Publicystyka Dragon Ball, One Piece czy Attack on Titan - wybieramy najlepsze anime shonen

Polecam Mushoku Tensei.
Trzydziestokilkuletni przegryw ginie w wypadku i reinkarnuje w świecie fantasy.
I jeszcze Re:Zero, podobny motyw z tym, że bohater wielokrotnie umiera i cofa się w czasie.

Chwila, a gdzie Król Szamanów?
To była swego czasu pamiętam najbardziej oglądane anime na Jetix, nawet o Naruto się tyle nie mówiło. No i jeszcze czołówka

https://youtu.be/d4VbQ80v3Is

Aż dziwne, że nikt nie wspomniał o Death Note (1 sezon), a także Code Geass. Anime stanowczo dla bardziej dojrzałego odbiorcy, ale według mnie oba zjadają na śniadanie wszystkie wymienione w artykule tytuły.

Zabrakło na tej liście takich perełek jak Fumetsu no Anata e, Ushio to Tora, Dr. Stone, Mob Psycho 100, InuYasha czy Fairy Tail. Poza tym żanra Shounen to coś więcej niż walki i super moce. Jest pełno anime i mang o sporcie i romansów. Weźmy takie Slam Dunk czy 5-toubun no Hanayome. Poprosimy aby artykuły o tematyce Anime były o czymś więcej niż zbieranina historii o super mocach.

Ja sie pytam gdzie jest Black Clover ?

Czym człowiek starszy, tym ten gatunek coraz bardziej drażni. Ogląda się świetnie, i trzeba wyłączyć pewne zwoje mózgowe.
Najbardziej irytujące rzeczy?
1. Oh nie, mam siły, tylko na jeden, ostateczny super atak. Po czym robi go jeszcze z dwa razy.
2. Połamany, ledwo żywy, ale dalej walczy, bo siła przyjaźni. W ogóle, siła przyjaźni pokona wszystko. Mogę zrozumieć, bo taki jest zamysł tego gatunku. Ale jak dzieje się to za często, to strasznie drażni. Najbardziej, było to widać w Fairy Tail i aktualnie w Black clover. One Piece, też niestety, ale doszedł do momentu, jak już walki są zbyt przeciągane, i potem wychodzą takie głupotki.
3. Friend no Jutsu
4. Ludzie nie unikają ciosów, które ładują się wieczność, albo nie atakują wtedy. Szczególnie widać to w Dragon ball. Czasami unikają, a czasami nie( i nie wiem od czego to zależne ;D czemu autor raz to robi, a raz nie) Czasem jest to w formie gagu .
5. Prawie nikt nie umiera. Nawet źli. Ale ci na szczęście jeszcze giną. Problem taki, że z tych dobrych, prawie nikt nie umiera. A jak już, to mało ważne postacie, lub poboczne. No wiecie, wielka bitwa, a nikt z dobrych nie umiera. Strasznie to słabe. W OP dobra, naparzają się tak, żeby pokonać a nie zabijać marzenia. Ale jak jak widzę aktualnie teraz, w black clover, jak mają dziury w brzuchach, i dalej walczą bo tak, i potem oczywiście ich się wyleczy, to jest trochę słabe pisanie fabuły. Dlatego pokochałem Chainsawmana . Ale czym jestem starszy, tym mniej mnie takie anime/mangi bawią. Zbyt schematyczne. Bawią na początku, potem już się człowiekowi nie chce. Jak skończą się anime/mangi, które czytam od lat, to się skończy dla mnie ten świat. Nic nowego niż sprzed roku, już nie zaczynam. Skończy się One Piece(manga) to już wątpię, żeby coś mnie tak przyciągnęło. Ewentualnie dla świetnych rysunków mogę coś przeglądać. Chociaż oprócz One Piece, chciałoby się, żeby HxH powrócił. Bo według mnie, jest tak samo świetna, jak One Piece.
Nie da się ukryć, że Toriyama nie miał specjalnie pomysłu na ich urozmaicenie
walk.
Serio? To chyba oglądaliśmy innego Dragon balla . Cała pierwsza seria zaskakiwała. Potem to Freeza saga też. Potem zaczął wlatywać schemat. Ale dalej czasami zaskakuje. Tak ktoś kiedyś powiedział, że Goku jest zrobiony na geniusza walki. Ale gdyby Łysy albo Yamcha mieli geny jak Goku, to mogliby go przewyższyć, szczególnie łysy.

Z shonenami jest ten problem że jak się obejrzy jeden to jakby się obejrzało wszystkie. Bo generalnie wszystkie serie shonenowe powstałe po Dragon Ball są wariacją o nim. Chyba że jest się Stalowym Alchemikiem (Boże, uwielbiam polski tytuł), który bardziej jest seinenem.

Naruto jako całość (no jeszcze nie tak całość bo została mi ostatnia gra) poznałam dopiero z serii gier Ultimate Ninja. Te gry w promce są tanie jak barszcz więc warto czekać na wyprzedaż na japońską majówkę, czyli Golden Week (dosłownie w maju, nawet Dzień Konstytucji w Japonii to też 3 maja). Wracając do tematu, Naruto miało chyba miliard fillerów i o ile filler z tym jak dzieciaki chciały wiedzieć co zasłania maską Kakashi jest genialny tak sama seria animowana swoim rozciągnięciem walk i bablaniem komentatorów była ciężka do oglądania. Dlatego ja polecam gry, choć ze świadomością że one też są trochę pocięte.

Wracając do Eda i Ala, generalnie polecam oba animowane FMA i o ile FMA Brotherhood generalnie jest lepszy i w tempie (w życiu nie pomyślałabym że anime shonenowe może mieć tak dobre tempo i tylko 64 odcinki) i w historii jednak to pierwsze FMA mocno zasugerowało że Mustang i Hawkeye są parą, po pomimo że fani błagają autorkę by ukanonizowała ten związek, tak ona z uporem manianka zasłania się tym że w wojsku nie może być małżeństw pomiędzy podwładnym a zwierzchnikiem, a jednak Hawkeye jest adiutantką Mustanga. A zawsze może napisać/powiedzieć że jak skończą służbę to mogą się na legalu hajtnąć i tyle.

Teraz na Crunchyrollu leci totalna świerzynka, moje ulubione anime o NRD, czyli Spy X Family. Zakupiłam całą mangę po polsku (niestety wydaje ją Waneko, czyli wydawnictwo nieznające pojęcia znowienia nakładu??) i jestem zachwycona. Akcja dzieje się w kraju mocno inspirowanym NRD lat 60-tych, gdzie najlepszy szpieg ichniego RFN ma za zadanie dotarcie do szefa bardzo rewanżystowskiej partii, która chce wywołać wojnę z jego krajem. Problem jest taki że ten polityk w praktyce nie jest widywany publicznie, chyba że na spotkachach w elitarnej szkole dlatego Zmierzch (taki kryptonim ma nasz główny bohater) musi znaleść dziecko a potem też żonę by móc się chciciaż dostać do tego polityka. Dziewczynkę, którą adoptował pochodzi z ekspeymentów rządowych i ma moc czytania w myślach a kobieta z którą bierze fikcyjny ślub i z nią później mieszka jest zabójczyniną pracującą dla rządu Wschodu. Oczywiście tylko Anya, czyli dziewczynka wie że Loid jest Zmierzchem a Yor jest assasynką. Generalnie w serii nie ma fanserwisów (Bogu i autorowi dziękuje), sam koncept ludzi którzy nie są ze sobą spokrewnieni ale faktycznie są rodziną totalnie mnie kupił, to jak szpieg i zabójczyni chcą uchodzić za normalnych rodziców i jak rzeczywiście mocno przywiązują się do dziecka i siebie mnie urzekło. Bo Spy X Family jest trochę bondowski, jest tam też dużo z Mr and Mrs Smith (Loid i Yor jeszcze ze sobą nie walczyli ale jak dla mnie to kwestia czasu) a nawet z Dumy i Uprzedzenia ale w wersji pierwszoklasistów (syn tego polityka, nieco starszy od Anyi jest w niej zakochany ale tak samo jak Darcy nie pozwala mu na to duma). Generalnie polecam, zwłaszcza że jak na komedię akcji jest to raczej mroczny świat zimnej wojny prowadzonej przez szpiegów gdzie tata i mama z tytułowej szpiegowskiej rodziny są sierotami i świadome lub nie, chcą zapewnić dom swojej przyszywanej córce.

A co z Deathnote? Z pewnością lepsze niż takie DB czy Naruto które jest raczej dla dzieci.

Ostatni sezon Attack on Titan strasznie mnie rozczarował. Takiego braku logiki i bezsensownych zachowań bohaterów nie widziałem od czasu ósmego sezonu Gry o Tron.

Sasori666 Biorąc po uwagę jak Bleach czy Naruto zepsuły się pod koniec swoich historii to Fairy Tail nie wypada tak źle

Z tej listy obejrzałem 6 pozycji i jeśli miałbym je ułożyć od najlepszego do najgorszego, prezentowało by się tak:
Kimetsu no Yaiba
Bleach
Jujutsu Kaisen
Fullmetal Alchemist: Brotherhood
Hunter x Hunter
Naruto
Shingeki no Kyojin

Do One Piece, Dragon Ball i My Hero Academia miałem podejście lecz po kilku odcinkach się odbiłem.

A ja tam lubię Boruto, tobjak sobie postaci życie po wojnie ułożyły, Sasuke w końcu da się lubić, nawet Orochimaru stara się być dobrym rodzicem. Arci też są krótsze więc nie ma się wrażenia, że ciągną się w nieskończoność.