Forum: W co gracie aktualnie (Spin-off: W co Gracie w weekend) #2

Nie sądziłem że po dwukrotnym przejściu Milesa, będzie mi się chciało w ogóle przejść znowu Spider-mana w wersji zremasterowanej, a tymczasem nie mogę się oderwać na tyle że po wyplatynowaniu podstawki, calakuje dodatki z ogromną przyjemnością. Ale to już jest magia świetnego gameplayu Spidermana od Insomniac.

Przeszedłem też prolog w Cyberbugu dwoma ścieżkami i mój Boże, ale mnie CDPR zawiódł. Jak można taki hajp zamienić w taki syf, wydając produkt który wymaga conajmniej kolejnych 3 miesięcy pracy.
Wrócę jak już gra wyjdzie z bety, oraz dostanie upgrade na PS5. :/

Jako, że dawno się nie udzielałem to trochę się rozpiszę jeśli chodzi o ostatnio ogrywane gry, ale także o tych, w które grałem już jakiś czas temu.

Assasin's Creed: Valhalla (20h - porzucone) - no nie mogłem się już więcej zmuszać do tej gry. Odyssey wciągnąłem nosem, a tutaj nie mogłem wysiedzieć nawet godziny dziennie. Nie wiem na czym polega problem bo niby gra jest dobra, ale jest jakaś taka... no nie wiem... rozmemlana. Ciągle jest coś co odciąga od fabuły, ale nie w taki dobry sposób jak w dobrym RPGu czy sandboxie tylko w taki sposób na zasadzie "kurde nie chce mi się tego robić, ale tych zadań jest tak dużo, że zrobię cokolwiek żeby nie być tak przytłoczony". O i chyba na tym polega mój problem z tą grą - jest przytłaczająca, a sam wątek główny nie był na tyle ciekawy, aby siedzieć przy tym te 50 czy 60 godzin. Dobrze, że grę sprawdziłem poprzez Ubisoftowy abonament, ale i tak bałem się, że się zmarnuje...

Watch Dogs: Legion (25h - ukończone) - ... ale na szczęście na ratunek przybyły najnowsze Pacz Psy, które spodobały mi się na tyle, że ukończyłem je w 4 przedbożonarodzeniowe dni. Ogólnie nie ma tu żadnej rewolucji, ale klimat uwielbianego przeze mnie Londynu tak dobrze mi robił, że w jakimś tam stopniu zrekompensował mi nieudany wypad do stolicy UK (z oczywistych względów). Ogólna idea tworzenia drużyny sprawuje się całkiem fajnie bo otwiera przed graczem całą masę możliwości podchodzenia do misji choć i tak przez całą grę grałem może z 5 różnymi postaciami z akurat najlepszymi umiejętnościami. Gra jest bardzo dobra choć zdecydowanie jest to tytuł, który należy kupić albo na promce albo właśnie zagrać w abo.

Cyberpunk 2077 (25h) - no i jest upragniony Cymbergaj. Jako, że ostatnio co nieco napisałem o tym tytule to po prostu przekleję swoją wypowiedź z głównego wątku bo idealnie obrazuje moje uczucia :)

" Gra jest naprawdę fenomenalna. Pod względem gameplayu. grafiki, fabuły... Cyber urywa głowę. Niestety pod względem technicznym jest to prawdopodobnie najgorszy tytuł w jaki grałem (no może wraz z pecetową konwersją Saints Row 2). Bug na bugu, bugiem pogania. Serio - pod względem wydajności nie mam nic złego do dodania (z DLSS, w full HD i na detalach wys-ultra, nie mam problemu z osiągnięciem w miarę stałych 60 klatek), ale pod kątem stabilności... o jezusiu. Muszę średnio raz czy dwa razy na godzinę ładować poprzedniego save'a, a bo to skrypt się zgliczuje, a to dźwięk się wykrzacza, a to po queście z Panam nagle nie mogłem zapisać gry (na szczęście google mnie uratował, ale i tak się wystraszyłem). I jak ktoś mówi, że "ja gram 80 godzin i nie miałem żadnego buga hur dur" to albo jest ślepo zapatrzony albo najzwyczajniej w świecie kłamie. Może gra nie odwala już takich akcji jakie to miały miejsce na pierwotnej wersji 1.0, ale i tak po 6 paczach ten tytuł dalej wymaga masy pracy i szlifowania. Ludzie psioczą na gry Ubisoftu, ale przeszedłem Watch Dogs Legion oraz przegrałem jakieś 20 godzin w Valhalli i nie pamiętam, aby tak musiał narzekać na stan techniczny tych gier".

Team Sonic Racing (0,5h) - dosłownie jedno Grand Prix za mną. Gierka do ogrywania między większymi tytułami :)

A w kolejce cała masa świetnych gier nakupowanych na świątecznych promocjach...

Uwierzcie mi albo nie, od paru dni ostro męczę Settlers 2 :) Te oryginalne, z 1994 roku. Może w końcu, po raz pierwszy w życiu ukończę kampanię, kiedyś jako jeszcze dzieciak nie potrafiłem się przebić przez 10 rozdział, więc dałem sobie spokój i zacząłem ogrywać inne mapy. Ale teraz przyszedł ten moment, trzeba w końcu porządnie ukończyć pierwszą grę którą kiedykolwiek miałem w pełnej wersji, a pamiętam jak dziś dzień w którym poszliśmy z mamą i siostrą do Empiku, ja chciałem Simcity 2000, ale siostra uparła się przy Settlersach, a mama stanęła po jej stronie. I sama chyba najbardziej się później wciągnęła, tydzień temu jak rodzice kupili nowego laptopa, spytałem się co chcą żeby im zainstalować, mama od razu "settlersów!" :D

Gothic II Noc Kruka - mod Cienie Przeszłości (ukończony) - Okazało się, że byłem dużo bliżej końca niż myślałem, bo ukończyłem moda już następnego po napisaniu poprzedniego posta. Nadal podtrzymuję to, co pisałem wcześniej. Mod jest niemalże wybitny. Takiego dopracowania każdego pojedynczego szczegółu nie widziałem jeszcze w zadnym innym modzie. Do tego dochodzą jeszcze ciekawe nowinki skryptowe i polski dubbing, który jakością nie odbiega od profesjonalnego. Na ten moment jest to jeden z najlepszych modów, w jakiego kiedykolwiek zagrałem (jak nie najlepszy). Jak ktoś chce sobie powrócić do Gothica, ale nie chce mu się ponownie ogrywać podstawki, to cienie Przeszłości są najlepszym możliwym wyborem.

Ogólnie miałem tylko jeden mały zgrzyt. Tak się wciągnąłem w tego moda, że w ogóle nie wyczułem tego, że zbliżam się do końca i pozostał lekki niedosyt. No ale poza tym wszystko wyszło idealnie.

Gothic II Noc Kruka - mod Czarne Serce (ukończony) - Zaraz po Cieniach Przeszłości zachciało mi się zagrać w kolejnego moda i tym razem padło na Czarne Serce, który opowiada o tym, jak Cavalorn wraz z Gaanem zostali wysłanie przez magów wody na misje w celu zniszczenia serca Szponu Beliara.

Również bardzo mi się podobał. Może nie jest tak dopieszczony jak CP (ogólnie jest dużo mniejszym modem), ale ma parę swoich charakterystycznych elementów i smaczków, dzięki czemu grało się bardzo przyjemnie. Również posiada polski dubbing. Jest to idealny modzik na jeden lub dwa wieczory.

God of War: Ghost of Sparta - Ciąg dalszy mojej przygody z GoW. W sumie to ciężko coś więcej napisać. To nadal jest ta sama gra oparta o te same schematy, w którą gra się równie przyjemnie.

Obecnie Gears of War 3, a niedawno wróciłem do Red Dead Redemption. Na PC odświeżyłem sobie natomiast leciwego Tachyon: The Fringe.

Dodatkowo zamówiłem sobie na X360 Halo ODST, Just Cause 2, Race Driver Grid oraz Project Gotham Racing 3.

Jakiś czas temu dorwałem po taniości Season Pass 1 do Borderlands 3, no i w końcu przyszedł czas żeby ograć DLC. W kolejności ogrywania:

Moxxi's Heist of the Handsome Jackpot - Dobry, choć nie spektakularny dodatek. Ciężko napisać o nim coś złego, ale też nie wywołał we mnie tego efektu wow. Na plus na pewno lokacje, spore, zróżnicowane, sporo czasu spędziłem na zaglądaniu we wszelkie zakamarki.

Psycho Krieg and the Fantastic Fustercluck - ten spowodował u mnie opad szczęki. Kapitalnie skonstruowany, świetnie opowiedziana historia Kriega, mogliśmy się dowiedzieć co się stało w jego przeszłości, co uczyniło go kim jest obecnie. Z każdą ukończoną misją, gdy dowiadywaliśmy się coraz więcej o nim, dodatek podobał mi się coraz bardziej i bardziej. Lokacje totalnie pokręcone, ale było nie było miały być one odzwierciedleniem umysłu Kriega, schizofrenicznego Psycho, toczącego walkę pomiędzy dwoma głosami w swojej głowie. Genialna muzyka, podkreślająca tylko dziwaczny nastrój. Natomiast końcowa scena totalnie rozwaliła mi mózg. Przechodzę teraz bardzo ciężki okres w swoim życiu, przez co jak usłyszałem końcową przemowę, a dokładnie "We all lose things. Our pasts. Our friends. Our minds. But we keep going. Keep fixing ourselves when we break. We may never be perfect, but we can get close enough.", kompletnie się rozkleiłem. Nigdy bym nie przypuszczał że rozpłaczę się oglądając cutscenkę z Borderlands...

Bounty of Blood - dobry, choć delikatnie mnie rozczarował. Biorę jednak poprawkę że odpaliłem go tuż po skończeniu poprzedniego, więc automatycznie i podświadomie oczekiwania wzrosły. Spodobał mi się klimat dzikiego zachodu, trochę zaleciało Falloutem: New Vegas którego uwielbiam swoją drogą. Na plus fakt że postacie dla których robiłem misje poboczne, pojawiały się później w miasteczku, niby detal, ale osobiście lubię takie smaczki. Problemem okazała się ostatnia walka, która potrwała mniej niż minutę, postawiła w mojej głowie pytanie "co? to już koniec?". Duża w tym pewnie sprawka że mój build Zane'a okazał się totalnie OP, połączenie perków i broni sprawiło że nawet badass'y na 73lvl giną w ciągu sekund. Ale i tak spodziewałem się więcej, ostatni boss kampanii powinien być trudniejszy do pokonania.

Guns, Love, and Tentacles - nie aż tak dobry jak Krieg, ale z pewnością na drugim miejscu u mnie. Spodobał mi się mroczny klimat, zaintrygowało mnie miasteczko Cursehaven, gdzie jak je pierwszy raz zobaczyłem, od razu skojarzyło mi się z Flamerock Refuge, znanym z Borderlands 2: Tiny Tina's Assault on Dragon Keep. Jak się jednak później okazało, praktycznie wszyscy mieszkańcy są dziwni, to w połączeniu z estetyką samej lokacji i towarzyszącą muzyką zrobiło świetny klimat, który na szczęście nie "osłabł" w późniejszych etapach, do końca powodował u mnie chęć rozwiązania zagadki, dlaczego to miejsce wygląda tak a nie inaczej.

Witam,

Za pozwoleniem uzytkownika squaresofter (autora swietnego cyklicznego bloga W co gracie w weekend) i aprobatą stałych bywalców jego bloga, zakładam forumowy wątek w którym możemy dzielić się naszymi growymi przygodami.

Każda platforma i gra mile widziana, kazdy gatunek i każda opinia oraz spostrzeżenie na temat gry - także mile widziane.
Dla ludzi szukających inspiracji w co zagrać lub nawet jaka seria lub gatunkiem się zainteresować.

Oczywiście nadal wspieramy squaresoftera i jego wpisy na blogu, to on to wszystko rozpoczął :)

Miejmy nadzieję, że tym razem bez dram :P

Na szybkęsa

My Friend Pedro (4,5h - ukończone) - świetna i szybka przygoda z całkiem fajnymi mechanikami. Bardzo niepozorna, ale naprawdę warto dać jej szansę

The Touryst (4h - ukończone) - kolejna pierdółka z gamepassa, o której usłyszałem od quaza. Eksploracyjna przygodówka z elementami platformera - myślę, że to idealnie opisuje tę gierkę. Do tego uwielbiam wizualia tej gry - jak już rzygam retro pixelami tak ładne voxele mogę oglądać z przyjemnością.

Resident Evil VII (1h) - gry praktycznie jeszcze nie ruszałem, ale czeka na swoją kolej po ograniu genialnego rimejku trójki. Ściągnięte z gamepassa w ramach testu - jeśli mi się spodoba to spróbuję też dwójkę

Tell Me Why (2h) - postanowiłem sprawdzić najnowsze dzieło od twórców Life is Strange i jak na razie jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. Śnieżny klimat Alaski robi robotę, a w historię samych postaci można się całkiem szybko zaangażować. Co prawda jestem ciekaw czy wiele negatywnych ocen faktycznie odzwierciedla ogólny stan gry i jej opowieści czy po prostu zostały one wydane ze względu na dosyć... cóż... niewygodne i dosyć odważne kwestie, które w ów historii są omawiane. Na razie siedzę w pierwszym epizodzie i chcę więcej.

Jak widać praktycznie wszystkie gry ograne/ogrywane w ramach Gamepassa. Te 4zł już się zwróciły :P Chcę przed Assasynem ograć jak najwięcej interesujących mnie krótkich gier z tej usługi.

Zbliżam się ku zakończeniu Nayuta no Kiseki (PSP) albo, po naszemy, The Legend of Heroes: Trials of Nayuta. Jestem na poziomie Stellarium i przyznam się, że łamigłówki logiczno-zręcznościowe stają się prawdziwym wyzwaniem. Zupełnie przez przypadek odkryłem rozwiązanie jednej zagadki, która otwierała przejście do ostatniego brakującego mi przełącznika a zarazem drogę ku kontynuacji i chyba ostatniego poziomu. Oczywiście powtórzę sobie ten podwójny poziom - składa się z dwóch etapów, bo każdy poziom ma 3 wyzwania: 3 kryształy, kuferek lub kuferki i jedne, specyficzne dla poziomu. W tym przypadku jest to zebranie 300 małych kryształków które dają nam mira, monetę znaną z The Legend of Heroes. Za każde wypełnione wyzwanie, w naszej książce treningowej pojawia się gwiazdka. Uzbieranie całej linii gwiazdek otwiera przed nami okazję do treningu z mistrzem Orvusem i ulepszeniem możliwości Nayuty. Bez tych drobiazgów niemożliwe jest dotarcie do pewnych obszarów. Dziś za zadanie mam zdobycie tej brakującej gwiazdki.
No i oczywiści kilka chwil z Mass Effect 3 online; ludzi nie brakuje więc jest się z kim pobawić wieczorkami.

https://youtu.be/buUcbRHQGZU

The Dark Pictures: Little Hope, 10h, skończone Skończyłem drugie przejście, rzeczywiście było one trochę inne od tego pierwszego. Dostałem teraz lepsze zakończenie bo nikt nie zginął ale w sumie co to zmienia? Nadal brakowało mi kilku sekretów mimo iż klikałem jak wariat na wszystko co się świeciło, nie mam pojęcia gdzie niby mogłem je przeoczyć. Ogólnie to całkiem solidnie wypadła gra, niby lepiej niż Man of Medan ale jednocześnie bardzo podobnie. Tutaj mamy taki bardziej typowy horrorowy setting, fabuła jest w miarę ciekawie poprowadzona i twist na końcu niewątpliwie interesujący. Takie 7/10.

Hades, 33h, skończone? Chyba 8 razy trzeba uciec z Podziemi aby naszym oczom ukazały się napisy końcowe. Świetna gra i tyle. Ten gatunek jakoś nigdy specjalnie mnie nie kręcił ale muszę powiedzieć że tutaj bawiłem się wyśmienicie. Gra jest dosyć przystępna dla kogoś kto nie specjalnie jest ekspertem od rogali to oczywiście na plus. Świetny setting idealnie pasujący do koncepcji śmierci i powtarzania od nowa. Super płynny i dynamiczny gameplay, różne mapy, cała masa rodzajów przeciwników, kilka bossów i świetne audio. Fabuła, dialogi i postaci także na najwyższy poziomie. GOTY.

Gothic II, 19,5h Nadal rozdział pierwszy, dopiero co dołączyłem do najemników. O jaka ta gra jest dobra. Po prostu cudo. Wiedźmin 3 się chowa, o nowych Asasynach nie wspominając. GII jest autentycznie mniej toporne i drewniane niż nowe AC. Już nie mogę się doczekać powrotu do Górniczej Doliny tym razem w DX11 ale zanim to nastąpi jeszcze trochę eksploracji mnie czeka. Cudownie się wbija levele w Goticzku.

Ghostrunner, 1h Nie wiedziałem czego się w sumie spodziewać po tej grze. Wyglądała całkiem nieźle przed premierą więc postanowiłem spróbować. Nie pograłem może za dużo ale mogę powiedzieć że dla gra jest bez szału. Jest dużo bardziej skillowa niż się spodziewałem, a to znaczy że musisz być w zasadzie perfekcyjny przechodząc poziom bo jedno trafienie w naszą postać = śmierć. Więc zamiast jakiejś radosnej sieczki mamy metodę prób i błędów w celu opanowania danego poziomu na tyle aby zabić przeciwników bez popełniania błędów. Samo przemieszczanie się naszej postaci jest ok tak sama walka przez to że nie wybacza błędów jest trochę meh. Można 30 czy 40 razy powtarzać dany fragment co nie jest zbyt ciekawym zajęciem. W moim przypadku każda śmierć mnie coraz bardziej zniechęcała niż motywowała do dalszej zabawy. O fabule ciężko coś więcej powiedzieć, klimat Cyberpunku nie powala. Poza fragmentami w jakiejś cyberprzestrzeni na razie otoczenie stanowi jakaś biedna dzielnica.

U mnie aktualnie wygląda to tak:
The Evil Within - Rzadko gram w horrory, a jak już to robię to nie bardzo się boję. Tak samo jest w przypadku tej gry, ale nie powiem, że nie ma tu jakiegokolwiek strachu. Problem w tym, że boję się tu ciągle, że coś sprapram w jakimś momencie i w później zabraknie mi zasobów, a co by nie mówić o tej grze to jest dość wymagająca.
Pomimo tego bawię się świetnie. Fabuła wciąga, a klimat jest genialny, sama rozgrywka też świetnie potęguje poczucie zaszczucia, no i jest to jedna z nielicznych gier, gdzie brutalność momentami naprawdę mnie obrzydza.

Bound By Flame - Fajny, budżetowy RPG przy którym można miło spędzić czas. Interesująca, chociaż trochę średnio napisana fabuła ze zmarnowanym potencjałem wątku opętania przez demona wzbogacona całkiem wymagającą walką. Nic specjalnego, ale crap to nie jest jak głosiły recenzje, ot takie 5-6/10.

Spider-Man: Miles Morales - Grę już co prawda skończyłem, ale robię drugie podejście na NG+, by zdobyć platynę. Bardzo dobra produkcja rozwijająca mechaniki z podstawowego Pająka, ale moim zdaniem fabuła była lekkim rozczarowaniem, może to jednak wina tego, że spodziewałem się czegoś innego.

DOOM Eternal - Tę produkcję również już ukończyłem i co tu dużo mówić... świetna strzelanina. Będąc szczerym wolę Eternala od poprzedniej części, szybsza i bardziej "ruchliwa" rozgrywka z tej odsłony bardziej mi się podobała i szkoda tylko, że niektóre nowe demony były tak sobie zaprojektowane i momentami średnio pasowały do tak szybkich starć.

U mnie w tym tygodniu mało grania w te gry o których można tu napisać bo znowu odezwało się zainteresowanie grami dla trochę większych chłopców ;*

Hades, 36h, skończone? Kolejnym plusem Hadesa jest to że nawet po ukończeniu gry, po napisach końcowych nadal pojawiają się nowe rzeczy, postaci nadal mają jakieś nowe kwestie do powiedzenia itd. W Codexie mam całą ostatnią zakładkę pustą, nie mam pojęcia co tam powinno być. Podejrzewam że w teorii to można grać w to do śmierci, aż tak długo grać nie zamierzam ale jeszcze trochę chyba się tutaj pobawię bo gra świetna i nadal nieźle się gra plus trzeba jeszcze sprawdzić jak się będzie grało z większą ilością utrudniaczy.

Gothic II, 27h Wreszcie po jakichś 23 godzinach udało mi się skończyć pierwszy rozdział. Jednak zamiast iść do Górniczej Doliny jak dobry Bezimienny to nadal szlajam się po pierwszej mapie znowu ją czyszcząc z nowych przeciwników. Wpadłem także oczywiście do starych znajomych Magów Wody; słuchaj Saturas śmieszna sprawa była z tą magiczną rudą w Nowym Obozie... To będzie moje zdecydowanie najbardziej kompleksowe przejście Gothiczka Dwa. Eksploruje jak nigdy, jakbym nigdy wcześniej nie grał. Doszedłem już nawet w tym pierwszym rozdziale do momentu że poczułem się zbyt silny i gra się za prosta zrobiła. Elex był trudniejszy.

Ghostrunner, 3h, wyrzucone Pograłem te 3 godziny i mam dość. Gra ma bardzo nie fair poziom trudności, który irytuje i zniechęca do dalszej zabawy. Rozumiem karanie gracza za popełnione błędy ale tutaj bardzo często nawet gdy robimy wszystko dobrze to i tak dostajemy w łeb gdyż według gry nie zrobiliśmy czegoś wystarczająco dobrze. Możesz się dobrze poruszać, unikać aż nagle bum koniec, czasami nawet nie masz pojęcia kto cię trafił i skąd. To jest absurd. Spowolnienie czasu które mamy mam wrażanie raz działa jak należy by po chwili albo nie działać wcale albo być kompletnie nie przydatnym przez mały zasięg i krótki czas działania. Samo w sobie poruszanie jeszcze jest w miarę solidnie wykonane ale walka jest strasznie biedna, mało intuicyjna i szczerze powiedziawszy mało czytelna. Przeciwnicy są mało widocznie i często nie wiadomo gdzie się znajdują, minimapa nie pomaga. Momentami miałem wrażenie jakby nasza postać poruszała się nawet zbyt szybko i to także wpływało negatywnie na walkę, gdyż co najmniej kilka razy zdarzyło mi się lecąc na przeciwnika po prostu w niego nie trafić lądując obok niego. Jednak zdarzały się także sytuacje gdy czułem się zbyt wolny jakby postać nie nadążała że moją reakcją. Strasznie dziwne. Powtarzanie 100 razy jednego etapu nie jest czymś super przyjemnym, tym bardziej że gra nie zapisuje się w punktach kontrolnych więc jak wyjdziemy to musimy misję zaczynać od nowa. Doszedłem do czegoś co jak mniemam można było nazwać walką z bossem i o matko, jakie to upierdliwe i irytujące. Samo skakanie i unikanie laserów oraz fal, zero walki. Klimat też jakiś taki mdły, to pewnie przez te strasznie nudne industriale mapy, każdy etap w zasadzie wygląda tak samo mało imponująco wizualnie.

Powoli przyzwyczajam się do życia z wiecznym bólem brzucha i czyszczeniem organizmu xD Co prawda negatywnie przekłada się to na ilość grania przez co ogrywam tylko jeden tytuł jednocześnie i na raty.

Marvel's Avengers - Przy pierwszej zapowiedzi tej gry postanowiłem, że zakupię ją na premierę, jednak z każdą kolejną zapowiedzią, trailerem przekonałem się, że jednak poczekam aż stanieje, aż naszło tegoroczne Black Friday i zeszło sporo z ceny, więc postanowiłem dać jej szansę. Muszę przyznać, że trochę się zaskoczyłem, ponieważ historia jest naprawdę ciekawa i przyjemnie poprowadzona. Origin Modoka, rozbicie Avengersów, to wszystko naprawdę zostało przemyślane i przyjemnie się to wszystko śledzi, jednak szkoda, że w parze z nią nie idzie satysfakcjonująca rozgrywka. Nie da się ukryć, że pod względem rozgrywki ta gra przypomina looter shootery w połączeniu z MMO. Nastawiona jest na grind przedmiotów i poziomów postaci, chociaż przynajmniej w linii głównej nie trzeba grindować. Przechodziłem wyłącznie zadania główne i maksymalny poziom jaki osiągnąłem to Kamala na dziewiątym, a z tego co wyczytałem to maksymalny to pięćdziesiąty, więc możecie sobie wyobrazić ile misji pobocznych trzeba wykonać i ile z nich trzeba powtórzyć by nabić ten poziom, a pamiętać należy, że poziomy nabijamy osobno na każdej postaci, więc nawet jeśli do drużyny weźmiemy inne postacie, to nie będą one zbierały doświadczenia. Sama walka też do najciekawszych nie należy, ponieważ ciągle walczymy z tymi samymi przeciwnikami, od czasu do czasu pojawi się jakiś silniejszy, ale to też jakoś nie urozmaica gry, a sam system walki również do najciekawszych nie należy. Nie czuć tu w ogóle mocy tych superbohaterów. W zasadzie gra się przyjemnie tylko Kamalą oraz Czarną Wdową. Ta pierwsza jest beznadziejna jeśli chodzi o walkę w powietrzu, ale nie gra się nią najgorzej, jednak to Wdową gra się najlepiej, niby nie ma żadnych mocy, ale czuć u niej siłę każdego uderzenia. Najgorzej się gra się Starkiem, który jest najwolniejszy nie tylko w kwestii poruszania się, a i walki. Same misje skonstruowane są w taki sposób, że biegamy od znacznika do znacznika, czasami musimy ochronić jakąś postać lub dany obszar, pokonać na arence paru przeciwników i czasami jako finał nacisnąć jakiś przycisk, no i oczywiście po drodze odkryć jakieś poboczne znaczniki, które mogą zawierać jakąś skrzynkę z lootem, kogoś do ocalenia lub mocniejszego przeciwnika do pokonania. Ogólnie tyłka rozgrywka nie urywa. Szkoda, że to tak zostało zrobione, ponieważ potencjał na coś większego był tutaj ogromny, zwłaszcza patrząc na pajęczaka od Sony, czy batmany. Ta gra w żaden sposób się do tych tytułów nie zbliżyła. Niby zakończenie sugeruje, że będziemy mieli kontynuację z większą ilością avengersów, jednak patrząc na to, że jeszcze się nie zwróciła, to nie liczyłbym na to. Szczerze, to liczę, że Insomaniac rozwinie swoje growe uniwersum Marvela i za parę lat otrzymamy lepszych avengersów.

Utknąłem trochę pod koniec The Legend of Heroes: Trials of Nayuta (PSP) i zamiast przysiąść i ukończyć grę uparłem się na wypełnienie wszystkich wyzwań w jednym z ostatnich etapów. Dwuczęściowy etap i wymagający wykorzystania różnorakich technik oraz trochę ogłówkowania by dostać się do wszystkich przełączników, otwierających drogę do ukończenia. Wreszcie udało się stawić czoła Cygna, w stylu starych bijatyk 2D. Najprawdopodobniej przede mną ostatni już boss, Zext.
Próbuję ostatnio twitcha i prawdopodobnie wreszcie sięgnę po Dreamfall Chapters (PC). Byłoby to niezłe "zwieńczenie" po 20 latach od pierwszej Najdłuższej Podróży (PC).

W tym tygodniu stała się rzecz tragiczna, Goticzek Dwa po 30 godzinach bezproblemowego grania nie chce się już więcej włączyć i nie jestem w stanie tego naprawić. Nadal nie mogę się otrząsnąć z tego powodu...
Cały czas gram sobie nadal w Hadesa mimo iż napisy końcowe widziałem dawno temu, ale już nie wiem co mogę jeszcze napisać o tej cudnej grze która została obrabowana z nagród gry roku...

Mafia Definitive Edition, 3,5h Pierwsza Mafia bardzo mi się swego czasu podobała ale tamtym okresie bardziej podobało mi się GTA Vice City więc nigdy jakimś wielkim fanatykiem jak niektórzy nie byłem. Pamiętam że bardzo podobała mi się fabuła czy klimat ale równocześnie strzelanie było takie sobie i gra przynajmniej dla mnie te lata temu była dosyć trudna. No teraz wyszedł remake który wypadałoby wreszcie sprawdzić. Muszę powiedzieć że bardziej podoba mi się ta gra jako gra sama w sobie niż jako odświeżona Mafia. W mojej ocenie z klimatu i postaci z oryginału nie zostało absolutnie nic. Główny bohater Tommy nie jest podobny do siebie ani z twarzy, ani z głosu, ani z charakteru. Ale Paulie to przebija wszystko. Matko jedyna co oni z nim zrobili? I ten głos. Aż uszy odpadają. Zabawne jest to że nowy głos naszego taksówkarza dużo bardziej pasowałby do Pauliego. Sam jest ok, a Salieri mam wrażenie też trochę gorzej wypada. Jest kilka nowych scen których nie było w oryginale i wypadają one w miarę solidnie. Ale skandalem jest to że wycięto misje Lucasa. Skoro dodajemy nowe sceny to można było też dodać choć trochę pobocznej zawartości a przynajmniej zachować to co było w oryginale. Nope. Miasto graficznie prezentuje się bardzo dobrze, ale grając mimo iż powinienem je znać strasznie obco się w nim czuję, pamiętam trochę lokacji czy układ ulic ale czasami łapię się na tym, że nie wiem gdzie jestem. Strzelanie jest ok, ale jest gorsze niż było w Mafii 3. Słynny wyścig zrobiony za pierwszym razem. Mam wrażenie że gra jest na normalnym poziomie trudności zdecydowanie zbyt prosta. Widać że gra jest aż do przesady dostosowana do współczesnych standardów za sprawą GPSu (lol) i wręcz wirtualnych znaków ulicznych które mówią nam gdzie mamy jechać. Nie da się też tego wyłączyć więc no... Ogólnie mam wrażenie że ten remake miał dosyć średni budżet bo widać trochę drewna w animacjach. Reasumując, niby nie jest źle ale bardzo dobrze to też nie jest. Niby pierwsza Mafia ale nie czuć tu zbyt wiele pierwszej Mafii...

Teraz po tym co Gothic odwalił nie wiem w co ręce włożyć. Yakuzy dopiero za 1,5 miesiąca, jakoś trzeba do tego czasu dożyć a z tego roku wszystko ograne. Hmmm co tam wyszło w tym roku z odpadów Epica? A tak...

U mnie wygląda to teraz tak:
- The Evil Within 2 - Po przejściu jedynki nie mogłem sobie odmówić zagrania w kontynuację. Gra jest według mnie bardzo dobra, pod względem kilmatu odstaje od poprzednika, ale gameplayowo jest jednak trochę lepsza, szkoda tylko, że jest jednocześnie dużo łatwiejsza (niestety nie można podwyższyć poziomu trudności)

- Dishonored: Death of the Outsider - No co tu dużo mówić: to kolejna bardzo dobra gra Arkane. Niestety nie będzie to moja ulubiona odsłona serii, ale i tak wciąż się bawię świetnie. Kombinowanie jak przejść po cichu etap w którym co chwila są przeciwnicy daje radochę jak nigdy dotąd. No i w końcu można poszaleć z zabijaniem ze względu na brak mechaniki chaosu.

Powoli kończy się rok, więc od teraz skupiam się na mniejszych gierkach, ale jeszcze w jakieś większe gram ;)

1.) The Evil Within - Jedyneczka to po prostu małe arcydzieło, nie idealna, ale naprawdę świetna i wyróżniająca się na tle innych horrorów/survival horrorów. Niezwykły klimat, szaleństwo przedstawiane w lokacjach oraz fabule, przeciwnicy, a zwłaszcza bossowie przemyślani, sporo scen zapadających w pamięci, a przede wszystkim naprawdę wymagająca. Tego oczekuje się od dobrego survival horroru, zabrakło tu jakiegoś większego strachu, ale i tak jest świetnie. Gra jest bardzo przyjemna od początku do końca. Do gry wyszły trzy DLC fabularne i o ile trzecie jest dosyć proste w swojej konstrukcji, tak ma parę smaczków dla fanów. Dwa pierwsze DLC wyjaśniają niektóre wątki, a także przybliżają postać Kidman i jej rolę w tym wszystkim. Szkoda jedynie, że dwójka zniszczyła to co było najlepsze w pierwszej części.
2.) Kindergarten 2 - Druga część przygód zwykłego przedszkolaka w niezwykłym przedszkolu. Naprawdę świetna przygodówka przepełniona czarnym humorem, który naprawdę bawi. Druga część to po części to samo co pierwsza część, ale zrobione lepiej i więcej. Bawi naprawdę fajnie, a zrobienie wszystkich osiągnięć jest mega przyjemne.
3.) Cyberpunk 2077 - Jestem po jakichś 7-8h gry i jakoś mnie na razie nie potrafi ta gra wciągnąć, znaczy są momenty, które sprawiają, że jestem całkowicie pochłonięty, jednak chwilę później znowu odechciewa mi się grać. Fabularnie jest nawet ciekawie, nic wybitnego, ale można z przyjemnością śledzić historię. Graficznie tyłka nie urywa, ale też jakieś większej tragedii nie ma, wkurza natomiast doczytywanie się tekstur na naszych oczach, czy nagle pojawiające się obiekty, a nawet npc oraz samochody. Ogólnie miałem ciekawą sytuację, ponieważ co się odwróciłem to widziałem innych npcetów. Bugów jakichś większych też nie doświadczyłem, jedynie takie popierdółki jak przenikanie przez tekstury, czy postać siedząca w powietrzu, ale nic poważniejszego. Doświadczyłem tylko jednego spadku płynności jak jechałem na motorze pod jakimiś mostami, czuć było, że płynność spada. Niestety po jednej z misji fabularnej nie mogłem wyjść z budynku, ponieważ w progu wywalało błąd i wyrzucało mnie do menu konsoli. Nie wiem jak jest teraz po tym najnowszym patchu, bo jeszcze nie sprawdzałem, ale niedługo się przekonam. AI przeciwników również nie powala, wręcz niektóre starcia wyglądają komicznie. Ogólnie widać, że gra powinna być jeszcze parę miesięcy w produkcji, ale tak dużej tragedii jak niektórzy piszą nie ma, przynajmniej na PS4 PRO. Gram bardzo powoli, jakoś nie leży mi ten klimat całkowicie, ale może dalej będzie lepiej. Tak btw. czy tylko mi się wydaje, że Keanu gra trochę sztywno w tej grze?

Hades, 43h Ciężko się rozstać z GOTY. Teraz już sobie gram spokojnie cały czas dodając kolejne modyfikatory poziomu trudności aby sprawdzić jak tego mogę się posunąć i co jeszcze nowego gra może oferować bo na pewno jeszcze coś jest...

Mafia Definitive Edition, 8,5h Im dalej w las tym muszę powiedzieć że gra coraz bardziej mi się podoba jako gra ale coraz mniej mi się podoba jako pierwsza Mafia. Zmiany mam wrażenie że nie wyszły tej grze na dobre, a całkowita zmiana głównych bohaterów jest dla mnie strasznie trudna do zrozumienia. Tak jak pisałem tydzień temu, grając mam wrażenie że niby jestem w domu, gram w coś co znam ale jednocześnie czuję się tutaj strasznie obco. Wszytsko wygląda bardzo podobnie ale jednocześnie inaczej. Na każdym kroku łapię się na tym że mówię do siebie grając: huh, w oryginale było inaczej, albo: ej w oryginale tego nie było. Tak jak rozwinięcia i zupełnie nowe sceny odbieram pozytywnie tak zmiany (w mojej ocenie na gorsze) już nie bardzo.

Heavy Rain, 2h Jako że Dawid Klatka miał pakt z firmą na S to jedyną grą od niego w jaką grałem był Fahrenheit. Bardzo mi się on podobał szczególnie pierwsza jego część bo później to się niezłe cuda na kiju zaczynały odwalać. Pakt z firmą na S się skończył więc zwarł kolejny pakt, tym razem z firmą na E przez co odłożył w czasie możliwość sprawdzenie jego kolejnych dzieł. Po 2h muszę powiedzieć ze jestem zawiedziony, w porównaniu do Fahrenheita w HR w zasadzie nic się nie dzieje, jedna wielka nuda i jak na razie zlepek losowych scen z losowymi postaciami. W F był super początek, działy się wielkie rzeczy, zawiązanie akcji a tutaj? Kręcenie się w kółko, nie wiadomo w jakim celu, gra nas pogania więc nie mamy czasu, zabójcze QTE i pokaz głupoty dziecka. Z zażenowaniem śledziłem wydarzenia które działy się w centrum handlowym. Mam nadzieję że później będzie coś lepiej. Skandalem jest natomiast to że poziomy głośności w grze są absolutnie skopane. Każda postać mówi z inną głośnością. A co gorsza, czasami jedna postać raz mówi szeptem by po chwili prawie krzyczeć. Muzyka ustawiona na 20% nadal spokojnie zagłusza większość dialogów. Suwaczki w opcjach spoko ale nie da się tego dobrze ustawić. Nie wiem czy to jest kwestia polskiej wersji czy wszystkie tak mają ale to jest dramat. Nigdy czegoś takiego nie widziałem a w wiele gier w życiu grałem.

Znów Nihon Falcom mnie zaskoczył. Byłem pewien, że to już koniec a tymczasem okazało się, że jeszcze przede mną spory epilog w Nayuta No Kiseki (PSP). Wydarzenia rok po ukończeniu głównej części i powrót do 4 kontynentów Terra. Przy każdym kontynencie mam już wykorzystane 3 pory roku, czyżby czwarta była na kolejne "długie" zadanie?
Dalej próbuję twitcha, tym razem z emulatorem PSP i jestem dość mile zaskoczony. A to próbka z Nayuta no Kiseki właśnie, sam początek gry: https://www.twitch.tv/videos/842775511

Zrobiłem niezły skok wstecz i wziąłem się za ostatnią grę lubianej przeze mnie serii i z mojej ery jeszcze przed-konsolowej. Dreamfall Chapters (PC). Blisko 20 lat temu grałem w pierwszą część Najdłuższej Podróży. Wreszcie wziąłem się za ostatnią grę serii. Dobrej serii. UJak na razie sam początek. Doszedłem do miejsc w których już byłem ileś lat temu, co nowe dopiero przede mną. Jeśli kogoś ciekawi zapraszam do rzucenia okiem na mój kanał na Twitchu, postaram się transmitować tą grę w miarę możliwości.

https://www.twitch.tv/abajo_orinal

No i szczęśliwego, Nowego Roku!

Świąteczny tydzień więc za dużo grania nie było.

Mafia Definitive Edition, 9,5h, skończone. Strasznie ciężko mi ten remake ocenić. Grało mi się dobrze, gra dobrze wygląda, włączałem sobie czasami tryb swobodny aby sobie pojeździć po mapie ale jednocześnie mimo wszystko nie podobało mi unowocześnienie gry i bardzo daleko idące zmiany jeżeli chodzi o bohaterów i wyciętą zawartość. Nowe sceny są ok, ale usuwanie starych i niczym ich nie zastępowanie to takie trochę meh. Postaci wypadają o wiele gorzej niż w oryginale a i klimat jakby gorszy. Niby ta sama gra ale jednak inna. Trochę drewniane, trochę sztywno, strzelanie gorsze niż w Mafii 3. Sama w sobie jako gra nowa Mafia jest lepsza niż jako remake oryginału.

Heavy Rain, 5h Tutaj muszę powiedzieć że jestem rozczarowany, w porównaniu do Fahrenheita to tutaj bawię się dużo gorzej. Fahrenheit był od samego początku ekscytujący i miejscami czuć było spore napięcie itd a tutaj nic. Mam wrażenie ze ta gra jest dużo bardziej liniowa niż F, oferuje dużo mniej swobody, nie ma takich fajnych etapów jakie były w F gdzie mieliśmy choćby w minimalnym stopniu wpływ na przyszłe wydarzenia. W HR jest dużo mniej gry w grze niż w Fahrenheicie. Fabuła jest strasznie słabo zarysowana, nadal w zasadzie nie było żadnego jej zawiązania. Bohaterowie są strasznie nieciekawi i sprawiają wrażenie całkowicie przypadkowo wybranych ludzi. No bieda no. Słyszałem od tylu lat że ten Heavy Rain jest lepszy niż Fahrenheit ale coś nie bardzo...

Cyberpunk 2077 - Gram na PS4 i chyba mam szczęście, bo nie mam za bardzo problemów z tą grą. Raz na jakiś czas przy większych miejscach w mieście klatki spadną do (chyba) 15 na kilka sekund i tyle. Reszta działa bardzo dobrze.
Jeśli chodzi o samą grę to miło się ją przechodzi. Podoba mi się zdecydowanie bardziej od jakiegokolwiek Wiedźmina, który były do niczego pod względem gameplayu i tylko ok pod względem fabuły (może poza dwójką). Wbrew oczekiwaniom strzela się całkiem nieźle, irytuje jednak momentami zbyt dużo pukawek o różnych statach rodem z looter shootera. System jazdy jest chyba ok, z początku musiałem się przyzwyczaić, ale teraz jeździ się ok, choć rewelacji nie ma. Pod jednym wątkiem pisałem, że jednym z plusów jest według mnie Night City, więc po prostu skopiuję tę wypowiedź: Jeśli chodzi o inne miejskie sandboxy, takie jak GTA lub Watch Dogs to nigdy nie czułem tam, że miasto jest jakieś wielkie. Niby były wysokie wieżowce itd, ale jakoś wciąż miałem wrażenie, że to tylko mały kawałek mapy. Inaczej jest tutaj, zawsze jak spaceruję sobie po centrum to widać tę potęgę tego miasta.

Ruiner - Przyjemna, szybka i dynamiczna strzelanka z rzutu pseudo izometrycznego osadzona w cyberpunkowych klimatach traktowanych nieco z przymrużeniem oka. Jest trudno, ale w miarę sprawiedliwie, śmierć natomiast nie frustruje, bo restart jest szybki jak diabli. Całość opakowano dość niezłym soundtrackiem.

Ostatnie gry tego roku zostały ukończone :D

1.) Helltaker - Świetna gra logiczna i do tego darmowa, więc kolejny plus. Zaciekawił mnie motyw zejścia do piekła by zebrać swój własny harem pełny demonicznych kobiet. Zagadki stojące na odpowiednim poziomie, wręcz z poziomu na poziom trudność rośnie, a dzięki temu satysfakcja jest naprawdę wysoka. Postacie wbrew pozorom również zostały ciekawie skonstruowane, wręcz jestem w stanie stwierdzić, że na stan dzisiejszy to Ceber jest moją ulubioną waifu xD Świetna oprawa graficzna, a także wpadająca w ucho ścieżka dźwiękowa, to wszystko sprawia, że gra się naprawdę przyjemnie. Jedyny problem to tutaj długość, ponieważ ukończenie całej gry zajmuje około godziny, ale to jednak darmowa produkcja, więc ciężko wymagać by była jakoś szczególnie długa.
2.) The Walking Dead: The Final Season - Długo mi zajęło podejście do ostatniego sezonu, a to głównie dlatego, że od czasu pierwszego sezonu ta seria to równa pochyła, więc trochę się obawiałem, że i finał będzie słaby. W końcu jednak trzeba było się za niego zabrać i przyznam bez bicia, że zostałem pozytywnie zaskoczony. Oczywiście nie jest to poziom pierwszego sezonu, ale jest według mnie zaraz po nim najlepszy. Ciekawie poprowadzona historia stawiająca Clementine na miejscu Lee i jej próby jak najlepszego wychowania Alvina Juniora by był dobrą osobą, a także by umiał przetrwać. Postacie, które spotykamy są nawet ciekawe, jednak brak niektórych nie zaszkodziłby w żaden sposób historii, chociaż nie będę ukrywał, że miło było spotkać ponownie Lily. Niektóre sceny sprawiają, że gapimy się w ekran z niedowierzaniem, a inne z kolei sprawiają, że uderzamy dłonią w twarz. W ogólnym rozrachunku wychodzi z tego nawet dobra gra, trochę za mało by nazwać ją świetnym finałem serii, ale jako gra się broni. Przyczepić mogę się trochę do zakończenia, ponieważ tego typu zakończenie jakoś szczególnie mi nie pasuje do tej serii, ale domyślam się, że wielu uznaje je za najlepsze.
3.) The Awesome Adventures of Captain Spirit - Grę mam od dawna w bibliotece, ponieważ jest darmowa, i miałem w nią grać, ale jakoś nie było czasu i ją całkowicie olałem. Teraz zagrałem wyłącznie dlatego, że przed drugim epizodem Life is Strange 2 twórcy informowali, że ukończenie tej małej gierki wprowadza do tego epizodu. Nie jest on długi, bo przejście całości zajęło mi około półtora godziny. Wcielamy się w Chrisa, 9-letniego chłopca o bujnej wyobraźni i naszym zadaniem jest wypełnienie zadań superbohatera. Chłopiec niestety nie ma zbyt ciekawego życia, ponieważ nie ma z nim już matki, a ojciec topi swoje smutki w alkoholu i bywa przy tym dosyć nieprzyjemny. Bardzo ciekawa gra w którą naprawdę warto zagrać, chociażby dla postaci Chrisa. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło, spodziewałem się czegoś mało przyjemnego, ale czegoś takiego już nie. Jeśli planujecie zagranie w Life is Strange 2, to ta gra jest pozycją obowiązkową do zagrania przed LiS2.
4.) Life is Strange 2 - Do tej gry również podchodziłem dosyć ostrożnie, ponieważ naczytałem się wiele negatywnych opinii i ogólnie jaka zła to jest gra. Zagrałem nie mając zupełnie żadnych oczekiwań i się zastanawiam, skąd się wzięły te wszystkie negatywne opinie. Ta gra jest naprawdę dobra, historia jest wciągająca, a główni bohaterowie przekonywujący i dający siebie lubić, szkoda jedynie, że wiele z drugoplanownych postaci jest po prostu nijaka. Bardzo podobała mi się podróż braci i kształtowanie młodszego brata poprzez nasze wybory, co oczywiście wpływa na zakończenie. Co mnie tu jedynie bolało, to ta nowa moc telekinezy jakoś szczególnie wybitna nie była, właściwie była głównie dlatego by wyjaśnić te tajemnicze wybuchy, tak to mogłoby jej w ogóle nie być, a też brakowało jakichś konsekwencji z ich korzystania. Mimo wszystko grało się naprawdę świetnie, wybory miały faktycznie znaczenie i wpływały na zakończenie, więc jestem bardzo zadowolony. Klimatycznie jest to również wciągająca produkcja, zwłaszcza, że mamy tutaj trochę odniesień do pierwszej części, a także spotykamy jedną znaną postać, którą początkowo nie poznałem, ale zaskoczenie kto to jest było spore.

Dalej w Dreamfall Chapters (PC). Sporo latek upłynęło od ostatniego mojego spotkania z tymi grami i postacie, miejsca już "odpłynęły" z mojej pamięci. Poza oczywiście głównymi protagonistami: April, Zoe czy Kian i dreamachine. Słabo mi idzie z angielskim, poprzednie odsłony miałem po hiszpańsku, ale powolutku gra znów mnie wciąga. Jak na razie udawało mi się rozwiązywać zagadki, nie wszystkie prawidłowo - mój Kian nie rozpoznał prawidłowo szpiega. Teraz z Zoe mam problem by popchnąć fabułę. Trzeba będzie pogłówkować jak wykonać zadania (Baruti i Hanna).
https://www.twitch.tv/collections/_OYXKzzqUxY2wQ

Wiedźmin 2 (24h) Przechodzę wszystkie części od początku. Dla mnie słabsza niż W1.
Ultima Online (???h) Wracam, żeby sprawdzić co tam słychac, po prawie 15-letniej przerwie. Dużo się zmieniło, to już nie to co kiedyś.

Aragami: Jedyny problem tej produkcji, to skromny budżet. Widać jak twórcy próbują oszczędzać na produkcji. Nie przeszkodziło mi to w miłym odbiorze tej gry. Aragami cechuje się ciekawymi easter egg-ami. Możemy zobaczyć charakterystyczne ognisko z serii Dark souls, czy także kultowy Tri-force mocy z The legend of zelda. Historia w Aragami jest prosta, przewidywalna, ale pozostawia ciekawe refleksje. Czekam bardzo na Dwójkę i mam nadzieje, iż będzie bardziej ,,bogata’’.

Burnout Paradise Remastered: Ogólnie gra jest bardzo dobra. Te rozbijanie samochodami, muzyka, ta dynamika! Zamienia się później w bardzo powtarzalna grę, miasto bez życia, czy klimatu. Przypominało mi taką typową grę od Ubisoftu i EA.

Grim Fandango Remastered: Jaka ta gra jest rewelacyjna! Miałem uczucie jakbym grał w komediowego ojca chrzestnego. Piękny klimat, świetny humor, dobra fabuła, wyśmienita muzyka, czy świetni bohaterowie i ich dialogi. Jedynie co mi przeszkadzało to takie lekkie zbicie z toru z tym co dostaliśmy na poczatku. Aż jestem ciekaw, co dostane w kolejnych produkcjach tej firmy.

Crysis: dobra strzelanka. I nic więcej. Grafika jest ładna, ale na Xbox była lekko rozmyta. Muzyka mogłabyc lepsza. Fabuła mi się podobała, była inna i nie przeszkadzały mi te elementy z kosmitami. Gameplay jest dobry ale według mnie maskowanie w 1 części jest średnio zrobione. No i przechodzimy do błędów. Gdyż gra ma aktualnie ich dosyć dużo. Najwiekszym (i dla mnie nie wyjaśnionym) błędem (który ogólnie był korzystny dla mnie) jaki widziałem to był, krzak. Nie wiem dlaczego, ale gdy wejdziemy do krzaku (czy czegoś podobnego), tak aby nasza postać była cała zakryta, wrogowie nas nie zaatakują. Będą podchodzić, celować w nas ale nie zaatakują. Pewnie niedługo zagram w 2. Jestem ciekaw jak teraz broni się ten tytuł.

Prince of Persia The Two Thrones: o matko boska. Jak ubisoft mógł tak bardzo zniszczyć ostatnia cześć pop. Prince of persia jest ze mna od lat. Nie żebym jakoś był to tytuł którym nazwał ulubiona seria, jednak zawsze ceniłem Przygody księcia. Grałem Najpierw w 2 potem 1 i reboota z 2008. I właśnie kiedyś natrafiłem na porta Prince of persia The Two Thrones na psp zwanego tam Prince of persia Rivals. I strasznie mi ta część się spodobała. Grałem jak głupi. Jednak nigdy jej nie ukończyłem. Udało mi się pare lat temu kupic na PS2, ale jakoś zapomniałem o niej. Wlaczylem i z początku, wróciła mi nostalgia. Tak grałem i tak grałem, żeby sobie później zwrócić uwagę, jaka ta gra jest okropna. Grafika jak się porówna z wersjami na ps2 poprzednich częściej wypada czasem najsłabiej, fabuła to jakiś nieśmieszny żart, muzyka...muzyka? Jest tutaj w tej grze w ogóle muzyka? Jest tak słaba, ze przez kilka rozgrywek nie zorientowałem się, iż jest w ogóle muzyka w tej grze. Gameplay ha! Typowy dla nowego ubisoftu czyli rób to znów, zrób to znów! By później zrobić to znów! Walka z wrogami jak jakaś mdła, tak samo z bossami. A najgorszy jest antagonista. Jest tam strasznie na siłę. Postacie także są jakieś głupie i tępe, a Książe strasznie mnie irytował. Jedynie to podobał mi się jego alter ego. Aż szkoda ze się w tej części marnował. Miałem wrażenie jakbym nie grał w 3 cześć, a jakiś biedny spin-off serii. Zakończenie tez było słabe. Strasznie słaby tytuł.

Haven: jedna z moich gier który najbardziej oczekiwałem. Grałem kiedyś w demo i po tym jeszcze bardziej na tą grę czekałem. Zagrałem jak dowiedziałem się, iż jest na Game pass. I jestem zadowolony. Na poczatku coś nie mogłem wbić się w grę. Miałem więcej pytań, nawet do samej rozgrywki, ktore musiałem sam rozwiązać. Ale jednak jak zacząłem wgłębiać się w historie i bohaterów, to sie nie zawiodłem. Grafika jest ładna, przypomina mi trochę nowa zelde. Muzyka to majstersztyk. I żałowałem jak na poczatku grałem bez słuchawek. Gameplay jest spoko, jednak trzeba się do niego przyzwyczaić. Fabuła i postacie są po prostu piękne. Jak napisał jeden recenzent na temat tej gry. ,,Haven jest czymś, co trzeba poczuć”.

The Outer Worlds: Z grami Obsidian mam tak, iż czym nowszy ich tytuł tym bardziej mi się podoba. I tu było podobnie. Grając w TOW miałem podobne uczucie, gdy grałem w Sao: FB. Widać rzeczy do poprawy/zmiany/rozwinięcia, ale gra bardzo mnie wciągnęła.

The Long Dark: Jak na razie dla mnie tytuł jest średni. A raczej jego Fabuła i Chapter 3. Grafika i muzyka na wielki plus. A Gameplay sam nie wiem...dla mnie jakiś nijaki. Na razie poddałem się z TLD.

Cyberpunk 2077: I o to mój drugi najbardziej wyczekiwany tytuł 2020 roku. Na poczatku gdy gra jeszcze nie wyszła, miałem z Cp dziwna relacje. Gdy wyszedł pierwszy teaser to bardzo się na nią napaliłem. Potem ucichło, ale i tak czekałem wygłodniały. Aż nagle mamy Gameplay i wychodzi keanu z legendarny tekstem. Co spowodowało jeszcze większy zachwyt. I wtedy po dobrym czasie, jakoś już mnie ten hype nie trzymał. Pojawiały się informacje o wycofanych funkcjach, potem trailer, zdj, gameplay. I po Gameplay poszedłem preorderowac. Przybyły najpierw recenzje redaktorów. Przybył zachwyt. Jednak po premierze były opinie graczy. Zbyt kolorowo już nie było. Postanowiłem że przeczekam trochę. I wlaczylem gdy była już aktualizacja 1.6. Co mnie już rzuciło na pierwszy rzut oka, muzyka. Po prostu jest rewelacyjna. Tworzenie postaci, może nie jakieś ultra szczegółowe, ale było w porzadku. Miałem jednak na poczatku problem, gdyż przez cały czas gry czułem sie jakbym grał standardowym V. Grafika jest naprawdę niezła. Postacie zrobione świetnie. Ale jakoś z początku ani do klimatu się nie mogłem wciągnąć, ani do fabuły. Po 7h zmieniłem zdanie. Klimat jest świetny, a fabuła nie wciska czegoś na siłę. Walka jak dla mnie jest świetna. Mam już ukończone dużo FPS. Taki inny styl walki bardzo mi przypadł do gustu. Musiałem się tylko z początku przyzwyczaić. Zadania są bardzo dobre, nawet poboczne. Dla mnie jedynym problem to stan techniczny. Ale nie jakoś bardzo. Nie zepsuło mi jakoś zbytnio misji czy gry. Mam 36h i na razie dostaje tylko śmieszne błędy. Rozumiem dlaczego osobom przeszkadza cp. Jednak wystawiając 1.0, 3.0 (głównie chodzi o metacritic) to gruba przesada. Taki opisywany wyżej Pop two Thrones powinnien być zjechany za to co ubi odwalił w tej części. A ma na wielu portalach średnia 8.0.

A Way Out: świetna gra na dwie osoby. Powiew świeżości, w grach nastawionych na co-op, ale także nawet dla gier singleplayer.

Shenmue III, 7,5h Stare dobre Shenmue, co tu można napisać. Dalej chodzimy w kółko pytając się wszystkich o wszystko, gramy z dziećmi w chowanego, gramy w różne minigierki jak np. wyścigi żółwi, zbieramy kolekcje ziół i figurek, gramy na automatach a fabuła wlecze się że to jeszcze z 5 części będzie potrzeba zarobić. Tylko mapa inna bo zamiast miasteczka i dużego miasta mamy wioskę i tyle. Jakby 20 lat nigdy nie minęło, gdyby to Shenmue III wyszło tak w 2003 roku to wyglądałoby dokładnie tak samo. Mam wrażenie że nie wykorzystano nic z rozwoju gier od czasów pierwszych odsłon. System walki to jest straszne drewno, tutaj jest regres w stosunku do tego co było 20 lat temu. To niesamowite. Można było dla przykładu zerżnąć system walki z Yakuzy czy coś a tutaj takie jakieś nie wiadomo co.

Sleeping Dogs Definitive Edition, 28,5h Powoli wchodzę w etap czyszczenia mapy z wszelkich znajdźiek i aktywności. W jednej z dzielnic brakowało mi jednej skrzynki i przez ponad godzinę kręciłem się w kółku jej szukając. Całkowicie zapomniałem że można podejrzeć na mapie w grze lokalizację wszystkiego. Maksuję wyścigi aby mieć lepsze czasy niż znajomi itd. Strasznie słodka gra tylko krótka. Ale to zdecydowanie jest gra przykład tego jak się powinno robić gry w otwartym świecie.

Cześć,

Czy ktoś chętny na wspólną grę w Star Wars Squardons w przyszly weekend na Ps4? Ewentualnie Battlefront II xD

W razie czego dodajcie na PSN: marusiek91_PL

Po 65 godzinach ukończyłem Cyberpunka i bawiłem się super. Wiedźminy były ok pod względem fabularnym, ale gameplay w tych grach był według mnie do kitu, gdy zasiadałem do Cyberpunka myślałem, że w jego przypadku będzie to samo, ale myliłem się. Rozgrywka była bardzo przyjemna, zarówno strzelanie jak i skradanie dawało mnóstwo frajdy. Nie były one co prawda mistrzostwem świata, ale i tak było bardzo dobrze.
Trochę wstyd się przyznać, ale grałem na PS4 i... nie było tak źle, gra jest wciąż bałaganem technologicznym i Redom należy się porządny bat za to, ale najwyraźniej miałem szczęście, bo spadki klatek rzadko się zdarzały, a jak się nagle pojawiały to bardzo szybko znikały. Bugi nie za bardzo rzucały mi się w oczy, ot od czasu do czasu coś lewitowało, postacie z niewiadomego powodu nagle znikały przed moimi oczami, było też trochę śmiechu jak pojazdy, które właśnie wezwałem zaczęły przede mną uciekać. :D Jedyny błąd z jakim miałem naprawdę problem to doczytywanie się postaci, niektórych obiektów i wejść do różnych budynków, strasznie to irytowało, gdy chcesz skończyć szybko misję, ale musisz czekać, aż wszystko wokół ciebie się pojawi.
Fabularnie było moim zdaniem również świetnie, nie mogłem się wręcz oderwać od poznawania losów V. :) Dzisiaj natomiast zobaczę resztę zakończeń i jestem ciekaw, które mi najbardziej podpasuje.

Także krótko mówiąc, o ile Wiedźminy to dla mnie średnie gry to Cyberpunk był świetny. Nie jest to co prawda arcydzieło 10/10, bo do paru rzeczy można się przyczepić (nie chce mi się jednak o nich pisać), ale to wciąż bardzo dobra produkcja, z którą warto się zaznajomić jak już ją nieco połatają.

Sporo czasu się tutaj nie wypowiadałem, a już parę gierek zacząłem w starym roku i parę w tym roku skończyłem, więc będzie tego sporo ;)

1.) Mafia: Edycja Ostateczna - Postanowiłem sobie, że przejdę całą serię Mafia w wersji odświeżonej, więc oczywiście trzeba było zacząć od pierwszej części. Przyznam się bez bicia, że w klasyczną wersję grałem tam dawno temu, że dosyć niewiele z niej pamiętam, poza klimatem, który wiem, że mnie wgniótł w fotel. Także można napisać, że grałem w ten remake właściwie na ślepo. Spodobało mi się to, że ten otwarty świat nie jest do końca tak otwarty, w sensie, że nie ma tutaj żadnych pobocznych aktywności poza znajdźkami. Sprawia to, że klimat się tak nie rozmywa jak to bywa w podobnych tytułach, jak chociażby w GTA. Uwielbiam klimat tej produkcji, czujemy się tutaj jakbyśmy byli częścią starego filmu mafijnego. No uwielbiam to jak wszystko się łączy, stare samochody, muzyka, ubiór, a także różne wydarzenia, no po prostu cudo. Fabularnie też jest naprawdę dobrze, nie jest to prosta historyjka o taksówkarzu, który zszedł na złą drogę, ponieważ fakt, poszedł w przestępczość, jednak nie jest do końca taki zły, widać tutaj po prostu szarość. Jedynie mogę się przyczepić do optymalizacji, ponieważ od czasu do czasu płynność spadała, a także podczas napisów końcowych gra całkowicie się wysypała. Tak to po prostu kawał naprawdę świetnej gry.
2.) Mafia II: Edycja Ostateczna - Przyszła też kolej na remaster drugiej części i o ile drugą część pamiętam dosyć dobrze, to nie jestem do końca pewny, co oni dokładnie zmienili w tej grze. Musiałbym zagrać jeszcze raz w klasyka, ale na pierwszy rzut oka to za dużo się nie zmieniło. Jest to większa i trochę bardziej rozbudowana część względem pierwszej, jednak moim zdaniem nie jest wcale lepsza. Oczywiście nie jest to zła gra, bo jest całkiem dobra. Klimat jest dalej świetny, czuć właśnie tę klasykę kina mafijnego, ale fabuła wydaje mi się trochę bardziej naiwna. Historia już nie ma takich odcieni szarości, wręcz bym napisał, że jest trochę taką typową, stereotypową opowieścią o mafii. Najbardziej jednak zabolało mnie to, że nie zmienili w tym całym remasterze sceny z końcem Tommy'ego Angelo na ten z finału pierwszej części, bo tam wyglądało to naprawdę świetnie, czuć było te emocje oraz przygotowanie bohatera na to co go czekało, a w drugiej części wyglądał jak zwykły, przestraszony staruszek. Mimo wszystko grało się naprawdę przyjemnie. Przy okazji chciałem również ograć DLC do tej części, jednak skończyłem gdzieś w połowie Przygód Joego, ponieważ tak słabego DLC dawno nie widziałem, a podobno reszta jest w tym samym stylu.
3.) Yakuza 0 - Podobnie jak w przypadku Mafii, postanowiłem w tym roku ograć całą serię Yakuza od początku do końca. Na pierwszy ogień poszło Zero, które jest prequelem Yakuzy Kiwami. Nie będę ukrywał, ale po prostu kocham tę serię. Wszystko, czyli klimat, fabuła, postacie, rozgrywka, ścieżka dźwiękowa, no to wszystko stoi na bardzo wysokim poziomie. Stanowi ona bardzo fajne wprowadzenie do tego świata, a także przedstawia bardziej postacie, które mogliśmy poznać w pierwszej części, ale nie dostały one zbyt dużo czasu przez pewne wydarzenia. Także zobaczenie początków Kiryu oraz wcześniejszego charakteru Majimy jest naprawdę ciekawym doświadczeniem. Klimat lat 80. w Japonii połączony z życiem oraz wyzwaniami Yakuzy, to strzał w dziesiątkę. Historia podzielona na dwie postacie jest świetnie napisana, co chwile wprowadza pewne tajemnice oraz przyciąga do ekranu, a to głównie za sprawą ciekawych postaci, które mają swoje historie, charaktery oraz nastawienie do naszych bohaterów. Rozgrywka jest niezwykle bogata i wykonana z największą dokładnością. Pomiędzy zadaniami głównymi możemy wykonać masę zadań pobocznych, pobawić się w biznesy, czy pobawić w barach, klubach, czy salonach gier. System walki może się dla niektórych wydawać nudny, jednak na wyższych poziomach trudności jest dosyć skillowy i wymaga nauki przeciwników, kombosów, czy odpowiedniego rozwoju postaci. Według mnie Yakuza to akurat najlepsza gangstersko/mafijna seria gier i już na tapecie czai się Kiwami do ogrania :D
4.) Destroy All Humans - Tutaj przyznam bez bicia, że nigdy nie grałem w klasyczną wersję gry, co prawda o niej słyszałem parokrotnie, jednak na tyle mnie nie zaciekawiła bym chciał w nią zagrać, jednak przy okazji zapowiedzi tego remake'u pomyślałem, że to dobra okazja by się zapoznać z tym tytułem, chociaż dopiero teraz go ograłem. Bardzo przyjemna gierka, która może wydawać się dziecięca patrząc na grafikę oraz rozgrywkę, jednak jak się spojrzy ponad to to zauważy się sporo czarnego humoru oraz odniesień do różnych teorii spiskowych. Fabularnie oczywiście nie można szukać tu czegokolwiek wybitnego, ale jest na tyle przyjemna, że można czerpać z niej przyjemność. Klimat wciąga, tak samo jak rozgrywka, chociaż pod tym względem jest dosyć prosta, przynajmniej do finalnego starcia. Grało się naprawdę przyjemnie i liczę, że resztę serii również poddadzą remake'owi.
5.) SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom Rehydrated - Szczerze to o klasycznej wersji tej gry nigdy nie słyszałem, właściwie dowiedziałem się o niej przy okazji zapowiedzi remake'u. Też nie jestem żadnym fanem tej animacji, nie widziałem nigdy całego odcinka, ale postanowiłem dać szansę grze, bo to w końcu przygodówka. Nie da się ukryć, że jest to gra dla młodszych graczy i też taka jest historia, dosyć prosta, nieskomplikowana i dosyć humorystyczna, no i nawet jako dorosły przyjemnie się ją śledziło. Rozgrywka również nie jest jakoś wymagająca, chociaż ma swoje wyzwania, które potrafią trochę zirytować. Jedyne do czego mógłbym się przyczepić to długość gry. Jest to po prostu zbyt długa gra przez co dosyć szybko się wkrada monotonia. Oczywiście nie jest to gra na ponad 10h, bo ukończenie jej zajęło mi około 8h, jednak ostatnie 2-3 godziny grałem już trochę na siłę, aby tylko ukończyć i zapomnieć o tej grze. Dla porównania Destroy All Humans zajął mi około 7h i nie nudziłem się nawet minuty. Możliwe, że to po prostu gra nie skierowana do mnie, jednak nie była to w pełni szczęśliwa rozgrywka.
6.) Heroes Chronicles - W sumie wyszło osiem części serii Chronicles, które stanowiły pomost między trzecią a czwartą częścią serii Heroes of Might and Magic, jednak z niewiadomych przyczyn tylko cztery pierwsze części zostały wydane w Polsce. Jest to o tyle dziwne, ponieważ są to dosyć małe gry i do tego dosyć krótkie, przejście jednej części zajmuje około 2h. Na szczęście dzięki platformie GOG miałem okazje zapoznać się z ostatnimi czterema częściami w których skład wchodzą: The World Tree, The Fiery Moon, Revolt of the Beastmasters oraz The Sword of Frost. Początkowo chciałem opisywać każdą z tych części osobno, jednak nie ma to sensu, ponieważ są do siebie bardzo podobne, a już najbardziej do ogólnie trzeciej części serii, właściwie to to samo z wyjątkiem historii. Same historie do najciekawszych tutaj nie należą, to po prostu proste zadania polegające na pokonaniu tych złych lub przekonaniu ich na swoją stronę. Wyjątkiem tutaj jest Revolt of the Beastmaster, które ze wszystkich ośmiu jest najciekawsze. Same misje rozgrywają się głównie na małych mapach, które można dosyć szybko przejść, a jedynie ostatnia misja rozgrywa się na najwyższej, czyli zupełnie dwie najgorsze typy map w całej grze. Widząc jakość tych produkcji jakoś się nie dziwię, że ta kolekcja nie pomogła podnieść się finansowo twórcom.
7.) Warhammer: Chaosbane - Z samym uniwersum Warhammera nigdy nie było mi po drodze, jakoś mnie nie interesował, ale gdzieś tam wiedziałem, że jest. Zagrać w ten tytuł chciałem od dawna, jednak mieszane opinie graczy dosyć mnie zniechęciły. Na szczęście przyszło Humble Bundle ze swoim Humble Choice i mogłem naprawdę tanio zgarnąć ten tytuł. Przyznam bez bicia, że w hack'n'slashe nie jestem zbyt dobry, zwykle sporo czasu zajmuje mi nauka mechanik oraz rozwoju postaci, więc też tutaj nie chciałem szaleć i zacząłem grę na poziomie normalnym, a skończyłem na Chaosie 2. Niestety nie jest to najwyższej jakości reprezentant gatunku, a niski poziom trudności jest tu jednym z mniejszych problemów. Historia w zamyśle była dosyć ciekawa, jednak jej wykonanie już nie za bardzo, a głównym problemem jest tutaj wykonanie misji, które zupełnie nie pociągają, a powtarzalni przeciwnicy wcale nie poprawiają sytuacji. Spodobał mi się system przydzielania umiejętności, jednak w praktyce dosyć rzadko z nich korzystałem. Bossowie są ciekawie zaprojektowani, jednak również nie stanowią żadnego wyzwania, a także nie zmieniają im się ataki na wyższych poziomach trudności, jedynie zwiększa się poziom życia oraz zadawane obrażenia. Również jeśli chcielibyście dowiedzieć się czegoś o tym uniwersum, to ta gra to najgorszy możliwy sposób. Miałem jeszcze dokupić sobie dodatki oraz spróbować innych postaci, jednak raczej to sobie odpuszczę.
8.) Warhammer 40,000: Space Marine - Ta gra dosyć długo kisiła się w mojej bibliotece i po ograniu Chaosbane'a postanowiłem dać jej szansę. Zaskakująco przyznam, że bawiłem się całkiem dobrze. Oczywiście w ogólnym rozrachunku ta gra jest dosyć średnia, jednak można się przy niej dobrze bawić. Historia jest dosyć ciekawa, początkowo atak orków na planetę należącą do ludzi, a później inwazja chaosu, to coś co może zaciekawić. Tutaj dopiero można poznać odrobinę tego uniwersum, co prawda tą bardziej przyszłościową, ale zawsze coś. Jest dosyć klimatyczna, a przeciwnicy ciekawi, jednak rozgrywka mogłaby być trochę bardziej rozwinięta, ponieważ gdzieś tak od połowy zaczyna zalatywać nudą. Szkoda też, że to taki pojedynczy strzał, ponieważ historia wręcz domaga się kolejnej części w którą chętnie bym zagrał.

Tak oto prezentuje się lista gier, które kończyłem od właściwie początku tego roku, a na horyzoncie już widać parę innych tytułów, jak chociażby Yakuza Kiwami :P

Postanowiłem zrobić sobie przerwę od tych wszystkich wielogodzinnych kobył które mam rozpoczęte i pograć trochę w krótsze tytuły, choć nie ukrywam że kilka razy się złamałem i uruchomiłem Valhallę, ten tytuł po prostu hipnotyzuje.
- Little Nightmares - Grę ukończyłem jakiś czas temu i jest ona jedną z największych niespodzianek na jakie trafiłem. Gęsty klimat, szczątkowo zarysowana fabuła dająca ogrom możliwości własnej interpretacji, intrygujące postaci. Ta gra jest najlepszym growym horrorem w jaki kiedykolwiek grałem, jednocześnie nie do końca horrorem będąc, raczej mroczną, surrealistyczną baśnie. Niesamowity tytuł którego nigdy nie zapomnę i z niecierpliwością czekam na dwójkę.
- Battlefield: Bad Company 2 - Nadrabiania starych dobrych shooterów ciąg dalszy. Ten jest naprawdę świetny. Owszem, oprawa trąci już dziś myszką ale to w zasadzie jedyny minus. Fabuła jak w dobrym filmie akcji, nasza drużyna z którą można się zżyć, szalony pilot wojskowy (hipis i pacyfista) którego po prostu nie można nie lubić, strzelanie jest przyjemne i bardzo mięsiste a destrukcja otoczenia może być wzorem dla wielu współczesnych gier. Jeszcze parę godzin do końca mi zostało i będzie to bardzo przyjemne kilka godzin.
- Resident Evil Zero - Ta seria nigdy nie należała do moich priorytetów, ponieważ jednak większość najstarszych gier jest (lub niedługo będzie) zremasterowana postanowiłem nadrobić zaległości. Zacząłem od wersji HD RE 0.
Gra dzisiaj już dość archaiczna ale mimo to gra się przyjemnie. Z jakąś głębszą analizą poczekam aż ogram trochę więcej. Póki co zwróciłem uwagę na satysfakcjonujące zagadki i niezły klimat.

Shadow of the Tomb Raider - chyba jestem przed finałem bo wyskoczył komunikat że po rozmowie nie będzie możliwa szybka podróż aż skończę fabułę. Dla mnie zdecydowanie najlepszy Tomb Raider. Zdecydowanie moje klimaty. I ta grafika, cudowna.

Dodatkowo mam rozgrzebane AC Origins i mimo że wysoko cenię grę to jednak czegoś jej brakuje.
Lubię czyścić całą mapę ale te znaki zapytania już mnie denerwują. A grę mam skończoną może w 1/3. Później chcę wrócić do Wiedźmina 3 i TLoU remaster. Nowe gry ze starej generacji będę starał się ograć już na ps5.

Shenmue III, 12,5h Z jednej strony gra mi się dobrze bo to stare dobre Shenmue, a naprawdę w te starocia mi się dobrze grało pierwszy raz w 2018 roku już po Yakuzie. Ale z drugiej strony gdy patrzę na to trochę bardziej z zewnątrz to wcale się nie dziwię że gra ma średnią ocen na MC na poziomie 68/100. Ta gra jest drętwa okropnie, wlecze się niemiłosiernie, nie widać nic z postępu jaki się dokonał w grach wideo od czasów pierwszych gier. Tak samo jak 20 lat temu chodzimy i pytamy się każdą napotkaną postać o wszystko, a potem jak już się czegoś dowiemy to idziemy tam tylko po to by móc znowu pytać się wszystkich o jakąś kolejną rzecz by potem dowiedzieć się że postać X będzie tu o 7 wieczorem więc do tego czasu laba. Teraz mam za zadanie zarobić trochę grosza bo dostaliśmy trochę w ryj (znowu) i nasz bohater chce się nauczyć nowego ciosu który widział u jakiegoś biedaka pijaka licząc że ten jeden cios pozwoli mu pokonać bandziorów. No i możemy rąbać drewno dla przykładu. Albo uprawiać hazard oczywiście. To jest bardzo specyficzna gra dla bardzo specyficznej grupy odbiorców. Yakuza jest duchowym następcą Shenmue ale już chyba pierwsza Yakuza na PS2 w 2005 była bardziej nowoczesną grą niż Shenmue III wydane 14 lat później...

Sleeping Dogs Definitive Edition, 39h W podstawce została mi ostania główna misja, reszta mapy całkowicie wyczyszczona. Celuję w absolutne 100% i wszystkie osiągnięcia. Jeszcze kilka dni temu tego nie planowałem ale jak mi wpadło osiągnięcie za 30 srebrnych nagród to przecież pomyślałem że 30 złotych nagród też powinno być siłą rzeczy w zasięgu a to te 2 acziki są tymi najrzadszymi według statystyk. Po prostu cudowna gra, jedna z najlepszych gier poprzedniej dekady i chyba najlepszy klon GTA w jaki grałem.

GRID Autosport, 2h Okazało się że wygranie wszystkich wyścigów oraz bycie pierwszym wśród znajomych w każdym z nich było niewystarczające. Do tego doszło rozczarowanie najnowszym GRIDem i to razem skumulowane doprowadziło do tego że przed Yakuzą postanowiłem jeszcze wcisnąć kolejną grę. No i bawię się świetnie, jest tutaj to czego nie miał nowy GRID czyli klimat profesjonalnych wyścigów. Z drugiej strony nie ma tego co było w pierwszym oryginalnym GRIDzie najlepsze czyli tworzenie i zarządzanie własnym zespołem. No czyli to jest taka gra po środku, dokładnie tak jak model jazdy. Nie jest to pełna zręcznościówka ani symulacja. Jeździ się bardzo dobrze ale trzeba uważać bo wcale nie jest łatwo, mój skill klawiaturowy został wystawiony na niezłą próbę. W przypadku tej gry marketing nie kłamał: GRID Autosport’s new handling model recreates the feel of motorsport’s most exciting contemporary and classic racing cars, hitting an authentic, responsive sweet-spot between Arcade and Simulation handling. Gra także zdaje się mieć dużo więcej zawartości niż nowy GRID oraz więcej różnorodności.

Resident Evil 2 (6,7h) - Ostatnio mam bardzo dużą chrapkę na survival horrory, a jako, że ostatnio odbyła się Steamowa wyprzedaż serii Resident Evil to postanowiłem zakupić remake dwójeczki i bawię się świetnie. Z dwa razy nieźle się wystraszyłem, a lawirowanie między zombiakami i oszczędzanie naboi sprawia mnóstwo frajdy. Aktualnie chyba kończę kampanię Leona, potem przerabiam historię Claire i kto wie? Może popróbuję swoich umiejętności w trybie hardcore, bo nie ukrywam, ale jest trochę zbyt łatwo - na ten moment zginąłem 4 razy z czego 3 przez własną głupotę i zbyt radosne bieganie.

Hollow Knight - Nadal ogrywam go w ramach powtórnego przejścia i idzie trochę mozolnie, ale może to i dobrze, bo dzięki temu mogę dłużej wchłaniać niesamowity klimat tej produkcji. ;)

The Binding of Isaac: Rebirth (4.4h) - Bardzo interesujący rogalik, który co prawda daje mi mocno w kość, ale jednocześnie wciąga jak bagno.

Little Nightmares (4h, ukończone) - Grę skończyłem chyba z tydzień temu i zapomniałem o tym napisać, ale... rany! Ależ to była świetna przygoda!
Pomimo takiej sobie długości oraz zbyt prostych zagadek logicznych dostałem naprawdę klimatyczną, emocjonującą oraz bardzo przyjemną i różnorodną, jeśli chodzi o gameplay, platformówkę 2,5D

Muszę też wrócić do Bound By Flame i Bioshocka, by je skończyć.
To pierwsze "porzuciłem", bo gra zrobiła się strasznie nudnawa pod koniec, a drugie odstawiłem, bo nie mogłem się w niego wciągnąć i tak od paru tygodni gra ta marnuje się na dysku konsoli.

GRID Autosport, 9h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo. Jeździmy samochodzikami w kółku po torach. Gra jest na pewno lepsza niż nowy GRID czy GRID 2. Świetny model jazdy.

Sleeping Dogs Definitive Edition, 45h, skończone. Jedyne co mogę jeszcze napisać to że jest to prostu cudowna gra, jedna z najlepszych gier poprzedniej dekady i chyba najlepszy klon GTA w jaki grałem.

Shenmue III, 12,5h Etap kręcenia się w kółku w wiosce został zakończony bo gra wysłała nas do nowej lokacji, tym razem do trochę większego ośrodka cywilizacji. Szczerze powiem że przez chwilę nauczony doświadczeniami poprzednich odsłon aż się bałem że opuszczając wioskę gra się po prostu skończy. Niestety no nie zanosi się za bardzo żebym w najbliższym czasie wrócił do gry...

Yakuza 3 Remastered, 7h Najlepszy tata w grach powraca. Jest to rocznikowo zdecydowanie najstarsza Yakuza w jaką gram no i oczywiście że jest dużo bardziej drętwa i drewniana niż Yakuza 0 o Kiwami 2 nie wspominając. System walki jest niby taki sam ale wiadomo, to jest 2009 rok. Cała reszta jest jak na Yakuzę przystało świetna. Okinawa jest naprawdę zupełnie innym miejscem niż lokacje znane w poprzednich odsłon i jest bardzo fajnym powiewem świeżości. Fabuła także przynajmniej na początku jest bardzo słodka gdyż zamieniliśmy wielkie intrygi yakuzy na opiekę nad sierotami w sierocińcu. Wujek Kaz ma teraz więcej dzieciaczków do pilnowania. Gra jak na 2009 naprawdę może imponować. Tylko port na PC to jakiś dramat, znowu nasz QLOC nie dowiózł. Gra działa dużo gorzej niż 0 czy Kiwami 1, użycie CPU kosmicznie wysokie, gra mocno gubi klatki w trakcie walki, niektóre minigierki są podobno zepsute w 60 klatkach. A ja dodatkowo mam jakiś dziwny problem gdzie gra po około 50 minutach grania zaczyna działać gorzej i muszę ją restartować aby znowu trzymała stabilne 60 klatek. Wygląda to jak memory leak ale na odczytach zużycia pamięci nie ma nic dziwnego. Koleś który tam zajmuje się naprawieniem gier na Steamie napisał że to najgorszy port jaki widział w życiu...

Uuuu ale się nasza karczma dobrze trzyma, straszne tłumy :(

GRID Autosport, 20h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, szybko patrząc raczej nie jestem jeszcze w połowie. Gra jest sporo dłuższa niż inne gry Codemasters w które grałem. Naprawdę świetnie się tutaj jeździ, szkoda ze Project Cars 3 nie miały takiego modelu jazdy. Jeżeli chodzi o takie gry simcade to nic lepszego nie widziałem.

Yakuza 3 Remastered, 32h. Yakuzy 3 się oczywiście najbardziej obawiałem, jest to najstarsza Yakuza w jaką będę grał, naczytałem się że najgorsza część, system walki tragedia itd. Bałem się tego zejścia z Kiwami 2 na nowiutkim silniku do starej Yakuzy 3. Oczywiście jest trochę bardziej drętwo niż w poprzednich nowszych częściach oraz trochę brzydziej ale podstawy i formuła są dokładnie takie same. Bardzo dobra fabuła chociaż tak naprawdę to chyba ona dopiero się mi się zaczyna rozkręcać w 6 rozdziale no ale już jest dosyć intrygująco. Naprawdę masa zawartości, absolutnie jest tutaj sporo do roboty. Aż 20 godzin spędziłem na Okinawie przed powrotem do Kamurocho. Na Okinawie już było sporo contentu ale no w naszej ulubionej dzielnicy jest go jeszcze więcej. Jakieś masaże nawet są. Oczywiście będę się starał wycisnąć z gry jak najwięcej ale już widzę że z niektórymi rzeczami mogą być problemy. Teraz mogę ładnie porównać Shenmue III z Yakuzą 3 która wyszła 10 lat wcześniej. Już wtedy Yakuza w swojej trzeciej odsłonie poszła dużo bardziej do przodu niż zrobiło to Shenmue w 2019 roku. Jak mniemam z tej zremasterowanej kolekcji to Y3 jest najkrótsza więc wiem już co będę robił przez następne tygodnie. Ale port na PC to jest straszny syf...

A ja w Star Wars: Galactic Battlegrounds grałem/gram czyli takie kosmiczne Age of Empires 2 te same ustawienia i mechaniki, jednostki fajne ale w sumie mało i takie same choć różnie wyglądają w AoE 2 właśnie tego nie lubiłem - te same jednostki dla arabów i europejczyków tylko jakiś specjalny żołnierz ( Berserker , samuraj ). Fajna gra :D

Ufff skończyłem Indiane Jonesa na Wii, było kilka mocniej irytujacych momentów ale jest to dość stara gra na dość stara konsole. Mimo wszystko bawiłem się dobrze. Ot takie 6.5 W porywach do 7.5/10.

Teraz na tapecie:
Immortals Fenyx Rising, z jednej strony mega fajne czasem pomysły na wykonanie zagadek. Z drugiej bezwładność i nieprecyzyjnosc ruchu postaci potrafi doprowadzić do szewskiej pasji. Jest to na prawdę zaskakująco udana podroba BotW ale do kunsztu N trochę jeszcze brakuje. Niemniej fabuła potrafi rozbawic i gra nawet po 15 godzinach Nadal jest zaskakująca. Jak na razie solidne 8/10.

Hitman 3 ogrywam sobie cała trylogię przeniesiona i odnowiona w trójce. Jak już dojdę do Mapek z Hitmana 3 to napiszę coś więcej.

Dzisiaj wpadła taka urocza kolekcjonerka Little Nightmares 2, i po pobraniu zaledwie godziny, już wiem że naprawili to co mnie najbardziej irytowalo w jedynce. Czyli poczucie głębi. Przez co ginelismy czesto nie z własnej winy.

Oraz

Super Mario 3D World + Bowsers Fury, wskoczylem od razu do BF, i mega się zaskoczyła że zrobili ten dodatek jako duża otwarta mape. Mamy taki remix pomysłów z 64, Sunshine 3d World, Odyssey. Z tego co Internet mówi, to taki dodatek na 8-12 godzin więc lepsze to niż funky Kong Z tropical freeze :p

GRID Autosport, 27h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, może jestem gdzieś w połowie szybko patrząc. Co mi się nie podoba to żeby móc jeździć w zawodach w barwach Ravenwestu (dla aczików) to muszę powtarzać mistrzostwa które już wygrałem. To jest akurat słabe.

Yakuza 3 Remastered, 59,5h Z okazji 60 godzin grania powrót po wielu godzinach na Okinawę. Od samego początku nie planowałem wymaksowywać tej starej Yakuzy 3 aż tak bardzo jak nowszych części ale planowałem zrobić przynajmniej wszystkie misje poboczne. I tu się pojawia problem. Jedna z misji pobocznych jest odblokowywana po osiągnieciu dobrego wyniku w golfie. A w golfa jestem tutaj fatalny :( No więc wietrzę problemy niestety. A tak poza tym to super gra, mimo iż trochę drewniana z racji wieku. System walki jest trochę wnerwiający jak przeciwnicy tak namiętnie wszystko blokują. Koloseum też nie wiem czy będą kończył przez to...

GRID Autosport, 33h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, może jestem gdzieś w połowie szybko patrząc. Skończyłem pierwsze etapy w każdej dyscyplinie i teraz wreszcie dostałem jakieś nowe autka.

Yakuza 3 Remastered, 85h, skończone Tydzień temu pisałem że może być problem z golfem ale o dziwo relatywnie szybko się udało ogarnąć, koloseum to chyba z 5 godzin tłukłem dla aczika. Już szykowałem się do ponownego starcia z Amonem gdy okazało się że oprócz zrobienia wszystkich pozostałych zadań pobocznych, złapania wszystkich hitmanów trzeba także zrobić wszystkie treningi u Minamidy które wcześniej olałem. To wcale nie było takie proste jak się wydawało. A później został już Amon. O dziwo poszło lepiej niż się spodziewałem, padł za 2 razem. Wygrałbym za pierwszym ale skończyły mi się słabe napoje które zapomniałem przed walką wymienić na mocniejsze. Potem został już tylko finał fabuły, który zawsze jest prostszy niż Amon i koniec gry. Powiem tak, jak Y3 jest najgorszą częścią to ja chciałbym żeby wszystkie znane serie miały takie dobre najgorsze odsłony.

Yakuza 4 Remastered, 5h Niby ta sama gra, ta sama mapa ale bohater zupełnie nowy. W porównaniu do Y3 to naprawdę czuć taki powiew świeżości. Czuć że gra jest nowsza, że jest jej już bliżej do 0 i Kiwami 1. Kamurocho trochę rozbudowane bo doszły podziemia i dachy więc jest jakaś nowość. Nowy główny bohater mi się podoba, jest zupełnie inny niż Wujek Kaz, bardzo ciekawa postać. Fabuły to na razie to zbyt wiele nie widziałem ale jestem ciekaw jak to się rozwinie i jak nasz biedny Kiryu znowu zostanie w to wciągnięty.

GRID Autosport, 40h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, jestem chyba trochę za połową. Zaczynam powoli się zastanawiać czy aby nie za dużo jest tutaj tej zawartości.

Yakuza 4 Remastered, 39h Jakoś tak naprawdę bez tego wujka Kaza to jakby to nie Yakuza była, tylko jakiś spinoff. Po skończeniu z kreatorem hostessy u Akiyamy teraz drugi bohater ma jako poboczną aktywność kreator wojownika, który na pierwszy rzut oka wygląda jak coś dużo ciekawszego niż dodatkowa fucha pierwszego bohatera. Ten kreator hostessy który był już w Yakuzie 3 to chyba jest najgorsza opcjonalna aktywność z jaką się spotkałem w serii, nudne to dziadostwo strasznie i nic w sumie nie wnosi. Aż dziw że z tej strasznie słabej aktywności narodziła się najlepsza aktywność poboczna nie tylko w Yakuzie ale we wszystkich grach czyli zarządzanie całym klubem z hostessami w Yakuzie 0, które jest tam zrobione o 10 klas lepiej. Drugi bohater w Y4 już trochę bardziej przywodzi na myśl typowe Yakuzowe klimaty tym bardziej że mamy tutaj trochę starych wątków z czasów jeszcze sprzed Yakuzy 0. Tenis stołowy debiutuje jako nowa minigierka i mam wrażenie że poziom trudności jest oszukany. W trakcie trwania jednego seta przeciwniczka zawsze na początku gra słabiej niż na końcu, objawia się to przede wszystkim dużo dłuższymi wymianami gdzie na początku seta trwają one czasami mniej niż 10 odbić by pod koniec trwać nawet 40 odbić.

NieR: Automata (34h) - Na razie ukończyłem ścieżkę A i było tylko ok, tzn. gameplayowo jest według mnie świetnie, Platinum jak zawsze nie zawodzi w aspekcie slasherowym, fabuła natomiast po prostu była i nic w sumie na razie o niej powiedzieć nie można, bo rozwija się ona dopiero przy kolejnych przejściach, więc do zobaczenia za jakiś czas. ;)

SEUM: Speedrunners from Hell (5,4h) - Ciekawa i wymagająca platformówka z pierwszej osoby, którą porównałbym na szybko do Super Meat Boya. Masa poziomów na których musimy mierzyć się z licznikiem czasowym, ale też zagrożeniami typu kolce, piły tarczowe i inne pociski ogniowe. Całość okraszona została niezłą muzyką metalową.

Shadow of the Tomb Raider (pewnie coś koło 6 godzin) - Nie jestem fanem nowych Tomb Raiderów, więc gdyby nie rozdawnictwo w abonamencie Playstation Plus to najpewniej bym po nią nie sięgnął, ale jako, że dostałem ją za darmo to postanowiłem ją ograć, chociaż idzie mi to trochę powoli. Często się słyszy, że jest to najsłabsza część nowej trylogii, ale jak na razie podoba mi się bardziej od odsłony z 2013, słyszałem też, że jest tu nieco za mało strzelania (lub ogólnie walki), ale jak na razie jest to według mnie w miarę dobrze wyważone, ale nie wiem, nie przeszedłem gry, więc może z czasem faktycznie będzie nieco brakować starć z przeciwnikami.

Outriders demo (1,6h) - Nie czekam zbytnio na tę produkcję, ale postanowiłem zagrać w demo, skoro można. Fabularnie zapowiada się enigmatycznie i interesująco, jestem ciekaw w jakim kierunku podąży fabuła. Jeśli chodzi o rozgrywkę to w skrócie jest to takie połączenie Gears of War z Destiny, mamy typową strzelaninę z systemem osłon wzbogaconą o tonę lootu. Gra się według mnie przyjemnie, nie mogę się do niczego zbytnio przyczepić, ale arcydzieło to to raczej nie będzie.

GRID Autosport, 44h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, jestem chyba trochę za połową. Zaczynam powoli się zastanawiać czy aby nie za dużo jest tutaj tej zawartości.

Yakuza 4 Remastered, 66h No wreszcie po 65h grania wracamy do grania jako wujek Kaz. Strasznie mało Yakuzy w tej Yakuzie, tak jakby to był jakiś spinoff. A gdy gramy jako Tanimura policjant to przecież jakby to był Judgment. Jest ta czwórka bohaterów tutaj ale jakoś tak mam wrażenie że w sumie trochę mało czasu z kadzą z tych postaci spędzamy, i z każdą kolejną coraz mniej. I to że wszyscy są "ściśnięci" równocześnie w małym Kamurocho też tak trochę sprawia słabe wrażenie. Przed zagraniem myślałem że jest tu jakaś nowa lokacje a tu nic. Fabuła jest ok, ale mam wrażenie że dosyć słabo się rozwija i cały czas stoi w miejscu a my tylko co jakiś czas odkrywamy coś nowego w związku z wydarzeniami które działy się jeszcze przed Yakuzą 0. Najlepszy z nowych bohaterów zdecydowanie Akiyama ale akurat on to ma najmniej wspólnego z wydarzeniami z 1985 roku a to on dostał najwięcej czasu antenowego.

GRID Autosport, 52h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, jestem już jednak raczej bliżej końca niż dalej. Zaczynam powoli się zastanawiać czy aby nie za dużo jest tutaj tej zawartości.

Yakuza 4 Remastered, 89h, skończone Koniec. Mało trochę tej Yakuzy w tej Yakuzie 4. W zasadzie przez 80% gry czujemy się jakbyśmy grali w jakiś spinoff a nie pełnoprawną odsłonę. Naprawdę bez wujka Kaza to tak jakoś nie ma klimatu. Zaangażowanie Kiryu w to co się dzieje w Y4 to czysty przypadek a nawet dwa. Bardzo podobał mi się Akiyama ale co on w zasadzie w tej grze zrobił poza tym że był fajną postacią? Saejima bardzo ciekawa postać ale czasu antenowego to akurat on zbyt dużo nie dostał. Tanimura chyba najwięcej odkrywa intrygi i tego wszystkiego ale jako postać meh, jego system walki także zdecydowanie najgorszy ze wszystkich bohaterów. Ogólnie mam wrażenie że fabuła zbyt mocno skupia się na retrospekcjach i na tym co działo się w przeszłości a nie na tym co dzieje się obecnie. Przez to niestety oceniam Yakuzę 4 najgorzej ze wszystkich części w jakie grałem.

Postanowiłem teraz zrobić sobie chociaż tydzień przerwy przed wielką Yakuzą 5 i spróbować wrócić do Shenmue III. O matku, jaki to jest dramat w porównaniu do tych starych Yakuz...

Nic tak nie uspokaja, jak uprawa rzepy.

https://www.gry-online.pl/gry/valheim/za5c11

W środowisku Microsoftu pojawiło się sporo ciekawych nowości z których postanowiłem skorzystać.
- Dishonored - Postanowiłem nadrobić gry od studia Arkane o których słyszałem wiele dobrego a jakoś tak nigdy nie było nam po drodze. W Dishonored podoba mi się praktycznie wszystko. Specyficzny styl graficzny sprawia że tytuł się praktycznie nie starzeje, wolność w wyborze sposobu wykonywania zadań sprawia ogromną satysfakcję.
To jeden z ciekawszych tytułów którymi ostatnio się bawiłem.
- Prey - A to druga z gier w/w studia. Tutaj póki co ledwo liznąłem temat jednak sam początek mocno mnie zainteresował i napewno spędzę więcej czasu z tytułem w ten weekend.
- Outriders - To demko pochłonęła mnie ostatnio bez reszty. Przeszedłem całą dostępną zawartość dwoma klasami postaci i mam zamiar ukończyć pozostałymi. Nie mogę się już doczekać pełnej wersji żeby móc się bez reszty zatopić w tej znakomitej grze.
Miodne strzelanie, satysfakcjonujący rozwój postaci i ciekawa angażująca fabuła, czego chcieć więcej?

GRID Autosport, 64h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, jestem już jednak bliżej końca niż dalej. Zaczynam powoli się zastanawiać czy aby nie za dużo jest tutaj tej zawartości.

Shenmue III, 32h Ehhh to Shenmue. Pamiętam jak grałem w pierwsze Shenmue pierwszy raz w 2018 roku już po Yakuzie 0 to całkiem mi się podobało, nawet mi imponowało pod paroma względami jak na tak starą grę. Teraz to ogrywanie Shenmue III tak trafiło akurat na starsze Yakuzy 3-4 i muszę powiedzieć że to nowe Shenmue w porównaniu ze starymi Yakuzami wypada gorzej niż stare Shenmue w porównaniu z nowszą Yakuzą. Aż ciężko sobie to uzmysłowić. Pierwsze dwie części Shenmue były specyficznymi grami, to były początki gier 3D z otwartym światem kilka lat przed takim GTA III. Te gry były wolne bo sporo czasu spędzaliśmy na bieganiu w kółku i pytaniu się napotkanych npc o dosłownie wszystko; o chińczyków, o fryzjera czy o kultowych sailorów. To miało swój niewątpliwy urok. Ale mam wrażenie że Shenmue III jest jeszcze wolniejszą grą niż poprzedniczki. Tutaj tego nudzenia jest jeszcze więcej. Ale co gorsza, fabuła stoi w miejscu od początku gry i w każdej z dwóch lokacji do których trafiamy w grze schemat jest zawsze tak sam: szukamy kolesia X odkrywając coraz to nowsze miejsca na mapie aż w końcu spotykamy się z wielkim złym bossem, dostajemy od niego w tyłek tak mocno że nie możemy się pozbierać, musimy nauczyć się jakiegoś super techniki aby pokonać ale żeby się jej nauczyć to musimy najpierw uzbierać ileś tam gotówki. Potem trafiamy do drugiej lokacji, która notabene wygląda świetnie, i znowu to samo; dalej szukamy tego samego kolesia aż dostaniemy w ryj i zbieramy pieniążki. Mamy też tutaj super ficzer, można zadzwonić do postaci które spotkaliśmy w poprzednich częściach. No i powraca legendarny wózek widłowy. Na pewno gra bardzo ładnie wygląda graficznie, postacie trochę wypadają niespecjalnie ich animacje także ale otoczenia są naprawdę bardzo dobre. Muszę powiedzieć, że jedynka i dwójka jakoś bardziej mi się podobały. 20 letnią grę zupełnie inaczej człowiek odbiera niż nowość mimo iż są praktycznie identycznymi grami...

U mnie w tym tygodniu The Medium, Gears 5 Hivebusters oraz It takes Two.

Musze powiedziec ze ITT to chyba najlepsza gra coopowa w jaka gralem. Jestem dopiero pod joined drugiego rozdzialu a ilosc mechanik rozwala inne gry kooperacyjne na łopatki.

GRID Autosport, 71h Nie mam za bardzo o czym pisać co tydzień a podejrzewałem że jeszcze trochę będę w to grał bo zawartości jest sporo, jestem już jednak bliżej końca niż dalej. Zaczynam powoli się zastanawiać czy aby nie za dużo jest tutaj tej zawartości.

Shenmue III, 34,5h, skończone Ludzie czekali 18 lat na kolejną część, dali całkiem spor na nią na Kickstarterze a tu dostali takie coś co fabularnie praktycznie nic nie wnosi. Na miejscu Yu Suzukiego to ja bym zrobił wszystko aby w Shenmue III skończyć historię i nie męczyć ludzi czekaniem na kolejne gry cholera wie jak długo. Ile on jeszcze chce tych gier zrobić? 4? Litości. Mamy też tutaj super ficzer, można zadzwonić do postaci które spotkaliśmy w poprzednich częściach w tym do naszej "dziewczyny" z jedynki aby pochwalić się naszą nową "dziewczyną" i potwierdzić jej przez telefon że jedyne na co ona może biedaczka liczyć to friendzone. No i powraca legendarny wózek widłowy, którym możemy pojeździć. Na pewno gra bardzo ładnie wygląda graficznie, postacie trochę wypadają niespecjalnie ich animacje także ale otoczenia są naprawdę bardzo dobre. Widać na co poszła kasa ale to chyba nie to jest kluczowe. Muszę powiedzieć, że jedynka i dwójka jakoś bardziej mi się podobały. 20 letnią grę zupełnie inaczej człowiek odbiera niż nowość mimo iż są praktycznie identycznymi grami. Ja co prawda nie czekałem 18 lat na kolejną część tylko 2 ale i tak jestem zawiedziony. Nie da się ukryć że jest to Shenmue, ze wszystkimi swoimi wadami i zaletami ale te wady i zalety zupełnie inaczej ważą w grze z 1999 roku a inaczej w grze z 2019...

Yakuza 5 Remastered, 8,5h Już na dzień dobry otrzymałem to czego najbardziej brakowało mi w Yakuzie 4 czyli zupełnie nowa lokacje. Kamurocho było po prostu zbyt małe na czwórkę bohaterów Y4. Tutaj na start mamy zupełnie nowe miejsce i z tego co się orientuję to nie koniec. Z tej zremasterowanej kolekcji najbardziej czekałem na Y5 bo szalenie chciałem spróbować wreszcie jazdy samochodami w serii. I to jeszcze dodatkowo misje taksówką. I nawet wyścigi są. Klękajcie narody. Jeżeli chodzi o poboczne aktywności w Y4 to kreator hostessy czy wojownika były solidne ale do aktywności z Yakuzy 0 to było im daleko. Tutaj natomiast kariera taksówkarza Wujka Kaza już naprawdę przywodzi na myśl to co dzieje się w Zero; jest jakaś fabułka itd. Naprawdę wygląda to bardzo dobrze. Wizyta u hostessy w klubie dużo bardziej rozbudowana niż to co było w Y3 i Y4. Reszta w sumie bez większych zaskoczeń na razie. Stara dobra Yakuza.

Ostatnio mam więcej czasu na gaming więc ogrywać równolegle nieco więcej tytułów, a oto one:
- Gears of War: Ultimate Edition - Czułem ostatnio ogromny niedosyt Gearsów. Owszem, pogrywałem czasami online w piąteczkę ale strasznie mi brakowało tej fabuły o facetach którzy "nie jedzą miodu tylko żują pszczoły" odziani w kilkadziesiąt kilogramów żelastwa. Przypomniało mi się że jest nowsza wersja jedyneczki i... wsiąknąłem bez reszty. Jestem w piątym akcie i już mi smutno z wiedzą jak blisko koniec.
- Outriders - Zdania na temat tej gry są podzielone, natomiast moje jest bardzo sprecyzowane... uwielbiam. Podoba mi się ten świat, nareszcie postapo które nie nawiązuje do jakiegoś retrofuturyzmu którego nienawidzę, taki Mad Max tylko z niezłą fabułą dla odmiany.
Walka miodna i przyjemna, jeśli grasz na najwyższym osiągniętym poziomie świata to względnie wymagająca.
Czuję że spędzę tu kilkadziesiąt godzin, może kilkaset jeśli pojawi się nowa zawartoś. Świetna rzecz.
- Rise of the Tomb Rider - Odkąd Pani Lara zaczęła udawać Natana zacząłem do niej pałać wielką sympatią. Pierwszy z "nowych" Tomb Riderów to był świetny gameplay ale fabuła była naprawdę kiepściutka, dodatkowo okraszona żenującym polskim dubbingiem (jeszcze się wtedy nie nauczyli że gra to k**** nie kreskówka), niemniej ukończyłem z nieukrywaną przyjemnością.
Sequel jest już dużo lepszy w kwestiach fabularnych i o dziwo jeszcze lepszy gamplayowo.
Nie jest to tytuł który się kupuje na premierę, ale Microsoft sprzedawał to (i chyba jeszcze parę dni będzie sprzedawał) za 25 zł w pakiecie z kilkoma DLC więc skorzystałem i ochoczo czekam na promocję na część trzecią.
- Metal Gear Solid 5: Phantom Pain - Sandbox idealny? Dla mnie tak. Gry Kojimy zainteresowały mnie kilka miesięcy temu i wiele mam do nadrobienia ale po Death Stranding, MGS 4 oraz Ground Zeroes po prostu wiem że podejście tego typa do gamingu to jest objawienie.
Za mną jakieś 15 godzin ale jeśli wierzyć recenzentom to kolejne 100 jeszcze na mnie czeka. Znakomita gra.

Cały czas ogrywam AC Origins. Mam już na liczniku 70 godzin i coś czuję że zostało kilka godzina do końca. Fajnie mi się gra w tą grę. Nawet te głupie znaczniki przestały mi przeszkadzać. Szkoda że duża część mapy jest pusta.
Dodatkowo ściągam sobie Days Gone.

Fallout 2. Mimo upływu lat dalej gra mi się w to świetnie. W obecnej chwili pracuję w Gecko nad przywróceniem Krążownika Szos do życia. Zostało mi już tam kilka pomniejszych misji do ukończenia i ruszam na Redding czyścić kopalnie z odpadów H. R. Gigera okrężną drogą by się dozbroić w RNK (Bozar już czeka, mwahahaha).

Prócz tego przymierzam się do Rusty i Brandish 2 na PC-98. Jedne z niewielu gier na ten sprzęt, które doczekały się angielskiego tłumaczenia.

Ostatnio ciężko mi się do czegokolwiek porządnie zabrać. Zaczynam coś, a potem przez miesiąc w nic mi się nie chce grać, ale na ten moment wygląda to u mnie tak:
Bioshock - Po kilku pierwszych godzinach praktycznie mi się w to nie chciało grać, ale w pewnym momencie najzwyczajniej się zmusiłem, by ograć do końca i dzięki temu się wciągnąłem. Grę ukończyłem z dobrym zakończeniem i czekam na dobry moment, by zacząć dwójkę. :)

Metro 2033 - Ostatnio dawali za darmo to postanowiłem sobie odświeżyć jedną z moich ulubionych gier z dzieciństwa, która zachęciła mnie także do przeczytania książki (co skończyło się potem zamiłowaniem do czytania) i bawiłem się dobrze. Już parę razy mówiłem na forum, że jeśli chodzi o gameplay to wolę zdecydowanie Redux, strasznie brakowało mi tutaj porządnego skradania, to klimatycznie według mnie oryginał wypada lepiej. Wszystko jest brudniejsze, bardziej ponure i uwielbiam to. :D

Control - Całkiem przyjemna strzelanina z obłędnym klimatem. Strasznie podoba mi się mechanika telekinezy, miło się rzuca przypadkowymi rzeczami w przeciwników. ;)

Blackguards - Całkiem dobre, taktyczne RPG w mrocznym klimacie. Fabuła posuwa się powoli, ale jest dość ciekawie. Osobiście jest mi trochę szkoda,, że nie jest to klasyczna gra RPG w stylu Baldurów czy innego Pillars of Eternity, ale z tego co się orientuję gra mocno korzysta z mechaniki gry stołowej na której została oparta (czy coś takiego). No i trochę meh jest to, że gra jest nastawiona głównie na walkę.
Jest trudno i słyszałem, że jak się beznadziejnie rozwinie postać to potem nie ma szans, by to przejść, więc trochę się martwię, że w pewnym momencie po prostu nie dam rady, a mam spore podstawy do tego, bo... po prostu nie ogarniam jak działa tutaj to rozwijanie postaci.

No i po drodze jest też gdzieś NieR: Automata, w której chcę skończyć kolejne 2 ścieżki, ale jakoś nie mogę się za to zabrać.

GRID Autosport, 75h Już naprawdę widzę koniec przed sobą. Jeszcze tylko ostatnie mistrzostwa GRID i muszę Ravenwestem coś powygrywać dla aczików. Jak na grę wyścigową na torach to zdecydowanie za długa jest ta gra. GRID 2019 ma o ponad połowę mniej zawartości. No ale tutaj jest lepszy model jazdy...

Yakuza 5 Remastered, 70h Z tej zremasterowanej kolekcji to Y5 podoba mi się najbardziej. Fabuła jest dużo lepsza niż w Y3 i Y4, nie jesteśmy stłoczeni ze wszystkimi bohaterami w Kamurocho tylko mamy inne nowe lokacje i sporo urozmaiceń rozgrywki. Mamy misję taksówkarza i wyścigi, mamy polowania a teraz jeszcze mamy symulator idolki. Widziałem na Steamku wątek gdzie ludzie płakali i pytali się czy można pominąć część gry z Haruką a dla mnie to jest właśnie jak dotychczas najlepsza część gry. Bardzo to odświerzające, przez jakieś 12 godzin grania nie było żadnej walki tylko taniec i inne aktywności którymi zajmuje się idolka. Strasznie słodka rzecz. Ciężko się do czegokolwiek przyczepić tak naprawdę. Wszystko jest tu bardzo dobre.

Teardown Gra u mnie ma bardzo długie czasy ładowania, ale zdecydowanie wiem dlaczego. Cały świat jest z małych kwadracików, które można do woli demolować. Super sandboxowa gra. Nie mogę się oderwać od niej :)

Tech Support: Error Unknown - miałem tą grę na oku już od jakiegoś czasu, aż w końcu dorwałem na wyprzedaży za niecałe 3 dolce. Prosta z pozoru gra w której wcielamy się w pracownika call center w dużej korporacji. Klimatem trochę przypomina Orwella, mamy do czynienia z podwójnym dnem i dystopijną wizją gdzie korpo chce sprawować kontrolę nad obywatelami. Jak ktoś lubi takie rzeczy, wciąga jak bagno.

F1 2020 - w dalszym ciągu kontynuuję tryb My Team, mimo ponad 200 już godzin na liczniku nadal mam ochotę się ścigać. Jestem w sezonie czwartym z max. dziesięciu, tak więc jeszcze dużo Grand Prix do zdobycia :)

GRID Autosport, 84h, skończone Wreszcie koniec. Nie sądziłem że tak się da ale gra ma zdecydowanie zbyt dużo zawartości jak na grę wyścigową na torach. Bardzo dobry model jazdy to jest niewątpliwie spora zaleta ale jednak mimo wszystko jazda w kółko po tych samych trasach przez tyle godzin nie jest zbyt pasjonującym zajęciem.

Yakuza 5 Remastered, 102h To już oficjalnie druga najdłuższa Yakuza w jaką gram. Gra jest niewątpliwie świetna, najlepsza ze zremasterowanej kolekcji ale akurat mini gierka z wyścigami kurczaków to jest bardzo słaba. Okropny grind, okropny. Trening naszego kurczaka i doprowadzenie go na szczyt to zajęcie na kilka godzin na które składa się latanie w kółku do sklepu po kolejne przedmioty za które płacimy trenerom. Ta minigierka jest wyjątkowo rozbudowana jak na poboczną drugorzędną minigierkę dedykowaną dla danej postaci w porównaniu do minigierek innych postaci ale ten grind zabiera całą przyjemność.

Ostatnio doświadczam "wypalenia growego", gdzie po prostu nie mam ochoty nic grać. Jednak siedząc w sobotę wieczorem, poprzeglądałem sobie swoją bibliotekę na GoGu i znalazłem SOMA. Od jakiegoś czasu myślałem, żeby w nią zagrać, ale nigdy jakoś specjalnie nie lubiłem horrorów, to nie mój typ gry. Jednak gra ma tak zwany "Safe mode", na którym nie musisz przejmować się potworami. To znaczy nadal są, nadal są całkiem creepy, ale nie muszę się przejmować, że mnie zabiją.

Dzięki temu mogłem przejść sobie po prostu fabułę i przyznam, że to jedno z najdziwniejszych doświadczeń. Całość zamknęła się w około 10 godzinach, a ja nie wiem do końca co o tym myśleć. Z jednej strony pytanie czy to się działo naprawdę, czy może to jeden wielki koszmar, a bohater niedługo się obudzi, z drugiej zagłębiałem się w historię podwodnego kompleksu stworzonego przez garstkę ocalałych ludzi i ich projekt "uratowania" ludzkości przed wyginięciem, z trzeciej pojawiały się rozważania protagonisty nad sensem życia i bytu jako takiego, czym w ogóle ten "byt" jest.

Na nic nie otrzymałem konkretnej odpowiedzi, wszystko było mętne niczym woda oceanu, w którym rozgrywała się akcja gry. Czy to dobrze czy źle? Ani to, ani to. Gra pozostawia spore pole do interpretacji i nie chce narzucać swojej wizji, a można te rozważania nawet kompletnie porzucić i powspominać ten niesamowity kompleks podwodnych baz i życie w nim, zapisanym na różnorakich padach czy kartkach, a nawet z samego otoczenia. To zdecydowanie jedna z tych gier, których trzeba doświadczyć samemu i jak najbardziej ją polecam, zarówno fanom horroru, jak i tym którzy wolą zagłębić się w ciekawą fabułę. Chociaż nawet na "Safe mode" da się podskoczyć od czasu do czasu, także warto to wziąć pod uwagę.

Hitchhiker - A Mystery Game, 2h No wreszcie jakaś nowa produkcja, pierwsza nowa gra z tego roku a mamy koniec kwietnia. Najs. Już wiem że nie będę miał z czego złożyć listy TOP 10 najlepszych gier tego roku. Tytuł tej gry bardzo dobrze do niej pasuje. Jesteśmy Hitchhikerem a cała gra to jedno wielkie Mystery. Chodzi tutaj o to że jesteśmy jakimś kolesiem który nic nie pamięta, jest autostopowiczem i po prostu gada z ludźmi którzy go podwożą. Oczywiście to nie jest takie proste, wszystko wygląda jak jakaś podróż w głąb umysłu, nie jak coś rzeczywistego. Jestem w sumie ciekaw jak to się rozwinie, do czego tu niby dojdziemy. Momentami jest dosyć dziwnie.

Yakuza 5 Remastered, 132h Jeszcze kilka godzin i przebity zostanie wynik Yakuzy 0 i to Y5 będzie oficjalnie najdłuższą częścią. Jestem już w finale, teraz już tylko kończę wszystko co zostało opcjonalnego do zrobienia i lecimy finał fabuły. Koloseum jest strasznie męczące, dużo mniej przyjemne niż w Yakuzie 4. Przeciwnicy mają czasami po 4-5 pasków życia więc strasznie się to wszystko dłuży.

Dawno tu nie zaglądałem. Obecnie gram w Tokyo Xanadu eX+ (PS4). Mniej znana ale dobra gra od Nihon Falcom. I dośc sporo "mrugnięć okiem" w stronę The Legend of Heroes. Serii Ys nie ruszałem ale pewnie też coś z niej jest.

https://www.twitch.tv/videos/1000604460

Hitchhiker - A Mystery Game, 2,5h, skończone No tak średnio wyszło bym powiedział. Zakończenie takie trochę słabe, bardzo nagłe i w sumie mało mówiące. No niby chodzi o to, że szukamy zaginionej dziewczyny ale sposób w jaki to robimy jest dosyć dziwny. Niby w biegiem gry cały czas sobie coś przypominamy z naszej przeszłości ale w ostatecznym rozrachunku nic do nie daje. Skaczemy trochę po różnych losowych ludziach z którymi gadamy i w sumie gra próbuje opowiedzieć niby jakąś historię, zaaprobować jakąś tajemnicę i intrygę ale mam wrażenie że nic nie zostało do końca wyjaśniona a gra się wzięła i skończyła waląc jakimś ogólnikiem w stylu że zawsze jest czas aby naprawić własne błędy czy cuś takiego. Gra ładnie wygląda, jest tam jakiś klimacik, dialogi w miarę niezłe, dobrze nagrane głosy ale tak trochę zbyt mało treści.

Yakuza 5 Remastered, 139h, skończone No i oficjalnie Yakuza 5 stałą się najdłuższą Yakuzą wyprzedzając 0 o kilka godzin. Zdecydowanie Y5 najlepsza z tej zremasterowanej kolekcji. Zdecydowanie najlepsza fabuła i najwięcej bardzo dobrej zawartości. Nowe lokacje bardzo dobrze wypadają naprawiając największą bolączkę Y4. Poboczne aktywności bohaterów znowu bardzo dobrze: jazda taxi, polowanie, symulator idolki i bejsbol. Super gra, ostatecznie 3 najlepsza Yakuza według mnie po 0 i Kiwami 2. Zaliczyłem 3 Yakuzy w 3 miesiące więc teraz muszę się udać na solidny odpoczynek od serii...

Dungeon Siege III, 3,5 Trochę taka niezbyt lubiana gra. Ale pamiętam że gdy grałem na premierę to bardzo mi się podobała mimo iż nigdy nie przepadłem za izometrycznymi grami. Podobno dużo gorsza niż poprzednie części ale ja w nie nie grałem wiec nie mam porównania. Obiecałem sobie zmierzyć się ponownie z Divinity: Original Sin ale uznałem że najpierw na rozgrzewkę przejdę sobie coś nie do końca może takiego samego ale choć trochę podobnego. DSIII to nie jest taki pełnoprawny cRPG tylko bardziej hack'n'slash. I muszę powiedzieć że gra się w niego całkiem nieźle, nie jest to żaden cud świata ale całkiem solidna produkcja.

Dungeon Siege III, 11,5h Naprawdę bardzo solidny hack'n'slash. Nie ma za co bardzo szczególnie pochwalić, ale nie ma też za bardzo za co szczególnie zganić. Fabuła w miarę ok, żadne kosmosy ale jest wszystko dobrze zarysowane. System walki bardzo solidny, gra na normalnym poziomie trudności nie jest wcale jakaś super łatwa, więc gra oferuje jakieś nienajgorsze wyzwanie. Idziemy cały czas do przodu, przemierzamy kolejne lokacje. Już raczej zbliżam się do końca, więc gra nie należy do najdłuższych ale gra się w miarę przyjemnie.

The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV, 4h Nadeszła wreszcie wielka chwila, czas skończyć tę wspaniałą sagę... w oczekiwaniu na start kolejnej. Cold Steel III był cudowną, świetną grą, najlepszym jRPGiem w jakim grałem w życiu i teraz czas na wielkie zwieńczenie poprzednich 8 gier w serii. Standardowy prolog trwający 4 godziny jest podzielony na dwie części, w pierwszej gramy jako bohaterowie części serii sprzed Cold Steela natomiast w drugiej części wracamy do nowej klasy VII. Tutaj dwie rzeczy, pierwsza: czuć taki depresyjny klimat, klimat tego że wszystko poszło w diabły, poniesione zostały straty a świat ma poważny problem, oraz druga: stara klasa VII jest całkowicie bezużyteczna bez Reana, który siedzi gdzieś tam skuty w podziemiach i przechodzi wiedźmińską mutację bo włosy mu się wybielają. Co oni robili przez dwa tygodnie od wydarzeń z CSIII? Siedzieli na dupach, zamartwiali się, wpadali w depresję oraz czekali aż nowa klasa VII się łaskawie obudzi. Zrobić coś z zaistniałą sytuacją? Nie. Spróbować uratować swojego lidera i tego który jest dla nich najważniejszy? W żadnym razie. To było strasznie słabe. Nowa klasa VII okazała się mieć dużo więcej woli i determinacji aby od razu bo wybudzeniu ze śpiączki coś zrobić, musieli wydrzeć ryja na swoich starszych kolegów aby się ogarnęli. Nie jestem fanem nowej klasy VII ale to co tu odwaliła stara to ludzkie pojęcie przechodzi...

Ja ostatnio wróciłem sobie do Gothica II NK, ale nie gram w podstawkę, tylko w moda Cienie Przeszłości opowiadającym wydarzenia na ok. poł roku przed przybyciem Bezimiennego do Górniczej Doliny. Na ten moment (a spędziłem w nim już jakieś 8 godzin) jestem nim oczarowany. Pod względem dopracowania szczegółów jest to mod wybitny. Ciężko mi jest jedynie ocenić fabułę, bo tak na oko została mi może trochę mniej niż połowa gry, więc jeszcze sporo nie widziałem, ale pod każdym innym względem na ten moment jest to absolutne 10/10. Jeśli fabuła dorówna wszystkim pozostałym elementom, to w zasadzie można go nazywać nieoficjalnym dodatkiem. Nawet polski dubbing został świetnie wykonany.

25h w Tokyo Xanadu eX+ (PS4). Wrescie gra zaczęła mnie wciągać na dobre. 4 rozdział, fajne są smaczki z innych gier Nihon Falcom. ;)

No i nie może (jak na razie) zabraknąć ME3 online.

https://www.youtube.com/watch?v=aqG_XGZZ88Q&list=PLwVnCPfCL2NeEXB8ywWJSLdBmex80axuO

Pierwszego dnia weekendu przeszedłem oba dodatki do Bioshock Infinite mianowicie [bBurial at Sea episode 1 & 2 i dla mnie mimo że wciąż bardzo dobre to jednak wyraźny regres względem podstawki, troche bazowały na nostalgii po Infinite i tego że znowu można było w tym świecie pobyć z ulubionymi protagonistami. I ogólnie po przejściu czuje sie ten smutek że już ich nie zobacze, co chyba cechuje dobrą gre :) Jestem zaskoczony że fps wzbudził we mnie tyle emocji, zawsze byłem zdania że bohatera którego nie widze nie jestem w stanie polubić/ zwiazac sie emocjonalnie z nim a tu prosze

A co do drugiej części weekendu to kilka dno temu odpaliłem ten xbox game pass za 4zł za 3 miesiące ( nie miałem nigdy bo raczej jestem graczem PS) i zaznaczyłem sobie trzy tytuły Tell me Why[\b] Nier Automata, Outlast 2. Zaczne od tego pierwszego podkreślonego bo akurat fabularne historie z małą ilością gameplayu to mój ulubiony gatunek :) No i gierka na jeden dzień wiec idealnie na niedziele

Dungeon Siege III, 14h Już chyba miałem ze 3 finałowe walki, i ciągle sądziłem że ta aktualna to będzie ta ostatnia a tu nie, gra ogólnie nie chce się skończyć. Final boss ciągle ucieka przez co gra się przedłuża. A jako że nawet na normalnym poziomie gra nie jest wcale taka łatwa to momentami dochodzi do zapaści nerwowej gdy musimy powtarzać walkę z 10 razy...

The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV, 41h No tego to się nie spodziewałem, ponad 40 godzin na liczniku, skończony pierwszy akt a dalej gramy bez głównego bohatera. To tak jakby w Wiedźmina 3 przez pierwsze 1/3 gry nie gralibyśmy Gerwantem. Szok. Przed zagraniem zastanawiałem się co tu się wydarzy, jak to wszystko co się wydarzyło na koniec CSIII będziemy dokręcać, a teraz muszę się zastanawiać nad tym ile jeszcze grania nim nasz bohater się pojawi. Ale gra się super dobrze, mój ulubiony turowy system walki powraca i jest tak dobry jak pamiętam. Jak na razie najdłuższa walka trwała 17 minut, jakieś wielkie bydle. Ogólnie mam wrażenie że jest trochę trudniej na normalu niż w poprzedniej części. Ten pierwszy akt bez Reana to jak dla mnie taki przedłużony prolog był ale już parę w miarę ciekawych rzeczy się zadziało, odwiedziliśmy jakieś nowe miejsca w przeciwieństwie do CSII gdzie mam wrażenie że cała gra to były stare lokacje z jedynki. Jest bardzo dobrze a najlepsze mam nadzieję wciąż przede mną.

Po paru miesiącach znowu wróciłem do giercowania (mam nadzieję, że tym razem na dłużej).

Grand Theft Auto IV (25h - skończone) - przygody Niko dalej się fantastycznie trzymają. Jest mrocznie, dosyć smutno, ale prawdziwie. Zdecydowanie wraz z San Andreas mamy tu do czynienia z najlepiej napisaną fabułą i postaciami w serii, które niestety często są dosyć mocno pomijane (np. Little Jacob). Pod względem fizyki i grafiki to dalej najwyższa półka, lecz niestety dalej odbija się to w fatalnej optymalizacji nawet 13 lat po premierze. Na sprzęcie, który bez problemu ciągnął Cyberpunka i Valhallę na prawie full, tutaj miałem do czynienia z dosyć częstymi przycinkami, które nie były nawet zależne od ustawień graficznych...

Planet Coaster (27,5h) - ostatnio wróciłem sobie do starusieńkiego Rollercoaster Tycoon 2 (w formie OpenRCT2) i na fali kolejnego zachwytu nad tą fantastyczną serią, postanowiłem nabyć godnego i świeższego spadkobiercę. Ale ta gra jest dobra - już pal licho zarządzanie itp. ale ile ta gra pozwala się kreatywnie wyżyć. Pobawiłem się w sandboxie, teraz robię scenariusze.

Destroy All Humans (1,5h) - pograłem chwilę i już wiem, że mi się mocno spodoba. Bardzo luźna, niezobowiązująca rozwałka z wykorzystaniem fajnych mechanik i okraszona dozą niezwykle sympatycznego humorku :P

Final Fantasy X - Po ukończeniu FF XIII nadal miałem ochotę na coś z tej świetnej serii i jak na zawołanie do GP wskoczył remaster X/X-2 no to korzystam ;). Nie jest to moje pierwsze podejście do tytułu, oryginały z PS2 stoją dumnie na półce ale trzeba przyznać że remaster jest dzisiaj dużo przystępniejszy.
Mass Effect: Andromeda - Brzydkie kaczątko w serii zaczyna mnie powoli wciągać. Kiedy podchodziłem do gry pierwszy raz byłem względnie świeżo po ukończeniu trylogii i ME bez Sheparda i reszty ekipy był dla mnie nie do przyjęcia.
Teraz podchodzę do gry z większym luzem i gra mi się naprawdę przyjemnie, choć (przynajmniej narazie) postacie są słabiej napisane a ich los dużo mniej mnie obchodzi.
Śródziemie: Cień Wojny - Mimo iż jestem wielkim fanem zarówno książek Tolkiena jak i trylogii Jacksona jakoś tak nie po drodze było mi z grami w tym uniwersum. Postanowiłem jednak dać szansę temu tytułowi, narazie popykałem chwilę i myślę że będzie nieźle.

Dungeon Siege III, 15h, skończone Huh, o dziwo okazało się że finałowa walka była sporo prostsza niż kilka wcześniejszych walk z bossami. Dziwne i ciekawe zjawisko. Solidna gra i tyle, żadnych cudów na kiju ale gra się w miarę przyjemnie. Mam wrażenie że gra zostało trochę zbyt mocno zjedzona bo aż tak słaba to ona na pewno nie jest.

The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV, 76h Czy graliście kiedyś w grę w której główny bohater przez pierwsze 45h na ekranie pojawił się w sumie może przez 3 minuty? Ja też nie. W wielu grach przeważnie jest tak ze mamy głównego bohatera który musi zebrać drużynę, tutaj dla odmiany od samego początku mamy drużynę... która musi zebrać bohatera. Ciekawa odmiana. CSIII był bardzo podobny w swojej strukturze do CSI, natomiast teraz CSIV jest bardzo podobny do CSII. A CSII podobał mi się najmniej właśnie przez wzgląd na to że momentami trochę się dłużył i było w nim zbyt dużo zapychaczy. CSIV jak na razie zdecydowanie się nie dłuży ale przynajmniej w drugim akcie więcej jest zapychaczy niż fabuły. Na 9h danej części aktu przypada 5h zapychacza i 4h fabuły co nie jest oszałamiającym wynikiem. Fabuła też mam wrażenie w tym drugim akcie trochę stoi w miejscu, niby są jakieś eventy fabularne ale to tak naprawdę zbieranie pobocznych postaci. Nie ma za bardzo żadnych twistów czy revealów znanych z wcześniejszych odsłon serii. A no i oczywiście praktycznie każda towarzyszka radośnie wyznaje mi swoje uczucia. Wraca karcianka w którą gra się lepiej niż w Hearthstone'a. Dodatkowo pojawił się także poker, blackjack oraz tetris.

God of War 2005 (ukończony) - Kilka dni temu ponownie go ukończyłem i muszę przyznać, że bawiłem się tak samo dobrze jak za pierwszym razem kilka lat temu. Pomimo upływu lat nadal jest piekielnie grywalny.

Gothic II Noc Kruka - mod Cienie Przeszłości - Ostatnio trochę zwolniłem, ale i tak cały czas przybliżam się do końca. Jestem już w 2 z bodajże 3 rozdziałów, więc akcja powinna zacząć przyspieszać.

Jak & Daxter: The Precursor's Legacy - Coś mnie wzięło ostatnio na nostalgiczne powroty, bo jest to kolejna gra, do której wróciłem po paru latach. Pomimo tego, że sporo wydarzeń pamiętam nadal bawię się świetnie, czyli jest dokładnie tak samo jak w przypadku GoW :)

Pograłem sobie trochę wczoraj wieczorem z córami w Mass Effect 3 online (PC) a wcześniej w Tokyo Xanadu eX+ (PS4). Rozdział 4 ukończony. Akihiro dość mocno mi przypominał Walda z Zero/Ao no Kiseki. Nawet hala gdzie spotkał się gang była podobna do tej z Crossbell.

https://youtu.be/j9HcKU9qQ-Y

The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV, 112h Ok, tydzień temu narzekałem trochę na drugi akt więc co w takiej sytuacji może zrobić gra? Na koniec aktu dać taką scenę która spokojnie była nie tylko najlepszą sceną w grze ale jedną z najlepszych (o ile nie najlepszą) sceną w całej serii. Taka scena w trakcie której krzyczy się, płacze, skacze po ścianach, wyłącza grę aby wejść na YT zobaczyć reakcję innych ludzi i przez kilka godzin potem nie można dojść do siebie bo hype wyleciał w kosmos. Naprawdę mało gier było w stanie doprowadzić mnie do takiego stanu. Nigdy nie zdarzyło mi się płakać w trakcie grania w grę (jeden z powodów dla którego nigdy żadnej grze nie dałem maksymalnej oceny) a w CSIV już ze 3 razy oczy mi się szkliły więc jesteśmy na dobrej drodze. Jest szansa że będzie to ostatecznie najlepszy Cold Steel. Tak jak trójka była ulepszoną jedynką tak czwórka to ulepszona dwójka. Dwójka była najgorsza więc było trochę co polepszać ale chyba się udało, jednak pacing gry tak jak w CSII nadal nie jest najlepszy ale tutaj o wiele więcej się dzieje.

The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV, 141h Przed premierą obstawiałem niewinnie że czwórkę uda mi się skończyć w minimalnie krótszym czasie niż trójkę (153h), dokładnie tak samo jak było z dwójką w stosunku do jedynki. Ale nic tego nie zapowiada. Co prawda, jestem już w finale no ale przecież on trochę zajmie. Pod paroma względami jest ten CSIV lepszy niż CSIII ale pod paroma względami jest gorszy więc w sumie nie umiem odpowiedzieć (jeszcze?) na pytanie która część jest lepsza. Fabularnie wygrywa CSIV, gameplay jest taki sam, ale CSIII miał mniej zapychaczy i były one lepiej wplecione w fabułę. Więc jest bardzo blisko remisu. Zobaczmy jak finał wpłynie na moją finalną ocenę. Wreszcie także sfinalizowany został mój romans trwający od pierwszej części :)

Po 7 miesiącach niedziałania nagle znowu najcudowniejsza gra na świecie Gothic II postanowiła się ponownie uruchomić, więc myślę że po skończeniu CSIV wrócę w znane mi dobrze regiony i klimaty. Byleby tylko bez takich numerów znowu, że pogram sobie trochę i potem znowu się gra zbuntuje i przestanie działać na 7 miesięcy...

The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel IV, 160h, skończone Świetna gra, po prostu świetna, cudowna. Bardzo godne zwieńczenie sagi i wszystkich poprzednich gier z serii. Jest tutaj trochę zapychacza i fetch questów gorzej wplecionych w grę niż w poprzedniej części ale fabuła... fabuła, postaci i cały lore świata to jest coś pięknego. Absolutne mistrzostwo do którego duże zachodnie gry nawet się nie zbliżają. Ta seria jest po prostu wielka, inne popularniejsze serie jRPG naprawdę momentami wypadają bardzo blado w porównaniu do serii The Legend of Heroes. W Cold Steel IV mamy takie momenty podczas których skaczemy po ścianach, krzyczymy, płaczemy i nie możemy powstrzymać hajpu. Nigdy mi się jeszcze nie zdarzyło płakać w trakcie gry a tutaj kilka razy zaszkliły mi się oczy. Gameplayowo nic się nie zmieniło, jest genialnie, najlepszy turowy jRPG w jakiego grałem. System walki w takiej Personie 4 to wielka bieda w porównaniu z tym co mamy tutaj. Nie można jeszcze zapomnieć o genialnej ścieżce dźwiękowej. Cóż tu więcej powiedzieć, kto nie grał w tę serię to nie wie co traci. Teraz tylko czekamy na kolejne odsłony tej fenomenalnej serii.

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 3,5h Nadszedł czas aby wreszcie rozliczyć się z przeszłością. Podchodziłem do tej gry już dwa razy, i najdłużej udało mi się z nią wytrzymać 2 godziny. Nie wiem w czym leżał problem. Jednak po nabytych w ostatnich latach doświadczeniach z grami cRPG obiecałem sobie ze wrócę do Divinity ostatni raz aby dowiedzieć się co z tą grą jest nie tak. I jak na razie, a wytrzymałem z grą już dłużej niż kiedykolwiek nie wiem co z nią było nie tak te 5 czy 6 lat temu. Jak dla mnie gra jest jakaś strasznie toporna, interfejs mało funkcjonalny te wszystkie okienka, musisz wchodzić do ekwipunku aby użyć np. wytrychów do otwarcia skrzynia zamiast po prostu używać wytrychów klikając bezpośrednio na skrzynie ale tak poza tym to wszystko wydaje się w miarę solidne. Uwielbiam turowy system walki w jRPG więc nie chciało mi się zbytnio wierzyć że to w nim tkwił ten problem lata temu, jest on bardzo solidny. Zobaczymy jak będzie dalej ale na razie wrażenia zdecydowanie pozytywne.

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 9h No powiem tak, w Pillars of Eternity II i Wasteland 3 na pewno grało mi się lepiej. To nie jest przecież aż ta stara gra a czuję się w niej jakbym grał w coś co wyszło ze 25 lat temu. Grając w Gothica II takiej starości nie czułem. Interfejs jest do kitu, te menusy wszystkie, toporne to w cholerę jest. Zaczynamy grę, dochodzimy do miasta i w sumie gra zwala na nas tonę zadań. W niektórych zadaniach to ciężko się w ogóle domyślić co zrobić. Co gorsza, to dotyczy także głównego wątku gdzie przez chwilę nie miałem pojęcia co zrobić, wydawało mi się że wszystko co mogłem to zrobiłem, tam gdzie mogłem to wszystko przeszukałem i nic. Okazało się że nie wylizałem dostatecznie jednej ściany w tajnej lokacji. Gra zdecydowanie nie prowadzi za rączkę ale nie wiem czy to dobrze, chyba trochę przegięto w drugą stronę. Po 9 godzinach grania to ja w sumie dalej nie wiem jak mam się nowych umiejętności nauczyć. W porównaniu do innych współczesnych przedstawicieli gatunku to Divinity wypada chyba aż za hardkorowo.

Mass Effect Legendary Edition (ME1), 8,5h Po 6 czy 7 latach naszła wreszcie pora by ponownie udać się w nieznane i uratować galaktykę przez inwazją starożytnych, kosmicznych kosiarek. Przechodziłem trylogię nie wiem ile razy, znam na pamięć dialogi zarówno polskie jak i angielskie ale femShep grałem tylko raz z 9 lat temu. A jako że jedną z rzeczy które Edycja Legendarna poprawia jest niby kreator postaci więc można w nim stworzyć coś nie wygląda jak kwadratowy ziemniak. No dobrze wygląda ten ME1 odświeżony, trzeba to jasno powiedzieć: lepsze tekstury, oświetlenie, cieniowanie, assety przeniesione z ME3, poprawione strzelanie. Ale Mako to jest gorsze niż w oryginale. Przed premierą było mówione że będzie można włączyć stare prowadzenie się Mako no ale kłamali. Co gorsza, niezbadane światy z jakiegoś powodu bardzo lubią gubić klatki więc ich eksploracja jest dosyć nieprzyjemna. Pierwsze 8 godzin do momentu gdy gra się otwiera i otrzymujemy do dyspozycji Normandię to naprawdę jest bardzo wysoki poziom.

Przez EURO moje tempo grania bardzo mocno spadło, więc tym razem jest dosyć skromnie.

God of War: Ghost of Sparta (ukończony) - Co tu więcej pisać, to jest stary dobry GoW. Jak ktoś lubi klasyczne części, to ta również powinna mu się spodobać. Podoba mi się to, że pomimo już tak oklepanego schematu twórcy nadal wpadają na świeże pomysły urozmaicające rozgrywkę. Ogólnie to podobał mi się jeszcze bardziej od Chains of Olympus. Jak ktoś jest fanem serii i ma dostęp do PSP lub PS3, to zdecydowanie polecam.

Zacząłem ogrywać God of War 2 na PCSX2. Zrobiłem przed chwilą jedynkę więc z przyjemnością tłukę kontynuację, bo to kapitalna historia no i gierce niesamowicie grywalne. Póki co dwójka realizuje zasadę "sequel > więcej > lepiej", jest bardziej dopracowana, a epickość miażdży. Super sprawa.

Natomiast na mój powrót czekają: Hot Lava od Klei Entertainment bo zaparłem się, że zrobię w niej wszystkie osiągnięcia (mam chyba 31/41, 20h gry za sobą), fajna produkcja, żeby pykać sobie np. słuchając dobrego podcastu (dobrym podcastem jest np. Grysław!), potem w kolejce stoi TES IV: Oblivion (70h na liczniku, zrobiłem podstawkę i Knights of The Nine, zacząłem Shivering Isles ale nie ukończyłem i zostały mi dwie gildie więc będzie trochę zabawy) i na pewno zrobię Janosika bo ma super muzykę!

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 12,5h Ciężko się w to gra strasznie. Mówi się ze Pillarsy to gry na modłę starych Baldurów ale to Divinity jest dużo bardziej oldscholowe w negatywnym znaczeniu tego słowa. Gra jest naprawdę mało przystępna i mało przejrzysta. Dziwi mnie bardzo że to Divinity właśnie odniosło sukces nieporównywalnie większy niż Pillarsy 2 także na konsolach. Gra nie jest zła w żadnym razie, raczej jest dosyć solidna pod wieloma względami ale to jest takie toporne drewno że głowa mała.

Mass Effect Legendary Edition (ME1), 26h Tutaj gra jest czystą przyjemnością. Jedynka zawsze była najgorsza jeżeli chodzi o gameplay w LE jest troszkę lepiej i gra się naprawdę dobrze. Już widzę jak będzie brakowało w kolejnych częściach tego całego złomu w ekwipunku. Ciągle mam problem aby znaleźć dla siebie i towarzyszy jakiś fajny nowy pancerz. Jestem na Noverii i nie dość że wszystkie pojemniki wymagają deszyfracji do otwarcia to jeszcze skopałem bo za wcześnie poszedłem do ultralabów. Ups. 3 godziny grania w plecy.

Medal of Honor: Allied Assault - Jestem już chyba pod koniec podstawki (trzeci etap misji w zaśnieżonym lesie, kto grał ten pewnie wie, o jakim momencie mówię). Jak na grę, która za rok skończy 20 lat pod względem mechaniki i grafiki wypada bardzo dobrze. Klimat i soundtrack (główny motyw z menu akurat teraz leci mi w głowie :D) to już w ogóle jest miazga. Widać, że twórcy bardzo dobrze czuli okres II WŚ. Gdyby brać pod uwagę tylko te elementy, to gra byłaby niemal idealna, ale niestety ma też kilka wad.

Pierwszą z nich jest momentami absurdalnie wysoki poziom trudności. Tego, że Omaha Beach będzie bardzo trudna mogłem się spodziewać. W rzeczywistości było to piekło i w grze zostało to bardzo dobrze ukazane, ale już takie etapy jak np. pewien etap snajperski kończący się przejęciem czołgu, to już jest totalne przegięcie. Snajperzy byli poukrywani dosłownie wszędzie, wliczając w to najbardziej absurdalne miejsca jakie można sobie wyobrazić.

Innym dużym problemem jest sztuczna inteligencja, a w zasadzie jej brak. Stoi sobie koło siebie kilku gości w bunkrze, załatwiam snajperką jednego z nich i zero reakcji. Załatwiam drugiego i trzeciego i jest dokładnie to samo. Mam wrażenie, że gra polega głównie na wyczuciu odległości gracza do przeciwników i jak nie dojdę na odpowiednio bliską odległość do wrogów, to ci w ogóle nie są w stanie mnie zauważyć. Denerwuje mnie też to, że przeciwnicy potrafią do mnie strzelać nawet jak mnie nie widzą. A no i nie jestem do końca pewien, ale wydaje mi się, że gra nie rozróżnia tego, czy strzelam bronią z tłumikiem, czy nie.

Jednak nawet pomimo tych wad gra się w to świetnie. Liczę na jakiś mocarny finał, który podwyższyłby moją ocenę. Na ten moment pomimo mojego narzekania dałbym solidne 8,5/10 :)

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 16,5h Mam problem z tą grą niewątpliwy. To nie jest zła gra w żadnym razie ale nie jestem w stanie powiedzieć że wciąga i dobrze się w nią gra. To jest gra z 2014/2015 roku ale ona jest naprawdę taka mało przyjazna, mało przystępna i mało przejrzysta. Interfejs jest naprawdę skopany, trzeba się przelikiwać przez menusy aby użyć przedmiotu z ekwipunku zamiast kliknąć na obiekt w świecie i tam np. wybrać że co chcemy z nim zrobić. Rozwój postaci jest skopany, szczególnie poznawanie nowych umiejętności. Możemy się ich uczyć tylko z ksiąg które znajdziemy. Ale nawet jak już jakąś znajdziemy to może się okazać że żadna z naszych postaci takiej umiejętności nie może się nauczyć bo poziom się nie zgadza albo nie możemy mieć więcej umiejętności z takiej kategorii. Nie jest to zbyt szczęśliwy system. W porównaniu do innych przedstawicieli klasycznych gier cRPG to Divinity wydawało mi się że miało być takim powiewem świeżości a nie kolejnym prostym klonem Baldura. Pillars of Eternity II które niby pełną parą czerpie z kultowych klasyków w żadnym razie nie było aż tak mało przystępną grą.

Mass Effect Legendary Edition (ME1), 38h, skończone Czuć tutaj jakąś magię. Czegoś nowego, czegoś naprawdę dużego. Jedynka zawsze była najgorsza mechanicznie i gameplayowo ale naprawdę dobrze się w to gra. Nawet eksploracja niezbadanych światów i robienie misji pobocznych wcale nie jest takie złe jak niektórym się wydaje. Przecież te questy poboczne na planetach są o wiele lepsze niż jakieś fetch questy z nowych AC. To jest w zasadzie tylko prolog, wstęp do uniwersum i do fabuły. I jako prolog ME1 wypada naprawdę zacnie. Elementy RPG są obecne i to że można mieć syf w ekwipunku to nie wada a zaleta tym bardziej jeżeli...

Mass Effect Legendary Edition (ME2), 7,5h ...w ME2 nie możemy mieć tego syfu w ekwipunku. I to jest wada. ME2 pod paroma względami jest naprawdę zacofane i zubożałe w stosunku do poprzedniej części. Dopiero zaczynam grać ale już mi autentycznie brakuje przebierania w różnych rodzajach broni i pancerzy. Brakuje lepszego rozwoju i brakuje jakiejś eksploracji niezbadanych światów. Skanowanie jest spoko ale przydałoby się coś trochę więcej. Kiedyś na pewno powiedziałbym że to ME2 jest najlepszą częścią ale teraz już nie jestem tego taki pewny...

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 20,5h 4 godziny na tydzień to nie jest jakiś oszałamiający wynik. Ta gra jest zbyt dobra aby ją po prostu rzucić w kąt po zainwestowaniu w nią tle czasu ale jednocześnie jest też zbyt słaba aby się w nią wciągnąć i z przyjemnością grać. Szczerze powiem że liczyłem że trochę lepsza będzie ta gra. Potwierdza się tylko to że dla kogoś kto chce zacząć swoją przygodę z klasycznymi grami cRPG to Original Sin nie jest dobrym wyborem.

Mass Effect Legendary Edition (ME2), 25,5h Czas już chyba się pokusić o pierwsze wnioski. 10 lat temu bez wahania wskazałabym ME2 jako najlepszą część serii ale teraz? W żadnym razie. Gra jest gorsza niż jedynka pod naprawdę wieloma względami a pod innymi jest strasznie uroszczona, zbyt uproszczona. Fabuła jest strasznie biedna, w zasadzie całe ME2 to jeden wielki wątek poboczny nie mający praktycznie żadnego związku z główną fabułą. A jakby tego było mało to 90% tego wątku pobocznego to zbieranie drużyny i ich misje lojalnościowe. Fabularnie ME2 niczego nie wnosi. Gameplay niby lepszy ale poprawiony ME1 wcale tak wyraźnie już nie odstaje. Elementy RPG uproszczone a większość po prostu z gry wyleciała. Przewalanie złomu w ekwipunku w ME1 było naprawdę spoko zajęciem, a tutaj w ogóle tego nie ma. To że bronie nie mają statystyk to są jakieś żarty. Beznadziejnie słabe misje poboczne, bez żadnej fabuły czy dialogów, wypadają dużo gorzej niż misje poboczne w ME1. Dodatkowo gra nadal wygląda wizualnie i artystycznie strasznie brzydko, stare oświetlenie zostało więc cała gra jest czarno pomarańczowa co prowadzi do tego że kolory w grze wyglądają po prostu źle. Najlepiej to widać po naszym pancerzu, co z tego że można go sobie ładnie pokolorować skoro nigdzie nie będzie on wyglądał tak jak na ekranie kolorowania? Na Normandii jest zmienione oświetlenie i tam rzeczywiście widać zmianę na plus. Cała reszta wygląda zauważalnie gorzej, i gorzej niż remaster ME1. Dlaczego tutaj nie znalazły się poprawki graficznie które otrzymała jedynka nie mam bladego pojęcia.

Medal of Honor: Allied Assault (ukończona podstawka) - Chciałem mocarny finał i go dostałem. Ostatnia misja składająca się bodajże z 5 etapów (jednym z nim był właśnie ten zaśnieżony las, o którym wspomniałem) prawdopodobnie była najlepszą misją z całej gry. Było w niej praktycznie wszystko, od powolnego przekradania się na wrogi teren i eliminowania pojedynczych oddziałów do szaleńczej akcji. Ostatni fragment to już w ogóle był totalny hardcore i przetrwałem go mając jedynie 1 pkt życia :D

Jak ktoś lubi wojenne FPS'y jeszcze nigdy w to nie zagrał, to zdecydowanie polecam. Jak przystało na niemal 20 letnią grę MoH jest trochę archaiczny, ale nadal potrafi dać niesamowitą frajdę.

Medal of Honor: Allied Assault - Spearhead - Pierwszy z dwóch dodatków. Na ten moment (wydaje mi się, że jest to końcowy fragment drugiej misji) trzyma wysoki poziom podstawki.

Tomb Raider: Definitive Edition (ukończony) - Ponad 5 lat temu ukończyłem tego Tomb Raidera na PC i postanowiłem ukończyć go ponownie, żeby przypomnieć sobie wydarzenia przed zagraniem w kolejne części. Pamiętam, że jak grałem w niego pierwszy raz, to bardzo się w niego wkręciłem i nie inaczej było tym razem.

Co do różnic pomiędzy Tomb Raiderem, a konkurencyjnym Uncharted, to jest ich kilka. Uncharted jest liniowy, nastawiony na filmowość i dużą liczbę cutscenek, z kolei Tomb Raider ma mniej cutscenek oraz ma elementy otwartego świata i metroidvanii i zachęca do powrotu we wcześniej odwiedzone miejsca. No i Tomb Raider ma też niewielkie elementy RPG, których w Uncharted w ogóle nie ma. Jednak gdyby nie skupiać się na różnicach i brać pod uwagę sam feeling gry, to są do siebie bardzo podobne. Ja tak się wkręciłem w Tomb Raidera, że podobnie jak Uncharted ukończyłem go w zaledwie kilka dni.

Rise of The Tomb Raider - Tak jak mówiłem momentalnie zabrałem się za kolejną część i pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to dużo większa liczba cutscenek. Ogólnie wszystkiego jest dużo więcej i mam wrażenie, że przejście tej gry zajmie mi dużo więcej czasu niż poprzedniej części. Ja tam jestem z tego powodu bardzo zadowolony.

Wróciłam po długiej przerwie do Enter the gungeon i.. prawie połowa dnia mi przepadła w tej grze - parę modów z nowymi postaciami ściągnęłam (np Lilith z Binding of Isaac ) i nawet nie zauważyłam jak czas upłynął :)

Rise of The Tomb Raider - Cały ostatni tydzień grałem wyłącznie w Tomb Raidera (wczoraj na parę wyścigów włączyłem sobie NFS Underground II, więc tego nie liczę). Tak jak myślałem, skala tej gry jest dużo większa od poprzedniczki. Wszystkiego jest tutaj więcej. Grobowców (te są dużo ciekawsze niż w TR 2013), notatek, reliktów, broni itd. Mapy też są dużo bardziej rozbudowane. Jest więcej miejsc, do których nie da się wejść bez specjalnego sprzętu, którego też jest więcej. Podoba mi się też to, że niektóre etapy można przejść całkowicie po cichu (w poprzedniej części zdarzało się to dużo rzadziej). Ogólnie cały gameplay jest bardziej rozbudowany.

Jestem już w dosyć zaawansowanym momencie fabuły, więc wydaje mi się, że już niedługo ją ukończę, chociaż to najprawdopodobniej nie będzie oznaczało końca mojej gry. Bardzo możliwe jest to, że tak jak po ukończeniu poprzedniej części będę chciał odkryć pominięte przeze mnie relikty i notatki, więc pewnie jeszcze trochę się w tej grze pobawię.

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 24h Męczarni ciąg dalszy...

Mass Effect Legendary Edition (ME2), 42,5h Im dalej gram tym mniej mi się ME2 podoba i tym bardziej zachodzę w głowę jakim cudem ta gra jest uznawana na najlepszą część serii i dlaczego ja także ją uznawałem za najlepszą. Nie dość że to praktycznie nie ma fabuły to jeszcze jest ona strasznie biedna. Tu nie ma żadnego napięcia, żadnego ryzyka, żadnego zagrożenia. W ME1 główny quest nazywał się "Wyścig z czasem" bo goniliśmy Sarena, który cały czas był krok przed nami, ciążyła nad nami zagłada, było czuć ze zbliża się wielkie zagrożenie. W ME2 niczego takiego nie ma. Już przed połową gry Zbieracze przestają napadać na kolonie i nikogo już nie porywają, przez większość gry nie stanowią już żadnego zagrożenia a my jesteśmy chłopcem na posyłki organizacji terrorystycznej i jakichś losowych ludzi których ta organizacja nam podsunęła. 90% tej gry nie ma związku z główną fabułą serii. To wygląda jak spinoff a nie jak pełnoprawna kontynuacja...

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 27h Jakiś progres w wątku głównym został dokonany...

Mass Effect Legendary Edition (ME2), 55,5h, skończone W sumie wszystko co chciałem napisać o ME to napisałem przez ostanie tygodnie. Spory zawód po latach, gra pod każdym względem gorsza niż ME1. Nie wiem czemu ME2 jest uważane za najlepszą część serii.

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 7,5 W ME3 już natomiast od samego początku widać wyższą jakość. Mimo iż nie jest to oryginalny scenariusz to fabuła jest lepsza a klimat o wiele lepszy. Wreszcie można powiedzieć wracamy do głównego wątku po tym zapychaczu ME2. Wraca trochę aspektów RPG których zabrakło w poprzedniej części, bronie mają statystyki oraz można je modyfikować plus bardziej rozbudowany rozwój postaci. Lepsze są także misje. Skanowanie planet nie jest taką udręką tylko czymś znacznie szybszym i przyjemniejszym, ubranym w małe questy zbieraniem zasobów wojennych. Początek gry bardzo pozytywny, po ME2 aż chce się grać.

Rise of The Tomb Raider (ukończony) - Grało mi się w niego jeszcze przyjemniej niż w poprzednią część. Pod każdym względem jest bardziej dopracowana. Bardzo dobrze to widać po grobowcach, które są tutaj bardziej rozbudowane i dużo ciekawsze.

Na pochwałę zasługuje również polski dubbing. Ponad 5 lat temu w pierwszą część grałem z angielskim dubbingiem, dlatego tym razem po nasłuchaniu sie wielu pozytywnych opinii postanowiłem spróbować z polskim i muszę powiedzieć, że była to bardzo dobra decyzja, bo Karolina Gorczyca świetnie czuje postać Lary. Zresztą nie tylko ona, bo pozostałe postacie również brzmią bardzo dobrze.

Ogólnie cała gra tak mi się spodobala, że oprócz głównego wątku gralem jeszcze we wszystkie dodatki i to pomimo tego, że tylko jeden z nich jest nastawiony na fabułę.

Rise of The Tomb Raider: Więzy Krwi (ukończony) - Jedyny dodatek fabularny, który opowiada o przeszłości Lary i jej rodziny. W zasadzie to jest to taki symulator chodzenia po dworze Croftów, ale wszystko zostało tak fajnie zrobione, że ukończyłem go w jeden wieczór. Jak ktoś jest fanem postaci Lary, to moim zdaniem warto zagrać.

Ratchet & Clank PS4 - Miałem w niego zagrać dopiero po ukończeniu wszystkich starszych części, ale jak się okazalo, że Rolift Apart jest kontynuacją Nexusa, to postanoeiłem zagrać już teraz. Na ten moment zbyt dużo nie pograłem, ale już widzę sporo zmian fabularnych wzgledem pierwowzoru.

Need for Speed Underground II - Miałem pograć tylko chwilę, ale gra mi się w niego na tyle przyjemnie, że chyba ponownie go ukończę.

Horizon Zero Dawn na ps4. Mam przegrane ok 36h i jakieś 50% gry ukończone. Tak sobie łażę po mapie od znacznika do znacznika i czyszczę plansze. Coraz bardziej się wkręcam w świat gry.

Od mojego ostatniego wpisu udało mi się ukończyć jeden tytuł, mianowicie:
- A Plague Tale: Innocence - Gra jest po prostu niesamowita, jestem wielkim fanem i czekam z utęsknieniem na sequel. Jedyna rysa na diamencie to ciekawy choć nieco zbyt mało wymagający pojedynek z ostatnim bossem.
Niemniej gra buduje genialne relacje między bohaterami które po prostu wybrzmiewają z czasem i są genialnie angażujące. Polecam każdem.
Oprócz tego gram aktualnie w:
- Yakuza: Like a Dragon - Gra jest niesamowicie długa więc nie cisnę na to żeby jak najszybciej ukończyć. Bawię się tytułem, bawię się światem, w ten sposób chyba gra bawi najbardziej.
- Dark Souls: Remastered - mój piromanta sprawdza się coraz lepiej, powoli uczę się nim grać. Niemniej narazie ograłem zbyt mało żeby pochwalić się czymś imponującym :).
- Darksiders Warmastered Edition - Darksiders wskoczył w miejsce A Plague Tale po tym jak grę ukończyłem. Narazie niewiele mam do powiedzenia za mną niecałe 3 godzinki więc więcej napiszę następnym razem.
A co czeka w kolejce?
Cyberpunk 2077, uznałem że na nowej generacji gra jest już na tyle grywalne że chcę ją poznać.
Wiedźmin 3 mam ochotę przejść grę w "New Game +" na najwyższym poziomie i zdobyć "calaka", czuję że zabawa na setki godzin.
The Ascent tytuł ma premierę na dniach i czuję że sprawi iż odstawię resztę na pewien czas. No ale zobaczymy ;).

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 30h Naprawdę, gdybym nie zainwestował już 30h to bym te Divinity wywalił z dysku i zapomniał. Strasznie ciężko się w to gra, gra jest solidna, dobry system walki ale ta gra jest tak nieprzyjazna graczowi ze aż strach.

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 20h W ME3 na szczęście gra się super, zdecydowanie najlepszy gameplay w trylogii. Jedyną w sumie rzeczą do której można się bardziej przyczepić to mniej rozbudowane dialogi, w których w zasadzie nigdy nie ma środkowej, neutralnej odpowiedzi co jest trochę słabe. Wszystko inne jest na lepszym poziomie niż w ME2.

Ratchet & Clank PS4 - Z powodu igrzysk znowu gram mniej, dlatego gram ostatnio tylko w jedną grę. Nie spieszę się, ale i tak jestem już w końcowej fazie gry. Nie pamiętam już dokładnie całego oryginału, ale na pewno był on dużo dłuższą grą od tego remake'a. Nie zmienia to jednak faktu, że gra się bardzo przyjemnie.

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 36,5h O jakiś progres, ponad 6 godzin przegrane w tydzień. Już mam na tyle dość tej gry że muszę ją czym prędzej skończyć bo chciałbym już zagrać w coś nowszego i przyjemniejszego...

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 32h Bardzo dobrze się gra ale z czasem wychodzi trochę że ten scenariusz był pisany na kolanie po tym jak główny scenarzysta odszedł. Czuć że to tylko jest zastępcza fabuła, zgoła inna od tej którą miał ME3 pierwotnie opowiadać. Niby wszystko jest na swoim miejscu, postaci się zgadzają ale trochę brakuje tutaj tej magii uniwersum która jest szczególnie obecna w ME1...

F1 2020 - już 444 godziny na liczniku, siódmy sezon w trakcie, dopóki F1 2021 nie stanieje będę jeździć dalej ;)

Subnautica - niecałe 23h za mną, a mam wrażenie że ledwo co widziałem w tej grze, wydaje się olbrzymia, jest tyle rzeczy do odkrycia, tyle przestrzeni do eksploracji że głowa mała. Kolejność odkrywania też jest absolutnie dowolna, poszczególne transmisje radiowe to jedynie sugestia gdzie można się udać. Dzięki temu praktycznie każdy może mieć swoje własne unikalne doświadczenie z oceanem - oglądam playthrough na kanale Many A True Nerd i nie mogę wyjść z podziwu ile rzeczy ja już widziałem a Jon nie, i odwrotnie. A najlepsze jest to że tu nikt nikogo nie pogania, można grać w swoim własnym tempie. Teraz już wiem skąd 96% pozytywnych recenzji spośród ponad 150 tys.

Ratchet & Clank PS4 (ukończony) - Tak jak sądziłem bardzo dużo zostało zmienione pod względem fabularnym. W zasadzie to w pewnym sensie została ona wywrócona do góry nogami.

Jeśli chodzi o zawartość, to też zaszło bardzo dużo zmian. Podczas grania czułem, że wszystko idzie do przodu dużo szybciej i nie myliłem się, bo po sprawdzeniu z ciekawości mojego starego zapisu z Ratcheta z 2002 roku wyszło na to, że w remake'u zabrakło aż 5 planet, czyli połowy z tego, co znalazło się w grze. Jakby tego bylo mało same planety w Ratchecie z 2002 roku są bardziej rozbudowane od tych z remake'a. Są tylko dwie rzeczy, których w remake'u jest więcej (broni i znajdziek), w pozostałych elementach pod tym względem zdecydowanie wygrywa pierwszy Ratchet.

Nie zmienia to jednak faktu, że grało mi się bardzo przyjemnie. Na tyle, że po ukończeniu gry zachcialo mi się przejść nią jeszcze raz.

Ratchet & Clank PS4 - Tryb wyzwań (ukończony) - To taki odpowiednik New Game +, gdzie cały rozwój postaci i zebrane przedmioty są zachowane. Wbrew nazwie nie jest on żadnym wyzwaniem, bo z maksymalnie ulepszoną bronią jest on dziecinnie łatwy, dużo łatwiejszy od podstawowej gry. Ja tam nie mam z tym najmniejszego problemu, bo dla mnie przy drugim podejściu od wyzwania dużo ważniejsze jest czerpanie frajdy z rozgrywki, o co w tak przyjemnej grze jest bardzo łatwo.

Sly Raccoon - Jestem dopiero na początku, więc dużo do powiedzenia nie mam. Na ten moment gra się bardzo fajnie.

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 46h Okazuje się, że bardzo dobrym motywatorem który skłania do gry w grę w którą już nie chce się grać ale jednocześnie nie chce się jej porzucić z powodu ilości czasu jaki już się w nią zainwestowało jest bardzo silna chęć zagrania w coś innego i świeżego. Mam nadzieję że dwójka jest znacząco poprawiona jeżeli chodzi o menusy i ogólnie pojętą przystępność bo to co tutaj się dzieje to jest udręka. Wiem już dlaczego 6-7 lat temu tak się od tej gry odbijałem po godzinie/dwóch grania. Ta gra jest mało przyjazna graczowi, mało klarowna i momentami wręcz niepotrzebnie irytująca.

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 41h Do końca zostały tylko 3 misje z DLC no i sam finał fabuły. Miałem pomysł jakie zakończenie wybrać ale potem zmieniłem zdania a teraz znowu chyba je zmienię. Żadne zakończenie nie jest całkowicie dobre, najgorsze jest to że to w teorii najlepsze czyli czerwone w zasadzie przeczy temu co robiliśmy przez część gry...

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 54h Widać już światełko w tunelu, według przekazów naocznych świadków został mi tylko final boss. Wreszcie koniec, straszne męka ta gra. Chociaż muszę powiedzieć że trochę ją pod koniec doceniłem kiedy zacząłem trochę więcej w nią grać. A i jeszcze wielki minus, gra zmusza nas do robienia opcjonalnego contentu bo bez tego nie będziemy mieli kamieni potrzebnych że by grę skończyć. Straszne zło.

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 46,5h Za mną już dodatki Lewiatan i Omega. Pamiętam że Omega została trochę zhejtowana na premierę, mi też nigdy wcześniej jakoś specjalnie się nie podobała ale teraz jak grałem to wcale nie wyglądał tak źle ten dodatek. No wiadomo, nie jest to Shadow Broker ale nie ma tragedii. Lewiatan z kolei taki trochę nijaki, potencjał jakiś był ale to DLC wygląda w sumie jak próba ratowania dziur fabularnych po tym jak oryginalny scenariusz poleciał do kosza i próba naprostowania trochę zakończenia sprzed naprawy. I tak niby zostaje coś wyjaśnione, ale to wyjaśnienie jest takie trochę meh. Teraz czas na to lepsze DLC...

To jest chyba tydzień kończenia tych staroci, powinno już za momencik wjeżdżać wreszcie coś nowego...

F1 2021 - końcówka siódmego sezonu, ale szczerze nie wiem czy pojadę ósmy. Wszystko mam rozwinięte na maksimum, tytuł kierowców i konstruktorów zdobyty kilkukrotnie, kończą mi się powoli rzeczy do zrobienia w tej grze. Trochę liczę że może jeden czy dwóch kierowców AI zakończy karierę, co może spowoduje jakieś większe ruchy na rynku i zamiesza w stawce, to by na pewno dało mi motywację do zobaczenia co z tego wyjdzie.

Car Mechanic Simulator 2021 - co mogę powiedzieć, po prostu się wciągnąłem, tak samo jak w przypadku poprzednich gier z serii. Świetna relaksująca pozycja na wieczory po pracy - zero poganiania, zero stresu, po prostu dłubanie pod maską. W tle dobra muzyka i można naprawiać samochód za samochodem, a za zarobione pieniądze pozyskiwać wraki ze złomowiska, odbudowywać i tworzyć swoją kolekcję

Chernobylite - jako wielki fan S.T.A.L.K.E.R.-ów nie mogłem przejść obojętnie obok tej gry. I powiem jedno, jak dobrze jest powrócić do Zony. Co prawda spodziewałem się czegoś innego, bo informacje jakie znalazłem w sieci sugerowały że jest podobna do wyżej wymienionych, to zaskoczyłem się bardzo pozytywnie. To nie jest w żadnym aspekcie klon produkcji GSC, ma trochę inny klimat, bardziej skupiony wokół zjawisk paranormalnych i science-fiction. Pod względem gameplay-u wygląda dużo inaczej, zazwyczaj lepiej jest po prostu ominąć wrogów, lub spróbować eliminować ich po cichu jeden za drugim, styl na rambo kompletnie się tu nie sprawdza. Jest w niej również o wiele więcej elementów RPG, takich jak crafting, budowanie bazy, kompletowanie zespołu (z tym może być ciekawie, już natknąłem się na momenty gdzie poszczególni kompani mają wykluczające się cele, więc pomoc jednemu powoduje negatywną reakcję drugiego, zakładam że zachowanie balansu może w pewnym momencie okazać się problematyczne), decyzje gracza mają konsekwencje, o których można nie mieć zielonego pojęcia. Wczoraj miałem genialny przykład tego ostatniego:

World od Tanks i Fortnite przez GeForce Now.

Cały czas w to samo:
- Minecraft 1.4.7 -mody - sobie postanowiłam zbudować 4 wiatraki elektryczne i dokończyć stację metra a wtedy biorę się za nowy reaktor atomowy.
-Star Conflict -w sumie grind surowców na crafting statku mnie czeka
-Niby wot blitz ale tylko by zdobyc skrzynki dzienne i mozę 1-2 bitwy na niskich tierach pograć

Divinity: Original Sin Enhanced Edition, 55,5h, skończone Przyjęło się że to Pillarsy ugrzęzły trochę w przeszłości a Divinity wszystko odświeżyło ale jak dla mnie to Divinity jest dużo bardziej oldscholowe i hardkorowe w negatywnym znaczeniu. Ta gra jest strasznie nieprzyjazna graczowi. Fatalny interfejs i menusy, tona niepotrzebnego przeklikiwania się aby wykonać jakąś prostą czynność, syf w ekwipunku jak w żadnej innej grze, bardzo słaby rozwój postaci i taka ogólna mała klarowność i przejrzystość. Czasami po prostu nie wiadomo co zrobić w jakimś zadaniu, z dialogu nic nie wynika tak samo jak z wpisu w dzienniku. Ja lubię jak gra nie prowadzi gracza za rękę ale tutaj to jest przesada. Fabuła, dialogi czy system walki są naprawdę solidne ale w to się bardzo ciężko gra, nie ma żadnej przyjemności płynącej z grania. Gra momentami potrafi być niepotrzebnie irytująca. Gra zmusza nas do robienia opcjonalnego contentu bo bez tego nie będziemy mieli kamieni potrzebnych żeby grę skończyć. Straszne zło. Dla porównania PoE II w żadnym razie nie boryka się z takimi problemami. Mimo iż wygląda na pierwszy rzut oka jak stary Baldur to gra się w niego super komfortowo i przyjemnie. Dziwi mnie bardzo że to PoE II poniosło klęskę bo według mnie na dosłownie każdej płaszczyźnie jest grą dużo lepszą niż Original Sin. Jeżeli ktoś chce zacząć swoją przygodę w klasycznych cRPG od Divinity to jest to najgorsze co można zrobić. Zdecydowanie jeden z gorszych współczesnych przedstawicieli gatunku klasycznych gier cRPG.

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 54,5 Skończone najlepsze DLC do ME3 czyli Cytadela, bardzo wysoka jakość, całkiem długie DLC bo aż 8h grania. Sporo zawartości, zarówno jeżeli chodzi o fabułę ale także opcjonalne rzeczy jak Arena. Bardzo godne pożegnanie z Shepardem i jego towarzyszami. To chyba jest lepsze DLC niż Shadow Broker do ME2. Teraz już została absolutnie końcówka gry i zaraz cała trylogia będzie ponownie za mną.

Last Stop, 4h Nowa produkcja twórców gry Virginia, która była dosyć specyficzną grą która nie wszystkim przypadła do gustu. Już na samym początku widzimy zmianę w stosunku do poprzedniej gry studia gdyż tutaj mamy normalne dialogi i wybory dialogowe. Jest to gra w stylu Telltale z tym że dużo większy nacisk kładzie na dialogi właśnie. Sekwencje w których chodzimy naszą postacią są dosyć ubogie i krótkie, nie ma tutaj żadnej interakcji z przedmiotami. W zasadzie przechodzimy od dialogu do dialogu. Ciężko powiedzieć czy wybory dialogowe rzeczywiście mają na coś wpływ, nie wygląda aby na coś nasze wybory miały wpływać. Jedynie okazjonalny wybór naszego ubioru realnie wpływa na to jak wyglądamy. W grze jest trójka głównych bohaterów i początkowo nie są oni ze sobą powiązani ale zbiegiem czasu ich losy zaczynają się trochę przeplatać. Fabuła jest dosyć ciekawa, mamy tu do czynienia z nadnaturalnymi zdarzeniami które wpływają na losy naszych postaci. Jestem ciekaw dokąd to wszystko zmierza.

Chernobylite - skończyłem w piątek, tylko po to żeby w sobotę zacząć przechodzić drugi raz. I coś czuję po kościach że na tym drugim się nie skończy ;) Ostatnia misja, do której szykujemy się praktycznie przez całą grę, palce lizać. Poziom trudności skacze bardzo mocno do góry w porównaniu do misji przygotowawczych. Dopiero wtedy człowiek zdaje sobie sprawę, jak mocno spieprzył przygotowania :D - ja musiałem dosłownie wczytać wcześniejszego save'a, bo okazało się że wziąłem ze sobą zdecydowanie za mało ekwipunku i amunicji i przed finałową walką zostały mi dosłownie pięści. Do tego okazało się że kilka decyzji które podjąłem na wcześniejszych etapach, jeszcze dodatkowo utrudniły mi życie. Kwestia wyborów jest dość ciekawie rozwiązana jak sobie zdałem sprawę, w zasadzie przez całą grę pojawiają się mniejsze lub większe dylematy, ale skutki swoich decyzji rzadko są widoczne od razu. Dopiero podczas ostatecznego szturmu wszystkie nasze działania dają lepszy lub gorszy skutek. Teraz mądrzejszy o tą wiedzę postaram się o najlepsze możliwe zakończenie

Car Mechanic Simulator 2021 - Kolejne X samochodów naprawionych, kolejne Y kupionych i sprzedanych z zyskiem, kolejne 3 dodane do osobistej kolekcji. Wczoraj dłubanie pod maską skutecznie umiliło mi "oglądanie" "wyścigu" F1. Kto śledził GP Belgii, ten wie :)

F1 2021 - Dopiero co skończyłem siódmy sezon i mimo wcześniejszych wątpliwości postanowiłem zacząć ósmy. Hamilton zakończył karierę, co otworzyło miejsce w Mercedesie, a to efektem domina spowodowało kilka dość ciekawych zmian w składach. Do tego zmiana przepisów w obszarze aerodynamiki i wytrzymałości przetasowała trochę układ sił jeżeli chodzi o zespoły, więc pojadę parę wyścigów i zobaczę czy będę mieć ochotę kontynuować.

Ghost of Tsushima - Gram teraz w wersję na PS5 i dalej ta gra wygląda zabójczo. No i dalej daje tyle samo frajdy z zabawy :)

F1 2021 - Również wersja na PS5. Jako kierowca walczę za sterami bolidu Alfy Romeo razem z Raikonenem. Póki co idzie mi świetnie. Po ostrej walce wyrwałem podium w Kanadzie i zaliczyłem kilka punktowanych wyścigów. Teraz czas na Red Bull Ring

RDR 2 - Postanowiłem powrócić do tej gry po tym jak się od niej troszkę odbiłem i póki co bawię świetnie. Ta gra jest naprawdę rozbudowana. Mam tylko nadzieje, że jej ogrom mnie nie przytłoczy po raz kolejny i tym razem uda się ukończyć

Stellaris z Hadesem na zmianę. W stellarisa gra gdy nie mogę się poświecić grze na 100% i musze często pauzować, czyli w ciągu dnia zanim córkę spać położę, za to w Hadesa wieczorami tak co drugi dzień.

W kolejce czekają natomiast:
- dokończenie rozgrywki w KCD
- Cities Skylines, nie przetestowałem jeszcze ostatnio zakupionych DLC
- Humankind w GP
- Gothic 2, Gothic Plus mod chce przetestować (ograłem na razie 3h i odłożyłem na później).

Gran Turismo 5 - Przez jakiś czas nie chciało mi się w nic grać, ale po obejrzeniu LeMans 24h jakoś tak nabrałem ochoty na wyścigi i wróciłem po dosyć sporej przerwie do GT5. Jestem już w dość zaawansowanej fazie gry (coś ok. 80% ukończenia), dlatego zostały mi już praktycznie same najtrudniejsze wyścigi. Przez to dosyć sporo wyścigów przegrywałem i postęp gry bardzo się spowolnił, co zaczęło mnie trochę irytować, dlatego postanowiłem zagrać w GT6, w którego wcześniej poza paroma wyścigami w ogóle nie grałem.

Gran Turismo 6 - Gram dopiero kilka dni, a już mam ukończone 30% gry. Na ten moment jest to zdecydowanie najłatwiejsza część serii w jaką grałem. Mam wrażenie, że w grze jest jakiś system, który powoduje, że w ostatnim okrążeniu przeciwnicy zwalniają abym miał szansę ich wyprzedzić nawet jak mam bardzo dużą stratę. Już kilka razy zdołałem odwrócić losy wyścigu i na ostatnim okrążeniu odrobić kilkanaście sekund straty.

Zdziwiło mnie to bardzo, bo w GT3, GT4, ani nawet w uproszczonym względem poprzedniczek GT5 takich sytuacji nie było. Na szczęście nie zawsze tak jest i zdarzają się trudniejsze wyścigi. Nie zmienia to jednak faktu, że gra się bardzo przyjemnie. Model jazdy został poprawiony, samochodów jest mnóstwo, jest też trochę nowych torów wyścigowych, a te, co już były z części na część wyglądają coraz lepiej. Nie zdziwię się jeśli to będzie pierwsza część serii, którą ukończę na 100%.

Sly Raccon - Wczoraj wróciłem po przerwie i chyba wreszcie wkręciłem się w rozgrywkę. Jest to całkowite przeciwieństwo Ratcheta. Tam mogłem sobie latać na lewo i prawo i nie przejmować sie tym, że obrywam od przeciwników. Z kolei tutaj muszę na wszystko uważać, bo bohater jest bardzo kruchy i bardzo łatwo go zabić. Na szczęscie po początkowym szoku już się do tego przyzwyczaiłem i teraz gra mi się bardzo przyjemnie.

Mass Effect Legendary Edition (ME3), 58h, skończone Po 151 godzinach koniec całej trylogii. Naprawdę wspaniała trylogia, takich gier już teraz nie robią. Jednak sam remaster bardzo rozczarowujący. Jedynie ME1 się broni, gdyby pozostałe części otrzymały dokładnie takie same usprawnienia jak jedynka to byłoby super ale niestety. Remastery ME2 i ME3 to bardzo proste remastery, przy których trzeba się nieźle nasilić aby zobaczyć różnicę. Muszę powiedzieć ze najlepiej w sumie bawiłem się przy ME1 tylko nie wiem teraz czy to wynikało z tego, że jest ona najbardziej ulepszona czy ona jednak jest najlepsza z całej trylogii. Czuć było w trakcie grę taką fajną presję czasu i napięcie którego nie ma w następnych częściach. ME1 zdecydowanie najbardziej RPGowe. ME2 bardzo mnie zawiodło, fabularnie straszna bieda, która niczego nie wnosi do historii. Artystycznie i graficznie zdecydowanie najbrzydsza. W ME3 z kolei czuć trochę ten scenariusz pisany na kolanie i fatalne zakończenie. Ale za to mamy najlepszy gameplay, parę naprawdę niezłych momentów i najlepsze DLC w serii. Reasumując, remaster nie wart pełnej ceny, szczególnie jeżeli ktoś ma ograną trylogię już 10 razy.

Last Stop, 6h, skończone Nowa produkcja twórców gry Virginia, która była dosyć specyficzną grą która nie wszystkim przypadła do gustu. Już na samym początku widzimy zmianę w stosunku do poprzedniej gry studia gdyż tutaj mamy normalne dialogi i wybory dialogowe. Jest to gra w stylu Telltale z tym że dużo większy nacisk kładzie na dialogi właśnie. Sekwencje w których chodzimy naszą postacią są dosyć ubogie i krótkie, nie ma tutaj żadnej interakcji z przedmiotami. W zasadzie przechodzimy od dialogu do dialogu. W grze jest trójka głównych bohaterów i początkowo nie są oni ze sobą powiązani ale z biegiem czasu ich losy zaczynają się trochę przeplatać. Fabuła jest dosyć ciekawa, mamy tu do czynienia z nadnaturalnymi zdarzeniami które wpływają na losy naszych postaci. Trójka bohaterów jest z różnych środowisk i każda z nich boryka się z innymi problemami. W trakcie gry kilka razy możemy wybrać nasz ubiór. Jak się finalnie okazuje wybory dialogowe nie ma żadnego znaczenia ani wpływu na grę. Na samym końcu gry każdy z bohaterów ma wybór który definiuje jego przyszłość. Sam ostatni etap który spaja wreszcie historię całej trójki jest czymś dosyć intrygującym. Gra graficznie prezentuje się całkiem przywozicie, głosy postaci są dobrze dobrane i zagrane a muzyka jest solidna. Gra nie jest zbyt długa, przejście całości zajmuje około 6 godzin ale podsumowując jest to całkiem ciekawa mała gra.

Ys IX: Monstrum Nox, 7,5h Czas na zupełnie nową przygodę. Poprzedni Ys podobał mi się ale według mnie był najgorszą grą studia Falcom w jaką miałem okazję grać. Przede wszystkim nie podobał mi się setting, bezludna wyspa nie wydawała mi się zbyt trafną lokacją jak na grę jRPG. Tutaj miało się to zmienić. Liczyłem że setting okaże się lepszy a pozostałe składowe gry zostaną na przynajmniej takim samym poziomie jak w Ys VIII co ostatecznie przełoży się na lepszą grę. No i cóż. Setting rzeczywiście niby jest lepszy, ale cała reszta jest gorsza. Zamiast bezludnej wyspy mamy miasto, co w teorii brzmi super. Jednak w praktyce już niekoniecznie. Miasto to jest strasznie brzydkie wizualnie, i po prostu mało ciekawe. Tutaj można nadmienić iż niby gra technologicznie wypada lepiej niż poprzedniczka, tak mam wrażenie że artystycznie wypada już gorzej co prowadzi do tego ze ogólnie gra prezentuje się dosyć kiepsko jak na grę z PS4. Gra wygląda dużo gorzej wizualnie niż ostanie, inne gry tego studia. Dodatkowo gra działa także zauważalnie gorzej niż Cold Steele. Plusem natomiast jest to że całe miasto to jedna duża mapa wiec możemy po całym mieście swobodnie się przemieszczać, a przemieszczanie jest akurat zrobione bardzo dobrze. Dzięki mocom naszych postaci możemy się przyciągać do pewnych wyżej położonych punktów, możemy wbiegać do góry po ścianach, a nawet możemy szybować. Poprzedni Ys mimo niespecjalnie ciekawego otoczenia miał w miarę ciekawą i intrygującą fabułę i naprawdę solidne postaci. Tutaj natomiast fabuła jest (przynajmniej na tym etapie) mało wciągająca a postaci nie są zbyt ciekawe. System walki jest w zasadzie identyczny jak w poprzedniej części, jest więc solidnie ale bez szaleństw. Ogólnie muszę powiedzieć że jestem trochę rozczarowany.

Wczoraj 12 godz pracowałem, w nagrodę dzisiaj połowę dnia przeznaczę na Pillars of Eternity 2!!! NIech mi ktoś powie że to GRZECH :D

Gran Turismo 6 - W ostatnim czasie grałem w GT6 zdecydowanie najwięcej. Mam już ponad 50% całości ukończone i myślę, że jeszcze trochę pogram zanim zrobię sobie przerwę.

Sly Raccoon (ukończyłem) - Jak już się wkręciłem, to bardzo szybko poszło. Po ogarnięciu mechanik gra stała się dosyć prosta nawet pomimo tego, że postać bardzo łatwo zabić. Ogólnie grało się bardzo przyjemnie.

Przy okazji wpadła też platyna, która była bardzo łatwa do wbicia, bo wystarczyło po prostu grać i sama z siebie nagle mi wyskoczyła.

Sly Cooper 2: Band of Thieves - Po jedynce przyszła pora na dwójkę. Różnice pomiędzy tymi obiema grami widać już od pierwszego uruchomienia. Mapy, które są głównym miejscem dla każdego rozdziału są dużo większe. Jest też więcej misji i są one dużo bardziej różnorodne, na co wpływ ma również to, że nie gramy tylko Sly'em, ale róznież jego dwoma towarzyszami. Doszło też parę nowych mechanik, a te znane z jedynki zostały tu usprawnione.

Wydaje mi się, że jeszcze trochę mi zajmie zanim dotrę do końca. Grałem już calkiem sporo, a gra pokazuje mi, że zrobiłem jedynie 20% całości. W jedynce byłbym już pewnie w okolicach połowy, jak nie dalej.

F1 2020 - Skończyłem 8 sezon i stwierdziłem że nie ma żadnego sensu zaczynać dziewiątego. Kariera jest już na takim etapie, że nawet przy zmianie przepisów układ sił się w zasadzie nie zmienia, ruchów transferowych też nie ma za dużych. A że nadal czekam na obniżkę ceny 2021, stwierdziłem że zacznę karierę od nowa, tym razem mocno utrudniając sobie zadanie - wyłączyłem flashbacki, co oznacza że jeżeli popełnię błąd, rozbiję się czy zarobię jakąś karę, nie mogę zwyczajnie cofnąć czasu. Biorąc pod uwagę że jadę pełny dystans wyścigów, a poziom trudności ustawiony na 100, granice toru na rygorystyczne, wyzwanie jest konkretne :) Póki co w pierwszych 4 wyścigach za każdym razem na pewnym etapie traciłem przednie skrzydło, co naturalnie miało dość poważne konsekwencje: w Australii miałem szanse na miejsce w okolicach 6-8, skończyło się na 12. W Bahrajnie powinienem być też w punktach, skończyło się na 11. W Wietnamie udało się dojechać na 4 miejscu, co sprawiło mi ogromną satysfakcję, choć gdyby nie strata spowodowana koniecznością wymiany skrzydła, byłbym na podium. W Chinach tempo miałem słabsze, ale gdzieś tam pod koniec dziesiątki się kręciłem, tyle że w trakcie wyścigu zaczęło padać i na 22 okrążeniu skończyłem na ścianie :(

Car Mechanic Simulator 2021 - udało się odblokować wszystkie osiągnięcia, teraz został mi jeszcze jeden cel - kupić, odrestaurować i zostawić w swojej kolekcji każdy jeden samochód dostępny w grze - zostało mi jeszcze 58 z 80 :)

Gas Station Simulator - początkowo mnie zachwyciła, ale mam wrażenie że za szybko się skończyła. Po +/- 27 godzinach skończyłem wszystkie zadania fabularne i w zasadzie nie ma co więcej robić. Pewnie że mógłbym rozbudować na maxa wszystko co się da, kupić całe możliwe wyposażenie, podnieść popularność do najwyższego poziomu, ale gra jakoś nie daje ku temu motywacji. Wiem że to może zabrzmieć dość dziwnie, zważywszy że w CMS 2021 spędziłem już dobrze ponad 100h i też zrobiłem w niej wszystko co się dało, ale w jakiś niewytłumaczalny sposób w jedną z tych gier mam ochotę grać, w drugą już nie bardzo

Ys IX: Monstrum Nox, 28,5h Jest tu niby jakaś fabularna intryga, coś co powinno być w miarę ciekawe no ale nie jest. Gra nie wciąga, dobrych fabularnie momentów jest mało, postacie nie mają żadnego dewelopmentu. Gra się w to tak trochę bez myślenia, aby tylko przejść poziom i do następnego. Straszny zawód, poprzedni Ys był dużo solidniejszą grą.

Tales of Arise, 41h Tutaj fabularnie od samego początku było całkiem solidnie, trochę sztampy było oczywiście w końcu musimy wyzwolić naszą krainę spod złego okupanta. Jednak im dalej w grę, tym jest coraz lepiej. Główny bohater przypomina sobie co zapomniał, nie wszystko jest takie proste i oczywiste jak mogło się na początku wydawać. Nie powiem, zaczyna się robić coraz ciekawiej. Gra w sumie im dalej w las tym wciąga bardziej i bardziej. A jako ze gra się w to naprawdę bardzo dobrze to aż chce się grać. Bez wątpienia jedna z najlepszych gier tego roku.

Ys IX: Monstrum Nox, 40h, skończone Strasznie liczyłem na tego Ysa a tu taki klops. Setting może i rzeczywiście jest lepszy niż w poprzedniej części ale jakoś mam wrażenie że nie został należycie wykorzystany. Fabularnie jest biednie przez większość gry, pod koniec gra na pewno trochę próbuje, są jakieś objawienia i twisty ale w sumie przez słaby początek i słabe postaci, te objawienia mimo iż powinny być interesujące to nie ciekawią zbytnio. Jest taki i taki twist no ale meh w sumie, co to daje. No fajnie, jedziemy dalej tłuc potworki. Straszny zawód. Najgorsza gra studia Falcom w jaką grałem.

Tales of Arise, 52h Tutaj z kolei doszedłem do takiego momentu który w sumie mógłby być końcem gry. Wszystko w zasadzie wyglądało jak walka z finałowym bossem. Ale nie, coś poszło nie tak, gra wyświetla drugi opening i gramy dalej. No w tym momencie to się naprawdę poczułem jakbym oglądał naprawdę dobre anime i właśnie drugi sezon się zaczynał. Bardzo mi się podobało że zmieniony został także opening na ten drugi który leci przy włączaniu gry. Po tym zdarzeniu następuje w grze trochę taki moment jakby ponownego początku. Przez poprzednie kilka godzin gry nie mogliśmy wracać do wcześniej odwiedzonych lokacji więc teraz gdy wreszcie można o zrobić, to zamiast pchać się do przodu fabularnie to trochę biegłem po świecie robiąc kilka zadań pobocznych.

Sly Cooper 2: Band of Thieves (ukończyłem) - Po ukończeniu stwierdzam, że jest to jedna z najlepszych platformówek 3d jakie kiedykolwiek wyszły. Zadania są różnorodne, więc ciężko się przy nich nudzić. Doszło też mnóstwo nowych mechanik, które znacznie urozmaiciły rozgrywkę, w tym dwie nowe grywalne postacie (kumple Sly'a), którzy nie są już tacy pasywni jak w jedynce.

Długość gry też imponuje. Ja spędziłem z nią 23 godziny, co jak na tego typu grę jest świetnym wynikiem, bo zazwyczaj są one 2 razy krótsze. Pewnie dałoby się urwać z godzinkę lub dwie gdyby znać położenie wszystkich butelek z kodem do sejfu, ale ja nie chciałem korzystać z żadnych pomocy.

Można powiedzieć, że jest to sequel idealny. Mam nadzieję, że trójka jest równie dobra, ale w nią zagram dopiero za jakiś czas. Na ten moment skupiam się na innych grach.

PS. A no i ponownie platyna sama wpadła. Łowcy platyn chyba powinni się tą serią zainteresować :P

Heavy Rain - Ciężko coś o tej grze powiedzieć, bo jestem dopiero na początkowych rozdziałach. Do następnego posta pewnie ją skończę, więc wtedy powiem coś więcej.

F1 2020 - połowa pierwszego sezonu nowej kariery (bez flashbacków) i w zasadzie potwierdza się to co wiedziałem już od dawna: jestem szybki, ale brak mi powtarzalności i konsekwencji z okrążenia na okrążenie. Skutek taki że praktycznie rzecz biorąc miejsca na podium przeplatam z DNF-ami :D Jeżeli tylko uda mi się pojechać bez większych błędów, to kończę wysoko, mimo że nie dysponuję wcale najszybszym sprzętem, powinienem być raczej w środku stawki. Ale zdarzają się też takie sytuacje jak 3 wyścigi z rzędu - Hiszpania, Monako i Azerbejdżan - kiedy kończyłem na ścianie. Dzięki temu jednak dobre wyniki smakują o wiele lepiej, kiedy ma się świadomość że udało się pojechać równo, szybko i konsekwentnie przez prawie 2 godziny ciągiem :)

Fallout 76 - ktoś powie "dlaczego wydałeś kasę na ten szajs, wyrzuciłeś pieniądze w błoto", ale zaryzykowałem te 31zł i nie żałuję. Gra mi się zaskakująco dobrze, to na pewno nie jest ta sama gra, która na premierę była crapem nie z tej ziemi. Jestem na razie na poziomie 32, zwiedziłem może 1/5-1/4 mapy, więc jeszcze mnóstwo przede mną, ale wrażenia póki co są umiarkowanie pozytywne. Owszem, nadal zdarzają się irytujące błędy, jak wrogowie spawnujący się tuż przed czy za graczem, NPC-e biegający bokiem, zanikające animacje zwierząt, postacie teleportujące się o kilka metrów, raz wyrzuciło mnie z serwera. Nie mniej na ten moment oceniłbym grę na jakieś 6.5/10 - dużo jej brakuje do ideału, ale nie ma tragedii. To co chciałbym żeby było możliwe, to wyłączenie dodatku Wastelanders - może to dziwnie zabrzmi, ale chętnie zagrałbym w taki sposób, jaki domyślnie był założony, bez żadnych NPC-ów, zbierając informacje na temat świata ze znalezionych notatek, terminali, skrawków informacji - a później móc włączyć dodatek i porównać jak ta gra zmieniła się na przestrzeni czasu.

U mnie aktualnie na tapecie trzy produkcje:

Assassin's Creed: Odyssey
Wyrasta na jedną z moich ulubionych gier ever. 52 poziom, jakieś 70% mapy z podstawki wyczyszczone, za chwilę wbije mi 100h na liczniku. I wciąż chce mi się w to grać. To nic, że gameplay opiera się na w zasadzie powtarzalnych elementach, bo sam w sobie jest dla mnie mega przyjemny. Fabularnie też jest to chyba pierwszy assassyn, który tak bardzo mnie wciągnął.

Control
Świetna gra, ale w przeciwieństwie do Odysei, pod koniec zaczynam już trochę odczuwać znużenie. Walka, historia i klimat Najstarszej Siedziby są super, natomiast im dalej, tym coraz więcej biegania po tych samych lokacjach i powtarzania walk w tych samych miejscach. Została mi ostatnia misja podstawki i zanim zabiorę się za dlc, to chyba odpocznę sobie od niej na jakiś czas.

Diablo II: Resurrected
Pomału kończę sobie drugi akt paladynem i mimo, że generalnie trójka lepsza, to i tak dobrze się bawię. Zdecydowanie lepiej niż te 20 lat temu na PC.

Heavy Rain (ukończyłem) - Tak jak sądziłem zaledwie kilka dni wystarczyło mi do ukończenia gry. Nie ma co się zbytnio rozwodzić nad rozgrywką, bo raczej każdy wie, że to interaktywny film (można go też nazwać festiwalem QTE) nastawiony na opowiadanie historii.

Co do fabuły, to na początku tyłka nie urywa, bo dysyć wolno sie rozkręca, ale kiedy już się rozkręci, to potrafi nieźle wciągnąć. Ostatecznie jestem bardzo zadowolony z tego co zobaczyłem.

Splinter Cell - Zgodnie z planem wróciłem do tej gry po wielu latach. Sam już nie pamiętam, kiedy ostatnio w nią grałem, ale myślę, że z 7-8 lat spokojnie minęło od tego czasu.

Tym razem gram na PS3, bo chciałem mieć całą serię na płycie i ogólnie gra się w porządku, ale nie wiadomo czemu czasami w jakiś bardziej dynamicznych momentach pojawiają się ścinki. PS3 jest nowsze od pierwszych 3 części, a same porty powstały wiele lat po premierze konsoli, dlatego moim zdaniem w ogóle nie powinno ich być. Na szczęście poza tym niedopatrzeniem deweloperów odpowiedzialnych za porty to nadal stary, dobry Splinter Cell.

Life is Strange: True Colors, 9h Pierwsze LiS jest jedną z moich ulubionych gier poprzedniej generacji konsol. W dwójkę tak się jakoś dziwnie złożyło że nigdy nie grałem, ale podobno wyszła ona bardzo średnio. Gdy okazało się że kolejną część odpowiadają twórcy Before the Storm byłem umiarkowanym optymistą gdyż BtS było całkiem niezłe. W sumie od pierwszego zwiastunu "Prawdziwe Kolory" mi się podobały, pod wieloma względami wyglądały dużo bardziej jak jedynka niż jak dwójka. I teraz będąc gdzieś trochę za połową gry mogę powiedzieć że jest dobrze. Nie tak dobrze jak pierwszy LiS, ale dobrze. Główną bohaterką znowu jest dziewczyna z gitarą więc wszyscy fani jedynki mogą czuć się jak w domu. Tym razem jednak nie mamy do dyspozycji wspaniałej super mocy, która zawsze nas uratuje. Główna bohaterka raczej nazywa swoją moc super klątwą. Moc odczuwania uczuć innych brzmi dobrze ale tylko w teorii. W starciu z wyjątkowo silnymi uczuciami te uczucia mogą zawładnąć naszą bohaterkę i wpływać na jej zachowania. Każdy psycholog uzna ją za wariatkę i przepisze leki ale to nie rozwiązuje problemu. Trafiamy do małego, górniczego miasteczka aby zacząć od nowa. I już w pierwszym rozdziale wszystko się wali. To w sumie czym gra może imponować to naprawdę bardzo dobra mimika twarzy, bardzo dobrze oddająca uczucia i emocje postaci. Nie jest to może jeszcze LA Noire ale wygląda to dobrze.

Tales of Arise, 65,5h Kolejne fabularne twisty i objawiania. Na początku Arise to była fabularnie sztampa: musimy odbić wszystkie krainy z pod władzy złych lordów. Jednak im dalej w grę, sztampy mamy coraz mniej i zaczynamy dostrzegać że dosłownie nic nie jest tak oczywiste jak mogło się na początku wydawać. I dotyczy to zarówno samego świata w grze jak i głównego bohatera czy jego towarzyszy. Zaraz po premierze czytałem jakieś komentarze ludzi którzy się chwali ze skończyli grę w 29 godzin albo w 51h zrobili 100%. Ja się pytam jak?

U mnie w zasadzie bez zmian:

F1 2020 - końcówka pierwszego sezonu kariery bez flashbacków, nadal jest trudno i wymagająco, ale szalenie satysfakcjonująco. No może poza takimi sytuacjami jaką wczoraj miałem podczas wyścigu na COTA, gdzie delikatnie ściąłem zakręt zjeżdżając do boksu (żeby było ciekawiej tylko lewymi kołami przekroczyłem linię, prawe ciągle były na torze), a gra uznała że jest to warte czterech (!!!) ostrzeżeń o przekroczeniu granic toru i dostałem 6 sekund kary o_O

Fallout 76 - robię powolny progres, na ten moment 49lvl, nie spieszę się, eksploruję, robię zadania poboczne i różne, naprawdę gra mi się dobrze. Z pełną świadomością stwierdzam że to nie jest ten sam szajs który dostaliśmy na premierę. Od dobrych kilku leveli mam poczucie że moja broń zostaje w tyle, zabicie wrogów kosztuje coraz to więcej i więcej amunicji. Nawet zabicie głupiego kretoszczura wymaga 4-5 strzałów ze strzelby bojowej 40 poziomu. Przez to utknąłem podczas zadania dla Rosie:

Trochę mnie to dziwi, zwłaszcza że widzę na mapie graczy którzy w kilka chwil radzą sobie choćby z potworem z Grafton, którego ja mogę co najwyżej połaskotać - atak z ukrycia karabinem Gaussa zabiera mu dosłownie kilka procent zdrowia. Możliwe że to kwestia mojej postaci, może zwyczajnie źle dobrałem perki i przez to zadaję tak małą ilość obrażeń.

Life is Strange: True Colors, 13,5h, skończone 3 rozdział przynosi wielką rewolucję gameplayową, bierzmy udział w LARPie więc na chwilę pojawia się turowy system walki. Jest to na pewno bardzo fajna odskocznia od typowej formuły. Teraz po skończeniu można już oficjalnie powiedzieć: gra jest dobra ale nie aż tak jak pierwsza część. Fabuła jest całkiem niezła, początkowa sielanka trwa bardzo krótko. Bardzo podobała mi się główna bohaterka, która mierząc się ze swoją "super klątwą" stara się przełamać i próbuje użyć swojej mocy do pomocy innym przy okazji poznając także inne uczucie niż smutek, lęk i złość. Alex uczy się radzić także ze swoimi uczuciami przy okazji poznając (lub nie) czym jest albo czym może być "dom". Ogólnie dosyć słodko-gorzka historia na wielu płaszczyznach, także jeżeli chodzi o inne postaci. Wybory które mają jakieś znaczenie to można na palcach jednej ręki policzyć, jeżeli w ogóle. Ogólnie całkiem dobra produkcja. Teraz jeszcze tylko dodatek...

The Forgotten City, 4h Bardzo intrygująca gra, która wyrosła z moda do Skyrima. Z czasów obecnych trafiamy do jakiegoś zapomnianego miasta z czasów starożytnego Rzymu, w którym panuje jedna zasada: za grzechy jednego cierpią wszyscy. Naszym zadaniem jest sprawić aby nikt tej zasady nie złamał oraz oczywiście znaleźć sposób na powrót do naszych czasów. Jeżeli nam się to nie uda, ktoś złamie tę "Złotą Zasadę" albo to my ją złamiemy to zaczynamy od nowa. Tak, nie dość że cofnęło nas 2000 lat wstecz to jeszcze trafiamy do pętli czasowej. Zdecydowaną większość gry spędzamy na eksploracji zapomnianego miasta i rozmowie z jego mieszkańcami. Żadnej walki przynajmniej na razie nie stwierdzono. Gra dosyć ciężko nazwać grą RPG, na początku gry możemy wybrać nasze pochodzenie, które wpływa na to jaki bonus nasza postać posiada ale nie ma żadnego rozwoju postaci.

Tales of Arise, 80,5h Fabularnie to wygląda jakbym był już na samym końcu więc w ostatnim czasie zajmowałem się czyszczeniem mapy ze wszystkich pobocznych rzeczy które mogłem zrobić. Druga połowa gry mam wrażenie że dosyć zwolniła mimo iż fabularnie dzieje się całkiem sporo.

Zero Escape: Zero Time Dilemma

Najwyższy czas sprawdzić jak kończy się ta cała zakręcona historia.

Splinter Cell - Trochę ostatnio zwolniłem, więc jeszcze gry nie ukonczyłem. Jakby tego było mało wczoraj przez zbyt dużą liczbę alarmów nie zdołałem ukończyć poziomu, w którym byłem już bardzo blisko celu. Jako, że staram się grać po cichu na najtrudniejszym poziomie trudności niektóre misje przechodzę dosyć powoli i tak na oko straciłem jakieś 2 godziny gry. Gdyby nie konieczność grania całego poziomu od nowa, to pewnie byłbym już blisko końca całej gry , bo jeśli dobrze pamiętam jestem już na jednej z ostatnich misji.

Life is Strange: Wavelengths, 3,5h, skończone. Dodatek do True Colors, dziejący się przed wydarzeniami z głównej gry, w którym gramy jako Steph, która to obejmuje piecze nad lokalnym radiem. Naszym zadaniem jest w głównej mierze nadawanie i wszystko to co się z tym wiążę. Puszczamy muzykę, obieramy telefony ludzi dzwoniących do radia oraz musimy wspominać o naszych sponsorach. Oprócz tego, próbujemy także znaleźć kogoś dla siebie w sieci oraz ogarniać sprawy w sklepie muzycznym, w którym mieście się siedziba radia. Pojawiają się tutaj także odniesienia do tego co działo się w Before the Storm i tego jaki los spotkał Arcadia Bay. Ogólnie całkiem niezły dodatek, jednak nic specjalnego nie wnosi poza okazaniem trochę tego jak Steph radzi sobie po opuszczeniu Arcadia Bay, przed spotkaniem głównej bohaterki True Colors.

The Forgotten City, 9h Naprawdę ciekawa produkcja. Fabuła rzeczywiście potrafi trochę zaskoczyć. Osobiście nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy w co najmniej w dwóch sprawach. Tydzień temu pisałem że sekwencji walki nie stwierdzono ale o dziwo są, i o dziwo naszą bronią jest tylko i wyłącznie łuk. Akurat te etapy takie trochę mdłe są, no ale powiedzmy że się w miarę sprawdzają i nieźle wpisują w setting i fabułę. Gra stoi przede wszystkim fabułą, rozmową z ludźmi i rozwiązywaniem problemów, które mają w ostatecznym rozrachunku sprawić że najdziemy sposób na ucieczkę z tego zapomnianego miasta.

Road 96, 2,5h Proceduralnie generowana przygodówka, w której gramy jako nastolatek uciekający z autorytarnego kraju. Żadna próba ucieczki nie będzie taka sama. Jak nam się nie uda dotrzeć na granicę, to próbujemy od nowa innym nastolatkiem. Jak nam się uda, to próbujemy uciec znowu kolejną osobą. Nie powiem, brzmi to całkiem intrygująco a w praktyce wypada chyba całkiem nieźle. Na swojej drodze spotykamy różne postaci, które mogą nam pomóc lub nie, musimy dbać na nasze zdrowie i nasze finanse i decydować w jaki sposób udamy się w dalszą drogę: czy piechotą, czy spróbujemy złapać stopa czy np. może akurat zwinęliśmy skądś kluczyki i możemy podprowadzić samochód. Wstępnie bardzo ciekawa produkcja.

Tales of Arise, 87,5h Gra skończona, teraz został już tylko postgame i zrobienie tylu osiągnięć ile się da. Tradycyjnie w postgamie mamy jakieś cameo postaci z poprzednich odsłon serii.

Ostatnio grałem mniej, więc moje postępy są niewielkie. No ale doszły inne gry, więc posta wrzucę.

Splinter Cell - Po tym, jak musiałem postarzać całą misję, przez kilka dni nie chciało mi się w niego grać, więc byłem zajęty innymi grami. Dopiero ostatnio wróciłem i tym razem udało mi się przejść ten moment bez żadnych komplikacji. Za pierwszym razem w momencie, w którym miałem być cicho grałem trochę na aferę i przez to pojawiały się te alarmy. Mam nadzieję, że dalej będzie już z górki.

This War of Mine - Najwięcej grałem właśnie w to. Już kiedyś udało mi się przetrwać wojnę, ale trochę czasu od tamtej pory minęło, więc postanowiłem zagrać ponownie. Tym razem wybrałem scenariusz z dodatku The Little Ones i dostałem mocny łomot, bo poległem już 8 dnia. Połączenie srogiej zimy z dodatkową, nic nie robiącą gębą do wykarmienia jest bardzo trudne do ogarnięcia. Za drugim razem wybrałem scenariusz z ostatniej aktualizacji i tym razem jest dużo łatwiej.

Niestety po tym, jak już udało mi się przetrwać granie w postawowy tryb nie jest już tak wciągające. Trzeba będzie kiedyś sprawdzić te dodatki fabularne.

Gothic - mod Potępieni - Jestem dopiero na początku, więc nie za bardzo o czym pisać.

F1 2020 - Kontynuuję sezon drugi kariery bez flashbacków i ostatnio sprawiłem sobie niebywałą ilość satysfakcji - w sobotę wygrałem GP Monako, przejeżdżając czysto 77 z 78 okrążeń, raz tylko otarłem się o ścianę lekko uszkadzając przednie skrzydło, ale na moje szczęście nie wpłynęło to na mój wyścig, bo tak czy inaczej miałem na tym kółku zjechać na pitstop. W niedzielę będąc na fali pojechałem Azerbejdżan i w zasadzie to samo, prawie idealny wyścig i to mimo zmiennej pogody. Prawie, bo znów zaliczyłem ścianę i wymianę skrzydła jadąc w mocnym deszczu na interach, ale na ten moment miałem ponad 20 sekund przewagi, po tym jak zaliczyłem jeden pitstop mniej. Normalnie zaczynam zmieniać zdanie na swój temat, do tej pory uważałem siebie za takiego Sama Lowesa - szybki, ale popełnia zdecydowanie za dużo błędów, ma tempo, ale nie potrafi go utrzymać na dystansie. Ta kariera pokazuje że jednak jestem w stanie pojechać półtora godziny bez większych błędów, co cieszy mnie niezmiernie :)

Car Mechanic Simulator 2021 - W ten weekend mieliśmy GP zarówno MotoGP jak i F1, zatem na telewizorze leciały sesje treningowe, a ja dłubałem sobie pod maską słuchając tego co się dzieje w Austin czy Misano, odwracając głowę do telewizora gdy działo się coś ciekawego. Po tym jak odblokowałem wszystkie osiągnięcia, wyznaczyłem sobie cel, żeby mieć w kolekcji każdy możliwy samochód dostępny w grze, zostało jeszcze 30 ;)

The Forgotten City, 10,5h, skończone Bardzo intrygująca gra, która wyrosła z moda do Skyrima. Gra stoi przede wszystkim fabułą, rozmową z ludźmi i rozwiązywaniem problemów, które mają w ostatecznym rozrachunku sprawić że najdziemy sposób na ucieczkę z tego zapomnianego miasta. Fabuła rzeczywiście potrafi trochę zaskoczyć. Osobiście nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy w co najmniej w kilku momentach. Finał i konfrontacja z "final bossem" to prawdziwa gratka dla fanów wątku współczesności z Assassins Creeda. Graficznie jest całkiem nieźle, momentami widać jednak trochę typowego dla gier średniobudżetowych drewna.

Road 96, 8,5h, skończone Przed premierą, tutaj na forum widziałem pewne obawy że jak to, proceduralnie generowane poziomy i klimatyczna przygodówka? To się nie uda. Z tą proceduralnością poziomów to jest tak, że niektóre duże fabularne eventy dzieją się zawsze aby fabularnie gra się trzymała. Proceduralne są te etapy, które co prawda mogą dopowiadać trochę historii ale jej nie pchają do przodu. Niektóre eventy z niektórymi postaciami także zdają się mieć określoną z góry kolejność w jakiej możemy je zobaczyć. W jedno przejście nie jesteśmy w stanie zobaczyć wszystkich możliwych poziomów więc istnieje tutaj jakiś potencjał na ponowne przechodzenie.

Tales of Arise, 91,5h, skończone Bardzo dobra gra, najmniej "japońska" odsłona serii a przy okazji najbardziej atrakcyjna wizualnie i artystycznie. Bardzo dobra fabuła z ciekawymi zwrotami akcji i ciekawym lore świata. Jednak to wszystko okazało się zbyt mało aby być najlepszą odsłoną serii.

Scarlet Nexus, 4h Grałem w demo dwa razy, dwa razy bardzo mi się podobało. Robiło demo na mnie naprawdę sporo wrażenie. Zacząłem grać w pełną wersję i jest jakoś gorzej. Nie wiem z czego to wynika. W przeciwieństwie do Arise, tutaj statyczne panele rozmów między postaciami stanowią większość dialogów. Tradycyjne cut scenki to tylko od święta. I szczerze powiem, że te statyczne dialogi nie porywają, jest ich zbyt dużo i niekiedy są po prostu za długie. Gra daje nam na początku wybór czy chcemy grać chłopcem czy dziewczynką, wygląda że obie kampanie są trochę inne i żeby w pełni przejść grę to trzeba skończyć je obie. Gdzieś rzuciło mi się w oczy określenie Tales of Nier, które rzeczywiście zdaje się pasować do tej gry. To nie są kolejne anime Soulsy, to nie jest kolejny God Eater, i to nie do końca jest gra w styku Tales. Fabuła jest dosyć standardowa, jesteśmy młodym kadetem który na ochotnika zgłosił się do sił walczących z potworkami, gdyż sam kiedyś nasz bohater został uratowany. System walki to bardziej jakieś DMC tylko oczywiście nie aż tak wyrafinowane i złożone. System walki mi się ogólnie podoba ale czasami mam wrażenie że jest on "zbyt lekki", to znaczy nasze uderzenia nie wydają się być silne. Pamiętam podobnie było w Code Vein. Dodatkowo tutaj lock on wydaje się miejscami skopany bo często nasza postać uderza w kierunku przeciwnym do przeciwnika. Bardzo fajne wypadają tutaj moce naszej postaci, oprócz ciosanie mieczem, nasz bohater posiada moce psioniczne które pozwalają mu ciskać różnymi rzeczami w przeciwników. Możemy także pożyczać moce naszych towarzyszy.

Growing Up, 6h, skończone Jak wskazuje tytuł, jest to gra o dorastaniu. Kierujemy poczynaniami naszej postaci od chwili narodzin aż do końca liceum. W czasie trwania gry rozwijamy nasze statystyki i uczymy się różnych umiejętności, które potem przełożą się na to kim zostaniemy w przeszłości. Oprócz tego poznajemy różne postaci, z którymi można wejść w jakieś relacje. Musismy także pamiętać aby dbać o nasze zdrowie psychiczne oraz o zadowolenie rodziców. Ja całą grę skupiłem się na na uczeniu się takich rzeczy jak astrologia, ekonomia, nauki społeczne czy z pobocznych rzeczy informatyka i finalnie zostałem sprzedawcą samochodów, bo zawaliłem ostatni egzamin. Nienawidzę Match 3. Z nikim także się nie związałem, więc potem gra kogoś losowo do nas dobiera i zaczynamy od nowa grę naszym dzieckiem. Ogólnie całkiem niezła gra.

Scarlet Nexus, 10,5 Naprawdę nie wiem co jest nie tak. Tak bardzo mi się demo podobało, a teraz pełna wersja jest jakaś taka "niemrawa". Te statyczne scenki dialogowe zabijają całą akcję, całą dynamikę. Już pal licho jak te scenki dzieją się w spokojnych momentach, ale jak mamy jakaś dynamiczną akcję to naprawdę cała gra zaciąga momentalnie wsteczny. I to nie pasuje kompletnie do gry. To jest jakby nie patrzeć gra akcji, a tutaj mamy co chwilę statyczne scenki. Fabuła czy postaci są powiedzmy nienajgorsze, coś się dzieje jeżeli o te aspekty chodzi, system walki jest naprawdę solidny; używanie w trakcie walki oprócz zwykłego ciosania mieczykiem naszych mocy i ciskanie w przeciwników różnymi elementami otoczenia naprawdę wypada nieźle, ale potem dostajemy ciąg statecznych dialogów, przy których to aż siewać się chce. Nie wiem, pierwszy raz gdy moje ocena dema gry nie pokrywa się w oceną pełnej wersji.

Fallout 76 - 118h na liczniku, 88 poziom - w pewnym momencie miałem ogromne szczęście dodając legendarną modyfikację do miniguna, wpadł mi arystokraty i wybuchowy, do tego z wagą zmniejszoną o 90%. To plus wytłumiony Gauss i życie stało się o ile łatwiejsze :) Wcześniej strasznie męczyłem się ze szturmotronami dominatorami, a jaskinia Wendigo była nie do przejścia, teraz dzięki tym zabawkom uporałem się w końcu z kilkoma questami. No i oczywiście poczułem się zbyt pewnie, ale wczoraj dostałem lekcję pokory - eksplorując mapę i robiąc poboczne zadania, zupełnie nieumyślnie rozpocząłem wydarzenie "Kryptydy", nie mając zielonego pojęcia na czym polega. Jak po dosłownie sekundach dołączyło do mnie kilku wysokopoziomowych gości, myślę sobie spoko, pójdzie gładko. Ojjj, jak naiwny byłem :D Zużyłem kilkanaście stimpaków, wystrzelałem chyba 6 czy 7 rdzeni z legendarnego wściekłego laserowego Gatlinga, a i tak ten cholerny robot mnie ubił 4 razy ;)

Car Mechanic Simulator 2021 - podobnie jak 2 tygodnie temu, w telewizji leci MotoGP i F1, więc pykam w coś mało absorbującego, żeby móc śledzić to co się dzieje na torach

Splinter Cell (ukończyłem) - Minęło trochę czasu zanim dotarłem do końca, ale wreszcie się udało. Przyznam, że zapamiętałem tą grę jako nieco łatwiejszą. Tak jak lata temu na PC grałem na trudnym poziomie i faktycznie niektóre misje zatrzymały mnie na jakiś czas.

Nie zmienia to jednak faktu, że grało mi się super i na pewno za jakiś czas zgodnie z planem ponownie zagram w dwójkę. Najpierw jednak wrócę do kilku innych, wcześniej zaczętych gier.

Lake, 5h Gra, w której dostarczamy listy i paczki w małej miejscowości leżącej nad jeziorem w stanie Oregon. To chyba nawet na GOLu czytałem w przeglądzie gier niekochanych czy gdzieś, że ta gra to połączenie Life is Strange i Death Stranding. Jeździmy dostarczając pocztę, rozmawiamy z ludźmi, którzy czasami mają dla nas jakieś poboczne zadania i eventy. Możemy też bawić się w jakieś romanse. Jest nawet w dinnerze jakiś arcade, na którym może się trochę pobawić. Jest radio, które oprócz widoków umila nam podróż. Typowy indyk ale jednak to, że mapa jest otwarta i możemy po niej swobodnie jeździć i dostarczać przesyłki w dowolnej kolejności trochę może imponować.

Scarlet Nexus, 18h Są w tej grze momenty nudne, które całkowicie zabijają akcję i jakąkolwiek dynamikę ale są też momenty, które wypadają całkiem nieźle. Jakość poziomów też jest dosyć nierówna, bo większość lokacji jest średnia ale zdarzają się lepsze ale też niestety gorsze. Questy poboczne są strasznie biedne. Fabularnie coś zaczyna się rozkręcać, poznajemy trochę więcej historii świata i to wypada całkiem nieźle.

U mnie ostatnio po prostu klęska urodzaju. Mam do ogrania tyle znakomitych tytułów że głowa mała.
- Halo Wars 2 - Ukończone. Oficjalnie ukończyłem wszystkie duże tytuły z uniwersum Halo. Ten konkretny chciałem ukończyć przed premierą Halo Infinite ponieważ wnioskuję ze zwiastunów że "Wygnani" (Banished) będą stanowili ważny element fabuły.
Sama gra to bardzo przyjemny, niezbyt skomplikowany RTS z jednymi z najpiękniejszych cutscenek jakie widziałem w grach wideo. Znakomita gra.
- Cyberpunk 2077 - Uwielbiam ten tytuł, całkowicie zatapiam się w tym mieście. Genialnie napisane postaci, angażujące questy, to sprawia że do tego świata po prostu chce się wracać i spędzać w nim czas. Za mną jakieś 30 godzin i jeszcze dużo, dużo przede mną.
- Forza Horizon 5 - Kurcze, ale to jest dobre. Piękna, uzależniająca gra z syndromem "jeszcze jeden wyścig i idę spać". Sam nie jestem wielkim entuzjastą wyścigów ale Horizona nigdy nie potrafię sobie odmówić, myślę że gra pozostanie na moim dysku na długie miesiące.
A w kolejce czekają zainstalowane już na mojej konsoli:
- Mass Effect: Legendary Edition - Moje drugie ukochane uniwersum science fiction. Jestem psychofanem trylogii Sheparda i nie mogłem sobie odmówić odnowionej wersji. Gry już zainstalowane, ruszam kiedy tylko ukończę Cyberpunka.
- Halo: Spartan Assault - Tak jak już pisałem, ukończyłem już wszystkie duże odsłony Halo, włącznie ze spinoffami, niemniej pozostał mi jeszcze jeden mniejszy tytuł, mianowicie twin stick shooter że spartanami w roli głównej.
Gra podobno krótka, świetna na krótkie, niezobowiązujące sesje. Trochę już pograłem, gra składa się z około 30 misji, te są jednak bardzo krótkie, zazwyczaj dosłownie kilka minut.
- Gears: Tactics - To kolejny tytuł z serii "ostatni nieograny z mojej ukochanej serii. Trochę się bronił em bo to jednak zupełnie inny tytuł niż główna seria, jednak po kilku misjach które "testowo" już ograłem stwierdzam że to może być naprawdę super. Gra spodobała mi się do tego stopnia że rozważam ogranie Phoenix Point który również jest w Game Pass.

Wróciłem niedawno do World Of Warcraft, a tak to przechodzę te nowe GTA, ciekawie zrobili te remastery, dużo osób narzeka a mi osobiście się podoba

Medal of Honor Allied Assault - Spearhead - Wróciłem po dłuzszej przerwie do tego dodatku, przeszedłem jedną misję, która sprawiała mi spore problemy i znowu się zatrzymałem, bo ponownie chory poziom trudności dał się we znaki. Twórcy tej gry chyba nie chcieli, żeby ludzie ją ukończyli, bo dokładnie to samo było w podstawce, którą jakimś cudem ukończyłem. Nie wiem tylko, czy nadal będę miał tyle cierpliwości.

Football Manager 2020 - Również wróciłem po dłuższym czasie. Przez ostatni tydzień bardzo dużo w to grałem (m.in. dwie nocki w poprzedni weekend), ale niestety już mi się odechciało. Zirytowałem się, bo zauważyłem pewną prawidłowość, która polega na tym, że jak graczowi dobrze idzie, to trzeba mu w połowie sezonu zacząc rzucać kłody pod nogi byle tylko przypadkiem nie odniósł jakiegoś sukcesu.

W 3 na 4 sezony (każdy innym klubem) po dobrym lub nawet bardzo dobrym początku sezonu nagle zaczyna się totalna zapaść formy i z ok. 10 meczów bez porażki (w większości zwycięstw) robi się nagle 10 meczów bez zwycięstwa (w większości porażek). Piłkarze nagle zachowują się tak jakby zapomnieli, jak się gra w piłkę. Strasznie mnie to zdenerwowało, stąd kolejna przerwa.

Torchlight - Jest to moje 3 podejście do tej gry i chyba w końcu się w nią wciągnąłem. Głównie dzięki temu, że nie robię teraz misji pobocznych, które wczesniej zabierały mi dużo czasu. Na ten moment gra się całkiem fajnie.

Splinter Cell: Pandora Tomorrow - Myślałem, że zrobię sobie dłuższą przerwę od serii, ale nie wytrzymałem. Jestem dopiero po 1 misji, więc jeszcze mam praktycznie całą grę przed sobą.