Okami HD | PS3
Fajnie, że znów będzie można w to zagrać. Mam nadzieję, że wyjdzie w polsce.
Grałem w to na PS2, było SUPER-DUPER! Nawet na PS2 wyglądało SUPER-MEGA! A w HD na PS3.... toż to będzie prawdziwa uczta dla oczu
Mam nadzieję że ktoś jednak postanowi wydać w Polsce, jeśli tak to z pewnością zakupie.
Ależ dobra gierka! Super że postanowili ją odświeżyć i wydać na PS3. Gra na dużym telewizorze wygląda doskonale, obsługuje 1080p, ma ciekawe trofea z platyną, co niestety nie jest normą (patrz RE4HD). W Japonii wyszła w pudełku, u nas tylko cyfrowo, ale nie ma co narzekać. Jest dostępna w sklepiku PlayStation za 69zł. Niby dużo jak na pięcioletnią grę, ale uważam że warto ją kupić. To magiczna i długa przygoda. Takich gier jest strasznie mało.
Mam problem. Mam okami na PS2 ale jestem w posiadaniu tylko PS3 z opcją uruchamiania gier na PS1 i PS2.
Znalazłem spolszczenie do okami ale jego uruchomienie przerasta moja wiedzę i zrozumienie informatki.
Zna ktos jakiś filmik który pokazuje łopatologicznie krok po kroku jak się zabrać za ten dylemat?
Gra wybitna. Zrobiłem platyne, a normalnie się nie bawię w takie rzeczy. Swoją drogą ciekawa sprawa - kiedyś 69 zł za taki bardzo porządnie zrobiony remaster wydawało się dużo (chociaż akurat ta gra byłaby warta i 200 zł), a teraz regularnie sobie krzyczą około 150 zł (gow3, dmc) za dużo tańsze i łatwiejsze w zrobieniu konwersje.
Ciekawe czy na ps4 do rysowania będzie wykorzystany panel dotykowy.
Tak czy inaczej czekam, od dawna chciałem w to zagrać.
W oryginał nie grałem ale zawsze chciałem zasiąść do tego tytułu. Przyciągała mnie do niego jakaś magiczna moc. Ograłem wersje na PS4 i nie czuje się zawiedziony, choć czasami przynudzała to całość oceniam na wielki plus.
Shintoistyczna bogini Amaterasu, mimo że sprawnie tworzyła obrazy w stylu Suiboku-ga, to tylko mogła pozazdrościć księżniczce Kaguyi zdolności gry na koto, jak i ekranizacji "Opowieści o zbieraczu bambusu" przez studio Ghibli.
...
Że co?
Gra Okami idzie drogą środka w nietypowy sposób, bo nie stara się omijać skrajności. Za to jedną skrajność kontruje jej przeciwieństwem.
Początek gry przebiega pod znakiem minimalizmu. Jest minimalistycznie pod względem pozbawionej detali cel-shadingowej grafiki z pojedynczymi liniami gdzieś na horyzoncie symbolizującymi góry. Grafika momentami nawiązuje do monochromatycznego, tradycyjnego, japońskiego stylu malarskiego Suiboku-ga. Jest minimalistycznie pod względem ścieżki dźwiękowej - w tle słychać nienachalną muzykę wykorzystującą tradycyjne japońskie instrumenty, w tym koto - rodzaj cytry. Jest kameralnie pod względem terenu, na którym toczy się gra. Jest skromnie pod względem sterowania postacią, tak podczas podróżowania, jak i podczas walki (daleko Okami do rozbuchanego sterowania z jednej z kolejnych gier Hideki Kamiyi - Bayonettcie). Jest też minimalistycznie pod względem fabuły - mamy tylko uratować małą wioskę przed potworem.
W momencie, gdy potwór zostaje pokonany a gracz zaczyna zastanawiać się w co zacznie grać po tej krótkiej, ale sympatycznej grze, jedna z postaci mówi: "Nie możemy pozwolić, żeby ta wspaniała przygoda tak po prostu się skończyła". Zaczyna się więc kolejna przygoda. A później kolejna. I kolejna. I kolejna.
Pod koniec rozgrywki gracz przytłoczony jest rozmachem gry pod każdym względem. Projekty postaci, szczególnie przeciwników (jest kilkadziesiąt typów przeciwników), potrafią zadziwić. Wygląd niektórych lokacji, w tym dużych, dopracowanych budynków, przykuwa spojrzenie na dłużej. Akcja gry dzieje się nie tylko w całym Nipponie, ale jeszcze poza tą główną krainą gry. Ścieżka dźwiękowa okazuje się mieć ponad 200 utworów. Oprócz normalnego trybu gry, gracz w dowolnej chwili może przejść w tryb niebiańskiego pędzla. Można zebrać kilkanaście rodzajów broni, które dodatkowo można rozwinąć. Można poznać wiele technik walki. Można rozwijać postać. Eksploracja napędzana jest nie tylko fabułą, ale i sprytnie poukrywanymi, często trudno dostępnymi skarbami. Skarbów jest kilkadziesiąt rodzajów. Poza tym można karmić zwierzęta. Rozwiązywać zagadki terenowe. Spotkać księżniczkę Kaguye odnalezioną jako niemowlę w łodydze bambusu (a później obejrzeć ekranizację studia Ghibli tej legendy :) ). Pokonywać bossów. Łowić ryby. Kopać tunele. <Przeciążenie> <Przeciążenie> Uff! No i wreszcie poskładać to wszystko w całość dzięki zakończeniu.
Na szczęście ilość idzie tu w parze z jakością. I warto dotrzeć do napisów końcowych, bo zakończenie - jako przeciwwaga do głównych, shintoistycznych, mityczno-legendarnych motywów w grze - jest kosmiczne.
Co do słabszych punktów Okami, to wydaje mi się, że twórcy z Clover Studio próbowali zrobić grę dla wszystkich - tak młodych, jak i dojrzalszych graczy. Przez to gra bywa miejscami irytująca - pewne ułatwienia, które pomagają przejść grę jednym graczom są stratą czasu dla innych np. powtarzanie tych samych treści przez NPC, tak by gracz na pewno wiedział co ma zrobić. Również walka przez to straciła i nie jest wymagająca. A zadanie z wykradnięciem ubrania Nami pominę milczeniem.
Okami mimo skromnych początków okazało się wielką przygodą. Przeszło od skrajności w skrajność, zachowując w ten sposób równowagę.
Bardzo ciekawa gra - szkoda jedynie, że nie posiada voice-actingu, a w jego miejsce pojawiły się niezmiernie irytujące dźwięki mocno psujące odbiór całości.
Kiedyś może u była to fajna gra, na pewno nie można jej odmówić uroku. Przyjemna grafika, fajne pokazane odzyskiwanie spaczonych terenów. Niestety mechaniki irytują. Ile razy można rysować kółeczko padem? W dzisiejszych czasach gra raczej nuży, sporo backtrackinu, powtarzalnych zadań, starć itd. Za bardzo się gameplay postarzał by tracić w 2020 na to czas.
Gra wizualnie śliczna, posiadająca oryginalny pomysł na rozgrywkę z wykorzystaniem pędzla, dużą dawkę humoru - jednym słowem perełka, ale jednocześnie niemal przy niej zasnąłem. Mam za sobą jakieś 9h rozgrywki i czuję że przez większość czasu nie robię dosłownie nic konkretnego, od czasu do czasu nakarmię zwierzęta, natrafię na jeden z generowanych wrogich "oddziałów"(których po kilku jednakowych starciach zacząłem zwyczajnie unikać) i namaluję jakąś kreskę albo kółko i to w zasadzie tyle, do tego dialogi mimo że wypełnione humorem to zwyczajnie przez specyficzny, mruczący język stają się męczące. Okami to dla mnie dość dziwne doświadczenie, z jednej strony widać jak na gołej dłoni że to dobra produkcja ze świetną otoczką i prawdziwy unikat wśród gier, z drugiej strony po prawie 10 godzinach czuje ze nic mnie przy niej nie trzyma, może zwyczajnie nie jest to gra dla mnie.
Odswiezona wersja hitu z PS2 .Graficznie nawet wersja HD nie jest jakas super ostra ale dzieki unikalnemu stylowi wizualnemu przykuwa wzrok.Gra jest dosc rozbudowana i długa.Fabuła jest ciekawa ale jej odbiór psuje brak voice-actingu,mamy tylko jakies dziwne popiskiwania.W grze eksplorujemy swiat,walczymy z przeciwnikami i przywracamy zycie w krainie pozbywajac sie złowieszczej mgły.W tym celu wykorzystujemy niebiański pędzel i za pomocą myszki malujemy rozne symbole co jest bardzo przyjemne i wyroznia gre na tle innych pozycji.Okami jest dosc łatwe i przystępne,eksploracja nie nastręcza trudnosci a walki sa krótkie i w wiekszosci opcjonalne.Jak ktos lubi nietuzinkowe gry, w dodatku w japonskich klimatach to polecam.I bym zapomnił gra zawiera sporo humoru mimo dosc mrocznej fabuły,zwłaszcza nasz pomocnik Issun jest zabawny.
Witam.
W marcu tego roku rozpocząłem przygodę z grą Okami HD oczywiście w wersji steamowej, i niestety mam pewien problem. Mowa rzecz jasna o skradaniu się. Otóż jak wszyscy dobrze wiemy gra w wersji steamowej obsługuje pady Xbox, a ja nie mam żadnego pada do żadnej konsoli Xbox, dlatego więc gram w nią na klawiaturze. Ale problem w tym, że nie wiem jak się skrada na klawiaturze. Powie więc mi ktoś jak się skrada na klawiaturze podczas grania w tą grę?
Problem nieaktualny. Już odkryłem, że klawisz B na klawiaturze służy do skradania się.
