Od zera do bohatera (Rojopojntofwiu #59)
O tak. Zawsze same początki, tak do lvl 10-12 są najprzyjemniejsze, kiedy czuję się tą moc, to napięcie, szczególnie gdy fabuła dodaje jeszcze smaczku. Pamiętam jak w jakichś 65 % KotOR-a miałem już lvl cap osiągnięty i byłem nieśmiertelny ;/ Z drugiej strony jednak męczę Amalura wciąż. Już 30 lvl, gry końca nie widać,
fabuła już nudzi.... Będzie to chyba pierwszy mój rpg, którego nie ukończę. Wczoraj natomiast po długiej nocce skończyłem Dragon Age 2. I mimo pomniejszenia możliwości w stosunku do 1 części to właśnie w tej grze najbardziej czułem od zera do bohatera. Nie w Fable, nie w KotoR ani nie w innej tego typu produkcji gdzie musimy uratować świat. Jakoś wolę dbanie o własny tyłek i zabijanie smoków, ewentualnie innych potworów w Wiedźminie ; P
Jeśli ROJO pisze o grach fabularnych to wiadomo że Fallout się pojawi.
Level Capy to coś, co zupełnie odbiera radość walki. Po osiągnięciu maksymalnego poziomu przy grze może nas trzymać już tylko albo fabuła, albo achivementy. Niestety często ani jedno, ani drugie nie za bardzo zachęca do dalszej gry.
Drugi czynnik, który po prostu zamordował radość, jaką dawały genialne gry RPG, takie jak Gothic, to auto-skalowanie się przeciwników. Nie jestem w stanie zrozumieć, czemu tak idiotyczny pomysł w ogóle przeszedł. Przecież fakt, że początkowo mamy problemy z każdym, nawet najsłabszym stworem i późniejsza radość z łatwości, z jaką się z nim rozprawiamy po awansie na wyższy poziom to esencja gry RPG. A w większości dzisiejszych produkcji podniesienie levelu tak naprawdę nic nam nie daje, poza garstką z dupy wziętych umiejętności.
Paradoksalnie jeden z najlepszych modeli dostosowywania otoczenia do bohatera ma dzisiaj gra, która jest praktycznie czystą strzelanką - Borderlands. Tam po prostu twórcy zostawili w spokoju słabych przeciwników. Po odpowiednim podniesieniu naszego poziomu doświadczenia w dano już zwiedzonych lokacjach nadal atakują nas tłumy potworów, które kiedyś były zabójcze, ale teraz załatwiamy je z łatwością, a jednak gra nie jest przez to nudna, bo wśród nich może co jakiś czas pojawić się całkiem potężny stwór, którego wcześniej nie było. Taki system jest zdecydowanie lepszy od autoskalowania,
Gothicowi nauczyciele również bardzo pomagali w budowaniu klimatu gry. Ten aspekt dodawał emocji szczególnie na początku - nie tylko trzeba było takiego nauczyciela znaleźć, ale samego dostępu do niego często też broniły niezłe potworzyska. Nie mam pojęcie dlaczego ten element nie przyjął się jako standard w grach RPG.
Dokładnie. Początki są dla nas najlepszą rzeczą w RPG'ach, rozwijamy się by zdobyć wymarzony ekwipunek, każda zabita ofiara daje nam jakiś rozwój, który możemy poszerzać w najlepszą według nas stronę, z czasem, z większym levelem ta frajda cichnie - zabijając stworka, nie dostajesz już żadnej rzeczy która interesuje, nawet z czasem gaśnie chęć do zabijania potworów - są dla nas nikim i ich omijamy. Efekt tego jest jeden - nie kończymy gier, gdyż w ostatnich etapach są dla nas za nudne i proste, nie możemy bawić się w strategie, uniki, ataki, wystarczy kliknąć myszką na wroga i już mamy wygraną. To samo dotyczy, używania wszelakich kodów, cheatów.
Zgadzam się w 100%. Nawet genialny Skyrim został "skażony" tym systemem - człowiekowi po prostu nie chce się wykonywać w pewnym momencie questów, bo:
a) nie dostaje za to expa (bo go nie ma), niech to będzie nawet jakaś mała wartość, chcę widzieć rosnące cyferki!
b) dostaje jakieś śmieciowe nagrody (500 złota? mam ponad 100000! orkowy topór z jakimś średnim enchantmentem? biegam w daedrycznej zbroi!)
Idealna gra powinna wg mnie mieć:
1. System skalowania wrogów podobny do tego z serii Might & Magic czy Wizardry (kilka wersji 1 potworka, na danym obszarze jest cap, jaki najsilniejszy wróg może się pojawić)
2. Rozwój oparty o punkty expa
3. Dobry system unikatowych przedmiotów, które pozostają przydatne (a nie - mogę sobie wycraftować lepsze w połowie)
4. Skille/czary, które można rozwijać niemal w nieskończoność (żeby lvlup znaczył coś więcej niż +10 HP)
5. Gracz powinien cały czas cierpieć na lekki niedobór gotówki
Podzielam zdanie twoje ROJO - początek gry to najlepsza frajda. Będąc nowym w świecie danej gry powoli go poznajemy, zajmujemy się eksploracją, podstawowym rozwojem gdy wszystko jest nowe i zwykle wtedy mamy najwięcej możliwości wyboru. Spójrzmy na taki Risen. Pierwszy rozdział jest genialnie zrobiony po zapewnia nam pełną swobodę. Następne rozdziały niezależnie od wyboru to oferują to samo. Poza tym miło mimo wszystko napotykać po drodze trudności typu: Kurde ten facet jest dla mnie za silny ale kiedyś wrócę i nakopię mu do dupy :D. Niesamowita satysfakcja a bycie nie do pokonania psuje smaki i ogranicza nasz mózg, który można wykorzystać do kombinowania!
Nie mam co tu pisać ponieważ każdy dał komet który ja chciałem napisać.
Też mnie złapał level cap w F:NV, takie są skutki ukończenia wszystkich 4 DLC gdzie dostaje się obłędne ilości XP za wykonywanie questów. Musiałem rozpocząć nową grę, inaczej się nie dało.
LVL cap w Fallout 3/NV ma to uzasadnienie, że zdobywając poziom jesteśmy zmuszani do wydawania punktów na rozwój w systemie, który opracowywał chyba jakiś chómanista bo nawet ktoś z matmą na poziomie szkoły średniej lepiej by to wyliczył i oszczędził nam takich „cudów".
Od zera do bohatera najlepiej czułem w pierwszym Gothicu. Zaczynasz jako skazaniec, byle szczur łoi ci skórę. Znajdujesz wyszczerbiony miecz, ciułasz ciężko zdobyte minerałki na spodnie. Potem już z górki.
Wkurzało mnie natomiast to w grach na Infinity Engine, że postacie (nawet tanki) są bardzo podatne na ataki. Dosłownie mignie pasek HP i nie żyje jakaś postać.
Jak chcecie mieć fun od początku do końca to zagrajcie sobie w Polską grę Grimlands, która została zaprezentowana na trwającym właśnie Pyrkonie w Poznaniu. Premiera tej gry przewidziana jest na wakacje. Co jest ciekawe w tej produkcji? Jest to post-apokaliptyczny MMO RPG Shoter, w którym możemy rozwijać skile pod konkretną broń, crafting, explorację i co ciekawe jeśli nieużywany go zbyt często to on po prostu słabnie. Np. jeśli dawno nie strzelaliśmy z pistoletu to skill w jego opanowaniu zmalał nam do zera, ale jeśli będziemy chcieli to możemy go szybciej przybóstować do pierwotnego stanu. Gra przede wszystkim prezentuje całkiem ładną grafikę, ma fajny klimat, rozbudowany system craftingu i jest F2P, polecam wszystkim zobaczyć chociaż trailer tej gry.
Ja rowniez stanowczo wole ten etap zera.
Najklimatyczniej bylo byc takim zerem w Gothicu II.
Zabiles bandytow, kupiles skorzana zbroje za 2 stowki, nabyles noz na wilki i czules sie koksem bo mogles
zabic pare goblinow. Potem, kiedy wchodziles na 20-30 poziom, kiedy miales miecze dwureczne, zbroje lowcow smokow i rozwalales cale hordy plugawych orkow w pojedynke... tez bylo fajnie ale brakowalo tego feelingu zzycia sie z
bohaterem. Mowiac prosto bylo to zbyt holywoodzkie.
McDi - dzięki za cynk! Zapowiada się mówiąc bardzo delikatnie - smacznie! :D
Zgadzam się ze wszystkimi wypowiedziami. Sam pamiętam jak grałem w Gothic i człowiek musiał się nagimnastykować żeby zabić jakiegokolwiek oponenta. Przez to gra była super i skłaniała do przejścia inną postacią i nigdy się nie nudziła. Teraz jak jest? Jak to napisał Rojo, jestem w połowie Amalura i już mi się znudził bo grając w niego nie czerpie radości z eksterminowania potworów. Brakuje mi starych dobrych rpgów,ale mam nadzieje, że jeszcze kiedyś zagramy i skończymy jakiegoś rpga z dużym uśmiechem na twarzy. Artykuł świetny jak zwykle Rojo.
Masz rojo piękną cieszącą oczy kolekcje gier tak trzymaj
mój kanał youtubehttp://www.youtube.com/user/GRAJPORTAL
mój kanał youtube GRAJPORTAL wpiszcie w wyszukiwarce filmów i macie
Niewiem jak wy ale ja jako gracz ze słabym kompem nie mam możliwości do nowych ,,lepszych'' gier,
jak dla mnie najlepszym eRPG to gothic 1 i gothic 2 gdzie czujemy dreszcze o naszego Beziego, aż do ostatniej chwili gry kto by pomyślał że w tych ,,dobrych'' czasach może być tak tródno o gry dobrej jakości.
Według mnie dobrze zapowiada sie MMO RPG Raiderz, a najlepszą strzelanką jest Battlefield 3 i inne odsłony BF.
Sądze że jeszcze się odezwe na portalu Roja.
Życze wesołych rodzinnych świąt wielkiej nocy, każdemy dobremy graczowi i oczywiście Rojowi
Ach jak ja zaczynałem grać w gothica to przez tydzień zamiast przechodzić fabułę to siedziałem w mieście i wykonywałem wszystkie misje dla każdego aby móc zarobić na coś co jest silniejsze od pałki czy sztyletu. Bardziej podobało mi się gdy bez zbroi czy dobrej broni wędrowałem po wyspie i walczyłem o przetrwanie w ciężkim życiu niż jak w zbroi łowcy smoka czy paladyna chodziłem i jednym ciosem pokonywałem każdego. Nie mówię że jest to nieciekawe ale początki i tak dla mnie są lepsze.
Początki w RPG-ach są jednymi z najlepszych ale takie bieganie po świecie gry bohaterem który jest skrzyżowaniem Chucka Norisa z Brucem Lee,wyposażonym w miecz z adamantium,zbroję wykładaną nokiami oraz kontenerem złota w kieszeni też jest całkiem przyjemne.
