"Niech żywi tracą nadzieję" - recenzja Deadlight
Przeszedłem to i jest to jedna z najgorszych gier w jakie grałem. Dlaczego? Otóż sama gra nie ma zbyt wiele do zaoferowania i nic nie zachęca nas, by iść dalej. Poza tym grając wielokrotnie mało nie uderzyłem padem w stół, bo było tak wiele bugów dotyczących sterowania, np. gdy się nie chwytał czy nie skakał. Jak dla mnie to nic specjalnego i spodziewałem się o wiele więcej.
A moim zdaniem ma sporo do zaoferowania, tylko ukrywa to między wierszami. Deadlight ma znakomity klimat, symbolikę, a przede wszystkim głównego bohatera - i to wystarczy. Obecne bugi bywają denerwujące, ale nigdy nie nazwałbym Deadlighta jedną z gorszych gier, w jakie grałem, a widziałem sporo - prędzej jedną z lepszych. Na długo zapadnie mi w pamięć.
Też trochę się rozczarowałem - z jednej strony naprawdę nie jest źle, sam gameplay jest całkiem ok, trochę skakania, trochę walki, może tylko za łatwe zagadki.
Z drugiej - poprawnie zrobiony gameplay sam przecież gry nie uciągnie (daleko do chociażby cudownego Mark of the Ninja) a fabuła jest... Zgodzę się, że sam pomysł jest ciekawy (szczerze mówiąc, cały czas spodziewałem się zakończenia podobnego do tego, które można odblokować przez przejście na Nightmare), ale coś poszło nie tak z realizacją. Może gra za bardzo zmieniała się podczas produkcji, może była za bardzo pocięta, może brakło doświadczenia w opowiadaniu historii w grach - ciężko powiedzieć, szkoda jednak, że historia opowiedziana w dzienniku (która mocno sugerowała kim jest Randall), a także takie drobiazgi jak nazwiska znalezione na dowodach osobistych ofiar to jedyne wprowadzenia do bardzo, bardzo słabo zrealizowanego alternatywnego zakończenia ( za to podstawowe w ogóle nie ma nic wspólnego z historią w dzienniku) :( Mogło być o wiele, wiele lepiej.
