Publicystyka Kultowy RPG, który przetarł szlaki Skyrimow – 15. urodziny gry The Elder Scrolls Morrowind

Swego czasu sporo zagrywałem się w Morrka i spędziłem w nim setki godzin. Zagrałem zresztą w niego kilka miesięcy po ukończeniu pierwszego Gothica. Ogrom świata robił wrażenie, a wyspa Vvardenfell urzekała swoją niezwykłością, egzotyką i niespotykanym klimatem. Wioski rybackie, przypominające nieco te azjatyckie, różnorodne miasta o odmiennej architekturze od Balmory poprzez Vivek czy Ald'ruhn w którym budynki stworzone są z pancerzy olbrzymich owadów, aż po siedziby rodu Telvanni zbudowane wewnątrz gigantycznych drzew. Flora i fauna czy rasy żyjące na wyspie również zaskakiwały na każdym kroku na długo zapadając w pamięć. Olbrzymie grzyby, netchy czy skrzekacze to symbole Vvardenfell, które na stałe wpisały się w krajobraz krainy. A do tego dochodził ogrom uniwersum, które mogliśmy poznawać z dziesiątków książek na których czytaniu spędziłem mnóstwo czasu. Często takie książki i opowiadania były ciekawsze od otrzymywanych zadań. Morrowinda przeszedłem w sumie kilka razy, może ze trzy, bo jeszcze później wracałem ze względu na dodatki. Ostatnie podejście miało miejsce jakieś 10 lat temu, przemierzyłem wyspę wzdłuż i wszerz odkrywając niemal każdy cal mapy i zdobywając ok. 76 poziom. Choć i tak nie odkryłem wszystkiego, bo na przykład nigdy nie zostałem wampirem, a i pewnie jeszcze kilku drobnych tajemnic nie odkryłem. Piszę głównie o wyspie, bo to ona odgrywa pierwsze skrzypce, główny wątek był, ale nic nie przeszkadzało nam w tym by zgłębiać questy poszczególnych gildii. Nawet po tej dekadzie z Morrowinda pamiętam całkiem sporo, także z wątku głównego, a to dobrze świadczy o tym tytule.

Po kontakcie z Gothikiem mógł kłuć w oczy statyczny świat, w którym postaci stoją niczym słupy soli albo chodzą jedynie kilka kroków wte i wewte. System dialogów też na początku budził zdziwienie i na początku przypominał symulator Wikipedii. :P Sprawiał on też, iż niezbyt wiele postaci zapadało w pamięć, co jest zresztą charakterystyczną dla serii rzeczą. W Morrowindzie najbardziej zapamiętałem chyba Caiusa Cosadesa, który przez część gry był takim naszym mentorem. Choć taki system dialogów miał swoje plusy, bo każdą postać mogliśmy przepytać na wiele różnych tematów, choć, naturalnie, te kwestie często się powtarzały to jednak trzeba było szukać postaci, które udzielą nam informacji potrzebnych do rozwikłania jakiegoś questa. Największym plusem Morrowinda jest właśnie ta swoboda i nieprowadzenie gracza za rączkę, po krótkim samouczku i kreatorze postaci jesteśmy puszczani samopas i sami musimy się na tej dziwnej wyspie odnaleźć. By odnaleźć jakieś miejsce trzeba było się kierować wskazówkami NPCów, a także znajomością geografii wyspy. Nie było żadnych znaczników, a satysfakcja z odnalezienia konkretnej jaskini była ogromna. System szybkiej podróży też nie był nikomu do szczęścia potrzebny, bo była świetna sieć transportu czy to łazikiem, czy to łodzią albo teleporterów w Gildii Magów. Po jakimś czasie miało się to w jednym palcu i wiedziało się, że z Balmory można dostać się do Vivek, Ald'ruhn czy Gnisis.

Kolejne TESy jakoś mnie nie urzekły, przy Morrowindzie wydawały się sztampowe. W Obliviona grałem na słabym kompie, więc skupiałem się na wątku głównym z zamiarem powrotu po kupnie lepszego kompa. Teraz mam już trzeciego peceta od tamtego czasu i nadal do Obliviona nie powróciłem. W przypadku Skyrima miałem kilka podejść i zawsze coś mnie od niego odciąga. Szkoda też, że jakoś później nie udało mi się wrócić do Morrowinda, a kilka prób miałem. Ostatnio jakiś rok albo dwa temu, gdy w Skyrimie usłyszałem kawałek z Morrowinda i wtedy nabrałem ogromnej ochoty by powrócić znowu na wyspę Vvardenfell. Bo soundtrack autorstwa Jeremy'ego Soule'a trzeci TES ma magiczny: https://www.youtube.com/watch?v=qH4XH-AEYzo. Mam nadzieję, że prędzej czy później uda mi się ponownie zawitać do Morrowind. Na Skywinda nie czekam, bo to Skyrim w skórce Morrowinda. Jeśli już to zagram z modem Morrowind Overhaul 3.0.

Dla osób chętnych na grę na modzie Overhaul ( a raczej paczce ). Działa na bank na steamowej wersji angielskiej. Mam wszystkie wydania i to jakich problemów narobiłem się próbując odpalić go na PL wersji to porażka i bardzo zniechęca. Ale Jak ktoś zna ENG na podstawowym poziomie to MEGA różnica i już nie wrócicie do podstawki :) gra mnie ponownie po wielu latach wciągnęła

Ostatnio wróciłem do Morrowinda (z modem Overhaul) i pod wieloma względami wciąż zachwyca, ale jest też kilka elementów, które w późniejszych odsłonach zrobiono po prostu lepiej. O systemie dialogów już ktoś wyżej pisał, więc nie ma sensu się powtarzać. Wspomnę tylko, że szukanie zleceniodawców zadań w tej grze to istny koszmar. Same zadania natomiast są różne: raz lepsze raz gorsze. Pod tym względem preferuję jednak Obliviona, którego za takie mini-historie uważam, za najlepszą część cyklu (tylko w tej kategorii oczywiście). Podobnie rzecz ma się z gildiami. Wątki gildii Złodziei czy Mrocznego Bractwa z Obliviona > fedexy z Morrowinda. Podoba mi się natomiast wymóg osiągnięcia odpowiedniego poziomu pewnych umiejętności aby awansować w szeregach tych organizacji, w przeciwieństwie do Skyrima, gdzie wystarczą jakieś podstawowe czary aby dostać się do Zimowej Twierdzy, a potem to już można zostać arcymagiem w ogóle nie rozwijają swoich umiejętności magicznych.
Oczywiście w Morrowindzie też jest wiele bardzo dobrych questów, w tym te nieoznaczone, które nie pojawiają się w dzienniku, a odkrywamy je podczas eksploracji różnych lokacji. Niestety świat gry jest ogromny, a takich ciekawostek stosunkowo mało, przez co odwiedzanie kolejnych nic nie wnoszących grobowców czy kopani jaj kwama po pewnym czasie męczy. Niemniej nagrody które możemy w ten sposób uzyskać na pewno cieszą (zdecydowanie bardziej niż w Oblivionie i Skyrimie). Kolejną rzeczą, która przeszła pozytywną zmianę jest z pewnością system walki i zbalansowanie umiejętności. O wiele trudniej w TES III jest np. wyskilować magię niż broń białą, zwłaszcza przy braku automatycznej regeneracji many (co powoduje, że grając magiem musimy co chwilę odpoczywać, albo taszczyć ze sobą pierdyliard potionów). Z drugiej strony do systemu rozwoju można się przyczepić w każdej z tych trzech odsłon: Oblivion stał się zbyt matematyczny przez łatwiejsze kombinowanie z mnożnikami, a Skyrim... może trochę zbyt niejasny z tym jak rozwój skilli przekłada się na awans? Chociaż i tak chyba najlepszy jak do tej pory (boli jedynie zredukowanie atrybutów do staminy, many i hp).
Jest też parę innych (pomniejszych) elementów, które nieco mnie irytują gdy już wiem, że można było je rozwiązać inaczej. Weźmy np. taki wampiryzm. Niby fajna rzecz, możemy się zarazić i wow, jesteśmy wampirem. Wampirem który dostaje pokaźny boost do umiejętności, zyskuje specyficzne dla nietoperza czary, ale też obrażenia od słońca i niechęć ze strony większości NPCów. I wszystko byłoby spoko, gdyby nie fakt, że ten stan nie pozwala nam ukończyć gry, wykonać większości z side questów czy nawet korzystać z usług przewoźników, nauczycieli czy handlarzy. Dostajemy co prawda kilka zadań od wampirów, ale gdzie mamy się po nie udać? A to już nasz problem, bo gra nas w żaden sposób nie nakieruje, podobnie jest z wyleczeniem się z tej choroby. I niestety podobnych momentów jest więcej. Nie jestem zwolennikiem wielkich strzałek wskazujących cel, bardzo lubię niektóre z opisów prowadzących do miejsca zadań, ale tutaj też Morrowind jest strasznie nierówny. Raz mamy "idź wzdłuż rzeki, za mostkiem skręć w prawo, potem w lewo przy wielkim grzybie", a innym "idź se pan na południe i szukaj jaskini, na pewno znajdziesz hyhy". Sam wampiryzm natomiast najlepszy był w Oblivionie, gdzie przede wszystkim dało się go kontrolować na poziomie, który umożliwiał nam w miarę normalną grę (oczywiście bonusy też były zależne od stadium naszego "zmawpirzenia"). W Skyrim natomiast strasznie złagodzono i korzyści i negatywne skutki bycia wąpierzem (podobnie rzecz miała się też z bonusami rasowymi).
Nie piszę tego wszystkiego aby kogoś zniechęcić do Morrowinda, czy też na siłę szukać wad tej gry bo wciąż jest to świetna produkcja, którą zachęcam aby sprawdzić samemu. Niemniej to ciągłe stękanie, że "kiedyś to było" i jaki to TES po Morrowindzie się zrobił słaby jest zwyczajnie śmieszne. Z jednym się zgodzę: nie udało się Bethesdzie stworzyć do tej pory gry, która idealnie łączyłaby wszystko co najlepsze w TES III, IV i V, zawsze gdy coś usprawnili, to musieli jednocześnie olać jakiś element który był dobry i albo go zepsuć albo zwyczajnie pominąć.