Lada dzień minie rok jak pracuję z domu i szczerze nie wyobrażam sobie już powrotu do biura na starych zasadach. Jeśli tylko będę miał wybór to mogę spokojnie cały czas robić z domu.
Dzisiaj mija rok od dnia gdy po raz ostatni miałem zajęcia w trybie stacjonarnym. Początkowo — jak wszyscy — myślałem, że wrócimy po kilku tygodniach. Dziś doceniam fakt, że mogę bez żadnych problemów uczestniczyć w zajęciach na UJ będąc 3 700 km od Krakowa, oraz fakt, że będąc w Krakowie nie muszę tracić czasu na dojazd.
Jak radzicie sobie na zdalnym?
Służba zdrowia nie pracuje zdalnie, więc na tą chwilę praca zdalna mnie nie dotyczy. Ale pod koniec zeszłego roku kiedy jeszcze robiłem w handlu, w czasie zamknięcia galerii posadzili na call center - najgorsza praca jaką w życiu miałem, nawet nie wiecie z jaką radością przyjąłem wiadomość o otwarciu sklepów stacjonarnych.
Radzić sobie jakoś radzę ale szczerze tego nienawidzę. Jestem osobą silnie ekstrawertyczną i po prostu potrzebuje kontaktu z ludźmi. Żadne siedzenie na kamerkach, czy pisanie na Slacku nie zastąpi mi normalnych rozmów. Moja branża (gamedev) akurat dobrze się odnalazła na home office co mnie martwi jeszcze bardziej jeśli chodzi o to kiedy wrócimy do biura.
Jedyny plus to taki że mogę się non stop opiekować moimi zwierzakami (szczurki) i w każdej chwili do nich przyjść.
dobrze jest hybrydowo, tak 2-3 a pozostale dni w biurze.
nie mozna az tak sie izolowac a troche lenistwa w domu tez jest wskazane :)
Szczerze mówiąc to aż za dobrze. Właśnie kończę sobie licencjat na drugim kierunku i na uczelni musiałem się pojawić dosłownie kilka razy, a tak to fajnie można pogodzić pracę i studia w domu, bez większego spinania się. A po skończonej pracy, nie trzeba tłuc się przez korki do domu tylko szybko się ogarnąć i skoczyć gdzieś do znajomych.
Ja też dzisiaj dokładnie rok na zdalnym. Niby wygoda jest, ale życie się tak nudne zrobiło, że chętnie wróciłbym do normalnego życia.
Niedługo minie rok pracy zdalnej, firma już nam zakomunikowała, że powrotu do biura na starych zasadach nie będzie, po epidemii zostanie wprowadzony tzw. model pracy hybrydowej, czyli np 2 dni z biura, 3 dni z domu w ciągu tygodnia.
Ciągła praca z domu jednak trochę mnie męczy, więc chętnie do biura - częściowo - wrócę.
Ja przede wszystkim cenię sobie pracę zdalną przez fakt, że mam małe dziecko i mogłem z nim być cały czas w domu co jest nie do przecenienia. Teraz już chodzi do przedszkola ale na dość krótko więc dalej połowę dnia jestem z nim. Oczywiście świetną rzeczą jest też po prostu więcej czasu dla siebie/rodziny.
Odpadają dojazdy, co w skali tygodnia daje mi dodatkowe 8-10h czasu czyli bardzo dużo. Plus moja praca jest bardziej zadaniowa niż dupogodzinna więc jak jest spokojniejszy dzień/tydzień to można pozałatwiać sobie jakieś sprawy czy po prostu coś w mieszkaniu zrobić.
Dodatkowo jako introwertyk nie mam specjalnej potrzeby kontaktu z ludźmi, także summa summarum dla mnie same plusy.
Od roku na zdalnej, ogólnie jest jak najbardziej elegancko, ale dopóki człowiek jeszcze nie ma dzieci. Myślę, że tryb hybrydowy byłby idealny, ale jak znam moją firmę, to tylko czekają żebyśmy wszyscy wrócili do biura przy najbliższej okazji. Z tego, co się rozeznałem to wydajność mocno poszła w górę, no ale... przechodzimy do tematów obszerności kadry zarządzającej, a umówmy się, stołka raz danego nikt po dobroci nie odda.
Ja tam zadnej zdalnej pracy nie mam, prawie codziennie musze cos zalatwic a laboratorium lub na produkcji wiec z siedzenia w domu nici.
Za to zona pracuje z domu, wiec przynajmniej z dziciakami mam spokoj bo jak wracam to juz wszystko zrobione ;)
Jednak na podstawie pracy mojej zony, widze ze zdalna praca to jednak czesto nizsza wydajnosc. Zdecydowanie trudniej jest egzekwowac targety i kontrolowac godziny pracy zespolowi.
W normalnych biurowych warunkach, musieli by siedziec i klepac normy a zona mialaby dostep do kazdego pracownika natychmiastowy. Szybsze zaltwianie problemo z normami lub zalatwianie problemow na jakie ekipa moze napotykac. W obencym przypadku ludzie pracuja jak chca, w wyniku czego zona zamiast pracowac 8h pracuje 10-12 bo wszystko sie wydluza i nie jest w stanie raportow zmknac w czasie. wiec do dupy z taka praca zdalna :)
Nie twierdze ze w kazdym przypadku tez jest ale u mnie w pracy gdzie administracja pracuje zdalnie tez mi sie wszystko wydluza. W normalnych warunkach to pojde do biura i powiem zeby cos zrobili tu i teraz i z glowy, a teraz to czesto trzeba wysylac ponaglenia bo sie sedza w domu i netflixa ogladaja.
U mnie absolutnie nic się nie zmieniło. Praca ciągle albo na planie, albo przy kompie :) wręcz bym powiedział, że roboty więcej, bo więcej onlinów i innych sytuacji, które normalnie by się nie odbyły.
Hybrydowa jest bez sensu.
Cala zaleta zdalnej jest taka ze moga sie wyprowadzic do mniejszego miasteczka albo innego kraju i ciagle pracowac dla duzej firmy.
Jak kaza nawet 1-2 dni sie w biurze pojawic, to caly plan swobodnego zamieszkania zostaje zniszczony i rownie dobrze moga wprowadzic stacjonarny tryb.
Mimo iz mam firme z Warszawy to nie usmiecha mi sie placic 3000zl czynszu, wole sie wyprowadzic do mniejszej miejscowosci albo do cieplej hiszpani po palma siedziec.
Elastyczność pracy zdalnej z punktu widzenia pracownika - jak najbardziej na propsie, trzeba tylko to umieć ogarnąć.
Wszystko zależy od człowieka - ja po roku zdalnej pracy dostrzegam wiele plusów ekonomicznych, ale jeden wielki minus natury socjologicznej.
Człowiek strasznie się alienuje przez te wszystkie maile, teamviewery, meetsy, itd.
Nic nie zastąpi kontaktu z drugim człowiekiem, tzw. "face to face". Wypad do sklepu tego nie załatwi.
Planowałem pojawiać się w biurze te 2 dni w tygodniu, a tutaj dzisiaj mail, że... COVID. I kicha. Przynajmniej przez te 10-14dni.
Gdybym mógł to bym pracował na zdalnym cały czas, niestety od pierwszego marca przyszła informacja, że wracamy do biura,.
chcialbym juz moc isc do biura wtedy kiedy bede tego chcial, praca z malymi dziecmi w domu to nie praca :|
Psychicznie bardzo źle.
Gdy zajmuję się swoimi głównymi obowiązkami, wydajność mam znacznie lepszą niż pracując w biurze. Ale gdy szkolę, jest trudniej, nie ma pełnej interakcji.
Brakuję mi codziennego, normalnego kontaktu z ludźmi z pracy. I spontanicznych wypadów na piwo po pracy. Nie da się tego przeskoczyć.
Myślę, że wiele wniosłaby tu informacja o metrażu, na jakim żyjemy i liczbie osób w domu/mieszkaniu, bo to mocno wpływa na ocenę pracy zdalnej. Ostatnie kilka lat upłynęło mi z dziewczyną, narzeczoną, a teraz już żoną (to jedna i ta sama kobieta, nie trzy) na 28 m kw. Jej praca wiąże się z dość częstymi rozmowami. Ja głównie klepię w klawiaturę, ale też czasem muszę z kimś pogadać. No i powiem Wam, że jest mi już ciężko. Kiedy ona ma - jak to mówią w korpo - "kola", a do mnie ktoś zadzwoni, to muszę wychodzić do toalety i rozmawiać po ciemku, żeby nie było słychać łazienkowego wentylatora, który załącza się razem ze światłem. Szaleństwo:) Na szczęście chudy, ale w gruncie rzeczy piękny okres w kawalerce, dobiega końca :)
Od 7 lat pracuję zdalnie, więc niewiele się zmieniło. Praca w biurze to dramat, którego skutecznie od lat udaje mi się unikać.
Jesli daloby sie normalnie podrozowac to zloto, bo bym pracowal z cieplego miejsca. Jako ze sie nie da, to zyskuje czas z dojazdow, ale trace kontakt z ludzmi, takze nie jest ani jednoznacznie dobrze ani jednoznacznie zle.
Jest w pytę. Głównie dlatego, że odchodzi czas na dojazdy. W domu w wolnej chwili można coś ugotować itd. Ale brakuje też siedzenia z ludźmi w biurze. No i oczywiście wszystkiego innego co jest pozamykane przez rząd. U mnie i tak już są informacje o pracy hybrydowej w przyszłości o ile w ogóle to kiedyś minie.
Zalezy od pracy. Jak nie lubisz "kolegow" z pracy to tylko lepiej ze nie masz z nimi kontaktu. A jak lubisz to nic nie szkodzi zeby sie dalej umawiac z nimi na piwo.
Po prostu na zdalnej masz wolnosc z kim chcesz spedzac wiecej czasu, kiedy i gdzie.
Dalej są takie akcje ? >>>>>
Ani razu nie byłem na zdalnym, nawet w najgorętszych momentach pandemonium.
Od roku na zdalnym, to najlepsze co przydarzyło mi się w historii pracy. Dużo więcej czasu dla siebie, nieporównanie zdrowszy tryb życia, cisza i spokój a do tego nawet efektywniej. Miałem dobry klimat w biurze, więc brakuje atmosfery heheszków i pogaduszek na lunchu z kolegami, więc nic nie miałbym przeciwko, by pojawiać się w biurze raz w tygodniu.
U mnie zdalne z jednej strony to koszmar szczególnie, że nadal się uczę (technikum here). W lutym odwołali mi praktyki na rzecz projektu "edukacyjnego" (to zostawiam do samodzielnej interpretacji). Z drugiej... no z drugiej też lipa, bo od tego zdalnego lenistwo przekroczyło dopuszczalne normy.
Pracuję jako pomoc techniczna w siedzibie firmy. Niestety nie wszystko da się zrobić zdalnie.
Wymieniamy się, co tydzień czyli teraz od 15.03 będę pracował z domu.
Generalnie tak sobie, zależy od dnia. Często mam wrażenie, że mam więcej roboty z domu, niż gdy jestem na miejscu.
Tak jak przypuszczalem, bedzie nudno. Jednak biuro, klient, dom czyli tygodniowy mix sprzed C19 byl najlepszy.
Dla osob, ktore takiej swobody nie mialy moze i pierwsze miesiace C19 byly fajne. Dla mnie raczej nie.
Jestem zwolennikiem mocnego rozdzielenia pracy od reszty zycia, a w domu to jest trudniejsze. Trzeba chowac laptopa do szafy itd. Do tego efektywnosc teamow spadla wiec trzeba ich albo scigac albo nadrabiac samemu.
jako pracodawca mogę powiedzieć że praca zdalna to jakieś -30% do wydajności, dodatkowo pustki w budynkach zamiast tętniącej życiem atmosfery wiecznej balangi tworzy depresyjny klimat. Wynajem leży w kluczowych branżach a te co są i wynajmują to poza banka mają z reguły przechlapane. Jak nic się nie zmieni na dłuższą metę to powoli nawet giganci odczują reakcje łańcuchową. Jedyny plus o ile w ogóle to że sporo zdesperowanych mężatek zalało rynek.
Z większości przedmiotów dobrze lub bardzo dobrze ze względu że facetka nie widzi że ściągam, jednak z fizyki i historii przejebane...
Jak dla mnie git. Na zdalnych studiach łatwiej o zaliczenia, poza tym nie muszę wstawać z dużym wyprzedzeniem tylko po to, żeby zdążyć na zajęcia, dzięki czemu mogę pospać godzinę dłużej. Na dodatek w praktycznie każdej chwili mogę coś zjeść, czy załatwić potrzebę fizjologiczną, co poprawia samopoczucie i wpływa pozytywnie na skupienie podczas zajęć. A no i podczas okienka nie traci się tych 2 godzin na szwendanie się po mieście, czy uczelni. Zamiast tego można odespać nieprzespaną noc, czy pograć w jakąś gierkę. Gdyby to ode mnie zależało, to już nigdy nie wróciłbym do stacjonarnego nauczania, a w przyszłości także i pracy.
