Forum: Czy ktoś tu pracuje w korporacji?

Tu kazdy raczej jest wlascicielem korporacji...

Np. jakie są wymagania rekrutacyjne, czy trzeba coś umieć, czy wystarczy być kretynem i mieszkać w Warszawie?

to przeciez zalezy od stanowiska, firmy lub jej oddzialu

istnieją jakieś mityczne dedlajny i asapy czy to tylko wymysł smutnych małych ludzi próbujących sobie podbudować ego?

zapomnialas o SLAch, KPIach i DTPsach

wiadomo, ze anglicyzmy sa i nie ma w tym nic dziwnego - tak jest po prostu szybciej gdy polowa zespolu to obcokrajowcy, a sam klient nie jest z polski

O ja, co za pogardliwy ton.

„wystarczy być kretynem i mieszkać w Warszawie”
„poza byciem gwiazdą-warszawiakiem”

Na pracę w korpo narzekają głównie (i słusznie) ludzie pracujący na najniższych stanowiskach, customer service, content review itp.
To taka pierwsza linia ognia, gdzie biorą niemal każdego, kto zna jakikolwiek język obcy poza angielskim (czasem wystarczy tylko angielski). Przemiał ludzi jest tam taki, że znajdzie się miejsce na cały przekrój przez piramidę społeczną. A wiadomo, że w takich przypadkach zawsze najbardziej rzucają się w oczy idioci, którzy są głośni i mają w społeczeństwie sporą reprezentację.
Do tego dochodzi często totalnie odmóżdzająca praca polegająca na klepaniu utartych formułek, powtarzaniu prostych schematów. Czyli wylęgarnia nudy i "biurowych dramatów". Wyższe szczeble nie bardzo się tym przejmują, bo ze względu na rotację pracowników nie ma sensu się nad tym pochylać (i tak za chwilę będą gdzieś indziej).

Jeśli ktoś pracował w korpo na wyższym/specjalistycznym stanowisku, to wie że sytuacja wygląda wtedy zupełnie inaczej. Zwłaszcza teraz, gdy od kilku dobrych lat mamy "rynek pracownika". Godziny pracy można w wielu wypadkach regulować, w razie potrzeby spokojnie popracować zdalnie z domu czy nawet będąc za granicą. Benefity to już nie żadne "piwne piątki", tylko porządne pakiety socjalne/medyczne, konkretne pieniądze, refundacje do mieszkania itp.
No i atmosfera zupełnie inna. Liczy się profesjonalizm i konkretne umiejętności. Tak jak wszędzie - jeśli twoja praca ma dla pracodawcy dużą wartość, to zadba o to, żebyś czuł się dobrze i nie myślał o zmianie środowiska.
Sam odszedłem z pracy w Samsungu, żeby poprowadzić małą firmę i nie żałuję. Ale też te kilka lat wcale nie było żadnym koszmarem. Wręcz przeciwnie - miałem okazję zwiedzić kawał Europy. Pomieszkać w kilku naprawdę fajnych miastach (Paryż, Mediolan, Madryt) i zarobić naprawdę solidne pieniądze. Moja narzeczona pracuje w Heinekenie i też bardzo swoją pracę lubi. Stresu ma trochę, to normalne - ale to wynika tylko z tego, że odpowiada włoski rynek i transfery dużych sum pieniędzy, a nie z jakichś "norm" "asapów" czy innych wymysłów - po prostu ludzie kojarzą z korporacjami to, co jest domeną infolinii/telemarketerów itp.

Wszystko sprowadza się tylko do tego co się robi i jaka jest tego wartość dla pracodawcy/rynku. Normalne/nieludzie warunki to nie jest kwestia wielkości firmy.

Zakładanie konta biznesowego online dość mocno podniosło mi ciśnienie, ale ogarnianie terminalu płatniczego przeszło wszelaką skalę absurdu.

No jak Ty się już na tym wykładasz, to ja czarno to widzę i mowie to bez złośliwości.

To tak jakby ktoś przed wyprawa w Himalaje pisał, ze wizyta w Decathlonie podniosła mu ciśnienie.

To chyba też zależy o jakim profilu mówimy. Podobno wszystkie działy sprzedaży i kontaktów z klientami w dowolnych większych firmach to rzeźnia, bez większych wyjątków - tak słyszałem.
Ale podam też przykład z innej strony.

Jestem sobie czymś na pograniczu naukowca-programisty-bioinformatyka w dużej firmie. Myślę, że można ją już sklasyfikować jako coś na pograniczu korporacji, i tak:

- obchodzą się tam z nami jak z jajkiem. Wszystkie duże restrukturyzacje odbywają się na poziomie międzynarodowych dyrektorów. Nikt nie tyka pracowników, którzy coś umieją i są w czymś wyspecjalizowani. Dodatkowo nisza jest tak dziwna, że da się w nią wejść jedynie przekwalifikowując się z czegoś bardzo odległego. Ludzi, którzy to robią i umieją jest garstka, a konkurencja jest gigantyczna i każda firma chce mieć taki zespół u siebie, więc jest się na bardzo dobrej pozycji negocjacyjnej, odnośnie dokumentnie wszystkiego.
- Raportowałem wszystkie nadgodziny i nie było takich nadgodzin, których bym nie odebrał.
- Poprosiłem o to, bym jeden dzień tygodniowo przeznaczał na douczanie się tego, co mnie interesuje i mi na to pozwolili. Jest to dla nich oczywiście inwestycja, ale nie powiem - świetna sprawa. Po prostu wszyscy w zespole wiedzą, by przez jeden dzień w tygodniu nie zawracać mi gitary, bo mam swój własny projekt (musiał oczywiście zostać zaaprobowany, ale jest mojego autorstwa) i sobie nad nim pracuję.
- Atmosfera jest świetna. Nikt nikomu nie podkłada świni, bo środowisko jest tak hermetyczne, że wszyscy w tej branży się znają i po prostu możesz sobie jedynie sam zaszkodzić.
- Kilka osób z firmy było na moim weselu i czasami jeździmy razem na jakieś wypady za miasto, wychodzimy na piwko. Część osób już tu nawet nie pracuje, a ciągle mamy kontakt i się widujemy.
- Wysokopoziomowe wojenki i walki oczywiście istnieją, ale nie widziałem raczej ciotek-klotek z przypadku. Słabe miejsce dla karierowiczów robiących dobre wrażenie, bo ostatecznie nie ma żadnego znaczenia, czy chodzisz na kawkę z dyrektorem, tylko co potrafisz.
- Jak masz jakieś nierealistyczne terminy i udowodnisz, że są nierealistyczne (zdarzyło mi się), to po łapach dostają ci, którzy uznali je za realistyczne, a nie ty.
- Jedna z dużych inicjatyw, która jest obecnie u nas realizowana powstała wskutek pomysłu jakiegoś małego robaczka na najniższym stanowisku, który szepnął to na jakimś spotkaniu i się rozeszło i spodobało.
- Patrzą na wykształcenie i to bardzo, szczególnie przy negocjacji zarobków.
- Pracę zostawiam w pracy. Jest niepisana zasada, że żadnych spotkań w piątki i poniedziałki. Nawet jak współpracujesz z Amerykanami, to nikomu do głowy nie przyjdzie, żeby Cię ścigać o 22, bo nagle coś się komuś przypomni.

Powiem szczerze, że nigdy nie miałem tak fajnej, lekkiej i przyjemnej pracy. Wcześniej pracowałem w instytucjach akademickich i to właśnie tam był największy wyścig szczurów i toksyczność. Domyślam się, że moje obecne miejsce to pewnie wyjątek od reguły, ale takie się zdarzają.

Po pracy w trzech dużych korpo finansowych w Polsce stwierdzam, że na korpo można narzekać głównie jeśli:
a) Nie pracowało się nigdy w korpo.
b) Pracowało się tylko w korpo + jest się średnio rozgarniętym.

Co do współpracy z korpo z perspektywy mikroprzedsiębiorstwa - myślę że masz do czynienia z jakimś dedykowanym działem procurement czy coś takiego. Najpewniej:
a) Mają już to co chcesz im sprzedać - przeszkadzasz w piciu kawy.
b) Nie mają, ale nie potrzebują - przeszkadzasz w piciu kawy.
c) Nie mają, ale potrzebują - masakra. Nie wypada pić kawy, ale jest ryzyko, że ktoś będzie musiał podjąć decyzję. Najgorsza możliwa sytuacja. Powołajmy jakąś grupę roboczą, może typ po paru miesiącach wymięknie i wrócimy do picia kawy w spokoju.

Generalnie sensowny post MaBo_s i śmiało się mogę pod nim podpisać.

Dodam jednak, ze te KPI, asapy, itp. to żadna domena korporacji. To domena każdego, komu zależy na optymalizacji tego co robi. To moze być tez mały startup.

Dla niewtajemniczonych - każda organizacja (firma, w tym korpo, ale tez NGOsy itd) wykonuje jakieś procesy (biznesowe) (sprzedaz, obsługa, itp.). Każdy proces powinien zwiera pewne kroki do wykonania, i w związku z tym powinien zawierać jakieś miary do mierzenia efektywności ich wykonywania (np. czas trwania procesu, liczba obsłużonych klientów). Niektóre z tych miar są na tyle istotne, ze chcemy dbać o utrzymanie lub poprawienie tego co widzimy. Stad definiujemy te tzw. KPI, czyli nic innego, jak wskaźniki zdefiniowane jako działania wykorzystujące powyższe miary, które maja ustawione oczekiwane poziomy (np. liczba obsłużonych klientów w określonym czasie powinna być większa niż x). Jeśli jesteśmy daleko od osiągnięcia oczekiwanego poiomu to są dwie możliwości: albo poziom jest zdefiniowany z tzw „dupy”, albo działamy nieefektywnie i należy coś zdziałać by to zmienić. Dzięki temu możemy wpływać na efektywność firmy. Od małej, po największe korpo.

O asapach chyba tez możemy powiedzieć, ze dotyczą każdego rodzaju działalności. Każdy student wie ocb :)

Dzięki Panowie za potraktowanie tematu serio :) Trochę zrozumiałam.

Do meritum, naprawdę bardzo chciałabym zawrzeć umowę na terminal płatniczy w mojej mikrofirmie. Od miesiąca dobijam się do pewnej firmy na "E" i jestem traktowana bardzo uprzejmie, "ktoś w ciągu 48h się z panią skontaktuje". Być może żyjemy w różnych czasoprzestrzeniach, bo do tej pory nikt. Ani w ciągu 48h, ani nigdy.
Stoję trochę w rozkroku i zaczynam mieć wrażenie, że ja mam błagać tę pewną firmę o zostanie ich klientem.
Co prawda był już pewien progres, ktoś w końcu raczył oddzwonić i zaproponować ofertę = "wyślę pani na maila, jutro oddzwonię i porozmawiamy o konkretach". Zgadnijcie, czy to "jutro " nastąpiło.

Nie ogarniam swoim małym móżdżkiem, jak to jest, że pewne firmy mają mnie w dupie chociaż moja postawa jest raczej "shut up and take my money" i to JA się staram, inne firmy zaś potrafiają zawracać dupę i czas proponując przesłodkie oferty kredytów, pożyczek, whatever mimo że niczego nie potrzebuję i nie chcę.

Rozumiem, że jako mikroklient mogę sobie porozmawiać co nawyżej z paniami "po socjologii" na infolinii, bo nie rozmawiamy o wielkich pieniądzach, kto by się tam szarpał o 500zeta, ale zakładając że takich mikrusów jak ja jest więcej... z taką obsługą klienta to jest przecież strata dla firmy, mimo wszystko.

Ja właśnie zaczynam. Po 11 latach pracy "u Janusza" w końcu zamiana. Nie wiem co z tego wyjdzie ale na początek wydaje się być w końcu normalnie. Zadnej kasy pod stołem - wszystko opodatkowania, dodatki w święta, imprezy firmowe, BHP na poziomie, o podstawowe do pracy rzeczy się prosić nie trzeba.

Dzięki Panowie, aczkolwiek jestem już tak zniechęcona, że chyba po prostu nie będę po raz 4 prosić o współpracę tylko od razu uderzę do konkurencji. Po co się kopać z koniem..
Napierałam, bo koleżanka po której niejako przejmuję firmę współpracowała z nimi 5 lat i nie było żadnych problemów, chciałam pójść trochę "na gotowca". W ciągu tych 3 rozmów miałam kontakt chyba z 7 osobami i tylko jedna okazała się jakkolwiek pomocna i odniosłam wrażenie, że rozmawiam z człowiekiem a nie maszyną wypluwającą standardowe formułki/pracownikiem mającym swoje obowiązki w dupie.

Dziwi mnie to bardzo, a może po prostu nie znam świata, ale rynek to my mamy chyba ustawiony pod klienta. Pracując w szeroko pojętych usługach wiem, że droga do sukcesu mieści się w krótkim "będzie pan zadowolony", i generalnie to satysfakcja klienta jest miarą sukcesu. A ja jestem tylko mikroprzedsiębiorcą! Wydawało mi się logiczne, że duże, poważne firmy biorą ten temat jeszcze bardziej serio.

Misiaty
„A.l.e.X
Zadam inne pytanie - może za szybko Cię oceniłem. Czy podpisujac z kimś umowę płacisz mu ekwiwalent tego co wydalbys na te sama osobę na UOP?
Inaczej - czy jeśli wyceniasz czyjaś prace na 20k brutto / msc (tyle dałbyś mu brutto na uop) to płacisz mu:
- 14k + VAT
- 17k + VAT
- 20k + VAT czy
- 24k + VAT?”

- To jest z automatu źle postawione pytanie. Nikt nie wycenia jakiejś mitycznej pracy brutto. Normalny pracodawca patrzy tylko na całkowity koszt pracodawcy. I daje pracownikowi wybór - mam taki i taki budżet na to stanowisko, od Ciebie zależy w jakiej formie chcesz być zatrudniony. Czasami różnice w kosztach B2B vs UP można sobie rozdzielić w jakimś stosunku. B2B przy obecnych podatkach jest dużo bardziej optymalnych rozwiązaniem niż UP.
Naturalnie warto tez dodać, ze w większości korporacji nie ma takiego wybory typu zatrudnienia.

Nazywanie takiego pracodawcy jakim wydaje się A.l.e.x „Januszem biznesu” jest zwyczajnie bezpodstawnie obraźliwe.

Nie rozumiem, co ma praca w korpo do zakladania dzialalnosci gospodarczej

Jak przeczytałem niektóre posty (przepraszam) to naszła mnie taka mała refleksja względem narzekania na nasz rodzimy rynek MŚP i zachwycania się pracą w dużej firmie, bo to największe podmioty mają największą optymalizację wydajności pracy pracownika czyli de facto to właśnie w dużych podmiotach masz najwięcej pracy do wykonania względem czasu który został na to przeznaczony. Kompletnie śmieszna jest też rozmowa o dodatkach i benefitach. Wszystkie te dodatki można zamienić na wartość pieniężną dodać do sumy zarobków i potem spojrzeć na swoją pensje z zachwytu oczywiście patrząc na czas jaki był niezbędny do jej zdobycia (a że elastyczny to przeliczając na godziny). Jak ktoś pisze dodatkowo o "dużych pieniądzach" i nie ujawnia co kryje się pod tym magicznym sformułowaniem to staje się to wręcz przekomiczne.