Forum: Ogrzać się w cieniu blasku, czyli czy macie sławnych znajomych?

Cholera, nie dość że prezesy, to jeszcze się z ludźmi z szołbizu bujajo, i to z iloma na raz!

Zdarza się że pije sam ze sobą to można powiedzieć, że tak

Dobra smutasy, koniec tego rozckliwiania się nad przegranym życiem. Gadać, kto ma jakiegoś sławnego znajomego? Albo może sam się otarł o bycie celebrytą?
Prezesów mamy wielu, ale czy ktoś tu działa w szołbizie?

Osobiście mogę się poszczycić jedynie ogarnianiem zwierząt członków Myslovitz, swego czasu
ALE Z PEWNYCH ŹRÓDEŁ WIEM, że niektórzy tutejsi userzy to nawet w telewizji się pokazują... ;>

EDIT:
Ach, no i raz w Warszawce, w jakiejś totalnie no-name mordowni, spotkaliśmy z ekipą Michała Piróga. Bardzo sympatyczny, zadziwiająco niski facet!

Kuzyn kopał piłkę w polskiej reprezentacji.
Na campusie akademickim piłem z Hurtem i nie miałem zielonego pojęcia, że to oni

Mam prywatny numer do „głosu” Google maps.
Kiedyś kupiłem od Pana Jarosława trochę podzespołów do komputera ;D. To chyba jedyna w ogóle moja styczność z osobami które zrobiły coś bardziej publicznego.

Osobiście nie miałem jeszcze szansy być bardziej znanym.

Boorova znający nieżyjącą już królową Anglii bije wszystkich. Niektórzy nawet sądzą, że swoją gwiazdką przeklął biedną starowinkę i w końcu jej się zmarło...

Ja nikogo nie znam. Raz spotkałem pana Makłowicza na grubym rauszu, na wrocławskim runku. A ostatnie święta spędziłem w jednym przybytku z panią Basia, która niemiło wypowiadała się o służbach granicznych. Bardzo była niepocieszona, że jej córka nie łapie się wiekowo na zabiegi w hotelowym spa.

Za to ja kilka razy mogłem pojawić się w telewizji. Jako dzieciak dorabiałem sobie w ośrodku sportu np. wycierając parkiet w meczach siatkówki drugiej ligi i raz na gali boksu. Jestem pewien, że TVP3 mnie wtedy wyemitowała!

Edit: Zapomniałem, że znam jednego z trenerów reprezentacji Polaki i Śląska Wrocław w piłkę nożną. Tylko te trochę mniej znana gdzie kibice muszą być cicho i ułatwiać podążanie za piłką przez piłkarzy.

Brat natomiast spotkał na leśnym dukcie, prowadzącym na Ślęzę, przechadzającego się Wienia z Molesty.

Kupiłem kiedyś książki do którejś klasy od byłej/ obecnej/ przyszłej żony Miśka Koterskiego - Marceli Leszczak.

Gadałem z członkami zespołu 13 w samo południe na imprezie, nawet z nimi piłem.

Poznałem brata dosyć popularnego komentatora sportowego, też na imprezie. Straszny pajac swoją drogą.

Chodziłem do tej samej szkoły co bramkarz Lecha Poznań, znamy się osobiście. Janka Bednarka znam z widzenia.

edit. A no zupełnie zapomniałem - w ostatnie wakacje zamieniłem dwa słowa z Agnieszką Dygant na plaży w Juracie.

Siłą rzeczy znają mnie Krzysztof Kwiatkowski, Paweł Bejda i Dariusz Klimczak. Znam też osobiście pisarza fantasy Piotra Muszyńskiego choć on sam pisarzem jest mało znanym.

Piłem z Kazikiem, Acid Drinkers, Maleńczukiem i kilkoma jeszcze, ale to dawne lata :)

Pokimane polubiła mój post na Instagramie.

To zależy o jaką sławę i o jaki stopień znajomości chodzi. Jeżeli liczy się wspólna rozmowa i kolacja z miejscowym burmistrzem i to mimo braku mojego zaangażowania politycznego, to tak. Sławny w regionie jest, w końcu nie w każdej gminie lud tworzy petycje żądające jego dymisji:-P.
Ale jak już jesteśmy w polityce, to uczyła mnie w technikum jedna pani, co zasiada teraz na sali sejmowej. Choć nie wiem za bardzo jak się tam dostała, nic się od niej nie nauczyłem, a na każdą lekcję spóźniała się 15 minut.
Ale bardzo się cieszę, że nie mam znajomości z jakimiś sławami, jeszcze by mnie zazdrość zżerała, że mogłem być na ich miejscu.

Jedyne co, to poszedłem do baru z youtuberem prowadzącym kanał uczący hiszpańskiego, gdy byłem w tym samym mieście (las Palmas). Spoko ziomek, pewnie jeszcze nieraz się spotkamy xD

W Polsce z tak zwanych celebrytow to wielu nie poznalem. A do wiekszosci tych co znam i poznalem to wstyd sie przyznawac; szmata Kukiz, Pudzian czy tez stare”gwiazdy” disco polo. :/

Piłem vipa i jadłem kiełbaskę z grilla z Gęstochową, a później robiliśmy bicki.

Megera_
Pytasz o warunki do pracy, czy o to, co widać na klipie? Jeśli to drugie, to uwierz, że jak ktoś ma łeb na karku, to wykręci z niczego ładny obrazek :) oczywiście łatwiej, kiedy nie trzeba "szyć".
Natomiast jeśli chodzi o pracę, to wakacje to raczej nigdy nie są. Raczej stres, czasem pozytywny, czasem nie :D Aczkolwiek w większości jest spoko, ale po prostu staram się chętniej pracować z fajnymi ludźmi, a jak raz się natnę na kogoś, to wiadomo.
Ci z największymi budżetami generalnie pracują bardziej zrelaksowani, ale zamiast jednego dnia zdjęciowego, są np. 3 dni i wtedy jest luźniej. No i oczywiście budżet też wpływa na samą jakość pracy. Jak jest duży, to jest reżyser, operator, oświetlacz, gaffer, grip i wtedy się pracuje jak król :)
a czasem robimy całość we dwóch i wtedy to jest kisiel w gaciach :D
Na planie o ile mamy do czynienia z kimś od "semi pro" w górę, każdy zna swoje miejsce i robota idzie sprawnie.
Ktoś pomyśli, że ściemniam, więc proszę uprzejmie, przykładowy klip dla MIGów, i foteczka z planu. Ale byłem na kilku ich klipach w sumie.
https://www.youtube.com/watch?v=8ieF0EmunwI
Do tego wykonałem dosłownie kilka sekund: https://www.youtube.com/watch?v=hY8ByWUca6U
ale za to był hotel i wódeczka :D
Najlepsze to są zawsze te układy, zespoły choreograficzne się "spuszczają" nad pięknym układem, powtarzają, żeby wszystko weszło w punkt a potem to i tak jest pocięte w pizdu :D

Jeżeli w ogóle można to w takich ramach postrzegać to chodziłem do klasy w podstawówce i potem na studiach z Facetem który teraz pracuje w CERNie, od zawsze niesamowicie inteligentny... nudziasz, wypisz wymaluj stereotypowy naukowiec, ale cenię sobie tę znajmość, choć nie celebrowaną od lat już.
Poza tym jedyne czego mógłbym się złapać to to, ze poznałem paru undergroundowych black metalowców :P

Ja znam Lecha i kiedyś prawie poczęstował mnie rosołem, ale za późno wstał i zanim go ugotował to już musiałem ruszać w drogę. A z takich mniej znanych to kiedyś koło mojej pracy najechał samochodem na wysepkę, staranował pachołka i zasnął za kierownicą George Michael. A ja zawsze powtarzam po ziole nie należy siadać za kółko.

Przypomnialo mi sie, ze z Jezowska dwa razy mialem kontakt. Raz w przedszkolu na jakims wyjsciu do Teatru X w Gliwicach na dzien dziecka. Maja losowala dzieciaki z sali, ktore mialy wziac udzial w konkursie i trafilo tez na mnie. Troche to wszystko trwalo i w przerwach schodzilismy za scene razem z Jezowska. Nie pamietam co robilismy, ale wiem, ze moja druzyna zmiazdzyla inne. Dostalem kasete Jezowskiej i zdjecie z autografem. No i oczywiscie przytulasa.
Drugi raz juz chyba w wieku 16-17 bylem z gromada zuchowa na koncercie Majki Jezowskiej z okazji dnia dziecka na placu Krakowskim w Gliwicach. Tym razem konkurs taneczny. Druzynowa mowi, ze mam sie zglosic, bo chce zdobyc nagrode. Znowu jakos mnie wybrala, a chetnych bylo sporo. Kolejny raz zniszczylem konkurencje, a bylo tam paru naprawde dobrych 8 latkow. Plyta i przytulas.
edit: Konkurs byl w parach, wiec tanczylem z jakas dziewczynka.

Jeżeli chodzi o sytuacje typu "random encounter" to zdarzało mi się mijać z Kazimierzem Marcinkiewiczem, kiedy był premierem, kilka słów zamieniłem z siatkarzami Sebastianem Świderskim i Krzysztofem Gierczyńskim, mam zdjęcie z Krzysztofem Ignaczakiem. Z tzw. osób publicznych, które mogę zaliczyć do znajomych, to tylko Krzysztof Śmigiel (dużo tych Krzyśków jakoś ;)), były siatkarz, olimpijczyk z igrzysk w Atlancie

Niemalże zderzenie się w leniwe piątkowe popołudnie z Wojewódzkim jadącym rowerami ze swoją byłą partnerką rowerami.
Spotkanie z Muńkiem z okazji gitarowego święta.
A poza tym skromnie. Już nie mówiąc o jakichkolwiek porównaniach do celebryckiego chada, b212.

Ja to zazwyczaj miałem do czynienia z niesławnymi personami. Ludzie skrajnie cyniczni, popierdoleńcy, skandaliści, złodzieje.

Z normalniejszych osób, to znam byłego senatora i wiceministra gospodarki w rządzie SLD. Bardzo w porządku gość.

Spotkałem pana Jacka Rozenka dwukrotnie.
Pierwszy raz podczas pobytu w Warszawie przed Złotymi Tarasami w 2018 roku a potem wydaje mi się, że ponad 3 lata później (2021 rok) w moim rodzinnym mieście, gdzie pan Jacek miał rehabilitację po udarze. Mimo iż miał na sobie czapkę z daszkiem to i tak go rozpoznałem z dalszej odległości (choć miałem lekkie wątpliwości), a jak podszedł bliżej to tylko potwierdził moje domysły.

Pracowalem przez chwile dla TVP i otarlem sie o mase slynnych ludzi. Tak naprawde jednak ze znanych ludzi bylem w swietnej komtywie z Michalem Kicinskim i Marcinem Iwinskim. Do dzis zaluje, ze nue bylem bardziej dalekowzroczny.