Książki w pociągu #1 – To nie jest książka dla wrażliwych ludzi. Recenzja „Krwawego południka” Cormaca McCarthy’ego
Mnie ta książka zanudziła. Co rozdział to "Dzieciak wchodzi to brudnego miasteczka, zawszony kundel, błoto, gówno" i tak caały czas. Przeczytałem moze 1/4 książki. Dużo bardziej trafiła do mnie Droga McCarthyego (trzeba w koncu film obejrzec ;))
Kupiłem miesiąc temu, bo uwielbiam brutalny western ("Deadwood", Sergio Leone, etc.), ale opisy mnie znużyły. Do tego stopnia, że w 3/4 książki zrobiłem sobie przerwę na czytanie "Prawdziwego męstwa".
Książki McCarthy'ego mają specyficzny klimat. Z pozoru trochę nudne, zwyczajne, lecz przy głębszym wczytaniu widać, że swoją formą i surowością idealnie oddają specyfikę tworzonego przez autora świata. Właśnie to tak bardzo urzekło mnie w "To nie jest kraj dla starych ludzi" i "Drodze". "Krwawego południka" jeszcze nie czytałem, ale słyszałem o tej książce bardzo dużo pozytywnych rzeczy, więc najwyższa pora nadrobić tę lekturę ;)
"opisy mnie znużyły"
Przecież właśnie na opisach opiera się styl tego pisarza. Akcji w jego powieściach zbyt wiele nie ma, cała historia zawiera się w opisach, w kontraście pomiędzy sielskim (w innym niż u Kochanowskiego rozumieniu) wręcz spokojem natury, a chaosem i złem wynikającym z działań ludzi.
Oczywiście, można stylu Amerykanina, jego lakoniczności, nie lubić, ale trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że to po prostu tak ma być. To nie brutalny spaghetti western, a "Jądro ciemności".
Książki McCarthy'ego mają specyficzny klimat. Z pozoru trochę nudne, zwyczajne, lecz przy głębszym wczytaniu widać, że swoją formą i surowością idealnie oddają specyfikę tworzonego przez autora świata.
Jak dla mnie McCarthy w żadnym wypadku nie tworzy swoich światów, tylko wnikliwie z chirurgiczną precyzją opisuje ten nasz istniejący obecnie. Nawet w "Drodze". A raczej opisuje nie sam świat, tylko nas samych. To czy akcja jego książek dzieje się po tajemniczej zagładzie, na dzikim zachodzie XIX wieku, czy we współczesności nie jest raczej ważne. Ważni są tam ludzie, którzy są... no po prostu ludzcy, bez jakiegokolwiek upiększania i przeinaczania ich natury. Jak pisał Pratchett: "Ludzie nie są z reguły dobrzy, czy źli, ludzie są z reguły ludźmi". ;)
Czytanie Cormaca zacząłem od "To nie jest kraj dla starych ludzi", który oceniam tak na 7/10. Po zachwytach innych czytelników spodziewałem się, że książka będzie lepsza. Na szczęście nie zraziłem się na tyle, żeby autora odstawić i przeczytałem "Drogę", która jest genialna.
"Krwawy południk" jak na razie czeka na liście 'do przeczytania' ale po kolejnej pozytywnej recenzji chyba go wrzucę kilka pozycji wyżej. :)
Koniecznie muszę przeczytać, uwielbiam takie klimaty w książkach jak i w filmie a z tą powieścią jeszcze nie było mi dane się zaznajomić.
@koobon:
Imho, koło "Jądra ciemności" to nawet nie stało na półce... Pewnie jeszcze wrócę do "Krwawego południka", bo nie znoszę nie kończyć książek, ale spodziewałem się czegoś więcej. Zwłaszcza, że lubię motyw drogi, przypadkowe spotkania na drodze, etc. A po westernie nie oczekuję samej akcji, bo można nakręcić nawet dobry dramat psychologiczny w tych klimatach, co udowodniło "Zabójstwo Jesse'ego Jamesa".
Do czytania tego rodzaju "klimatów" polecam OST do filmu pt. "Dead Man" autorstwa Neila Younga, kapelę Husky (tylko nie tą polską!), OST do "Last Man Standing" (z Willisem) autorstwa Ry'a Coodera. Tito & Tarantula, Deadboy & the Elephantmen, oraz Yawning Man. Tylko ta ostatnia kapela to stoner rock, pozostałe to stonowane i bardzo klimatyczne pozycje.
Dzięki za informacje o książce. Już sobie wpisałem na listę zakupów:-).
TNR - kiedy chciałem kupić sobie książkę "To nie jest kraj dla starych ludzi", to spotkałem się z opinią, że książka tłumaczona było na szybko, żeby sprzedać jak najwięcej egzemplarzy na fali popularności filmu i w efekcie czyta się kiepsko w porównaniu z oryginałem. Wtedy sobie odpuściłem, ale obiecałem, że przeczytam inne książki McCarthy'ego. Teraz na mojej liście obok "Drogi" znalazł się właśnie "Krwawy południk" :)
