Forum: George R.R. Martin i nie tylko - wielcy pisarze fantasy i SF cz. CCXVI

Co się śmiejesz Shadow, po prostu to od początku było nieporozumieniem, żeby liczyć na to, że Martin, w dodatku już taki dziadzio trochę, da radę z jakimiś deadline'ami. Przecież to trochę jakby popędzać Tolkiena :P Musiałby odpuścić na jakości, spójności fabularnej itd.

W sumie to może nawet twórcy się cieszą, bo mają wolną rękę? :) Za doświadczeniami dotychczasowymi z serialu, gdzie kolejne zmiany tylko go pogrążały, to w sumie nic dobrego nie wróży. I tak długo wytrzymałem, bo aż do połowy 5 sezonu.

Ja się nie śmieję, że on się nie wyrabia, bo to wiadomo od lat. Śmieję się, bo znajduje coraz zabawniejsze wytłumaczenia :)

Już tyle było rozczarowań w tej książce, że chyba nic więcej 'złego' się nie da zrobić ;)

Mnie się strasznie GRRMa szkoda zrobiło, w jego wpisie jakby czuć żal. Nawet nie wyobrażam sobie co może czuć artysta, którego dzieło ktoś kończy na jego oczach, a on mimo wszystko ma się jeszcze być zobligowany do stworzenia swojej wersji. Nie każdy jest Kingiem, w takiej działce narzucone terminy to najgorsze, co może być.

@ Shadow
Ja się nie śmieję, że on się nie wyrabia, bo to wiadomo od lat. Śmieję się, bo znajduje coraz zabawniejsze wytłumaczenia :)
Heh, no w sumie, to nie wiem po co on się tak rozdrabnia i tyle tłumaczy... Każdy by zrozumiał "nie skończyłem, przykro mi, że zawiodłem tych co na to liczyli, ale jak książka ma być dobra, to będę sobie ją pisał ile chcę, a przy okazji robił inne rzeczy i nic wam do tego. Miłego oglądania serialu, nic nie stracicie i tak większości postaci książkowych nie ma, a drugie tyle zabili. Do kiedyś" :P

Mnie to w sumie szkoda was wszystkich, którzy tak cenicie pisemną wersję Sagi Martina, bo będziecie mieli teraz ogromny dylemat czy oglądać serial czy czekać na książkę.
A co do samego autora to sam jest sobie winien, bo to mega-kurwiasty leń i taki kopniak od rzeczywistości może mu dobrze zrobi.
W każdym razie łączę się z wami w bólu mimo że sagi nie czytałem ale mam wyobraźnię i wiem jakie rozterki przeżywacie.
A Martin to kutas.
No a davis to ignorant i w sumie kretyn.
Wprawdzie ten 'problem', o którym pisałeś, w ogóle mnie nie dotyczy, no ale jakoś chciałem się odnieść do tego, w sumie czemu nie w twoim stylu.

co polecacie przeczytać z Lema
wszystko? chronologicznie

Jeśli chodzi o Lema, to właśnie zacząłem "Powrót z gwiazd".

Widocznie George musi sam siebie wewnętrznie przekonać, po co te wszystkie opóźnienia ;) Jakby zwyczajnie napisał, że jest jak jest i już, to pewnie sumienie by go żarło, a tak jest jakby wybielony ;)

Ja nie mam dylematu, będę oglądał. Raz, że traktuję to jako dwa osobne byty. Dwa, że tyle już namieszali, że w zasadzie mogą spojlerować tylko część fabuły książki.

Mam podobnie, choć do niedawna jeszcze mnie trochę wkurzały zmiany serialowe. Teraz serial oglądam bez napinki. Na książkę czekam bez napinki, a tłumaczenia Dżordżiego są śmieszne - a to mu serial przeszkadza, a to musi jechać na konwent, a to do Afryki, a to przeprowadzka ... no straszne to jego życie :D

W życiu nie wziąłbym do ręki książki z tak ujową okładką. Dobre to?

Niestety okladki w PL sa tragiczne. Mnie sie podoba ta czesc, potem moim zdaniem jest im dalej tym gorzej.

Co do serialu - no nie wiem - scenarzystka/producentka jest fatalna z mega gownianymi dokonaniami... Szansa ze Netflix nie dopusci do spieprzenia... ale... no nie wstrzymuje oddechu.

Laeta Kaloridis ktora wslawila sie jako scenarzystka takich wspanialosci jak:

Lara Croft : Tomb Rider
Terminatr Genisys
Avatar
Alexander
Pathfinder

a wyprodukowala:
White House Down

Jedyne co niesie iskierke nadziei to scenariusz do Shutter Island - ale hmm czy jedna jaskolka czyni wiosne?

Super wiadomość jak dla mnie. "Modyfikowany węgiel" uważam za jedną z najlepszych książek jakie przeczytałem przez ostatnią dekadę. Pozostałe dwa tomy rzeczywiście dużo słabsze. Z nowych seriali powstałych na bazie książki polecam "Expanse". Całkiem niezła intryga, fajna scenografia i porządne efekty specjalne-podoba mi się. Pierwowzoru książkowego Jamesa Corey'a nie czytałem. Do kin weszła także ekranizacja "Piątej fali" Ricka Yancey'a...też nie czytałem.

Yancey to jakaś młodzieżówka, której co prawda też nie czytałem, ale też niespecjalnie mam na to ochotę. Coreya nie czytałem, ale przegadałem z godzinę z 1/2 autora i opowiadał nawet ciekawie i z entuzjazmem. Cały czas się przymierzam, ale nie zależy mi aż tak, żeby czytać w oryginale, a u nas nie zanosi się na to, żeby wyszło coś więcej niż jeden tom.

Przeczytałem pierwszy tom Abercrombiego 'Pół Króla' i powiem, że jestem rozczarowany. Zdecydowanie słabszy, niż 'dorosłe' powieści autora. Właściwie wszystko jest o 2 klasy niższej jakości. Być może dlatego, że skierowane do zupełnie innego odbiorcy. Fabuła - prosta. Bohaterowie - spłyceni i ciężko się z nimi identyfikować i bardziej polubić. Ich problemy i dylematy moralne - na młodzieżowym poziomie. Pozycja zdecydowanie dla młodszych odbiorców.

Shadowmage---->przyznam że piję 3 piwo i może dlatego nie rozumiem fragmentu: "przegadałem z godzinę z 1/2 autora"-najpierw myślałem że chodzi o "drugą połówkę" autora, ale potem używasz trybu męskiego...pewnie jakaś literówka czy skrót, ale nie potrafię rozkminić tego:P Niemniej polecam wszystkim serial "Expanse"...3 czy 4 odcinek akcje jak w SW :P

Edit: Jeszcze polecę trylogię Birminghama o alternatywnej historii II Wojny Światowe "Oś czasu"-podobne do "Final Countdown" z Douglasem, ale dużo głębsze i bardziej rozwinięte. Początek to czysta akcja, a potem autor skupia się raczej na poważniejszych tematach...polecam, naprawdę fajne.

1 tom jest dobry, drugi jest slaby kolejne sa dobre/ok. Klasyczna lekka space opera. :-)

Przeczytałem 'Robota' Snerga, niby must read fana polskiej sf. Kurczę, co za książka, nie wiem jak ją rozgryźć. Zaczyna się mega ciekawie, przechodzi w jakieś smutne psychologiczne post-apo, skręca w klimaty Kafki, w końcu robi się mocno sensacyjnie, a końcówa to jakaś zupełnie rozwalająca mózg rozprawa kosmologiczno-futurologiczna, którą czyta się tyle, co resztę, a w której czuję, że są jakieś odniesienia, których nie widzę. A wszystko w stylu eleganckim i mocno intelektualnie wymagającym, nie dla każdego.
Literacko można powiedzieć, że autorowi jakby nie chciało się dopisywać fabuły, tylko cały koncept przedstawił bezpośrednio w dialogach w formie końcowego kilkunastostronicowego eseju. Albo odwrotnie, że wszystko wcześniejsze dopisał pod to. Nie rozumiem.

Ja jakoś nie jestem specjalnym fanem Snerga. Wolałbym jednak czytać jego publicystykę, niż jej fabularyzowaną wersję.

Wolałbym jednak czytać jego publicystykę, niż jej fabularyzowaną wersję

No właśnie ta publicystyka, esej na koniec, dlaczego on tak zrobił :( Dukaj to jakoś zręczniej oplatał fabularnym woalem... A gdzie w ogóle pisał, bo ja kompletnie nie w temacie?

jak to w Polsce - chuk wie - apo angielsku jest 5 tomow, 6 ma wyjsc w polowie tego roku.

Jestem po obejrzeniu calosci serialu - bardzo rozczarowal mnie 'cheap cliffhanger' - zakonczyli serial jakos w 90% ksiazki - zakaldam ze poczatek drugiego sezonu to bedzie zakonczenie watkow z 1 ksiazki (czyli 1 sezon).

Generalnie drugi tom zaczyna sie bardzo slabo, i jest dosc nudne - rozkreca sie pod sam koniec. Potem Tom 3,4,5 sa calkiem fajne - miejscami lepsze - miejscami slabsze :) ale ogolnie przyjemna space opera. :)

W sumie latwym jezykiem pisane.

No rozkręca się nie od razu, ale mnie zaintrygował już od początku. Po ubiegłym roku, gdzie dwa ciekawie zapowiadające się seriale SF okazały się dla mnie i żony nie do oglądania, ten jest naprawdę niezły...co prawda żona twierdzi że nic nie rozumie, ale ogląda twardo-te poprzednie to max po 2 odcinkach rezygnowała. Dziś planujemy obejrzenie 10 i chyba ostatniego odcinka sezonu. Zaskoczył mnie też pozytywnie pilot serialu "Lucifer", fajnie się oglądało, już jest drugi odcinek. "Colony" też oglądamy, ale na razie nie mam zdania. Nieźle wyglądał też pilot"Second Chance".

Mnie dla odmiany Lucifer ni ziębi, ni grzeje. Może dlatego, że fanem komiksu jestem, a tu z komiksu nic nie ma. Drugi odcinek jest na podobnym poziomie - mniej zabawny, ale za to z ciut lepszym wątkiem przewodnim. Ale i tak czekam aż tam coś zacznie się dziać na poważnie, bo rozgrywania wzajemnej fascynacji bohaterów długo pociągnąć się nie da. W miętoleniu jednego wątku mistrzostwo osiągnął Supernatural, niech inni tego nawet nie próbują :D

Tylko tej sensacji w nim jak na lekarstwo. Zabrać głównego bohatera i zostaje naprawdę mierny procedural.

Lucifer rzeczywiscie smieszny i fajnie zagrany.

Dla fanow komiksu ogromny dramat - bo to nie ma nic wspolnego z komiksem.

Natomiast moze sie podobac ludziom ktorzy o komiksie nie slyszeli. Fajny czarny humor - fajne pierdoly itp.

Sinic -> wydawac by sie moglo ze masz jakies tam minimalne poklady wyobrazni. no ale widac nie masz.

to wyloze jakos prosto

mowisz ze masz kajko i kokosz komiks?

To teraz sobie wyobraz ze biora komiks kajko i kokosz i robia z niego serial.

Serial dzieje sie w 19 wiecznym Paryzu
Kajko jest karlem blondyem z urodzenia francuzem
a Kokosz urodzil sie w moskwie i ma 2m wzrostu i wazy 70kg

Do tego duet glownie zajmuje sie napdaniem na staruszki i kradziezami kieszonkowymi.

Mirmil jest 90 letnia francuzka a zbojcerze zajmuja sie szydelkowaniem.

Serial jest fajnie zagrany, w sumie smieszny i generalnie dobry. Ale...

Jest pewna różnica między adaptacją na bazie czegoś, a zrobieniem czegoś niemającego nic wspólnego z pierwowzorem oprócz nazwy. W tym przypadku serial podpina się pod komiks, ale jakby nazwali serial Azazel, to mało kto by nawet skojarzył i doszukiwał się inspiracji. Tym bardziej, że utworów o diable kroczącym po ziemi było już na pęczki.

Ogólnie: bardzo chętnie zobaczyłbym adaptację tego komiksu - i nie kadr w kadr, jak to zdajesz się sugerować, bo to i tak by nie wyszło. Ale przynajmniej wykorzystującą coś więcej niż tylko imiona bohaterów :P

Z serialem jednak nie mam problemu pod tym kątem - jest, co jest, staram się go oceniać niezależnie. I jak dla mnie jest on przeciętny. Pisałem o tym, że jak zabrać bohatera, to zostaje nędza - i to w tym kontekście, że na jego gagach nie da się długo jechać. Przecież one zaczynają się powtarzać już w drugim odcinku. Raz czy drugi bawią, ale przy dziesiątym będą irytować. I co wtedy zostanie?

Mialem odpisac ale Shadowmage mnie ubiegl mowiac dokladnie to co ja bym napisal.

No i Shadowmage ma racje jak zabrac bohatera to w sumie nic nie zostaje - a ilez mozna ogladac te same gagi? 5 odcinkow? 7 ? caly sezon bedzie ciezko - drgui juz napewno nie.

Dużo napisałeś... szkoda tylko, że specjalnie nie zrozumiałeś, co chciałem przekazać i dorabiasz do tego swoje własne teorie :P Ogólnie można je podsumować tak: twórcy wiedzą, co robią, a mi się podoba, więc jest git. W każdym razie wydaje mi się, że dalsza dyskusja jest na tym polu bezcelowa, bo doszliśmy do ściany :)

To ja dodam od siebie i napiszę, że w Lucyferze główny bohater tez nie porywa. Ma te dwa fajne teksty na odcinek, od czasu do czasu pokaże swoją prawdziwą twarz ale co więcej? Nic.

Tyle, że ma fajną policjantkę u boku to można przynajmniej zawiesić oko.

Sinic ====> Nie starasz się zrozumieć o co chodzi Shadowowi i Tzymische. A Shadow w poście 281 wyjaśnił chyba tak klarownie, że lepiej się nie da. Ja sam znam komiks i uważam, że twórcy serialu nie powinni udawać, że to co oni zrobili ma cokolwiek wspólnego z komiksowym pierwowzorem.

Nie gniewajcie się, ale ja mam całkowicie w d.... całą tę dyskusję o serialu "Lucifer". Komiksami się jarałem mając 7-11 lat, dopóki nie "odkryłem" książek. Nawet nie miałem pojęcia że to ekranizacja komiksu, po prostu fajnie mi się oglądało pilota z żoną przy szklaneczce whisky i na pewno dam szansę kolejnym odcinkom....i tyle, nie miałem pojęcia że wywołam taka dyskusję wspominając o nim :P

...a z innej beczki: jest kolejny tom Cholewy. Właśnie kończyłem książkę i miałem na celowniku nowy cykl Currie osadzony w tym samym świecie jak poprzedni cykl, ale Cholewa ma pierwszeństwo. Po fajnym i klimatycznym "Gambicie", bardzo dobrej space operze "Punkt cięcia" i rewelacyjnej "Forcie", aż boję się co będzie dalej...wystarczy mi żeby był zachowany poziom ostatniej i będę szczęśliwy :)

Zdecydowałem się jednak przeczytać całość dyskusji i w pełni zgadzam się z tym co napisał Sinic, zgadzam się także w 100% z Shadowmage, że dalsza dyskusja jest bezcelowa :P

sorry za drugi post ale edycja nie była dostępna...teraz jest dla obu wypowiedzi :(

OldDorsaj => nie wiem co jest bardziej smutne, ze wrzucasz komiksy do jednego wora z gownem ktore czytales znaczy ogladales majac 7 lat. Czy to, ze odkryles ksiazki majac 7-11 lat. Jedno i drugie jest smtune - i jedno i drugie pokazuje, no coz, swiadczy slabo o tobie. Stawianie sie na pozycji lepszego 'czytajacego ksiazki' - jest zenujace.

odpowiedz
Tzymische---> szczerze mówiąc totalnie nie rozumiem twojego ataku na mnie, w dodatku tak chamskiego. Nigdzie nie napisałem że ktoś lubiący komiksy jest gorszy od czytającego książki, tylko że ja przestałem czytać komiksy w tym wieku, a wcześniej się strasznie nimi jarałem. Potem straciłem całkowicie zainteresowanie nimi i nie potrafiłem się zarazić ponownie mimo kilku prób. W sumie to właściwie nawet nie rozumiem Twojego ataku i zarzutów-czy odkrycie książek w wieku 7-11 lat było zbyt późne czy zbyt wczesne?...o co ci chodziło w tej wypowiedzi? Co do serialu jasno napisałem że nie wiedziałem iż jest ekranizacją komiksu i nic mnie to nie obchodzi-fajnie mi się go ogląda i tyle. W wieku 7 lat czytałem Klosa, Żbika i Tytusa, którego uwielbiałem wtedy...może to i gówno, teraz nie jestem tego w stanie ocenić.

Ustaliliście już kto ma większego?

Mnie ten serial jednak trochę zastanawia. Nie bardzo rozumiem po co go zrobiono. Z komiksem nie ma nic wspólnego, i to jest ok, ale po grzyba podpinać się pod markę, którą mało osób kojarzy.

Można było po prostu zrobić czerstwy serial z Szatanem jako łobuzerskim Anglikiem (!), rozwiązującym zagadki kryminalne z panią detektyw i nazwać to byle jak, a oglądalność byłaby taka sama.

odpowiedz
koobun--->Twojej wypowiedzi też przyznam nie rozumiem, odpowiedziałem po prostu na chamski i według mnie niczym nie sprowokowany atak i w dodatku spokojnie, bez podobnych wycieczek osobistych. Co do serialu to mam pytanie: czy autor komiksu wykupił licencję na wyłączność używania imienia Lucyfer, bo pamiętam że już mój pradziadek jak byłem mały używał tego słowa na określenie diabła...i tak, ja właśnie ten serial odbieram tak jak napisałeś w drugiej części wypowiedzi "czerstwy serial z Szatanem jako łobuzerskim Anglikiem (!), rozwiązującym zagadki kryminalne z panią detektyw", a o komiksie naprawdę nie miałem pojęcia i jakoś nie zauważyłem że jest na podstawie i tyle...po prostu mi się fajnie go ogląda, co można więcej dodać, za arcydzieło go nie uważam i nie mam zamiaru bronić jego czci.

Wypowiem się w kwestii praw itp.

1. U nas może i mało kto kojarzy, ale seria na świecie ma niezłą renomę. Może nie jak Sandman, ale jest popularna.
2. Mogli nazwać Lucyfer i nikt by się nie zorientował (no dobra, amerykański prawnik tak... więc nazywałoby się to Król Piekieł albo coś). Ale raz, że kupili prawa do adaptacji, a dwa, że zastosowali minimalną więź z oryginałem.
3. Trąbili chyba w każdym komunikacie, że to "na postawie postaci stworzonej przez Gaimana i opisanej w komiksach Careya".

A, i żeby nie było. Chyba nikt nie ma z tym problemu, że ten serial się komuś podoba. Albo nie. Była normalna dyskusja o wadach i zaletach w kontekście pierwowzoru, ale w pewnym momencie wkradło się niezrozumienie, a potem jakieś dziwne ataki personalne.

Koboon-->Walijczykiem, proszę cię!

Shadowmage--->ja to w pełni rozumiem, że was jako fanów danego komiksu razi mierna lub nie mająca nic wspólnego z oryginałem adaptacja. Po prostu sam zaczynając go oglądać nie miałem o tym pojęcia, a jak już się dowiedziałem to też niewiele mnie obeszło, bo jak napisałem komiksy przestały mnie całkowicie interesować przeszło 40 lat temu i tyle. Wyraziłem tylko subiektywne zdanie o nowym serialu, a z Sinicem się zgodziłem bo jakoś bardziej jego post i zdanie mi w tej dyskusji pasowały - przyznam jednak po namyśle, że też byłbym zdenerwowany złą adaptacją ulubionej książki.

Walijczykiem, proszę cię!
Ale jak to, jak Mojżesz? (O_O)

U nas może i mało kto kojarzy, ale seria na świecie ma niezłą renomę.
Pasolini też ma renomę, a filmografię zna pewnie z pięćset osób na całym świecie.
Seria jest znana w środowisku, fandomie, czy jak to tam nazwać, ale raczej nie wśród przeciętnych zjadaczy chleba, a to oni decydują o powodzenie serialu. Moim zdaniem mogłoby się to nazywać dowolnie i efekt w słupkach oglądalności byłby podobny.

OldDorsaj -->
odpowiedziałem po prostu na chamski i według mnie niczym nie sprowokowany atak
Ani ten 'atak' nie był szczególnie chamski, ani nie był niesprowokowany. Twoja wypowiedź miała wyraźnie protekcjonalny ton, więc nie zgrywaj proszę urażonej niewinności.
Swoją drogą, jak na osobę nie widzącą celu w dalszej dyskusji jesteś nadzwyczaj aktywny.

Gdyby ktoś się zastanawiał - "Czerwony rycerz" jest całkiem zjadliwy. W sumie na tyle zjadliwy, że od razu zacząłem czytać następne tomy po angielsku.

OldDorsaj => wybacz jesli atak wydal ci sie chamski - moim zdaniem nie byl -ale przepraszam ciebie i wszystkich urazonych.

Pozwol, ze jednak sie wytlumacze. Napisales to cholernie protekcjonalnym tonem - takim, ktory slyszalem niemal co tydzien w SKF - przeciez czytanie komiksow to "glupota dla dzieci" - a MY czytajcy PRAWDZIWE ksiazki jestes LEPSI. Tylko tyle i az tyle.

Przez cale lata, tak bylo, na szcescie dla 'komiksiarzy' potem pojawili sie 'rpegowcy' ktorzy juz wogole byli sola w oku dla PRAWDZIWYCH fanow fantastyki - i generalnie byli kopani przez wszystkich - az do czasu karcianek ... bo wtedy to jedyni prawdziwi fani dostali niezlej apopleksji. Od tych czasow kompletnie sie wylaczylem z 'fandomu', przestalem jezdzic na konwenty - i w sumie patrzac na to jak sa rozdawane Zajdle to chyba tylko mi to na zdrowie wyszlo.

Katane - ano, przyzwoita książka. Chociaż ja bym pewnie dał jej tak z 6,5-7. Kilka wątków/postaci jakoś mi nie leżało, więc stąd ta ocena.

koobun, Tzymische---->no OK, nie miałem zamiaru stawiać niżej miłośników komiksów, wydawało mi się że pisząc to tłumaczę swoją obojętność w temacie i aktywność też z tego powodu, by wyjaśnić nieporozumienie-jak widać nadal mi się nie udało, więc również przepraszam urażonych i sam przyjmuję przeprosiny. W końcu jak mógłbym się gniewać na członka ŚKF-u, gdzie sam działałem lata, byłem tzw członkiem rzeczywistym, nadal mam znaczek z numerem 007 o ile pamiętam, wcześniej 023 i nawet kandydowałem raz na prezesa, co było totalnie bezsensowne i na szczęście skończyło się wyborem Eli Gepert. Prawdopodobnie z Tzymische się rozminęliśmy w latach :P

Shadow mam pytanie, słyszałeś coś może o następnym tomie Opowieści z meekhańskiego pogranicza?

No jesli czasy Eli Gepert to mniej wiecej moje czasy - tj wczesne lata 90te ;)

EnX->Czekać trzeba.

E tam, najlepszy tom :P

kontynuując wątek Lucyfera po trzecim odcinku można śmiało powiedzieć, że serial jest o niczym. Wyrabia się schemat odcinka, przestępstwo, dążenie do rozwiązania, kilka gagów, kilka "powiedz mi, co byś chciał naprawdę zrobić" i na końcu jakiś paranormalny gest Lucyfera. W międzyczasie oczywista scena zatracenia się diabła i pokazania prawdziwego charakteru po czym z prędkością światła wraca do normalnego zachowania. NUDA.

obstawiam, że na końcu którego sezonu detektyw zostanie bardzo ciezko ranna albo zginie i lucyfer wpadnie w szał.

Majka ponoć dobrą powieść napisał. Nie czytałem jeszcze, ale się przymierzam. "Ślepowidzenie" jest świetne... ale nie pasuje do twoich pierwotnych warunków brzegowych z pierwszego posta.

Inna sprawa, że space opery ogólnie raczej nie szczycą się związkami z nauką.

Matmax_57----> ostatnio byłem w EMPIKU i właśnie rzuciło mi się w oczy chyba z 10 powieści z serii Honor Harrington, jeszcze ze2 lata temu było je o wiele trudniej dostać. Podejrzewam że jeszcze większy wybór i taniej znajdziesz na allegro. Na ebookach też jest chyba cała seria dostępna. Co do związków z nauka to w space operach jak napisał Shadowmage jest różnie, każdy z autorów pewnie się stara osadzić akcję w jakichś jej realiach, ale sam gatunek powoduje, że pewne rzeczy trzeba brać na wiarę. Dla mnie jako laika świat Honor jest spójny i nic mnie dotychczas nie raziło, tak samo jak w Odyssey One czy Star Carrier. Cykl Hamiltona "Świt nocy" na przykład, który uważam za jeden z najlepszych jakie czytałem, z jednej strony jest osadzony w nauce, z drugiej praktycznie głównemu wątkowi bliżej do horroru niż twardej SF i jeśli nie potrafimy przyjąć wymyślonej przez autora historii na wiarę, to dalsze czytanie będzie bez sensu...a czyta się rewelacyjnie. Majkę też mam w planach, także Szmidta, którego pierwszy tom space opery "Pola dawno zapomnianych bitew" jest wysoko oceniany.

Pierwszy Szmidt to taka przygrywka. Przed oceną jednak bym się wstrzymał do lektury 2 tomu, bo on pewnie wyjaśni, czy jest w tym jakiś zamysł. Ale czyta się nieźle, jak to Szmidta.

Właśnie o tym cyklu Szmidta pisaliśmy.

Matmax_57----> gdybyś przypadkiem mieszkał w okolicy Gliwic, Rudy Śląskiej czy Katowic to mógłbym pożyczyć, mam chyba kilkanaście tomów, opowiadania też, ostatnich tomów nie mam w wersji papierowej, bo całkowicie przerzuciłem się na ebooki ze 3 lata temu...i tu mam wszystko z serii, łącznie z pobocznymi. Reynoldsa mam chyba też całość w papierze, sam jeszcze nie czytałem. Z Sinicem znów się zgadzam :P

moim zdaniem te 3-tomowe serie poboczne o niewolnikach genetycznych i wydarzeniach w Gromadzie Talbott lepiej czytać mając już za sobą co najmniej połowę powieści z głównego wątku, a nawet więcej, ponieważ niektóre opisywane tam zdarzenia przeplatają się z ostatnimi tomami tegoż. Natomiast pięć zbiorów opowiadań i nowel można czytać dowolnie, ale też lepiej już mieć trochę przeczytane z głównego wątku, bo też często są odnośniki do wydarzeń czy postaci

Trzeci tom cyklu Cholewy, czyli Forta zaliczony. Wciąż jest bardzo dobrze i krwawo :)
"Inwit" już się grzeje na półce :)

"Inwit" Cholewy - zostało mi 50 stron do przeczytania, więc w sumie mogę krótko podsumować: książka trzyma poziom, nadal czyta się rewelacyjnie, jest akcja i intryga. Niemniej jednak tym razem nie uznam, że kolejna powieść Cholewy znów lepsza od poprzedniej. "Forta" trochę bardziej mi się podobała, ale jedyny zarzut do nowej to brak atmosfery ciągłego zagrożenia, która towarzyszyła mi przy czytaniu "Forty". Polecić "Inwit" mogę jednak z czystym sumieniem, bardzo dobry kolejny tom-oby tak dalej.

Po przeczytaniu całości muszę trochę zweryfikować opinię o nowej książce Cholewy-jednak jest równie dobra jak poprzednia, po prostu znów trochę inna, więcej walk w kosmosie, starć okrętów, za to mniej thrillera, ale intryga jak w poprzednich z ciągłymi zwrotami akcji i bez chwili przerwy. Czekam z niecierpliwością na kolejne powieści.

http://www.theguardian.com/books/2016/feb/25/george-rr-martin-game-of-thrones-twist-will-appear-in-books-not-tv-show
Filut

koobun => nie przejmowalbym sie za bardzo jest duze prawdopodobienstow, ze koles sie przekreci zanim bedzie mial szanse dokonczyc cokolwiek.

^ No z tym to pewnie jest odwrotnie.....

Zginęła ? Myrcela. W ogóle wątki się rozjechały. W serialu poległ Stanis co w powieści nie jest pewne. Sansa poślubiła bękarta Boltonów co w powieści nie miało miejsca, Za to w powieści mamy ??? brata Denerys a w serialu nie.

Powiem szczerze, że przez ten serial tylko mam zamieszanie w głowie, bo już mi się wszystko pokiełbasiło - kto w której wersji zginął, albo co zrobił, a czego nie...

Cześć. Nie wiem czy temat był kiedyś dyskutowany, ale jak wygląda Wasza ocena kontynuacji cyklu Diuny?

Chodzi mi o wszystko, co wyszło po Kapitularzu. Całą serię przeczytałem prawie 20 lat temu z dużą satysfakcją, kilka razy. Ostatnio rzadko czytam cokolwiek F/SF, ale pomyślałem, że może fajnie byłoby powrócić do tego świata.

Czy coś z tego warto przeczytać? Czy jest to typowy skok na kasę?

Moim skromnym zdaniem - im dalej tym gorzej - jesli o mnie chodzi to im dalej tym gorzej dotyczy rowniez mesjasza, dzieci, boga itp az do kapitularza. Imho skok na kase - czasem naprawde fatalne, czasem w miare ok - ale nie widze jakiegos sensu w angazowaniu sie.

Dzięki. Wiem, że niektórym pasowała tylko Diuna i nic potem, dlatego zaznaczyłem, że na mnie dalsze tomy też zrobiły wrażenie, szczególnie dzieci+bóg. Oczywiście może to tylko sentyment przeze mnie przemawia.

Tak czy owak, głosów na "tak" nie słyszę, więc pewnie odpuszczę.

Masz głos na "tak". Mnie zawsze wkurzało, że cały cykl Diuny kończy się tak nagle... że jest go tak mało, że nie wiadomo co dalej... No to teraz można się zapoznać z tym co dalej i tym co wcześniej. Nie ma może takiej magii jak... heh... podstawka, ale ja uważający Diunę za jedną ze swoich najważniejszych lektur, czytałem te książki z przyjemnością.

Ja nawet lubię niektóre z późniejszych książek F. Herberta, tylko klucz do nich bywa zupełnie innych, niże "Diunie". Natomiast te pogrobowcowe cuda to można sobie odpuścić - to raczej spaceoperowe cudaki średnio napisane, a nie coś w duchu oryginalnego 6-księgu

Sio do nowej części: https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=13970009&N=1

Xinjin --> Pani Rowling to zupełnie nie moja bajka. Nie jestem z tego pokolenia które się wychowało na HP. I w sumie mam jej dokonania pisarskie tak bardzo w czterech literach... Kiedyś w jakiejś księgarni wziąłem do ręki Kamień Filozoficzny i parsknąłem śmiechem gdy zobaczyłem trzy, cztery słowa w linii, a na stronie w sumie z 50 słów. Dla mnie to czytadło, zwyczajne, pospolite, bez walorów artystycznych czytadło. Coś jak, autentycznie, bajka dla dzieci z podstawówki, czego odpowiednikiem mogłyby być Klechdy Domowe.
Przykro mi ale nie szanuję i nie uznaję.

I jeszcze wtrącę, że jak ktoś się chwali posiadaniem całego zbioru w/w, vide konkurencyjny wątek, to mnie to tak bardzo śmieszy że brak słów.

btw. co polecacie przeczytać z Lema dla dosyć zaprawionego w s-f czytacza, który jednak nigdy nie doświadczył świadomie tego pisarza, pomijając jakieś bajki robotów z podstawówki które całkowicie ulotniły się z pamięci.

W tym wątku rozmawiamy o pisarzach fantasy i sf, choć zdarzają się również przedstawiciele literatury pięknej. Jeśli czytałeś jakąś ciekawą książkę - napisz o niej. Można też przeczytać coś ciekawego o komiksach. Integralną częścią są także dyskusje batalistyczno-militarne :)

Aha - proszę się nie bać tego Martina w tytule ;-PPP

Strony, które każdy fantasta znać powinien:

Serwisy informacyjne:
http://katedra.nast.pl - Katedra
http://www.gildia .pl - Gildia (trzeba sobie wpisać do przeglądarki)
http://www.polter.pl - Poltergeist
http://www.aleja-komiksu.pl/ - Aleja komiksu
http://www.serwis-komiksowy.pl/ - Wielkie Archiwum Komiksu
Magazyny literackie:
http://www.esensja.pl - Esensja
http://www.fahrenheit.eisp.pl - Fahrenheit
Inne:
http://www.biblionetka.pl - netowa baza danych o książkach
http://www.plan9.art.pl - amatorskie filmy, mamy tam "swojego" człowieka czyli Garretta
http://www.radiorivendell.com - radio internetowe
http://www.steampunk.republika.pl/ - dla miłośników Steampunka
http://www.baen.com/library/ - bezpłatne ebooki wydawnictwa Baen
http://www.sfsite.com - recenzje i opisy
http://www.sffworld.com - recenzje i opisy
http://hitalia.rotfl.eu.org/ - historia zapoczątkowana w Feniksie
Strony czasopism:
http://www.fantastyka.pl/ - Nowa Fantastyka
http://www.science-fiction.com.pl/ - Science Fiction, Fantasy i Horror
http://www.locusmag.com - Locus
Strony pisarzy:
http://www.georgerrmartin.com - strona autora z tytułu wątku.
http://www.malazanempire.com - strona o cyklu Stevena Eriksona
http://www.sapkowski.pl - chyba nie trzeba przedstawiać
Grafiki:
http://www.imagenetion.com
http://republika.pl/artarka_top
http://www.artfan.net
http://www.fantasya.net
http://www.fantasygallery.net

Poprzednia część: https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=13452711&N=1

Tak sobie myślę, że tekst "proszę się nie bać tego Martina w tytule ;-PPP" ze wstępniaka mocno się w międzyczasie (w sensie od czasu serialu) zdezaktualizował.

Mnie się wydaje, że jest aktualny jak nigdy dotąd.

Może i tak, chociaż z innych powodów. Wtedy ludzi przerażała objętość i mnogość wątków.

^ serio tak było?
A ja myślałem, że to zawsze był kącik fanów Malazańskiej, więc pod względem wątków... wiecie o co chodzi :P

Serio, zaczęło się wszystko od wątku z informacją, że wyszła "Nawałnica..." po polsku i ludzie* tak trochę z nieśmiałością się pytali czy aby to dla nich na pewno. Chociaż oczywiście zamiłowanie do eksterminacji postaci też miała pewne znaczenie.

* raczej tacy przelotni forumowicze, a nie późniejsi stali bywalcy.

Przeczytałem całą dyskusję odnośnie serialu i powiązań z pierwowzorem literackim i napiszę tylko, że razem z żoną uwielbiamy ten serial (najlepszy oprócz "The Walking Dead"), może właśnie dlatego, że nie czytaliśmy sagi i co więcej, ja jestem bardzo zmotywowany żeby teraz sagę Martina przeczytać, a żona tego nie wyklucza, mimo że fantasy niby nie cierpi :P

Przeczytałem trylogię "Starka" Campbella i polecam fanom gatunku...reszcie niekoniecznie, niby fajnie się czyta, ale ani Douglas ani Currie to nie jest

Panowie (i Panie?), dwa pytania. Po długiej przerwie związanej ze sprawami zawodowymi wracam (w końcu) do czytania tego, co lubię, czyli fantastyki. Ponieważ nie jestem na czasie, może powiecie mi:

1. Kto jest teraz "na czasie"? Jakieś nowe objawienia literackie? Ze względnie "nowych" autorów (> 2000 rok) podoba mi się Dukaj i Kosik. Prócz tego jestem fanem Zajdla i Dicka, ale ogólnie dam szansę wszystkiemu, co jest nieschematyczną "space operą" czy czymś takim.

2. Polecicie jakąś księgarnię wysyłkową? Lata temu kupowałem w Merlinie, ale teraz wydaje mi się drogi. Empiku nie lubię jako firmy z racji ich praktyk biznesowych. Co jeszcze? Gandalf? Duży plus jeśli książki można kupić w pakiecie z ebookiem za sensowną cenę, ale to nie jest "must have".

AD1 Peter Watts. IMO czołowe nazwisko w sf obecnie. Jak lubisz nieco starsze SF, to Mag właśnie wystartował z serią "Artefakty". Na razie ciekawe tytuły wydają.

AD2 Bonito/Aros. Ebooków nie mają chyba, ale ceny/promocje mają dobre. Zresztą to jedna firma, Aros jest niby dyskontem, różnią się warunkami wysyłki, cenami czasem też. Warto porównywać.

Dzięki. Wattsa kojarzę, czytałem Ślepowidzenie (ebook, bo książki nie udało się dostać; teraz chciałem kupić w końcu książkę, ale widzę, że dalej słabo z dostępnością).

W Bonito jest teraz całkiem sympatyczna wyprzedaż - większość książek jest o 10-20% tańsza niż w Arosie, nie mówiąc już o Empiku. Oni sami twierdzą, że "do 34%", więc warto rzucić okiem jak ktoś planował zakupy.

ehh, Ty chcesz kupić książkę mając ebooka, a ja odkąd kupiłem prawie 3 lata temu pierwszy czytnik nie kupiłem żadnej, ostatnia to "Rafa Armageddonu" Webera. Co więcej nie wiem co zrobić z kolekcją około 3 tys. książek, w tym większość fantastyka, reszta to sensacja pokroju Clancy, Ludlum czy Cussler. Rodzina naciska mnie by się tego pozbyć, ale niby jak? Na śmietnik nie wyrzucę, kosztowało mnie to masę kasy przez dziesięciolecia, co więcej mam tam autografy chyba wszystkich polskich autorów z przed 2000 roku oprócz Lema, poza tym kilku zagranicznych: Bułyczow, Aldiss, Harrison, Anderson i pewnie kilku innych. Kiedyś nie wyobrażałem sobie by się tego pozbyć, teraz mówiąc szczerze byłbym szczęśliwy jakby mi ktoś zaproponował kilka zł za tom. Z innej beczki zauważyłem, że czytam teraz szybciej, czyli więcej na czytniku. Żona też tak samo, mój ojciec 80 lat też, jedynie mama 81 lat się broni i ojciec musi dla niej nosić książki z biblioteki :)

Dla mnie ebook jest do książek "zawodowych" oraz takich, które są "warte przeczytania, ale nie warte zajmowania miejsca na półce" (np. książki Terry'ego Pratchetta - mimo, że go uwielbiam, to dla mnie są to "jednostrzałówki", do których na pewno nigdy nie wrócę, a których jest po prostu za dużo, by je kolekcjonować dla samego kolekcjonowania, jak to np. robię z Lovecraftem czy Zajdlem). No i oczywiście na wakacje, czy w podróży czytnik jest niezastąpiony. Ale poza tym lubię mieć biblioteczkę z naprawdę fajnymi pozycjami, a czytanie z papieru, w łóżku, przed snem ma urok, którego żaden czytnik mi nie da.

@ OldDorsaj
Gdybym był na twoim miejscu, to chyba poświęciłbym raz sporo czasu(jak sądzę) i spisał te wszystkie książki(właściwie skatalogował jak w bibliotece) i wrzucałbym co jakiś czas ofertę na jakieś portale książkowe, olx i ine sprzedażowe(bo za darmo). Ciekawe też jak by zareagował jakiś antykwariat na taką listę....

OldDorsaj ->
Wrzuć listę książek, to zapewne wiele osób znajdzie coś dla siebie :)

HUtH---->kiedyś miałem na bieżąco katalogowaną całą fantastykę. Z braku czasu przestałem to robić 10-15 lat temu, jedynie nie mam pojęcia gdzie te moje zeszyty są. Poza tym jeszcze mam masę fanzinów z tamtych lat, pierwsze roczniki Fantastyki, a nawet sporo SF w języku rosyjskim. Gdybym się zdecydował to sprzedać, to jedynie jako całość, pojedynczo na pewno nie

W sieci (nawet tu na forum widziałem) dość agresywnie reklamuje się jakiś antykwariat, który "kupi wszystko". Zawsze jakaś opcja.
W każdym razie ja nadal w stosy książek obrastam i nie wygląda, żeby miało się to zmienić. Aczkolwiek czytnik cenię i sporo na nim czytam.
Szybsze czytanie - prawda. Można czcionkę sformatować do własnych możliwości, ilości obejmowanego tekstu na raz. No i pyk w ekran idzie szybciej niż przewracanie strony :)

Kończę powoli Drogę Królów - Sandersona, teraz zastanawiam się czy warto zabrać się za Słowa Światłości? Trzyma poziom pierwszego tomu?

Nie czytałem, ale opinie krążą, że jakość podobna. Ja do cyklu jestem sceptyczny, bo to mają być dwa pięciotomowe cykle, a biorąc pod uwagę ile projektów Sanderson tworzy, to można na finał poczekać jak na Martina.

Jeżeli to ma być format 2x po 5 tomów, zakończenie zastanie mnie na emeryturze...
Nie ukrywam że czyta się to dobrze, świat ma w sobie to "coś" a sama historia wskazuje na epic-uber-mega fantasy.
Sam nie przepadam za tak kobylastymi cyklami, ale Droga wciągnęła mnie mocniej niż malazańska, którą też trzeba by kontynuować.

EnX --> Wg mnie Droga była dobra tak od połowy, a Słowa trzymają poziom jej końcówki. Zdecydowanie warto.

Katane -> Jedyne co w Drodze Królów mi się nie podoba to rozdziały z Shallan, które są zdecydowanie zbyt rozwleczone, oraz mini rozdziały z nowymi bohaterami, które nic nie wnoszą, mam wrażenie że to takie zapchaj dziury.
Powoli zbliżam się do końca, jest bardzo dobrze, a może być świetnie.

Przeczytałem "Mroczny tron" Wexlera. Spodziewałem się czegoś innego po mocno militarnej pierwszej części - a tu głównie intrygi i rewolucyjne rozgrywki. Chyba jest trochę słabiej, chociaż nadal interesująco przez większość czasu. A końcówka zwiastuje, że trójka znowu będzie solidną rozpierduchą :)

"Rozłąka" Priesta, czyli kolejna książka z "Uczty wyobraźni". Bardzo fajna, fabularnie w zasadzie o alternatywnym zakończeniu II wojny światowej (uogólniając: misja Hessa się powiodła), ale przede wszystkim o dwóch braciach i pęknięciu rzeczywistości.

Przeczytałem wreszcie głośną (szczególnie w momencie napisania w 1968 roku) powieść Brunnera "Wszyscy na Zanzibarze". Długo książka czekała na polskie wydanie, bo... książka nie tyle się zestarzała, co rozwiązania formalne i fabularne stały się powszechne. Płaszczyzna futurologiczno-socjologiczna w sumie nadal aktualna - owszem, trochę się Brunner rozminął z wizją 2010 roku, ale ogólnie da się to łyknąć, a wiele poruszanych kwestii jest aktualnych, albo będzie istotna w przyszłości.
Warto? Tak, to ciekawa klasyczna powieść SF, niepozbawiona co prawda pewnych wad, ale gęsta i treściwa. Z drugiej strony warto przed lekturą przymknąć oko na legendę, którą obrosła.

Wreszcie przeczytałem Pana Lodowego Ogrodu... jeden z tych cykli kiedy człowiekowi żal że się kończy :)

Elf, kopę lat :)
Mnie było żal czasu, żeby go kończyć... w efekcie tom 4 pokrywa się gdzieś kurzem :P

"Przedrzeźniacz" Tevisa - pierwsza wpadka w serii "Artefakty" (pomijam Gibsona, którego nie lubię, ale coś w nim jest). Naiwne, życzeniowe, niezbyt spójne. Wcześniej i później powstawały lepsze antyutopie, a i błyskotliwych pomysłów zbyt wiele nie było.

Mnie było żal czasu, żeby go kończyć...

+1

Też odpadłem na ostatniej części. W sumie trochę żałuję bo zawsze staram się kończyć to zacząłem. W typ przypadku jednak nie miałem czasu na dokończenie, a później zabrakło weny na powrót.

Shadow - miałem sporą przerwę w fantastyce.
Fakt, pierwszy tom najlepszy ale mnie się i pozostałe podobały.
Teraz zabrałem się za Kinga "Pod kopułą"... cóż, na razie jak to King... spodziewałem się wprawdzie czegoś innego, bardziej jakiejś postapo co by mieć wenę na Old Town ale... czyta się przyjemnie :)

M@co-->ja nie tyle odpadłem, co się za nią nie zabrałem. Jakby była o połowę cieńsza, to pewnie bym przeczytał, ale tak to już prędzej wolałem zabrać się za inną cegłę, po której jeszcze nie wiedziałem, czego się spodziewać. Ale pewnie kiedyś przeczytam.

elf-->Za Kingiem też nie przepadam, chociaż w ostatnich latach sporo nadrobiłem z jego twórczości, szczególnie najnowszej. Teraz patrzy na mnie z półki "Znalezione nie kradzione", czyli drugi z jego kryminałów. Pierwszy był ok, może się poprawił. Na razie z pisarzami fantastyki, którzy skręcili w kierunku kryminału, to zdecydowanie przegrywa z Rowling.

Rowling nie czytałem, próbowałem HP i szybko wymiękłem... ale moja Pani po 2/3 czegoś chyba z jaszczurką w tytule stwierdziła że zbyt rozwlekłe co mnie zniechęciło do sięgnięcia.
Z nowszych kryminałów to lubię Krajewskiego :)

Pottera też zbyt dużo nie czytałem. Z "dorosłych" książek Rowling żadnej jaszczurki nie kojarzę (w kryminałach ze zwierzaków jest jedwabnik i kukułka). W każdym razie mnie się podobają, takie nieco w starym stylu, gdzie więcej jest chodzenia i pytania, niż akcji w stylu zabili go i uciekł.
Krajewski początkowo był ok, ale jak się przeniósł z Wrocławia do Lwowa, to strasznie zaczął smęcić. Trzech czy czterech najnowszych nie czytałem.

Mnie "Pan Lodowego..." strasznie wynudził. O ile jeszcze pierwszy tom był w miarę ciekawy, to później zaczęło się straszne lanie wody.
Krajewskiego lubię, choć jego lekturę skończyłem na pierwszej książce łączącej wątki Wrocławia ze Lwowem - później już tylko kupowałem kolejne tytuły, ale ich już nie czytałem.

Czytam teraz cykl o Cainie M.W. Stovera - strasznie to pokręcone jest. W drugim (podwójnym u naszego wydawcy) tomie nieraz zdołałem się pogubić i już tylko biernie śledziłem fabułę nie nadążając za pomysłami autora.

Ej, co tam jest do pogubienia? Bohater musi zaciukać każdego pojawiającego się na scenie, musi być krwawo i brutalnie.
No niby jest jakaś otoczka spisku itp, ale kto by tam na nią specjalnie zwracał uwagę podczas lektury? :D

No właśnie, od pewnego momentu przestałem już śledzić i nadążać za przepływami, rzekami, ślepymi bogami, bogami popiołów, smoczycami, rycerzami śmierci, zgonami niektórych postaci, ich zmartwychwstaniem, ponownym odrodzeniem, mocami... i co tam jeszcze autor wymyślił :)

A tak poważniej, to specjalnie nie miałem z tym problemu podczas lektury. Stover fajny jest.

Shadow - o widzisz... ta jaszczurka to jedwabnik... czyli cuś na "j" :)

A Pod Kopułą tak mnie wciągnęło, że czytam cały dzień dzisiaj :)

elf-->e tam, dobra książka na "j" :)

Dragoon-->Zna, lubi, szanuje. W sensie Eriksona. Wymaga więcej zacięcia niż Martin (szczególnie na początku), ale odpłaca. W 2/3 cyklu jest przestój, ale jak złapiesz bakcyla, to łykniesz całość ze smakiem.
Jest Uniwersum Metro 2033. Słabe literacko, ale chwytliwe. Z klasyki "Kantyczka dla Leibowitza" i "Ostatni brzeg". Z nowszych np. cykl Hugh Howeya.

Droogon => wcielo mi posta - jak za dawnych dobrych czasow GOL'a - w skrocie.
Eriksona sie czyta ok po przejsciu pierwszych chyba z 5 daje rade. O ile dasz rade przymknac oczy na milionwe armie walczace przed setkami milionow lat...

Co do ksiazke PA wrzucilem liste kilku ciekawych ale tez wcielo - wiec na poczatek :

CyberStorm - Mather - swietne, nie typowe PA cyberpunkowe. W skrocie mega burza sniezna odcina NYC od swiata, i swiaty rzeczywisty i wirtualny sie mieszaja. Bardzo dobra ksiazka.

8-9 to najsłabsze tomy. W 10 się trochę odbija.

Przeczytałem Słowa Światłości - Sandersona, napiszę krótko. Rewelacja! Opasłe tomiszcze, ale czyta się z zapartym tchem, a po zakończeniu przykro że się tak szybko skończyło. Teraz pozostaje czekać na trzeci tom Archiwum.

Warto coś jeszcze przeczytać od tego autora? np: cykl Z mgły zrodzony?

Czytałem "Elantris" - raczej średnie - i "Stalowe Serce", przyzwoitą, ale dość prostą młodzieżówkę.

Czytałem pierwszy tom "Z mgły zrodzony" - to też młodzieżówka, wg mnie nieco zbyt infantylna i do tego w wersji, którą ja miałem tragicznie przetłumaczona. Spróbować możesz, ale to coś zupełnie innego, niż "Archiwum...".

A ja dzisiaj spędziłem dzień w postapokaliptycznej rzeczywistości, czyli na Old Town - świetnie spędzony czas :)

Przeczytałem dość opasły tom Koontza - "Kątem oka" -niezłe, szybko poszło, teraz ósmy tom "Mrocznej wieży" Kinga,a potem nie wiem. Chciałbym przeczytać "Pustkę" Hamiltona lub "Wojnę starego człowieka" Scalziego, ale nie lubię czekać potem w nieskończoność na kolejne tomy-wiecie może kiedy i czy będą następne? Zastanawiam się też nad "Wayward Pines", podobał mi się serial, albo nad książkowymi wersjami "Walking Dead", tym bardziej że zdaje się opowiedziane są inne wątki niż w serialu.

Hamilton - ponoć Mag ma kończyć serię, czyli wydać ostatni tom, w przyszłym roku.

Scalzi - wyszły u nas dwa tomy. Ogólnie, z tego co pamiętam, fabuła wspólna jest, ale brak kolejnych tomów aż tak nie przeszkadza. Poza tym chodziły ploty, że ma być reedycja całości, ale od roku cisza... Może "Czerwone koszule" okazały się wtopą i zapał wydawnictwa osłabł?

Kirkmana przeczytałem n-części komiksów i mi starczy. Ani do serialu, ani do książek mnie nie ciągnie.

"Czerwone koszule" to osobna powieść, drugi tom to "Brygady duchów", a Scalzi napisał jeszcze co najmniej dwa tomy cyklu

Nie zrozumiałeś mnie, ale głównie dlatego, że napisałem to zbyt skrótowo :)

Dwa tomy cyklu wydała ISA: padła, zniechęciła się, cokolwiek. "Czerwone koszule" wydał Akurat, od nich też pochodzi informacja, że przymierzają się do wydania "Wojny..." i kontynuacji. Informacja jednakże pochodzi sprzed roku i do tej pory niewiele się w tym temacie wydarzyło: stąd moje przypuszczenie, że sprzedaż "CK" nie była wybitna i zapał do wydawania dalej Scalziego im opadł.

Shadowmage--->no to nie czekam tylko przeczytam te dwa tomy, a Hamiltona poczekam aż będzie całość.

Panowie, kończą się moje zasoby książkowe, dlatego warto by było poszukać do poczytanie czegoś nowego.

Co przeczytać z space opery, lekkiego sf, lub fantasy? Z szeroko pojętego sf podobał mi się Kołodziejczak, Hamilton (saga wspólnoty i upadek smoka), a z fantasy (Martin, Wegner, Sanderson)
Wszystkie propozycje mile widziane.

Z fantasy spróbuj Patricka Rothfussa, Django Wexlera albo Andy'ego Ryana. Z SF może "Marsjanin"?

Przeczytałem 'Ślepowidzenie' i 'Echopraksję' Watts'a - i nie przypadły mi do gustu nic a nic. Przepełnione naukowymi terminami czy nawet żargonem. Fabularnie kuleją. Akcja rozciągnięta do granic możliwości - można powiedzieć, że praktycznie jej nie ma. Składnia też jakaś dziwna, nie czyta się tego płynnie. Jedyne co 'cieszy' to kilka fajnych koncepcji. Strawne chyba tylko dla maniaków hard SF (poszukujących w książkach szczegółowych opisów potencjalnej technologii przyszłości.)

Dla tych którzy oczekują od powieści napięcia, akcji, ciekawej fabuły - omijać.

Wiedziałem, że ci się nie spodoba... ale w sumie de gustibus i nie chce mi się w związku z tym dyskutować :P

No cóż, myślę, że wszystko zależy od tego, czego czytelnik oczekuje po książkach. Czy w miarę bezstresowej rozrywki, czy intelektualnych wyzwań, czy zagłębienia się w totalnie odrealnionych światach, etc. Oczywiście mogą to też być mieszanki tego wszystkiego i jeszcze więcej.

Ja akurat wolę powieści, gdzie jest akcja, fajnie zawiązana i wartka fabuła. Oczywiście nie stronię od dużych dawek magii, czy SF, a nawet bardzo to lubię. Nie przepadam natomiast za książkami, gdzie najważniejsza jest kreacja świata, czy też aspekty techniki/technologii/hipotetycznych uwarunkowań życia społecznego - a reszta, czyli akcja i fabuła są tylko tłem. A dwie powieści Watss'a właśnie należą do tej nielubianej przeze mnie kategorii.

Być może dlatego też uwielbiam 'Pieśń Lodu i Ognia' a nie trawię 'Malazańskiej'.

Fakt że to jak pisze Watts to skrajność, to nie jest dla szerokiego grona, mi tyle samo czasu, co przeczytanie książki, zajęło wyszukiwanie i próby dokładnego ogarnięcia tych wszystkich techniczno-naukowych smaczków. Więc jak najbardziej, fani hard scifi mają się z czego cieszyć i czym podniecać(bo ktoś mógłby powiedzieć, że to jakiś scjentofetysz dla geeków...), ale moim zdaniem buduje to niezwykłą wiarygodność całości, która chyba nie jest aż tak słaba fabularnie, dla mnie to było mocno solarisowe, jeśli porównywać... Choć to i to specyficzne.
W ogóle to, co jakoś wciąga do przebrnięcia przez te naukowe dziwy, to jakieś takie świadome narracyjne puszczanie oka do czytelnika, nie ma tu właśnie takiego hermetycznego nadęcia przeswietnym autorskim konceptem, jak u wspomnianego Eriksona czy Dukaja, w każdym razie ja tak to odebrałem(przed odautorskim posłowiem).

Shadowmage -> Podziękował, wiele dobrego słyszałem o Django, trzeba popróbować. Marsjanin także leci do koszyka.

EnX ====> Zdecydowanie w pierwszej kolejności dwie pozycje Django Wexlera oraz "Marsjanin"

Zyga, EnX----->mnie ten cykl Hamiltona podobał się jeszcze bardziej od Pandory...o wiele bardziej, jest na pewno w moim kanonie "the best SF". EnX, jeśli lubisz militarną space operę to polecam cykle Iana Douglasa i Evana Curie - oba świetne. "Marsjanin" jest dobry, jednak też w sumie męczący.

NicK----> o cyklu Wattsa mam podobne zdanie co Ty, co wyraziłem wcześniej, jednak nie skreślam całkowicie tych książek, mimo że się mocno namęczyłem przy ich czytaniu. Osobiście bardziej mnie męczyła ta swoista składnia i maniera pisarska w budowie zdań i całej narracji niż mnogość naukowych terminów, także bezsensowne używanie dziwnych słówek na rzeczy mające proste i pospolite nazwy.

OldDorsaj ---> Mam dokładnie te same spostrzeżenia odnośnie dziwnej składni, którą nazywasz manierą pisarską. Być może każda z tych rzeczy (które nie przypadły nam do gustu) z osobna, nie byłaby tak denerwująca, ale ich połączenie i nagromadzenie, wywołały u mnie ogólne zniechęcenie. Mam pewną tolerancję na odmienność, czy 'udziwnienia', ale jeśli cechy te występują gromadnie i zaczynają wykraczać poza pewien poziom, stają się w moim odczuciu niestrawne. Skoro jednak na wakacje nie mogłem zabrać nieograniczonej ilości lektur, musiałem się jakoś przemęczyć.

Oczywiście rozumiem, że komuś się to może podobać - fajnie - w końcu dla kogoś taki pisarz musi pisać ;)

Ale wy tak na poważnie? Nieco bogatsze słownictwo i miejscami odmienna składnia sprawiają, że już wam się trudno czyta? :)
Ja w każdym razie żadnych tych cech u Wattsa nie zauważam. Literacko wchodzi bardzo dobrze, nieco główkowania jest, ale nieprzesadnie. Można większość czytać bez nadmiernego wysilania szarych komórek.
W każdym razie nawet w fantastyce Watts to żadna skrajność. Ani koncepcyjnie, ani językowo, ani naukowo. Ba, nawet nie jako wypadkowa tych wszystkich trzech. Wydaje mi się nawet, że stosunkowo duża popularność Wattsa w naszym kraju spowodowana jest właśnie dużą przystępnością jak na hard sf.

Ale, jak to się mówi, każdemu jego porno :) Nikogo nie namawiam ani nie zmuszam.

Shadow ====> W pełni popieram. Też mi się wydaje, że Watts prezentuje wyjątkowo przystępną hard SF.

Shadowmage---->ale ja osobiście naprawdę nie czepiałbym się nagromadzenia trudnych słówek czy pojęć, mogę też nadwyrężyć nieco swój umysł, ale nadal mam zarzut największy do Wattsa o to że ta książka jest napisana dziwnie i w moim wrażeniu niepotrzebnie i na siłę właśnie udziwniona....ale w końcu taka jest najprostsza recepta, w moim przekonaniu, by uzyskać dla swojego dzieła miano "kultowy" - ja tego nie kupuję. Pamiętam jaki dziwny i niesamowity był "Ubik" Dicka, ale tam się nie czuło niczego robionego na siłę i dlatego ma pewne i bardzo wysokie miejsce w moim kanonie SF....może nawet numer 1.

Przeczytałem pierwszy tom "Szczurów Wrocławia Szmidta-rzeźnia totalna, ale napisana całkiem nieźle i ciekawie osadzona w czasie, nawet bardzo wiarygodnie, jedynie męczyło mnie jednak zbytnie nagromadzenie imion i nazwisk fanów, ale jakoś od połowy mi przeszło. Teraz zabieram się za szósty tom cyklu Douglasa.

NicK---->a tak w ogóle to zainwestuj w czytnik i problem taki jak opisałeś zniknie, chociaż ja mam tak, że jak już zacznę to muszę skończyć :P

Ja tej dziwności nie dostrzegam - ot buduje trochę bardziej rozbudowane zdania. Rzecz gustu i przyzwyczajenia. A termin "kultowy" osiąga się obecnie kiedy pr-owcowi akurat to słowo skapnie na klawiaturę z grona kilku słów-wytrychów marketingowych.
Naprawdę kultowe, to może być faktycznie np. coś Dicka. Coś, co przez lata intrygowało kolejnych czytelników. Nie rzecz, która jest na rynku pięć lat i wywołała jakiś tam szum. Chociaż nie wykluczam, że "Ślepowidzenie" z czasem taki status osiągnie, bo ma moim zdaniem wszelkie zadatki. Nie tylko dlatego, że - jak sugerujesz - Watts specjalnie pisze dziwnie, żeby zyskać fejma.

Co do "Szczurów..." - tak, te multum nazwisk miejscami było męczące (np. w tej szkole pielęgniarek czy co to tam było), ale pojawiało się falami, jak autor musiał wyrobić normę. Jest też trochę scen, gdzie fani również się pojawiają, ale w mniejszych ilościach i są lepiej wprowadzani w narrację, a nie na zasadzie wyliczanki.

No to może wytłumaczę z nieco innej beczki. Podkreślałem już, że nie chodzi o pojedyncze rzeczy, które drażnią, czy denerwują. Każda z nich z osobna byłaby do przełknięcia. Ale:

1. Dziwny styl.
2. Nagromadzenie naukowych terminów
3. Nijaka fabuła i brak jakiegokolwiek napięcia

- to razem do kupy, trochę za dużo jak dla mnie.

Nieco rozwinę:

1. Dziwny styl - ok, rozumiem, że ktoś może mieć manierę nieco pokręconego budowania zdań. O ile jest to fajne, jeśli chodzi np. o wypowiedzi jakiegoś konkretnego bohatera - bo podkreśla to jego osobowość, lub wyjątkowość - wszystko jest ok. Ale w momencie, kiedy takim stylem prowadzona jest cała narracja, robi się to męczące. Dużo lepiej czytało mi się posłowie Wattsa, kiedy pisał bezpośrednio do czytelników, niż przebijanie się przez wszystkie strony powieści.

2. Nagromadzenie naukowych terminów - no to też, gdyby było jedynym wyróżnikiem powieści, można by spokojnie przełknąć. Ale chociażby już w połączeniu z samym 'dziwnym stylem' powoduje to, że powieść czyta się jak coś hermetycznego, stworzonego dla pasjonatów i wąskiego grona odbiorców.

3. Nijaka fabuła - Właściwie w obydwu powieściach niewiele się dzieje. Ślepowidzenie - Jest nakreślone tło wydarzeń - oto przybyli obcy, wypuścili świetliki - bla bla bla. Ludzkość wysyła swoje 'fale', które mają zbadać co i jak. No i tak sobie lecą, w międzyczasie są nawiązania do życia głównego bohatera (swoją drogą też nijakiego, czy nawet wręcz odpychającego). Dolecieli, pobadali obcych, sami dali się pobadać i koniec. Naczelny zły (ten z kłami) okazał się dobry i prawy (kończy źle). Echopraksja - Znowu nijaki główny bohater, nudny jak flaki z olejem. Przypadkiem (ale jak się potem okazuje nie) wplątuje się w serię jakże nudnie opisanych wydarzeń. I znowu ten sam schemat - lecą, nie do końca wiadomo po co, potem wracają i znowu na końcu zły z kłami okazuje się dobry i prawy (i też kończy źle).

Właściwie jeśli mocno się postaram i spojrzę na powieści łagodnym okiem, to jedyne co dobrego mogłem z nich wyciągnąć, to kilka ciekawostek na temat ludzkiej świadomości, sposobu postrzegania świata, przetwarzania informacji przez mózg i działania zmysłów. Troszkę info na temat innych gatunków i średnio udane próby filozofowania.

Ale może ja dziwny jestem? Może jakiś fan twórczości Watts'a mnie uświadomi i wypunktuje mocne strony powieści?

Przyznam, że miałem pewne wrażenie pewnej 'dziwnosci' narracji, ale dla mnie to było in plus...
Ale żeby czepiać się fabuły, że za mało się dzieje... Kurczę, to w każdej książce musi się wiele dziać? Zresztą nawet dynamiczną fabułę można zredukować do podobnego opisu jak twój, zależy od chęci. Może to znak, żeby przejść się na jakiś blockbuster do kina albo sięgnąć po np. Dana Browna? ;)

Jak już pisałem, nie zamierzam nikogo przekonywać, bo nie lubię dyskusji sprowadzających się do "Uważam tak i tak, weź mnie przekonaj, że nie mam racji, bo rację mam!", kiedy rzecz opiera się na gustach i przyzwyczajeniach, a nie interpretacji. W skrócie więc na zarzuty ("misie") NicKa:

1. Mówiłem, że nic specjalnie udziwnionego w prozie Wattsa nie widzę. A przynajmniej nic odbiegającego znacząco od literackich norm. Rozumiem, być może też z dekadę z okładem temu narzekałbym na język, bo byłem przyzwyczajony do jednego, typowego sposobu budowania frazy. Ale naprawdę to nic nadzwyczajnego. IMO większym wyzwaniem jest niekiedy czytanie klasyki powieści XIX wiecznych.

2. Jak sięgasz po science fiction, które kreuje ekstrapolowany świat przyszłości bliskiego zasięgu i ma aspiracje do czegoś więcej, niż bycie fabularyzacją a'la Gwiezdnych Wojen, to trochę żargonu jest koniecznego. Tym bardziej, że to nie są ozdobniki, ale wypływa z nich konkretna treść mająca znaczenie w zrozumieniu treści. Pewnie, zamiast mówić "X" mógłby zastosować akapit lub dwa słownego opisu, ale to wybiłoby z rytmu narracji.

3. To jest argument kuriozalny, bo zarzucasz książce, że jest nie jest samochodem sportowym, kiedy w założeniach miał to być łazik księżycowy :P Powieść to nie tylko dynamiczna fabuła "zabili go i uciekł", ale interakcje między postaciami, rzeczy do wyczytania między wierszami, ogólna koncepcja. Wszystko zależy, co autor chciał stworzyć. Jeśli miałaby to być widowiskowa space opera, to tak, twój zarzut byłby na miejscu. Tylko, że Watts nawet przez moment nie sugeruje, że to coś takiego. Moim zdaniem w obu książkach dzieje się mnóstwo, tylko nie sprowadza się to do fabularnych fajerwerków. Narzekasz na odpychających bohaterów - ale oni właśnie przez to są ciekawi, a także ich ewolucja, spojrzenia na świat.

Podsumowując i odpowiadając na: Ale może ja dziwny jestem? Może jakiś fan twórczości Watts'a mnie uświadomi i wypunktuje mocne strony powieści?
Nie jesteś dziwny, tylko sięgnąłeś po książkę dziwną dla swoich nawyków i przyzwyczajeń. Jeśli chcesz niezłej interpretacji, to jest np. tutaj: http://katedra.nast.pl/artykul/4233/Ślepowierzenie-czyli-rzecz-o-interpretacji-Wattsa/
Ona w żaden sposób cię nie przekona, bo jak już pisałem wcześniej, twoje zarzuty mają przede wszystkim charakter "ja bym chciał coś innego, a Watts mi tego nie dał".

Im więcej czytam o "Ślepowidzeniu" tym większej nabieram pewności, że chcę je przeczytać.
Z drugiej strony, Shadow kiedyś tak pięknie pisał o Simmonsie, że dałem się nabrać i do dziś nie mogę mu wybaczyć tego "Drooda" ;)
Swoją drogą to dziwne, że ta książka mnie tak zmordowała skoro właściwie była tym czego się spodziewałem.

---------

Czy wiadomo coś konkretnego o polskiej premierze "The Buried Giant" Ishiguro? Miałem okazję przeczytać fragmenty oryginału i strasznie mi się to spodobało. Ze wszystkich zapowiadanych książek na ten tytuł chyba czekam najbardziej.

Hehe, ja nie mówię, że mam "normalne" gusta :)

"Pogrzebany olbrzym" - 23 września. Też czytałem i mi wychodzi, że to taka sama książka, jak inne Ishiguro.

Czyli niedługo, gites.
mi wychodzi, że to taka sama książka, jak inne Ishiguro
A, to dobrze.

Umiarkowanie :P Literacko Ishiguro jest dobry, ale ostatnio ma manię wykorzystywania zgranych motywów fantastycznych i prezentowanie ich jako nowatorskich pomysłów. I być może dla "mainstreamowców" właśnie takie są.

Z wywiadów z nim wynika, że nie tyle prezentuje je jako odkrywcze, co sam je po prostu odkrywa.
Poza tym, dobra literatura, nawet nieodkrywcza, jest miłą odmianą od tych 90% syfu.

Z tym "fantasy" to generalnie jest problem. Z jednej strony mainstreamowa literatura traktuje fantasy z góry, z drugiej, odnoszę wrażenie, że pisarze i fani fantasy sami się zamykają w getcie. Gdy czytam wywiady z polskimi pisarzami, którzy twierdzą, że "poważna" literatura nie ma niczego do zaoferowania czytelnikowi, jest tylko sztuką dla sztuki, i ogólnie cała ta gałąź, włącznie z pisarzami, krytykami i (nielicznymi) czytelnikami, to jeden wielki circle jerk, to czuję się jak na wykładzie o sztuce współczesnej prowadzonej przez kogoś kto widział tylko "Bitwę pod Grunwaldem".

Tak, Ishiguro ją odkrywa, ale już krytyka traktuje to jako prawdy objawione i nowatorskie podejście do literatury :) Ale dla mnie robi to w mało interesujący sposób. To już wolę jak np. Tokarczuk flirtuje z fantastyką.

Ogólnie masz rację, syndrom getta i oblężonej twierdzy jest widoczny (u nas bardzo, ale na Zachodzie czasem też). A w drugą stronę stygmatyzacja - jak już dostaniesz łatkę pisarza fantastyki, to w dużej mierze jesteś w oczach "poważnych" krytyków spalony i sprowadzony do pisarza bajek dla dużych dzieci. Ale są autorzy, którzy się wyrwali. Najlepszy przykład to Twardoch, ale jest też Szostak czy nawet Dukaj, który co prawda nadal fantastykę pisze, ale od czasu "Lodu" już nie mogą media przymykać na niego oka. Niemniej stara gwardia pisarzy fantastyki trwa w okopach i broni z zacięciem czystości gatunku :D

Z drugiej strony popkultura została zawłaszczona w dużej mierze przez fantastykę, tylko jakoś nie idzie to z uznaniem działki literackiej. Niemniej - szczególnie na Zachodzie - pisarze głównonurtowi coraz częściej sięgają po elementy fantastyczne. Ale, że wyrośli z innego pnia, to nikt ich nie książek za fantastyczne nie uznaje.

Zależy w jakim kontekście :P Ogólnie jak piszę fantastyka, to chodzi mi o fantastykę, czyli całość. Chociaż może z ubogim udziałem horroru, bo to trochę inna bajka - przynajmniej w kontekście niektórych aspektów mojego ostatniego posta.

Shadow ---> Pomijając wszystkie gusta, i wypowiedzi typu 'bo mi się podobało' i 'a mi nie'. Starając się patrzeć możliwie obiektywnie, to nadal nie widzę w tych powieściach niczego wyjątkowego. Mało tego, wydają się wyjątkowo schematyczne.

Relacje między ludźmi, ludźmi a wampirami, są za bardzo podciągnięte pod tezy autora na temat sposobu postrzegania świata, działania ludzkich zmysłów, etc. Po kilka, albo kilkanaście razy Watts wałkuje temat pierwotnego lęku przed wampirami, reakcji ludzi na ich spojrzenie, czy wygląd. Właściwie każdy kontakt człowieka z wampirem, kończy się maglowaniem od nowa tego samego w kółko - jak to ludzie od zarania dziejów panicznie się bali wampirów, jakie to straszne, jakie traumatyczne, itd, itp. Z resztą takich powtórzeń jest więcej i w którymś momencie zastanawiałem się, czy autor przypadkiem nie chciał dobić do iluś tam stron i celowo powtarza co jakiś czas pewne fragmenty, czy opisy, albo czy przypadkiem nie skończyły mu się pomysły i przemyca wcześniejsze treści. Jeśli dobrze się przyjrzeć, to Echopraksja jest nieco przeobrażoną kopią Ślepowidzenia.

To samo tyczy się ekstrapolacji świata przyszłości - to wszystko już było - 'wszczepki' i inne ulepszenia ciała, uciekanie ludzi do świata wirtualnego, czy ich stosunek do zmian zachodzących w świecie.

Uwierz mi, że tym razem byłem daleko od czepiania się na siłę, bo była to moja jedyna lektura na urlopie i głupio jest się obrażać na coś, na co człowiek jest skazany.

Skończyłem Michała Cholewy "Gambit" i "Punkt cięcia" - bardzo fajna, militarna SF. Jak ktoś lubi klimaty wojenne to się nie zawiedzie.

A ja czytam - tylko proszę się nie śmiać - cykl Laurell K. Hamilton o Anicie Blake (wyszło u nas tego chyba 9 tomów) i bardzo mi się podoba, choć to "babski" horror :)

Nick-->i dobrze, jakby każdy miał takie samo zdanie, to byłoby nudno. W taki poziom szczegółów wchodzić nie będę, bo czytałem to (w sensie "Ślepowidzenie") szmat czasu temu. W "Echopraksji" co prawda takich powtórzeń jest mniej, jak mi się wydaje i są uzasadnione tym, co się dzieje w głowie bohatera. Ale ogólnie chyba nie ma co już ciągnąć tego tematu.

elf-->I nawet dostał teraz nominację do Zajdla za bodajże 4 tom. Powoli myślę, żeby go wypróbować...

Szenk-->Dawno temu tej autorki czytałem jedynie "Pocałunek ciemności". Był seks z foczką :P

Szykując się do wywiadu z Abercrombiem (macie jakieś nurtujące kwestie?) czytam sobie "Czerwoną krainę", czyli ostatnią rzecz, której jeszcze nie znałem. Lubię jak facet pisze, nawet jeśli obrabia dość zgrane motywy - ale potrafi je też nieco wykrzywić.

Shadow ====> Poproś go, żeby w którejś z kolejnych książek wrócił GLOKTA !!!

Shadow ---> To chyba jest inny cykl tej autorki. Kiedyś zachęcony tą foczką - i pozytywnymi wrażeniami z Anity Blake, której miałem chyba całe trzy tomy - po niego sięgnąłem, ale spotkało mnie rozczarowanie.
Nie wszystko Hamilton, co się świeci... czy jakoś tak :)

A propos Abercrombiego, ten nowy cykl (Morze Drzazg?) jest dla młodzieży? Jakoś mi tak wygląda.

Szenk-->tak, to chyba coś innego. O jakiejś elfiej nimfomankoksiężniczce było :)

koobun-->No więc... tak. Są to młodzieżówki, tylko że pisane przez Abercrombiego, więc wcale tak lekko i przyjemnie nie ma - IMO sporo "dorosłej" fantasy jest bardziej dziecięca. Na pewno jest znacznie prostsza, linearna fabuła. Nie ma bluzgów i krwi znacznie mniej tryska (chociaż trupów sporo). Bohaterowie typowi dla Abercrombiego, chociaż troszkę uładzeni (np. Yarvi to taki Glokta w wersji lajt). Drugi tom lepszy.

wyszedł czwarty tom Cholewy??!...jaki tytuł? Byłem kilka dni temu w księgarni i nie zauważyłem...
Poprzednie trzy rewelacyjne, a wręcz z każdym tomem lepsze.

eeee, chyba za trzeci tom "Forta" dostał nominację do "Zajdla", nic nie ma nowego...a już sobie smaków narobiłem :(

A sorry, numerki mi się poplątały.

Shadow - spróbuj, naprawdę niezła seria :)

Ja właśnie zachęcony wypowiedziami, zabrałem się za 'Gambit' Cholewy. Przeczytałem dopiero kilkanaście stron, ale zapowiada się nieźle. Od samego początku jest to, co w takiej powieści powinno być.

Czytam właśnie trzeci tom malazańskiej, i kurcze nie bardzo wiem o co chodzi.... Poprzednią część (Bramy (...)) przeczytałem kilka miesięcy temu, i jakoś sporo wydarzeń, okoliczności, postaci, wyparowało z głowy, coś tam pamiętam, kilka postaci potrafię skojarzyć, ale jakoś tak topornie idzie. No i właśnie, co się do cholery stało pod pale? Kilka razy autor przywoływał to wydarzenie, więc wydaje się być ważne.
Znajdę gdzieś jakąś ściągawkę w rodzimym języku?

Co do ściągawki to nie wiem bo nie potrzebowałem ale pod Pale...

Więcej grzechów nie pamiętam tak na szybko ;)

Enx-->z tego, co pamiętam, to więcej jest akurat na początku nawiązań do wydarzeń z "Ogrodów Księżyca".

co do Wattsa to jest pewna rzecz poza samą książką, która mnie przekonuje do tych wszystkich udziwnień, czyli osoba autora i jego strona(rifters), jest w tym jakaś pasja, autentyzm i otwartość, których zwykle się nie uswiadczy u pisarzy wcale, a co dopiero na takim poziomie.

Dziękuję za odpowiedź, teraz skojarzyłem że była to pierwsza bitwa opisana w Ogrodach Księżyca.

"Zabójcza sprawiedliwość" Ann Leckie to najbardziej nagradzana książka SF ostatnich lat. Z poślizgiem wyszła u nas... i mam nieco mieszane uczucia. To space opera z ambicjami, ale ich efektem jest ani napisana z rozmachem space opera, ani ambitniejsza (w sensie bardziej koncepcyjna niż przygodowa) SF. Są niezłe pomysły i bogate tło, ale też miejscami jest to powieść niedorobiona lub w ramach konwencji przekombinowana. Przypuszczam, ze gdyby nie wstrzeliła się w lewacką ruchawkę w anglosaskim fandomie, to by nie odbiła się tak szerokim echem. Ale zajrzeć warto.

HutH-->tak, czasem, jak u siebie coś napisze, to pozostaje tylko po głowie się drapać. No i pisze tak samo, jak w książkach, czyli po prostu ten typ tak ma.

Jednak nie dałem rady przebić się przez 'Gambit' Cholewy. Po obiecującym początku, znudziłem się po ok. 150 stronach. Zwyczajnie niewiele się dzieje, nie ma praktycznie napięcia, nie potrafię zidentyfikować się z żadnym z bohaterów. Równie dobrze mogłyby być to wspomnienia jakiegoś weterana w stylu: 'przybyliśmy do X, ale nie bardzo wiedzieliśmy po co, przerzucali nas z miejsca na miejsce, trochę postrzelaliśmy, ale głównie w powietrze, mieliśmy trochę zatargów z cywilami, bla bla bla...' Może i dalej coś się rozkręca, ale te grubo ponad 100 stron tak mnie zniechęciło, że odechciało mi się czytać dalej.

NicK---->ehh, jeden z najlepszych debiutów co najmniej 10-lecia, w ogóle jedna z najlepszych SF, nie tylko polskich, jakie czytałem w ostatnich kilkunastu latach...a kolejne jeszcze lepsze. Tym bardziej dziwi ta opinia u kogoś, kto jak sądziłem lubi podobne klimaty jak ja i tym bardziej że nie trafiłem na razie na jakąkolwiek złą opinię o książkach Cholewy. Nie potrafię tego zrozumieć, bo to co napisałeś to jakbym o czymś zupełnie innym czytał, dla mnie brzmi jak stek bzdur....przepraszam. Dawno tak klimatycznych książek nie czytałem, tak sprawnie i ciekawie napisanych, z interesującą historią, zwrotami akcji, niespodziankami, rewelacyjnie i przekonująco stworzonym universum itp. Nie mogę się już doczekać na ciąg dalszy.

OldDorsaj ---> Podobnie, nie znaczy tak samo ;)

Ale do rzeczy. Prolog był naprawdę fajny i zapowiadał, że dalej będzie ciekawie. Być może zabrakło mi wytrwałości, ale przebijanie się przez 150 stron treści, gdzie autor stara się przekazać to, że operacje wojskowe dla przeciętnego żołnierza często nie mają sensu, są długim oczekiwaniem na akcję, przerywanym krótkimi okresami walki - ale nie z przeciwnikiem, tylko utarczkami z cywilami, a decyzje dowództwa pozornie (lub nie) nie mają sensu - to trochę nie to, czego oczekiwałem od tzw. space opery.

Gdybym przez te 150 stron choć raz (poza prologiem) natknął się na cień intrygi, jakiś nieoczekiwany zwrot akcji, poczuł emocje bohaterów - ok, byłoby miodzio. Tymczasem jest naprawdę 'płasko'. Cały czas akcję oglądamy oczami oddziału, o którego poczynaniach pisałem już wcześniej. Wojacy nie widzą sensu działań wyznaczonych przez dowództwo, wmanewrowują się w utarczki z cywilami, są co rusz przerzucani z miejsca w miejsce, a kontakt z nieprzyjacielem to jakieś drobne i mgliście opisane epizody. Nie ma tutaj pokazanej narracji z poziomu drugiej strony 'konfliktu', która ubarwiła by treść i akcję, i dała choćby cień podejrzeń, że chodzi o coś innego, niż pozornie nie mające sensu akcje militarne.

Poza tym nie zauważyłem też niczego specjalnego w ramach klimatu, czy budowy uniwersum. Właściwie stajemy przed suchym opisaniem tego, co się stało w 'Dniu' i sytuacji, która po nim nastała. Potem akcja przenosi się na mglistą i bagnistą planetę, gdzie nasz oddział mozolnie brnie w nudnawą akcję. Koniec fajerwerków.

Wyposażenie techniczne też jakieś współczesne (poza pojazdami). Ubranka nasiąkają wodą, buty błotkiem. Karabiny terkocą standardową amunicją. Radary też jakieś rodem z XX wieku, gdzie 'zmęczeni radarzyści mogą coś przeoczyć'.

Tak jak pisałem - być może dalej jest super, ale już do tego nie dotrwałem, skutecznie zniechęcony w połowie powieści.

------------------------------------

Edit: Nie wiem, gdzie czytałeś recenzje tej powieści, ale ja już w pierwszym linku, który wyskoczył w google, odnalazłem całkiem sporo krytycznych uwag na jej temat. Fragment jednej z nich przytoczę, bo oddaje dokładnie moje myśli na temat tej lektury (i to w sposób delikatny):

[...] To książka dla konkretnego odbiorcy - fana militariów i kosmosu.

Ktoś szukający lemowskiej głębi, klimatu Obcego czy tajemnic Dicka srodze się zawiedzie.

Natomiast, jeśli ktoś szuka klimatów trudu żołnierskiego żywota, szarej i ponurej codzienności wojny, przeplatanej niebezpieczeństwem, znajdzie tu coś dla siebie. [...]

NicK---->nadal mam wrażenie że piszemy o różnych książkach i czytaliśmy co innego, dlatego nie za bardzo mam ochotę na dyskusję. Przyznam że może pierwsza książka nie ma takiego rozmachu i intrygi(i space opery) jak kolejna, ale klimat jest niesamowity i stanowi fajny wstęp do wszechświata wymyślonego przez Cholewę. Nie tylko nie nudziłem się nawet przez moment, ale wręcz czekałem na kolejne jego powieści, a po ich przeczytaniu mam ochotę na coraz więcej.

OldDorsaj ---> Oczywiście nie chcę przekładać swojego odbioru książki na innych, bo gusta są różne. Natomiast nie bardzo rozumiem argument o tym, że czytaliśmy różne książki. Czytaliśmy te same, zapewniam Cię. Przeczytaj opinie/recenzje choćby z tej strony - te z mniejszą ilością gwiazdek (poniżej 6). Wiele z moich zarzutów (a nie opisałem wszystkich, tylko te najważniejsze) widzą też inni czytelnicy:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/133219/gambit

NicK---->Po pierwsze wszelka dyskusja jest bezcelowa dopóki nie przeczytasz całej książki, po drugie ja znalazłem u Cholewy i głębię Lema i klimat Obcego i tajemnice Dicka...a nawet o wiele więcej, ale napisane po swojemu, a nie jako kalka innych książek...niekoniecznie od razu to wszystko w debiucie. Tym którzy nie czytali gorąco polecam i czekam na Wasze zdanie, także tych którzy już przeczytali...ale nie 100 stron.
Pozwolę sobie dodać tylko dalszy ciąg tej samej recenzji, której zamieściłeś jedno zdanie(z którym się nie do końca zgadzam):
"Dostałem dokładnie to, czego się spodziewałem i jestem zadowolony. Na tyle zadowolony, iż nabyłem kolejne (dwie na ten moment) książki Michała Cholewy. I nie żałuję.
Każda kolejna jest lepsza, zarówno pod względem stylu, pomysłów, jak i komplikacji scenariusza. A do tego autor ma świetny dar snucia opowieści, który, jak dla mnie, nadrabia pewne słabości, tak skrupulatnie wypunktowane przez innych oceniających.
Jak dla mnie to idealna książka na odstresowanie się po pracy i zapomnienie o gonitwie dnia codziennego."

OldDorsaj ---> Niech każdy zostanie przy swoim zdaniu. Ani ja Ciebie nie przekonam, ani Ty mnie. Szkoda mi życia na czytanie czegoś, co mi się nie podoba.

Poza tym zauważam u Ciebie śmieszne zjawisko. Najpierw nazwałeś to co napisałem stekiem bzdur, teraz zmniejszasz ilość stron, które przeczytałem ze 150 do 100 (pewnie za trzy posty zostało by tego 50 stron). Wspomniałeś też, że nie spotkałeś się ze złymi recenzjami książki (a ja je znalazłem w kilka minut). No sorry stary, ale naprawdę wydaje Ci się, że jeśli kogoś zbesztasz, albo będziesz zakłamywał rzeczywistość, to książka stanie się od tego lepsza??? Czy też może w ten pokrętny sposób próbujesz wykazać wyższość swojego zdania???

NicK---->nie miałem zamiaru nikogo besztać, po użyciu tego sformułowania od razu przeprosiłem, po prostu taka myśl mi się nasunęła, a czy przeczytałeś 100 czy 200 stron nie ma znaczenia-po prostu wydaje mi się niewłaściwe ocenianie książki/filmu po fragmencie. Zresztą masz rację, szkoda dyskusji, to tylko Twoja strata , nie moja :P

OldDorsaj ---> Przeprosiłeś, czy nie, wydźwięk pozostał. Albo się coś pisze z pełną konsekwencją, albo nie.

Dalej nie rozumiem argumentu przeczytania całości. Wydaje mi się, że przeczytanie połowy książki (nie jednego rozdziału, czy małego wyrywkowego fragmentu) to wystarczający powód do tego, żeby określić, czy mi się ona podoba, czy nie. Nie ma potrzeby zjadania całej kupy, żeby stwierdzić, że nadaje się ona tylko dla much (taka mała złośliwość z mojej strony) ;) Prolog był naprawdę obiecujący i dobry, i napisałem to wyraźnie. Potem było znacznie gorzej i tylko gorzej. Potwierdziłem to zresztą czytając wyrywkowo drugą połowę powieści i w całości samo zakończenie, w których nie znalazłem niestety nic pozytywnego.

Fajnie, że Cholewa ma swoich fanów. Może to go uskrzydli i następne jego książki będą znacznie lepsze (z tego co piszesz - są). Ja niestety na tyle się zraziłem, że nie mam ochoty czytać niczego więcej (przynajmniej na razie).

Wprawdzie jeszcze nie skończyłem, wprawdzie to nie fantastyka a twarda rzeczywistość sprzed około siedemdziesięciu lat, ale... warto przeczytać - "W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa" Elisabeth Asbrink - książka oparta o listy, wycinki prasowe, oficjalną korespondencję konsularną, wypowiedzi polityków i wywiady autorki... Szwecja sprzed II wojny i z czasów wojny, stosunek do niemieckich Żydów, do problemu imigracji. Przy okazji, jedna z kluczowych postaci to... nie, nie będę psuł przyjemności czytania, choć... prawie każda recenzja książki ujawnia od razu jej tożsamość. Książka ciekawa też z powodu dylematów i problemów które właśnie stukają i do naszych drzwi. A przy tym autorka ma lekkie pióro i czyta się książkę jak dobrą powieść.

To jeszcze tytułem powyższej dyskusji Cholewa dostał Zajdla. Wyglądał na mocno niedowierzającego i zaszokowanego :)

Shadowmage---->ja nie jestem zaskoczony. Cholewa umiejętnie i konsekwentnie budował swój świat. Poczynając od bardziej kameralnego, jednak z niesamowitym klimatem i zalążkiem niezłej historii "Gambitu", poprzez pełną akcji i intryg space operę "Punkt cięcia", aż do "Forty". w tej ostatniej osiągnął mistrzostwo i zawarł wszystko to czego brak zarzucali mu co poniektórzy czytelnicy. Pozwolę sobie jeszcze raz zacytować: "Ktoś szukający lemowskiej głębi, klimatu Obcego czy tajemnic Dicka srodze się zawiedzie." - otóż tam to wszystko jest, a nagroda w pełni zasłużona.

Cóż mogę powiedzieć. Widocznie gościu z książki na książkę mocno się rozwija. Gratulacje! Ale to i tak nie zmieni mojego zdania o słabym Gambicie :) Na bezrybiu i rak ryba ;)

Należy pamiętać, że Zajdle to nagroda będąca wypadkową jakości i popularności (w różnym stosunku tych dwóch składowych). A w dodatku popularności specyficznie rozumianej, bo Polconowej. Cholewa junior (jak i senior) jest popularny w fandomie, robi fajne prelekcje, jest sympatyczny itp. W żaden sposób nie deprecjonuję sukcesu, bo książki nie czytałem. Natomiast jak z nim gadałem, to sam twierdził, że nie brał pod uwagę innego rezultatu niż zwycięstwo Pawła Majki :) I nie wyglądało to na fałszywą skromność :)

Przyszedł czas na Diunę. Mam jakieś brytyjskie wydanie z lat siedemdziesiątych, składające się z powieści w trzech księgach, czterech załączników (np. o środowisku i religii Diuny), mapki i 20 stron "glosariusza". Jak to czytać? Nie wiem, czy zaczynać od końca, czyli załączników i słowniczka, żeby mieć jakieś pojęcie o uniwersum czy tylko konsultować w razie potrzeby.
Już na pierwszej stronie pada stwierdzenie "gom jabbar", słownik wyjaśnia, co to jest. Dwie strony dalej to samo dzieje się w powieści:)

Czytać na żywca, chyba że będziesz miał problemy ze zrozumieniem. Ale część zabawy, to odkrywania świata i jego mechanizmów.

Przeczytałem cztery tomy z serii "Żywe trupy" Kirkmana/Bonansigi. Bardzo krwawo, bardzo okrutnie, wręcz do przesady, szczególnie od tomu drugiego. Lubię takie klimaty, szczególnie przy zombie, ale momentami nawet ja miałem przesyt okrucieństwa-Szmidt i Loureiro pozostają w tym temacie w tyle. Czyta się jednak jednym tchem, akcja nie zwalnia nawet na chwilę. Z bohaterami serialu praktycznie się nie spotykamy. Historia toczy się widziana oczami Gubernatora i mieszkańców Woodbury, aż do finałowego ataku na więzienie. Tu następuje kilka rozminięć się z serialem: giną inni ludzie lub w inny sposób, pewne historie pokazane są inaczej. Ci którzy uwielbiają historie o zombie powinni być zachwyceni, o ile dają sobie radę z nadmiarem okrucieństwa...ale w sumie jak świat opanowany przez zombie może nie być okrutny?

Czytałem tylko komiks - mniej więcej do momentu, w którym kończą się wymienione przez ciebie książki. Oczywiście jako pierwowzór serialu historia jest z tej "właściwej" strony. Przyzwoite, ale po pewnym czasie zaczyna nużyć tymi samymi rozwiązaniami w relacjach między postaciami, a zombie jak to zombie - nie są w stanie specjalnie zachwycić. Serialu widziałem kilka odcinków, ale odpuściłem przez drewniane aktorstwo (i to nie zombie :P). Ogólnie nie jestem wielki fanem serii w poznanych przejawach, więc po książki raczej nie sięgnę.

frontier--->nie tylko z "Gambitem", ale też z "Punktem cięcia". Autor buduje swój świat konsekwentnie z tymi samymi bohaterami(chyba że zostają wcześniej uśmierceni) i według mnie trzeba czytać po kolei, tym bardziej że poprzednie równie dobrze się czyta i fajnie obserwować jak autor pisze coraz lepiej. "Gambit" jest może bardziej kameralny, ale ma niesamowity klimat, a i intrygi i tajemnicy też nie brakuje. Ostatnio czytałem recenzję "Forty" na "lubimyczytać" i autor tęskni w niej do klimatu Bagna z "Gambitu". "Punkt cięcia" to już pełnokrwista, militarna space opera z intrygą jak się patrzy, a "Forta" to już jest według mnie arcydzieło-aż strach pomyśleć co będzie dalej :P. Wszystkie książki czyta się niezwykle lekko i polecam zacząć od początku...ale świat się nie zawali jak zaczniesz od "Forty", po prostu sporo przyjemności cię ominie.

Shadowmage--->no cóż, dla mnie ten serial to numer jeden, wygrywa nawet z "Grą o tron" mimo że też go bardzo lubię, a co do aktorstwa...zżyłem się z bohaterami, jednych lubię bardziej, innych mniej, więc chyba dobrze zagrali jak mam takie odczucia-kwestia gustu, ale osobiście mi się serial z tej strony podoba...szczególnie na tle większości

frontier---->jeszcze jedno, obawiam się, że po przeczytaniu "Forty" przyjdzie ci ochota na poprzednie tomy, a na pewno będziesz miał z tego powodu pewien dyskomfort czy niedosyt :P.

Och, słodkijezu...

koobun-->To chyba nic nowego, nie?

OldDorsaj-->"GoT" to działa na mnie przede wszystkim ze względu na książki, ale w oderwaniu to aż tak powalający serial nie jest :)

Nie, ale do mnie dotarło dopiero przy edycji w twardej, że coś takiego istnieje.