupiłem pudełko niedawno :).

Szkoda, że tylko jest polski tekst, a o dzwięku zapomnieli

Są gry świetne i gry niezapomniane. Hellblade bez wątpienia należy do tych drugich. Nie traktował bym jej też do końca jako grę - to bardziej interaktywne dzieło sztuki. Sam gameplay to tylko tło dla opowiadanej historii, przekazywanych emocji, zanurzone w niezwykle klimatycznym świecie.
Odnośnie grafiki miałem pewne obawy, odpalając grę 4 lata od premiery - jak bardzo się myliłem. O ile grafika otoczenia jest "tylko" dobra, o tyle Senua, a szczególnie jej twarz jest doskonała. Doskonała zarówno pod względem oddania najdrobniejszych szczegółów, jak i mimiki, której nie da się opisać słowami. Połączenie tych rzeczy sprawia, że pierwszy raz w grze miałem wrażenie, że patrzę na prawdziwego człowieka, nie jakieś udawane podobizny. Niestety reszta postaci, jak włosy, czy korpus są "tylko" dobre i nie są w stanie podtrzymać tej iluzji żywego człowieka, choć Ninja Theory i tak dała z siebie wszystko.
Nie pamiętam innej gry, w której tak silnie utożsamiłbym się z główną bohaterką - targające ją emocje są tak rzeczywiste, tak żywo przedstawione, że tę postać trzeba pokochać! Wizualizacja objawów psychozy, piekielnego światła, koszmarów na jawie niesamowicie oddziałują na widza, są z jednej strony straszne i brutalne, z drugiej wzbudzają zachwyt. Widząc Senuę popadającą w szaleństwo, krzyczącą z przerażenia, w mrocznej atmosferze i scenerii, ja popadałem w zachwyt, wręcz jakieś artystyczne uniesienie, nie mogąc wyjść z podziwu doskonałości tego spektaklu. Równocześnie czułem to co Senua, przerażenie, bezradność, rozpacz - ale chyba podziw był silniejszy niż strach :)
Fenomenalna jest oczywiście też oprawa dźwiękowa, ale to już każdy wie :) Dźwięk przestrzenny wspaniale uzupełnia (a może jest ważniejszy?) oprawę wizualną. Muzyka bardzo klimatyczna, choć chciałoby się słyszeć jej więcej.
Ale prawdziwą miazgą ta gra staje się dopiero w VR - staje się doświadczeniem kompletnym. Nie jesteś już tylko obserwatorem, stajesz się jednym z głosów w głowie Senui, stajesz się jej częścią. Cały ten piękny i brutalny świat staje się Twoim światem. Przeciętnie ludzie przechodzą Hellblade w 8h - ja grałem 12, z czego 4h rozglądałem się, chłonąłem cały ten świat. Prawie nie używałem biegania, szedłem powoli, delektując się każdą chwilą. Twarz Senui w VR sprawia, że uginają się przed nią kolana, po prostu widzę żywego człowieka w moim pokoju. Chce się ją dotknąć, przytulić, otrzeć łzy...
Podczas cutscenek, genialnie wyreżyserowanych, Senua wiele razy patrzy nam głęboko w oczy, krzyczy na nas, czuje przed nami przerażenie. Na początku odruchowo odwracałem się do tyłu, myśląc że ktoś za mną stoi, ktoś do kogo Senua adresuje swoje emocje. Po pewnym czasie zrozumiałem przekaz - to my, jako gracz jesteśmy tym głosem, to na nas faktycznie krzyczy Senua. To jest najbardziej spektakularne przełamanie czwartej ściany, takie metaforyczne i takie rzeczywiste.
Jeden z etapów gry był w VR autentycznie przerażający. Nie będę spojlerować, tego trzeba doświadczyć samemu. Za pierwszym razem byłem tak przerażony, że zacząłem krzyczeć. Po kilku próbach musiałem zrobić przerwę, bo bariera psychologiczna była tak silna, że nie byłem w stanie grać. Nie spotkałem czegoś tak silnego w żadnej grze, ani "desktopowej" ani VR.
Podsumowując, Hellblade to najbardziej emocjonalna, przejmująca i oryginalna gra, w jaką miałem przyjemność zagrać. Niestety, tak mocno gra oddziałuje tylko za pierwszym razem, drugi raz zapewne mało kto będzie w stanie ją przejść z przyjemnością. Gdyby tak dało się wymazać pamięć, przeżyć to jeszcze raz, na czysto...
Z niecierpliwością wyczekuję nowej wersji RTX, która powinna ukazać się niebawem oraz na drugą część, na którą niestety jeszcze poczekamy (ale jestem pewien, że czekać warto!).

Silent Hill 2 pod względem symboliki ,scenariusza , metafor (tyle że gramy kobietą) ,to nie jest żaden film tylko gra ,i pogódźcie się z tym ,żeby wszystko wychwycić i rozpracować tą grę od strony fabuły trzeba czytać między wierszami jak u Kafki albo Dostojewskiego ,najlepsza psychologicznie gra ostatniej dekady ,aż cud że ktoś w dzisiejszych czasach szarpnął się na taką opowieść ,bo dzisiaj tak ambitnych fabuł już się nie robi ,gra nie dla kretynów ,największym Twoim przeciwnikiem jesteś ty sam ,wiele odniesień i wspólnych mianowników do Silent Hilla jak już wspomniałem ,gra niemal wypełniona jedną wielką metaforą pogodzenia się z utratą kogoś bliskiego i radzenia sobie z tym jak to tylko możliwe ,tak naprawdę to jeden wielki rollercoaster mefafizyczny.

Hellblade należy do rzadkiego rodzaju gier, które od początku strasznie chciałem polubić, a udało się to średnio.

Z jednej strony pomysł na grę jest świetny: odkrywczy, odważny i świeży. Narracja, dźwięk, grafika i fabuła są naprawdę na wysokim poziomie. Z drugiej strony od strony gameplay'owej jest tyle niedociągnięć, męczącego backtrackingu, bezzensownego miotania się po levelach, czy prymitywnej i słabo zrealizowanej walki, że musiałem sobie Senuę dawkować, by chciało mi się do tej gry jeszcze kiedykolwiek wrócić.

Mam jedynie nadzieję, że po sukcesie pierwszej części sequel od strony narracyjnej będzie przedstawiał ten sam wysoki poziom. Natomiast rozgrywka będzie w końcu dorastać poziomem jakości do opowiadanej historii.

Instalowałem tą grę z niecierpliwością. Jednak po pierwszej godzinie chodzenia i zabicia przez ten czas dosłownie 8 wrogów odinstalowałem. Po 3 godzinach zginąłem i musiałem zaczynać wszystko od nowa. Ktoś chyba z twórców upadł na głowę. Ja rozumiem, że gra ma wywierać jakąś presję, ale do cholery jasnej, gra ma też sprawiać przyjemność, a nie frustrować gracza. Mam nadzieję, że twórcy w drugiej części pójdą po rozum do głowy.

WADY:
- kiedy po którejś śmierci twoje ciało dopadnie całkowicie zgnilizna ZACZYNASZ GRĘ OD NOWA
- jeśli liczysz, że będziesz mordować wrogów na lewo i prawo to się mylisz
- wieje nudą
- liniowość
- piękny świat i grafika, ale co z tego skoro możemy iść tylko według jednej linii na mapie
- bohaterka nie potrafi skakać
- nudne zagadki
- większość gry to chodzenie

ZALETY:
- świetna grafika
- świetna muzyka i dźwięki

Mnie niestety ani historia nie porwała, ani tym bardziej gameplay
Szczególnie gameplay to jest totalny usypiacz, walka nudna, zagadki nudne, tak z godzine mozna pograc, ale na dłuższą mete to strasznie męcząca gra, skończyłem ale tylko dlatego ze sie zaparłem i grałem max 40 minut dziennie kto dał więcej jak 8 to ma coś z głową nie halo

Gra przecudowna, jedyna w swoim rodzaju, niesamowity klimat. Ale... minęło 5 lat od premiery, dlaczego nadal nie wypuszczono drugiej cześci mimo to tak dobrego przyjęcia przez graczy? Szkoda.

W końcu kupiłem monitor OLED i wróciłem do tej gry pograć w HDR. Fantastyczne przeżycie, gra jest fenomenalna. Klimat aż wylewa się z ekranu.

ŚWITNA GRA JAK KTOS LUBI TEGO TYPU KLIMAT Z WATKAMI PSYCHOLOGICZNYMI MROCZNY I CIEKAWY POLECAM .

Wspaniała gra. Psychodeliczny klimat, grafika świetna jak na budżet produkcji, jedynie zagadki środowiskowe potrafią momentami dawać w kość - kilka razy musiałem sięgać po poradę na YouTube. Z początku chciałem też obniżyć ocenę gry za trudność walki, dopóki nie odkryłem (co prawda dopiero po przejściu 2/3 fabuły) jak bardzo pomaga w ich trakcie umiejętność skupienia. Cóż, za sam pomysł i baaardzo przyzwoity poziom wykonania nie mogę dać mniej niż 10. Zwłaszcza że sama gra ma walory edukacyjne, poruszając ważny wątek chorób psychicznych wciąż będących w pewnym stopniu tematem tabu.

To symulator osoby chorej psychicznie. Nie wiem jak to ocenić. Jedyna gra/symulator której nie ocenie. Bo to nawet ciężko nazwać grą. Jako film w którym bierzemy udział to takie 8/10.

Całkiem dobrze się bawiłem przy tej grze, zaciekawiony trailerem 'Hellblade II', akurat niedługo potem udało się 'upolować' pierwszą część za niecałe 15 złotych. Warte ogrania, choć dla mnie to raczej gra na jeden raz, no ale za tak małą kasę nie ma na co narzekać. Na drugą Senuę raczej się jednak nie pokuszę, jeśli wymagania na PC będą takie jak do Alana Wake II, a widzę że raczej na PlayStation to nie wyjdzie. Prędzej znowu zaczekam 7 lat na promocję po premierze, może do tego czasu wyjdzie wersja na PS, może.

Rewelacyjna gra. Klimat i historia są najmocniejszymi stronami gry. Gra nie jest idealna pod względem rozgrywki, ale mimo wszystko oceniam ją najwyżej jak się da ze względu na odczuwalne wrażenia z gry. Po prostu wsiąknąłem. To jest tak jak z zespołem Nirvana, nie grają i nie śpiewają idealnie technicznie, a i tak jest genialnie i jesteś zachwycony. Ocena 10/10.

Hellblade to bardzo dobra, ale krótka gra. Przejście gry zajęło mi chyba jakoś 4h, może nawet mniej i wielka szkoda bo z chęcią pozostałbym dłużej w tym świecie. Przede wszystkim główną rolę odgrywa fabuła, która jest napisana w bardzo dobry sposób, intryga wokół samej protagonistki, oraz jej rodziny fajnie się klaruje, a z kolejnymi etapami coraz bardziej narasta. Moim zdaniem niesamowitą robotę zrobiły głosy w głowie naszej bohaterki. Idealnie się komponowały z historią i dodawały niesamowitego klimatu. Jeżeli osoby chore na schizofrenię chociaż w 10% doświadczają takich rzeczy, jak te ukazane w grze to naprawdę współczuję.
Grafika w grze jest przepiękna. Modele postaci są szczegółowe, tekstury otoczenia ostre, a oświetlenie zwłaszcza z ray tracingiem potrafi zaprzeć dech w piersi.
Gameplay'owo gra wypada po prostu dobrze. W mojej ocenie prosty, acz bardzo widowiskowy i genialnie animowany system walki jest dobrym rozwiązaniem do tak krótkiej gry. Oprócz walki w grze przyjdzie nam rozwiązywać proste zagadki środowiskowe.
Opowieści mitów podczas rozgrywki uznaje na duży plus. Co prawda dla mnie jako dużego fana mitologii nordyckiej nie trafiło się nic nowego, ot typowe main streamowe mity, o których najczęściej się słyszy to fajnie było je sobie odświeżyć.
Zakończenie gry mocno otwarte, kończące aktualną historię, ale pozostawiając dużą furtkę dla nadchodzącej na dniach dwójki.
Na minus na pewno mała różnorodność przeciwników i zbytnia hermetyczność świata, brak jakichkolwiek aktywności pobocznych, ale rozumiem z czego to wynika. Gierka ograna w dwa posiedzenia.

Ktoś wie dlaczego moja konsola nie widzi w Playstation Store gry Hellblade Senua Sacrafice?

Nie mogę jej znaleźć przez PS5. Jak wchodzę do PS Store przez Windows to wtedy gra jest widoczna

Gra ma w sobie kilka elemetnów bardzo dobrych i kilka gorszych. Po dwóch godzinach oderwałem się od niej na ponad rok. Niemniej jednak jest to dobre dzieło i warto je ukończyć.
Plusy:
+ Dźwięk przestrzenny, w szczególności pomysł z głosami w głowie. Świetny zabieg budujący wyjątkowość.
+ Ciekawa, dojrzała opowieść z przekazem.
+ Zwrócenie uwagi na osoby z zaburzeniami psychotycznymi.
+ Dobra grafika.
+ Długość gry- z uwagi na małe rozbudowanie gameplayu te 6-8 godzin jest optymalne.

Minusy:
- Chwilę potrzebowałem aby się wciągnąć w historię.
- Dość powtarzalne zagadki i walka. Choć tak jak wyżej- w krótkim wydaniu aż tak nie zdążą zmęczyć.

Polecam !. Grałem drugi raz!. Bardzo polecam !. Po latach dalej świetnie się gra!. 10/10

Paradoksalnie najgorzej wypada według mnie walka. I szczerze mówiąc jak tylko widziałem, że znowu trzeba będzie z kimś walczyć to zbierało mi się na wymioty. Nie jestem fanem soulsów, ani tych nowych god of warów, a tutaj walka jest praktycznie tak samo nudna i powtarzalna. Jeszcze dochodzi ta idiotyczna praca kamery podczas starć...

Cała reszta na plus. Może spodziewałem się trochę czegoś innego po fenomenalnym początku, ale i tak nie było źle. Bardzo ładna grafika, ciekawe zagadki (a właściwie szukanie tych znaków do otwarcia wrót), świetne audio, dialogi i monologi. Fajny klimacik całej gry i nie jest przesadnie długa.

Nie podoba mi się ta gra. Pograłem dwie godziny i dałem sobie spokój. Nie lubię zagadek z serii "Co autor miał na myśli?".
Owszem, motyw choroby psychicznej wyszedł bardzo dobrze. Grafika, dźwięk, klimat - wszystko to na plus.
Ale monotonia rozgrywki i te dziwaczne zagadki do rozwiązania... Nie, nie i jeszcze raz nie.
Wiem, za chwilę usłyszę, że jestem tępym dzieciakiem bez mózgu, który nie potrafi główkować, ok. Ale powiem tylko tyle, że do główkowania są książki, gdzie jest fabuła, bohaterowie, intrygi, itd. A tutaj: otwórz wrota, znajdź symbol, połącz symbol, wygraj z wrogiem. I tak w kółko.