Forum: Opracuj scenariusz komiksu ze Spider-Manem i zgarnij PlayStation 4!

Czekałem na wasz kolejny ciekawy konkurs! :) Będą emocje!

Nigdzie nie mogę znaleźć wytycznych odnośnie długości pracy. Nie dokładnie o ilość stron, ale czy chodzi o coś formatu typowego zeszytu komiksowego, kilka plansz, kartka, czy parę kadrów?

Alex360 - nie ma tu limitu. Prosimy jednak o długość w granicach zdrowego rozsądku ;)

mycha734 - pytam, bo skoro ma być ilustrowane, to może Organizatorzy mieli na myśli konkretną długość. Ale fajnie - więcej swobody :)

Scenariusz, to jak prawdziwy scenariusz? Tzn. opis scen, wszystko dokladnie wypunktowane - suche i bez emocji, czy moze macie na mysli cos w rodzaju opowiadania?

Sethlan - chodzi bardziej o opis, co ma znaleźć się w komiksie - co w którym kadrze, dialogi, może układ postaci. Opowiadanie nie do końca spełni to zadanie. Bardziej ta pierwsza forma, o której wspomniałeś, choć nie musi być to suche i bez emocji, bo komiks powinien jakieś emocje budzić i przeważnie jest jakaś puenta.

Dobra to ja mam pytanie odnośnie formatu.Czy wrzucić każdą stronę komiksu z osobna czy połączyć je w jedna duża grafikę, gdzie każda strona będzie koło siebie itp?

Czyli nalezy opisac kazdy kadr komiksu, dodajac troche inwencji (Np. opis dramatycznych przezyc wewnetrznych bohatera), nie pomijajac scen z walka, w ktorych nikt nic nie mowi? Mam nadzieje, ze wyrazen dzwiekonasladowczych nie trzeba dodawac? :P

Forma ma byc spojna, czy moze (Tak, jak napsialem wyzej) - zrobic podzial, tj. 1. kadr - "to i to"; 2. kadr "tamto i tamto"? Chyba, ze trzecia mozliwoscia jest dowolna... mozliwosc? Dopytuje o takie szczegoly, aby wszystko bylo jasne i wyraznie (Przynajmniej dla mnie) - gdyz nie mam pojecia do czego dopasowac swoj przyszly pomysl.

Takie wrzucanie prosto w komenty skończy się plagiatem od lewej do prawej :/

A więc będę pierwszy który go zamieści abym nie był oskarżony o plagiat :)

Komiks dla Gry-Online.pl

Peter Parker człowiek o pajęczych zdolnościach który mimo wszystkich problemów staje się najwiekszym strażnikiem miasta, ludzie zaczeli czuć się bezpiecznie aż do momentu
kiedy to pojawia się bardzo okrutny przeciwnik. GENNKI jest to okrutny człowiek który po powrocie z wojska gdzie został strasznie okaleczony i stracił czucie na całym ciele.
Zdesperowany wojskowy nie ma nic gorszego od takiego człowieka. Postanowił wejść w ekperymenty razem z profesorem Revoltem który specjalizował się w mutacjach genetycznych. Gennki mając szanse stać się silniejszy, sprytniejszy oraz odzyskać czucie
postanowił rozkazać profesorowi prace gdzie sam Gennki miał być przykładem jego prac. Revolt postanowił połączyć jego geny z małpą dzięki czemu miał stać się niepowstrzymany
Oczywiście nie wszystko poszło zgodnie z planem i Gennki stał się człowiekiem o unikatowych zdolnościach których nawet sam człowiek pająk mógł się lękać. Był On niesamowicie
zwinny, silny oraz skoczny kończynami dalnymi poruszał tak sprawnie jak i górnymi jescze ta chęć zemsty na państwie za to co przeżył w wojsku, stał On się bowiem nie do opanowania
kiedy to Peter spacerował pewnego rozu po słyszy nagle wrzaski dobiegające z alejki, szybko się przebrał w swój kostium i ruszył w pomocy kiedy to już tam dotarł zobaczył jak
mężczyzna szarpie człowieka w garnituże po czym Gennki zauważając Spider Mana chciał spróbować swoich sił i skakał od sciany do sciany z niewiarygodną prędkościa i swoim wielkim
owłosionym ogonem powala Parkera ten zaś uderzając w sciane przedziurawia ją na wylot, zdziwiony co się stało mówi jak ktoś może być tak niesamowicie szybko i posiada ogon!?
Gennki zaczyna się śmiać i ucieka. Peter nie martwiąc się czy człowiekowi małpie ude się uciec, pobiegł do człowieka w garniturze i spytał się czy wszytsko w porządku i czego ten
facet mógł chcieć od pana. Mężczyzna odpowiada że to jest Gennki Wallbart były wojskowy który był w moim odziala i chciał się zemścić na mnie i wszystkich co mu to zrobili
po czym Spider man odszedł za śladem Gennkiego i szukając go całą noc nie dał rady był on bowiem taki szybki że nawet sam Parker nie był w stanie go zatrzymać.
Kiedy to już Peter wrócił do swego domu, usłyszał w radiu że coś się stało w mieszkaniu Generała Arnolda Agiera. Ruszył na pomoc gdzie spotkał swojego przeciwnika Gennkiego ten znowu
wykonująć zwinne ruchy powala Parkera mówiąc mu aby ten nie wtrącał się w nie swoje sprawy bo ucierpią jego bliscy. Spider wkurzony grożbami wstaje i pluje siecią na Małpe
ten znowu wykonuje parę zwinnych ruchów unikając każdej wypuszczonej sieci i porywając Generała ucieka z miejsca zdarzenia gdzie podoża za nim skradając się Peter.
patrzy że Gennki wchodzi do małego opuszczonego budynku z wielkim napisem U.S. Army gdzie cała gleba była ominowana a w oknach były kraty bowiem był to stary bunkier gdzie
była to siedziba Wallbarta. Peter wiedząc że nie ma szans w pojedynku z Małpą musiał wykombinować sprytny plan aby go przechytrzyć zaczął go zwabiać przed budynek gdzie Genki
nie miał tak wielkiej możliwości poruszania się. Spider gotowy na pojedynek czeka aż On się odpowiednio zbliży i w odpowiednim momencie wyskoczył wysoko w góre i z tamtąd zaczął
strzelać sieciami kiedy to genki był pod Peterem zorientował się że to wszystko to podstęp. Ale złapany przez Petera leży przybity do ziemi kiedy to Parker podchodzi do niego
i mówi mam Cie Małpo wredna i co teraz już se nie poskaczesz! Gennki myśląc jak by tu się uwolnic wpada na pomysł aby go przechytrzyć i mówi do Pająka że jeśli go uwolni i pomoże mu
dostać się do laboratorium gdzie czeka dla niego antidotum dla niego które pomoże mu stać się normalnym odda się w ręce prawa mówiąc to przykrym głosem. Peter ufająć mu pozwala
się uwolnić z sideł. Gennki po chwili wstał i rzucił się na Parkera masakrując go totalnie oraz myśląc że ten już nie żyje bierze jego ciało i wrzuca do wody w której już blisko
śmierci Spider Man otrząsa się po pojedynku i resztaki sił próbuje wydostać się na zewnątrz, rozglądając się widzi że Gennkiego już tam nie ma a generał został zamordowany.
Pająk wkurzony tym że dał się wrobić i przegrał kolejny pojedynek zdesperownay myśli gdzie On może się teraz podziewać lecz nie mając kompletnie sił wraca do domu gdzie to znowu w radiu słyszy
że człowiek małpa znowu demoluje miastom, zmienia swój kostium i w pragnieniu zemsty na Gennkim rusza za nim. Po chwili go znajduje i mówi że tym razem mu nie ujdzie, Gennki zdziwiony
że Parker jeszcze żyje odpowiada mu. Tym razem pogrzebie Cie raz na zawsze! Wkurzony(grzecznie ujmując) rzuca się na spidermana ze swoimi łapami lecz temu udaję się uniknąc jego ataku
zmasakrowany poprzednim pojedynkiem Peter nie liczy na to że uda mu pojedynek w zwarciu próbuje złapać go siecią która też nie jest efektowna. Gennki po raz drugi rzuca sie na
Parkera tym razem uderzając go ogonem powala Pająka o sciane. Peter nie mając już sił na reszte pojedynku. Wallbart wyporowadzając ostatnią szarżę na swojego przeciwnika aby go dobić
porusza się z maksymalną prędkością i nie patrząc na otoczenie lecz skupiony tylko na Parkerze biegnie prosto w jego strone, Peter wyczekał odpowieni moment wiedząc że jest za nim
sciana podskakuje do góry przez co Gennki uderzając w sciane powala sam siebie i traci przytomność. Jeszcze tylko zaplata go w sieci i odchodzi na dach i czeka aż wojsko się pojawi
i pojmie Gennkiego za wszystkie jego szkody.

Z góry dziękuje była to dla mnie przyjemność troszkę wytężyć wyobrażnie choć praca nie jest doskonała ponieważ nie ma w niej dużo dialogów ale to tylko scenariusz.
Pozdrawiam appecznik :)

A ja mam pytanie ważne pytanie odnośnie konkursu.
Otóż chciałbym użyć w opowiadaniu innych bohaterów marvela, a jak wiemy to w tym momencie uniwersum jest podzielone na różne wytwórnie. Wy współpracując z Sony możecie rysować komiks tylko z bochaterami do których ma prawo Sony czy też innych? Bo jak wiadomo superherosi są podzieleni na Disney, Sony i Fox co może stanowić pewien problem odnośnie praw do bohaterów dla was. Podsumowując czy wykorzystując w pracy wizerunek Silver Surfera czy Kapitana Ameryki dalej mogę wygrać czy zostanę odrzucony od razu bo nie możecie ich rysować

Również mam pytanie jak kolega. Czy mogą występować tu inne postacie jak np. Wolverine, Magneto, Hulk, Galactus lub Iron Man? I czy mogę dać lokacje jak np. Helicarrier lub Stark Tower albo Oscorp?

Komiks dla Gry-Online.pl

31 Grudnia 11:12...

Peter Parker wraz z Mary Jane chodzą po centrum handlowym w poszukiwaniu prezentów Noworocznych. W pewnym momencie Peter zauważa podejrzanego mężczyznę ubranego w czarny długi płaszcz oraz ciemne okulary, który podąża bez opamiętania za rudowłosą kobietą. Mary Jane spostrzegła to spojrzenie Petera i powiedziała:
-Idź mój bohaterze, będę przy telefonie.
Po czym pocałowała go w policzek i weszła, do któregoś ze sklepów.
Wchodząc do toalety Peter minął się ze swoim dawnym znajomym Jackiem, który specjalizuje się, w dziedzinie mutacji biologicznej. Lecz nie tracąc czasu przebrał się w jednej z kabin i wyszedł wzruszając tym poruszenie w calej toalecie.Spider-man nie zwracał na to uwagi i ruszył za podejrzanym. Było już za późno, gdyż mężczyzna stojący na końcu parkingu zamknął bagarznik i wsiadł do wozu. Peter zdążył jednak zauważyć, że w bagażniku leżała związana kobieta, więc nie zwlekając rzucił się w pościg. Użył wyrzutni sieci, by wybic się w powietrze, miasto było dość zatłoczonę, więc zbieg nie mógł jechać za szybko dzięki czemu spider-man z łatwością go dogonił. Skoczył na dach samochodu po czym zamachując się na okno w drzwiach kierowcy, coś podcieło mu nogi i czuł jak spada na ziemię. Spadł na maskę samochódu jadącego za nim. Poczuł ból w żebrach, po czym szybko rzucił swój nadajnik na zderzak uciekającego wozu. Kierowca wozu, na którego spadł spider-man zatrzymał się i zaczął trąbić.
-Już schodzę, już, już!
Krzyknał Spider-man, który z mocnym bólem zszedł z maski auta.
Peter postanowił udać się do swojego przyjaciela doktora Jacka. Wszedł przez okno ledwie trzymając się na nogach, które z reszą miał pocięte od czegoś co zrzuciło go z dachu samochodu. Widzial jak doktor pracuje przy różnych substancjach w probówkach.
-Nie chciałbym przeszkadzać.
Powiedział Peter zdejmując maskę.
-Ale jesteś mi potrzebny.
Wysapał siadajac na krzesło.
-Rany Peter! Co się stało?!
Powiedział przestraszony doktor biegnąc do niego z całą swoją apteczką.
-Nic takiego, potrzebuje twojego komputera no i możę trochę bandaży.
Odrzekł Peter cały obolały.
-Komputer stoi obok Ciebie, a ja już się tobą zajmuję.
Po czym poprosił o ściągnięcie stroju.
Peter nie przejmujac się doktorem, który w międzyczasie go opatrywał, podłączył swój nawigator do komputera i zlokalizował porywacza w starej fabryce z odpadami.
No to pięknie, kolejny psychol! Pomyślał sobie Peter i zapiszczał jak mała dziewczynka.
-Nie krzycz tak. To tylko woda utleniona.
Powiedział doktor diagnozując dziwne rany na nogach.
-Peter z kim ty walczyłeś czy wiesz ze masz na nogach ślady po jakichś kolcach.
-Nie mam pojęcia, to działo się tak szybko, teraz wybacz ale musze uratować tę dziewczynę. Dzięki za pomoc, trzymaj się!
-Do zobaczenia Peter!
Krzyknął, gdy Spider-man już wyskoczyl z okna.
Peter postanowił poinformować Mary Jane krótkim sms o treści:
"Nie czekaj z kolacją. Kocham Cię".
Wiedział, że nie będzie zadowolona ale jakoś musi to znieść.
Widząc już fabrykę Spider man postanowił wymienić wkłady z siecią na nowe. Chyba przeczuwał co się szykowało.
Wszedł niezauważenie, przez dziurę w ścianię. Okazało się, że to była jedna wielka hala obrośnięta roślinnością bagienną oraz mająca nieznośny zapach zgnilizny i zepsutej wody, nic dziwnego, gdyż na ziemi było niewielkie jeziorko przypominające bagno.
Zauważył też część przypominajacą labolatorium, i Ją, dziewczynę przywiązaną do krzesła. Brakowało mu tylko jednego elementu, porywacza.
I nagle poczuł silne ukłucie w plecach, już wiedział, że to nie jest zwykły czlowiek.
Wylądował w tym cuchnącym bagnie i usłyszał ten diaboliczny smiech.
-Waaahaahaha!
Śmiech rozniósł się po budynku.
Spojrzał w jego stronę i zauważył ogon długi na 3 metry pokryty czymś przypominającym kolce, twarz była cała w ciemnoczerwonych łuskach, oczy były na kształt oczu kota, pionowe źrenice, dłonie miał normalne, gdyby nie to, że wystawały z nich ogromne szpony, na klatce piersiowej miał pancerz wyglądający, jak skorupa żółwia. Tylko jedno miejsce na jego ciele przypominało o tym, że kiedyś był człowiekiem. To jego plecy, były dość ludzkie choć duże i umięśnione. Peter już wiedział gdzie uderzać.
-Czego tu szukasz pajączku!?
Zabrzmiał przeraźliwy głos.
-Czyżbyś się zgubił ? To mój teren, a ja Cię nie zapraszałem!
W jego głosie było słychać wyraźny gniew i oburzenie.
-Moi znajomi mówili na mnie Retektor, dopóki nie rozszarpałem ich własnymi zębami.
Po przyjżeniu się, Spider-man zauważył jego uśmiech, nie wiele różnił się od uśmiechu aligatora.
-Retektorze, zostaw tę dziewczynę w spokoju, wypuść ją!
-Waaahaahaha! Oszalałeś? Nigdy, jej krew jest mi potrzebna do mojej ostatniej mutacji.
-Skoro tak stawiasz sprawę, to najpierw musisz złapać mnie, gadzie!
-To będzie dla mnie sama przyjemność. Waaaha.. Khe khe khee..
-Co się stalo, trochę sieci i aligatorek już się nie śmieję !?
Wykrzyczał Peter.
Po czym ruszył w stronę Retektora. On natomiast szybkim ruchem wywijał ogonem potrącajac różnę probówki na swoim stole alchemicznym. Peter nie przestraszył się i wystrzelil sięć w belkę za nim, złapał się i z rozmachem kopnał gada w plecy.
-Zabolało?
Zadrwił Peter.
Lecz nie miał za dużo czasu, aby tak sobie drwić, gdyż jego pajęcze zmysły ostrzegły go przed uderzeniem zza pleców, tym razem zrobił unik i Retektor dostał własnym ogonem po plecach.
-Aaaarrrgg!
Wykrzyczał z bólu.
Po czym podniósł się z ziemi i w mgnieniu oka doskoczył do Spider-mana wymachując szponami w przeróżne strony. Spider-man oberwał po ramieniu, a cofając nogi potknął się o wystawiony przez jaszczura ogon. Zauważył jednak że za jaszczurem jest wielki transformator, a nad Retektorem dwa kable. Miał na tyle szcześcia, że aligator stał w swoim bagnie po kolana. Spider-man złapał siecią kabel i pociągnął, by spadł do bagna.
Udało się, Retektor został rażony prądem, a Spider-man złapał go siecią i przyciągnał, aby wywrócił się na ziemie.
-Aaaarrgg!
To był ostatni odgłos, który wydał aligator.
Spider-man podszedł do wystraszonej dziewczyny, rozwiązał ją i zapytał:
-Jak masz na imię ?
-Jj..Jessi.
Odpowiedziała przestraszona.
-Nie martw się Jessi, już jesteś bezpieczna.
Powiedział. Po czym wyszli z fabryki, a spider-man wziął ją na ręcę i zaniósł szpitala.
Wracając do domu, zauważył na wystawie piękną ciemno czerwoną pokrytą łuskami torebkę.Kupił ją.
Wchodząc do domu. Zmęczony po tym ciężkim dniu pomyslał, nareszcie bezpieczny po czym dostał w twarz z ręki.
-Jak mogłeś mnie tak wystraszyć, cały dzień na Ciebie czekałam. Czy Ty wiesz, która jest godzina?!
Powiedziała lekko wkurzona Marry Jane i przytuliła się do Petera.
Zaskoczony Peter zdążył zauważyć na zegarze, który stał na wprost niego, że jest godzina 23:59. Po czym krzyknął:
-Szczęśliwego Nowego Roku! i dał Marry torebkę, którą kupił wracając do domu i pocałował ją namiętnie.

Koniec.

Przyjemnie się pisało :) dołączę zdjęcie chociaż artysta ze mnie żaden haha :) takie tylko dla wyobrażenia :P

gry-online to śmieszna strona z pseudo ekspertami i pseudo znawcami którzy kompletnie się nie znają na grach video tylko pieniądze wam we łbach i abonamenty oraz masa reklam. Nigdy więcej nie wejdę na waszą stronę oraz się nie zarejestruje. Jesteście żałośni.

@up
Nikt Cię tu nie trzyma, tak więc droga wolna.

Żałosna jest twoja wypowiedz. Jestem ciekaw jak bardzo Ty znasz się na grach, jestem pewny że nawet byś nie potrafił wymienić 1/4 tytułów w które przegrał zespół Gry-Online...

I kadr: Spiderman stoi na środku drogi (dajmy na to - Wall Street)
II kadr: Kubotman (afroamerykanin wyglądający jak Blade w okularach i w granatowym stroju z logiem Kubota na klacie) z klapkiem w ręku stoi na drugim końcu drogi (droga oczywiście pusta - jak w westernach)
III kadr: Oddalenie na obu bohaterów (taka panorama z widokiem na obu bohaterów)
IV kadr: Kubotman używa niesamowitej mocy klapka i zgniata Spidermana
Fin.
Morał: Miej zawsze przy sobie jakieś kapcie/klapki przy sobie.

Wygrałem? :3 Mógłbym jeszcze narysować to dzieło w paincie ale chce dać jakąś szanse innym

@xSzybi1992xx
adblock i zero reklam, nikt cie tu nie trzyma, i jeszcze jeden klasyk: zrób lepszą stronę.

Komiks dla Gry-Online.pl
Autor TRaCe.

Nowy Jork 20 Kwietania 2014 roku. Godzina 22:35.

Noc jest piękna. Bezchmurne niebo nad miastem pozwala na obserwowanie świecących na nieboskłonie gwiazd. Peter Parker stojąc w poszarpanym i zakrwawionym stroju SpiderMana, podziwia ten widok z najwyższego piętra Empire State Building. Wie, że nie zostało mu dużo czasu, więc podchodzi do krawędzi dachu i spogląda w dół na miasto. Miasto, które chronił przed złem, które chciało zrobić mu krzywdę. Patrzy na miasto, w którym się wychował, odkrywał, co to znaczy prawdziwa przyjaźń oraz miłość. Metropolia, z której złoczyńcy chcieli zrobić własny plac zabaw.
Był wykończony. Cała gonitwa którą przeżył do tej chwili zaczynała zbierać swoje żniwo. Wolnym ruchem prawej ręki ściągnął z głowy poszarpaną maskę, która odkrywała jedno jego oko. Czynność niby prosta, ale jednak sprawiająca ból. Peter wiedział, że oberwał bardzo mocno a zdjęcie maski tylko utwierdziło go w tym. Chwycił ją w dłonie jak największy skarb, który kiedykolwiek został znaleziony na ziemi. Maska poszarpana i nasiąknięta krwią wyglądała jak twarz Carnage'a.
Patrząc na nią powiedział "z wielką mocą przychodzi wielka odpowiedzialność"..., po czym zakrył nią twarz. Łzy spływały mu po jego poranionej twarzy. Były to łzy rozpaczy, gdyż przypomniał sobie, że nie pośrednio doprowadził do śmierci wujka Ben'a. Mimo, że miasto tętniło życiem on tego nie słyszał. Dla niego nastała całkowita cisza. Cisza, która mogła zwiastować najgorsze. Peter odsunął maskę od twarzy i trzymał ją już w jednej ręce tak mocno, że nawet Rhino nie był, by w stanie mu jej wyrwać. Spojrzał na nią przez łzy, po czym powiedział "to nasza ostatnia randka stary". Po czym zwolnił uścisk i maska bezwładnie zaczęła opadać. Leciała niesiona lekkim wiatrem w stronę miasta, które bronił bohater, który ją nosił. Peter dopuścił się niewybaczalnego czynu. Mimo, że wcześniej zdarzało mu się włamywać w dobrej wierze do różnych miejsc lub obić jakiegoś zbira mocniej niż zwykle pod wpływem złości. To tym razem wiedział, że przekroczył granicę, której nie powinien. Patrząc jak jego ukochana maska opada coraz niżej i niżej rzekł "ciociu May wybacz mi, nie chciałem tego uczynić". Usiadł na krawędzi budynku i patrząc na miasto rozpłakał się jeszcze mocniej. Wspomnienia, które w niego uderzyły potęgowały tylko poczucie winy. Przypomniał sobie, jak pomagał cioci w przygotowaniach do święta dziękczynienia. Przypominał sobie wiele rzeczy związanych z May. Nagle ból przeszył jego serce. Oplótł swoje ręce dokoła ciała mając nadzieje, że ból ustąpi, jednak nic to nie dawało. Ból nasilał się i łzy, które do tej pory płynęły z powodu smutku i rozpaczy zmieniły się w łzy bólu. "Nie! Nigdy więcej na to nie pozwolę!" wykrzyczał Peter zaciskając swoje ramiona coraz mocniej. Ból ustąpił albo przynajmniej zmniejszył się do akceptowalnego poziomu. Peter odetchnął chwilowo z ulgą. Spojrzał po raz kolejny na bezchmurne niebo, gwiazdy świeciły jak tysiące małych słońc. Jednak nie tak mocnych, żeby oświetlić, choćby całe miasto. Po chwili usłyszał jęk syren. Brzmiały one znajomo. Po krótkiej chwili spojrzał w dół na ulicę przed budynkiem Empire i wiedział, że jego czas się zbliża. Wyciągnął z wewnętrznej kieszonki stroju, jedno małe zdjęcie. Było ono całe pogięte i zaczynało już nasiąkać krwią. Przyglądał się przez jakiś czas zdjęciu, po czym wypuścił je z rąk tak samo, jak zrobił to ze swoją maską. Wiedział, że już nie będzie mu potrzebne.
Nagle poczuł tępy ból głowy. "A, więc mój zmysł jeszcze w miarę działa" powiedział, po czym wstał. Spojrzał ostatni raz na miasto, które kochał i bronił. Kilka chwil później drzwi wejściowe na dach wystrzeliły z wielką siłą. Zostały wyłamane przez specjalnie przygotowany na takie chwile sprzęt. Kilka sekund po wyważeniu drzwi wkroczyła specjalna jednostka policyjna do walki z super przestępcami. Wszyscy członkowie byli odziani w ciężko wyglądający sprzęt. Od stóp po czubek głowy pokryci byli sprzętem typu tytan. Nie minęło nawet jedno mrugnięcie, kiedy jednostka bojowa zajęła swoje pozycje i zaczęła celować w swój cel z broni. "Stój SpiderManie!" krzyknął dowódca jednostki. Widząc, że Peter nie reaguje, dowódca krzyknął znowu, "Mamy rozkaz odprowadzić Cię NZPA!". Trzech specjalistów z jednostki bojowej zaczęło wolnymi krokami zbliżać się do SpiderMana. Peter podniósł ręce zupełnie jakby chciał się poddać, odwrócił się spokojnie i powiedział "Niestety chłopcy, nie pójdę z wami na randkę. Jestem całkowicie nie z waszej ligi". Oddział bojowy stanął w miejscu przyglądając się uważnie poczynanią ich celu. Po krótkiej wymianie spojrzeń między SpiderMan'em a dowódcą, Peter zrobił krok w tył. Ułamek sekundy. Tyle zajęło dowódcy podjęcie odpowiednich działań. Działanie nie były jednak pokojowe i w stronę dawnego bohatera posypał się grad kul. Większość minęła go o milimetry, lecz kilka sięgnęło celu. Jednak i tak było już za późno. SpiderMan znalazł się za krawędzią budynku spadając głową w dół. "Oho, jednak chyba mieli na mnie większą ochotę niż okazywali" pomyślał, po czym zamknął oczy. Lecąc, a raczej spadając przyjazny sąsiad spiderman jak lubiły nazywać go dzieci wiedział, że tym razem nie ma ucieczki. "Fajnie było bujać się na pajęczynach przez życie" pomyślał. Moment od postawienia kroku wstecz trwał dla niego wieczność. Nigdy nie przypuszczał, że ostatni lot może tyle trwać. Siła grawitacji ciągnęła go w dół jak Julia swojego Romeo do łóżka. Jednak nie ma tutaj miłości a tylko tragedia, która się zakończy. "Przepraszam ciociu May" takie były jego ostatnie słowa. Wiedział, że zbliża się do swojej ostatniej stacji. Zastanawiał się czy zobaczymy slajdy ze swojego życia na chwilę przed śmiercią. Po czym stwierdził, że wolałby nie. Nie chciał przeżywać znowu dramatu, który doprowadził do obecnej sytuacji. W momencie zderzenia z płytami chodnikowymi nie czuł już nic. Jego świadomość odpłynęła na chwilę przed uderzeniem. Krzyk ludzi rozległ się w chwile po nieubłaganym spotkaniu ciała z ziemią. Siły bojowe, które zostały przed wejściem do budynku szybko opanowały tłum. Cała akcja trwała dosłownie kilka minut. Wydział do usuwania nieprzewidzianych zdarzeń S.H.I.E, .L.D sprawił się na medal. Zanim cywile zrozumieli co się stało, specjalistów już nie było. Wszystkie oddziały jakby rozpłynęły się w powietrzu a na ziemi nie została nawet plama krwi. Mary Jane, która dotarła na miejsce za późno przeczuwała co mogło się stać. Spojrzała w stronę nieba i najwyższego piętra Empire State Building. "Peter?" powiedział w duchu, po czym opuściła głowę. Jej długie włosy zakryły jej twarz i łzy, które próbowała otrzeć. Niestety, dwie dłonie to za mało a łez było za dużo. Wiatr zawiał mocno a szum drzew zagłuszył dla niej odgłosy ludzi i pobliskich samochodów. Nie wiedziała czemu, ale spojrzał w stronę drzew, które ozdabiały wejście do Empire State Building. Na jednym z tych drzew wisiała maska. Poznała ją od razu, po czym upadła na kolana i nie była już w stanie powstrzymać łez. Dla niej wydawało się, że płynęły strumieniami.

Główna Powietrzna Baza S.H.I.E, .L.D 20 Kwietnia 2014 roku. Godzina 23:55.

Nick Fury wszedł do jednej z wielu sal w skrzydle medycznym. Pokój nie różnił się niczym od przeciętnego pokoju szpitalnego. Przynajmniej tak to wyglądało na pierwszy rzut oka. Mimo wszystko różnica między sprzętem w normalnych szpitalach a tym, który posiadało S.H.I.E, .L.D była ogromna. Przekraczając próg, dyrektor Fury zauważył tylko jedną zaświeconą lampę. Lampa rzucała światło na stół operacyjny, na którym leżało coś przykrytego. Stawiając kolejne kroki w stronę jedynego bastionu światła w pokoju Nick powiedział szeptem "A, więc do tego doszło...to w pełni moja wina Peter". Nick nie zwracał uwagi na aparaturę, która znajdowała się dookoła. Po drodze do stołu operacyjnego złapał jedynie rozkładane krzesło o, które poprosił, żeby zostawili je w sali. Rozłożył krzesło i spojrzał na leżące ciało Petera Parkera, a raczej to, co z niego zostało.
"Chcieliśmy Ci pomóc, nie przewidzieliśmy efektów ubocznych" wyszeptał, po czym wstał i odwrócił się, żeby nie patrzeć na skutki jego poczynań. Fury, weteran wielu akcji. Człowiek, który pomógł uratować świat niezliczone ilości razy. Odwrócił się szybko i jednym mocnym kopnięciem posłał krzesło w stronę najbliższej ściany. Uderzenie sprawiło, że krzesło rozpadło się, ale to nie miało dla Nicka znaczenia. Podszedł do drzwi, którymi przed chwilą wchodził i zamknął je od środka. Nie chciał, żeby ktokolwiek widział to, co teraz się stanie.
Dyrektor, który był twardszy od adamentium upadł na kolana. Oparł głowę o drzwi i krzyknął.
"Czemu do cholery to musiał się stać! Czemu na mojej zmianie i z mojej winy!". Łzy spływały po policzku Nick'a, który opuścił ręce w ruchu ostatecznego poddania się. Wiedział, że to wszystko jego wina. To on zaproponował Peterowie pomoc w okiełznaniu jego mocy i odkryciu nowych możliwości. Wspomniał jak podali mu zmodyfikowane serum super żołnierza. Na początku wszystko przebiegało pomyślnie. Nie było widać żadnych skutków ubocznych. Fury stanął na obie nogi, po czym odwrócił głowę w stronę stołu z resztkami SpiderMana mówiąc "Przepraszam Cię, to z mojej winy zginęła Twoja Ciotka." Odwrócił się cały i oparł się plecami o drzwi wejściowe do sali, po czym dodał "Gdybyśmy nie podali Ci tego serum nie stał byś się silniejszy,szybszy i wytrzymalszy..., ale również nie odczułbyś ataków nagłe szału. Szału, w którym zabiłeś ciotkę May." Nick Fury chwiejnym krokiem udał się ponownie w stronę stołu. Oparł się o stół operacyjny i powiedział "Kapitan nas ostrzegał, ale go nie słuchaliśmy. Gdzieś w głębi wiedziałem, że on pójdzie Cię odwiedzić i sprawdzić czy wszystko jest ok. Jednak trafił w zły moment. Widział Cię, kiedy w napadzie szału zabijałeś swoją ciotkę. Chciał Cię powstrzymać, ale serum sprawiło, że byłeś zbyt silny, nawet dla niego". Nick otarł łzy, po czym starał się doprowadzić do stanu, zanim wszedł do sali. Kiedy udało mu się przywdziać kamienną twarz udał się do wyjścia. Odblokował drzwi, po czym przestąpił próg i nie odwracając się powiedział "Żegnaj, przyjacielu". Drzwi zamknęły się za, nim cicho, po czym światło w sali operacyjnej zgasło.

Komiks dla Gry-Online.pl. [Pierwszy kadr] Z lewej strony jest Spider-man ,a z prawej Deadpool, a na środku napis "Niesamowity Spider-Man: Porwanie". [Drugi kadr] Spider-man stoi na krawędzi dachu i myśli -Ciekawe kogo mam dziś uratować? [Trzeci kadr] Nowy York z góry i ktoś krzyczy - Mary Jane została porwana! [Czwarty kadr] Na to Spider-Man-Już lecę. I wypuszcza pajęczynę z rąk i leci. [Piąty kadr] Jest ulica i na niej Deadpool z Mary ,którą trzyma za rękę i spider na przeciwko ich-Mary co ty robisz?!. [Szósty kadr] Deadpool zdejmuję maskę i całuje Mary. Spidey się odwraca i wymiotuje. [Siódmy kadr] Deadpool ,założył maskę i mówi -Pocałunek z kobietą szybciej regeneruje ciało niż adamantium. [Ósmy kadr] Na środku napis "Walka" [Dziewiąty kadr] Spider gra w szachy z Wadem (Deadpoolem ,dla nie kumatych) i Spider wygrywa. [Dziesiąty kadr] napis "Wiele godzin grania w nudne szachy" [Jedenasty kadr] Deadpool leży z krzyżykami na oczach, Spider-Man ledwo stoi i mówi: -Dobra rozgrzewka przed walką z Zielonym Goblinem, Rhinem i Electrem. [Dwunasty kadr] Spider całuje w masce Mary i w prawym dolnym rogu napis "Ciąg Dalszy Nastąpi w Niesamowitym Spidermanem 2". Myślę że mój scenariusz zostanie doceniony przez Masterów z GOLa :D

Test

Ciekawi mnie czy musi być ten pełny podział na kadry...bo jak tak to już odpadłem w przedbiegach xD
Mimo że wydaje mnie się że u mnie bardzo dobrze widać gdzie byłyby zmiany kadrów i co by na nich było.

Moim skromnym zdaniem, gdybyśmy mieli pisać na te kadry to nikt by do tej pory nie napisał tego co już napisał :P
W końcu w tych napisanych przez nas "opowiadaniach" jest ukazane kto co mówi jak wygląda itp. :)

Komiks dla Gry-Online.pl.
Autor: Adi122PL

Moje dzieło ma trzydzieści cztery kadry, 5633 liter i 871 słów.

[Pierwszy kadr] Z lewej strony widnieje postać Nicka Fury'ego i Spider-Mana, a w oddali Marii Hill. Pająk wraz z Nickiem stoją w alejce. Są odwróceni w stronę czytelnika. Za nimi widać ulicę i chodnik, na nim widoczna jest agentka S.H.I.E.L.D. (T.A.R.C.Z.A.) Za chodnikiem widać typowe domy. Całość odbywa się w nocnej scenerii. Nick podaje dłoń Peterowi i mówi: Dziękuję ci Spider-Manie. Pająk odpowiada: Nie ma za co. [Drugi kadr] Na górze widać napis: Tydzień temu. Peter rozmawia wraz z MJ (Mary Jane) obok szkoły. Wokół niej jest wiele drzew a przed szkołą widniały dwie ławki po lewej i prawej stronie. Nagle odzywa się jego pajęczy zmysł. [Trzeci kadr] Odwraca się i widzi swego wroga, Rhino który nadbiega z górnej części jezdni. Po prawej stronie widać budynki i aleję. [Czwarty kadr] Peter ucieka wraz z MJ do pobliskiej alei. [Piąty kadr] Parker szybko się przebiera w strój pająka, a dziewczynie każe uciekać. [Szósty kadr] Po wyjściu z alejki patrzy a Rhino demoluje pobliskie budynki. Pierwszy budynek z prawej-górnej strony jest już cały zdemolowany a dokładniej wywalony, ludzie z następnych domów i sklepów uciekają w dolną stronę kadru. [Siódmy kadr] Pająk przyciąga się za pomocą pajęczyn do Nosorożca. [Ósmy i Dziewiąty kadr] Spider-Man zaczyna uderzać Rhino a nad nimi pojawiają się się napisy typowe dla walk w komiksach. [Dziesiąty kadr] Rhino uderza ręką w twarz Petera. [Jedenasty kadr] Bohater blokuje ruch wroga i nokautuje go. [Dwunasty kadr] Parker związuje pajęczyną potwora. Wokół niego pojawiają się mieszkańcy i pracownicy budynków, zaczynają klaskać. Wśród nich jest też przyjaciółka Spider-Mana. [Trzynasty kadr] Peter komunikuje się z T.A.R.C.Z.Ą. Po paru minutach mieszkańcy zaczynają odchodzić. Czekała jedynie MJ [Czternasty kadr] Po następnych paru minutach pojawił się Helicarrier desantując Nicka i dziewięciu żołnierzy Fury'ego. [Piętnasty kadr] Kapitan pogratulował pająkowi. [Szesnasty kadr] Odwrócił się i wraz z agentami, (którzy wzięli Rhino) szybko wrócił na sterowiec. [Siedemnasty kadr] Peter zauważył, że Fury jest jakiś przygnębiony. Wrócił do MJ i ruszyli przed siebie. [Osiemnasty kadr] Na górze kadru był napis Parę dni później. Pająk zastanawiał się o co chodzi z Nickiem więc ruszył do niego. Była to wieczór. Wychodził z domu Cioci May. Światła były już pogaszone oprócz tych ulicznych. Był przebrany w strój pająka.[Dziewiętnasty kadr] Spider-Man był już na Helicarrierze, a dokładniej w pomieszczeniu dowodzenia. Na środku jest winda. Dalej widać stół w kształcie loga S.H.I.E.L.D. Dalej widać hologram planety, wokół niej są cztery komputery. Na prawym dolnym siedzi Maria Hill, a po lewej i prawej stronie widać komputery i pracowników. Na samej górze kadru jest Spider-Man i Nick Fury, a za nimi widać dużą szklaną ścianę. [Dwudziesty kadr] Peter pyta się: Sir, co pan taki przygnębiony? Kapitan T.A.R.C.Z.Y. odpowiada: Nic mi nie jest... A nawet jeśli to czemu mam ci o tym opowiadać... Bohater odpowiada: Okej. Jak coś to się ze mną skontaktujcie. [Dwudziesty Pierwszy kadr] Peter nie daje za wygraną więc udaje że odchodzi. Siada na krześle i patrzy jak inni pracują jednocześnie patrząc na Fury'ego. [Dwudziesty Drugi kadr] Po paru minutach Nick wychodzi do swojej kwatery a pająk za nim. Przechodzi obok wielkiego korytarza. Po prawej stronie były dwa pokoje. W jednym były sypialnie agentów, a w następnym była kantyna. Na samej górze kadru było centrum medyczne a po lewej stronie następny korytarz prowadzący do pokoju Nicka Fury'ego. [Dwudziesty Trzeci kadr] Kapitan wszedł do pokoju. [Dwudziesty Czwarty kadr] Spider-Man próbuje wejść jednak drzwi są zamknięte. Parker myśli: O nie Nick. Tak łatwo się mnie nie pozbędziesz. [Dwudziesty Piąty kadr] Pająk wchodzi więc przez kraty szybu wentylacyjnego obok. [Dwudziesty Szósty kadr] Szyb wentylacyjny okazał się za słaby na Parkera. Rozwalił się i Pająk wylądował na łóżku. A na krześle, obok łóżka siedział Fury. Powiedział: Wreszcie jesteś. Wiedziałem, że nie odpuścisz. Peter na to: Przepraszam za zdemolowanie szybu wentylacyjnego ale to wasza wina, że macie taki słaby... Dobra to w takim razie o co chodzi? [Dwudziesty Siódmy kadr] Nick: Pamiętasz jak walczyłeś z Rhino? Parę godzin wcześniej dowiedziałem się, że moja siostra żyje! Peter: To ty masz rodzeństwo? Czemu nic nie wspominałeś? Nick: Sam nie wiedziałem... I po paru minutach dowiedziałem się, że jest ona na Helicarrierze!!! [Dwudziesty Ósmy kadr] Peter: Aha... Czyli w czym problem? Nick: Nie wiem kim ona jest i jak do niej się odezwać... Przecież nie powiem: Ej ty jesteś moją siostrą? Peter: Hmmmm. Rozumiem. A nie masz przeczucia kim ona jest? Nick: No właśnie mam. Jestem pewien że to Maria. [Dwudziesty Dziewiąty kadr] Parker: No to podejdź do niej. Zaproś ją do siebie i zapytaj się jej. Fury: Tak właśnie zrobię... Aha i nie słyszałeś tego. Parker: Oczywiście, Sir. [Trzydziesty kadr] Na górze kadru widać napis: Na następny dzień, a właściwie noc. Peter, dostaje wiadomość by spotkać się z Kapitanem S.H.I.E.L.D. [Trzydziesty Pierwszy kadr] Po dotarciu do miejsca Spider-Man wchodzi do alejki. Zastaje tam Nicka Fury'ego. Nick podaje dłoń Peterowi i mówi: Dziękuję ci Spider-Manie. Pająk odpowiada: Nie ma za co. [Trzydziesty Drugi kadr] Peter znajduje się w łóżku w domu Cioci May. Parker mówi na głos: Hmmm. Ciekawy sen. [Trzydziesty Trzeci kadr] Pająk schodzi na dół. Zjada śniadanie wraz z Ciocią May oglądając telewizję. W telewizji widać J. Jonah Jameson'a. który kolejny raz obraża Spider-Mana. [Trzydziesty Czwarty kadr] Po wyjściu z domu dzwoni do niego Mary Jane. Zaprasza go na spotkanie przy szkole. KONIEC.

Mam nadzieję, że docenicie mój trud. Życzę powodzenia także wszystkim innym. :)
Aha i przepraszam że takie długie. Narysował bym parę rzeczy ale jestem kiepski w rysowaniu :D

Komiks dla Gry-Online.pl

Nowy Jork 4 lipca godz: 21:45.

W samym centrum miasta zgromadziło się wielu ludzi którzy wesoło rozmawiając i wymachując narodowymi flagami zebrali się aby razem świętować ten wielki dla Stanów dzień: Dzień niepodległości kraju. Peter Parker trzymający się gdzieś w środkowej części zebranej grupy z lekkim uśmiechem obserwował otoczenie i śledził spokojnie następujące wydarzenia.
- Już od dawna nie było tak spokojnie - myślał.
- Może ludzie nauczyli się, że Nowy Jork znalazł sobie swojego obrońcę, który poradzi sobie z każdym przestępcą.

Takie myśli i szczypta zarozumialstwa zaprzątały głowę Petera, gdy nagle w powietrze wzleciało kilka fajerwerków które rozświetlając niebo wzbudziły wrzawę i aplauz tłumu. Krótka dezorientacja przez zachwyt i po chwili skupienie wszystkich oczu na podwyższeniu z przodu gdzie miał pojawić się przewodnik dzisiejszej uroczystości.
Jednak zamiast tego w jednej chwili rozległ się huk i zamiast elegancika w garniturze pojawił się dziwnie i bardzo niestandardowo wyglądający… ktoś. Niezbyt wysoki (około 160 cm) ubrany w podarte łachmany z chustą owiniętą w około szyi jakby chciał coś ukryć (może jakąś ranę) i z małym kapeluszem na głowie. Oprócz tego wzrok przyciągała szeroko rozpostarta pierś i stalowe przedramię zamiast zwyczajnej ręki. Przy odrobinie szczęścia można dostrzec też stalowe wzmocnienia czaszki pod wyjątkowo brzydko poszarpaną i odrażającą twarzą, która prawdopodobnie uległa kiedyś dużej deformacji. W stalowej ręce widniało wysoko uniesione i zapewnie już martwe ciało tegoż elegancika w garniturze. Był on niesiony jak jakiś robak: trzymany kurczowo jedną ręką za ubranie na plecach. Bezwładnie zwisała jego głowa i ręce. Zaraz po tej osobie na podest wkroczyło jeszcze dwóch innych facetów którzy dosiadali metalowych cudów techniki. Były to dwa wielkie roboty: wysokie na około trzy metry i wyposażone w najróżniejsze gadżety. Zauważyć można było małe rakiety, karabinki, miotacze ognia czy też wiele hydraulicznych udogodnień zapewniających swobodę ruchu i niebywałe możliwości.
Po ukazaniu się tej straszliwie wyglądającej trójki wśród tłumu rozpoczęły się nerwowe szmery, pojedyncze krzyki i wieeelkie poruszenie. Zapanował strach który przypieczętował obraz martwego człowieka w rękach nieznajomego oprawcy. Peter dokładnie przyglądając się całej sytuacji wykręcał głowę aby jak najlepiej widzieć i dowiedzieć się z czym tym razem się musi zmierzyć. Już wiedział, że jest potrzebny i za chwilę będzie musiał wkroczyć do akcji. Nagle… całą gwarę uciszył donośny głos najniższego terrorysty i stojącego pośrodku terrorysty, który zapewne dowodził:
- Witajcie Nowy Jorku w dniu waszej niepodległości!!!
To mówiąc rzucił martwą osobę na bruk przed tłumem do której po chwili doskoczyli inni obywatele, którzy próbowali pomóc poszkodowanemu. Nieznajomy kontynuował:
- Obchodzicie dzień niepodległości a nie potraficie się obronić przed takimi trzema jak my? Co z wami? Co z Tobą Ameryko?
Słychać po tym było tylko ciszę…
- Gdzie moje maniery? Jesteśmy… efektem waszych eksperymentów.. Tak! Niestety nie wszystkie brudy i zbrodnie jakich się dopuściliście zostały zagrzebane i zapomniane, bo jeszcze są tacy jak my! Ja i moi współpracownicy – wtem wskazał dwóch facetów, którzy stali jak jego ochraniarze po lewej i prawej stronie.
– Pracowaliśmy nad najnowszą bronią dla Stanów zjednoczonych w tajnym laboratorium na północy. W ośrodku były prowadzone też inne badania, między innymi z radioaktywnym uranem. Po nieszczęśliwym wypadku i wybuchu jednego z zestawów doświadczalnych powstało tak wielkie promieniowanie, że nas: waszych najbardziej oddanych pracowników uznaliście za zmarłych i burząc laboratorium pogrzebaliście nas żywcem. Hmmm… jednak nie każdy odbiera to promieniowanie tak samo. Jak widać MY ŻYJEMY!!! – krzycząc to zaśmiał się złowieszczo.
-Teraz przekonacie się jak to jest gdy kraj z was zrezygnuje. Zniszczymy was wszystkich, a rozpoczniemy właśnie tu – w Nowym Jorku.
To mówiąc wskazał na szczyt Empire State Building. Można było zauważyć tam coś wielkości dużego kartonu, co świeciło przenikliwym zielonym światłem.
- Oto dzieło naszych rąk. Największa broń jaką widział świat!!! – krzyczał.
Po tych słowach wśród tłumu nie było już Petera, który znów zwinnie i niespostrzeżenie zniknął. Wydaje się to już normą, ale tym razem była to dosłownie chwila gdy nad głowami mieszkańców pojawił się mknący na pajęczynie SpiderMan, który co chwilka wystrzeliwał kolejną porcję sieci w sąsiedni budynek i bardzo szybko i zwinnie przemieszczał się pomiędzy nimi.
„Hmm… albo się już przyzwyczaiłem, albo to się robi coraz prostsze” – myślał przebrany za człowieka pająka Peter zmierzając wprost do celu. Ludzie wskazywali palcami człowieka, który przesuwał się na pajęczej sieci i z lekkim uśmiechem mówili do siebie: „To SpiderMan”. Peter będąc już niebywale blisko uwiadomił sobie, ze przestępcy nic nie robią aby go powstrzymać i nagle… BUM! Niebywale mocne uderzenie w SpiderMana wytrąciło go z rytmu i na chwilę stracił on przytomność. Spadając bezwładnie z bardzo dużej wysokości kilkukrotnie odbił się od wystających zdobień budynków lekko zwalniając, aż na samym dole uderzył w zaparkowaną na poboczu taksówkę, w której wyleciały wszystkie szyby a dach wgniótł się to wnętrza auta. Nieprzytomny po uderzeniu Peter leżał na rozbitym samochodzie i zanim ktokolwiek zdołał doskoczyć do niego i sprawdzić jego stan, jeden z blaszanych osiłków chwycił go i przełożył przez ramię po czym podszedł do swoich towarzyszy. Wtem ich przywódca przemówił spoglądając na Nowojorskiego bohatera:
- Żałosne… no cóż, to by było na tyle. Hahaha… wróćcie do domów i pożegnajcie się z najbliższymi, bo wasz koniec już blisko.
Po tych słowach drugi z jego pomocników zabrał go na ramię i obydwa roboty mocno odbijając się od ziemi wyskoczyły w powietrze jednym susem przeskakując kilka wieżowców. Śród ludzi zapanowała panika.

Kilka godzin później…

Parker budzi się i pierwszym obrazem jaki spostrzega jest jasne światło… lecz jest ono bardzo małe wśród wszechobecnie rozległej ciemności. Powoli kręcąc głową i rozglądając się uświadomił sobie, że owo światło to lekko uchylone okno i jest ich więcej, a on sam znajduje się w jakiejś starej i opuszczonej już hali towarowej. Za oknem było jasno i widać było dużo ptaków… zapewne mew, co wskazywałoby, ze znajdują się gdzieś w dokach. Pod ścianą stary, niewielki dźwig, kilka kontenerów, jakieś paczki.. odkryte instalacje z kablami biegnącymi po ścianach, niestarannie wykonany dach z wieloma przeciekami, który był wsparty na kilkunastu drewnianych belkach.
Powoli SpiderMan uświadamiał sobie co się wczoraj stało i bardzo był ciekawy jak do tego doszło. Próbując się ruszyć zorientował się, że znajduje się w twardo zaciśniętym uścisku jednego z robotów, w którym aktualnie nie ma jego operatora. Próbował się wykręcić i wyślizgnąć ze stalowej łapy ale na próżno.
- Długo byłeś nieprzytomny, naprawdę długo – usłyszał.
- Już myślałem.. baa MIAŁEM NADZIEJĘ, że moje pole siłowe było dla Ciebie zabójcze.
Po tych słowach SpiderMan podniósł głowę spoglądając na mówcę i powoli łącząc wszystkie wypadki. Mówca kontynuował:
- Tak, pole siłowe. Nie mogę uwierzyć, ze byłeś tak naiwny myśląc, że od tak wskażę Ci to, na co tak długo pracowałem… żałosne… Wiesz, nie wiem po co to wszystko robisz? Po co pomagasz tym wszystkim ludziom. Są oni ofiarami systemu, ale jeszcze o tym nie wiedzą. Ja przekonałem się o tym na własnej skórze i każdy… DOSŁOWNIE każdy z nich na moim miejscu postąpiłby tak samo. A ty co z tego masz, że znów uratujesz miasto i dasz im kolejny dzień złudnej nadziei na dobrą przyszłość. A no i nie ma żądnej bomby, to tylko podpucha. Wiesz.. dam Ci szansę. Przyłącz się do mnie i razem zmieńmy tą chorą rzeczywistość na coś lepszego.. Na coś, gdzie możemy sami decydować o przyszłości. Co ty na to?
Tym pytaniem kończąc spojrzał z lekkim uśmiechem w stronę SpierMana wyciągając do niego rękę. Przebrany Peter Parker odpowiedział na te słowa:
- Dlaczego mam na sobie mój strój? Nie chcesz wiedzieć kim jestem?
- Nie takie było pytanie, ale nie…. nie chcę wiedzieć bo zgadzając się sam się ujawnisz, bo co tu ukrywać, a odmawiając mi i tak Cię zabiję – i to bez żadnego zastanowienia kim jesteś. No więc? - zapytał ponownie już z wyraźnym grymasem i złością wypisaną na twarzy.
- Propozycja jest bardzo ciekawa, ale nie podobają mi się twoje poglądy… chcesz zniszczyć Amerykę za to, że się nie liczyła z Tobą jak z człowiekiem? Rozumiem, ale za to odpowiedzialnych jest kilka osób, a nie milionowa społeczność. Oni nie zawinili, a muszą ponieść karę? I jeszcze zabiłeś niewinną osobę. Muszę Ci odmówić i jeszcze jedno… sam też nie spełnisz swojej wizji. – odpowiedział Peter składając ręce do walki.
- No dobrze, więc zginiesz, a ja zabiję Cię osobiście. Będzie to dla mnie ogromna przyjemność zabić kogoś, kto namieszał już tylu ludziom w ich planach. – to mówiąc wskazał ręką jednemu ze swoich pomocników na robota, nakazując użycie go. Ten uruchomił maszynę i klikając jakieś przyciski jeszcze bardziej zacisnął stalową dłoń wokół tułowia bohatera. Ten wydał straszliwy okrzyk bólu, po czym więzy się rozwolniły a SpiderMan upadł na ziemię. Zanim zdążył się zorientować, że nie może stanąć na nogach, z powodu chwilowego braku dopływu krwi do kończyn otrzymał trzy uderzenia: dwa lżejsze z lewej – normalnej, ludzkiej ręki i jedno powalające go na kilka metrów dalej ze stalowego ramienia. Wstał z trudem i otrząsnął się a po chwili już mógł w pełni walczyć. Strzelił siecią w jedną z drewnianych belek pod dachem i przelatując nad głową swojego oprawcy drugą ręką wycelował w niego drugą strugę sieci, która na moment go zatrzymała. Wykonał kilka energicznych ruchów i zatrzymał się pod dachem na jednej z krokwi. Wtedy spostrzegł, że z dwóch stron ogromnej Sali ruszyły na niego sterowane blaszaki, które to na zmiany strzelały w niego to rakietami, to kulami ognia i ciągle zbliżały się w jego kierunku. Do tego w sali rozlegał się donośny i złowieszczy głos przywódcy szajki, który niespostrzeżenie zniknął z pola widzenia.
- Hahaha.. nie dasz sobie z nimi rady. To cuda techniki, które stworzyłem i którym nie dasz rady. Tym razem polegniesz SpiderMan’ie.
„Szybko, myśl Peter MYŚL… są ze stali, nie pokonam ich swoją siecią. Co pokona stal? Myśl, myśl…” – tak rozmyślając SpiderMan wystrzelił strugę sieci w jeden z rogów hali gdzie stał dźwig i przyciągnął się do niego robiąc uniki przed pociskami i przelatując nisko nad głową jednego z stalowych osiłków. Po tym ponownie zmienił miejsce i jeszcze raz, ciągle myśląc nad rozwiązaniem, a w Sali słychać było przeraźliwy, złowieszczy śmiech.
„Stal, metal i… i prąd – no jasne” – w duchu uśmiechnął się i po kolejnym skoku Peter zatrzymał się przed skrzynką od napięcia i zawołał:
- Tu, no chodzcie!!!
Po tym pierwszy z nich, zachowując się zupełnie bezrozumnie, próbując go uderzyć trafił w ową skrzynkę i zesztywniały stanął w iskrach a później w płomieniach. Drugi natomiast zatrzymał się nie popełniając tego samego błędu i stojąc za martwym już kolegą zaczął rozglądajac się w około gdy nagle pojawił się człowiek pająk pędzący na sieci po obwodzie koła i mocnym kopnięciem wepchnął drugiego blaszaka na to samo miejsce co pierwszego, a tym samym wykluczył z gry obydwu przeciwników posługując się zwykłym prądem. Po tym słychać było głośne „Nieee, zabiłeś ich!!!!” i trzask drzwi. Peter już wiedział, że musi dogonić uciekiniera, który już w tym Momocie jest gdzieś na zewnątrz. Wystrzelił sieć w okno i wydostając się prze nie wdrapał się na dach wypatrując uciekającego przestępcę. Był on kilkadziesiąt metrów przed nim, na otwartym placu z kontenerami poustawianymi w około. Biegł on dość wolno, ponieważ nie pozwalał mu duży ciężar, jaki stanowiło żelazne przedramię i zapewne jego ruchy były krępowane przez stalowe wzmocnienia ciała, jakie posiadał. Nagle… nie wiadomo skąd otrzymał on ogromnie mocne uderzenie, które powaliło go na ziemię i spowodowało utratę największego atutu – metalowego ramienia. Nie wytrzymało ono uderzenia i w najzwyklejszy sposób odczepiło się. Oszołomiony przestępca leżał na ziemi a przed nim, nie wiadomo skąd pojawił się Człowiek pająk i podpierając się rękoma po bokach powiedział:
- I co, chyba jednak twoje wynalazki zawiodły, co? Wcale te twoje wynalazki nie były takie super. Szalony inżynier techniki nie miał już siły walczyć i poddał się, obiecując jeszcze swoją zemstę, gdy tylko uda mu się oswobodzić. Peter pozbył się stalowej ręki wyrzucając ją daleko do wody, do zatoki w której byli i nikt jej już nie widział, a przestępcę zabrał ze sobą na wysoki wieżowiec i tam przykuł go do jednej z rur na samym końcu gzymsu. Po tym zawiadomił jeszcze służby porządkowe o miejscu, gdzie znajduje się przestępca i jednocześnie morderca urzędnika, oraz gdzie można znaleźć kryjówkę i pozostałości po blaszanych złomach. Jedyne co musiał jeszcze zrobić to spojrzeć na przepiękną panoramę miasta i rzucić się w dół. Leciał wzdłuż ogromnego budynku aż do ostatniej chwili, ratując swoje życie poprzez wystrzelenie sieci tuż nad ziemią i dalej mógł już tylko mknąć wśród gwaru i hałasu ulic. Jakie myśli chodziły mu teraz po głowie? Może zastanawiał się co może go jeszcze spotkać w walce z nieładem i przestępczością, a może rozmyślał gdzie jest i co robi jego ukochana? To wie już tylko on sam.

Buri_CKY - połącz proszę w jedną dużą grafikę.
Sethlan - napisz proszę wszystko, co jest istotne. Forma tutaj jest dowolna, aczkolwiek podział na kadry jest dla nas bardziej wdzięczny.
adonis03 - poradziłeś sobie już czy potrzebujesz jakieś pomocy?
Hellmaker - myślę, że Sandro doskonale wie, co pisze, gdyż konkurs tutaj nie jest na namalowanie komiksu, a na stworzenie scenariusza do niego. Grafikę dołączyć można, dla lepszego zrozumienia konceptu, podobnie jak było przy konkursie do gry Thief.
rafigroszek - można używać innych postaci z uniwersum Marvela.

Dzieki za odpowiedz. Koncept zaczal powstawac w mojej glowie juz wczesniej - podzial na kadry, dialogi i skromny opis tego, co dany obrazek przedstawia, znajdzie sie w ostatecznym projekcie.

Komiks dla Gry-Online.pl

[Pierwsza scena] Szkoła do, której uczęszcza Peter.
Peter wchodzi do budynku szkoły. Tuz po przekroczeniu progu placówki wpada na Mary Jane, a ta upuszcza przez to książki. Kiedy Peter zbierał jej książki z podłogi ona zaczęła dialog.
MJ: O Pete jak dobrze, że Ciebie widzę. Posłuchaj to co ostatnio zaszło między nami... wiesz chyba oboje zbyt pochopnie ze sobą zerwaliśmy. Oboje mieliśmy trudny okres Ty... miałeś całe miasto na głowie, a u mnie było kilka zdarzeń... może moglibyśmy do siebie wrócić?
A właściwie to monolog bo Peter chcący jej coś odpowiedzieć nie może wykrztusić z siebie słowa i kończy się na tym, że zaczerwieniony podaje jej książki bez słowa udaje się do swojej szafki, która znajduje się dalej. Kiedy zbliża się do swojej szafki jego sytuacja staje się jeszcze bardziej niezręczna ponieważ spotyka Kitty Pryde (aka. Shadowcat), czyli dziewczynę z która spotykał się jeszcze przed jego niedawno zakończonym związkiem MJ. Jako, że Kitty już go zauważyła nie mógł zrobić nic innego jak wypytać ją o to co się z nią działo.
Peter: Hej Kitty co tam u ciebie? Gdzie się podziewałaś przez cały ten czas?
Kitty: W porządku Pete. Musiałam pilnie wyjechać, nie mogę Ci dokładnie powiedzieć o co chodzi przy najmniej nie teraz.
Peter: Nie no spoko nie musisz mi mówić jeśli nie chcesz. Po prostu wiesz... zniknęłaś akurat wtedy kiedy się pokłóciliśmy i... no.. myślałem, że ze mną zrywasz...
Kitty: Tak dziwnie to wtedy wyszło, że tak nagle wyjechałam bez słowa, ale tamta kłótnia... chyba nie była na tyle poważna żeby od razu zrywać? Co nie? Mam nadzieję, że nadal coś do mnie czujesz Pete?
Nasz Parker zaczyna się niespokojnie wiercić z nerwów.
Peter: Ymm... no wiesz... kłótnia była w sumie dość poważna w końcu poszło o...
I właśnie wtedy na szczęście dla naszego pająka rozbrzmiewa dzwonek szkolny sygnalizujący rozpoczęcie zajęć.
Peter: O kurde dzwonek. No nic dokończymy tę rozmowę później, może podczas lunch'u albo lepiej po lekcjach.
Kitty: Lub w klasie chodzimy teraz do tej samej.
Powiedziała z uśmiechem Kitty.
Peter: Taaak. Jej to super, ale może lepiej już chodźmy do klasy bo jeszcze nam się oberwie.
Udali się oboje do klasy.
[Druga scena] Klasa.
Peter usiadł w ławce, a obok niego po lewej MJ. W między czasie kiedy Profesor przedstawiał klasie Kitty Peter odbywał w myślach monolog do samego siebie.
Peter w myślach: No brawo Peter! Kitty wcale z Tobą nie zerwała tylko udała się na misję z X-MEN'ami, a Ty w tym czasie zdążyłeś zarwać MJ bo myślałeś, że związek z Kitty się skończył! Po prostu pięknie! Co ona sobie w ogóle pomyśli o mnie kiedy się dowie, że na raz właściwie chodziłem z nią i MJ. Ahh co teraz zrobić? Kitty nadal uważa mnie za swojego chłopaka, MJ chce do mnie teraz wrócić. Brakuje mi jeszcze żeby nie wiem... ktoś wydał moją tożsamość jako Spiedr-Man!(przedstawianie Kitty przez profesora jest tłem dla obrazka z Peterem na pierwszym planie w którym to wygłasza on w myślach tę mowę)
Profesor kończył przedstawianie Kitty, która siada w ławce tuż obok Peter'a po prawej. W tym momencie do sali wchodzi Gwen Stacy, czyli pierwsza miłość Peter'a Parker'a.
Profesor od Fizyki: Klaso zapewne pamiętacie Pannę Stacy! Uczęszczała z wami do tej klasy w pierwszym roku waszej nauki tutaj. Gwen cieszę się, że do nas wróciłaś w końcu w tej klasie będzie można porozmawiać z kimś innym niż tylko z Panem Parkerem.
Peter w tym momencie ma miną z wielki wytrzeszczem oczu. A profesor zwraca się do niego.
Profesor od Fizyki: Panie Parker czy coś się Panu stało? Wygląda Pan na...
Peter: Nie, nie profesorze po prostu tyle się dzisiaj u nas dzieje.
Profesor od Fizyki: No tak. Cóż trzeba by zacząć lekcję. Proszę bardzo już koniec rozmów wszyscy na miejsca.
Peter zakrywa głowę rękami i mówi do siebie.
Peter w myślach: Teraz to już na prawdę nie może być gorzej.
[Trzecia scena]Kryjówka Kingpina.
W kryjówce zebrała się cała śmietanka wrogów Spider-Man'a na zaproszenie Kingpina.
Kingpin: Drodzy koledzy! Nie łatwo żyje się przestępcom w Nowym Jorku ze Spider-Man'em czyhającym gdzieś za rogiem. Naszym najważniejszym priorytetem jest pozbycie się tego pająka z miasta raz na zawsze. A Ja wiem jak to zrobić.
Dr. Octopus: Ooo, a ciekawe jak sam chcesz tego dokonać Fisk?! Każdy z nas próbował tutaj po kilka razy wykończyć tego robala. I nic z tego.
Kingpin: Właśnie Octaviusie nie chcę tego robić sam. Naszym największym błędem jest stawanie ze Spider-Man'em do pojedynku sam na sam albo w niewielkiej i kiepsko zorganizowanej grupce. W końcu jesteśmy złoczyńcami czemu chcemy walczyć w uczciwym straci jeden na jednego. Chcę abyście razem ze mną założyli pułapkę na pająka. Nie będzie żadnego łupu ani nagrody poza śmiercią Spider-Man'a, której wszyscy tak mocno pragniemy. Co wy na to?
Tłum złoczyńców: Dobra więc jaki jest plan?
Kingpin: Plan jest bardzo prosty. Przede wszystkim trzeba się dowiedzieć im tak na prawdę jest nasz pajączek. Na szczęście dla nas jestem w posiadaniu bardzo ciekawego materiały wideo...
Na wielkim wyświetlaczu za Kingpinem ukazuje się krótki filmik wideo na którym widać jak Spider-Man wspina się po ścianie, zdejmuje maskę i obraz zatrzymuje się gdy ten akurat zdjął swoją maskę.
Kingpin: Jak widzicie tożsamość dzięki mnie mamy już z głowy. Nazywa się Peter Parker. Chodzi do Liceum, dorabia jako fotograf Spider-Man'a w Daily Bugle, mieszka ze swoją ciotką w Queens, która razem ze zmarłym już jego wujkiem opiekuje się nim od małego ponieważ jego rodzice szpiedzy zginęli.
Skorpion: Spider-Man to jakiś rozwydrzony nastolatek?!
Kingpin: Oj nie rozwydrzony jak na swój wiek jest bardzo odpowiedzialny i bystry. Sprawa jest prosta. Jak na każdego szkodnika potrzebna jest przynęta. Myślę, że jego ukochana i jedyna ciotka będzie wystarczającą zachętą do spotkania się z wami. Niech jeden z was porwie kobietę, a reszta niech już się szykuję na walkę z pająkiem przed Daily Bugle.
Wszyscy złoczyńcy wychodzą, a Kingpin po ich wyjściu podchodzi do ekranu. Wystukuje coś na klawiaturze i na ekranie pojawiają się Green Goblin, Cameleon oraz Electro.
Kingpin: Kiedy chłopak opuści budynek odczekajcie chwilę i przystępujcie do fazy drugiej.
[Czwarta scena]Hol szkoły.
Peter idzie przygnębiony korytarzem po ciężkich rozmowach z Gwen, Kitty oraz MJ.
Peter w myślach: Ekstra ten dzień już na pewno nie może być gorszy. Jednego dnia spotkać w jednej szkole trzy swoje byłe. I do tego każda z nich chce być dalej ze mną. No teraz już pewnie są na mnie wszystkie obrażone więc...
Użalanie nad sobą Pete'owi przerywa jego dzwoniący telefon. Peter odbiera i...
Kingipn: Witam Panie Parker, albo może woli Pan zwrot Spider-Man.
Peter otwiera oczy ze zdumienia i mówi.
Peter: Kingpin?!
Kingpin: O jak miło, że obaj wiemy dokładnie z kim mamy do czynienia. Jak tam w szkole? Na pewno złapał Pan jakąś dobrą ocenę?
Peter: Czego chcesz?! Myślisz, że wydanie mojej tożsamości jako...
Kingpin: Spokojnie Parker. Nikomu nie wydałem Twojej sekretnej tożsamości. No może dwóm osobom, albo trzem... właściwie to pewnej grupce osób. I właśnie z tym do Ciebie dzwonię. Nie sądzę, aby towarzystwo Lizard'a, Scorpion'a, Rhino, Dr. Octopus'a, Venom'a, Kraven'a, Sandman'a oraz Shocker'a było odpowiednie dla Twojej ukochanej ciotki. Radziłbym odwiedzić biurowiec Daily Bugle jak najszybciej. Ja nie żartuję Panie Parker!
Kingipn rozłączył się. Peter biegiem wychodzi z budynku szkoły, udaje się za jej róg, ubiera kostium i na pajęczynie zmierza w kierunku biurowca Daily Bugle. Po drodze mówi jeszcze to siebie.
Spider-Man: Kiedy ja się nauczę, że dla mnie zawsze może być gorzej!
[Piąty kadr] Skrzyżowanie przed budynkiem Daily Bugle.
Spidey dociera przed biurowiec. Na okolicznych budynkach pojawiają się postacie złoczyńców, a na jednym z okolicznych telebimów ukazuje się twarz Kingpina.
Kingpin: Panie P..., a no tak miało być bez nazwisk, przynajmniej na razie. Mam dla Ciebie Spider-Man'ie ciekawe wyzwanie. Jeżeli dobrze się przypatrzysz to dostrzeżesz, że po okolicy cały czas krąży mój helikopter z ważną dla Ciebie osobą na pokładzie.
Spider-Man: Co chcesz tym osiągnąć Kingpin?!
Kingpin: Chcę po prostu Ciebie sprawdzić. Twoje zadanie jest proste musisz pokonać po kolei ośmiu moich ludzi w ciągu 30 minut bo tylko na tyle starczy paliwa w helikopterze.Niech zawody się zaczną!
Po tych słowach Kingpin zaczyna się śmiać i znika z wizji.
Spider-Man zaczyna walkę z Shocker'em, którego pokonuje najpierw miażdżąc mu jego bransolety, a następnie wykopem w brzuch wyrzuca na zaparkowaną furgonetkę i dorzucając tekstem.
Spider-Man: Poczułeś te wibracje?!
Następny w kolejce jest Sandman, którego Spidey załatwia rozwalając tuż przed nim okoliczny hydrant, a ten rozpływa się prosto do ścieków, kiedy spływa Spidey mówi.
Spider-Man: Spływaj tam gdzie Twoje miejsce!
Teraz Spider-Man'a atakuje Scorpion. Spidey najpierw kilka razy unika jego ciosów ogonem, potem chwyta go za ogon i kieruje go w stronę Scorpian'a tak, że ten sam strzela sobie swoim jadem w twarz, a Spidey komentuje to.
Spider-Man: Uuu, co za kwas.
Kolejny w szranki z pająkiem staje Rhino. Tego załatwia wskakując mu na kark i kieruje go na ścianę na, której ten się rozbija i traci przytomność.
Spider-Man: Nie musiałeś brać tak dosłownie tego tekstu z rozpędzeniem i zatrzymaniem się na ścianie.
Spidey zaczyna odczuwać lekkie zmęczenie i trochę sapie z wysiłku. Spogląda na telebim na którym to Kingpin odmierza czas walki Spider-Man'a. Zegar pokazuje mu, że jeszcze mu zostało 17min.
Do walki przystępuje Dr.Octopus. Tego Spider-Man załatwia bardzo szybko łapie go po kolei za każdą mackę i wyrywa mu je. Kiedy Octopus zostaje bez macek rzuca się do ucieczki, a Spidey mówi.
Spider-Man: Komuś podać trzecią mackę?!
Kiedy Spidey się cieszy od tyłu zachodzi go Kraven. Dzięki pajęczemu zmysłowi odskakuje od niego na kilka metrów. Wtedy łowca rzuca w niego granatem usypiającym, ale pająk łapie go w sieć i odrzuca adresatowi krzycząc.
Spider-Man: Gorący kartofel!
Kraven robi wielkie oczy, dostaje granatem prosto w głowę i zasypia
Do akcji wkracza teraz Lizard, który kilka razy rani pazurami Spider-Man'a i niszczy mu trochę kostium. Spider-Man odskakuje w końcu na dalszą odległość, jaszczur rzuca się na niego, ale Spidey przewrotem wyrzuca go na pobliską linię wysokiego napięcia. Lizard po chwili wyplątuje się z lin i chwilę chwiejnie utrzymuje się na nogach, ale jest już zbyt osłabiony żeby walczyć i mdleje.
Spider-Man: Zamawiał ktoś smażoną jaszczurkę?
W tym momencie Venom doskakuje do Spider-Man'a i łapiąc go za głowę ciska z całej siły w ścianę. Pająk robi w niej dziurę po czym po chwili spada na ziemię i ociężale się podnosi, zbiera kilka mniejszych odłamków ściany i rzuca w kierunku Venom'a, ale żaden nie leci na tyle celnie żeby zmusić go chociaż do uniku.
Venom: Chyba Ci się pogorszył wzrok pajączku. Może chcesz usiąść i odpocząć? Hehe.
Spider-Man: Chętnie, a może posłuchamy do tego muzyki? Co lubisz? Bo ja uwielbiam słuchać alarmów samochodowych.
Venom'owi powiększają się oczy, ogląda się za siebie dostrzegając cztery stojące za nim samochody i po chwili zaczyna zwijać się z bólu na dźwięk rozszalałych alarmów samochodowych.
Spider-Man: Czujesz ten rytm?!
Venom ucieka, a Spidey zdaje sobie sprawę, że nie potrzebnie marnuje czas. Szybko wspina się po budynku na taką wysokość żeby mógł doskoczyć do helikoptera. Wskakuje do maszyny której za sterami siedzi nieprzytomna ciocia May. Bierze szybko kobietę na ręce i opuszcza się z helikoptera na pajęczynie. Oddaje ciotkę ekipom ratunkowym, które właśnie dotarły na miejsce.
Spider-Man: Co z nią? Wyjdzie z tego?
Ratownik: Spokojnie jej funkcje życiowe są w normie. Po prostu została uśpiona jakimś środkiem nasennym.
Słysząc to Spidey zostawia ciocię w opiece ratowników i unieruchamia helikopter pajęczynami.
Kingpin: Brawo pająku! Świetny czas, zdążyłeś pokonać ośmiu mocnych rywali, upewnić się czy wszystko w porządku z naszym "pilotem" i do tego bezpiecznie uziemić helikopter żeby nie narobił szkód. Wszystko w 27 minut. Jestem pod wrażeniem, ale pewnie jesteś mocno zmęczony?
Spider-Man: Trochę na pewno, ale mam jeszcze dość sił by Ciebie dopaść!
Kingipn: Nie wątpię, ale nasze zawody wciąż trwają. Przeszedłeś dopiero pierwszy etap.
Spider-Man: Pierwszy?!
Kingpin: O tak może nie miałeś czasu się nad tym zastanowić podczas walki, ale czy nie brakowało Ci tu kogoś. Zebrałem wszystkich Twoich największych przeciwników oprócz...
Spider-Man: Oprócz Green Goblina..., Cameleon'a... i Electro!
Kingpin: Dokładnie pajączku, a teraz pomyśl nie wydało Ci się dziwne, że akurat dzisiaj w swojej klasie spotkałeś się z trzema swoimi miłościami? Jak myślisz dlaczego Panna Pryde i Stacy tak nagle powróciły i to jeszcze do tej samej klasy w której jesteś Ty i ognistowłosa Mary Jane Watson, również obiekt Twoich westchnień Panie PARKER. To Ja stoję za ich powrotem do tego miasta i to Ja kazałem Je porwać kiedy Ty walczyłeś tutaj z moimi marionetkami. A teraz proszę skup się.
W tym momencie na pozostałych trzech telebimach pojawił się obraz. Z perspektywy Spider-Man'a najbardziej z lewej Telebim ukazywał Shadowcat więzioną przez Electro w jednym z Nowo Jorskich magazynów, dalej idąc w prawo była Gwen i Green Goblin na moście, następnie jest telebim z Kingpinem i po prawej na końcu z MJ i Cameleon'em na placu budowy.
Kingpin: Jak widzisz na telebimach masz obraz na każdą z Twoich ukochanych wraz z jej dokładnym położeniem. Masz 7 minut na dotarcie do jednej z dziewczyn, pokonanie jej strażnika i rozbrojenie bomby, którą ma na ciele. Jesteś w takim miejscu, że nawet ze swoimi pajęczymi zdolnościami dotarcie do którejkolwiek z nich zajmie Ci minimum 5 minut, więc nie zdążysz uratować wszystkich, a nawet dwóch na raz. Musisz wybrać jedną. Aha i nie głów się dla Shadowcat mam specjalny ładunek, który zniweluje jej moc i nie będzie mogła uniknąć skutków wybuchu bomby.
Spider-Man: Wiesz, że tego pożałujesz Kingpin!
Kingpin: Odgrażanie nic nie pomoże Panie Parker. Dam CI chwilę na przemyślenie prostego pytania. Która jest dla Ciebie tak ważny, że nie darujesz sobie jej śmierci? Którą ocalisz? Swoją pierwszą miłość Gwen Stacy, a może kogoś kto dokładnie rozumie Twoją sytuację jako bohatera jak Kitty Pryde, albo piękną rudowłosą Mary Jane. No którą uratujesz Parker!... Tik, tak czas start!
Kingpin znika z telebimu śmiejąc się.
Koniec.

Ciąg Dalszy Nastąpi!
Du du du dumm!
Nie to już koniec resztę do powiedźcie sobie sami. Nigdy nie podobał mi się związek Peter'a z MJ, więc skoro nadarzyła się okazja wymyśliłem taką historię w której każdy może sam zdecydować z kim będzie Pete.

Nie będzie żadnego utrudnienia, gdy w kadrze pod/nad dialogiem zamieszczę historię na temat bohatera, opis danej sytuacji, definicje wymyslonego przedmiotu, aby zrozumieć koncept?

Komiks dla Gry-OnLine.pl

Pewnego wieczoru Peter Parker zauważył przechodząc przez ulicę grupkę bandziorów, którzy przy śmietniku, w czarnych garniturach i białych maskach w kształcie czaszki, znęcają się nad dwoma dzieciakami. Peter szybko się przebrał i kopnął w locie w twarz jednego z nich, zaskakując całą resztę. Złoczyńcy chwycili za broń, ale Spider-man ich rozbroił, przyszpilając broń do ściany. Peter zaatakował bandziorów pięściami i kopniakami, a jednocześnie akrobatycznie kontrował i unikał ataków. Tylko dwóch łotrów zdołało uciec, porywając jednocześnie jednego z chłopców. Drugie zapłakane dziecko poprosiło o odnalezienie jego kolegi. Spider-man przykucnął przy chłopcu i obiecał mu, że odnajdzie jego kolegę. Gdy Peter usłyszał syrenę policyjną od razu uciekł huśtając się na swojej pajęczynie. Po ciężkim wieczorze Peter wrócił do domu i zasnął. Następnego ranka obudził się w zamieszaniu, gdyż zaczynał się jego czwarty wykład i musiał się śpieszyć. Na szczęście zdążył na początek zajęć, kiedy wykładowcą był Dr Connors [Niski blondyn o długich włosach, w okularach i z jedną ręką]. Na następnym wykładzie Trick zaczął rzucać w Petera kulkami z papieru. Był to nowo przybyły student, albinos, który miał problemy z widzeniem. W środku zajęć doktor Connors został poproszony do swojego gabinetu przez mężczyznę w garniturze i ciemnych okularach. Peter zauważył wystającą z kieszeni nieznajomego białą maskę w kształcie czaszki. Nagle Connors oznajmił studentom, że mogą wyjść na przerwę. Parker szybko ruszył za nieznajomym i doktorem. Gdy już chciał wejść do gabinetu usłyszał dźwięk zamykanej kłódki, więc przeszedł za róg i szybko się przebrał. Następnie wszedł przez kanał wentylacyjny do gabinetu doktora Connorsa. Spider-man zaskoczył łotra z nożem w ręku, który próbował rzucić się na Connorsa. Na szczęście Peter przylepił go do ściany siecią . Przesłuchał złoczyńcę i dowiedział się dlaczego prześladują doktora Connorsa. Okazało się, że doktor Connors i porwany chłopiec są prześladowani, gdyż są rodziną, która udaremniła kradzież klejnotów z jubilera owej grupie złoczyńców w maskach, a chłopiec został ukryty w opuszczonej fabryce. Po chwili do gabinetu weszła reszta bandziorów. Spider-man odbił się od ściany atakując jednego z nich i rzucając w kolejnego pierwszym łotrem. Na końcu obezwładnił ostatniego waląc go mocno w brzuch. Po chwili w gabinecie pojawiła się również policja, ale nie było już Spider-mana. Wieczorem Parker huśtał się po Manhattanie w poszukiwaniu opuszczonej fabryki pilarek, gdzie miał znajdować się porwany chłopiec. Spider-man znalazł owego chłopca w szafie i szybko przyprowadził go do rodziców. Peter wreszcie po całym dniu wrócił do domu gdzie czekała na niego niespodzianka urodzinowa, ciocia May i przyjaciele oraz ciepła …. kolacja.

KONIEC

Bitten Apple - zamieść wszystko, co jest istotne dla zrozumienia komiksu. Upewnij się proszę, że będzie to czytelne i widoczne :)

Również jestem za określeniem, ile mniej więcej tekstu mieści się w granicach rozsądku. Ja już ze swoją zbliżam się do końca, jednak pozostaje we mnie taka niepewność, czy to nie będzie za dużo/za mało.

Jako ze i ja postanowilam wziąć udzial w tym konkursie ... Zastanawia mnie fakt tego jakim programem najlepiej polaczyc strony w jedno. I pytanie czy taką na prawdę dużą grafikę którą wrzuce na jakiegos hosta np imageshacka i zarzuce link tutaj to bedzie gut?

Tak wiem pewnie w regulaminie jest gdzies zapisane ale jestem, wredna, leniwa i w ogole bum bum... I jesli chodzi o konkursy to chce sie po prostu upewnic bo to co wyśle bedzie olbrzymie (i tak musi byc olbrzymie zeby bylo czytelne) . I przepraszam z góry za wszelakie poirytowanie moim postem.

Komiks dla Gry-Onlie.pl
[Kadr 1] Noc, deszcz i burza, Spider-man kucający na dachu drapacza chmur z odkrytą twarzą, jednak z maską na głowie i spoglądający na miasto.
[Kadr 2] Następnie spogląda na swoją prawą rękę,
[Kadr 3] zdejmuje rękawice.(ujęcie ściąganej rękawicy, widoczne już przedramię lecz nie wyciągnięta jeszcze dłoń i połowa przedramienia)
[Kadr 4] Ręka jednak nie jest ludzka, jest to biotyczna proteza posiadająca w osprzęcie wyrzutnie pajęczyn.( czysta lecz nie lśniąca gruba stal,
[Kadr 5] Wtedy Peter mówi, " Jak mogłem do tego dopuścić.".
[Kadr 6] Teraz przejście w przeszłość, Peter wstaje ze swojego łóżka w domu cioci i pajęczy zmysł daje o sobie znać.
[Kadr 7] Peter mówi: "znowu to samo". Narrator: ”Mimo iż przeszukał dom wiele razy nie znalazł w nim nic co by było zagrożeniem”.
[Kadr 8] Narrator: „ Pożegnał się z ciocią i
[Kadr 9] poszedł wraz z Mary Jane na kawę”, (pogoda jest słoneczna lecz z widocznym zachmurzeniem, zbliża się burza)
[Kadr 10] Narrator: ”potem do parku…”( ukazanie pary trzymającej się za rękę, głowami zwróceni w swoją stronę i widoczna ekspresja rozmowy(otworzone usta i gestykulacja))
[Kadr 11] Narrator: „…i ostatecznie do kina”( ukazani oboje siedzący w dosyć pustym kinie, głowa MJ na ramieniu Petera gdy on wpatrzony w ekran i jedzący popkorn)
[Kadr 12] Narrator: „Na dworze, przy mieszkaniu MJ Peter zobaczył mewę kryjącą się przed deszczem” Mary Jane powiedziała: "Wiesz Peter że mewa to symbol nadchodzącego nieszczęścia i zagłady ( burza ,ponurość ,ulewa) Peter: " A cóż złego może się dziś stać" ( odpowiedział z uśmiechem)
[Kadr 13] Narrator: „Gdy wracał do domu nagle zadzwonił jego telefon”.
[Kadr 14] Nieznajomy głos : „dałem ci dwa dni na znalezienie zagrożenia ale ty postanowiłeś je zignorować”, Peter: " kto mówi" (Peter zatrzymał się z zaniepokojonym wyrazem twarzy),
[Kadr 15] ?: " pogrzebie twój świat i zaleje go cierpieniem, a ty będziesz szukał zemsty. Moja ostatnia rada, biegnij do cioci”, Peter: „co?! Halo!!”.( przerażenie i złość w oczach Petera)
[Kadr 16] Narrator: „ Zmartwiony i przestraszony ruszył z niesamowitą szybkością do domu…”,
[Kadr 17] „…Gdy dotarł, ciocia w spokoju oglądała telewizje w pokoju”.
[Kadr 18] Cały czas czując przeszywający go pajęczy zmysł spytał „wszystko dobrze?”, Ciocia „ ależ oczywiście kochanie”,
[Kadr 19] Peter " To dob...". ( tutaj ujęcie na twarz Petera bez ujęcia cioci i błysk od jej strony, z naprzeciwka Petera)
[Kadr 20] Wybuch, niszczący cały dom, rozrywający go na strzępy.
[Kadr 21] Peter nieprzytomny leżący na trawie za domem w szczątkach( ukazana tylko jego twarz zakrwawiona).[Kadr 22] Peter wstający pierwszy raz z łóżka szpitalnego widzi że stracił rękę razem z łokciem, zostawiając mu tylko małego kikuta
[Kadr 23] Lekarz mówi: „ to cud że pan przeżył, skruszone żebro czwarte piąte i siódme plus do tego piszczel lewej nogi, zastąpiliśmy je wszystkie stalowymi zamiennikami. Jeśli chodzi o pana prawą rękę to proteza jest już gotowa” Peter: „ a co z ciocią May?”,
[Kadr 24] Lekarz: „ Przykro mi ale była w samym epicentrum wybuchu, nic nie zostało”, Policjant: „ to była bomba odłamkowa z elementami wibranium to one ci odcięły rękę, wiesz kto mógł chcieć to zrobić?”.
[Kadr 25] Peter powiedział na głos: „nie wiem” a w myślach: „Nic dziwnego że nie znalazłem zagrożenia, była nim moja ciocia, ktoś musiał jakoś w niej ten ładunek umieścić”
[Kadr 26] Peter na pogrzebie stojący nad grobem ciotki nie wymawiający nawet jednego słowa( deszcz, ponurość i ciemne barwy). Parker ma na oczach okulary przez co widać tylko spływające po policzkach łzy.
[Kadr 27,28] Peter przerabiający protezę w broń ( dodaje wyrzutnie pajęczyny i utwardza stop) w obskurnym mieszkaniu w centrum.
[Kadr 29] Powrót do teraźniejszości, Peter patrzący na prawą rękę mówi „nie ma miejsca na sprawiedliwość, spotka ich kara.”
[Kadr 30] Peter zaciska pięść i mówi "zemsta..."
[Kadr 31] Ręka chwyta za maskę która odkrywa jego twarz ale maska jest na głowie „...dosięgnie ich...”
[Kadr 32] Peter naciągnął na cała twarz maskę „...WSZYSTKICH!”
Koniec.

Chciałem ukazać coś nowego i innowacyjnego, mam nadzieję że w pewnym sensie się udało. Miał być niestety scenariusz jednego komiksu, mój mógłby być wstępem do serii ;p. Jeżeli coś waszym zdaniem powinno być głębie opisane to proszę o info. Dałem z sb wszystko, mam nadzieję, że to wystarczy.

VenomP23 - tak jak pisałam już wcześniej, forma jest dowolna, aczkolwiek preferujemy chociażby podzielenie historii na kadry. Nagroda jest jedna i jest nią konsola PS4. Długość pracy... hehe, jak dajemy ograniczenie to pretensje, że jest limit, jak nie ma, to prośby o jego wyznaczenie... Nie będziemy narzucać tutaj limitu, podkreślę jednak, że nie długość się liczy, a pomysł, ciekawa historia i dobre opisanie. I baardzo prosimy o nie pisanie "160 stronnicowej epopei", bo jak my to przeczytamy? ;P

7Jupiter - z darmowych programów polecam Gimpa. Nie musisz jednak wszystkiego spisywać na obrazku, możesz objaśnienia dodać w poście.

Komiks dla Gry-Online.pl [Scena 1] Jest chłodny jesienny wieczór, Peter Parker siedzi w parku na ławce, uśmiechnięty pełen dumy i myśląc - "Wreszcie, po pokonaniu Vultur'a zapanował spokój w New York". Nagle Peter otrzymuje telefon od dr. Connors'a - "Peter, musisz zjawić się w moim laboratorium jak najszybciej!" Po czym Peter pyta się doktora - "Doktorze Connors co się stało?" Dr. Connors nie chciał rozmawiać z Peterem przez telefon po czym, Peter wsiadł na rower i udał się do OSCORP. [Scena 2]. Peter pojawia się w laboratorium dr. Connors'a i pyta ponownie "Doktorze co takiego ważnego chciał mi Pan powiedzieć?" Na to doktor siedząc przy biurku zdenerwowany odpowiada mu. - "Peter, mam okropną wiadomość pamiętasz Venom'a i Carnage?" Peter zdziwiony, usiadł najpierw obok dr. Connorsa i odpowiadając na to - "Oczywiście, pamiętam dlaczego Pan pyta?" dr.Connors - "Ktoś ich uwolnił z naszego laboratorium!" Peter, zdenerwowany wstał nagle z krzesła i odpowiedział - "Jak to uwolnił?! Przecież byli oni w specjalnych pomieszczeniach." Dr. Connors - "Owszem, byli ale to jeszcze nie koniec, te dwa symbioty połączyły się w jedność" Peter z niedowierzaniem odpowiada - "Jak to w jedność? Przecież to niemożliwe" dr. Connors pokazuje Peter'owi na komputerze nagranie z kamery pomieszczeń symbiotów, w których widać jak oba łączą się ze sobą i stają się jednością tworząc symbiota o nazwie Vencar połączenie Venom'a z Carnag'em. Peter zdołowany, nie mógł uwierzyć w to co ujrzał na nagraniu i szybko wybiegł z laboratorium. [Scena 3] Peter jak najszybciej chce dotrzeć do domu, przemieszcza się między ulicami na swojej sieci, gdy nagle wpada na niego Vencar i spadają razem na auto, umieszczone na ulicy. Peter lekko ogłuszony wstaję i patrzy na owego stwora i mówi - "Czym Ty jesteś?" twarz niczym przypominające najgorsze monstrum, jedno czarne okrągłe oko niczym cyklop, połączenie dwóch symbiotów dało kolor szarości stali się oni doskonałością, umiejętności Venom'a który miał wszystko co spider-man oraz Carnag który mógł tworzyć broń, ze swoich dłoni. Vencar podnosząc się, nagle odpowiada - "Jesteśmy, ideałem jesteśmy po to aby Cie zniszczyć Peterze Parkerze" Vencar rzuca się na spider-mana, Peter leży na ziemi stara się odepchnąć dziwnego stwora, po czym strzela siecą mu w twarz i ucieka. Koniec, mógłbym napisać całą epopeję ale, już nie chcę was męczyć pewnie i tak lypa :D.

Jeżeli będzie taka potrzeba z wielką przyjemnością dopiszę kilka stron :).

Niesamowity Spider-Man: Więcej niż gra – scenariusz komiksu
(WD – skrót od „wizualizacji dźwięków”, które zostaną ukazane w komiksie)
(U – skrót od „ubioru”, czyli krótki opis stroju bohatera)

Kadr 1 - Ciemna piwnica. Na pierwszym planie w nikłym świetle widać sylwetkę otyłego nastolatka trzymającego przy uchu telefon. (U: czerwony t-shirt, czarne spodnie dresowe)
MICHAEL
Nie mam jej… Jest zniszczona… Zniszczył mi ją…
GŁOS Z SŁUCHAWKI
Jak to?! O kurczę, przykro mi stary. Rozumiem, jak się musisz teraz czuć…

Kadr 2 - Widać załzawioną, pryszczatą twarz Michaela. Ma brunatne, potargane włosy i okulary na nosie.
MICHAEL
Ehe…
MYŚLI MICHAELA
Twój ojciec jest biznesmenem. Mieszkasz w willi z basenem. Nic nie rozumiesz. Nic a nic.

Kadr 3 - Michael ociera łzy prawą dłonią. W lewej cały czas trzyma przy uchu telefon.
GŁOS ZE SŁUCHAWKI
Mike, niedługo targi komputerowe! Będzie super, a ty się trochę rozluźnisz! Mój kuzyn pracuje tam w ochronie. Wpuści nas od zaplecza. Wcześniej możesz do mnie wpaść. Mam nową grę – „Krwawe Pająki 3”. Jest świetna, spodoba ci się!

Kadr 4 – Postać Michaela z profilu. Spuszczoną głowę opiera na kolanach. (Telefon cały czas przy uchu)
MICHAEL
Dzięki…
MYŚLI MICHAELA
Krwawe pająki…
GŁOS Z SŁUCHAWKI
A swoją drogą, kto ci ją zepsuł? JD, prawda? Musisz mu się w końcu postawić. Odegrać się…
MICHAEL
Muszę kończyć. Do zobaczenia…

Kadr 5 – Dłoń Michaela trzymająca telefon. Kciukiem naciska guzik, rozłączając rozmowę. (WD: Biiip)

Kadr 6 – Kadr podzielony na dwie części. Na pierwszej Michael robi zamach ręką, w której trzyma telefon. Na drugiej słuchawka roztrzaskuje się o ścianę. (WD: BRASSH)
MYŚLI MICHAELA
Krwawe pająki…

Kadr 7 – Zbliżenie na dłoń Michaela, która sięga po leżący obok jego stóp kontroler do Playstation 4. W tle słychać krzyki:
GŁOS 1
Może, gdybyś spędzał z nami więcej czasu, byłoby inaczej!
GŁOS 2
Ktoś w tym domu musi pracować, wariatko!

Kadr 8 – Siedzący na podłodze Michael. Ma szeroko otwarte usta. Wzrok skupia na czymś przed sobą. W dłoniach trzyma kontroler. Kciukami naciska przyciski. (WD: klik klik klik)
MYŚLI MICHAELA
Tak, Tak! A macie, durne pająki. Świetnie, 10 punktów! Już ja się na was odegram!
GŁOS 1
Przypominam ci, że masz syna! Nie wystarczy przynosić do domu pieniędzy!
GŁOS 2
Och, nie zaczynaj! Moja wina, że nie ma przyjaciół? Moja wina, że jest ciamajdą? Wiesz, ile pieniędzy zmarnował na ten chłam?

Kadr 9 – Zbliżenie na szeroko otwarte oczy Michaela. Są przekrwione i mają nieprzytomny wyraz.
MYŚLI MICHAELA
Odegram się… Już ja się odegram… Odegram się, pająki…
GŁOS 1
Nie mów tak o swoim synu, draniu!

Kadr 10 – Widok znad ramienia Michaela. W wyciągniętych dłoniach trzyma kontroler, po którym wciąż przebiera palcami. (WD: klik klik klik) Naprzeciw niego jest pusta ściana. Pod nią leży rozwalona na kawałki konsola Playstation 4. Z góry docierają odgłosy szamotaniny. (WD: SMAASH, ŁUP ŁUP, DUUM – litery chaotycznie rozsypane w górnej części kadru)
MYŚLI MICHAELA
20 punktów, dobrze… Odegram się. Odegram… ODEGRAM! GAME OVER!

Kadr 11 -Trzy dni później. Godzina 14:30. Zatłoczona, nowojorska ulica widziana z lotu ptaka.
GŁOS MŁODZIEŃCA DOBIEGAJĄCY Z TŁUMU
Niech pan nie będzie taki! Brakuje mi tylko dwadzieścia centów!
GŁOS STARSZEGO MĘŻCZYZNY DOBIEGAJĄCY Z TŁUMU
Nie ma mowy! Cena jest, jaka jest. Nie ma żadnego targowania!

Kadr 12 - Ulica w samym centrum miasta. Wzdłuż niej wysokie biurowce i drapacze chmur. Na pierwszym planie, poirytowany Peter Parker (U: szara bluza, niebieskie jeansy) idący z Gwen Stacy pod ramię (U: żółty płaszczyk, czarne rajstopy) . Za ich plecami widać stoisko z hot-dogami, którego właściciel (wyglądający jak Stan Lee) łypie na Petera nieprzyjaźnie.
PETER
Widziałaś go?! Co za sknera…
GWEN
Daj już spokój. Nie jestem aż tak głodna.

Kadr 13 - Widok zza pleców Petera i Gwen. Otacza ich tłum przechodniów, większość poprzebierana w najróżniejsze kostiumy (np. Kapitana Ameryka, Magneto, Hulka)
PETER
Nie przeraża cię to? Ten szerzący się materializm? Parę dni temu uratowałem życie dzieciakowi, a ten tylko jęczał, że popsuła mu się przy tym konsola do gier.
GWEN
Może dużo dla niego znaczyła?
PETER
Więcej niż życie? A zresztą, nieważne…

Kadr 14 - Gwen spogląda na wysoki budynek, oznaczony kolorowym bilbordem („Targi Komputerowe”), wokół którego zbiera się tłum przebierańców. Przed wejściem widać cztery humanoidalne roboty o cienkich, metalowych kończynach, stożkowych głowach i olbrzymich, świecących oczach. Wykonują niezgrabne akrobacje, oklaskiwane przez obserwujących je ludzi.
GWEN
O, to te targi! Jak to możliwe, że się tam nie wybierasz? Przecież uwielbiasz wynalazki i gry wideo!
PETER
Gry przestały mnie bawić, odkąd zostałem Spider-Manem. Żadna nie może się z tym równać. A te roboty, to nawet nie jest sztuczna inteligencja. Sterują nimi z głównego komputera. Nic specjalnego…

Kadr 15 - W tym samym czasie. W ciemnym pomieszczeniu widzimy siedzącą przed kilkoma monitorami (na ekranach białe kody na czarnym tle), otyłą postać. Na głowie ma czerwoną kominiarkę. Jest ubrana w szarą bluzę, spodnie dresowe, rękawice i zawiązaną pod szyją czerwoną pelerynę. Prawą ręką gmera przy klawiaturze (WD: klik klik klik), lewą celuje z pistoletu do dwóch ochroniarzy(U: niebieskie koszule, czarne spodnie), którzy siedzą pod ścianą. Obok klawiatury leży długi nóż.

Kadr 16 - Akcja przenosi się z powrotem przed budynek, w którym organizowane są targi. Zdalnie sterowane roboty przerywają występ i zaczynają napastować zgromadzonych gapiów. Jeden wręcz rzuca się na stojącego obok mężczyznę.

Kadr 17 - Widok z profilu na twarz Gwen. Zasłania ona usta i ze strachem patrzy na powstałe zamieszanie. Tłum zaczyna się rozbiegać. (WD: TUP TUP TUP) Roboty coraz agresywniej atakują ludzi.
GWEN
Boże, co tam się wyprawia, Peter! Peter..?

Kadr 18 - Widok z góry na stojącą po środku ulicy Gwen. Opiera ręce na biodrach i spogląda w górę. Wokół niej przemykają spanikowani ludzie. Petera nie ma nigdzie w pobliżu.
GWEN
Eh… Nigdy się do tego nie przyzwyczaję.

Kadr 19 - Na pierwszym planie widzimy jednego z humanoidalnych robotów, który trzyma za gardło mężczyznę. Mężczyzna to szatyn, o krótkiej, kędzierzawej czuprynie (U: czarny t-shirt z logiem „Gry-Online.pl”, szare jeansy). Okulary zsuwają mu się z nosa. Na tle nieba niewyraźna sylwetka lecącego w ich stronę Spider-Mana.

Kadr 20/21/22/23 - Te cztery kadry, płynnie się przenikają a tło jest rozmazane, by podkreślić dynamikę akcji.
20.Spider-Man kopniakiem pozbawia robota głowy. Ten, puszcza mężczyznę i leci do tyłu. (WD: smassh)
21.Wystrzelonymi z nadgarstków wiązkami sieci, powala dwóch kolejnych przeciwników. (WD: tss bump)
22.Ostatniego napastnika chwyta za stalową nogę. Robot traci równowagę.
23.Spider-Man roztrzaskuje go o chodnik, (WD: kraaatch) krzycząc przy tym triumfalnie:
SPIDER-MAN
Tak się właśnie postępuje z miernymi wynalazkami!

Kadr 24 - Uratowany przez Spider-Mana mężczyzna chwyta go za ramie. Na jego twarzy maluje się ulga.
MĘŻCZYZNA
Uff, dziękuję! Ty jesteś Batman, prawda?
SPIDER-MAN
Kto?

Kadr 25 – Widać rozbawione oblicze mężczyzny.
MĘŻCZYZNA
Hehe, żarcik taki. Jestem Hed. Przyjechałem na te targi z Polski. Wiesz co? Koledzy z redakcji posikaliby się z zazdrości, gdybym przywiózł twój autograf!
SPIDER-MAN
Nie wiem czy zauważyłeś, ale jestem nieco zajęty.

Kadr 26 - Hed unosi lewą rękę w błagalnym geście, w prawej zaś trzyma kartkę papieru. Spider-Man nie patrzy na niego. Obserwuje wejście do budynku.
HED
Oj, nie bądź taki!
MYŚLI SPIDER-MANA
Ktoś musiał przeprogramować komputer… Sprawca zapewne dalej jest w budynku.

Kadr 27 - Widok z góry. Na pierwszym planie wyskakujący w górę Spider-Man. Lewą rękę ma wyciągniętą do tyłu. Z nadgarstka wystrzeliwuje sieć na kartkę (WD: tss), którą na drugim planie trzyma Hed.
SPIDER-MAN
Proszę bardzo! Pozdrów kolegów!

Kadr 28 - Z perspektywy żabiej widzimy Spider-Mana stojącego w rozkroku wewnątrz dużego pomieszczenia. Pięści ma oparte na biodrach, a głowę zadartą do góry. W tle widać stoiska z komputerami i kolorowe plakaty.
SPIDER-MAN
No, pokaż się żartownisiu! Przez ciebie zostawiłem dziewczynę samą na randce. Obyś okazał się ciekawym wyzwaniem, bo potem ona zgotuje mi piekło!

Kadr 29 - Spider-Man odwraca głowę usłyszawszy czyjś głos:
GŁOS
Roznoszenie gazet, wyprowadzanie psów, mycie samochodów…

Kadr 30 – Widać uchylające się drzwi, z napisem „Zaplecze”. (WD: Trrww)
GŁOS
Pakowanie zakupów, koszenie trawników, grabienie liści…

Kadr 31 – Widok znad ramienia Spider-Mana. Z zaplecza wychodzi otyły chłopak w szarym dresie, rękawicach oraz czerwonej kominiarce i pelerynie w tym samym kolorze. Na bluzie ma wyszyte różnokolorowe znaki – krzyżyk, kółko, kwadrat oraz trójkąt. W prawej dłoni trzyma pistolet.

Kadr 32 – Spider-Man wykonuje palcami wskazującym i środkowym obu dłoń gest „cudzysłowia”
SPIDER-MAN
Ummm, fajny „kostium”… Na głowie masz skarpetę? Wiesz, kiedy jedna z pary się zgubi, drugiej nie zakłada się na głowę. Powinni pisać to na opakowaniu…

Kadr 33 – Zbliżenie zamaskowanej twarzy Michaela.
MICHAEL
„Nie maż się. Ciesz się, że żyjesz.” To mi powiedziałeś, gdy roztrzaskiwałeś efekt ośmiu miesięcy, trzech tygodni i czterech dni mojej pracy - świeżo kupione Playstation 4.

Kadr 34 – Spider-Man wskazujący prawą ręką przed siebie (na Michaela)
SPIDER-MAN
To byłeś ty! Przecież cię uratowałem! Musiałem jakoś wytrącić rabusiowi broń. Zastrzeliłby ciebie lub mnie, gdybym nie rzucił tą konsolą! Była dla ciebie warta więcej od życia?

Kadr 35 – Michael unosi zaciśniętą pięść.
MICHAEL
TAK! Ale co ty możesz wiedzieć. Wielki Spider-Man, którego wszyscy kochają. Nie mam przyjaciół. Co najwyżej jednego kolegę. Ale on mnie nie rozumie. Gry były dla mnie ucieczką od szarej rzeczywistości. Były od niej lepsze. Były dla mnie wszystkim. A ty…

Kadr 36 – Szeroki kadr, ukazujący wyłaniające się zza stanowisk z komputerami kilkanaście robotów.
MICHAEL
TY MI TO ODEBRAŁEŚ! Dlatego teraz zagramy… Tak, tak! To są moi waleczni komandosi. Masz pięć minut, na pokonanie ich wszystkich, krwawy pająku! W przeciwnym razie…

Kadr 36 – Otwarte drzwi zaplecza, z których wyłania się robot ciągnący za kołnierze dwóch związanych ochroniarzy.
MICHAEL
Oni zginą… Zastrzelę ich, twoich plugawych towarzyszy, krwawy pająku!

Kadr 37 – Spider-Man, widziany od tyłu, stoi z ugiętymi kolanami i rozłożonymi rękoma, gotów do walki. Ze wszystkich stron zbliżają się do niego roboty powtarzające mechanicznym głosem jedno zdanie.
ROBOTY
ZABIĆ KRWAWEGO PAJĄKA! ZABIĆ KRWAWEGO PAJĄKA…
MYŚLI SPIDER-MANA
Krwawego pająka? Plugawych towarzyszy? O co mu chodzi!?

Kadr 38 – Widok znad ramienia Spider-Mana. Spogląda on w górę, gdzie widać trzy roboty skaczące z wyciągniętymi do przody stalowymi rękoma.
MYŚLI SPIDER-MANA
O rety…
Kadr 39 – Zbliżenie głowy jednego z robotów. Jedno z jego oczu nie świeci. (WD: Bzzzz)

Kadr 40 – Roboty upadają na posadzkę. Ich oczy już nie świecą. W tle widać sylwetkę Spider-Mana.
MYŚLI SPIDER-MANA
Co..? Ktoś musiał je dezaktywować.

Kadr 41 – Zbliżenie na zamaskowaną twarz Spider-Mana.
SPIDER-MAN
Posłuchaj mnie teraz, mamy mało czasu! Roboty wyłączono, więc policja jest już w budynku. Przepraszam, że zniszczyłem twoją konsolę! Nie wiedziałem, jak ważna dla ciebie była. Nie uważam się za lepszego od innych. Nie jestem też żadnym „krwawym pająkiem”. Jestem zwykłym chłopakiem, jak ty. Spójrz...

Kadr 42 – Spider-Man ściągą z twarzy maskę.

Kadr 43 – Widok zza pleców Spider-Mana. Widać jego potarganą czuprynę oraz maskę w prawej dłoni. Naprzeciwko stoi Michael. Z opuszczonymi rękoma obserwuje poczynania Spider-Mana. Związani ochroniarze leżą obok jego nóg.
PETER
Widzisz? Jestem normalnym facetem! Tak jak ty! To nie jest żadna gra, to jest życie. Ściągnij tą maskę. Nie jesteś złoczyńcą ani mordercą… Proszę, zdejmij ją.

Kadr 44 - Widok z profilu na spuszczoną głowę Michaela.

Kadr 45 – Michael sięgający dłonią do twarzy. W tle zachęcający okrzyk Petera:
PETER
Tak! Bardzo dobrze, dasz radę...

Kadr 46 – Widok znad ramienia Petera spoglądającego w górę. Patrzy na znajdujący się pięć metrów pod sufitem pomieszczenia balkon. Na nim widać niewyraźną sylwetkę antyterrorysty opierającego karabin o balustradę.
MYŚLI PETERA
O nie...

Kadr 47 – Zbliżenie na głowę Petera, szybko zakładającego maskę Spider-Mana.
PETER
Nie, nie, nie!

Kadr 48 – Widok z perspektywy balkonu. Na pierwszym planie antyterrorysta ubrany na czarno (U: kamizelka kuloodporna, kask, gogle itd.). Celuje w stronę znajdującego się na drugim planie Michaela. Po drugiej stronie pomieszczenia widać machającego rękoma Spider-Mana.
SPIDER-MAN
NIEE, STÓJ!

Kadr 49 – Zbliżenie na naciśnięty przez antyterrorystę spust. W tle odgłos strzału. (WD: PAFFFF)

Kadr 50 - Na pierwszym planie upadający na ziemię Michael. Na drugim planie biegnący ku niemu Spider-Man. W tle widać wpadających do pomieszczenia antyterrorystów. (WD: łup łup łup)

Kadr 51 – Spider-Man trzyma w ramionach postrzelonego Michaela. Wokół nich stoją antyterroryści z opuszczonymi karabinami.
SPIDER-MAN
To tylko dziecko! Zabiorę go do szpitala! Wytrzymaj chłopie, będzie dobrze. Będzie dobrze…

Kadr 52 – Kilka dni później. Słoneczny park. Alejką przechadzają się Peter i Gwen. (U: obaj tak samo, jak na początku) Oboje trzymają w dłoniach hot-dogi. W tle śpiewa ptak (WD: ćwir ćwir ćwir)
GWEN
To miłe, że pozwoliłeś sprzedawcy zachować resztę.
PETER
Przygoda z Michaelem czegoś mnie nauczyła… Wielu z nas nie dostrzega, że coś, co nam wydaje się nic nie warte, dla innych może być bezcenne…
GWEN
Co się stało z tym chłopcem?

Kadr 53 – Zbliżenie na zamyśloną twarz Petera.
PETER
Wydobrzeje… Niestety wyląduje w zakładzie poprawczym, gdzie zajmą się nim psychiatrzy. Przed dotarciem na targi zastrzelił ojca z broni, którą mu ukradł… Podobno w obronie własnej. Jego tata od wielu lat maltretował zarówno Michaela, jak i jego matkę. Mam nadzieję, że chłopak ułoży sobie życie. Nie zasłużył na taki los…

Kadr 54 - Trzy miesiące później. Pochmurny dzień. Zakład Poprawczy. Widać duży szary budynek z wieloma rzędami małych okienek, otoczony wysokim murem.

Kadr 55 – Mały pokoik. Ściany mają pozdzieraną, brudną tapetę. Na pryczy siedzi skulony Michael (U:biała koszulka, białe spodnie), a w otwartych drzwiach stoi mężczyzna w garniturze – właściciel ośrodka, Pan Kellers.
PAN KELLERS
Masz gościa, Mike.

Kadr 56 – Widok z perspektywy drzwi. Widać ciemną sylwetkę mężczyzny w czarnym prochowcu i kapeluszu tego samego koloru. Michael patrzy na niego niepewnie.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Witaj, Michael. Wiele o tobie słyszałem.
MICHAEL
Kim pan jest?
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
To nie jest teraz ważne. Twój wyczyn zrobił na mnie wrażenie. Mało kto ma odwagę postawić się Spider-Manowi. Naprawdę zrobiłeś to z powodu zniszczonej konsoli?

Kadr 57 – Zbliżenie na przygnębioną twarz Michaela.
MICHAEL
Trochę tak… Zawsze chciałem być bohaterem. Kimś wyjątkowym. W grach miałem taką możliwość.

Kadr 58 – Mężczyzna siada obok chłopca. Wciąż nie widać jego twarzy.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Wciąż możesz się stać kimś wyjątkowym. Mogę cię stąd zabrać. Człowiek, który mnie przysyła, prowadzi akademię dla takich jak ty, Michaelu Bingham*. Spider-Man to nie jedyny zuchwalec, który ma się za lepszego od innych. Do walki z takimi właśnie ludźmi przygotuje cię nasze szkolenie. Po nim, mogę ci obiecać, dostaniesz to, czego pragniesz. Zemstę.

Kadr 59 – Kieszeń płaszcza mężczyzny. Wyciąga z niej kartkę papieru. Nie widać, co na niej jest.

Kadr 60 – Michael widziany z perspektywy siedzącego obok mężczyzny.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Dostałem to od twoich lekarzy. To twój rysunek? Chcesz tak wyglądać? Mieć taki kostium?
MICHAEL
Tak…
Kadr 61 – Zbliżenie na twarz mężczyzny. W cieniu, który ją skrywa widać tylko oczy, spoglądające w dół (na trzymaną kartkę).
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Spider-Man nieświadomie wyrządził ci przysługę. Wyrwał cię ze świata gier. Świata, w którym utknąłeś. Ale to jest już koniec, Michael. Czas na prawdziwe życie. Na coś więcej niż gra. Mamy wobec ciebie plany. Wielkie plany. Staniesz się…
MICHAEL
Krwawym Pająkiem… Chcę się nazywać Krwawy Pająk…

Kadr 62 – Pokazany rysunek Michaela. Umięśniona postać w czarnym kostiumie. Na piersi ma białego pająka. Oczy, duże i białe z żółtymi obwódkami. Górna połowa maski jest czerwona, ozdobiona czarną siecią.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Blood Spider… Tak, to dobra nazwa.

KONIEC
*Michael Bingham (Blood Spider) pojawił się na łamach komiksu „The Amazing Spider-Man” nr. 367. Został wykreowany i wyszkolony w akademii Tyrana (Taskmaster) na podobieństwo Spider-Mana, by pewnego dnia na niego zapolować i ostatecznie pokonać. Zielony Goblin, Electro, Dr. Octopus… Tych antagonistów znają wszyscy. Ja postanowiłem przedstawić moją wersję genezy mniej znanego bohatera komiksów Marvela. Każdy ma swój początek, nie tylko ci znani.

SCENARIUSZ KOMIKSU NA KONKURS DLA GRY-ONLINE.PL

OBSADA:
-Peter,Spiderman
-Maria
-Mark
-Oliver
-Demon
-Lekarze
-Straż Pożarna
-Policja
-Znajomi

[Pierwsza scena]Dom Petera Parkera 6 październik 2013 Niedziela Godzina:02.00
Peter podczas swojego snu jest w swoim własnym umyśle,wszystko wokół jest czarne ponure i mroczne
-Co się dzieje co ja tu robię-Mówi Peter
-Spidermanie znajdujesz się we własnym umyśle,jestem tutaj ci powiedzieć że tak za niedługo będzie wyglądał świat,czyli
właściwie nic niego nie zostanie-Zaśmiał się złowrogo tajemniczy głos
-Nic nie rozumiem,kim ty jesteś,o czym ty mówisz?
Po tych słowach tajemniczy głos zniknął a Peter obudził się cały przerażony i kompletnie niewiedzący co się teraz
dokładnie stało.

[Druga scena]Szkoła do której uczęszcza Peter 7 październik 2013 Poniedziałek Godzina:07.50
Po ostatniej nocy Peter bardzo niemrawo przychodzi do szkoły cały zaspany i wyglądający jakby całą noc grał przy kompie.
-Stary co ci jest wyglądasz jak mutant,pieczony pączek z dziurką zrobiony z ciasta francuskiego.-Powiedział jego przyjaciel
Mark
Mark był średnio wysoki,miał czarne buty,jeansy,białą koszulkę i skórzaną kamizelkę.Był człowiekiem o czarnej karnacji i miał
krótkie czarne włosy.
-A nieważne zwyczajnie zasnąć nie mogłem.-Peter chcąc ukryć to co się działo nie mówi prawdy.
-Jasne pewnie z tą blondyneczką z naszej klasy coś tam kręciłeś w domu haha.
Peter nie chciał dłużej rozmawiać z Markiem na korytarzu,mimo tego że Maria naprawdę mu się podobała.
-Dobra stary idę na zajęcia trzymaj się-Powiedział Peter i udał się na zajęcia.

[Trzecia scena]Koniec zajęć szkolnych 7 październik 2013 Poniedziałek Godzina:15.00
Peter nie miał sił żeby siedzieć na zajęciach i cały czas spał,dostał trzy jedynki,i jedyne co chce teraz zrobić to pójść do domu
i odpocząć.Po wyjściu ze szkoły Petera jednak zatrzymuje Maria blond włosa dziewczyna która mu się całkiem podoba.
-Hej Peter.-Podeszła i przywitała się.
-Yyy.cze..hej..no..witaj-Peter całkowicie zdziwiony tym że zagadała do niego Maria,sam nie wie co ma powiedzieć.
-Słuchaj mógłbyś mi pomóc z matematyką,ponieważ słyszałam że jesteś niezły,a ja potrzebuję korepetycji.
-No okej,to kiedy chcesz przyjść?
-Jutro o 17,pasuje ci?
-Tak pasuje....ała moja głowa
-Co się dzieje-spytała lekko zaniepokojona Maria
-Nic lekko głowa mnie rozbolała,przyjdź jutro o 17.
Peter udał się do domu.

[Czwarta scena] Dom Petera 8 październik Wtorek Godzina : 17.00
Peter już czekając na przyjście Marii postanawia spojrzeć za okno i zobaczyć czy przypadkiem Maria już do niego nie idzie.Peter
zauważa że Marię szarpią w ciemnej alejce.
Maria!!-Krzyczy Peter,ale wie że nie może się zdradzić i ubiera strój Spider-mana.
Spiderman wyskakuje z okna i po dachach biegnie w stronę Marii.W momencie gdy napastnik wyciąga nóż,Spiderman zeskakuje z budynku
na napastnika z nożem i ogłusza go.W tym samym momencie napastnik który trzyma Marię puszcza ją i postanawia uciekać Spiderman nie daje za wygraną i niczym Usain Bolt dogania bandytę łapie go w sieć, i tak samo jak Muhammad Ali ubija napastnika.
Spiderman podchodzi do Marii.
-Nic ci nie jest?-pyta się Spiderman
-Nie jest ok,kim jesteś?-pyta roztrzęsiona i przerażona Maria
-Nieważne wróc do domu i......
-AAAAAAAA!!!!!!!!!- Spidermana zaczęła boleć głowa słyszał głosy,i złowrogie śmiechy,takie same jak w ostatnią niedziele.
-Muszę iść!!- Spiderman wskoczył na dach i zaczął biec przed siebie.

[Piąta scena]Centrum Miasta 8 październik Wtorek Godzina:23.00
Po kilkuminutowym biegu Peter postanowił się zatrzymać i pomyśleć na spokojnie o tym co się wydarzyło w niedziele,i kilka minut
temu.W tym samym momencie rozpętała się ogromna ulewa,z mocną burzą,i silnym wiatrem.Oparł się na dachu o mur i zaczął wszystko przemyśleć.Deszcz uderzający o jego strój stawał się coraz mocniejszy,i jedynie co przyszło Peterowi do głowy to to że powinien poszukać pomocnika,ktoś kto go zrozumie i mu pomoże,bo zdał sobie sprawę z tego że sam nie da rady.

[Szósta scena] Budka telefoniczna 10 październik Czwartek Godzina :12.00
Po dwóch dniach odpoczynku i odespania nieprzespanych nocy Peter zadzwonił do swojego znajomego z dawnych lat który zajmuje
się teraz badaniem nadludzkich rzeczy,Peter wiedział że Olivera właśnie z tego powodu że bada takie rzeczy na pewno go zrozumie i
może będzie umiał pomóc.
-Halo,Oliver?-zapytał się Peter
-Tak,kto mówi?-zastanawiał się Oliver
-To ja Peter z liceum pamiętasz?
-Ahaaa pamiętam,siema Pit co tam u ciebie?
-Słuchaj mam taki jeden problem,ale to nie jest rozmowa na telefon musiałbym z tobą porozmawiać,kiedy masz czas i gdzie moglibyśmy
się spotkać?
-Mam swoje własne laboratorium ogólnie możesz nawet dzisiaj wpaść-Zaproponował Oliver
-Okej,podaj mi tylko adres.-Poprosił Peter,wziął kartkę i zaczął zapisywać
-Wall Street 23/7
-Okej dzięki zaraz tam będę-Podziękował Peter i poszedł do Laboratorium Olivera

[Siódma scena] Laboratorium Olivera 10 październik Czwartek Godzina:12.10
Peter po dziesięciu minutach znalazł się już w Laboratorium Olivera,zadzwonił i wszedł.Wszystkie ściany,podłoga i sufit było w
kolorze białym,setki półek a na nich fiolki z jakimiś dziwnymi substancjami.
-Siema Pit,witaj w mojej krainie-Oliver powitał,Petera i powitał go w jego krainie.....tak koleś miał trochę nie tak z głową.
Olivier od zawsze był lekkim świrem doktorskim.W 1 klasie liceum podpalił zapalniczkę sądząc wtedy że będzie to ognio-zapalniczka,
coś jak miecz ognisty.....Teraz Oliver może wydoroślał chociaż po stroju nie było tego miał długie czarne włosy okulary jak jakiś
robot,biały fartuszek,rękawice i buty jakby po alpach się wspinał.
-Yyyy,no cześć Oliver-Peter lekko zdziwiony wyglądem Olivera podał mu rękę i przywitał się.
-Z czym do mnie przychodzisz w takim razie?
-Słuchaj najpierw muszę ci coś powiedzieć,ale obiecaj że nikomu nie powiesz
-No jasne
-Jestem Spidermanem-Wyznał Peter
Na tą wiadomość Oliverowi opadła szczęka i już nie potrzebował okularów,teraz już oczy same miał jak robot.
-Łoo rany stary nie wierzę,ty jesteś tym co skacze po dachach robi ciu ciu ciu w sieć daje i cały NY się go boi-Zapytał z zachwytem
Oliver
-Taa..tylko nikomu nie mów.
-Okej,ale czad mam przyjaciela Spidermana juhuuuuuuuuu-Oliver jak się można było spodziewać dostał ataku jakiegoś zachwytu.
-Dobra ale słuchaj mam taki,problem w ostatnią niedzielę,obudziłem się we własnym umyśle nic nie było widać wszędzie było czarno
i mówił do mnie tajemniczy głos że tak będzie wyglądał świat czyli nic z niego nie zostanie,dostałem strasznego bólu głowy i
to samo miałem w poniedziałek po zajęciach i we wtorek o co tutaj chodzi?-Opowiedział Peter wszystko Oliverowi i czekał na
odpowiedź
-Słuchaj Peter,wierzę ci i ten ktoś kto mówił do ciebie to jest demon który jest tutaj w prawdziwym świecie a zniszczyć świat chce
za pomocą kuli która musi się znajdować gdzieś tutaj w NY.-Odpowiedział Oliver
-CO!!?? Skąd ty to wszystko wiesz?-Bardzo zaciekawiło Petera to skąd Oliver to wszystko wie
-Bo to jest to nad czym pracuje tyle lat,zacząłem robić te badania od momentu kiedy zobaczyłem wielki cień i czarne skrzydła
3 lata temu w alejce obok naszej dawnej szkoły.Nikomu o tym nie mówiłem,chciałem sam dojść do tego wszystkiego i doszedłem
ale nikt by mi nie uwierzył gdybym powiedział o tym co odkryłem a ja nie potrafię rozwiązać takiego problemu,jednak ty jesteś
Spidermanem i po tym co cię spotkało jesteś jako jedyny mnie zrozumieć.
-Rozumiem cię stary dzięki,ale powiedz mi jak mam to coś powstrzymać?-pytał z zaciekawieniem Peter
-Weź ten nadajnik,i w momencie kiedy będzie pikał jak szalony to znaczy że znalazłeś kulę i demona,aha i Peter, demon jest w
stanie ubierać ludzki wygląd uważaj na to.Powodzenia
-Dzięki,przyda się-po długiej rozmowie Peter pożegnał się z Oliverem i poszedł zacząć się przygotowywać.

[Ósma scena] Okolice NY 15 październik Wtorek Godzina:22.00
Po pięciu dniach przygotowywania i zarazem odpoczynku,Peter był gotowy stawić czoła swojemu przeciwnikowi i zatrzymać kulę
która ma zniszczyć świat.Ubrał strój,wziął nadajnik i poszedł szukać demona i kuli.Spiderman spowitym już w ciemności Nowym
Jorku krążył 2 godziny wiele,przedostawał się z jednego dachu na drugiego za pomocą pajęczyny lub dalekich skoków,nadajnik wiele
razy pikał dosyć szybko ale jeszcze ani razu nie zapaliła się czerwona lampka która wskazywałaby na to że Spiderman jest już w
odpowiednim miejscu,jednak na jednym z dachów w końcu zapaliła się czerwona lampka i Spiderman zobaczył że jest nad opuszczonym
magazynem.
-Wreszcie,mam cię!-Powiedział uszczęśliwiony Peter jeszcze na dachu,lecz po chwili wszedł do magazynu przez okno.
Wszędzie było ciemno i pusto lecz z dołu dobiegały dziwne dźwięki.Spiderman zszedł na sam dołu i dostrzegł wielką kulę która
kręciła się dookoła z niesamowitą prędkością,i była zamknięta przez tytanowe kraty.Obok kuli stał w powietrzu demon wokół niego
latały dziwne czarne płomienie,on sam był cały spowity w mroku twarzy praktycznie nie miał,czarne skrzydła ogromne nogi i ręce
to wszystko powodowało że demon był bardzo straszny

[Dziewiąta scena] Opuszczony Magazyn 15 październik Środa Godzina:01.00
Spiderman podchodzi do demona
-Czekałem na ciebie pajączku,wiedziałem że prędzej czy później mnie odnajdziesz-powiedział demon głosem podobnym i mrocznym jak
duch
-I się nie pomyliłeś,ale tutaj się również kończy twoja podróż
-Naprawdę? mogłem cię załatwić już tyle razy,w twoim umyśle,w twojej szkole,i wtedy kiedy mnie uratowałeś przed wizją...
-Jakie uratowanie i jaka wizja!!!-Krzyknął Spiderman w stronę demona.
Demon odwrócił się do Spidermana stanął na ziemi i zamienił się w Marię dziewczynę która podobała się Peterowi.
-Co..................-Spiderman zamilknął nie spodziewał się w ogóle tego że dziewczyna która mu się podoba jest tylko wizją,a jej
prawdziwym wygląd to czarny demon
-Hahaha naprawdę jesteś taki tępy,jedyne czego się bałem to było to że może się domyślisz że Maria to tylko wizja,ale na szczęście
w tym małym pajączku nie ma żadnego mózgu-Szyderczo zaśmiał się Demon
-Załatwię cię!!-Zdenerwowany Peter rzucił się w stronę stronę Demona

[Dziesiąta scena] Opuszczony Magazyn 15 październik Środa Godzina:01.30
Spiderman już w pełnej złości podbiegł w stronę Demona i zaczął go atakować,niestety wszystkie nawet najzwinniejsze ruchy
Spidermana nie wystarczały.Demon każdy cios był w stanie uniknąć a każda pajęczyna która była rzucona w stronę Demona spalała
się momentalnie.W końcu Demon zaatakował Spidermana i po jednym ciosie Peter został rzucony boleśnie o ścianę,potem nastąpiły
jeszcze kolejne podobne ataki ze strony Demona.Spiderman już leżał na ziemi i zwijał się z bólu,wiedział natomiast że musi coś
wykombinować,bo w otwartej walce nie ma z Demon najmniejszych szans.
-Kula,rozwalę cię o kule-powiedział pod nosem Spiderman
Wstał i stanął tyłem do krat gdzie w środku była kula która miała zaraz odpalić wszystkie mechanizmy i spowodować wybuch i
zniszczenie świata.
-Teraz z tobą skończę raz na zawsze mały pajączku-demonicznym głosem powiedział demon i poleciał w stronę Spidermana
Kiedy dzieliło ich dosłownie pół metra Spiderman odskoczył w prawą stronę a demon z ogromną siłą rozwalił nawet tytanową kratę i
wleciał w kulę.
NIEEEEEEEE!!!!!!!!!!!-Był to ostatni krzyk demona.
Po tym jak demon wleciał w kulę ona od razu wybuchła,nie był to wybuch na skalę zniszczenia świata ponieważ nie zdążyła ona
uruchomić wszystkich mechanizmów żeby mieć moc na miarę zniszczenia świata.Wybuch jednak bez tego był duży,cały magazyn wyleciał
w powietrze,a kolejne 3 ulice również stanęły w płomieniach.

[Jedenasta scena] Obrzeża Nowego Jorku 15 październik Środa Godzina:2.30
Na miejsce gdzie wszystko płoneło szybko przyjechały karetki,straż pożarna, i policja.W telewizji,i w radiu mówili tylko o
wielkim tajemniczym wybuchu na obrzeżach Nowego Jorku.Nikt nie mógł przejść przez płomienie pożar był tak mocny i tak rozprzestrzeniony że nie można było pomóc rannym.Poza płomieniami dalej nic nie było widać,jednak po chwili z płomieni wybiegł Spiderman
a za nim 10 cywilów.Pomoc od razu ruszyła do nich żeby dostarczyć im tlenu,i żeby zobaczyć czy nic im nie jest.Peter Parker
niestety był w najgorszym stanie jedyne co z jego stroju zostało to kawałki ubrań na ciele,cały był poparzony a jego stan był
krytyczny.
-SZYBKO DO KARETKI GO,I DO SZPITALA!!-Głośno powiedział jeden z lekarzy.
Peter został położony na nosze,wsadzony do karetki,która od razu odjechała do najbliższego szpitala

[Dwunasta scena] Szpital 29 Październik Wtorek Godzina:12.00
14 dni tyle czasu trzeba było czekać aż Peter po operacji która trwała 20 godzin,obudzi się.W końcu 29 października o godzine
dwunastej Peter został obudzony ze śpiączki farmakologicznej.Kiedy otworzył oczy zobaczył że koło jego łóżka są:Mark,Oliver,lekarze
którzy się nim opiekowali cały czas,znajomi ze studiów jak i dawni znajomi z liceum.
-Aaa....Co ja tu robię?-Zapytał wszystkich
-Panie Parker miał pan naprawdę wielkię szczęście że Pan to przeżył,widać jest Pan zbudowany z najtrwadszego materiału-zaśmiał się
doktor.
-Jaki jest dzień ile byłem nieprzytomny ci się ogólnie stało?-Nadal zadawał pytania Peter
-Stary,ja ci wszystko powiem-Powiedział Mark
-Byłeś nieprzytomny kilkanaście dni,pożar na obrzeżach miasta został ugaszony ale trwało to ponad 4 godziny,wszyscy ludzie którzy
mieszkali w tamtych okolicach na szczęście przeżyli jedni z mniejszymi ranami,inni z większymi.Natomiast ty miałeś największe
obrażenia,demona jak i kuli już nie ma wszyscy wierzą tobie i Oliverowi ponieważ znaleziono substancje,jakąś czarną maź
pochodzącą od demona,i znaleziono również szczątki kuli.
-Uhh..Całe szczęście że ten koszmar się już skończył-Peter odetchnął z ulgą i spojrzał na kalendarz.
-CO!!?? To jest już 29 październik
-No tak-odpowiedzieli mu wszyscy
Peter wstał szybko odłączył od siebie różne przyrządy do monitorowania pracy jego ciała,ubrał buty,spodnie,i kurtkę.
-Co ty robisz!!-spytali wszyscy
-Jak to co!? dzisiaj premiera PlayStation 4 mam pre-order od roku
-Narka!! I dzięki za pomoc czas się walnąć z padem na kanapę i pograć kilkadziesiąt godzin,jeszcze raz dzięki za pomoc,trzymajcie
się.-Po tych słowach Peter pobiegł do najbliższego sklepu,kupił konsolę i nikt już go na mieście nie widział.

KONIEC____________________________________________________________________________________

P.S Mam nadzieję że wam się podobało kilka dni pracowania nad tym się opłaciło,zobaczymy co z tego wyjdzie. :)

SCENARIUSZ KOMIKSU NA KONKURS NIESAMOWITY SPIDER MAN. 1 KADR: Pewnego deszczowego dnia Peter przeczytał w lokalnej gazecie o brutalnym rozboju w okolicach mostu brooklyńskiego. 2 KADR: Peter po przybyciu na miejsce zastaje nie pokojącą cisze, mówiąc do siebie: Gdzie podziała się reszta ludzi. 3 KADR: Rozglądając sie wokół zauważa konającą z bólu osobe krzyczącą resztkami sił: POMOCY!! Peter nie przejmując sie krzykiem pobiegł ku śladom stóp widocznych na ziemi w ciemną pełną grozy boczną uliczke, 4 KADR: Peter-a przykuwa uwage dziwna postać ubrana w czarną skórzaną kurtkę kierująca się ku przodowi w sposób nie możliwy do opisania, kiedy peter podbiega do podejrzanej postaci zostaje ogłuszony wieloma ciosami tak mocnymi, że nawet jego nad naturalna moc nie jest wstanie sobie poradzić z tym bólem. Postać w czarnej skórze z szyderczym uśmiechem powoli, dokładnie związuje bezwładne ciało. 5 KADR: Peter zostaje obudzony pluskiem zimnej wody, podnosząc głowe do góry jego oczom ukazuje się postać która jeszcze przed chwilą prosiła go o pomoc. Nazywał sie Billy miał 5 lat: powiedział z żalem człowiek, Kto?: zapytał peter po czym poczuł zimny dotyk bladej Jenny, barmanki z baru "Wild Bobby", Jenny powiedziała: Nasz wybawiciel, ale coś poszło nie tak i zamienił sie w straszliwego potwora. 6 KADR: Dlaczego ja??,czemu mnie porwaliście-zapytał Peter. Jenny rozwiązała petera opuściła głowe w dół i powiedziała: krocz ścieżkami zła a poznasz prawde. 7 KADR: Peter rozmyslająć nad słowami Jenny przypadkowo usłyszał rozmowe dwóch przechodniów którzy rozmawiali o niebezpiecznym potworze który siał postrach wszystkich mieszkanców miasta.Przypomniał sobie o 5 letnim Billy-m po czym udał sie ku swojemu domowi. 8 KADR: W domu na Petera czeka miła niespodzianka Billy który postanowił zakończyć losy spidermana. Wycieńczony peter nie ma szans na wygraną walke z Billy-m Pora zakończyć twój żywot superbohaterze -powiedział billy po czym silnym ruchem uderzył petera w korpus. 9 KADR: Peter nie dając za wygraną krzyknął: nie jesteś godzien nosić mienia władcy świata. Chwytając za stojący obok hak peter potyka sie o stolik i upada na kanape na której leżał magiczny pierścień billyego który ten dostał od Jenny, był jedyna skuteczna bronią przeciwko billyemu 10 KADR: Billy z lekkim niepokojem stanął w miejscu mówiąc: Tylko ja jestem wstanie okiełznac moc tego pierścienia po czym rzucił sie na petera,zaś ten sprytnym ruchem zrobił unik i niewiedząc jak rzucił na billyego trzy zakapturzone postacie które były duchami. Peter z dumą przyglądał sie patrząc jak duchy zabierają billyego w daleką otchłań zła i okrucieństwa

Komiks dla Gry-OnLine.pl
Autor: Jakub Kamola (konto GOL - Alex360)
Tytuł: Amazing Spider-Man Samozwaniec

Scenariusz zawiera dołączone strony ze szkicami autora. Autor nie umie rysować. Nie są to szkice „reprezentatywne”, pełnią jedynie rolę poglądową, pokazują przede wszystkim układ kadrów na stronach. Czasem autor przyznaje, gdzie szkic jest bez sensu. Scenariusz pisany z założeniem, że oceniający widzi zarówno tekst jak i szkice. Szkice były zbyt dużym plikiem by zamieścić je w komentarzu, więc znajdują się jako jedna grafika pod linkiem. Scenariusz jest podzielony na strony, wedle identycznego podziału szkiców. Numery oznaczają kadry na stronie.

Szkice:
http://i.imgur.com/nKCSkX9.jpg

Strona 1

1. Dłoń Spider-Mana wystrzeliwująca sieć.
Podpis: Dryń! Dryń! Cześć, tu Peter Parker. Nie mogę teraz odebrać, zostaw wiadomość.
2. Dłoń łapie pajęczynę…
Podpis: Beep! Peter? To ja, Ciocia May…
Pięć ujęć lotu Spider-Mana 3-6 w ramkach. 7 to duże ujęcie na wieżowiec wokół którego przemieszcza się Spider-Man. W 7 zawarte są 3-6. Sugerować się szkicem.
3. Podpis: Nie pamiętam już kiedy ostatnio dzwoniłeś…
4. Podpis: To pewnie stres związany z nową pracą.
5. Podpis: Ale jednak liczę, że się odezwiesz, jak tylko znajdziesz chwilę.
6. Podpis: W niedzielę będzie u mnie Anna Watson. Może przyprowadzi siostrzenicę.
7. Myśli Spiker-Mana: Nie wiem, czy Peter Parker zasłużył na tę kobietę.
8. Spiker-Man leci siłą rozpędu nad ulicami. Ujęcie zza pleców, z wysoka. W tle widać budynki Nowego Jorku.
Myśli Spider-Mana: Ale Spider-Man z pewnością nie jest jej wart.

Strona 2

1. Większe ujęcie na fast-fooda. Podjazd dla zamawiających z pojazdów. Nie widać kto zamawia. Przez okienko widać obsługującą kobietę ze słuchawką w uchu.
Głos kobiety z głośnika: Dzień dobry, czy mogę przyjąć zamówienie?
2. Zbliżenie na ucho ze słuchawką kobiety obsługującej. Mniejszy kard 2 w większym 1 ma podtrzymać dialog przez głośnik.
Głos ze słuchawki: Cześć. Cheeseburger i frytki.
Dymek z zamówieniem wychodzi na większy kadr.
3. Widok z zewnętrz, prosto na okienko. Kobieta ze słuchawką wychyla się z papierową torbą i wygląda za zamawiającym. Patrzy w prawo. Banknot leży pad nią, na parapecie. Kadr pokazuje trochę więcej ściany z lewej.
Kobieta: Halo?
4. Identyczne ujęcie co w punkcie 3. Kobieta patrzy w dół na banknot, z lewej strony (poprzednio było zostawione miejsce) zwisa głowa Spider-Mana i jego ręka sięgająca po torbę.
Spider-Man: Wielkie dzięki, reszty nie trzeba.
Kobieta: Hę!?
5. Szersze ujęcie na Spider-Mana w trakcie skoku po energicznym podciągnięciu się w górę. Ściska papierową torbę.
Spider-Man: Przyjacielski pajęczak z sąsiedztwa nic dziś nie znalazł w swojej sieci.

Strona 3

1. Duże ujęcie na strony rozłożonej gazety. Artykuły: „Volture nie żyje?”, „Doktor Octavius znów na wolności!” i na całą stronę „Ceremonia wręczenia kluczy do miasta Johnowi Jamesonowi”. Widać palce Spider-Mana ściskające gazetę.
2. Spider-Man „w kuckach” na ścianie obok gargulca czyta gazetę. Na ścianie między gargulcem, a herosem jest przyczepiona pajęczyną papierowa torba z fast-fooda.
Spider-Man: Wczoraj już mi się zdawało, że spadłem na drugą stronę tylko na chwilę.
3. Ujęcie z boku z przyczepioną torbą na pierwszym planie. Spider-Man ma do niej wsadzoną rękę, by wyjąć jedzenie. Gazetę trzyma drugą ręką. Widać kawałek łba gargulca.
Duży dymek Spider-Mana: Ale nawet Jamesom nie wciśnie mnie na front, gdy jego syn ma dostać takie wyróżnienie.
Mały dymek Spider-Mana: (Do gargulca) Dziś też nic nie zjesz stary?
(Mały dymek odnosi się do tego samego kadru, ale ma sugerować, że Spider-Man po pierwszej wypowiedzi przypomniał sobie o „kompanie”)
4. Ujęcie na Spider-Mana z gazetą od góry. Pół kadru zasłania ciemny kształt przypominający Volture’a (sugerować się szkicem).
Spider-Man: O ile znam Octaviusa, nie będzie się wychylał,, aż szum nie ucichnie. Bardziej martwię się Volturem. Straciłem już wiarę, że ta stara ptaszyna może wyzionąć ducha.

Strona 4

1. Bliskie ujęcie na maskę Spider-Mana z boku. Odzywa się Pajęczy Zmysł™.
Spider-Man: Oj…
2. Ujęcie lekko od góry, prosto na maskę Spider-Mana, który patrzy prosto w kadr.
Spider-Man: Mój zmysł!
3. Ujęcie od tyłu Spider-Mana, który patrzy w górę na spokojne niebo. Widzimy tył jego głowy.
(Kadr bez dymków. Ma to podkreślić konsternację Spider-Mana.)
4. Mniejszy kadr w większym 5. Spider-Man odrzuca zgniecioną papierową torbę, drugą ręką wystrzeliwuje sieć.
Spider-Man: Dziwne.
5. Wspomniany wyżej większy kadr. W lewym górnym rogu ma małą ramkę 4, w prawym dolnym będzie podobny o numerze 6. Widok z góry, zza pleców Spider-Mana. Widać krawędź dachu. Spider-Man już jest w trakcie skoku. Na dachu widać cień przypominający Volture’a z poprzedniej strony. Perspektywa łotra atakującego z zaskoczenia.
Spider-Man: Z jakiegoś powodu przestało mi się tu podobać.
6. Drugi, wspomniany wyżej, mniejszy kadr w większym 5. Ujęcie pajęczyny przeciętej czymś ostrym. (Skrzydłem atakującego, którego wciąż nie widać)
Ciach!
7, 8 i 9 to trzy ujęcia na jednym poziomie, oddzielone pochyłą linią.
7. Widok od góry na spadającego Spider-Mana.
Spider-Man: Moja pajęczyna!
8. Spider-Man uderza w ścianę. (Brak propozycji ujęcia, na szkicu widok z boku. Spider-Man upada pod skosem, bo w momencie zerwania sieci bohater był w ruchu)
Spider-Man: Uch!
Bam!
9. Ujęcie od góry. Spider-Man złapał się prawą dłonią ściany i wisi na palcach. Dłoń na pierwszym planie.
Spider-Man: Auu… W takich chwilach żałuję, że nie mam dublera.

Strona 5

1. Spider-Man wspina się w górę po ścianie. Prawą obolałą rękę ma przy ciele. Używa trzech kończyn.
Spider-Man: Drogi pamiętniczku. Gdy następnym razem zwątpię w swój pajęczy zmysł…
2. Dach. Widać krawędź i dłoń Spider-Mana sięgającą szczytu.
Spider-Man: …przypomnij mi…
3. To samo ujęcie. Spider-Man już w połowie wgramolił się za krawędź. Wciąż trzyma prawą rękę przy ciele.
Spider-Man: …żebym wtedy stał na ziemi.
4. Ujęcie na Spider-Mana od dołu. Widać korpus, ręce i głowę. Rozgląda się po niebie widocznym w tle.
Spider-Man: A teraz czas znaleźć tego żartownisia.
5. Niższe ujęcie. Widać krawędź dachu. Z prawej strony widać tylną część zaciśniętej pięści Spider-Mana. (Co sugeruje, że Spider-Man patrzy na krawędź widoczną w kadrze)
Spider-Man: Gdyby to był tandetny komiks, pewnie wyłoniłby się teraz zza krawędzi dachu.
6. Zza krawędzi dachu wyłania się postać w zielonym kostiumie Volture’a.
Spider-Man: Może powinienem zacząć pisać scenariusze.
7. Widok na Spider-Mana od góry. Przyjmuje swoją charakterystyczną pozę na czworakach. (Olać szkic)
Spider-Man: Wiedziałem, że nie warto wierzyć w śmierć starego sępa.
8. Obie ręce Spider-Mana wystrzeliwujące sieć.
9. Przeciwnik lecący w stronę czytelnika. Unika obu sieci przelatując nisko pod nimi. Widać wyraźnie twarz napastnika. (To nie Volture)
10. Zbliżenie na maskę Spider-Mana.
Spider-Man: Co?!
11. Dłuższy, poziomy kadr. Ujęcie z boku. Napastnik w stroju Volture’a wlatuje w Spider-Mana. Ciągnie go w stronę krawędzi dachu.

Strona 6

1. Ujęcie z dołu na parę w powietrzu. Walczący rozdzielają się. Przeciwnik w stroju Volture’a leci dalej, Spider-Man zaczyna spadać.
2. Spider-Man wyrównuje spadek obrotem.
3. Spider-Man wystrzeliwuje sieć, dzięki czemu opanowuje lot.
4. Spider-Man huśta się na sieci w kierunku przeciwnika, który zdążył zawrócić. Sęp leci na Spider-Mana.
Spider-Man: Ty nie jesteś Volturem!
5. Ujęcie zza głowy łotra. Widać Spider-Mana, który po rozhuśtaniu się, leci i wymierza cios
Spider-Man: Jesteś tylko latającym plagiatem!
6. Widok z boku. Sęp wyhamował gwałtownym machnięciem skrzydeł. Spider-Man nie trafił go pięścią.
Spider-Man: Oj…
7. Spider-Man znika z widoku (spada). Sep zmienia kierunek lotu i nurkuje za Spider-Manem.
8. Długie pionowe ujęcie. Spider-Man w dolnej części kadru spada. Zaczyna celować z sieci w nurkującego za nim przeciwnika, którego widać na górze kadru.
9. Identyczne ujęcie co 8. Spider-Mana już nie widać. Sęp przekręcony względem swojej pozycji na poprzednim kadrze. Mijają go pociski z sieci, wystrzeliwane przez wciąż spadającego Spider-Mana (którego już nie widać w ujęciu).
Zmiana pozycji sępa sugeruje unikanie pocisków.
Strona 7

1. Sep dogania Spider-Mana i wymierza mu cios, wciąż lecąc w dół, lekko skręcając. (By po ciosie nie lecieć dalej pionowo w dół)
2. Ujęcie na spadającego Spider-Mana od góry.
Myśli Spider-Mana: Muszę złagodzić upadek!
3. Ujęcie z boku na miejsce lądowania Spider-Mana. (Może to być jakiś niższy dach) Pierwsza faza lądowania. Widzimy Spider-Mana lądującego na nogach.
4. Identyczne ujęcie co w 3. Druga faza lądowania – Spider-Man wykonuje przewrót, wytracając prędkość.
5. Widok z boku. Spider-Manowi udaje się zatrzymać. Tuż za nim niskim lotem nadciąga sęp.
6. Perspektywa z oczu łotra lecącego na Spider-Mana. Bohater odwrócił się i błyskawicznie celuje siecią w atakującego.
7. Znów ujęcie z boku. Spider-Man stoi na nogach, po uniknięciu zderzenia (powiedzmy, że wykonał krok w bok). Sęp go minął (nie widać go w kadrze). Spider-Manowi udało się zaczepić o niego sieć. Trzyma ją jedną ręką.
8. Mały kadr. Druga ręka Spider-Mana wystrzeliwuje drugą pajęczynę w przeciwną stronę. (Jeśli sęp poleciał w prawo, to ta sieć leci w lewo)
9. Drugi mały kadr. Sieć zaczepia się o słup (czy cokolwiek co wytrzyma).
10. Ujęcie na Spider-Mana. Wciąż trzyma pierwszą sieć (zaczepioną o sępa) w wyprostowanej ręce. Drugą pajęczyną (przyczepioną do słupa) owinął wokół nadgarstka drugiej ręki.
11. Sępa zatrzymuje pajęczyna zaczepiona o jego plecy. Traci kontrolę nad lotem, zaraz upadnie.
12. Widok na Spider-Mana stojącego nad leżącym przeciwnikiem z perspektywy tego przeciwnika. (Spider-Man może być pokazany do góry nogami, co będzie sugerować, że stoi nad głową leżącego)
Spider-Man: Dobra, kiepska kopio. Nie ruszaj się jeszcze przez chwilę.
13. Sęp błyskawicznie się podnosi, rozkładając szeroko skrzydła. Widzimy go od przodu.
Sęp: Nie dziś, pająku!

Strona 8

1. Sęp odlatuje. Widzimy go zza Spider-Mana, którego tył głowy widać na pierwszym planie.
Sęp: Zaśpiewasz inaczej, gdy skompletuję resztę sprzętu.
2. Szersze ujęcie zza pleców Spider-Mana patrzącego na miasto i zastanawiającego się.
Myśli Spider-Mana: Kim jest ten naśladowca? Ma identyczny kostium jak Volture. Ale stary sęp ponoć nie żyje… albo dalej siedzi na Ryker’s Island, gdzie go ostatnio zostawiłem.
3. Proste ujęcia na myślącego Spider-Mana.
Myśli Spider-Mana: Ryker’s Island! Tylko tam mogę odkryć co dzieje się z Volturem.
4. Spider-Man huśtający się na pajęczynie.
Myśli Spider-Mana: Znów nie wrócę na kolację.
5. Podpis: Wybrzeże.
Spider-Man kuca na budynku. Nie widać na co patrzy, bo widać go od przodu.
Spider-Man: No dobra.
6. Widok bardziej z boku Spider-Mana. Teraz widać zatokę i wyspę z więzieniem.
Spider-Man: Jak mam teraz pokonać wodę na pajęczynie?
7. Spider-Man gwałtownie odwraca się na bok. Usłyszał coś. Jeszcze nie widać źródła głosu.
Głos: Tak, potwierdzam.
8. Widok na policjantów i radiowozy od góry. Jeden z nich rozmawia przez radio.
Głos z radia: Straciliśmy kontakt z placówką na wyspie. Czekamy na transport.
Policjant: Przyjąłem. A wszystkie łodzie i helikoptery zostały na wyspie.
9. Ujęcie od dołu na Spider-Mana wiszącego głową do dołu na ścianie.
Spider-Man: Odcięto łączność z wyspą? Teraz koniecznie muszę się tam dostać.

Strona 9

1 i 2. Dłonie Spider-Mana wystrzeliwujące sieć.
3. Ujęcie z boku. Spider-Man naciąga obie pajęczyny zaczepione poziomo o coś czego nie widać.
Spider-Man: Niestety Ryker’s Island Express dziś nie kursuje…
4. Ujęcie zza jego pleców. Widać głowę i ramiona Spider-Mana naciągającego sieci o słupy billboardu stojącego na dachu.
Spider-Man: …muszę się zadowolić własną usługą.
5. Spider-Man wystrzeliwuje się w stronę wody. Widok na niego od przodu. Ręce i nogi ma wyprostowane przy ciebie, by zminimalizować opór powietrza. Widać billboard i zużyte sieci.
Spider-Man: YUHUUU!!!
6. Ujęcie na wodę. Linie ruchu muszą sugerować, że Spider-Man odbił się raz od wody i wpadł do niej przy następnym zetknięciu z nią.
7. Spider-Man wychodzi na brzeg wyspy. Z lewej widać wodę.
Spider-Man: Na filmach z Kapitanem Ameryką wyglądało to prościej.
8. Ujęcie na kucającego Spider-Mana.
Spider-Man: Ale jednak udało się. Nie widzę strażników.
9. Ujęcie na latarnię do której przyczepia się sieć Spider-Mana.
10. Spider-Man leci na sieci ku wejściu do budynku więzienia. Widok zza jego pleców.

Strona 10

1. Spider-Man otwiera przyciskiem mechaniczne drzwi, które usuwają się na bok. Widok z wnętrza. Sylwetka Spider-Mana przyciemniona. Tak samo wnętrze. Dwór jasny. Spider-Man wciąż trzyma rękę uniesioną, jest sekundę po naciśnięciu guzika na zewnętrznym panelu.
2. Widok zza głowy Spider-Mana. Widać korytarz więzienia z zamkniętymi celami. Na podłodze leżą strażnicy.
3. Ujęcie z boku. Spider-Man kuca przy jednym z ciał. Widać przy nim drzwi do celi. Spider-Man patrzy na „okienko” drzwi do celi. Okienko jest czarne.
Spider-Man: Wszyscy nieprzytomni. Ktoś uśpił całe więzienie?
Drugi dymek Spider-Mana: Słyszałem, że w drzwiach do cel nie ma wizjerów, tylko ekrany z widokiem z kamery w pokoju.
4. Widok z jednej ze ścian. Spider-Man idzie w głąb korytarza. Wciąż widać drzwi i ciała.
Spider-Man: Jeżeli zasilanie też padło, to możliwe, że uciekł ktoś jeszcze.
5. Pomieszczenie kontrolne strażników. Widać monitor na którym wyświetlany jest kadr 4. Ktoś naciska jeden z guzików.
6. Ujęcie znad prawego ramienia Spider-Mana. Widać korpus, ręce i głowę. Naciska kolejny panel przy drzwiach. Patrzy w głąb kadru na inny korytarz, który względem jego kierunku ruchu jest po lewo.
Spider-Man: Zamknięte. Muszę upewnić się co zaszło w tym miejscu.
7. Wąskie ujęcie z góry. SPider-Man idzie korytarzem. Widać drzwi do cel po obu stronach.
Spider-Man: Muszę przejść tędy.
8. Znów ujecie z pomieszczenia kontrolnego. Na ekranie Spider-Man. Postać w mroku sięga do dźwigni.
Spider-Man z ekranu: Blokiem z osadzonymi, którym nie zdołali zdjąć kostiumów.
9. Mały kadr. Dłoń przesuwa dźwignię.
10. Mały kadr. Zbliżenie na Spider-Mana od tyłu. Ogląda się gwałtownie w tył. Można graficznie zasugerować odezwanie się Pajęczego Zmysłu™.
11. Wszystkie drzwi w korytarzu się otwierają
12. Z cel wychodzą postacie: Skorpion, Shocker, Rhino, Mysterio i Hobgoblin. W rogu mała ramka ze zbliżeniem na oczy Spider-Mana.
Shocker: Zaraz, widzicie to?
Rhino: To nasz pająk!

Strona 11

1. Dłuższe, poziome ujęcie z atakującymi łotrami. Pierwszy szarżuje Rhino (A), za nim skacze Skorpion (B), następny Shocker (C) ładuje rękawice w biegu, Hobgoblin (D) pozbawiony „latadełka” po prostu biegnie. Mysterio (E) jedyny stoi z rozłożonymi rękami i rozpoczyna swój atak iluzjami.
Wszyscy: Jest mój!
2. Widok na Spider-Mana z perspektywy atakujących. Stoi w bojowej pozie i czeka na atak.
Cztery podobnej wielkości kadry 3-6 w jednym wierszu. Ujęcia z boku.
3. Spider-Man wskakuje Rhino na kark, unikając szarży.
Podpis: Jestem Spider-Manem.
4. Spider-Man unika w locie ciosu ogonem Skorpiona.
Podpis: Gdybym miał wybrać pięć najgorszych dni życia, byłby to nie lada kasting.
5. Spider-Man lądując nokautuje ciosem Shockera.
Podpis: Zdawało się jednak…
6. W biegu Spider-Man barkiem przewraca Hobgoblina.
Podpis: …że dzisiejszy dzień miał ambicje wdrapać się na szczyt rankingu.
7. Spider-Man przygważdża Misteria do ściany i wystrzeliwuje mu sieć na hełm, by go oślepić.
8. Ujęcie zza pleców Spider-Mana. Stoi przed otwartymi drzwiami, które wcześniej były zamknięte.
Myśli Spider-Mana: Razem z celami otworzyły się te drzwi.
9. Perspektywa Spider-Mana zamykającego drzwi. Widać zamykane drzwi, dłonie Spider-Mana popychające je, a zza nich szarżujących łotrów.
Rhino: Stój!
10. Widok z boku. Spider-Man gwałtownie domyka drzwi.
11. Identyczny kadr co 10. Spider-Man odskakuje w tył. „Bum!” sugeruje, że atakujący uderzy w drzwi z drugiej strony.
Bum!
12. Widok zza Spider-Mana. Widać jego głowę i ręce wystrzeliwujące sieci zalepiające drzwi.
Spider-Man: Na teraz musi wystarczyć.
Bum! Bum!

Strona 12

1. Ujęcie na klatkę schodową. Spider-Man przemieszcza się po ścianie na wyższe piętro.
2. Spider-Man otwiera gwałtownie drzwi. Ujęcie z wnętrza pokoju. Spider-Man stoi przodem. Jedną rękę ma przy drzwiach, drugą unosi, gotowy do walki.
Spider-Man: Nie ruszaj się!
3. Widok na postać stojącą tyłem. Perspektywa Spider-Mana. Widać panel i ekran za postacią. Na ekranie walczą Rhino, Skorpion i Hobgoblin.
4. Ujęcie z boku. Z lewej strony kadru Spider-Man celuje palcem oskarżycielsko w tajemniczą postać. Z prawej człowiek w mundurze strażnika więziennego unosi ręce na znak poddania się.
Spider-Man: Pokaż się.
Strażnik: Spokojnie, jestem po twojej stronie.
Spider-Man: Jesteś jedynym przytomnym strażnikiem jakiego spotkałem. U mnie to kwalifikuje się to jako podejrzane. Kto otworzył drzwi?
(Na szkicu źle rozrysowano dymki. Muszą dobrze sugerować kolejność wypowiedzi w dialogu.)
5. Zbliżenie na strażnika. Ma opuszczone ręce i głowę, jakby zrezygnowany.
Strażnik: Tak, to byłem ja.
6. Szersze, poziome ujęcie. Z prawej widać strażnika tyłem z uniesionymi dłońmi, tłumaczącego się. Z lewej widać Spider-Mana spokojnie podchodzącego do strażnika.
Strażnik: Zmusił mnie do tego! Uśpił cały personel więzienia! Powiedział, że tak samo jak rozprowadził gaz usypiający przez wentylację, może zatruć wszystkich wewnątrz!
7. Widok na ekran, do którego Spider-Man przyparł strażnika. Ekran pokazuje Rhino próbującego zrzucić z siebie Skorpiona.
Spider-Man: Kto taki!?
8. Widok z boku. Po lewą są twarz i ramiona strażnika trzymanego przez Spider-Mana. Reszta kadru służy za miejsce na dymek.
Strażnik: Nie mam pojęcia! Gaz dotarł wszędzie, poza tym pomieszczeniem. To chyba sprawka więźnia, który musiał być poza celą. Jakoś wykradł kostium Volture’a i uniknął gazu. Zmusił mnie bym mu otworzył wyjście. Siedzę tu zamknięty od tamtej pory. Jak tylko wszedłeś na blok więzienny odezwał się przez krótkofalówkę i znów mnie szantażował.

Strona 13

1. Zbliżenie na maskę Spider-Mana.
Spider-Man: Gość w stroju Volture’a?
2. Widok od tyłu Spider-Mana. Bohater puścił strażnika, który rozmasowuje ramię. Widać ekran z leżącymi Shockerem i Mysterio.
Strażnik: Musiał wykraść kostium po ucieczce. Był mu potrzebny do odlecenia z wyspy. Ale wątpię, by zrobił to sam.
Spider-Man: Kim o jest? Nie wiecie kogo wam brakuje?
Strażnik: Mamy tu sytuację wyjątkową. Nie jestem w stanie teraz sprawdzić listy obecności wśród więźniów.
3. Spider-Man i strażnik rozmawiający. Widok zza strażnika. Spider-Mana widać od przodu.
Spider-Man: A co się dzieje z samym Volturem? To prawda, że nie żyje?
Strażnik: Na to wygląda. Wczoraj stwierdzono zgon.
4. Z lewej strony kadru strażnik obsługuje panel pod monitorem.
Spider-Man(spoza kadru): Jakoś trudno mi to uwierzyć.
Strażnik: Możesz sam zobaczyć. Mamy działający monitoring w kostnicy.
5. Ekran na cały kadr. Widok na kostnicę z otwartą jedną z „szuflad”.
Strażnik: Co?
6. Widok na rozmawiających od strony ekranu. Obaj stoją przodem, patrzą w stronę czytającego. Strażnik ma ręce ułożone u dołu kadru na panelu.
Strażnik: Nie ma go…
Spider-Man: Jeden ptaszek naraz. Możliwe, że Volture miał współwięźnia w celi?
Strażnik: Tak. Skoro został pozbawiony kostiumu, mógł przebywać w bloku niskiego ryzyka. Siedział w celi z Martinem Sterille.
7. Spider-Man wychodzi przez drzwi. Widok z pomieszczenia. Widać strażnika.
Spider-Man: Zamknij drzw. Jeśli ten nowy ptaszek mówił do ciebie przez krótkofalówkę, znaczy to, że znów jest na wyspie.
Strażnik: Cisza radiowa na wyspie musiała wzbudzić podejrzenia. Niedługo powinny się pojawić posiłki.
8. Widok z perspektywy strażnika zamykającego drzwi. Widać odchodzącego Spider-Mana.
Spider-Man: Jeśli ten gość naprawdę może zagazować całe więzienie, nikt nie będzie bezpieczny na tej wyspie.
9. Podobne ujęcie co w 8. Tym razem zamknięte drzwi i dobiegający zza nich głos Spider-Mana.
Spider-Man: Tylko upewnij się, że nie wypuścisz na mnie więcej morderców.
10. Ujęcie na sufit korytarza od przodu. Spider-Man przemieszcza się po suficie w stronę czytelnika.
Spider-Man: Miejsce ptaszka jest na dachu. Jednak nie będzie chciał zwracać na siebie uwagi, gdy policja w końcu ściągnie jakieś łodzie. Do głowy przychodzi mi tylko jedno miejsce.
11. Podpis: Spacerniak.
Widok zza pleców Spider-Mana siedzącego na dachu więzienia i patrzącego na prawie pusty spacerniak otoczony siatką. Na jego środku, w oddali stoi samotna postać.

Strona 14

1. Prawą stronę kadru zasłania czarne skrzydło. Na reszcie widać Spider-Mana opuszczającego się na sieci.
Skrzydlaty łotr: Chciałem cię znaleźć. Nie sądziłem, że zmusisz mnie do powrotu w to miejsce.
2. Szersze ujęcie na skrzydlatego przeciwnika od przodu. Rozłożył skrzydła. Ma inny strój niż wcześniej. Zieleń zastąpiły czarno-czerwone barwy.
Skrzydlaty łotr: Ale teraz już mi nie uciekniesz. Mam cały swój sprzęt! Cormorant jest kompletny!
3. Ujęcie z boku na Spider-Mana w bojowej pozie.
Spider-Man: Poddaj się Sterille! Powiedz kto ci pomógł rozprowadzić gaz!
4. Widok na Cormoranta z przodu. Z lewej na pierwszym planie widać pięść Spider-Mana.
Cormorant: No tak, latający mądrala. Ale to prawda, że nie mogłem zastawić tej pułapki sam, siedząc w celi.
Spider-Man: Jesteś tylko marną kopią. Co zrobiłeś z Volturem?
5. Zbliżenie na maskę Cormoranta.
Cormorant: Wiedziałem jak ulepszyć kostium samodzielnie. Nie potrafiłem tylko odtworzyć podstawowych mechanizmów nośnych. Gdy wyciągnąłem od starca jak działa strój, wstrzymałem jego pracę serca, wedle umowy. Przerobiłem sprzęt przygotowanymi wcześniej gadżetami.
6. Widok trochę z góry. Z lewej widać tył Cormoranta. Z prawej Spider-Mana od przodu.
Spider-Man: Chyba wszyscy powierzają ci swoje sekrety, skoro tak dobrze je strzeżesz.
Cormorant: Nie powtórzysz tego nikomu.
7. Zaczyna atak. Szeroki kadr na lecącego Cormoranta od przodu. Bliskie ujęcie – widać głowę i kawałek skrzydeł.
Cormorant: Wszystko co robiłem, miało na celu dopadnięcie ciebie.

Strona 15

1. Widok z miejsca gdzie stał Spider-Man. Cormorant atakuje lotem, Spider-Man odskakuje na lewo wspomagając się siecią.
Spider-Man: Taki szybki przepis na zaistnienie w światku superłotrów?
2. Z lewej strony Spider-Man wystrzeliwuje kolejną sieć w stronę Cormoranta, odlatującego w głąb kadru.
Spider-Man: Mam jednak wrażenie, że nie będą cię chcieli nawet w podrzędnym talk-show.
3. (Rysunek do bani, pokazuje sytuację, ale ze złego kąta)
Wysokie ujęcie na Cormoranta wzlatującego w górę i Spider-Mana trzymającego go siecią. Ujęcie od góry. Cormorant na pierwszym planie, Spider-Man jest trochę mniejszy na drugim planie. Spacerniak więzienia w tle.
4. Poziomy kadr. Cormorant zatrzymuje się w locie i odwraca w stronę Spider-Mana.
Cormorant: Co?
5. Identyczny kard i perspektywa. Spider-Man wykorzystuje pęd i wymierza cios w twarz Cormorantowi.
Spider-Man: A kuku!
6. Widok z góry. Cormorant i Spider-Man spadają z wysoka. Cormorant zdaje się spadać bezwładnie.
7. Ujęcia na Spider-Mana, który wyrównał lot i wyciąga rękę, by wystrzelić sieć.
Spider-Man: Pozwolisz, że tu wysiądę…
8. To samo ujęcie. Cormorant otrząsnął się i wlatuje w plecy Spider-Mana, wykrzywia jego ciało. Są skierowani w dół.
Spider-Man: Nie pozwolisz…

Strona 16

1. („Scenarzysta” wymiękł przy szkicu)
Widok od dołu na złączonych spadających. Spider-Man wciąż naciskany jest od tyłu przez Cormoranta i ciągnięty w dół. Spider-Man sięga do twarzy Cormoranta i wystrzeliwuje mu sieć w twarz.
2. Ujęcie z boku na wysokości. Cormorant hamuje gwałtownie i sięga rękami z przymocowanymi skrzydłami do pajęczyny na twarzy. Spider-Man natychmiast po uwolnieniu się wystrzeliwuje kolejną sieć.
3. Zbliżenie od przodu na maskę Cormoranta rozrywającego pajęczynę na twarzy. Ma zaciętą minę.
Cormorant: Mam dość tych zabaw!
4. Szersze ujęcie na atakującego Cormoranta od przodu. Sprzydła są na pierwszym planie.
Cormorant: Dziś zginiesz, Spider-Manie!
5. Widok z boku. Z prawej atakujący Cormorant, z lewek Spider-Man końcu bujnięcie na pajęczynie, co sugeruje sieć wygięta w łuk.
6. Identyczne ujęcie jak w 5. Spider-Man skończył bujnięcie i puścił sieć, wylatując w górę. Cormoranta zmyliło to i przeleciał między Spider-Manem i puszczoną siecią.
7. Kontynuacja kadru. Cormorant gwałtownie wyhamowuje i zaczyna zwrot. Spider-Man zamachuje się obiema rękami znad głowy, wciąż będąc w powietrzu.
8. Spider-Man celnie uderzył. Cormorant zostaje strącony i zaczyna spadać.
9. („scenarzysta” chyba traci formę do rysowania pod koniec)
Widok na spadających od dołu. Cormorant ma zamknięte oczy, twarz wykrzywioną w grymasie po ciosie, jest na pierwszym planie, bo jest niżej. Spider-Man jest mniejszy, ręce ma przy ciele by pokonać opory powietrza i dogonić Cormoranta.
10. Podobne ujęcie – Spider-Man dogonił Cormoranta i objął go ręką. Drugą celuje w ziemię, by wystrzelić sieć.

Strona 17

Trzy podobne kadry 1-3 w jednym wierszu.
1. Ujęcie prosto z góry. Spider-Man i Cormorant są małym kształtem na środku kadru. Spider-Man wystrzeliwuje sieć w bok.
2. Identyczne ujęcie co w 1. Sieci jest już około pięciu, każda w innym kierunku.
3. Kolejne identyczne ujęcie co 1 i 2. Jest już dużo sieci wystrzelonych we wszystkich kierunkach.
4. Szersze ujęcie z boku. Spider-Man utworzył wielką pajęczynę, która zatrzymała upadek ich obu. Cormorant leży w środku pajęczyny. Spider-Man kuca na nim. Są około metra nad ziemią.
5. Widok od góry na utkaną pajęczynę. Cormorant leży na środku. Spider-Man stoi na pajęczynie obok niego. Z góry widać tylko czubek jego głowy i ramiona.
6. Większe, „triumfalne” ujęcie. Perspektywa leżącego Cormoranta. Stoi nad nim Spider-Man, za nim niebo i dwa helikoptery.
Głos z megafonu: Wy dwaj na dole! Nie ruszać się!
7. Ujęcie z góry na Spider-Mana odwracającego się by spojrzeć na śmigłowce. Widać Cormoranta w pajęczynie.
Podpis: To chyba był koniec.
8. Podobne ujęcie, większe zbliżenia na maskę Spider-Mana.
Podpis: Trzeba było jeszcze posprzątać, wywietrzyć, no i znaleźć wspólnika ptaszyny…
9. Szerokie, poziome ujęcie na miasto.
Podpis: Ale kawaleria zawsze przybywa na koniec, prawda?

Strona 18

1. Ujęcie na dom Cioci May. Przez furtkę wchodzi Peter Parker. Trzyma papierową torbę.
Podpis: Halo, Ciociu May?
2. Zbliżenie na dłoń Petera dzwoniącą do drzwi.
Podpis: To zabawne, że teraz to ja się nie mogę dodzwonić do ciebie.
3. Widok na drzwi. Widać Petera od tyłu i otwierające się drzwi. Za nimi Ciocia May.
Podpis: Chciałem tylko powiedzieć, że wpadnę w niedzielę na obiad. Przyniosę deser.
4. Widok na zamknięte drzwi, przez które wszedł Peter.
Dymek z wnętrza domu: Peter, tak się cieszę, że jesteś.
5. Oddalenie i widok na dom.
Dymek z wnętrza domu: Anno, Mary-Jane, patrzcie kto przyszedł.
(Obserwator nie jest wpuszczony do domu, by wytworzyć atmosferę prywatności)
6. Podpis: Gdzieś.
Widok na łóżko w ciemnym pokoju. W łóżku leży stary Volture. Ma podpiętą kroplówkę. W ścianie jest duża przyciemniana szyba, za którą widać kontur postaci.
7. Widok zza pleców postaci w pokoju obok. Widać szybę i łóżko za nią. Wszystko poza pokojem za szybą jest czarne, włącznie z konturem tajemniczej postaci.
Postać: W ciągu kilku dni odzyskasz sprawność starcze.
8. Podobny widok co 7, ale perspektywa jest bliższa. Szerszy, poziomy kadr. Postać uniosła mechaniczne ramiona przyczepione do pleców (są to macki Dr Octaviusa). Kontur postaci wciąż jest czarny.
Dr Octavius: A wtedy zaczniemy pracę twego życia!

Koniec

Zbliża się zakończenie szkoły, ale Peter Parker ma ważniejsze sprawy na głowie. Jego życie to ściganie złych facetów jako Spider-Man i spotykanie się z ukochaną Gwen Stacy. Peter nie zapomniał o obietnicy złożonej ojcu dziewczyny, jednak nie potrafi jej dotrzymać. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy złoczyńca, Electro i do miasta wraca jego stary znajomy Harry Osborn,który okazuje się być śmiertelnie chory i prosi Spider-mana o jego krew co potem okazuje się być złym pomysłem.Harry trafia do szpitala obmyślając zemstę na pajaku,a do tego celu werbuje do siebie Electro i innych superzłoczyńców.Lecz nie łatwe jest życie spider-mana i spokojnego chłopaka będącego w szczęśliwym związku.

Na podstawie historii Psychola12 powinni nakręcić film...

SCENARIUSZ KOMIKSU NA KONKURS DLA GRY-ONLINE.PL
Peter trafia na chłopaka który przeżył podobną tragedię jak on sam, mianowicie stracił oboje rodziców w pożarze a sam cudem przetrwał starcie z ogniem. Parker stara się pomóc młodzieńcu lecz przynosi to marny skutek. Chłopak buntuje się i obwinia Spider-mana o śmierć swoich rodziców, postanawia się zemścić.

Młodzieniec odkrywa że nie przeżył dzięki cudu, poznaje że ma podobne moce dokładnie jak inni super bohaterowie.
Panuje na ogniem, zdaje sobie sprawę żeby opanować swoją moc w stu procentach potrzebuje więcej czasu.
Po jakimś czasie jest gotów by siać zniszczenie i zemścić się na Pająku.

Nazwał się władcą piekielnych płomieni - Hellfire.
Dochodzi do starcia pomiędzy zagubionym chłopakiem i Spider-manem. Po niesamowitej walce, starcie wygrywa Hellfire, który chcę dowiedzieć się kim tak naprawdę jest Pająk, zdejmuje mu maskę i odkrywa że to Peterk Parker.
Władca płomieni doskonale go pamięta i zdaje sobie sprawę z tego jak wielki błąd popełnił. Tak naprawdę za śmierć jego rodziców odpowiadają podpalacze. Hellfire pomaga Peter'owi i zaprowadza go do szpitala. Postanawia walczyć ze złem i naprawiać świat razem z Pająkiem.

peter parker(dość wysoki niebieskooki blondyn ubrany w czerwony t-shirt i jeansy) wraca po szkole do domu. Witają go ciocia Mary (starsza, krótko włosa, lekko zgarbiona kobieta) i wujek Ben (starszy,przygruby,siwowlosy mężczyzna).Peter mówi opiekuna że zaraz wychodzi na miasto. Gdy spotkał się na mieście se swoimi kolegam zaczepił go pewien człowiek i powiedział aby peter czym prędzej wrócił do domu ponieważ jego wujostwu grozi wielkie niebezpieczeństwo. Peter biegł najszybciej jak potrafił lecz nie zdążył. Na miejscu zastał tylko zwłoki wujostwa. Peter wiedział kto to zrobił.GOBLIN!!!!!!Krzyknął.Peter szukał goblina przez bardzo długi czas. Chwilę przed tym jak peter (spider man) miał zmierzyć się z goblinem poszedł nad grób wujostwa i powiedział -pomszczę was choć bym miał sam zginąć. Gdy Peter stanął oko w oko z goblinem zobaczył w jego oczach wzrok który zna od dawna cicho powiedział sobie pod nosem -Harry. Peter rozpoznał w oczach goblina Harrego Osborna swojego najlepszego przyjaciela. Goblin poleciał do Petera na swojej desce i powiedział -,ty już wiesz kim ja jestem Parker- poczym strzelił do niego szurikenami Peter mocno oberwał leżał bezwładnie na podłodze a gdy goblin podszedł do niego aby go dobić Peter zadał mu pytanie -czemu?- A goblin mu odrzekł -z zazdrości bo tobą zawsze ktoś się interesował a mną nikt-.Peter powiedział -przepraszam- poczym wbił goblinowi szuriken prosto w serce. Potem Peter wstał i wrócił spokojnie do domu.

peter parker(dość wysoki niebieskooki blondyn ubrany w czerwony t-shirt i jeansy) wraca po szkole do domu. Witają go ciocia Mary (starsza, krótko włosa, lekko zgarbiona kobieta) i wujek Ben (starszy,przygruby,siwowlosy mężczyzna).Peter mówi opiekuna że zaraz wychodzi na miasto. Gdy spotkał się na mieście se swoimi kolegam zaczepił go pewien człowiek i powiedział aby peter czym prędzej wrócił do domu ponieważ jego wujostwu grozi wielkie niebezpieczeństwo. Peter biegł najszybciej jak potrafił lecz nie zdążył. Na miejscu zastał tylko zwłoki wujostwa. Peter wiedział kto to zrobił.GOBLIN!!!!!!Krzyknął.Peter szukał goblina przez bardzo długi czas. Chwilę przed tym jak peter (spider man) miał zmierzyć się z goblinem poszedł nad grób wujostwa i powiedział -pomszczę was choć bym miał sam zginąć. Gdy Peter stanął oko w oko z goblinem zobaczył w jego oczach wzrok który zna od dawna cicho powiedział sobie pod nosem -Harry. Peter rozpoznał w oczach goblina Harrego Osborna swojego najlepszego przyjaciela. Goblin poleciał do Petera na swojej desce i powiedział -,ty już wiesz kim ja jestem Parker- poczym strzelił do niego szurikenami Peter mocno oberwał leżał bezwładnie na podłodze a gdy goblin podszedł do niego aby go dobić Peter zadał mu pytanie -czemu?- A goblin mu odrzekł -z zazdrości bo tobą zawsze ktoś się interesował a mną nikt-.Peter powiedział -przepraszam- poczym wbił goblinowi szuriken prosto w serce. Potem Peter wstał i wrócił spokojnie do domu.

Scenariusz Spider-man:

Scena 1

Peter Parker żyję sobie spokojnie, gdyż od kilku miesięcy nic złego nie zdarzyło się w mieście, je kolację ze swoja ciocią May, gdy podczas wieczornych wiadomości słyszy iż Dr Octopus porwał jednego z najlepszych hakerów na świecie Kevina Mitnicka który pracował dla rządu nad tajnym projektem, niewiele się zastanawiając pod pretekstem bólu głowy udaję się do swojego pokoju i opuszcza go w stroju Spider-mana.

Scena 2

Udaję się na miejsce porwania (stacja kolejowa) aby znaleźć jakieś wskazówki dotyczące kryjówki Octopusa, na jednym z przewróconych wagonów znajduję ślady dziwnej substancji, oraz kartę magnetyczną . Spider-man aby zbadać dziwną substancję udaję się do Dr. Curta Connorsa.

Scena 3

Dr. Connors jest zdziwiony wizytą Spider-mana gdy dowiaduję się po co przybył natychmiast stara się mu pomóc, okazuję się że tajemnicza substancja jest mu nieznana i jest zafascynowany nowym odkryciem. Spider-man prosi Dr. Connorsa o dokładne zbadanie tej substancji i jej możliwego wykorzystania, on natomiast udaję się do laboratorium rządowego które jako jedyne używa takich kart magnetycznych jaką on znalazł.

Scena 4

Spider-man zakrada się do laboratorium, zauważa doktora Octopusa otwierającego jakieś podziemne wejście nie zastanawiając się ani chwili podąża zanim aby zobaczyć co kombinuję. Pod ziemią znajdują się ogromne słoje z substancją znalezioną na stacji, Spider-man postanawia unieszkodliwić Dr. Octopusa niestety jak się okazuję Octopus nie pracuję sam, zwerbował Sandmana, Tombstone'a, Kingpina i Electro, wspólnie udaję im się pojmać Spider-mana który zostaję przykuty do krzesła. Spider-man pyta złoczyńców jaki mają plan, okazuję się że przy pomocy Kevina Mitnicka chcą wysadzić w powietrze całą ziemię, a tajemnicza substancja to znaleziona na Marsie Nitozyl który jest zdolny zniszczyć cały otaczający nas świat. Złoczyńcy pewni swego ładują wielkie słoje z Nitozylem i podkładają bombę w laboratorium aby Spider-man nie mógł uciec, po czym sami pryskają.

Scena 5

Do wybuchu bomby pozostało pięć minut, zdenerwowany Spider-man próbuję znaleźć jakiś sposób na wyrwanie się z paszczy śmierci, czas leci nieubłaganie a Spider-man powoli godzi się ze swym losem, "20 sekund do wybuchu" słyszy jest już pewny śmierci, jednak pojawia się Gwen Stacy która pracuję w laboratorium ratuję Spider-mana i razem w pośpiechu uciekają z laboratorium. Gwen zauważyła wyjeżdżające ciężarówki z podziemi laboratorium, zdziwiona przyszła zobaczyć co się stało. Spider-man po podziękowaniu Gwen rusza do Dr. Connorsa.

Scena 6

Gdy Dr. Connors dowiaduję się o planach Octopusa i jego bandy postanawia pomóc Spider-manowi, w telewizji słyszą iż Dr. Octopus i jego banda wkroczyli na prom kosmiczny Atlantis i przygotowują się do lotu pozaziemskiego. Niestety jak twierdzi Dr Connors we dwóch nie dadzą sobie rady, udaję im się przekonać do współpracy Black Cat, Hydroman'a i New Goblina. Wspólnie udają się na pokład promu Atlantis.

Scena 7

Wspólnymi siłami udaję im się dostać na prom, niestety ten rusza i wszyscy udają się w podróż kosmiczną. Spider-man i reszta zastanawiają sięjaki jest cel Octopusa "Czyż nie chciał zniszczyć świata?" mówi Black Cat. Aby się tego dowiedzieć ruszają przez kolejne piętra promu. Gdy docierają na miejsce muszą zmierzyć się z grupą Octopusa.

Scena 8

Spider-man pyta Octopusa jaki jest jego prawdziwy cel, w jaki sposób chcę zniszczyć świat będąc na orbidzie poza ziemskiej, Octopus wyjawia swój plan chcę użyć wszystkich rakiet znajdujących się na terenie USA do wysadzenia w powietrze całej Ziemi, ma mu w tym pomóc Nitozyl w który została uzbrojona każda rakieta na terenie USA. Haker Kevin Mitnick pod przymusem ze strony Octopusa włamuję się do komputerów rządowych i wydaję rozkaz wystrzelenia rakiet po całym świecie, bohaterowie mają 30 minut na pokonanie wrogów ludzkości i wycofanie rozkazu.

Scena 9

Bohaterowie i złoczyńcy stają naprzeciw siebie, rozpoczyna się walka od której będzie zależeć istnienie Naszego Świata. Po bardzo ciężkiej i zaciętej walce naprzeciw się stają Spider-man i Octopus reszta poległa, człowiek pająk ma 2 min na pokonanie Octopusa z wielkim trudem wrzuca Octopusa na niższe piętro promu po czym odpina go od reszty statku, tym samym udaję mu się uratować cały świat. Dr Octopus będzie krążył w przestrzeni kosmicznej do końca swojego życia.

Scena 10

Bohaterowie choć poturbowani wracają na Ziemie, czeka tam na nich powitanie godne Króla ludzie świętują i cieszą się że nadszedł nowy dzień. Tombstone, Sandman, Kingpin i Electro zostali skazani na karę śmierci poprzez powieszenie. Imperium Kingpina zostało przekazane na domy dziecka w całym USA.

W całości opracowane i wymyślone prze moją osobę.
Mam nadzieję że się podobało :D

A czy określenia miejsca akcji, czasu, postaci występujących jest konieczne? Aktualnie swój piszę w ten właśnie sposób, ale jest to bardzo czasochłonne...

Crottor - musisz sam zdecydować, czy dane te są niezbędne dla Twojego komiksu czy nie.

Peter Parker dowiaduję się w lokalnej stacji radiowej że Carnage i Green Goblin oraz Sandman terroryzują miasto.Peter namyślając się w szybkim tempie wkłada kostium spidermena i dzwoni do Tonyniego Starka żeby mu pomógł walce ze złoczyńcami .Spotykają się na dachu budynku Spidermen powiedział Iron Manowi że jest jeszcze jedna osoba którą trzeba namówić do walki ze złoczyńcami jest nim Eddie Brooke .Docierają oni do labolatorium gdzie Eddie Brooke został oddzielony od symbiota dowiaduję się on że jego kobieta została uwięziona przez złoczyńców.Spiederman i Iron Man docierają do labolatorium po krótkiej rozmowie z bohaterami Eddie Brooke w szybkim tempie omija personel labolatorium i zbija szybę z więzionym symbiotem i ponownie staję się Venomem.Superbohaterowie wraz z Venomem docierają do miejsca gdzie złoczyńcy sieją zniszczenie.Iron man i Spidermen zajmują się złoczyńcami .Venom uwalnia ukochaną i zabiera ją w bezpieczne miejsce.Po czym Venom zamieniwszy się ponownie w Brooka wyznaje jej miłość i powiedziewszy jej że musi już wrócić pomóc superbohaterą w walce ze złoczyńcami.Venom dotarł na miejsce i walczy z Green Goblinem.Green Goblin wystrzeliwuje ze swojego latającego pojazdu rakiety Venom unika wybuchu rakiet swoim fenomenalnym refleksem wytwarza sieć która trafia w pojazd green goblina po sieci wspina się Venom i zadaję mocny cios w twarz Goblina po czym Goblin spada na drzewo i szybko z niego się wydostaję rzuca granatem w stronę biegnącego Venoma .Venom wystrzeliwuję sieć w granat po czym wziął zamach ręką do tyłu i rzucił granatem w goblina i ten upadł na ziemie.Venom owinął go siecią pajęczą .Goblin się podał.Spidermen walczy z Cernage zawija go w sieć lecz cernage uwalnia się z niej po czym rzuca spidermena w okno budynku .Spidermen szybko wstaję wystrzeliwuje sieć z obu rąk w nogi cernage i ciągnie do siebie po czym cernage się przewraca się .Spidermen szybko dociera wyplatając sieć na budynkach dociera do pobliskiego kościoła cernage podąża za nim i atakując spidermena rzuca go w okolicy dzwonu spidermenowi właśnie się przypomniało że symbioty nie lubią dzwięków także uderza w dzwon poczym cernage upada na kolana trzymając się za głowę słabnie poczym symbiot oddziela się od żywieciela Cletusa Kasady.Spidermen oplata go w sieć która rzyma się ściany.Natomiast Sandman rośnie do olbrzymich rozmiarów wielkości wieżowca atakuję prawą ręką iron mena który uderza o ścianę budynku i przed bliskim upadkiem na ziemię włącza silniki po czym wystrzeliwuję rakiety i miotacze ręczne w Sandmana powodując jego upadek lecz Sandman podnosi się dokonuję zamachu ręką Iron man uniknął ciosu i użył miotacza z reaktora łukowego po czym Sandman upada na okoliczny wieżowiec i już się nie podnosi i podaję się .Zjawia się tarcza i odsyła przestępców do specjalnego więzienia.Venom nagle znika z pola widzenia .Iron man żegna się ze Spidermenem po czym mówi w razie potrzeby zadzwoń do mnie. Spidermen wraca do domu po czym myśli że to był kolejny dzień z życia superbohatera i że walce ze złoczyńcami może liczyć na innych i że jego największy wróg Venom w sparł go pomocą w ratowaniu swojej miłości .Z wielką siła wiąże się wielka odpowiedzialność .Tu wasz Peter Parker z odrobiną sieci pająka .

A jeszcze mam takie dwa pytania:

1. Czy zamiast wklejać cały scenariusz do komentarza, mógłbym podać link do pobrania go w formacie doc/docx?

2. Czy nagroda (PlayStation 4), to sama konsola, czy wraz z padem, i PS Eye?

Crottor - nie, taka forma nie jest dopuszczana.
Konsola ma w zestawie pad DualShock 4, zestaw słuchawkowy, kabel HDMI, kabel USB oraz kabel zasilający.

Zrobiłem już 26 kadrów. I mam jeszcze drobne pytanko odnośnie dialogów. Czy gdyby były długie, to czy praca mogłaby być unieważniona?

Crottor - nie sądzę, że praca byłaby nieważna, aczkolwiek w komiksach dialogi nie są zbyt długie.

@up

Mam nadzieję, że tak, bo sam jestem w trakcie pisania i wymyśliłem własnych.

Jeśli chodzi o dialogi, to czy czytelność ich zapisu wpływa na werdykty?

SCENARIUSZ KOMIKU SPIDER-MAN: AKT1(Wstęp). W porannej gazecie, zamieszczony został artykuł, o wykładzie prowadzonym, przez zagranicznego doktora Tomasza Sikore, który ma zamiar opowiedzieć o pobudzaniu martwych komórek do życia. Peter Parker, przeczytawszy tą informacje, postanawia udać się na ten wykład, gdyż dr. Tomasz Sikora opierał swoje badania na wcześniej opublikowanych odkryciach Curta Connorsa. Dodatkowo informacja, że jego autorytetem był dr. Otto Gunther Oktawiusz, bardziej podsyca ciekawość Petera. AKT2(Wykład). Wykład miał charakter otwarty i każdy mógł wejść i posłuchać. Peter zajął miejsce w środkowym rzędzie. Razem z nim przyszła Mary Jane Watson. Zaczął się wykład. Dr. Tomasz Sikora zaczął opowiadać, że dzięki wstrzykiwaniu odpowiednio zmodyfikowanych bakterii, martwe komórki mogą odżyć. Jest to o tyle istotne, że jeżeli człowiek umrze, to można jego komórki ponownie odrodzić, i przywrócić funkcje życiowe. Niestety jest to sucha teoria, gdyż badania jeszcze nie zostały przeprowadzone. Na sali wybuchła wojna komentarzy. Wiele osób uważało, że "ożywienie" w taki sposób osoby, może nie gwarantować w pełni funkcjonalnej jednostki, czyli, że mózg może nie być już taki sam, zaś inni widzieli w tym jakąś nadzieję, na ratowanie ludzi. Peter miał mieszane uczucia, ale nie ingerował w dyskusje. Wykład się skończył. Peter poszedł przywitać się z doktorem, i zapytać się o więcej szczegółów. Doktor mimo mieszanych uczuć na sali, cieszył się, że byli i tacy, którzy zainteresowali się jego odkryciem. Peter zapytał, na jakim etapie dokładnie są badania, i kiedy tak naprawdę poznamy prawdę. Dr. powiedzieć, że fundusze są, i wkrótce ruszą. Peter niczego nie widział nic niezwykłego w tym co robią. Akt3.( Badania ). Dr. Tomasz Sikora udał się do swojego nie dawno wybudowanego laboratorium. Jak się okazuję, budynek jest bardzo rozległy, gdyż jego korytarze sięgają pobliskiego cmentarza. Nie przypadkiem, gdyż do eksperymentów, potrzeba ciał martwych. Sponsorem badań okazał się Norman Osborn, który jeszcze za życia przekazał dużą kwotę, na tego typu badania. Do laboratorium zebrano ponad sto martwych ciał, które umieszczono w jednej komorze. Komora była szczelna, i dobrze zabezpieczona. Poprzez specjalne urządzenie, do każdego ciała umieszczono ok 200ml płynu zawierającego specjalnie zmodyfikowane bakterie. Wszyscy czekali na reakcje, lecz po godzinie nic się nie wydarzyło, a czynności życiowe nie wróciły. Dr. Tomasz postanowił skończyć na dziś, i wrócić do domu. Akt4. ( Przebudzenie ). O czwartej w nocy do Tomasza zadzwonił telefon. Po chwili drugi raz, aż ktoś nagrał się na sekretarkę. Tomasz zaspanym wzrokiem poszedł odsłuchać wiadomości. Były 3 wiadomości. Pierwsza. Doktorze tu Parkson, ciała zaczęły reagować, kilka ciał zaczęło wytwarzać ciepło, jak u normalnego żyjącego człowieka, chyba jest przełom. Wiadomość druga: To niewiarygodne, ciała zaczynają reagować, ruszają się, przystępujemy do badania pracy mózgu. Tomasz nie mógł uwierzyć w to co słyszy, już chciał się zbierać, ale jeszcze trzecia wiadomość. Doktorze, ratuj, ciała ożyły, nie reagują na nasze polecenia, zaczęły wszystko niszczyć, stały się silne, nieobliczalne, doktorze co robić, co psfpsfpsfpsfpsfpsf........... Tomasz szybko podniósł słuchawkę, krzycząc Parkson, Parkson, słyszysz mnie, po czym złapał kurtkę i wybiegł z domu. Akt5(chaos). Po przybyciu do laboratorium, pierwsze co rzucało się w oczy, to zniszczone wejście, w środku, wszystko było zniszczone, dziwne zaś było to, że nie było żadnych ciał. Doktor szybko udał się do komory, z ciałami, lecz była pusta. Postawił komputer i przejrzał nagrania kamer. To co zobaczył, było przerażające, początkowo wszystko wyglądało fajnie, ale po czasie istny chaos. Jakby tego było mało, okazało się, że bakterie mogą przenosić się za pomocą krwi, więc, gdy naukowiec został ugryziony, po chwili był taki jak oni. Wyglądało to jak w filmach o zombie, takie skojarzenie miał doktor, ale nie mógł w to uwierzyć. Szybko pobiegł szukać to co stworzył. Akt6(pierwsze spotkanie). Peter podczas obchodu miasta, napotkał rabusiów, którzy próbowali okraść sklep, szybko się z nimi uporał. Gdy wiązał siecią przestępców, na jego drodze pojawiła się gromadka dzwnie zachowujących się osobników. Zawołał do nich, a oni nie zareagowali. Zawołał drugi raz. Nagle zaczęli dziko biec, jakby chcieli rzucić się na spider-mana, ten odskoczył, i zobaczył, jak te osobniki zaczynają dosłownie zjadać wcześniej schwytanych złodziei. Szybko przystąpił do ataku. Mimo skutecznych ciosów, osobniki ciągle wstawały, więc postanowił się wycofać, i obadać sytuację. Jak się okazało, to nie jedyna grupka osobników. W między czasie dr. Tomasz jechał do swojego domu, gdzie znajdował się preparat mający zapobiegnąć bakteriom. W jednej z uliczek, wykonując gwałtowny skręt uderzył w grupkę obiektów, które w złości zaczęły atakować samochód, nie miał szans na ucieczkę, więc nagrał szybko wiadomość na swoją sekretarkę w domu, z informacjami. Tomasz został ugryziony, i po chwili zmienił się w niemyślący obiekt, który wszystko niszczył. Okazało się, że doktor leczył się na serce, i leki które przyjmował, spowodowały modyfikacje bakterii, przez co doktor stał się dwa razy większym monstrum, i większej sile. W mieście zapanował chaos. Ogłoszono stan wyjątkowy. Wojska zamknęły ulice, a mieszkańcom kazano nie wychodzić z domów. Rozpoczęła się wojna z umarłymi. Petter, próbował ratować sytuacje, a miało to charakter bardziej ratunkowy, niż zapobiegawczy. Mary Jane Watson, w wiadomościach dowiedziała się wszystkiego, i skojarzyła te potwory z wykładem dr. Tomasza Sikory. Postanowiła skontaktować się z Peterem w tej sprawie. Akt7. ( Prawda ). Mary Jane udała się do punktu, gdzie wojsko zbierało ranne osoby, z myślą, że i Peter tam przybędzie z kimś. Tak też się stało. Peter był bardzo zdziwiony, że ją tam zobaczył, ale nie zdążył czegokolwiek powiedzieć, gdyż Jane od razu przeszła do sedna. Usłyszawszy wszystko postanowił udać się do miejsca, gdzie miał miejsce wykład, i dowiedzieć się, gdzie mieszka doktor. Po przybyciu, nie musiał długo szukać, gdyż w komputerze, który się tam znajdował, wszystkie dane były podane. Więc ruszył. Gdy dotarł na miejsce, wszedł do mieszkania, przez uchylone okno znajdujące się w łazience. Mieszkanie, z pozoru wyglądało normalnie, z wyjątkiem papierów, z różnymi notatkami, których wszędzie było dużo. Na papierach było pełno kodów genetycznych, i różnych równań. Możliwe, że miały one związek z badaniami, lecz Peter szukał doktora, ale go nie znalazł. Wychodząc zahaczył o kabale telefonu, z którego spadła słuchawka, a w nim usłyszał głos, masz jedną nową wiadomość. Pierwsza nowa wiadomość. Tu doktor Tomasz Sikora, jestem właśnie atakowany prze obiekty moich badań, nie wiem czym tak naprawdę są, najbliższe mi określenie to zombie, ale to nie możliwe. w każdym razie, długo już pewnie nie pożyję, więc jeżeli ktoś to usłyszy, nie robi to co mu powiem, za biurkiem, jest skrytka, klucz do niej znajduje się za obrazem w sypialni. W skrytce znajduje się preparat, który neutralizuję działanie bakterii, lecz nie gwarantuję powrotu do normalności, prawdopodobnie spowoduję to uśmiercenie organizmu. Przykro mi, że nie udało mi się jej bardziej dopracować, ale nie sądziłem, że sprawa przyjmie taki obieg. Dlatego też, nie, nie aaaas piiiiiiiii....... Koniec wiadomości. Peter szybko udało się po klucz i po preparat. Wrócił, do wojsk, i przekazał informacje. Zaczęła się walka, ludzie wyposażeni w broń z preparatem, i sam spider-man. Preparat działa idealnie, aż do momentu napotkania zmienionego doktora. Doktor był zmutowaną wersją bakterii, więc preparat na niego nie działa. Zaczęła się walka doktora i Spider-mana. Akt8 ( walka ostateczna ). Spider-man przyjął taktykę, że będzie siecią atakować, a potem przejdzie do ataku siłowego. Lecz bestia była zbyt silna, szybko z sieci się uwolniło. Była próba z uderzeniem auta, i innych ciężkich przedmiotów, ale skutek nie był mocny. Walka z chwili na chwilę, coraz bardziej się zaostrzała. Peter zauważył, że nie daleko jest złomowiec, więc dla bezpieczeństwa ludzi chciał przenieść tam walkę, co mu się udało. Gdy doktor stanął przy ścianie pełnej zgniecionych aut, za pomocą pajęczyny Peter zrzucił na niego wszystkie pojazdy, obezwładniona bestia, otrzymała dużą dawkę preparatu, mimo, że się uspokoiła, nie zmieniło to faktu, że ciągle była bestią, i mimo mozolnych ruchów, ciągle atakowała. Spider-man mocnym kopnięciem przewrócił bestie na taśmociąg, i bestia powędrowała, do wielkiego pieca, gdzie przetapiano złom, i razem z nim została przetopiona. Była to ciążka walka, ale wygrana. Akt.9 ( Wielki powrót ), miasto wróciło do normy, lecz wojsko dalej patrolowało miasto, w poszukiwaniu niedopitych umarłych, ale wszystko szło ku dobrej drodze. Spider-man znów mógł patrolować miasto. Akt10. ( Koniec, który stanie się początkiem). Miasto odżyło, a ludzie zaczęli powoli zapominać o tym co miało miejsce. Lecz nikt nie pomyślał, że całe zło nie zostało unieszkodliwione. Podczas ataku umarłych, został zakatowany pies, który uciekł i zaszył się w kanałach. Pies ma trochę inny organizm niż człowiek, więc bateria zadziałała z opóźnieniem, ale jednak zdołała zmienić psa. Czy ludzie mogą spać spokojnie, czy Spider-man uratuję ponownie miasto, czy pies nie przeistoczy się jeszcze w większą bestie, niż doktor, to wszystko w kolejnym numerze Spider-man i zabójcza bakteria.

Proponuję nanieść jakieś wytyczne odnośnie długości scenariuszy. Wydaje mi się, że dobry scenariusz nie powinien mieć mniej niż 60 kadrów, ale też nie więcej niż 120. Co sądzicie o takim limicie?

Bo wedle moich wyliczeń, wyjdzie mi około 90-100 kadrów. Organizatorzy mogliby podać jakieś informacje, ile będzie "w sam raz".

Przejrzałem właśnie pytania zadane wyżej i postanowiłem się upewnić - Czy mój sposób zamieszczenia stron ze szkicami (link do grafiki) jest do zaakceptowania?

Praca na Konkurs dla Gry-Online KONTAKT: [email protected]
Peter Parker zostaje uwiedziony przez Emmę Hellstone. Zaślepiony fałszywą miłością chłopak rzuca pracę Spidermana, aby mieć więcej czasu dla Emmy.
Gdy uczucie fałszywej miłości powoli znika, Peter poświęca coraz mniej czasu dla "Ukochanej". Zaś ona sama staje się strasznie zazdrosna. Nienasycona
odpowiedziami Petera, zdesperowana idzie do Doktora Stellana, starego znajomego ze szkoły. Prosi go o zmutowanie jej genów. Badania udają się. Emma
przeistacza się w straszną istotę, podobną do Piranii. W ataku szału niszczy całe laboratorium Stellana, zabijając go. Nadaje sobie
przydomek "Even". Nieświadoma niedawnej tożsamości Petera, Even próbuje go zabić. Dochodzi do konfliktu między nimi. Dziewczyna już wie, że Peter to Spiderman.
Chłopak odparł atak Even. Zwiedziwszy dawne laboratorium Stellana, znajduje antidotum na jej przypadłość. Emma wraca do normalnego stanu. Jedak Peter
nie potrafi jej tego wybaczyć. Zrywa z nią wszelkie kontakty i powraca do normalnego życia... do bycia Spidermanem!

Alex360 - najważniejszy jest tekst, a ten umieściłeś w komentarzu, więc wszystko jest w porządku :) Szkice tez widzimy, bardzo fajnie, że nawet mimo iż twierdzisz, że rysować nie umiesz i tak je dodałeś :)

Jeśli chodzi o szkice, to jeszcze jedno pytanie zadam. Czy jeśli ktoś wymyślił postać, a znalazł postać niemal identyczną (graficznie), to czy może ją zamieścić?

Crottor - nie bardzo wiem co masz na myśli... Możesz podać więcej szczegółów?

Podobno zwycięski komiks będzie narysowany przez kogoś z redakcji GOL więc myślałem, że tutaj chodzi o to aby stworzyć takie komiksy jakie co jakiś czas się pojawiają na GOLU, czyli maksymalnie 6 kadrów z jakimś przesłaniem, a tutaj czytam sobie kilka prac i widzę, że powstają jakieś same Mega Marvele.

Crottor - nie bardzo wiem co masz na myśli... Możesz podać więcej szczegółów?

Zapewne chodzi mu tutaj o to, że stworzył w swoim komiksie jakąś postać, a nie potrafi jej narysować więc chce on wrzucić coś podobne znalezionego w internecie co przypomina jego postać.

alchemiakr zasial ziarno niepewnosci. Sam tworze epopeje, a nie kilkukadrowa historyjke. Brak wytycznych sprawia, ze nie mam pojecia (Jak wszyscy - prawdopodobnie), co bardziej sie oplaca. Czy ma to byc cos powaznego, czy moze zartobliwa historyjka. Mam ogromny dylemat i obawiam sie, ze moja praca okaze sie za dluga.

będzie narysowany przez kogoś z redakcji GOL <- nie jest powiedziane, ze przez kogos z GOLa.

1.Obrazek. Zatłoczone miasto.Samochód jedzie i z głośnika wydobywa się głos: Świat po wielu nie dołach może stać się dobry.Zagłosujcie na Vonomena

2.Obrazek W prawym górnym rogu napisz na żółtym tle:W biurze Vonomena

Na obrazku wysoka,dobrze zbudowana postać stoi obok przywiązanego na krześle grubego faceta.

Venomen:Witam prosze pana.Może podpiszesz traktat związany z produkcją broni atomowej?!

3.obrazek Vonomen pokazuje mu telefon z nagraniem z jego żoną i pistoletem przystawionym jej do głowy.

4.obrazek Prezydent z łzami w oczach bierze długopis i zaczyna podpisywać traktat.

5.Nagle za oknem słyszy krzyki "Spider-Man" !!!

6.Wtedy za oknem Vonomen zobaczył przelatującego spidermana.

7.Przestraszony że przyleciał on zabrać prezydenta wyjmuje pistolet i zaczyna strzelać.

8.Spiedr-Man zawraca się i wskakuje przez okno.

9.Nagle rozpętauje się pojedynek.

10.Spider-Man kopie Vonomena w kierunku okna.

11. Vonomen wypada przez okno

12.Zawiesza się jednak na rękach na krawędzi okna.

13. Spider-Man:CZemu do mnie strzelałeś,kim jesteś?

14. Vonomen:Jestem twoim zabujcą!

15.Wtedy Vonomen postrzela jedną ręką Spider-Mana,drugą podtrzymując się.

16.Spider-man przewraca się i przyokazji kopie Vonomena

17.Vonomen spada.

18. Piszesz w lewym górnym rogu:W szpitalu.

Spider man na kancie łóżka mówi sam do siebie:Co się stało?Co ze mną jest?

19.Wtedy do pokoju wkracza jakiś pan.

20.Zbliżenie na zdumione oczy spidermana

21.Spiderman:-Pan prezydent!?

22. prezydent:tak to ja,uratowałeś mi życie,dziękuje Ci.W nagrodę dostaniesz 4000 euro i wiedz ,że jak czegoś będziesz potrzebował dostaniesz to.

23.Nie przyjmę tej forsy.Dla mnie wystarczy sama satysfakcja ,że pomoglem kolejnemu człowiekowi.

Komiks dla Gry-Online.pl

J.J założył program telewizyjny w którym to przekonuje miasto że spider-man to zagrożenie nr.1 jako zarzuty wymienia rzekome morderstwo Eddiego Brocka oraz udaremnienie ucieczki Flintowi Marko znanego również jako sandman na pogrzebie Brocka J.J spotyka rodziców Eddiego całych zapłakanych i w rozpaczy obwiniają go za zrujnowanie Eddiemu życia zwalniając go z pracy ten tłumaczy się że miał swoje powody lecz ci oddalają się nie słuchając go J.J dzwoni do swojego starego znajomego Gargana i prosi go o przysługę w to ma się poddać eksperymentowi neogenicznemu dzięki któremu będzie mógł zniszczyć spider-mana Gargan się zgadza i tak powstaje scorpion następnego dnia Jamyson jest bardzo podekscytowany co wzbudza ciekawości Petera który podsłuchuje rozmowę telefoniczną J.J gdy o wszystkim się dowiedział postanowił znaleźć scorpiona zanim on znajdzie jego to jednak mu się nie udaje i zostaje zaskoczony przez scorpiona walka przenosi się do portu w której to Moris Bench wpada do wody wraz z rekombinatorem neogenicznym którym miał być przetransportowany w inne miejsce drogą wodną spider nie zdążył go uratować zdekoncentrowany został pokonany przez scorpiona i zasypany stertą gruzów starego pobliskiego budynku zniszczonego przez swojego rywala Gargan widząc jakim potworem się stał postanawia dorwać J.J uważając go za przyczynę tego tego co się z nim się stało Bench przeżył zaś wypadek i uzyskał niesamowitą umiejętności zmieniania swojego ciała w ciecz lecz on nie chcąc zaakceptować swojej inności przysięga zemstę na spider-manie scorpion zaś prawie ma J.J lecz pozbierany spider-man pokonuje go lecz gdy Jamyson zsyła obelgi na spider-mana obwiniając go za wszystko nikt nie zauważył że Gargan uciekł hydro-man i scorpion przypadkowo się spotykaja i zakładają sojusz by pozbyć się spidera Peter zaś pomocy szuka u starego znajomego Flinta Marco.

Pozdrawiam Panfukacz .

Opcja z narysowaniem zwycięskiego konkursu to wciąż opcja - jeśli najciekawsza historia zostanie opisana w parunastu lub kilkudziesięciu kadrach to oczywiście ma szanse wygrać, ale istnieje możliwość, ze nie zostanie zobrazowana. Jeśli natomiast wygra błyskotliwa, krótka praca to zostanie narysowana.
Pamiętajcie, że liczy się pomysł i zgrabne jego ujęcie. Jeśli macie jakiś innowacyjny pomysł to nie sugerujcie się wcześniejszymi pracami, uwierzcie w siebie ;)

Sethlan - tworzysz epopeje? O mamo... Naprawdę, nie długość się liczy, a pomysł! Nie ograniczamy Was, ale prosimy o zdroworozsądkowe podejście do tematu :)

Bardziej mialem na mysli, ze tworze cos powaznego i za razem nie komiks w 6 kadrach. :P. Staram sie teraz obmyslec sensowne laczniki, aby komiks nie byl dlugi, ale aby rowniez mial zachowany sens. Jakbym nie mial serca, to wypisalbym tutaj baaardzo dlugi scenariusz - ale nie chce tego robic. Czuje sie jak Peter Jackson tnacy swoje filmy z trylogii Wladcy Pierscieni. :P

Dobrze, ze zobrazowanie to tylko opcja. Moge w miare spac spkojnie.

Mycha734 - Chodziło mi o taką sytuację. W moim komiksie, stworzyłem złoczyńcę. Nie wiedziałem jednak, jak się z niego zabrać, a rysować całkowicie nie potrafię. W Google Grafika, jednak znalazłem rysunek (jest to tak jakby postać z gry), lecz w wersji komiksowej. Czy takowe mogę zamieścić?

VenomP23 - w regulaminie nie ma zapisu o obowiązku tworzenia i publikowania komiksu na GRYOnline. Jeśli wygra praca powiedzmy z ponad 60 kadrami to będzie to bardzo ciężkie do narysowania - a na pewno niemożliwe przez naszych topowych rysowników. Nie wiem, gdzie sugeruje, że faworyzowane będą krótsze komiksy. Napisałam przecież: "Pamiętajcie, że liczy się pomysł i zgrabne jego ujęcie." Pod tym kątem będziemy wybierać prace, nie pod kątem możliwości narysowania komiksu. Czy według Ciebie to złe podejście?
Crottor - lepiej będzie, jak postarasz się sam go narysować. Zawsze wyżej ocenia się autorskie podejście do tematu niż wklejanie gotowych zdjęć z internetu.

Czy można wrzucić sam link do PDFa zawierającego scenariusz? :)

r_dest - nie, scenariusz należy wkleić w treść komentarza.

Scenariusz na konkurs .

Tytuł scenariusza " Kooperacja na wysokim poziomie "

AKT 1 Nowy York , 6:30 rano ( mieszkanie Peter’a Parker’a - Brooklyn ).
Peter jak zwykle budzi się wcześnie rano aby zdążyć na autobus na uczelnie. Dziś ma w planach uczestnictwo w wykładzie znanego chirurga oraz nauczyciela Pana Curt’a Connors’a na temat: „Taksonomii”. Peterowi zależy aby w końcu zjawić się na czas zrobić kilka dobrych zdjęć, a także przeprowadzić krótki wywiad. Szybko się ubiera, dopija wczorajszą herbatę i żwawym krokiem wychodzi z mieszkania.

AKT 2 Uczelnia, 9:00 rano ( sala wykładowa Uniwersytetu Empire State, Nowy Jork)
Na sali Peter spotyka paru znajomych i postanawia razem w grupie wysłuchać ciekawego wykładu renomowanego uczonego. Nagle z komórki Peter’a wydobywa się znajomy dźwięk SMS. To Mary Jane. Pisze, że spóźni się na umówioną od tygodnia wspólną kolację, gdyż ma kolejne próby do swojego spektaklu. Peter przyzwyczaił się do tego, że MJ zarywa nocki aby utrzymać się w teatrze i spełniać swoje marzenia, tym samym zaniedbując trochę ich związek ale z drugiej strony wie, że i on ma sporo obowiązków związanych z uczelnią, pracą oraz… . No właśnie.
Wreszcie otwierają się wielkie, podwójne drzwi do auli gdzie znajduję się około trzydziestu studentów, czworo wykładowców, a także daje się zauważyć dwóch fotoreporterów z New York Times. Curt Connors to powszechnie znana osoba. W przeszłości wybitny chirurg wojskowy, a następnie uznany naukowiec.
Wszystkich bardzo ciekawią jego najnowsze badania na temat DNA jaszczurek oraz ich wykorzystanie w leczeniu amputacji kończyn. W trakcie wstępnego przemówienia Connors w każdym zdaniu zaznacza jak bardzo ważna jest budowa komórek krwi tego nietypowego z punktu anatomii gada oraz jak wielkie korzyści można z niej czerpać. Podaje przykład odrastania kończyn po operacyjnych amputacjach bądź po prostu po wypadkach. Peter wsłuchując się w każde słowo naukowca, zaczyna zdawać sobie sprawę z rangi tematu morfologii krwi, DNA oraz możliwości wszelkich mutacji związanych z prowadzonymi przez Connorsa badaniami na żywych organizmach. Trochę go to niepokoi gdyż wie czym może grozić uzyskanie niepożądanych rezultatów przez kogoś kto nie do końca może nad nimi zawładnąć. (Przypomina mu się wątek Otto Octaviusa). Po półtora godzinnym wykładzie Peter chce zadać Connorsowi kilka pytań odnośnie wykładu:

- Dzień dobry, nazywam się Peter Parker pracuje na uczelni w kółku dziennikarskim i chciałbym zadać Panu kilka pytań odnośnie Pana interesującego wykładu, a także zrobić pamiątkowe zdjęcie.
- Przepraszam Cię chłopcze ale nie mam teraz czasu.
Doktor szybko pakuje swoje rzeczy i mówiąc wygodnie do widzenia , żegna się z pozostałymi uczestnikami spotkania. Peter troszkę zdziwiony pośpiechem naukowca, postanawia porzucić pomysł dowiedzenia się czegoś więcej na temat gadów i udaję się na kolejne zajęcia.

AKT 3 Dom cioci May, 18:00, Queens.
Peter odwiedza ciocię aby jak zawsze pomóc jej w pracach domowych. Rozmawiają o Benie. Wspominają jego żarty oraz razem spędzony czas. Do dziś Peter nie może sobie wybaczyć, że nie uratował ukochanego wujaszka. Jednak zwalcza to w sobie nie dając poznać, że coś go trapi. Po chwili słyszy dźwięk swojego telefonu dobiegający z korytarza. Obiera go i na jego twarzy maluje się uśmiech. Harry zaprasza go na kolację razem z MJ. Niestety Peter musi odmówić, gdyż wcześniej umówił się na romantyczny wieczór z ukochaną. Harry to rozumie więc proponuje inny termin. Przypomina również Peterowi, że ma do niego bardzo ważną sprawę dotyczącą Spider- Mana. Peter tak naprawdę nie chce wiedzieć co to za sprawa. Odpowiada , że oczywiście porozmawiają na ten temat, chociaż sam wie , że będzie go unikać jak ognia. Po rozmowie Peter udaję się do swojego pokoju w którym mieszkał całe swoje dzieciństwo . Sprawdza półki oraz szuflady i stara się zabrać wszystkie drobiazgi, których nie zdążył spakować bądź nie zauważył ich podczas przeprowadzki do własnego, małego mieszkanka na Brooklynie. W garderobie znajduje stare zdjęcia rodziców, a także mały pamiętnik. Na pierwszej stronie cytat: „Pamiętaj, że wielka siła pociąga za sobą wielką odpowiedzialność – Dla ukochanej Mary, Richard” . Słowa te pasowały jak ulał do Peter’a – chłopca, którego życie wywróciło się do góry nogami w momencie kiedy stał się super bohaterem w mieście, które nigdy nie śpi. Na pewno chciałby usłyszeć to samo od swojego ojca na żywo. Jednak to nigdy nie nastąpi, z czego po chwili namysłu zdaje sobie sprawę. Zamyka plecak, pod pachę bierze ostatni karton pokojowych skarbów i wychodzi z pokoju. Żegna się z ciocią, całując w policzek i obiecując, że jutro znów zjawi się o 18:00 aby pomóc w pracach domowych.

AKT 4 Mieszkanie Peter’a, 21:00 ( Brooklyn )
Peter nie śpiesząc się przygotowuje kolację. Wie, że zanim wróci Mary Jane on będzie mieć wszystko dopięte na ostatni guzik.

AKT 5 Tymczasem w laboratorium OSCORP…
Curt Connors jak zwykle pracuje do późna. Czas pochłaniają mu badania nad DNA jaszczurek. Doktor pragnie stworzyć serum, dzięki któremu odcięte kończyny zaczną się odbudowywać. Sam przed laty stracił rękę, a więc cel zdobycia leku jest jeszcze bardziej pożądany. Do sukcesu brakuje mu tylko jednego.
W przeszłości pracując nad serum wraz ze swoim kolegą Richardem Parkerem, wyhodowali nad wyraz niebezpiecznego wirusa, który w połączeniu z czerwonymi krwinkami żywego organizmu powoduje nieodwracalne zmiany w systemie nerwowym człowieka, bądź każdego innego żywego stworzenia. Kluczem działania wirusa było podanie go martwym komórkom, które dzięki niezwykłej sile nowego genu powracały jeszcze silniejsze do życia. Niestety o tym wiedział tylko Richard, który spędzał więcej czasu nad wirusem niż Curtis, lecz o wynikach nie zdążył już go poinformować . Po śmierci Richarda wszystkie raporty badań , a także sam wirus zniknął z baz OSCORP. Curtis sądził, że to właśnie władze OSCORP są odpowiedzialne za tę sytuacje. Jednak nie mógł tego dowieść i dlatego sam od podstaw pracował nad wirusem.
Po pewnym czasie i kolejnych fiaskach, doktor zdał sobie sprawę z tego, że bez pomocy Richarda nie poradzi sobie z wyhodowaniem wirusa i dlatego musi wkraść się do tajnego archiwum w systemie OSCORP aby za wszelką cenę wyszukać choć małą zmiankę na temat wirusa. Connors udaję się windą na poziom 6 aby skorzystać z komputera. Po drodze spotyka pracownika sieci energetycznej niejakiego Maxa Dillona, którego tak naprawdę nikt nigdy nie dostrzega. Prosi go o pomoc w związku z niedziałającymi lampami nagrzewczymi w laboratorium. Max jest dobrym człowiekiem i podświadomie cieszy się z tego, że ktoś prosi o jego pomoc i od razu udaje się na miejsce awarii. W tym samym czasie Curtis buszuje po twardym dysku komputera w poszukiwaniu jakichkolwiek informacji na temat wirusa. Natrafia jednak na informacje o tragicznej śmierci Richarda i jego żony Mary. Dowiaduje się , że rodzice osierocili małego chłopca o imieniu Peter. Doktor zaczyna się zastanawiać czy śmierć Parkerów mogła mieć coś wspólnego z pracą nad serum.

AKT 6 15 tygodni później, Times Square
„Spider-Man to równy gość !” , „Spider-Man ratuje dziecko z pożaru wieżowca przy Piątej Alei”, „Wall Street szaleje ! Akcje Pajączka rosną !” – Peter wczytuje się w poranną prasę. Zdaję sobie sprawę, że Nowy Jork go kocha. A on kocha go. Pogodził się z tym, że musi walczyć o porządek w mieście oraz żyć jak normalny człowiek. W pewnym momencie spogląda na wielkie telebimy, które rozświetlają centrum Nowego Jorku i widzi w nich znajomą twarz. Doktor Curtis Connors prezentuje światu nowe odkrycie. W wyniku przeprowadzonych badań na zwierzętach i uzyskaniu pozytywnych wyników naukowiec z OSCORP odkrywa lek dzięki któremu niepełnosprawni „rodzą” się na nowo, a raczej rodzi się to co stracili. Mowa jest o samo leczeniu się ciężkich ran, a także odrastaniu kończyn. Wiadomość ta wywołuje burzę w mediach na całym świecie. Doktor Curtis staję się bohaterem ludzkości i na wielkiej konferencji w Madison Square Garden prezentuje 2 fiolki z lekarstwem. Na dowód działania serum, którego nazwał GENEZIS ukazuje światu swoją nową rękę. Na konferencji obecny jest Peter. W dłoni dzierży swój aparat, pragnie uwiecznić cały ten magiczny wieczór. Dostrzega jednak, że doktor staję się coraz bledszy, poci się i wydaje się jakby miał zaraz zemdleć. Doktor przeprasza zgromadzonych i wychodzi do jednych z pomieszczeń, obiecując , że zaraz wróci. Peter czuje , że coś jest nie tak z doktorem i podąża za nim. Wchodzi do pokoju wypełnionego kartonami oraz przeróżnymi rzeczami związanymi z przygotowaniami do uroczystości. Nagle zauważa , że doktor leży na podłodze i nie daje znaku życia. Podbiega do niego , stara się budzić, krzyczy aby otworzył oczy, jednak doktor nie odpowiada. Ciało doktora drga, jest mokre. Coś dziwnego dzieje się ze jego skórą. Jakby samoczynnie schodziła. Na oczach Petera doktor przemieniał się w coś czego nigdy wcześniej nie widział. Peter odskoczył od ciała Connorsa. Działo się coś dziwnego...

AKT 7 / 11 tygodni wcześniej – Laboratorium OSCORP , godzina 2:15 nad ranem.
Doktor Curtis po wielu badaniach otrzymuje gotowe serum. Jest bardzo podekscytowany uzyskanymi wynikami. Jednak nie testował jeszcze leku na ludziach. Jak na prawdziwego naukowca oddanemu nauce przystało, był pierwszy który wstrzyknął sobie serum. Poczuł ból w miejscu gdzie przed paroma laty miał rękę. Zalał się zimnym potem. Jego skóra zaczęła zmieniać kolor. Narastały na niej połyskujące łuski. Doktor zemdlał. Gdy się obudził był pokryty nowym rodzajem skóry. Czuł się świetnie. A co najważniejsze miał nową rękę. Ucieszył się, że serum działa jednak pozostawała kwestia zapanowania nad substancją, która była w jego organizmie i powodowała chwilowe zmiany skórne. Aby znów stać się człowiekiem w ludzkiej skórze, doktor musiał opracować jeszcze jeden rodzaj leku, który utrzymywał jego hormony na tym samym poziomie co powodowało, że naukowiec bardziej przypominał człowieka niż „gada”.
Po 3 tygodniach doktor uświadamia sobie, że za odbudową utraconych kończyn czai się skutek uboczny. Mianowicie powolna lecz całkowita zamiana człowieka w jaszczurkę oraz zaburzenia w układzie nerwowym. Doktor wie, że nie może tego ujawnić światu i musi dalej pracować nad ulepszeniem serum. Niestety. Od samego początku jego badania są obserwowane przez Normana Osborna – bogatego biznesmena z korporacji OSCORP. Norman sam zajmuje się nowinkami technologicznymi i bardzo podoba mu się odkrycie Connorsa. Zawiera z nim umowę w zamian za pomoc w uzyskiwaniu surowców do tworzenia serum. Pragnie też grubo na tym zarobić więc pod naciskiem zmusza Curtisa do sprzedawania światu GENEZIS . Ostrzega doktora, że jeżeli nie będzie robić tego co mu każe, spotka go przykra kara w postaci obwinienia go za śmierć rodziny Parkerów, a także ujawnienia tej informacji mediom.

AKT 8 Medison Square Garden, czas obecny.
Connors przebudza się i widzi przed sobą osobę, którą już wcześniej gdzieś widział. To Peter. Pamięta go z wykładu. Czuje się głupio widząc twarz studenta, który najwyraźniej czeka na wyjaśnienia tej całej sytuacji.
Doktor ogarnia się i zaprasza Petera do kawiarni. Tam opowiada mu historię pracy nad serum i o swoim przyjacielu jakim był Rochard. Dowiaduje się, że to właśnie Peter jest osieroconym dzieckiem Parkerów. Od tej pory chłopak zaprzyjaźnia się z doktorem. Jednak Connors ukrywa przed Peterem umowę między nim a Osbornem, a także szczegóły na temat GENEZIS oraz jego wpływu na organizm.

AKT 9/ 3 tygodnie później. Apartament Harrego Osborna, godzina 16:00, Centrum.
Peter przychodzi do Harrego na umówione od dawna spotkanie. Pojawia się sam, bez MJ, która jak zwykle ma pełne ręce roboty w teatrze. Harry interesuje się zdjęciami Spider-Mana w New York Times zrobione przez Petera. Zaczyna wypytywać Parkera o Pajączka. Jednak Pete próbuje za wszelką cenę unikać tego tematu. Powtarza tylko, że jest fotografem i udaje mu się znaleźć we właściwym miejscu o właściwej porze i robić te zdjęcia. Harry przyjmuje to do wiadomości i właśnie ma się pytać o Mary Jane kiedy do salonu wchodzi ojciec Harrego. Wita się z Peterem i daje do zrozumienia, że Pete to geniusz i bardzo mu się podoba, że przyjaźni się z jego synem, bo ma nadzieje, że Harry coś dobrego wyciągnie z tej znajomości. Po czym wychodzi na spotkanie. Harry przyznaje Peterowi , że jego ojciec ostatnio bardzo dziwnie się zachowuje. Nie śpi po nocach, pracuje do późna w korporacji. Czuje, że coś przed nim ukrywa. Pete zapewnia Harrego , że nie ma się czym przejmować. Jego ojciec w końcu jest człowiekiem biznesu więc musi ciężko pracować aby na starość żyć z poczciwej emerytury.

AKT 10 Dom dr Connorsa.
Dochodzi do sprzeczki między Osbornem a Curtisem. Za kilka godzin oficjalnie lek ma być dopuszczony do dystrybucji. Jednak ciągle brakuje kolejnych badań oraz uniknięcia skutków ubocznych. Norman nie wytrzymuje. Grozi Connorsowi, że jak tylko opuści jego dom od razu uda się do mediów. Między mężczyznami dochodzi do przepychanki. Osborn chce zrobić krzywdę przeciwnikowi aby ten go popamiętał ale jest za słaby. Connors z racji przyjmowania serum jest dużo silniejszy. W ferworze walki oboje przewracają się na podłogę po drodze trącając walizkę w której znajduje się serum. Wypełnione substancją strzykawki wylatują z walizki i pokrywają podłogę salonu. W pewnym momencie Norman będąc bliżej strzykawek bierze jedną z nich i jakimś cudem wbija w udo Connorsa. Curtis wyrywa się z rąk napastnika i zaczyna dziwnie się zachowywać. Norman nie wie co się dzieję. Wygląda na to, że Curtis ma zawał, jednak coś mamrocze:
- Zrobiłeś wielki błąd Osborn – jego głoś staje się coraz grubszy.
Norman nie zdaje sobie sprawy, że teraz dawka serum we krwi Connorsa jest na tyle wysoka, że może dojść do niepożądanych skutków ubocznych. Osborn widząc co się dzieje z doktorem, wybiega czym prędzej z jego domu udając się do laboratorium.

AKT 11 CNN News, godzinę potem.
Nad Nowym Jorkiem panuje chaos ! Instytut OSCORP został zaatakowany przez nieznajomą do tej pory kreaturę, która przypomina gigantyczną jaszczurkę. (Kamera uwiecznia moment kiedy to LIZARD wspina się po budynku na 33 piętro prosto do biura Normana Osborna).
- Drodzy państwo ! Widzimy teraz jak Norman Osborn walczy o życie, wisząc do góry nogami na krawędzi za które trzyma je to COŚ ! Ale zaraz ! Widzę nadciągającą pomoc ! Tak ! To Spider-Man !!!

AKT 12 Dach budynku OSCORP – 2 minuty potem
Spider-Man każe zostawić Lizardowi ojca Harrego.
- Hej ! Dziwna jaszczurkowata kreaturo ! Puść tego biednego człowieka, który najwyraźniej chce wracać do domu – mówi z przekąsem.
- SPIDER-MAN!!! – mówi grubym głosem LIZARD – wiedziałem , że przybędziesz. Jesteś taki dobry chcąc ratować nawet takiego człowieka jakim jest Norman Osborn. Niestety, nie wiem czy będziesz miał do tego okazje. W tym momencie Lizard puszcze nogi Osborna, który jak kamień spada z wieżowca na ziemie.
Lizard jest bardzo szybki, i w parę chwil znajduje się przed Spider-Manem. Spidy jest zdziwiony szybkością przeciwnika i niewiele myśląc odbija się obunóż od klatki piersiowej Lizarda, robi akrobatyczny, powietrzny przewrót w tył i elegancko ląduje na nogach jakieś 10m od przeciwnika i wypuszcza z nadgarstków pajęczynę aby przyblokować napastnika. Z pajęczyny wije coś na obraz koła, tarczy – zyskuje tym parę sekund aby porwać się na ratunek Osbornowi, który lada chwila uderzy o ziemię. Spider-Man wyskakuje z dachu wieżowca, przyjmując w powietrzu charakterystyczną figurę, jakby skakał do basenu na główkę i podąża za ojcem swojego przyjaciela. Uświadamia sobie, że Osborn jest zbyt daleko i go nie dogoni, więc wypuszcza pajęczynę, która w pewnej fazie przyjmuje obraz małej dłoni, która za wszelką cenę chce chwycić swój cel. W tym samym czasie Lizardowi udaje się oswobodzić z pajęczyny. Jest bardzo zły. Chce zniszczyć Spider-Mana. Jest szybki, więc udaje się w pościg za Pajączkiem.
Teraz czas jakby zwolnił – w głowie Petera pojawił się obraz Harrego, który jest zrozpaczony śmiercią ojca. Peter wie jak to smakuje. Nie chce do tego dopuścić. Robi wszystko aby złapać Osborna. W końcu udaję mu się złapać Normana i bezpiecznie z nim wylądować. Mogłoby się wydawać, że zagrożenie minęło, jednak w tym samym momencie Lizard dopada Spider-Mana i rzuca nim o ścianę budynku. Na zewnątrz jest już cała gwardia policji, wojska i oddziałów specjalnych. Jest też mnóstwo cywilów, którzy korzystają ze swoich telefonów, aparatów czy kamer aby uwiecznić kolejną spektakularną akcję w Nowym Jorku. Lizard jest mocny, uderza Pajączka swym wielkim, grubym ogonem, który jest jego główną bronią. Spider-Man odbija się raz od ścian, raz od ziemi – nie wie co robić. Z tak silnym i szybkim przeciwnikiem nie było mu dane jeszcze walczyć. Ludzie tracą nadzieję a Lizard karmi się tym , że jest niepokonany. Nie robi na nim żadnego wrażenia ołów, który co jakiś czas uderza w jego grubą jak skała skórę. Pajączek opadł z sił. Lizard unosi ręce w geście triumfu, napręża swoje mięśnie, bicepsy – mówi, że nikt nie jest w stanie jego pokonać.
Teraz zrobiło się cicho. Wszyscy zamarli z przerażenia. Wiedzą , że teraz to Spider-Man potrzebuje pomocy, jednak nikt nie odważy się stanąć naprzeciw Lizarda. Z tłumy dobiega przez megafon głos mężczyzny. Mówi, że lepiej byłoby aby Lizard poddał się póki jeszcze ma na to czas. Wszyscy zdumieli. Lizard próbuje dostrzec kto jest tym śmiałkiem. Peter też to słyszy, powoli podnosząc się spod gruzu i wyostrzając wzrok na tłum. Wreszcie postać ujawnia swoją tożsamość. To wysoki mężczyzna, czarnoskóry, w czarnym długim skórzanym płaszczu z opaską na lewym oku.
- A więc tak jak mówiłem. Poddaj się póki jeszcze masz czas. – Ostrzega go raz jeszcze tajemniczy mężczyzna.

Lizard zaczyna się śmiać. Nie może wyobrazić sobie, że ktoś ze zwykłych śmiertelników i to w dodatku z opaską na oku każe mu się poddać.
- Poddam się tylko wtedy jak umrę, choć nie jestem do końca przekonany czy kiedykolwiek to nastąpi ! – zakomunikował z pewnością jaszczur.
Nie czekając zbyt długo, czarnoskóry zaczyna wygwizdywać utwór hymnu narodowego USA. To jest sygnał, że do walki zostaje powołany super bohater, którym jest Kapitan Ameryka ! Aby tego było mało, na niebie pojawia się ktoś jeszcze. Świat go zna. To Iron Man. Teraz Spider-Man ma kompanów, którzy mają ten sam cel. Chcą nieść dobro i walczyć z przestępczością. Ustawiają się w trójkę w szyku przed Lizardem. Jaszczur wie, że teraz o zwycięstwo będzie o wiele trudniej, dlatego jako zakładniczkę łapie jedną dziewczynę z tłumu i wygraża, że ją zabije. Trzej bohaterzy obmyślają plan, który zakłada zapanowanie nad sytuacją. Lizard nieświadomy nadchodzącego kresu zaczyna wygrażać, że zapanuje nad całym światem i traci na moment z oczu super bohaterów. W tym momencie Iron Man korzysta z sytuacji i uderza wiązką lasera w Lizarda, ten wyrzuca dziewczynę ku górze i ląduje kilka metrów dalej. Siła uderzenia była tak mocna, że swoim ciałem porozbijał zaparkowane w obszarze samochody. Spider-Man wypuszcza pajęczynę i bezpiecznie łapie dziewczynę. Laser nie przebił skóry Lizarda. Trochę ją tylko okopcił. Teraz jaszczur jest wściekły. Atakuje Iron Mana jednak natrafia na Kapitana Amerykę. Chcąc go zneutralizować, wymachuje silnym ogonem w jego stronę, jednak uderzenia są zgrabnie przechwytywane na tarczę, za którą chroni się Kapitan Ameryka. Spidy dołącza do kompanów i razem walczą z Lizardem. Walka wygląda tak jakby walczyły ze sobą roboty. Jest dużo ognia, iskier, uderzeń. Nikt się nie poddaje, każdy chce wygrać. Ostrzał Iron Mana nie robi krzywdy Lizardowi. W pewnym momencie jaszczur obraca się niczym baletnica wokół własnej osi powodując silny podmuch wiatru. Tym samym zwalając z nóg super bohaterów , a także wszystkim w okolicy. Iron Man jest wyłączony z walki, gdyż coś się zacięło w jego zbroi. Kapitan Ameryka traci swoją tarczę, która pofrunęła w nieznanym kierunku. Spider- Man znów uderza w coś twardego, tym razem w latarnie, która przewraca się na radiowóz, powodując pożar pojazdu. Lizard znów jest górą. Patrzy na rozproszonych bohaterów i chce zadać każdemu śmiertelny coś. Nagle zza pleców słyszy:
- Nie wiem kim jesteś i jak powstałeś ale zapamiętaj te słowa „ Wielka siła pociąga za sobą wielką odpowiedzialność” - Lizard odwraca się i znów widzi znajomego czarnoskórego mężczyznę.
- Nazywam się Nick Fury i zwalniam cię.
Lizard robi dziwną minę, jakby nie wiedział o co chodzi i zaczyna zbliżać się do Fury’ego z zamiarem szybkiego ataku, jednak ten odbija się od ziemi, robi fikołka nad Lizardem ląduje za nim i przecina jego ogon. Nick zrozumiał, że to jest jego najsłabszy punkt. Lizard traci moc. Zaczyna się zmieniać z powrotem w człowieka. Peter dostrzega , że za grubą skórą gada krył się jego nauczyciel dr Connors, który na jego oczach umiera.

AKT 13 Tydzień potem, Nowy Jork
New York Times – „Kolejna spektakularna akcja super bohaterów”, „Do Pajączka dołączają nowi bohaterowie. Nick Fury pozamiatał miasto”

AKT 14 Brooklyn, mieszkanie Petera Parkera, godzina 6:45 rano.
Wcześnie rano Peter znajduje w swojej skrzynce na listy tajemniczą czarną kopertę. Otwiera ją i okazuje się , że został zaproszony do grona super bohaterów organizacji do walki z przestępczością o nazwie S.H.I.E.L.D. Piszę do niego osobiście Nick Fury, który pragnie poznać kim tak naprawdę jest Spider-Man. Peterowi jest bardzo miło. Wie, że takich jak on jest więcej. Lecz członkostwo wiąże się z opuszczeniem Nowego Jorku, cioci May, znajomych oraz Mary Jane i walką z przestępczością na całym globie. Na to Peter Parker nie może sobie pozwolić. Kocha Nowy Jork, a on go. Postanawia więc odpowiedzieć na zaproszenie:

„Drogi Nicku Fury, cokolwiek czeka mnie w życiu nigdy nie zapomnę tych słów „Wielka siła pociąga za sobą wielką odpowiedzialność”. To jest mój dar, ale też moje przekleństwo. Chcę bronić tych których kocham najbardziej i którzy są blisko mnie. Bo tylko wtedy czuje się silny. Pytasz, że chcesz wiedzieć kim jestem ? Odpowiadam: Jestem SPIDER-MAN.

Jak nie trudno zauważyć - lwia część wykonanych prac, to zwykłe opowiadania, a nie jak wyraźnie wspominano - scenariusz. Czy te prace będą nieważne?

Crottor - Boże, człowieku, rób w końcu swoje i nie oglądaj się na innych! Jeszcze się okaże, że lista twoich wypowiedzi będzie dłuższa niż praca konkursowa...

Crottor - Jakby Ci to powiedzieć, scenariusz jest formą opowiadania, więc jeżeli ktoś napisze opowiadania to teoretycznie jest to poprawne. Oczywiście scenariusz ma nieco inną budowę, a raczej rozkład tekstu niż zwykłe opowiadanie, ale zawiera te same treści opis otoczenia, dialogi i opisy akcji.
Także jak pisał mój poprzednik po prostu wstaw swój pomysł,a nie staraj się wyeliminować inne osoby.

P.S. Trochę to dziwne. Pisząc nasze scenariusze robimy trochę na przekór temu co wymyślił pomysłodawca Spider-Mana oraz legenda komiksów, czyli Stan Lee. Chodzi mi o współpracę między rysownikiem, a scenarzystą. Oczywiście nie twierdzę, że tak powinno się tutaj to odbywać bo to nie możliwe. Jednak tak jakoś musiałem o tym wspomnieć nie wiem czemu XD

Spider-man " Każdy ma gorszy dzień" SCENARIUSZ KOMIKSU NA KONKURS DLA GRY-ONLINE.PL
Autor: Adam Borowski (BoroSolo)
Do scenariusza dołączam moje szkice . Mówię od razu nie umiem rysować:)
1 STRONA
1 kadr - Na pierwszym planie widzimy Peter'a idącego do Daily Bugle . "Nie dość, że pracuje charytatywnie jako super bohater ,to jeszcze ten idiota z Daily płaci mi jakieś grosze " Pomyślał Parker . W oczy rzucają się poharatane ręce po ostatniej eskapadzie . W prawym górnym rogu notka " Praca, praca, praca...."
2 kadr- Widzimy jak z tylnej kieszeni naszego bohatera wystaje maska Spidermana . Jeansy wyglądają na dobrze znoszone, na kolanie wylewa się plama krwi której nabawił się walcząc z Rhino . W myślach " Zawsze po tym nosorożcu mam zakwasy..."
3 kadr - Peter widząc odbicie maski w drzwiach Daily, nerwowo pakuje ją głębiej do kieszeni . " Może gdybym chociaż raz spróbował jak to jest być po drugiej stronie mogło by mnie wreszcie stać na lepsze życie "
4 kadr- Bohater puka do drzwi Redaktora naczelnego Jamesona . " Co z tego, że pomagam innym ? Dlaczego nikt nie pomoże mi? Może pora trochę zmienić podejście i udowodnić, że nie jestem tylko pionkiem . Eh Peter zamknij się już lepiej... " Parker cały dzień biję się z myślami” - notka w lewym górnym rogu.
2 STRONA
1 kadr- " Parker znów przyniosłeś mi zdjęcie tego bandyty . Masz tu 50 $ i spadaj.. " Na pierwszym planie Jameson rzucający pieniądze na biurko . Obok stojący Parker " ale obiecał mi Pan przynamniej 2 razy tyle " . Na twarzy Petera widać coraz większą irytację, już dawno nie wygląda jak radosny nastolatek .
2 kadr- . Jameson odpalając cygaro " Dopóki nie przyniesiesz mi dowodów na to ,że ten pajac jest taki sam jak Ci z którymi walczy ,może pożegnać się z kasą . Bierz to albo idź żebrać do metra ! ... " Wzrok naszego bohatera przykrywa coraz większa mgła . Ewidentnie bije się z samym sobą .
3 duży kadr - Peter trzaskający drzwiami mówi pod nosem " Chcesz poznać drugie oblicze Spidermana? Tylko no poczekaj… " W lewym górnym rogu widzimy obraz, na nim zdjęcie Spidermana a pod spodem podpis " Nie potrzebujemy super bohaterów ! "
3 STRONA
1 kadr - Nasz bohater siedzi na łóżku wpatruje się w kostium Spidermana . W prawym rogu okienko z cytatem " Wielka siła to wielka odpowiedzialność "
2 kadr - Peter trzymając ramkę ze zdjęciem Gwen i Cioci May " Minęło już tyle od Waszej śmierci , a ja wciąż nie potrafię uporządkować swojego życia . Może po prostu muszę spróbować czegoś innego ,żeby zrozumieć czego potrzebuje "
3 kadr - Parker wystrzeliwuje wiązkę pajęczyny zakrywając zdjęcia które mu przypominały o najbliższych . " Przepraszam " ledwo wydostało się z jego ust.
4 kadr- Spiderman wyskakuje przez okno. W prawym górnym rogu napis " Pora zacząć dbać o swoje interesy" . Na obrazku widać ,że miasto już zasnęło. Idealny więc moment na ujawnienie swoich najstraszniejszych cech.
4 Strona
1 kadr- Widzimy Spidermana lecącego na pajęczynie między wieżowcami Nowego Yorku . Na ulicach mimo tak późnych godzin, mnóstwo samochodów . W szybie budynku widzimy Spidermana, ale jego rozmazane odbicie .
2 kadr- Za pleców lecącego Spidermana widać budynek Daily Bugle . Dookoła widać mrugające syreny policyjne .Jednak ich światło jest zamglone, a budynek Daily ma wyraźnie ostre kontury .
3 kadr- Spiderman otwiera okno ,które najwidoczniej nie było zamknięte przez jednego z pracowników . " Jest łatwiej niż myślałem "
4 kadr - " Gdzie Ty trzymasz te swoje pieniądze Jameson ? " W biurze redaktora ogromny bałagan a pomiędzy nim Spiderman który odrzuca biurko . Biuro do którego się przyzwyczailiśmy w poprzednich odcinkach Pająka nie wygląda już tak samo . W prawym górnym rogu notka " Jameson lubił chwalić się swoimi pieniędzmi oraz niesamowitym sejfem który posiada w biurze"
5 mały kadr - Sejf znajdował się pod plakatem Spidermana o którym pisałem wcześniej. Na pierwszym panie Bohater trzymający ramkę ,a przed nim odsłonięty sejf . " Mam Cię, ciekawe czy redaktor będzie wciąż taki mądry " Notatka u prawej strony " Mimo tego ,że na masce nie możemy ujrzeć uśmiechu Petera ,to na pewno on tam jest "
5 strona
1 kadr - Widzimy Spidermana który za pomocą kilku wiązek pajęczyny wyrywa drzwi od sejfu . Postać jego jest oparta nogami o ścianę ,a właz wylatuje razem z trzymającymi go pnączami
2 kadr - Spiderman podchodzi do włazu do sejfu . " Wreszcie pozwolę sobie na nowe mieszkanie ..."
3 kadr - Ujęcie z samego środka sejfu . Na zewnątrz zaglądający Parker ,a w środku tylko jedna mała kartka . U góry notka " nie wszystko jednak poszło po myśli naszego bohatera..."
4 kadr - Kartka w rękach Petera . Na niej napis " Mam Cię Ty paskudny złodzieju, nie uciekniesz mi" Jameson na tyle szukał sensacji i czegoś na pierwszą stronę swojej gazety ,że specjalnie rozgłaszał wszystkim wiadomość o swoim sejfie . Nie przypuszczał jednak ,że tym złodziejem będzie jego "ukochany" Spiderman . Można dodać notkę w lewym dolnym rogu " Nasz bohater poraz kolejny raz dał się nabrać..."
5 kadr - W tym momencie widzimy postać Spidermana odwróconą przez ramie . Nad jego głową pojawiają się charakterystyczne błyski (6 zmysł) świadczące o zbliżającym się zagrożeniu". Chmurka nad głową bohatera " Tylko nie to..."
6 kadr - Spiderman wyglądający przez okno ,a przed budynkiem kilka wozów policyjnych. Kolejna myśl w głowie bohatera " co ja narobiłem"
6 strona
1 kadr - przez drzwi gabinetu wbija się oddział policjantów w drugim końcu Spiderman wyskakuje przez okno .
2 kadr - Spiderman lecący między budynkami, w trakcie wystrzeliwania wiązki pajęczyny . " Mam nadzieję, że mnie nie zobaczyli " pomyślał . W oddali widzimy lecący helikopter . Podpis w prawym górnym rogu " To nie koniec kłopotów na dziś "
3 kadr- Ujęcie z pokładu helikoptera . Snajper celujący do Spidermana . Bohatera widzimy przed helikopterem , który najwidoczniej niczego się nie spodziewa . " Czyżby pajęcze zmysły zostały osłabione poprzez zatracenie się naszego Bohatera ? " Podpis w prawym rogu
4 mały kadr - Widzimy nabój wylatujący z karabinu
5 kadr - Nabój wbija się w nogę bohatera .
6 kadr - Spiderman spada pomiędzy budynkami ,widzimy to z dalekiego ujęcia . " Czy nasz bohater to przeżyje? " Podpis w lewym górnym rogu.
7 strona
1 kadr -Spiderman leży w kałuży ." ledwo to przeżyłem " pomyślał
2 kadr - Obok naszego bohatera widzimy jakieś stare duże lustro .
3 kadr - Spiderman przegląda się w lustrze . Nie widzi jednak swojego odbicia tylko coś znacznie bardziej strasznego ( postać w dodanym przeze mnie szkicu ) . " Czy ja śnie ? " Zadaje sobie w myślach pytanie.
4 kadr - Postać wyskakuje z lustra . Scenę widzimy z boku . Spiderman zaskoczony zostaje zaatakowany przez tą postać, dookoła latają kawałki szkła . Rozdwojenie jaźni przekroczyło granicę
8 strona
1 kadr - Rozpoczyna się walka ( postać nazwałem Shadow ) Spiderman uderza pięścią w twarz Shadow'a w zamian otrzymuje to samo . W tle widzimy zjeżdżających na linach funkcjonariuszy SWAT.
2 kadr - Shadow otrzymuje serię z karabinu w plecy .
3 kadr - Kule nic nie robią naszemu anty-bohaterowi . Widzimy jak wysyła w kierunku żołnierzy wiązkę lepiącej się mazi.
4 kadr - Funkcjonariusze oblepieni i uwięzieni .
5 kadr - Spiderman atakuje pociskami z pajęczyny
6 kadr - Widzimy Spidermana atakującego z powietrza, Shadow został na chwilę zastopowany przez pajęczyny .
9 strona
1 kadr - Spiderman uderza przeciwnika w tym samym momencie ten łapie go za nogę . " tylko nie to!" Krzyknął nasz bohater
2 kadr -Second ciska naszym bohaterem o ścianę . " Alter-ego naszego bohatera lubi płatać figle.." podpis w prawym dolnym rogu.
3 kadr - Spiderman trzymając się za głowę, ledwo trzyma się za nogach ( na tylnim planie ) (na przednim planie) biegnie rozpędzony Shadow .
4 kadr - Bohaterowi zderzaja się ze sobą z pełnym impetem . Widzimy ujęcie zaraz obok twarzy Shadow’a i Spidermana . W oczy rzucają się zaciśnięte zęby naszego bohatera (maska jest na tyle zniszczona ,że możemy to zauważyć)
10 strona
1 kadr - Peter leżący na łóżku ,obok dzwoni budzik .
2 kadr - Parker przebudzony siedzi na łóżku
3 kadr - mam nadzieję ,że to był sen " powiedział sobie w myślał nasz bohater
4 kadr - szczotkując zęby Peter " kurcze ten koleś był silny, ale miałbym przerąbane. W prawym górnym rogu "nawet super bohaterowie myją zęby”
5 kadr -Peter zakładający plecak " ehh pewnie ten cały cień nie musi latać do pracy "
11 strona
kadr 1- Widzimy sklep "Crystal" sklep w którym z reguły nasz bohater robi zakupy. " pora na codzienną monotonie " podpis w prawym dolnym rogu.
kadr 2 - Peter ( w prawej dłoni trzyma szklaną butelkę z napojem) przemierzający poprzez alejki sklepowe dochodzi do działu z gazetami.
kadr 3 - Widzimy roztrzaskującą się butelkę o sklepową posadzkę
kadr 4 - ujęcie na gazetę którą trzyma nasz bohater, a na niej tytuł " Spiderman włamuje się do DAILY BUGLE " ( szkic gazety dodany w załączniku)
kadr 5 - ujęcie na przerażoną twarz naszego bohatera " Mam nadzieję ,że przynajmniej ten Shadow to był wymysł mojej głupkowatej wyobraźni.
12 strona
kadr 1- Peter podchodzi do kasy, prawym rogu widzimy telewizor na którym lecą wiadomości
kadr 2 - ujęcie na telewizor i twarz prezentera . "Tajemniczy bohater, bardzo podobny do Spidermana terroryzuje miasto”
kadr 3 - Parker z niedowierzaniem łapie się za głowę, czując ogromny guz przy skroni . " o nie..." mówi w myślach
kadr 4 - "Spidermanie jeżeli gdziekolwiek tam jesteś odbuduj nasze zaufanie, potrzebujemy Cię" Kontynuuje prezenter wiadomości . W rogu przekazu telewizyjnego widać postać Shadow’a .
kadr 5 - " Ile trwa już walka z tym Tyranem?" zapytał sprzedawcy Parker , ten odpowiada " hm, bodajże 5 dni"
kadr 6 - "czyżbym spał od 5 dni???!!!" myśl przebiegła Peterowi przez głowę
Strona 13
kadr 1 - Bohater w biegu przebierając się za spidermana " Nie mogę tak tego zostawić ,nabroiłem pora to naprawić" w prawym górnym rogu " Wielka siła to wielka odpowiedzialność ...."
KONIEC
W następnym wydaniu komiksu , walka Spidermana z Shadow’em

-Dlaczego Shadow ? Shadow wygląda jak cień Spidermana . Jest jego złym wcieleniem . Jego moce są praktycznie takie same, ale napędza go chciwość i nienawiść.
[link] - tak ma wyglądać Shadow
[link] - propozycja okładki Daily Bugle
[link] - propozycja okładki komiksu

Akcja dzieje się w niedalekiej przyszłości skład Avengers rozpadł się po tym jak: zbroje Tony'ego Stark'a zostały zniszczone, Bruce Banner wynalazł antidotum na swoją ,,przypadłość", Hawkeye i Kapitan Ameryka założyli szkołę wojskową o nazwie "Thor" po tym gdy Thor poświęcił swoje życie i osłonił ich swoim ciałem, nikt z bohaterów nie chciał zdradzić dokładnych informacji na temat jego śmierci, a Czarna Wdowa odeszła ze służby po ciężkiej kontuzji. (wymyśliłem kilku nowych bohaterów)
*
*
*
Kadr 1. Spider-man jak na co dzień latał na sieci pomiędzy budynkami gdy nagle jego telefon zaczyna dzwonić.

K2. Spider-man odbiera telefon po drugiej stronie był Nick Fury:
-Witaj Spidermanie! Mam dla ciebie ważną wiadomość proszę, przyjdź na Helicarrier.

K3. Spiderman przybywa na Helicarrier, spotyka tam: Novę, Nuclear-man'a oraz Lady Explosion; wszyscy na niego patrzyli z wyrzutem. Spidey zapytał:
-Hej?! Co się tak dziwnie na mnie patrzycie? Mam coś na kostiumie?[patrzy na siebie]
[Nick Fury] -Nie... Spóźniłeś się o 1h! Miałeś być o 18:00!
-Aha... No tak, miałem spotkanie z JJJ odnośnie kupienia nowego aparatu.

K4. Nick Fury wyciąga z kieszeni 4 odznaki.
[SM] -Łoa! Co to jest? Mini-wyrzutnia rakiet, wysuwany sztylet?
[NF] -Nie, to oznaki T.A.R.C.Z.Y dzięki którym staniecie się pełnoprawnymi jej członkami. Ten orzeł oznacza, że jesteście godni poświęceń dla kraju oraz męstwo i odwagę w obliczu zagrożenia.
[Wszyscy członkowie oprócz Spidermana] -Dziękujemy, szefie! Obiecujemy strzec jej jak oka w głowie!
[SM] -Zaraz, zaraz chcesz nam właśnie powiedzieć, że należymy do Mścicieli?
[NF] -Tak.
[Spiderman zaczyna krzyczeć z radości]
[NF] -Ok, ok przestań już wrzeszczeć. Idźcie teraz się dokładnie poznać w końcu będziecie kompanami.
[Bohaterowie wychodzą]

K5. Spotkanie bohaterów zakończyło się. Wychodzą z baru roześmiani, gdy nagle słychać wielki wybuch.
[Nova] -Co to było?! Dochodziło jakby ze strony banku! Chodźmy to sprawdzić!
[Bohaterowie pojawiają się obok banku]
[Nuclear-Man] -Poczekajcie tu chwilę, muszę sprawdzić ilu ich tam jest.[zmienia się w proch i wlatuje do środka banku, po chwili wylatuje]
[Lady Explosion] -I co?!
[NM] -Jest ich 3: Bullseye, Carnage, Whirlwind.
[SM] -Ok, dzielimy się tak: ja zajmę się Carnage, Nuci (Nuclear-man) zajmiesz się Bullseyem a Nova i Eksplozja (Lady Explosion) zajemiecie się Whirlwindem.
[LE] -Dobra, to do dzieła!

K6. Bohaterowie wywabiają złoczyńców poza bank i tam zaczynają bitwę.
[Carnage] -Witaj, Spidermanie! Mój ojciec (VENOM) wiele mi o tobie opowiadał między innymi że jesteś podłym...[uderza obok głowy SM] zakłamanym... [znowu uderzenie] robalem którego trzeba rozgnieść! [jego ręka przybiera kształt młota, Carnage zaczął robić zamach gdy Spiderman wypuścił sieć i zatrzymał jego rękę]
-Nie tak szybko! [SM przyciąga go do siebie] -Zapewne wiesz że przez twojego ojca zginęli moi kumple: Eddy Brock i Harry Osborne! Teraz ty za to zapłacisz! [Zapomocą sieci włącza alarm w kilku samochodach]
[Carnage krzycząc z bólu] -Arrrghh...! Prz...estań!!! Argggg... Moj...a głowa! [Wtedy SM przyciąga w jego stronę kilka samochodów i uderza nimi w Carnage]
[Cletus Kassady i Carnage] -Aaaaa!!! Nigdy nas nie pokonasz marny pająku! Nigdy! [Ostateczny cios SM i Carnage wraz z nosiecielem rozpada się]
[SM] -Hmmm... a jednak...! Ok czas pomóc reszcie.

K7. Bohaterowie cieszą się ze zwycięstwa. Dziękują Spidermanowi za pomoc. Nagle odzywają się ich odznaki.
[SM] -Ha! Wiedziałem że w tych odznakach jest jakiś bajer! [odbierają]
[Nick Fury] -Witajcie Mściciele! Za kilka minut widzę was na Helicarrierze!

K8. Mściciele są już na umówionym miejscu.
[NF] -Wszystko widziałem. Świetnie poradziliście sobie z tymi wyrzutkami społeczeństwa!
Korzystając z okazji chciałbym mianować ciebie Spidermanie na przywódcę Mścicieli.
[Brawa innych bohaterów]
[SM] -Czyli będę potężniejszy nawet od ciebie?! A dostanę tą czadową opaskę na oko?!
[NF] -Nie. Będziesz 2 najważniejszą osobą na tym statku. A teraz Mścieciele macie następne wezwanie tym razem Absorbing Man terroryzuje budowlańców. Powodzenia Mściciele!
*
*
*
I tak właśnie skończył się pierwszy dzień Spidermana jako przywódca Mścicieli.

A teraz krótki opis bohaterów komiksu:
- Nuclear-Man - imię i nazwisko: James Olders, pochodzenie: Anglia, przezwisko: Nuci, moce: może przybierać dowolne formy, latać, jest telepatom.
- Lady Explosion - imię i nazwisko: Elisabeth Long, pochodzenie: USA, przezwisko: Eksplozja, moce: umie skupiać energię i wyrzucać ją z siebie jako olbrzymie wybuchy, umie latać.
-Cletus Kassady - (jego nie wymyśliłem) jest to nosiciel Carnage syna Venoma.

TYTUŁ KOMIKSU:
"SPIDERMAN I AL-KAIDA"
UDZIAŁ BIORĄ BOHATER POZYTYWNY SPIDERMAN I BOHATERZY NEGATYWNI OSAMA BIN LADEN I SPÓŁKA.
NIE JESTEM PISARZEM SCENARIUSZY I NIESTETY NIE POSIADAM BUJNEJ FANTAZJI ALE MOJA WIZJA W SKRÓCIE BRZMI MNIEJ WIĘCEJ TAK:
SPIDERMAN RATUJE WORLD TRADE CENTER PRZED ATAKIEM AL-KAIDY NAJPIERW WYKRYWAJĄC PLANY ATAKU A PÓŹNIEJ UNIEMOŻLIWIAJĄC SAM ATAK.RESZTĘ SAMI SOBIE DOPISZCIE

Sam nie biorę udziału w konkursie, ale w Internecie znalazłem poniższy scenariusz.

Niesamowity Spider-Man: Więcej niż gra – scenariusz komiksu
(WD – skrót od „wizualizacji dźwięków”, które zostaną ukazane w komiksie)
(U – skrót od „ubioru”, czyli krótki opis stroju bohatera)

Kadr 1 - Ciemna piwnica. Na pierwszym planie w nikłym świetle widać sylwetkę otyłego nastolatka trzymającego przy uchu telefon. (U: czerwony t-shirt, czarne spodnie dresowe)
MICHAEL
Nie mam jej… Jest zniszczona… Zniszczył mi ją…
GŁOS Z SŁUCHAWKI
Jak to?! O kurczę, przykro mi stary. Rozumiem, jak się musisz teraz czuć…

Kadr 2 - Widać załzawioną, pryszczatą twarz Michaela. Ma brunatne, potargane włosy i okulary na nosie.
MICHAEL
Ehe…
MYŚLI MICHAELA
Twój ojciec jest biznesmenem. Mieszkasz w willi z basenem. Nic nie rozumiesz. Nic a nic.

Kadr 3 - Michael ociera łzy prawą dłonią. W lewej cały czas trzyma przy uchu telefon.
GŁOS ZE SŁUCHAWKI
Mike, niedługo targi komputerowe! Będzie super, a ty się trochę rozluźnisz! Mój kuzyn pracuje tam w ochronie. Wpuści nas od zaplecza. Wcześniej możesz do mnie wpaść. Mam nową grę – „Krwawe Pająki 3”. Jest świetna, spodoba ci się!

Kadr 4 – Postać Michaela z profilu. Spuszczoną głowę opiera na kolanach. (Telefon cały czas przy uchu)
MICHAEL
Dzięki…
MYŚLI MICHAELA
Krwawe pająki…
GŁOS Z SŁUCHAWKI
A swoją drogą, kto ci ją zepsuł? JD, prawda? Musisz mu się w końcu postawić. Odegrać się…
MICHAEL
Muszę kończyć. Do zobaczenia…

Kadr 5 – Dłoń Michaela trzymająca telefon. Kciukiem naciska guzik, rozłączając rozmowę. (WD: Biiip)

Kadr 6 – Kadr podzielony na dwie części. Na pierwszej Michael robi zamach ręką, w której trzyma telefon. Na drugiej słuchawka roztrzaskuje się o ścianę. (WD: BRASSH)
MYŚLI MICHAELA
Krwawe pająki…

Kadr 7 – Zbliżenie na dłoń Michaela, która sięga po leżący obok jego stóp kontroler do Playstation 4. W tle słychać krzyki:
GŁOS 1
Może, gdybyś spędzał z nami więcej czasu, byłoby inaczej!
GŁOS 2
Ktoś w tym domu musi pracować, wariatko!

Kadr 8 – Siedzący na podłodze Michael. Ma szeroko otwarte usta. Wzrok skupia na czymś przed sobą. W dłoniach trzyma kontroler. Kciukami naciska przyciski. (WD: klik klik klik)
MYŚLI MICHAELA
Tak, Tak! A macie, durne pająki. Świetnie, 10 punktów! Już ja się na was odegram!
GŁOS 1
Przypominam ci, że masz syna! Nie wystarczy przynosić do domu pieniędzy!
GŁOS 2
Och, nie zaczynaj! Moja wina, że nie ma przyjaciół? Moja wina, że jest ciamajdą? Wiesz, ile pieniędzy zmarnował na ten chłam?

Kadr 9 – Zbliżenie na szeroko otwarte oczy Michaela. Są przekrwione i mają nieprzytomny wyraz.
MYŚLI MICHAELA
Odegram się… Już ja się odegram… Odegram się, pająki…
GŁOS 1
Nie mów tak o swoim synu, draniu!

Kadr 10 – Widok znad ramienia Michaela. W wyciągniętych dłoniach trzyma kontroler, po którym wciąż przebiera palcami. (WD: klik klik klik) Naprzeciw niego jest pusta ściana. Pod nią leży rozwalona na kawałki konsola Playstation 4. Z góry docierają odgłosy szamotaniny. (WD: SMAASH, ŁUP ŁUP, DUUM – litery chaotycznie rozsypane w górnej części kadru)
MYŚLI MICHAELA
20 punktów, dobrze… Odegram się. Odegram… ODEGRAM! GAME OVER!

Kadr 11 -Trzy dni później. Godzina 14:30. Zatłoczona, nowojorska ulica widziana z lotu ptaka.
GŁOS MŁODZIEŃCA DOBIEGAJĄCY Z TŁUMU
Niech pan nie będzie taki! Brakuje mi tylko dwadzieścia centów!
GŁOS STARSZEGO MĘŻCZYZNY DOBIEGAJĄCY Z TŁUMU
Nie ma mowy! Cena jest, jaka jest. Nie ma żadnego targowania!

Kadr 12 - Ulica w samym centrum miasta. Wzdłuż niej wysokie biurowce i drapacze chmur. Na pierwszym planie, poirytowany Peter Parker (U: szara bluza, niebieskie jeansy) idący z Gwen Stacy pod ramię (U: żółty płaszczyk, czarne rajstopy) . Za ich plecami widać stoisko z hot-dogami, którego właściciel (wyglądający jak Stan Lee) łypie na Petera nieprzyjaźnie.
PETER
Widziałaś go?! Co za sknera…
GWEN
Daj już spokój. Nie jestem aż tak głodna.

Kadr 13 - Widok zza pleców Petera i Gwen. Otacza ich tłum przechodniów, większość poprzebierana w najróżniejsze kostiumy (np. Kapitana Ameryka, Magneto, Hulka)
PETER
Nie przeraża cię to? Ten szerzący się materializm? Parę dni temu uratowałem życie dzieciakowi, a ten tylko jęczał, że popsuła mu się przy tym konsola do gier.
GWEN
Może dużo dla niego znaczyła?
PETER
Więcej niż życie? A zresztą, nieważne…

Kadr 14 - Gwen spogląda na wysoki budynek, oznaczony kolorowym bilbordem („Targi Komputerowe”), wokół którego zbiera się tłum przebierańców. Przed wejściem widać cztery humanoidalne roboty o cienkich, metalowych kończynach, stożkowych głowach i olbrzymich, świecących oczach. Wykonują niezgrabne akrobacje, oklaskiwane przez obserwujących je ludzi.
GWEN
O, to te targi! Jak to możliwe, że się tam nie wybierasz? Przecież uwielbiasz wynalazki i gry wideo!
PETER
Gry przestały mnie bawić, odkąd zostałem Spider-Manem. Żadna nie może się z tym równać. A te roboty, to nawet nie jest sztuczna inteligencja. Sterują nimi z głównego komputera. Nic specjalnego…

Kadr 15 - W tym samym czasie. W ciemnym pomieszczeniu widzimy siedzącą przed kilkoma monitorami (na ekranach białe kody na czarnym tle), otyłą postać. Na głowie ma czerwoną kominiarkę. Jest ubrana w szarą bluzę, spodnie dresowe, rękawice i zawiązaną pod szyją czerwoną pelerynę. Prawą ręką gmera przy klawiaturze (WD: klik klik klik), lewą celuje z pistoletu do dwóch ochroniarzy(U: niebieskie koszule, czarne spodnie), którzy siedzą pod ścianą. Obok klawiatury leży długi nóż.

Kadr 16 - Akcja przenosi się z powrotem przed budynek, w którym organizowane są targi. Zdalnie sterowane roboty przerywają występ i zaczynają napastować zgromadzonych gapiów. Jeden wręcz rzuca się na stojącego obok mężczyznę.

Kadr 17 - Widok z profilu na twarz Gwen. Zasłania ona usta i ze strachem patrzy na powstałe zamieszanie. Tłum zaczyna się rozbiegać. (WD: TUP TUP TUP) Roboty coraz agresywniej atakują ludzi.
GWEN
Boże, co tam się wyprawia, Peter! Peter..?

Kadr 18 - Widok z góry na stojącą po środku ulicy Gwen. Opiera ręce na biodrach i spogląda w górę. Wokół niej przemykają spanikowani ludzie. Petera nie ma nigdzie w pobliżu.
GWEN
Eh… Nigdy się do tego nie przyzwyczaję.

Kadr 19 - Na pierwszym planie widzimy jednego z humanoidalnych robotów, który trzyma za gardło mężczyznę. Mężczyzna to szatyn, o krótkiej, kędzierzawej czuprynie (U: czarny t-shirt z logiem „Gry-Online.pl”, szare jeansy). Okulary zsuwają mu się z nosa. Na tle nieba niewyraźna sylwetka lecącego w ich stronę Spider-Mana.

Kadr 20/21/22/23 - Te cztery kadry, płynnie się przenikają a tło jest rozmazane, by podkreślić dynamikę akcji.
20.Spider-Man kopniakiem pozbawia robota głowy. Ten, puszcza mężczyznę i leci do tyłu. (WD: smassh)
21.Wystrzelonymi z nadgarstków wiązkami sieci, powala dwóch kolejnych przeciwników. (WD: tss bump)
22.Ostatniego napastnika chwyta za stalową nogę. Robot traci równowagę.
23.Spider-Man roztrzaskuje go o chodnik, (WD: kraaatch) krzycząc przy tym triumfalnie:
SPIDER-MAN
Tak się właśnie postępuje z miernymi wynalazkami!

Kadr 24 - Uratowany przez Spider-Mana mężczyzna chwyta go za ramie. Na jego twarzy maluje się ulga.
MĘŻCZYZNA
Uff, dziękuję! Ty jesteś Batman, prawda?
SPIDER-MAN
Kto?

Kadr 25 – Widać rozbawione oblicze mężczyzny.
MĘŻCZYZNA
Hehe, żarcik taki. Jestem Hed. Przyjechałem na te targi z Polski. Wiesz co? Koledzy z redakcji posikaliby się z zazdrości, gdybym przywiózł twój autograf!
SPIDER-MAN
Nie wiem czy zauważyłeś, ale jestem nieco zajęty.

Kadr 26 - Hed unosi lewą rękę w błagalnym geście, w prawej zaś trzyma kartkę papieru. Spider-Man nie patrzy na niego. Obserwuje wejście do budynku.
HED
Oj, nie bądź taki!
MYŚLI SPIDER-MANA
Ktoś musiał przeprogramować komputer… Sprawca zapewne dalej jest w budynku.

Kadr 27 - Widok z góry. Na pierwszym planie wyskakujący w górę Spider-Man. Lewą rękę ma wyciągniętą do tyłu. Z nadgarstka wystrzeliwuje sieć na kartkę (WD: tss), którą na drugim planie trzyma Hed.
SPIDER-MAN
Proszę bardzo! Pozdrów kolegów!

Kadr 28 - Z perspektywy żabiej widzimy Spider-Mana stojącego w rozkroku wewnątrz dużego pomieszczenia. Pięści ma oparte na biodrach, a głowę zadartą do góry. W tle widać stoiska z komputerami i kolorowe plakaty.
SPIDER-MAN
No, pokaż się żartownisiu! Przez ciebie zostawiłem dziewczynę samą na randce. Obyś okazał się ciekawym wyzwaniem, bo potem ona zgotuje mi piekło!

Kadr 29 - Spider-Man odwraca głowę usłyszawszy czyjś głos:
GŁOS
Roznoszenie gazet, wyprowadzanie psów, mycie samochodów…

Kadr 30 – Widać uchylające się drzwi, z napisem „Zaplecze”. (WD: Trrww)
GŁOS
Pakowanie zakupów, koszenie trawników, grabienie liści…

Kadr 31 – Widok znad ramienia Spider-Mana. Z zaplecza wychodzi otyły chłopak w szarym dresie, rękawicach oraz czerwonej kominiarce i pelerynie w tym samym kolorze. Na bluzie ma wyszyte różnokolorowe znaki – krzyżyk, kółko, kwadrat oraz trójkąt. W prawej dłoni trzyma pistolet.

Kadr 32 – Spider-Man wykonuje palcami wskazującym i środkowym obu dłoń gest „cudzysłowia”
SPIDER-MAN
Ummm, fajny „kostium”… Na głowie masz skarpetę? Wiesz, kiedy jedna z pary się zgubi, drugiej nie zakłada się na głowę. Powinni pisać to na opakowaniu…

Kadr 33 – Zbliżenie zamaskowanej twarzy Michaela.
MICHAEL
„Nie maż się. Ciesz się, że żyjesz.” To mi powiedziałeś, gdy roztrzaskiwałeś efekt ośmiu miesięcy, trzech tygodni i czterech dni mojej pracy - świeżo kupione Playstation 4.

Kadr 34 – Spider-Man wskazujący prawą ręką przed siebie (na Michaela)
SPIDER-MAN
To byłeś ty! Przecież cię uratowałem! Musiałem jakoś wytrącić rabusiowi broń. Zastrzeliłby ciebie lub mnie, gdybym nie rzucił tą konsolą! Była dla ciebie warta więcej od życia?

Kadr 35 – Michael unosi zaciśniętą pięść.
MICHAEL
TAK! Ale co ty możesz wiedzieć. Wielki Spider-Man, którego wszyscy kochają. Nie mam przyjaciół. Co najwyżej jednego kolegę. Ale on mnie nie rozumie. Gry były dla mnie ucieczką od szarej rzeczywistości. Były od niej lepsze. Były dla mnie wszystkim. A ty…

Kadr 36 – Szeroki kadr, ukazujący wyłaniające się zza stanowisk z komputerami kilkanaście robotów.
MICHAEL
TY MI TO ODEBRAŁEŚ! Dlatego teraz zagramy… Tak, tak! To są moi waleczni komandosi. Masz pięć minut, na pokonanie ich wszystkich, krwawy pająku! W przeciwnym razie…

Kadr 36 – Otwarte drzwi zaplecza, z których wyłania się robot ciągnący za kołnierze dwóch związanych ochroniarzy.
MICHAEL
Oni zginą… Zastrzelę ich, twoich plugawych towarzyszy, krwawy pająku!

Kadr 37 – Spider-Man, widziany od tyłu, stoi z ugiętymi kolanami i rozłożonymi rękoma, gotów do walki. Ze wszystkich stron zbliżają się do niego roboty powtarzające mechanicznym głosem jedno zdanie.
ROBOTY
ZABIĆ KRWAWEGO PAJĄKA! ZABIĆ KRWAWEGO PAJĄKA…
MYŚLI SPIDER-MANA
Krwawego pająka? Plugawych towarzyszy? O co mu chodzi!?

Kadr 38 – Widok znad ramienia Spider-Mana. Spogląda on w górę, gdzie widać trzy roboty skaczące z wyciągniętymi do przody stalowymi rękoma.
MYŚLI SPIDER-MANA
O rety…
Kadr 39 – Zbliżenie głowy jednego z robotów. Jedno z jego oczu nie świeci. (WD: Bzzzz)

Kadr 40 – Roboty upadają na posadzkę. Ich oczy już nie świecą. W tle widać sylwetkę Spider-Mana.
MYŚLI SPIDER-MANA
Co..? Ktoś musiał je dezaktywować.

Kadr 41 – Zbliżenie na zamaskowaną twarz Spider-Mana.
SPIDER-MAN
Posłuchaj mnie teraz, mamy mało czasu! Roboty wyłączono, więc policja jest już w budynku. Przepraszam, że zniszczyłem twoją konsolę! Nie wiedziałem, jak ważna dla ciebie była. Nie uważam się za lepszego od innych. Nie jestem też żadnym „krwawym pająkiem”. Jestem zwykłym chłopakiem, jak ty. Spójrz...

Kadr 42 – Spider-Man ściągą z twarzy maskę.

Kadr 43 – Widok zza pleców Spider-Mana. Widać jego potarganą czuprynę oraz maskę w prawej dłoni. Naprzeciwko stoi Michael. Z opuszczonymi rękoma obserwuje poczynania Spider-Mana. Związani ochroniarze leżą obok jego nóg.
PETER
Widzisz? Jestem normalnym facetem! Tak jak ty! To nie jest żadna gra, to jest życie. Ściągnij tą maskę. Nie jesteś złoczyńcą ani mordercą… Proszę, zdejmij ją.

Kadr 44 - Widok z profilu na spuszczoną głowę Michaela.

Kadr 45 – Michael sięgający dłonią do twarzy. W tle zachęcający okrzyk Petera:
PETER
Tak! Bardzo dobrze, dasz radę...

Kadr 46 – Widok znad ramienia Petera spoglądającego w górę. Patrzy na znajdujący się pięć metrów pod sufitem pomieszczenia balkon. Na nim widać niewyraźną sylwetkę antyterrorysty opierającego karabin o balustradę.
MYŚLI PETERA
O nie...

Kadr 47 – Zbliżenie na głowę Petera, szybko zakładającego maskę Spider-Mana.
PETER
Nie, nie, nie!

Kadr 48 – Widok z perspektywy balkonu. Na pierwszym planie antyterrorysta ubrany na czarno (U: kamizelka kuloodporna, kask, gogle itd.). Celuje w stronę znajdującego się na drugim planie Michaela. Po drugiej stronie pomieszczenia widać machającego rękoma Spider-Mana.
SPIDER-MAN
NIEE, STÓJ!

Kadr 49 – Zbliżenie na naciśnięty przez antyterrorystę spust. W tle odgłos strzału. (WD: PAFFFF)

Kadr 50 - Na pierwszym planie upadający na ziemię Michael. Na drugim planie biegnący ku niemu Spider-Man. W tle widać wpadających do pomieszczenia antyterrorystów. (WD: łup łup łup)

Kadr 51 – Spider-Man trzyma w ramionach postrzelonego Michaela. Wokół nich stoją antyterroryści z opuszczonymi karabinami.
SPIDER-MAN
To tylko dziecko! Zabiorę go do szpitala! Wytrzymaj chłopie, będzie dobrze. Będzie dobrze…

Kadr 52 – Kilka dni później. Słoneczny park. Alejką przechadzają się Peter i Gwen. (U: obaj tak samo, jak na początku) Oboje trzymają w dłoniach hot-dogi. W tle śpiewa ptak (WD: ćwir ćwir ćwir)
GWEN
To miłe, że pozwoliłeś sprzedawcy zachować resztę.
PETER
Przygoda z Michaelem czegoś mnie nauczyła… Wielu z nas nie dostrzega, że coś, co nam wydaje się nic nie warte, dla innych może być bezcenne…
GWEN
Co się stało z tym chłopcem?

Kadr 53 – Zbliżenie na zamyśloną twarz Petera.
PETER
Wydobrzeje… Niestety wyląduje w zakładzie poprawczym, gdzie zajmą się nim psychiatrzy. Przed dotarciem na targi zastrzelił ojca z broni, którą mu ukradł… Podobno w obronie własnej. Jego tata od wielu lat maltretował zarówno Michaela, jak i jego matkę. Mam nadzieję, że chłopak ułoży sobie życie. Nie zasłużył na taki los…

Kadr 54 - Trzy miesiące później. Pochmurny dzień. Zakład Poprawczy. Widać duży szary budynek z wieloma rzędami małych okienek, otoczony wysokim murem.

Kadr 55 – Mały pokoik. Ściany mają pozdzieraną, brudną tapetę. Na pryczy siedzi skulony Michael (U:biała koszulka, białe spodnie), a w otwartych drzwiach stoi mężczyzna w garniturze – właściciel ośrodka, Pan Kellers.
PAN KELLERS
Masz gościa, Mike.

Kadr 56 – Widok z perspektywy drzwi. Widać ciemną sylwetkę mężczyzny w czarnym prochowcu i kapeluszu tego samego koloru. Michael patrzy na niego niepewnie.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Witaj, Michael. Wiele o tobie słyszałem.
MICHAEL
Kim pan jest?
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
To nie jest teraz ważne. Twój wyczyn zrobił na mnie wrażenie. Mało kto ma odwagę postawić się Spider-Manowi. Naprawdę zrobiłeś to z powodu zniszczonej konsoli?

Kadr 57 – Zbliżenie na przygnębioną twarz Michaela.
MICHAEL
Trochę tak… Zawsze chciałem być bohaterem. Kimś wyjątkowym. W grach miałem taką możliwość.

Kadr 58 – Mężczyzna siada obok chłopca. Wciąż nie widać jego twarzy.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Wciąż możesz się stać kimś wyjątkowym. Mogę cię stąd zabrać. Człowiek, który mnie przysyła, prowadzi akademię dla takich jak ty, Michaelu Bingham*. Spider-Man to nie jedyny zuchwalec, który ma się za lepszego od innych. Do walki z takimi właśnie ludźmi przygotuje cię nasze szkolenie. Po nim, mogę ci obiecać, dostaniesz to, czego pragniesz. Zemstę.

Kadr 59 – Kieszeń płaszcza mężczyzny. Wyciąga z niej kartkę papieru. Nie widać, co na niej jest.

Kadr 60 – Michael widziany z perspektywy siedzącego obok mężczyzny.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Dostałem to od twoich lekarzy. To twój rysunek? Chcesz tak wyglądać? Mieć taki kostium?
MICHAEL
Tak…
Kadr 61 – Zbliżenie na twarz mężczyzny. W cieniu, który ją skrywa widać tylko oczy, spoglądające w dół (na trzymaną kartkę).
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Spider-Man nieświadomie wyrządził ci przysługę. Wyrwał cię ze świata gier. Świata, w którym utknąłeś. Ale to jest już koniec, Michael. Czas na prawdziwe życie. Na coś więcej niż gra. Mamy wobec ciebie plany. Wielkie plany. Staniesz się…
MICHAEL
Krwawym Pająkiem… Chcę się nazywać Krwawy Pająk…

Kadr 62 – Pokazany rysunek Michaela. Umięśniona postać w czarnym kostiumie. Na piersi ma białego pająka. Oczy, duże i białe z żółtymi obwódkami. Górna połowa maski jest czerwona, ozdobiona czarną siecią.
MĘŻCZYZNA W KAPELUSZU
Blood Spider… Tak, to dobra nazwa.

I jeszcze to: KONIEC
*Michael Bingham (Blood Spider) pojawił się na łamach komiksu „The Amazing Spider-Man” nr. 367. Został wykreowany i wyszkolony w akademii Tyrana (Taskmaster) na podobieństwo Spider-Mana, by pewnego dnia na niego zapolować i ostatecznie pokonać. Zielony Goblin, Electro, Dr. Octopus… Tych antagonistów znają wszyscy. Ja postanowiłem przedstawić moją wersję genezy mniej znanego bohatera komiksów Marvela. Każdy ma swój początek, nie tylko ci znani.

Tekkkkit - to mój scenariusz...

Witam!
A jak ukradniecie pomysł komuś i będzie to po konkursie?
Trzeba całkowicie zrobić rewolucje w spider-menie bo zginie przez klony scenariuszy i klony przeciwników!!!!
Mam fajne pomysły już konsultowane nawet ze znajomymi z branży gier i zaciekawili się tym co było by dalej;)
Na gry też mam parę pomysłów tylko dużo ludzi kradnie najmniejszy pomysł;)
Bez talenciaków całe hordy ;) Może ktoś podpowie gdzie się udać by pomysł nie dostał premiery?
Podam maila jak ktoś wie kto by pomógł;) [email protected]

boojan27 - tekkkkit zaznaczył, że nie bierze udziału, a pracę tą znalazł w Internecie. Nie bardzo rozumiem czemu tak zrobił, ale wiemy, że to nie jego praca.
KOKOLINOMEN - nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi...

A, to przepraszam. Myślałem, że to jakieś posądzenie o plagiat czy coś... ;)

tekkkkit napisal prawde. Znalazl ja w internecie - czyli tutaj, na forum.

Tekkkkit - ewidentny plagiat. Nawet tytułu nie chciało Ci się zmienić, nie żebym zachęcał do popełniania tego typu działań.

Chciałbym wziąć udział w konkursie. Przygotowałem więc mój scenariusz na konkurs o Spider-Manie dla gry-online.pl. Ciekawe czy wam się spodoba? To pierwsze moje tego typu tworzywo, ale grafiki nie dodaję, bo nie chcę się kompromitować :)

Scenariusz do komiksu pt. „The Return of The Amazing Spider-Man: Prequel”

[Kadr 1] Na ulicach Nowego Jorku w pięknym słonecznym dniu trwa pościg głównymi ulicami miasta. Dwóch zbirów, autorów napadu na jubilera, kieruje się wysłużonym fordem shelby w bliżej nieokreślonym kierunku. Za nimi pędzą cztery radiowozy dumnie oznaczone napisem NYPD.

[Kadr 2] W środku jednego z radiowozów trwa dialog.

Policjant 1: „Przydałaby się pomoc Spider-Mana”.
Policjant 2: „Daj spokój! Teraz musimy sobie radzić sami”.

[Kadr 3] Wysłużony shelby wpada w poślizg, wjeżdża w pobliski parking i taranuje kilka samochodów. „Trzaaask!”.

[Kadr 4] Jeden ze zbirów wychodzi ze samochodu. Strzela na oślep. „Żywego mnie nie weźmiecie!” – wykrzykuje mierząc ze Smitha & Wessona, którym przed godziną wpakował dwie kule w głowę jubilera.

[Kadr 5] Na miejsce kraksy nadjeżdżają wszystkie radiowozy z pościgu. Agresywny zbir nie przestaje strzelać. Kule z jego pistoletu przelatują obok radiowozów policyjnych – „Świst! Świst!” – położenie napastnika i dogorywającego kompana wydaje się beznadziejne. Są otoczeni.

[Kadr 6] Widzimy grupę strzelających policjantów, schowanych za radiowozami, trwa wymiana ognia.

[Kadr 7] Agresywny zbir zostaje postrzelony. Spojrzenie na jego twarz. „Już po mnie!” – wykrzykuje żegnając się z życiem. Pada martwy.

[Kadr 8] Policjanci zakuwają w kajdanki drugiego ze zbirów, jest wyraźnie ranny, w okolicach głowy cieknie mu strużka krwi. W tle widać policjantów zakrywających czarnym workiem dwie przypadkowe ofiary wymiany ognia – kilkuletnie rodzeństwo, które udawało się z pobliskiego sklepu do samochodu pozostawionego przez rodziców na parkingu. Tego dnia Spider-Man nie pomógł policji i społeczeństwu.

[Kadr 9] Przenosimy się do jednego z mieszkań w typowej nowojorskiej kamienicy. Późnym popołudniem widzimy okna od mieszkania, w którym rozgrywa się dramat. Człowiek stanął naprzeciw bohaterowi.

[Kadr 10] W kącie skromnego pomieszczenia z rękami ułożonymi na głowie siedzi zrezygnowany około czterdziestoletni mężczyzna. To Peter Parker. Ma na sobie kostium Spider-Mana, ale bez nałożonej maski. Jego głowa jest spuszczona w kierunku ziemi. Ta żałosna postać w niczym nie przypomina bohatera sprzed lat.

[Kadr 11] Peter opuszcza ręce na ziemie. Podnosi wzrok. W jego oczach można dostrzec świeże łzy. Twarz sprawia wrażenie zmęczonej i pozbawionej chęci do życia. Nad Peterem rozchodzą się myśli: „Kim dzisiaj jestem? Kim jest Spider-Man?”.

[Kadr 12] Ręka Petera sięga po fragment stłuczonego lustra tak niezdarnie, że przecina fragment kostiumu w okolicy przegubu. „Auć!” – syczy Peter.

[Kadr 13] Poddany spadkowi formy psychicznej bohater przygląda się swojemu obliczu we fragmencie lustra, teraz ozdobionego kilkoma kroplami jego krwi. Konfrontacja z samym sobą nie przebiega zbyt łagodnie. To nie jest twarz bohatera. Widzimy wykrzywione, grymaśne spojrzenie Petera.

[Kadr 14] Peter rzuca fragmentem lustra w ścianę, ale odpowiada mu wyłącznie cichutkie „Brzdęk!”. Bohater ponownie zakrywa głowę rękami. Widzimy go takiego, jakim go wcześniej zastaliśmy. Siedzącego w kącie skromnego pomieszczenia. Złamanego.

[Kadr 15] Tymczasem w Nowym Jorku dochodzi do kolejnej zbrodni. Obserwujemy negocjatora policyjnego stojącego naprzeciw kilkudziesięcioletniego mężczyzny trzymającego broń w ustach młodej kobiety. Akcja rozgrywa się w okolicy nowojorskiego sklepu.

[Kadr 16] „Zabiję ją! Zabiję!” – warczy przestępca groźne zaciskając zęby.

[Kadr 17] „Niech się Pan uspokoi. Proszę zachować spokój” – niezdarne prośby wygłasza negocjator. Za jego plecami można dostrzec tłum ewakuowanych i spanikowanych ludzi, których teraz strzeże kordon policji.

[Kadr 18] Wystrzał! Drugi tuż za nim! Widzimy upadającego napastnika i jego ofiarę, obojgu cieknie krew z ust, twarze jakby zatrzymane w odrętwieniu.

[Kadr 19] Policjanci zasuwają w czarnych workach dwoje zmarłych ludzi. Słychać w tle niepewne komentarze: „Gdzie jesteś Spider-Manie?”. Nad Nowym Jorkiem zbliża ku zmierzchowi.

[Kadr 20] Przenosimy się do mieszkania, w którym wcześniej swój dramat przeżywał Peter Parker. Teraz obserwujemy go w pełnym kostiumie Spider-Mana, zwisającego pod sufitem pokoju w pajęczej sieci, którą sam utkał.

[Kadr 21] Zbliżenie na głowę Spider-Mana. Nałożona maska nie chroni go przed nawałem myśli: „Pozostać tu na zawsze? W imię czego? A może kogo?!”.

[Kadr 22] W Nowym Jorku zapadł zmierzch. Obserwujemy otwarte okno od pomieszczenia, w którym przebywał Peter Parker. Pojawia się w nim Spider-Man. „Muszę stawić temu czoło…” – niepewnie wyszeptuje.

[Kadr 23] Obserwujemy Spider-Mana przemykającego między nowojorskimi budynkami. Jego sieć wydaje się mniej trwała niż kiedykolwiek wcześniej. Ruchy sprawiają wrażenie, jakby byle podmuch wiatru miał go za chwilę zdmuchnąć.

[Kadr 24] Nad Nowym Jorkiem już wieczór. Jeden z mieszkańców, typowy nowojorski urzędnik meldunkowy, właśnie powrócił do domu po ciężkim dniu pracy. Zapalił światło w pokoju.

[Kadr 25] Urzędnik zdjął marynarkę i udał się w kierunku lodówki. Widzimy luz w jego oczach, połączony z ulgą, że jutrzejszy dzień będzie dniem wolnym od pracy z okazji nowojorskiego święta ustanowionego przed rokiem.

[Kadr 26] Towarzyszem sutej kolacyjki owego urzędnika będzie telewizor. Widzimy go wyłożonego na kanapie z pilotem w jednej ręce i kanapce w drugiej. Typowy wieczór samotnego amerykańskiego urzędnika meldunkowego.

[Kadr 27] Jego oczom ukazują się wiadomości TV Daily Bugle. Starzejący się spiker opowiada poważnym tonem: „To już jutro będziemy obchodzić pierwszą rocznicę naszego nowego święta ustanowionego na rzecz pamięci o naszym bohaterze Spider-Manie, który przed rokiem bohaterską śmiercią uchronił nasze miasto od zagłady…”.

[Kadr 28] Urzędnik oglądający telewizję jedną ręką poprawia okulary, drugą drapie się po głowie. „Spider-Man…” – wzdycha w myślach.

[Kadr 29] Spiker TV Daily Bugle: „…Nowy Jork nie jest najbezpieczniejszym miastem, tylko dzisiaj w przeddzień naszego święta, doszło do dwóch zbrodni, ale pamięć o Spider-Manie pozwala nam wierzyć, że wszelkie akty terroru w naszym mieście wkrótce ustaną”.

[Kadr 30] Znajdujemy się w okolicach małego domku w skromnej nowojorskiej dzielnicy. Na tarasie przy niezbyt imponującym świetle rozmawia para ludzi.

Mary Jane Watson-Parker: „To był ciężki dzień dla Ciebie, co?”.
Peter Parker: „Czułem rozpacz tych ludzi, którzy umierali. Widziałem nieporadność policji. Oni są bezbronni bez Spider-Mana”.

[Kadr 31] Mary Jane wzruszyła ramionami.

Mary Jane Watson-Parker: „Spider-Mana już nie ma, nie pamiętasz?”

[Kadr 32] Peter spojrzał z powagą na swą towarzyszkę.

Peter Parker: „Dzisiaj znowu nim byłem. Znowu poczułem swoją dawną moc. Stałem się Spider-Manem”.

[Kadr 33] Mary Jane równie poważnie odparła na słowa wypowiedziane przez Petera.

Mary Jane Watson-Parker: „Pamiętaj dlaczego Spider-Man już nie istnieje. Pamiętaj, jak niewiele brakowało byś przed rokiem stracił życie. Nie jesteś już Spider-Manem. Nie jesteś już nawet Peterem Parkerem. Ty dzisiaj jesteś ojcem, będziesz nim też jutro i przez resztę życia…”.

[Kadr 34] W tle tarasu, przez lekko uchylone drzwi od domu Parkerów, widzimy uroczo urządzony korytarzyk. W pokoju znajdującym się na jego końcu, również z uchylonymi drzwiami, rozległ się płacz dziecka. „Łeeeee! Łeeeeeee!”. Nawoływanie przybierało na sile z każdą chwilą. W kierunku lekko uchylonych drzwi spoglądali Mary Jane i Peter.

[Kadr 35] Mary Jane zwróciła się w kierunku Petera:

Mary Jane Watson-Parker: „Wiem, że miałeś ciężki dzień. Wejdźmy już do środka. Benjamin nas woła”.

[Kadr 36] Peter popatrzył na Mary Jane z niepewnym uśmiechem.

Peter Parker: „Tak, za chwilę, mam jeszcze coś do załatwienia”.

[Kadr 37] Kilka chwil później pod okryciem gwieździstej nocy w samym środku jednego z nowojorskich cmentarzysk zarysowała się sylwetka bliżej nieokreślonego śmiertelnika. Okrywają go cienie nielicznych drzew i rozmaitych pomników cmentarnych, które próbują bronić się przed blaskiem najjaśniejszych gwiazd. „Co Cię sprowadza w samym środku nocy do tego ponurego miejsca?” – zdają się wypowiadać okoliczne sowy.

[Kadr 38] Ów posłaniec nocy wpatruje się w niewyróżniający się nagrobek w kształcie niewielkiej pionowej płyty, na której znajduje się dawno wypalony znicz. Nagrobek sprawia wrażenie zaniedbanego. Bystre oko jest w stanie dojrzeć nieduże pęknięcie na górnej części płyty. Wpatrującego się w nagrobek śmiertelnika takie drobiazgi najwyraźniej nie interesują. Stoi w bezruchu, sprawia wrażenie jakby się modlił, ale w rzeczywistości został pochłonięty przez myśli. Światło gwieździstej nocy wciąż nie potrafi odkryć jego twarzy.

[Kadr 39] Obserwujemy przednią część nagrobka. Epitafium mówi: "Peter Benjamin Parker. Zginął tragicznie. Miej go w swej opiece Panie Światła i Ciemności".

[Kadr 40] W szerokim planie widzimy oddalającego się śmiertelnika. Znajduje się kilka kroków od nagrobka. Widzimy go takiego, jakiego poznaliśmy wcześniej – ukrytego w cieniach. Ów tajemnicza postać nie spędziła zbyt dużo czasu na cmentarzu, nie pozostawiła po sobie żadnej świeczki, ani kwiatów. Najwyraźniej Peter Benjamin Parker nie potrzebował by oddać mu hołd.

[Kadr 41] Śmiertelnik znajduje się tuż przed bramą cmentarza. Spogląda w górę w kierunku słabo święcącej lampy. Teraz dopiero można dostrzec jego twarz. Gwiazdy jakby przestały lśnić. To twarz pająka. Tego samego, który przed rokiem poświęcił swoje życie, aby uratować Nowy Jork.

[Kadr 42] Spider-Man odchodzi w górę przycmentarnej ulicy. Widzimy jego postać odwróconą tyłem, maszerującą w objęciach nocy, często rozpraszanej przez lampy uliczne. Pająk odchodzi nie korzystając ze swoich nadzwyczajnych mocy.

[Kadr 43] Noc zaprowadziła Spider-Mana do centrum najważniejszego miejsca w Nowym Jorku. Izby pamięci, którą zdobi wielki monument w kształcie człowieka pająka. Jutro odbędą się tu wielkie uroczystości ku jego chwale. Jutrzejszy dzień w Nowym Jorku będzie dniem Spider-Mana, który ocalił miasto przed nieuchronną katastrofą.

[Kadr 44] Spider-Man stojąc w lekko oświetlonym miejscu ściąga maskę. Jego wzrok jest skierowany w kierunku monumentu.

[Kadr 45] Widzimy Petera Parkera ubranego w kostium człowieka pająka, ale z osuniętą maską. Myśli, które nie opuszczały go przez cały dzień znowu zaczęły mu towarzyszyć: „A może Spider-Man jeszcze powróci?”. (koniec).

Miałem kilka pomysłów graficznych, aby to ozdobić, ale po prostu nie potrafię rysować. Z tyłu głowy rodzi się następna część pt. "Breaking The Unnatural Habits", ale mam wrażenie, że to historia wykraczająca znacznie ponad ramy konkursu.

[…] Peter po uporaniu się z ostatnim przeciwnikiem zrezygnował z miana super bohatera .
Po upływie niejakiego miesiąca na ziemi pojawił się Doktor Hello Kity(Marin Villes) .
Dr. Nadał sobie taki przydomek ponieważ bardzo lubił różowy kolor .
Gdy Martin zauważył ze spidermana już nie ma postanowił cały świat pomalować na różowo.
Próbował, pytał ludzi czy Bi im się podobało nawet czekał na spotkanie z prezydentem czy by
chociaż pasy zrobił różowe zamiast białego , niestety to wszystko było na marne Kity się załamał.

Próbował wiele razy skonstruować coś pokroju machiny zdołającej spełnić jego oczekiwania lecz wszelkie próby spełzły na niczym. Dowiedział się z pewnego źródła iż taka maszyna istnieje i w końcu postanowił wziąć sprawy w swoje ręce. Pod osłoną mroku zakradł się do tajnej bazy wojskowej na pustyni i podprowadził parszywator - urządzenie, które potrafi zmieniać barwy otoczenia rozszczepiając ją na atomy i zmieniać kolor na poziomie molekularnym. Przystąpił do działania. Umieścił w maszynie wszelkie przedmioty o różowym ubarwieniu i dosłownie zalał całe miasto różem. Następnego dnia ludzie wychodzący na przedmieścia doznali szoku, gdyż wszystko co ich otaczało przeobraziło się w róż. Parker także doznał szoku. Z początku nie mógł wyjść ze zdumienia że to dzieje się naprawdę, lecz po pewnym czasie zaczęło go to niepokoić gdyż ubarwienie nie znikało i wszystko zaczynało się dosłownie rozpływać. Postanowił dowiedzieć się co i kogo skłoniło do tak nikczemnego czynu. Musiał się spieszyć. Miasto zaczynało przybierać coraz ostrzejsze barwy. Ludzie nie mogli chodzić po ulicach ponieważ nawet najlepsza ochrona przed promieniami różowych blasków nic nie dawała. Największe umysły z całego świata zebrały się aby opracować coś przeciw promieniowaniu tych przerażających fal. Niestety to też nic nie poskutkowało ponieważ każdy anty przedmiot tylko zwiększał siłę i natężenie barw.

Nasz bohater w końcu znalazł sposób na to aby uporać się raz na zawsze z piekielnym doktorkiem i jego zabójczym parszywatorem. Udało mu się zlokalizować położenie doktora hello kity. Z początku chciał załatwić to z nim po dobroci lecz doktorek nie dawał za wygraną. Oznajmił Peterowi, że to miasto jest dopiero początkiem jego zabawy kolorami. Zamierzał zawładnąć całym światem. Peter nie wytrzymał i powiedział dosyć. Wpadł w szał i otulił pajęczą siecią doktorka. Następnie zabrał się za parszywator. Użył wszelkich zapasów swojej pajęczej sieci i zbudował z niej ogromną procę. Umieścił w niej maszynę i z całych sił wystrzelił ją w kierunku Słońca. Pod wpływem ogromnej temperatury maszyna roztopiła się i została wchłonięta przez wielką gwiazdę.

Pomału wszystko zaczęło wracać do normy. Mieszkańcu zaczęli wychodzić na ulice i wspólnymi siłami doprowadzili miasto do porządku naprawiając szkody, które wyrządził nieistniejący już parszywator. Krążyły pogłoski, że czasem spoglądając na Słońce widać było różową łunę która roztaczała się nad horyzontem. Wszystko wróciło do normy.

KONIEC

nie wyświetliło całego tekstu więc wysyłam napisane w wordzie :-)

B ee - mamy dwa tryby komentarzy: skrócony, widoczny bezpośrednio na stronie i pełny, dostepny np. po kliknieciu guzika "wszystkie komentarze". Jeśli Twoja praca kończy sie słowem "KONIEC" to widzimy ją całą ;)

Czy mogę zamieścić dwie wersje tego samego opowiadania tzn. wersję z rozpisanymi wszystkimi kadrami dialogami itp, oraz drugą w wersji opowiadania która by lepiej opisała to co chciałem przekazać??

rafigroszek - a nie dasz rady zamieścić tego razem w jednej pracy?

właśnie boję się że przy nadmiernych opisach stanie się nieczytelny podział na kadry, ale spróbuję

Ja bym tu raczej bronił pierwotnej "suchości" scenariusza. Nie chodzi o to, by ten tekst był porywający - liczy się to, by ukazane przez rysownika zgodnie z zamysłem autora finalne dzieło wzbudzało emocje, bo z założenia samego scenariusza nikt nie czyta poza twórcami. A z wypowiedzi znanych scenarzystów Marvela słyszałem, że ważne jest danie pewnej swobody samemu artyście. Nie chodzi mi o "Jestem leniem, sam se wymyśl", tylko o napisanie "Widać Spider-Mana od przodu" - nie trzeba dodawać dokładnego opisu stroju, tu wkracza rysownik, który prawdopodobnie estetycznie lepiej się zna na takim projektowaniu niż scenarzysta.

Z drugiej strony należy chyba pamiętać, że ten konkurs ma inną specyfikę.

Słowem wstępu. Komiks jest niekanonicznym w żaden sposób. Historia przedstawionych tutaj postaci potoczyła się inaczej, zgodnie z kanonem. Każdy bohater, posiadający imię występuje w oryginalnej serii Marvela. Miejsca, wpisane w nawiasach - są rzeczywiste. Warto sprawdzić, aby mieć lepszą świadomość tego, gdzie odgrywa się dana scena - nie ma kuriozalnych sytuacji, gdzie Peter do pracy, piechotą idzie z jednego końca miasta na drugi w przeciągu 15 minut. ;) Szare kwestie to myśli i narracja bohaterów. Następna sprawa, to podział. Zdecydowałem się zrobić coś w rodzaju rozdziałów. Ciąg kadrów to jedna scena, a kolejne "rozdziały" oddzielają wpisy w nawiasach, przedstawiające dzień i godzinę - aby rozdzielić pewne sytuacje. Opisy są skąpe, jak to w scenariuszu - narysowanie i ubranie tego wszystkiego, to zadanie, spoczywające na barkach rysownika (Już wiem, że mój komiks nie zaliczy się do tych, które będzie można zobrazować :/). Tutaj dochodzę do ostatniej, najważniejszej kwestii - długość. Wiem, i jestem tego świadom, że napisałem ścianę tekstu. Koncept zaczął się rodzić od razu po rozpoczęciu komiksu, a przelanie go na "papier" w zgrabnej formie to była dla mnie tortura. Ciężko było ubrać to w słowa i skrócić tak, aby miało to ręce i nogi - stąd pominąłem trochę wątków. Ponad 200 kadrów. Przepraszam za to i mam nadzieję, że komisja nie dostanie zawału z tego powodu. Dość usprawiedliwień, dorzucam po prawej zdjęcie niektórych bohaterów. Warto je zobaczyć dopiero po przeczytaniu - chyba, że ktoś zna dokładnie komiksy, to dla niego nie będzie to żaden spoiler. W spoilerze imiona, a wszystkim życzę powodzenia!

(4 lipca, godz. 00:15, Herald Towers na ulicy 34th St New York, apartament w jednym ze środkowych pięter)

[Kadr 1.] Salon – za biurkiem siedzi Wilson Fisk - Kingpin. Na stoliku stoi szklana popielniczka. Za nim widnieje otwarte okno. Leje deszcz. Kingpin samotnie pali cygaro.
[Kadr 2.] Przez okno przenika ciemna sylwetka mężczyzny.
[Kadr 3.] Zacieniony mężczyzna w masce i kapeluszu przystawia pistolet do głowy Kingpinowi.
[Kadr 4.] Zaskoczony i przestraszony Kingpin wykrzykuje:
- Co do chol...
W tym samym momencie tajemnicza postać łapie go jedną ręką za usta, tłumiąc okrzyk Wilsona.
[Kadr 5.] Kingpin wydaje z siebie stłumione odgłos. Wywiązuje się konwersacja, zaczyna mężczyzna, wciąż trzymający Wilsona za gardło od tyłu:
- Ciszej, nie chcę abyś pobudził sąsiadów;
- Czego chcesz przybłędo...?
[Kard 6.] Mężczyzna ściska Kingpina za gardło mocniej, a ten się krztusi.
[Kard 7.] Mówi Wilson:
- Pieniędzy, broni, kobiet - mam wszystko. Z pewnością posiadam to, co zechcesz, a jeśli nie - mogę to załatwić.
- Nie, moje wymagania są inne. Widzisz... Nie jestem pospolitym przestępcą, mam wyższe cele, chcę pokazać temu miastu coś, czego nigdy nie zapomną.
[Kadr 8., 9., 10.]
Kingpin wykorzystuje chwilę nieuwagi mężczyzny i uderza go popielniczką w okolice głowy. Po czym wyciąga nóż i próbuje nim dźgnąć napastnika. Ten jednak wykręca rękę Wilsonowi i przybija ostrze do stołu, razem z dłonią Kingpina.
[Kadr 11.]
Perspektywa od przodu. Kingpin próbuje wydać okrzyk, jednak mężczyzna ściska go za usta, tłumiąc bulgot. Wilson charkocząc z grymasem na twarzy:
- Więc czego chcesz?!
- Nadeszła nowa era, a ty do niej nie należysz.
[Kadr 12.] Mężczyzna pociąga za spust. Pistolet wydaje huk, a głowa Kingpina upada zakrwawiona na stół.

(4 lipca, godz. 01:30 po północy. Miejsce to samo, co wyżej.)

[Kadr 1.] Większa scena. Na środku stoi biurko z leżącym na nim, zakrwawionym Kingpinem. W okolicy leży rozbita popielniczka. W okół kilku policjantów, badających miejsce zbrodni.
[Kadr 2.] Rozmowa George'a Stacy'ego - kapitana nowojorskiej policji z detektywem, kobietą - Jean DeWolff. Zaczyna George, podchodzący do Jeany, która stoi nad ciałem Kingpina:
- Nie wierzyłem, dopóki nie zobaczyłem.
- Ja również. Śmierć Fiska... To wydarzenie przyćmi dzisiejszy Dzień Niepodległości.
- W takich chwilach nie mam ochoty szukać mordercy. Wyświadczył przysługę temu miastu i nam. Osobiście bym mu pogratulował.
[Kadr 3.] Do odchodzącego George'a, odzywa się DeWolff:
- Albo może to być zguba całego departamentu.
Odwrócony do niej twarzą Stacy:
- Śmierć władcy półświatka...
- Kryminaliści będą wzburzeni. Może dojść do tego, że 4 lipca będzie zapamiętany inaczej.
[Kadr 4.] Wychodzący przez drzwi George:
- Więc trzeba znaleźć ochotę na znalezienie naszego... "Bohatera".

(4 lipca, godz. 6:00 rano. 2nd Ave & E 44th St. Salon w miekszaniu Petera Parkera)

[Kadr 1.] Peter zaspany siedzi w fotelu oglądając poranne wiadomości W TV. W ekranie Widać niewyraźnie kobiętę za biurkiem, trzymającą papiery. Głos z telewizora:
- Najgorętsze aktualności. Wilson Fisk - organizator i przedstawiciel przestępczej grupy zorganizowanej Nowego Jorku, został znaleziony martwy w swoim apartamencie. Zginął w wyniku postrzału w głowę przez niezidentyfikowanego sprawcę. Policja wciąż poszukuje mordercy. Funkcjonariusze, narazie powstrzymują się od jakiegokolwiek komentarza.
[Kadr 2.] Parker wstaje z fotela i sięga po swoją kurtkę. Głos z telewizora:
- A teraz prognoza pogody...
[Kadr 3.] Widok z wnętrza mieszkania. Peter wychodzi z domu, zamykając za sobą drzwi.
[Kadr 4.] Większy kadr ukazujący ruchliwą ulicę i idącego wzdłuż chodnika Parkera.

(4 lipca, godz. 6:20 rano. 2nd Ave & E 39th St. Budynek redakcji Daily Bugle. Gabinet J. Jonah Jamesona)

[Kadr 1.] Perspektywa zza pleców. Jameson siedzi za biurkiem, popijając kawę. Palec trzyma na przycisku od telefonu i mówi:
- Ta oferm... Znaczy Parker. Tak, Parker. Już przylazł?
Głos z telefonu:
- Właśnie wszedł.
- W końcu! Ile można na niego czekać? Następne zdjęcia Pająka go nie uratują przed wylaniem na zbity pys..
[Kadr 2.] Ta sama perspektywa. Słychać stukot do drzwi.
[Kadr 3.] Ta sama perspektywa. Wchodzi Peter. Odzywa się do niego Jameson:
- O! Nasz nagminny pstrykacz zdjęć kolorowego klauna! Właź Parker, nie będę czekał aż mi kawa wystygnie!
- Co się stało panie Jameson?
- Cholera! Czy ja wszystko muszę mówić wprost? Kingpin nie żyje, a ja nadal nie otrzymałem żadnych zdjęć, które warto wrzucić do gazety. Ciekawe, gdzie takie materiały mogą być? Zastanówmy się...
[Kadr 4.] Perspektywa zza pleców Petera. Przed nim stoi Jamson, oparty o biurko, wykrzykujący:
- A, już wiem! NIGDZIE, BO NADAL TU STOISZ GAMONIU! Rusz swój zad i przynieś mi zdjęcia. Masz czas do ósmej.
[Kadr 5.] Parker szybkim krokiem wychodzi z gabinetu, mówiąc:
- Już się robi panie Jameson;
Dyrektor siedzi za biurkiem i pije kawę.

(4 lipca, godz. 6:55 rano. Herald Towers na ulicy 34th St New York. Salon, gdzie zamordowano Kingpina)

[Kadr 1.] Widać lecącego nad miastem Spider-Mana. Na szyi ma aparat.
[Kadr 2.] Przez otwarte okno wchodzi Spider-Man z aparatem w ręku i staje za biurkiem. Ciało Kingpina zostało zabrane.
[Kadr 3.] Perspektywa zza pleców, trochę w bok od Petera. Spider-Man uważnie obserwuje pokój, robiąc zdjęcia całego bałaganu. Myśli:
- Rozbita popielniczka, ślad po kuli na biurku, krew po prawej stronie stołu i strzępy przybicia noża do biurka.
[Kadr 4.] Perspektywa z przdodu. Widoczny tylko tułów Spider-Mana - dalej robi zdjęcia. Ponownie myśli:
- Ktokolwiek to zrobił, wiedział po co tu przyszedł.
[Kadr 5.] Perspektywa zza pleców Spider-Mana - trzyma opuszczony aparat. Widać zataśmowane przez policję drzwi. Dalsze myśli:
- Nie wszedł drzwiami. Na zewnątrz musiała być ochrona.
[Kadr 6.] Spider-Man odwrócony twarzą w stronę otwartego okna. Myśli:
- Doskonałe wejście i wyjście. Wiedział po co tu przyszedł.
[Kadr 7.] Ujęcie na drzwi. Zza nich słychać głosy:
- Ciekawe co skrywa krypta "Pana Ciemności"
- Zamknij się! Nie przylazłem tu po to, aby się pobawić. Wyłamuj drzwi, czyścimy co trzeba i spadamy.
[Kadr 8.] Słychać głośny chrzęst. Drzwi zostają wyłamane.
[Kadr 9.] Do środka wchodzi dwóch oprychów. Jeden z nich ubrany jest w jasną marynarkę, drugi w zwykłe, codzienne ubrania.
[Kadr 10.] Perspektywa zza pleców Spider-Mana - wiszącego na suficie, tuż nad głowami włamywaczy. Jeden z nich mówi do drugiego (Tego w marynarce):
- Richard! Ten koleś ma to samo nazwisko co ty, zauważyłeś?
- Tak baranie, a teraz zamknij się!
[Kadr 11.] Spider-Man z hukiem opada na bandziora ubranego w codzienne ubrania. Uderza jego głową o podłogę.
[Kadr 12.] Parker kopie mężczyzne w marynarce tak, że ten się przewraca. Drugi bandzior leży nieprzytomny.
[Kadr 13.] Perspektywa zza pleców Pająka. Spider-Man trzyma za fraki, przy ścianie mężczyzne. Włamywacz z wyraźnie zmęczoną twarzą mówi charkotliwym głosem:
- Niech to szlag! Już wiem, co czują ci wszyscy, którzy siedzą przez ciebie za kratami. Tak blisko. Chwilowa robota i można było spadać...
- Nie mam na to czasu Richard...
[Kadr 14.] Z profilu obu postaci - widok do połowy tułowia, kontynuuje Spider-Man:
- ...Richard? Zaraz - Richard Fisk!
- Cholera, skąd znasz moje imie?
[Kadr 15.] Ukazuje nieprzytomnego oprycha, leżącego na podłodze. Mówi Spider-Man (Nie widać go, ani Richarda):
- Twój nieopierzały przyjaciel wydaje się byc trochę nazbyt gadatliwy. Przyszedłeś ograbić martwego?
[Kadr 16.] Twarz Richarda - lekko uśmiechnięta:
- Martwi, żywi? Co za różnica.
[Kadr 17.] Perspektywa podobna do kadru 14. - widok od oboku. Zaczyna Spider-Man:
- O co z tym wszystkim chodzi, co wam przerwałem? Co sprowadza cie do apartamentu twojego ojca?
- Ten człowiek nie był moim ojcem.
- Widzę, że idziesz w jego ślady, pracując dla oprychów podobnych Kingpinowi.
[Kadr 18.] Perspektywa od tyłu - widoczna twarz Richarda, z grymasem gniewu. Mówi do Petera:
- Nie byłem taki jak on, nie jestem i nigdy nie będę! Ten oprych to Big Man.
- Nawet nie musiałem się wysilać. Czemu mi to mówisz?
- To było moje zadanie.
[Kadr 19.] Widok od przodu na twarz Spider-Mana. Mówi Peter:
- On wiedział, że tu będę? Nie trafiłem tu przez przypadek?
[Kadr 20.] Podobna perspektywa jak w kadrze 17. i 14. Słychać głosy zza drzwi wejściowych:
- Szybciej, biegiem!
Mówi Richard:
- On cię odnajdzie. Dzisiaj wielki dzień!
[Kadr 21.] Ukazana perspektywa z drzwi wejściowych. Przez okno wylatuje Spider-Man, po lewej stronie siedzi pod ścianą Richard, a na środku leży nieprzytomny włamywacz.
[Kadr 22.] Ta sama perspektywa. Do środka weszło czterech policjantów, jeden z nich wykrzyjuje:
- Skuć go! Sprawdź, co stało się temu tutaj - wskazuje na nieprzytomnego mężczyznę.
[Kadr 23.] Widać lecącego wysoko nad miastem Spider-Mana. Jego myśli:
- "Dzisiaj wielki dzień!"(CYTAT). Chyba nie mówił o dzisiejszym - 4. lipca?

(4 lipca, godz. 7:50 rano. 2nd Ave & E 39th St. Budynek redakcji Daily Bugle.)

[Kadr 1.] Perspektywa na drzwi gabinetu Jamesona z zewnątrz. Z gabinetu wydobywa się głos:
- Jasny szlag! To jest znakomite!
[Kadr 2.] Widać kilka zdjęć leżących na biurku - na nich widać miejsce morderstwa Kingpina. Mówi Jamson:
- Parker musiałby się nieźle postarać.
[Kadr 3.] Perspektywa zza pleców siedzącego za biurkiem Jamesona. Trzyma palec na przycisku od telefonu i mówi:
- Proszę przekazać Foswellowi, że zdjęcia przejdą do jutrzejszego numeru. Tylko bez entuzjazmu! Nikt mi w redakcji nie bedzię wpadał w samozachwyt!
[Kadr 4.] Ta sama perspektywa. Do gabinetu wpada Peter ze zdjęciami w ręku.
[Kadr 5.] Ujęcie z boku. Parker podchodzi do biurka i kładzie zdjęcia. Mówi Jameson:
- Wybacze ci brak pukania do drzwi. Gratuluje zachodu, ale zabierz mi te świstki teraz.
- Ale jak to?
[Kadr 6.] Zza pleców Parkera. Kontynuuje Jameson:
- Tak to! Wynoś się z gabinetu, mam pełne ręce roboty! Foswell cię wyręczył. Możesz mu podziękować. Jutro przyjdź o ósmej. Bedę miał coś dodatkowego.
[Kadr 7.] Widać Petera idącego wzdłóż korytarza redakcji. Spochmurniały myśli:
-Foswell? Skąd on miał zdjęcia? Wspólnik? Ktoś z policji? Sam się tam włamał?

(4 lipca, godz. 8:00 rano. 17th Precinct komisariat policji, 167 East 51st Steet.)

[Kadr 1.] Pomieszczenie przesłuchań. Na środku stoi stół. Przy nim siedzi skuty Richard Fisk, na przeciwko niego detektyw Jean DeWolff. Ujęcie lekko z góry. Jeden większy kadr. Zaczyna DeWolff:
- Wszedłeś tam z drugim włamywaczem - Carradienem?
- Tak.
- Przyszliście tam na zlecenie niejakiego - Big Mana?
- Tak.
[Kadr 2.] Ujęcie zza pleców siedzącej DeWolff. Widać twarz Richarda - lekko uśmiechnięta, patrząca w oczy przesłuchjącego. Kontynuuje DeWolff:
- Więc po co tak naprawdę się tam znaleźliście?
- Tak
[Kadr 3.] Bliskie ujęcie z profilu - widać obie postacie. Richard w identycznej pozycji jak w poprzednim kadrze. Detektyw podirytowana mówi:
- Cholera jasna! W taki sposób do niczego nie dojdziemy. Koniec z tym!
[Kadr 4.] Jean Dewollf wychodzi z pomieszczenie. Stoi odwrócona do Richarda, którego widać od tyłu. Fisk wypowiada:
- Wszystko w swoim czasie pani detektyw.
[Kadr 5.] Perspektywa od tyłu za szybą pokoju przesłuchań. Przez szybę widać siedzącego samotnie Richarda. Jeden z policjantów odzywa się do kapitana George'a Stacy'ego:
- Obawiasz się tego?
- Nie sądze, aby ten tutaj był zdolny do czegokolwiek.
- Mówię o tym... Big Manie.
- Dzień Niepodległości, a pracy więcej niż w okresie wzmożonej działalności Kingpina. Musimy się skupić na Big Manie... I tylko na nim.

(4 lipca, godz. 9:50 rano. Roosvelt Island, Franklin D. Roosevelt Four Freedoms Park - opuszczony magazyn przy E Rd.)

[Kadr 1.] Ujęcie przedstawia kilku mężczyzn w garniturach siedzących w okół stołu. W jednym z krzeseł, w centralnej części widać mężczyznę w jasnym płaszczu, kapeluszu i stalowej masce. Jeden z gangsterów zaczyna:
- Kingpin zabity, my jesteśmy pod ścianą. To tylko kwestia czasu zanim psy dopadną nasze własne tyłki, a wtedy ty nie będziesz miał życia!
Wypowiada się mężczyzna w stalowej masce:
- Życia...? Swoje straciłem dawno temu. Jestem nikim - jestem zwykłym obywatelem i chcę dopiąć swego, jak każdy mieszkanieć Nowego Jorku. Jedni zarabiają uczciwie, inni kradną i również zyją - ale mnie... Mnie nie interesuje żadna z tych rzeczy.
- Więc po co zająłeś miejsce Fiska?!
[Kadr 2.] Bliższe ujęcie na posturę mężczyzny w masce, który mówi:
- To miasto zasługuje na coś więcej. Kolejny zmutowany klaun? Wielki człowiek z mechanicznymi ramionami? Żaden z nich nie był w stanie zmieść Spider-Mana.
[Kadr 3.] Ponowne ujęcie ogólne, gdzie widać wszystkich. Jeden z mężczyzn mówi do człowieka w masce:
- Chcesz zabić Spider-Mana? J... Jak?
- A co, odpadły wam jaja? Spider-Man to człowiek. Więc należy zniszczyć go jak człowieka.
- Nie nadążam.
- Bo odpadły wam jaja. Pokażę temu miastu, że "bohater" to pojęcie względne.
[Kadr 4.] Zbliżenie twarzy człowieka w stalowej masce. Kontynuuje:
- Mówiąc prościej - udowodnię, że bohaterowie nie istnieją. Zaczniemy od tego, że wy i wasze nic nieznaczące grupki oprychów - zapolujecie na Pająka. Jakkolwiek to brzmi - Spider-Man jest odpowiedzią na pytanie: "Kto zabił Kingpina?"
[Kadr 5.] Ponowne ujęcie ogólne. Mówi jeden z mężczyzn:
- Ten klaun zabił Kingpina?
- Czy ja mówiłem o tym, że można teraz zadawać pytania? Do roboty - chcę to skończyć dzisiaj. Wilson Fisk to był tylko początek.

(4 lipca, godz. 11:00 rano. 17th Precinct komisariat policji, 167 East 51st Steet.)

[Kadr 1.] Za kratkami widać Richarda Fiska. Przed celą siedzi przy biurku policjant. Wypełnia jakiś raport.
[Kadr 2.] Eksplozja wydająca ogromny huk za plecami siedzącego w celi Fiska - lekko obok niego.
[Kadr 3.] George stoi na równych nogach, widząc jak z dymu wyłania się jakaś postać.
[Kadr 4.] Postać podnosi Richarda, po czym przecina jego krtań.
[Kadr 5.] Klawisz spotrzega, że tajemniczy mężczyzna to Spider-Man. Funkcjonariusz wykrzykuje:
- STÓJ! POLICJA!
dobywa pistolet i oddaje dwa strzały.
[Kadr 7.] Spider-Man ucieka.
[Kadr 6.] Policjant wyciąga swój komunikator i pełen zaskoczenia na twarzy, mówi:
- 17-51 - mówi sierżant Vin Gonzalez. Mamy włamanie na komisariat i do celi. Ofiarą jest Richard Fisk. Sprawcą, nie uwierzycie, ale to chyba był Spider-Man!

(4 lipca, godz. od 11:20 rano do 1:00 po południu [około] - kadry następują po sobie w przeciągu kilkunastu/kilkudziesięciu minut - wezwania z radia policyjnego)

[Kadr 1.] Mamy nagły wypadek - ktoś... To chyba Spider-Man spowodował wypadek!
[Kadr 2.] Centrala? Mamy napad na bank. Grupa ludzi, którym przewodzi... Spider-Man?
[Kadr 3.] Odbiór! Odbiór! Spider-Man dokonuje ataku na cywili! Jeden z nich jest w ciężkim stanie.
[Kadr 4.] Zgłoście się! Potrzebujemy wsparcia! Piknik w Central Park został przerwany przez atak... Spider-Mana - to naprawdę on? Wezwijcie ambulans!

(4 lipca, godz. od 1:05 po południu - 2nd Ave & E 44th St. Salon w miekszaniu Petera Parkera.)

[Kadr 1.] Ujęcie oddalone, lekko w górze. W fotelu, przed telewizorem siedzi Peter, nasłuchując głosu z telewizora:
- Spider-Man widziany był w kilku miejscach w przeciągu kilkudziesięciu minut. Zdołał zranić kilka osób, okraść bank z bardziej niezidentyfikowaną grupą przestępców. Na ulice wyszli rozjuszeni mieszkańcy. Czy to upadek bohatera? Co tak naprawdę się stało?
[Kadr 2.] Widać zamyśloną twarz Parkera. Zastanawia się:
- Zaczęło się? To jest to, o czym mówił Fisk? Jedynym podejrzanym wydaje się Foswell.
[Kadr 3.] Widać jak Peter, ubrany w strój Spider-Mana - wychodzi przez okno.
[Kadr 4.] Ujęcie z daleka - Spider-Man przelatuje nad miastem.

(4 lipca, godz. 1:15 po południu 2nd Ave & E 39th St. Budynek redakcji Daily Bugle.)

[Kadr 1.] Ujęcie zza pleców - widać przyklejonego do szyby na jednym z wyższych pięter Spider-Mana. Obserwuje wnętrze pomieszczenia. Na biurku widać plakietkę z napisem: "Frederick Foswell".
[Kadr 2.] Ujecie z daleka. Eksplozja z miejsca, w którym przebywał Spider-Man.
[Kadr 3.] Spider-Man z uszkodzonym strojem leży na dachu przeciwległego budynku.
[Kadr 4.] Widać Petera stojącego na skraju bloku, na który upadł. W dole zebrał się tłum gapiów i kilka radiowozów.

(4 lipca, godz. 1:20 po południu. 2nd Ave & E 39th St. Ulica przed budynkiem redakcji Dailby Bugle.)

[Kadr 1.] Widać radiowóz, a przynim policjanta z komunikatorem.
[Kadr 2.] Zbliżenie na profil funkcjonariusza. Mówi do komunikatora:
- Ludzie widzieli lecącego Spider-Mana, zaraz po tym nastąpiła eksplozja. Bez wątpienia to był on... Przynajmniej było to coś było związane z nim.

(4 lipca, godz. 2:00 po południu. Plac Times Square)

[Kadr 1.] Widać tłumy ludzi wiwatujących z okazji Dnia Niepodległości. W tle widnieją telebimy z reklamami.
[Kadr 2.] Telebimy zaczynają szumieć i powstają zakłócenia. Tłum zaczyna obserwować ekrany.
[Kadr 3.] Na wszystkich widocznych ekranach pojawia się mężczyzna w stalowej masce i kapeluszu. Ludzie cichną.
[Kadr 4.] Mężczyzna przemawia z telebimów:
- Obywatele Nowego Jorku! Ostatnie kilka wydarzeń musiało wami wstrząsnąć. Spider-Man zagrażający waszemu bezpieczeństwu? Ten człowiek potrafi dokonać wiele dobrego, ale jak widzicie...
[Kadr 5.] Na ekranie przewijają się różne nagrania sytuacji z napadu na bank i ataku w Central Parku. Mężczyzna kontynuuje:
- ...To wszystko jest kłamstwem!
[Kadr 6.] Zbliżenie na jeden z telebimów. Człowiek w masce mówi dalej:
- Przestańcie wierzyć w to, że Spider-Man jest kimś, komu można zaufać. Wykorzystał was! Wykorzystał waszą ufność! Sprzeciwcie się mu, a ja sprowadzę sprawiedliwość...
[Kadr 7.] Tłumy zaczynają wykrzykiwać hasła przeciw Spider-Manowi. Mężczyzna z telebimu, ściszonym głosem i zatłumiony przez zebranych ludzi dokańcza:
- ...Sprawiedliwość, której nie zapomnicie.

(4 lipca, godz. 3:15 po południu. 2nd Ave & E 44th St. Salon w miekszaniu Petera Parkera)

[Kadr 1.] W tle słychać włączony telewizor. Peter w stroju Spider-Mana, ale bez maski - stoi przy oknie, obserwując miasto. Obok widnieje biurko z radiem policyjnym. Widać tył Parkera.
[Kadr 2.] Z telewizora słychać strzały broni i krzyki.
[Kadr 3.] Peter odwraca głowę w stronę telewizora. Na kranie widać grupę zamaskowanych ludzi z broniami automatycznymi. Mówi jedna z prezenterek:
- Co się tu dzieje?! Pomocy! Ratu...
Słychać stłumiony głos.
[Kadr 4.] W kamerze pojawia się mężczyzna w stalowej masce - ten sam, co na telebimach. Mówi:
- Cięcie! Obywatele Nowego Jorku. Część z was już mnie poznała. Ale moje plany mogą wydawać się mgliste, dlatego zdecydowałem się przejść do działania.
[Kadr 5.] Ujęcie na telebim w mieście - widać głowę człowieka w masce. Kontynuuje:
- Jeśli Spider-Man nie dostarczy w ciągu 30 minut trzech, własnoręcznie zabitych bandytów, włamywaczy, morderców... Kogokolwiek! Zginie pięć, niewinnych osób. Czekam...
[Kadr 6.] Widzimy Spider-Mana zakładającego maskę i wyskakującego przez okno. W radiu policyjnym, stojącym obok na biurku słychać:
- 7 Lincoln Squre - potrzebujemy wsparcia! Porwanie w stacji telewizyjnej!
- Mamy nagłą sytuację! Kilku uzbrojonych mężczyzn dostało się do Geneva School of Manhattan. Prawdopodobnie wzięli zakładników!

(4 lipca, godz. 3:30 po południu. 123 W 57th St. Geneva School of Manhattan)

[Kadr 1.] Perspektywa z dachu przeciwległego budynku od szkoły. Widać zbliżającego się Spider-Mana do tylnego okna, otwartego z tyłu budowli.
[Kadr 2.] Widzimy Spider-Mana od tyłu. Przed nim leży ciało zastrzelonego mężczyzny, ubranego w marynarkę - prawdopodobnie nauczyciel.
[Kadr 3.] Spider-Man wyczuwa dwóch zbliżających się mężczyzn.
[Kadr 4.] Perspektywa z sufitu. Widać Spider-Mana przyczepionego w rogu. Pod nim dwóch bandytów w maskach z bronią automatyczną w rękach.
[Kadr 5.] Jeden z bandytów mówi:
- Jezu... Zastrzeliliśmy dwóch nauczycieli - tak mieliśmy działać? Ten Big Men to jakiś szaleniec. Co my tu w ogóle robimy.
- Rozkazy, to rozkazy. Kingpina nie ma, musimy słuchać się kogo innego. Życie...
[Kadr 6.] Spider-Man, nie dając dokończyć zdania, jednym płynnym ruchem pozbawia obu bandytów ich broni za pomocą pajęczyny.
[Kadr 7.] Peter szybko zeskakuje na dół, powalając jednego z porywaczy uderzając go obiema noga z wyskoku, robiąc salto w tył.
[Kadr 8.] Drugiego bandytę Parkekr przyciąga za pomocą pajęczyny i wybija mu szczękę za pomocą prawego łokcia.
[Kadr 9.] Perspektywa z profilu. Chwyta jednynego przytomnego bandziora za gardło i przyciska go do ściany, wykrzykując w twarz:
- Gdzie pozostali?! Gdzie oni są?!
[Kadr 10.] Spider-Man pełen nerwów uderza bandytę pięścią w twarz.
[Kadr 11.] Zaczyna wypluwa strumień krwi i zaczyna mówić:
- W cholerę z tym. Jesteśmy tylko my dwaj - pozostali uciekli zanim tutaj przybyłeś. To była tylko dywersja.
- Dywersja czego?!
- Spytaj Big Mana. Ten gość jest zagrożeniem nie tylko dla miasta, ale i dla nas...
- Nie robie tego dla was!
[Kadr 12.] Spider-Man chwyta bandytę od tyłu w sposób umożliwający skręcenie karku. Bandzior wykrzykuje:
- Aaaa! Co ty wyprawiasz?!
[Kadr 13.] Perspektywa lekko oddalona. Widzimy Spider-Mana i bandytę od przodu. Myśli Petera:
- 5 niewinnych w zamian za morderców? Uczciwy układ?
[Kadr 14.] Spider-Man przygotowuje się do skręcenia karku. Peter zaczyna krzyczeć
[Kadr 15.] Parker uderza głową bandyty o ścianę - ten traci przytomność. Spider-Man przestaje krzyczeć, spogląda w dół na nieprzytomnego mężczyznę i mówi do siebie:
- Nie jestem mordercą!
[Kadr 16.] Zmysł Parkera wyczuwa grupę uzbrojonych policjantów za plecami.
[Kadr 17.] Słychać okrzyk:
- To on! Spider-Man! OGNIA!
[Kadr 18.] Peter płynnie wskakuje na sufit i wymyka się przez wentylację, unikając kul.

(4 lipca, godz. 3:50 po południu. 25th Precinct 120 East 119th Street - komisariat policji)

[Kadr 1.] Kapitan Stacy z detektyw DeWolff stoją przy biurku. Przy nich jeden z oficerów policji. Oficer zwraca się do George:
- Stacja telewizyjna jest opanowana przez 5 ludzi, w srodku przebywa 5 pracowników. Dodatkowo - jakiś szaleniec w masce oddał się dobrowolnie - mówi, że koordynował akcją ataku na stację.
- Co? Gdzie on jest?
- W pokoju przesłuchań.
[Kadr 2.] Widać Stacy'ego. Obok niego stoi Jean DeWolff. Przed nimi siedzi mężczyzna w masce i kapeluszu. Zaczyna George Stacy:
- Więc to ty jesteś Big Man. O co ci chodzi? Cały dzisiejszy dzień to jakiś koszmar.
- Dzień Niepodległości kapitanie. Ziema zdobyta krwią, potem i... Śmiercią.
Kontynuuje Stacy:
- O co chodzi? Co to za maskarada? To niemożliwe, aby Spider-Man dopuścił się do tego wszystkiego.
[Kadr 3.] Zbliżenie na twarz Big Mana - zdejmującego maskę i kapelusz.
[Kadr 4.] Ujawnia się lekko uśmiechnięta twarz Fredricka Foswella. Zaczyna mówić:
- Nie mam z tym bezpośredniego doczynienia. W tym mieście jest wielu kryminalistów i żaden nie był wstanie uczynić tego, co ja tworzę na waszych oczach.
[Kadr 5.] Ujęcie z profilu. Mówi DeWolff:
- Foswell. Pracownik Daily Bugle.
Kontynuuje kapitan:
- Znasz go?
- Przewinął się kilka razy podczas śledztw.
Mówi Fredrick:
- Wróćmy do tego, po co tu jesteśmy, bo czas nagli. Zacznę od tego, aby przekonać was, że to Spider-Man jest tym, kogo powinniście się obawiać.
[Kadr 6.] Widać od tyłu kapitana Stacy'ego i detektyw DeWolff. Kontynuuje Big Man:
- Morderstwo Kingpina. Wysłałem tam swojego... Przyjaciela - Richarda Fiska. Został obezwładniony przez Pająka - ciekawe czemu? Dalej... Włamanie na komisariat i morderstwo biednego Fiska - policja potwierdziła, że widzieli tam Spider-Mana. Czyżby wasz bohater chciał coś ukryć? Następnie, kilka ataków w tym zranienie cywili w Central Parku i kradzież banku z grupą współtowarzyszy.
[Kadr 7.] Ujęcie z profilu. Kotnynuuje Foswell:
- W szkole widziano Spider-Mana... I dwie ofiary.
Kwituje Stacy:
- Było tam też dwóch nieprzytomnych bandytów z karabinami. To niczego nie dowodzi.
- Ale... Nie da się zaprzeczyć, że coś stało się z pańską córką.
[Kadr 8.] Stacy pełen nerwów uderza sierpowym skutego Foswella. Mówi kapitan:
- Gwen... Co z nią? Coś ty zrobił?!
Mówi DeWolff:
- Kapitanie... Spokojnie.
[Kadr 9.] Widać lekko obitą twarz Big Mana. Kontynuuje:
- Nie martw się kapitanie. Powiem. Zagrasz w moją grę, wygrasz, odzyskacz córkę.
- Ty draniu.
- Franklin D. Roosevelt Four Freedoms Park - tam będzie magazyn, tam czeka na pana... Test.
[Kadr 10.] Stacy wybiega z pomieszczenia, za nim wychodzi DeWolff. Krzyczy Foswell:
- Pani detektyw!
[Kadr 11.] Widzimy odwróconą detektyw:
- Czego?
- Która godzina?
- 4:05
- Wezwijcie koronera do stacji telewizyjnej, a i jeszcze jedno... Ktoś zostawił pani wiadomość w samochodzie.

(4 lipca, godz. 4:15 po południu. 7 Lincoln Squre - stacja telewizyjna na zewnątrz)

[Kadr 1.] Widzimy Spider-Mana na dachu budynku, spoglądającego w dół.
[Kadr 2.] Perspektywa z góry, ukazująca to, co dzieje się na dole. Widać tam pięć wózków z workami na ciała. Myśli Spider-Mana:
- Kim jestem? Kim powinienem być, aby go powstrzymać? Mordercą?
[Kadr 3.] Perspektywa z daleka - widać odlatującego Petera.

(4 lipca, godz. 5:15 po południu. Roosvelt Island, Franklin D. Roosevelt Four Freedoms Park - opuszczony magazyn przy E Rd.)

[Kadr 1.] Grupa radiowozów widziana z daleka.
[Kadr 2.] Widać kapitana Stacy'ego. W okół niego zebranych kilku policjantów. Mówi George:
- Czy ktoś wie, gdzie jest detektyw DeWolff?
[Kadr 3.] Nadbiega policjant, krzycząc:
- Kapitanie!
[kadr 4.] Ujęcie z profilu - przed kapitanem stoi policjant i mówi:
- Pani DeWolff... Detektyw. Jej samochód został wysadzony w drodze.
- Jak wysadzony?
- No... W powietrze. Nastąpił wybuch.
[Kadr 5.] Ujęcie na George'a, łapiącego się za usta:
- Kim jest ten człowiek?! Nie ma czasu. Wchodzę tam!
- Kapitanie, jeszcze nie nadjechał oddział SWAT.
- Mam to gdzieś! Tam jest moja córka!
[Kadr 6.] Wewnątrz budynku. Widać drzwi, przed nimi leży kamera wideo.
[Kadr 7.] George wyciąga pistolet - powoli podchodzi do kamery.
[Kadr 8.] Widok na kamerę. Na niej nagrany został Big Man. Przemawia do osoby odtwarzającej wideo:
- Za tymi drzwiami... kapitanie - znajduje się pańska córka, ale...
[Kadr 9.] Perspektywa na twarz zmarnowanego i zdenerwowanego Stacy'ego. Big Man kontynuuje:
- Decyzja będzie należeć do pana...
[Kadr 10.] George rzuca kamerę na ziemię i wchodzi do pomieszczenia.
[Kadr 11.] Wewnątrz widzi przypiętą na wysokości nieprzytomną córkę - Gwen. Obok niej wisi starsza kobieta - również nieprzytomna. Pod nimi znajdują się dwa silosy z kwasem - oba łańcuchy powoli się opuszczają.
[Kadr 12.] Stacy pełen nerwów wyrzkykuje:
- GWEN!
[Kadr 13.] Córka nie reaguje. Zbliżenie na mocno zirytowaną twarz kapitana. Myśli:
- Zestrzelenie prosto do kwasu niewinnej osoby, aby ratować drugą... Niewinną?
[Kadr 14.] Ze skrzywieniem na twarzy George stoi z wycelowanym pistoletem w stronę łańcucha, na którym wisi starsza kobieta .
[Kadr 15.] Stacy oddaje strzał i widać przecięcie łańcucha.
[Kadr 16.] W tym samym momencie jakaś postać łapie łańcuch ze starszą kobietą, ratując ją od upadku, a czymś, co wygląda jak lina - przyciąga do siebie opadającą w kwas Gwen.
[Kadr 17.] Postać ląduje z obiema postaciami, kładąc je na ziemi przed twarzą George.
[Kadr 18.] Widok z profilu z daleka:
- Spider-Man... Jezu, ja... Ja nie ch...
- Nieważne kapitanie. George...
- Zginęłyby obie, nawet jak zestrzeliłbym jedną. On... Foswell widział.
- Foswell za wszystko odpowiada? Tego się spodziewałem.
[Kadr 19.] Słychać trzask, tupot i okrzyki. Mówi Stacy:
- Uciekaj! SWAT nadeszło - mają prawdopodobny rozkaz zabicie ciebie.
- Robią wszystko, czego oczekuje Big Man...

(4 lipca, godz. 7:00 po południu. 25th Precinct 120 East 119th Street - komisariat policji)

[Kadr 1.] W areszcie widać przebywającego Foswella. Przed celą przechadza się kilkunastu funkcjonariuszy.
[Kadr 2.] Perspektywa na drzwi wejściowe. Wchodzą przez nie mężczyźni w maskach z wycelowanymi w policjantów karabinami.
[Kadr 3.] Widać stojącego przy kracie Big Mana - przemawia do policjantów:
- Spokojnie! Zostawcie broń, nie przyszli tutaj nikogo zabijać. Przyszli zaoferować wam pomoc... W schwytaniu Spider-Mana. Oczywiście nie pomoc charytatywną. Udajcie się na New York Times Tower. Tam znajdziecie byłego bohatera, aktualnego bandytę - Spider-Mana. Jestem gotów wysłać was na wcześniejszą emeryturę - mam do zaoferowania okrągłe 20 milionów dolarów dla was... I tylko dla was!
[Kadr 4.] Ukazuje rozchodzących się policjantów, a przez środek przechodzi bandyta z kluczami.
[Kadr 5.] Perspektywa z drzwi wejściowych. Przez środek przechodzi Big Man, mówiąc:
- Wszystko jest kwestią ceny. W tym świat nigdy się nie zmieni - inna sprawa, co jest walutą. Zostawcie im zaliczkę.
[Kadr 6.] Jeden z bandytów rzuca na środek sporych rozmiarów teczkę.
[Kadr 7.] Po opuszczeniu budynku przez bandytów - widać na zewnątrz ogromny wybuch rozrywający betonowe ściany.
[Kadr 8.] Widok z wnętrza luksusowego samochodu - siedzi Big Man, obok niego mężczyzna ubrany w marynarkę. Big Man pyta:
- Wszytko gotowe?
- New York Times Tower, pięciu ludzi, do tego pięciu pilnujących.
- Czas na ostatnią kwartę i nie przewiduję dogrywki.

(4 lipca, godz. 9:15 po południu. New York Times Tower. Okolice budynku oraz piętro, na którym trwały jeszcze prace budowlane.)

[Kadr 1.] Widok z daleka na budynek. W okół niego znajduje się wiele radiowozów i cywilów. Z przeciwległego budynku słychać komunikaty radiwe:
- 03-64 - Mamy kontakt wzrokowy z porywaczami. Szcześciu ubranych w stroje Spider-Mana. Nie widać zakładników.
[Kadr 2.] Widok na windę, wieżdżającą na górę. W środku zebranych jest 5 funkcjonariuszy oddziału SWAT. Jeden z dowódzców przemawia:
- Zostało nam tylko kilka pięter. Przygotujcie się.
[Kadr 3.] Słychać zgrzyt. Winda się zatrzymuje. Dowódzca kontynuuje:
- Winda stanęła! Wyważcie drzwi. Centrala - dalej idziemy pieszo!
[Kadr 4.] Widok na stojących porywaczy w strojach Spider-Mana. Przy nich siedzą zwyczajnie ubrani ludzie z wycelowanymi karabinami.
[Kadr 5.] Widok zza pleców snajperów, przebywających na przeciwległym budynku, jeden z nich mówi do drugiego:
- 6 ofiar za 20 milionów... Zestrzelmy ich - jeden z nich musi być Spider-Manem. Słyszałeś co dzisiaj się stało.
Komunikat radiowy:
- Tu oddział SWAT - jesteśmy tuż za ścianą. Wchodzimy na trzy.
- Oddajemy strzał zaraz po ich wejściu.
- Raz
[Kadr 6.] Widok na oddział SWAT:
- Dwa
[Kadr 7.] Oddalony widok na szybę. Za nią widać "Spider-Manów". Dalszy komunikat radiowy:
- Trzy!
[Kadr 8.] Drzwi zostają wysadzone i do środka wpada granat dymny. W tym samym momencie rozległ się huk strzałów karabinów snajperskich. Jeden z przebierańców uwalnia się z kajdan po czym szybkim ruchem przewraca wszystkich "Spider-Manów" na ziemię.
[Kadr 9.] Spider-Man wkakuje na sufit. Rozlega się strzelanina między oddziałem SWAT, a siedzącymi "zakładnikami" z karabinami.
[Kadr 10.] Peter korzystając z pajęczy pociąga do siebie cały oddział policji, zrzucając ich z budynku.
[Kadr 11.] Parker wskakuje na trzech porywaczy, po czym szybkimi uderzeniami, powala ich na ziemię.
[Kadr 12.] Oddalenie na budynek - widać pięciu funkcjonariuszy policji, wiszących z okna na pajęczynie.
[Kadr 13.] Perspektywa na snajperów, jeden z nich mówi:
- Dym ucichł. Mamy ponowny konta... Co tam się stało? Oddział SWAT obezwładniony. Zwisają... Zwisają z budynku? Widać trzy ofiary - nie mamy potwierdzenia, czy są martwi. Po "Spider-Manach" ani śladu.
[Kadr 14.] Widok na Petera spoglądającego na zakładników ubranych w stroje Pająka. Z tyłu mają przyczepiony nadajnik oraz ładunek wybuchowy.
[Kadr 15.] Pomieszczenie bez dużych okien. Wewnątrz widać stojącego tyłem Foswella (Big Mana). Przy drzwiach dwóch oprychów z karabinami.
[Kadr 16.] Ta sama perspektywa. Przez drzwi przebijają się ręce, które łapią pilnujących wejścia bandytów. Spider-Man uderza ich o siebie głowami.
[Kadr 17.] Perspektywa zza pleców Spider-Mana. Do środka wchodzi Peter, na ziemi leżą bandyci. Przed nim stoi odwrócony Big-Man. Zaczyna Peter:
- To koniec Foswell!
[Kadr 18.] Widzimy odwróconego twarzą do Spider-Mana Foswella. Odpowiada:
- Dotarłeś do finału... Peter.
- Skąd... Skąd wiesz?
- Praca w Daily Bugle, zlecenie Jamsona na zdjęcia z miejsca zbrodni i nagły zbieg okoliczności - ty, pojawiający się z aparatem.
- Fisk został zamordowany w komisariacie, kto zdążył ci to przekazać?
- Carradin - kolega pana Fiska, który przebywał wówczas tam z nim. Zdołał zapamiętać tyle, że nie miałem problemów z połączeniem faktów. Zadziwiające jak działą umysł... Prawda panie Parker?
[Kadr 19.] Zmiana perspektywy na profil obu postaci. Mówi Parker:
- Zabójstwo Kingpina - zwróciłeś na siebie uwagę, zdołałeś przejąć spóściznę. Wrobienie mnie było tylko dywersją - odwrócenie uwagi i przekonanie ludzi, abym to ja był tym "złym". Po co?
- Obywatele Nowego Jorku... Brzmi dumnie - ale ich zachowanie było godne pochwały? Zwątpili w ciebie praktycznie tak szybko, jak potrafili w ciebie uwierzyć. Policja była w stanie zabić za kilkanaście milionów, a kapitan Stacy - dokonał wyboru...
[Kadr 20.] Zbliżenie na twarz Petera w masce:
- Który nie skończył się tak, jak przewidywałeś.
[Kadr 21.] Ukazana twarz Fowella w lekkim uśmiechu:
- Nadal zachowujesz resztki człowieczeństwa? Pozwoliłeś umrzeć pięciu ludziom - nie wiem, czy ja byłbym zdolny do takich czynów.
[Kadr 22.] Perspektywa zza pleców Petera:
- To koniec Big Man - dowiodłeś tego, co chciałeś...
- Jeszcze jedno.
[Kadr 23.] Ta sama perspektywa. Widać podniesioną, lewą rękę Foswella. Przy niej znajduje się przyklejony taśmą włącznik.
[Kadr 24.] Big Man rzuca pistolet pod nogi Spider-Mana, mówiąc:
- Trzymaj! Teraz zostało jedno. Poświęcisz pięciu niewinnych ludzi, którzy mają przyczepione ładunki fosforowe w imię swoich ideałów? Zdołałeś zrobić to raz, uczynisz to drugi, wiedząc co w dzisiejszym Dniu Niepodległości zdołałem uczynić?
[Kadr 25.] Zbliżenie na dłoń Petera, podnoszącą pistolet.
[Kadr 26.] Widoczna perspektywa zza pleców Spider-Mana. Pistolet w prawej ręce. Przed nim Big-Man z zapalnikiem. Mówi Peter:
- Kto będzie to pamiętał?
- Obie możliwości zostanął zapamiętane. Będą naśladowane! Złamałem wiarę tego miasta, będąc nikim. Będąc człowiekiem z grupą wiernych ludzi i sporą ilością bomb fosforowych.
[Kadr 27] Zbliżenie od przodu na Spider-Mana. Mówi Peter:
- Nie zrobię tego. Ale ty, będziesz musiał żyć z tą decyzją przez resztę swojego życia.
[Kadr 28] Ukazana twarz Foswella w lekkim uśmiechu:
- Muszę ci przyznać. Jesteś twardy...
[Kadr 29] Zbliżenie na rękę Foswella, przyciskającą guzik od zapalnika.
[Kadr 30] Oddalona perspektywa - Spider-Man ciska pajęczą kulą w Foswella.
[Kadr 31.] Foswell lekko oszołomiony stoi pod ścianą. Mówi Spider-Man:
- Przez resztę swojego życia, czyli jakieś 5 sekund...?
[Kadr 32.] Przez wejście wyskakuje Spider-Man. W tym samym momencie rozlega się pikanie na zewnątrz pomieszczenia.
[Kadr 33.] Na zewnątrz budynku widać stroje Spider-Mana z ładunkami, podłożone w okół pokoju, w którym przebywa Foswell.
[Kadr 34.] Widać twarz Foswella, siedzącego pod ścianą z ironicznym uśmiechem na twarzy. Mówi do siebie:
- Nie będzie dogrywki... Jeden do zera Pająku.
[Kadr 35.] Widok na zewnątrz - miejsce, gdzie przebywał Foswell pożera ogromny ogień, wysadzjąc ściany w tym miejscu.

(4 lipca, godz. 12:00 w nocy. "Gdzieś" na budnyku jednego z nowojorskich komisariatów.)

[Kadr 1.] Na przeciwko siebie stoją kapitan Stacy i Spider-Man. W tle widać księżyc. Mówi George:
- Ludzie będą chcieli winnych. Nadal będą wobec ciebie nieufni. Wobec nas zresztą też... Zabójstwo przez funkcjonariuszy za pieniądze? Ten człowiek naprawdę pokazał nam nasze własne odbicie.
- Wszczyscy jesteśmy ludźmi kapitanie - wszyscy popełniają błędy.
[Kadr 2.] Widzimy odlatującego Spider-Mana. Narracja:
-To miasto zasługuje na lepszego bohatera.
[Kadr 3.] Widok na tłum ludzi. Wszyscy stoją zaskoczeni i zmartwieni. Dalsza narracja:
- Symbol, który bez mrugnięcia okiem - mimo zwątpienia i strachu tych, którzy stracą wobec niego wiarę...
[Kadr 4.] Perspektywa na Spider-Mana w oddali:
- Będzie gotów zrobić wszystko, aby ich bronić.
[Kadr 5.] Zbliżenie na twarz Spider-Mana:
- Bo z wielką mocą w parze przychodzi... Wielka odpowiedzialność.

Tytuł komiksu: "Spider-Man Powrót do lat 60"
1 kadr. Spider-Man siedzi na szczycie Big Bena w Londynie z oddali nadciąga burza. 2 kadr W szczyt wieży uderza piorun. 3 kadr Pająk spada z dużej wysokości i uderza w marmurowo posadzkę. 4 kadr. Budzi się w restauracji i pyta się: Co się stało ? 5 kadr Zauważył że ludzie dziwnie się na niego patrzą. 6 kadr. Wybiega na ulice pełną ruchu. 7 kadr. Uderza ciałem o mustanga z lat 60 którego prowadził młody mężczyzna obok kierowcy siedzi kobieta. 8 kadry [Na lewym górnym rogu pisze: Po ucieknięciu z ruchliwej ulicy i ściągnięciu stroju spider-mana.Parker postanawia się rozejrzeć]Parker podchodzi do starszej pani i postanawia się spytać: Co to za miasto? Na co starsza kobieta odpowiada: Nowy Jork. 9 kadr. Po wypowiedzi staruszki wystraszony Peter opuszcza starszą panią. 10 kadr.Nasz człowiek pająk zastanawia się czemu ludzie w restauracji i w mieście są tak dziwnie ubrani. Podchodzi do grupki osób ubranej w czarne płaszcze i kapelusz. 11 kadr. Pyta się ich:Jaki jest rok.Oni odpowiadają mu: 1964 rok.i zaczynają się z niego śmiać że się pogubił. 12 kadr. W końcu najgrubszy z nich wyciąga rewolwer.Grubas zaczyna krzyczeć:Oddaj wszystko co masz przy sobie ! 13. kadr. Spider-man zaczyna uciekać. 14 kadr. Ucieka w uliczkę bez wyjścia w której szybko zakłada maskę. 14 kadr. Wspina się po ścianie i czeka na swoją ofiarę. 15 kadr. Ludzie którzy zaczęli gonić spider-mana trafili w pułapkę. 16 kadr. spider-man rzuca się na jednego który wyciąga broń gotową do strzału krzycząc: Już po tobie!. 17 kadr. Człowiek pająk nicią łapie broń i ja odrzuca na bok. 18 kadr. zakleja oczy cwaniak który mierzył w niego 19 kadr Za Parkerem biegnie chudy długowłosy koleś z maczetą.Bohater uderza go z pół obrotu w twarz . 20 kadr Grubas który groził pająkowi rzucił broń na bok i się rozpłakał. Parker zlitował się nad nim. I krzykną donośnym głosem :Spadaj ! 21 kadr Odwracający się spider-man widzi wozy policyjne.
22 kadr Spider-man ucieka przelatując nad policjantami którzy pytają się co to było. 23 Udaję się do domu rodziców/
24. Stoi przed oknem i widzi żyjącego tatę i mamę i zaczyna płakać. (Matka była wysoką , długą włosą szatynką.A tata wysokim blondynem o twarzy pełną piegów) 25 kadr. Za oknem widzi telewizor w którym są pokazani przestępcy z którymi walczył w ciasnej uliczce. Okazało się z mówiącej reporterki że należą do Maffi Skowrońskiego i mieli napaść na bank. 26 kadr. Nagle przed domem zobaczył 2 czarne mercedesy z których wychodzi grubas. 27 kadr. Oglądający ze zdziwieniem Parker widzi jak ludzie z maffi zaczynają strzelać do domu. 28. Spider-Man rzuca się na strzelających mężczyzn a buło ich 5. 29 kadr. Najsilniejszego zaczyna owijać nicią. 30 kadr. Upada mu broń która wystrzeliwuje mu w nogę. 31 kadr Spider-Man stoi na lini strzału 2 osób. 32 kadr. Oby dwóch strzeliło w tym samym w Pająka lecz podskoczył i 2 dostało kulkę od siebie. 33 kadr 2 strzela to Petera lecz on robi uniki niczym z filmu matrixa. Jednego oślepia i nie widzi że gdzie strzela i trafia swojego kolegę w brzuch. 34 kadr. W Parkera wjeżdża samochód towarowy. 35 kadr Parker budzi się w szpitalu w Londynie przed 36 kadr Przychodzi pielęgniarka i mówi: Że dostał po uderzeniu pioruna śpiączki i spał w niej 4 tygodnie i 3 dni. Parker: Pyta się ze strachem : który jest rok ? pielęgniarka mówi mu że jest 2008 rok. Parker z zadowoleniem kładzie głowę na poduszce i za sypia The End Komiks by Dawid Przeszło

Komiks dla Gry-Online.pl
Kontakt: [email protected]
Autor: Norbert Molak (konto Gry-Online - Zerr0)
Tytuł: Pokonać samego siebie

Stasystyki
-13 stron
-65/69 kadrów

1-Zdaniowe streszczenie:
Dr. Octavius skonstruował bombę atomową, posyła Spidermana do przeszłości aby pokonał jego samego i zapobiegł wynalezieniu bomby.

Za wszelkie błędy i literówki serdecznie przepraszam, poważniejsze proszę mi zgłosić.

Strona 1

1.Ujęcie Spidermana uderzającego bandytę w twarz, w tle wnętrze banku.
2.Spiderman stoi na tle leżących (owiniętych w sieć) bandytów i mówi: Mogli się bardziej postarać.
3.Spiderman przemieszcza się na pajęczynie. Ujęcie zza pleców (wysoko), w tle rozświetlone budynki
i wieżowce (noc).
4.Peter w swoim pokoju rozbiera się ze stroju Spidermana. W tle okno, za któeym widać migoczące
światła policyjne.
5.Chłopak łapie się za głowę, upada. Napis: (rozbrzmiewa w jego głowie) Hauron Street... 42.
Przyyyjdź! Potrzebuję... pomocy!
6.Zbliżenie na twarz Petera, jest lekko przerażony.

Strona 2
1.Ujęcie wciąż przerażonego Petera i drzwi zza których dochodzi dymek: Peter? Jesteś w domu? To ja,
ciocia May!
2. i 3.Chłopak (poważna mina) wyskakuje przez okno, i wystrzeliwuje pajęczynę w kierunku pobliskich
budynków.
4.Kamera skupiona na drogowskazie: Hauron Street obok idzie wyprostowany Spiderman.
5.Spiderman powoli roztwiera drzwi do budynku nr.42 Napisy, wyrazy dźwiękonaśladowcze (zgrzyt drzwi)

Strona 3

1.Ujęcie zza dzwi w prawe ramię Petera uderza strzałka. Spiderman zaczyna upadać.
2.Spiderman budzi się pośrodku ciemnego pokoju. Od niego chmurka (myśli): Gdzie ja jestem...? Naprzeciw niego siedzi mężczyzna na obrotowym krześle z 4 pracującymi
mechanicznymi ramionami. (Dr. Octupus)
3.Dr. Octupus obraca się na krześle w stronę Spidermana i zaczyna mówić (Przez całą rozmowę Octupus: Chyba... nie muszę się przedstawiać, hę? Na pewno dobrze mnie
znasz. Hmmmm.. od czego by tu zacząć?
A, nie bój się. Potrzebuję twojej pomocy
4.Dalszy monolog Octopusa: Niestety obaj niemamy czasu więc powiem ci krótko... Postanowiłem zawrzeć z tobą sojusz.
5.Octupus: Sprawa jest taka - Jakiś czas temu ja i moje przyjaciele (patrzy się na jedną ze swoich mechanicznych ramion) skonstruowaliśmy pewną... bombę atomową.
Niezwykle niebezpieczną.

Strona 4

1.Octupus: Ale sprawa wymknęła się spod kontroli. Pancerz który uratowałby mnie przed wybuchem, rozpadł się na kawałki. A następnego - nie zdążę zbudować.
I tu wkraczasz ty...
2.Octupus:Dzięki mojej maszynie, teleportujesz się w przeszłość, i pokonasz mnie przed wynalezieniem Bomby Atomowej.Proste... tak? (Odkleja taśmę z ust Spidermana)
3.Spiderman stara zachować się spokój i mówi: Nie wierzę ci, naprawdę myślisz, że ugnę się pod twoimi rozkazami?
4.Octupus łapie go (przydusza) dwoma z czterech swoich mechanicznych ramion i mówi: Aleeż taak... nikt cię nie pyta o zdanie.
Zresztą... tak będzie lepiej dla nasz wszystkich! Ahahaa... Hahahaaa!

Strona 5

1.Doktor Octupus przyklęka, jego mechaniczne ramiona łączą się w jeden punkt, tworzy się tam czarna dziura.
2.Czarna dziura wsysa spidermana, zaś on krzyczy: Arggghhh! Aaaaa! (Czy coś w tym stylu :-) )
3.Spiderman upada na czarną posadzkę gdzieś w ciemnym zaułku, w tle jeżdzące samochody. (Dzień)
4.Ujęcie, lekko zbliżone na ręke Spidermana. On przybiera pozycję jakby chciał wystrzelić pajęczynę. Jednak z jego ręki nic się nie pojawia.
5.Myśli spidermana: Co... co się... Co się dzieje?!

Strona 6

1.Chłopak zaczepia przechodnia i pyta się: Przepraszam, który mamy rok?
2.Przechodzień dziwnie patrzy na Petera który cały czas ma na sobie strój Spidermana. Lecz odpowiada: 2012...
3.(Ten kadr jest duży, zajmuje większą część strony) Peter odchodzi, i dziękuje za pomoc: (mówi) "Dziękuję!" macha ręką i myśli:
No tak, przecież to jasne! Rok temu jeszcze nie posiadałem mocy Spidermana. Octupus chyba o tym nie pomyślał...

Strona 7

1.Peter łapie lecącą gazetę (jest duży wiatr).
2.Ujęcie zbliżone na gazetę. Nagłówek na gazecie: "Wielkie odkrycie Otta Octaviusa?"
3.Spiderman spojrzał w niebo, zamyślił się.
4.Ujęcie z góry, widoczny Spiderman wchodzący do sklepu z odzieżą. Nad nim wielki napis reklamujący sklep: "Odzież i nie tylko, najlepsze produkty!"
5.Spiderman w pośpiechu łapie pierwszą lepszą bluzkę i wchodzi do przebieralni. Po prawej stronie kadru widoczna jest sklepikarka która
mówi: Coś panu podać?! Spiderman nie zwraca na nią uwagi (jest zamyślony).

Strona 8

1.Ujęcie pokazuje człowieka z mechaniczną ręką (lewą), ubrany w biały garnitur.
Oko również ma cybernertyczne. (prawe)
On znajduje się w ciemnym pomieszczeniu, wokół jest dużo komputerów, jedynie ich włączone ekrany oświetlają
całe pomieszczenie. Mężczyzna nic nie mówi.
2.Ta sama postać lekko schyla się na jednym komputerem (wszystkie nowoczesne),
lekkie zbliżenie na ekran na którym wyświetla się napis: "FOUND!" a obok
zdjęcie twarzy Petera Parkera (bez stroju) i obok Spidermana (z założoną maską, strojem Spidermana). Widać, kątem, że się złowieszczo uśmiecha. (Ten facet z mechaniczną ręką)
3.Peter pamięta, gdzie jest laboratorium Octaviusa a więc Dymek od niego (myśli): Hauron Street 42...

Strona 9

1.Spiderman chcę wystrzelić pajęczynę i dymek (myśli): No tak...
2-4 Ujęcie takie same (tak jakby z kamery ulicznej) na ulicy mało ludzi, więc dobrze widać petera. Idzie wyprostowany. Na każdym kadrze posuwa się do przodu.
5.Rysunek podobny do tego z 3 strony kadr 1, czyli wchodzi przez drzwi.
6.Ujęcie zza pleców Spidermana. Widać cały pokój. Rozzświetlone pomieszczenie. Miejsce jest raczej ubogie (a raczej zdewastowane) popękane ściany, podłogi
w kątach robite szkła eksperymentalne z dziwną mazią. Na podłodze leżą (nieprzytomni, czy też oszołomieni) różni "Super-złoczyńczcy". (Tu rysownikowi puszczam wodze fantazji, niech je narysuje jak chce :))

Strona 10

1.Spiderman wyczuwa niezpieczeństwo i myśli: Tam czai się coś złego... spróbuję się zakradnąć.
2.Po cichu wykręca pobliski Kanał wentylacyjny.
3.Wchodzi tam.
4.Widok dowolny, widać Petera siedzącego w wentylacji (za taką krateczką...) i widzi tego samego człowieka (tego z mechaniczną ręką) który mierzy pistoletem
w leżącego Doktora Octopusa.
5.Ujęcie zbliżone na Petera Parkera, on jest przerażony. (Niewiem jak to wytłumaczyć, ale widać robłysk pistoletu) i wyraz dźwiękonaśladowczy: (Trzask, Huk itp.)

Strona 11

1.Ujęcie tego mężczyzny jak jest w trakcie skoku do Petera.
2.Ujęcie jak mężczyzna przytrzaskuje Parkera do podłogi. Dymek od chłopaka: Kim... jesteś?
3.Ten z mechaniczną ręką robi zamach (w tej ręce, którą robi zamach, trzyma strzykawkę z zielonym płynem, ewentualnie innym) i mówi:
Ja... tylko chcę pomóc. Niemaam czasu na wyjaśnienia. I ironiczne/złowieszczo się uśmiecha.
4.Ujęcie, kamera przybliżona na ramię petera, igła jest wbita. Płynu w strzykawce jest trochę mniej.
5.Twarz Petera jest omdlała, usta przykrywa ręka tamtego mężczyzny.

Strona 12
ny
1.Pokój Petera, on w pidżamie i cały zlany potem. Wszystko wygląda, że to był tylko zły sen. I myśli (chmurka): Co do...
2.Szybko łapie się w miejsce ukłucia. Odkrywa rękaw i paterzy... w miejscu ukłucia średniej wielkości literami pisze (Tak jakby... wyryte nożem?). THANKS, OCTAVIUS.

I TU NASTĘPUJĄ 2 ZAKOŃCZENIA, RYSOWNIK ZDECYDUJE, KTÓRE WYBRAĆ JEDNO "THE END" A DRUGIE "CDN...: :) (TE OSTATNIE LEPSZE)

"THE END"

1.Peter wyraźnie zmęczony (ale zarazem szczęśliwy) pada na poduszkę spać.

"CDN..."

Zakończenie lepsze -
1.Peter zaskoczony. Wyraz dźwiękonaśladowczy: "Ding-Dong"
2.Peter ubiera się
3.Peter otwiera drzwi, jeszcze nie widać kto za nimi jest.
4.W drzwiach stoji uśmiechnięty tamten, z mechaniczną ręką, tylko teraz w T-Shircie, Jeansach i czapce z daszkiem (i z okularami przeciwsłonecznymi).
Jest wuluzowany, opiera się o ścianę. TAJEMNICZO się uśmiecha, ale zarazem miło. Widok zza pleców Petera, nie widać jego twarzy.
5. Wielki napis na dowolnym tle CND...

Ps.Mam nadzieję, że tydzień pracy nie poszedł na marne :(

Proponowane tło muzyczne:
http://www.1.fm/tunein/atr64k.pls

Stron: 20
Paneli: 93

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 1/20 ________

LOKALIZACJA: New York City - Noc

Samochody mijają się na ulicach. Mieszkańcy żyją swoim życiem. Jakby nigdy nic się nie stało.
Ale na szczycie wieży kościelnej siedzi postać w ciemnym czerwono-niebieskim kostiumie.
Siedzi sam w ciemności. Wspomina. Jak mógłby zapomnieć? To wpłynęło na niego tak bardzo.
Po tym wszystkim, to on ją zabił.

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Ciemna sylwetka postaci przenosi album fotograficzny pod światło księżyca i otwiera go.
Jest siedem zdjęć na pierwszej stronie, a ona była na każdym z nich. Jedno z jej ojcem, trzy z nią samą.
Jedno z jej przyjaciółmi Flashem Thompsonem i Harrym Osbornem oraz dwa z nim.
Peterem Parkerem. Jej chłopakiem. Jej mordercą.

POSTAĆ (narracja myśli):

"Czasami, gdy patrzę wstecz, wydaje mi się, jakby to było wczoraj, to że mnie opuściła. A czasami…
...czuje się jakbym żył w innym wcieleniu."

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Zbliżenie na zdjęcia albumu. Kontynuacja narracji postaci.

POSTAĆ (narracja myśli):

"Gwen Stacy była kobietą... nie, dziewczyną… która nauczyła Petera Parkera znaczenia słowa - miłość.
Czuliśmy się tacy niewinni. Spoglądając na wszystko beznadziejnie naiwnym optymizmem, gdzie cynicy mogliby drwić.
Ale nie ja. Nie ja."

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 2/20 ________

LOKALIZACJA: Na zewnątrz domu Stacy, nie tak dawno temu - Wieczór, zachód słońca

POSTAĆ (narracja myśli):

"Czy ja po prostu koloryzuję przeszłość? Zastanawiam się. Czy tak było naprawdę?”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Niewyraźna sylwetka spada z drzewa i ląduje na górze domu.

POSTAĆ (narracja myśli):

"Ale jeśli zdecyduję spojrzeć na nich oczyma, jak na niewinnych, wciąż nietkniętych przez okropności świata… więc co?
To moje wspomnienia po tym wszystkim.”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Coraz wyraźniejsza sylwetka postaci ściąga plecak z ramion i zdejmuje kostium przebierając się w zwykłe ubrania.
Tą postacią właściwie jest 19-letni mężczyzna. Peter Parker.

PETER (narracja myśli):

"Wspomnienia na ile są prawdziwe? Ile z nich jest iluzją, przeszłością owiniętą złudzeniami owiniętymi wokół kłamstw?"

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Peter, już przebrany, zeskakuje z dachu domu i podchodzi do frontowych drzwi.

PETER (narracja myśli):

"Może to wszystko co wiążę ze sobą jest jak z dymem i lustrem… Kompletnie błędnym myśleniem.
Może całe nasze życie nie ma większego znaczenia niż sen."

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Peter puka do drzwi.

PETER (narracja myśli):

"Ale jedno wiem na pewno: miłość jest sercem marzeń."

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Drzwi otwierają się i ona tam jest. Młoda. Piękna. Blondynka. Gwen Stacy. Uśmiecha się do Petera.

PETER (narracja myśli):

„…To działo się naprawdę. To była tylko kolejna noc. Tylko inna data. I spóźniłem się, jak zwykle.
Ale Gwendy to nie przeszkadzało. Nie sądzę, żeby wyglądała kiedykolwiek bardziej oszałamiająco niż w tej chwili…
...kiedy otworzyła drzwi.”

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 3/20 ________

Peter kontynuuje narrację dopóki Gwen zaprasza go i mówi mu, żeby usiadł, a ona pójdzie na piętro.

PETER (narracja myśli):

"Znowu braki w pamięci? Być może. Możliwe, że nie zwracałem uwagi na to, jak wyglądała tamtej nocy.
Możliwe, że zgubiłem się we własnej głowie, martwiąc się o naukę, rachunki, zdrowie cioci May i kłopoty Spider-Mana.
Ale mam nadzieję, że nie. Poszła na górę, aby poprawić włosy - które, jak zwykle, nie wymagały tego.
Malowidło na ścianie przykuło mój wzrok.

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Peter patrzy na obraz niedawno zmarłego ojca Gwen, Georgea Stacy.

PETER (narracja myśli):

„…Portret taty Gwen, George Stacy. I przez chwilę, poczułem straszny lęk, który całego mnie przeszedł.
Patrząc wstecz, miałem dziwne przeczucie. Taki rodzaj psychicznej wskazówki strasznych rzeczy jakie nastąpią.
Biorąc pod uwagę wszystkie straty jakich doświadczyłem w moim życiu, nie sądzę, żebym przyglądał się przyszłości.
Przypomniałem sobie moją przeszłość."

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Zbliżenie na oczy Petera.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 4/20 ________

LOKALIZACJA: Midtown High School - Cztery lata temu

Peter stoi na przodzie tłumu młodych ludzi, naprzeciwko naukowców i ich nowym radioaktywnym eksperymentem.

NAUKOWIEC:

"A teraz pokażemy, jak możemy kontrolować radioaktywne promieniowanie, tutaj w laboratorium."

PETER (narracja myśli):

"Pamiętam pająka…"

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Naukowiec włącza urządzenie. W tym czasie mały pająk spuszcza się z sufitu na prawie niewidocznej nici.
Podchodzi do emitera niewidzialnych promieni i odrzucony mocą silnej wiązki ląduje na prawej ręce Petera.
Zanim umrze, gryzie Petera.

PETER:

„Auć!”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Peter rzuca pająkiem w ziemię. Pająk leży martwy na plecach.
Peter oszołomiony, potykając się wychodzi z laboratorium na zewnątrz szkoły.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 5/20 ________

Peter upada na chodnik i wymiotuje. Jęczy. Turla się po ulicy.

PETER (jęcząc):

„Co się ze mną dzieje?”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Peter wstając widzi nadjeżdżający na niego samochód. Dźwięk klaksonu. PAJĘCZY ZMYSŁ! Peter skacze z drogi.
Skacze wysoko.

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Dach szkoły. Peter skoczył z ziemi aż na szczyt budynku szkoły. Spogląda w dół.

PETER:

„Niesamowite."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Peter dostrzega plakat z zawodami zapaśniczymi. Na plakacie jest napisane:
"Tysiąc dolarów dla osoby, która ustanie w ringu 3 minuty z Crusherem Hoganem.”

PETER (narracja myśli):

"Pamiętam, zapasy…"

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 6/20 ________

LOKALIZACJA: Mecz zapaśniczy

Crusher Hogan ubrany w kostiumie. Biegnie w stronę Petera. Peter przeskakuje Hogana.
Ten odwracając się w stronę Petera zostaje uderzony w twarz. Peter przewraca go. Wiwat tłumu.

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Spiker zawodów wchodzi na ring i wręcza Peterowi tysiąc dolarów.

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

LOKALIZACJA: Siłownia - Po zawodach

Peter wychodzi z łazienki. Wciąż w przebraniu, opuszcza budynek siłowni.

PETER (narracja myśli):

"...I pamiętam, co stało się potem."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Mężczyzna i policjant przebiegają obok niego.

OFICER POLICJI:

"Zatrzymać złodzieja!"

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Peter pozwala złodziejowi dostać się w stronę zamykających się drzwi windy budynku obok.

MĘŻCZYZNA:

"Udało się!"

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Policjant patrzy na Petera.

OFICER POLICJI:

„Co jest z tobą, człowieku? Wystarczyło potknąć go?”

PETER:

"Przykro mi, stary. To twoja praca. Jestem zmęczony!"

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 7/20 ________

LOKALIZACJA: Dom Parkera - Później

Peter zbliża się do swojego domu. Przed domem stoi radiowóz. Peter podbiega do policjanta.

PETER:

„Co się stało?”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

OFICER POLICJI:

„Ty jesteś Peter? (Peter kiwa głową). Twój wujek został zastrzelony, ale twoja ciotka jest obok w domu Watsonsów.
Twój wuj nie żyje, synu."

PETER:

"Wujek Ben - nieżyje! Nie, to nie możliwe. Kto to zrobił?"

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Peter szarpie policjanta.

PETER:

"Kto go zastrzelił!"

DYSPOZYTOR (przez radio):

"Uwaga! Do wszystkich jednostek, wzywam wszystkie radiowozy.
Mamy włamywacza Parkerów. Jest uwięziony w starym magazynie ACME na nadbrzeżu."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Na wieść o włamywaczu, Peter ucieka. Dziewczyna z długimi rudymi włosami - Mary Jane Watson, biegnie za nim.

MJ:

"Peter! Zaczekaj!”

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Peter biegnie dalej. Sięga do torby i wyciąga swoją maskę i rękawice, zakłada je. Jest bardzo daleko od Mary Jane.

MJ:

"Peter, co ty robisz?”

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Peter wyuszcza plecak z rąk i strzela pajęczymi nićmi w latarnie. Nabierając szybkości, oddala się.
Mary Jane zatrzymuje się w pół kroku i stoi w miejscu, z szeroko otwartymi oczami. Stoi sama w ciemności.

MJ (po długiej przerwie):

„Peter?”

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 8/20 ________

LOKALIZACJA: Magazyn ACME

Włamywacz stoi przy oknie, patrzy przez nie. Cisza. Nie ma żadnego hałasu za nim.
Włamywacz odwraca się i widzi Petera w zapaśniczym kostiumie, skradającego się po ścianie.

PETER:

„Zaskoczony, że mnie widzisz?"

WŁAMYWACZ:

„Boże."

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Włamywacz próbuje uciec, ale Peter spada tuż przed nim. Włamywacz celuje pistoletem w Petera.
Ten owija pajęczą siecią rękę z bronią włamywacza, doskakuje do niego i uderza go mocno w twarz jak tylko może.
Włamywacz opada na ziemię, nieprzytomny. Jego kapelusz odlatuje, a Peter łapie przeciwnika za kołnierz.

PETER:

„Morderca!”

Wtedy Peter widzi twarz włamywacza. To człowiek z zawodów z siłowni.
Ten sam, którego nie zatrzymał, kiedy miał szansę to zrobić.

PETER (narracja myśli):

"Nie. Nie ty.”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

PETER (narracja myśli):

"To była moja wina, że wujek Ben umarł. Gdybym zatrzymał włamywacza z siłowni, wujek Ben nadal by żył.
Ostatnią rzeczą tej nocy, jaką do mnie powiedział odbijało się echem w mojej głowie."

WUJ BEN (głos Bena P. w głowie Parkera):

Wielkie rzeczy przydarzą się tobie, Peter. Masz tę wielką moc.
Wraz z wielką mocą musi również przyjść wielka odpowiedzialność.
Czy rozumiesz?

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

PETER (narracja myśli):

„Robię to. Stałem się Spider-Manem, walczyłem z przestępczością i chroniłem tych, którzy mnie nienawidzili.
Walczyłem z każdym złem, jak tylko mogłem. Spider-Man walczy i chwyta różnych super łotrów."

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

PETER (narracja myśli):

„Ale był jeden, którego nigdy nie zapomnę…”

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Zbliżenie na usta Petera.

PETER (do siebie):

„...Dr. Otto Octavius - Dr. Octopus.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 9/20 ________

LOKALIZACJA: New York Building In Hell's Kitchen - Nowy Jork, Manhattan

Spider-Man spogląda w dół na człowieka pokrytego gruzem. Dr Octopus ucieka w tle.

SPIDER-MAN:

„Kapitanie Stacy!”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Spider-Man skacze w dół na gruzowisko i zaczyna odgarniać cegły z ciała Kapitana Georgea Stacy. Ten powoli umiera.

SPIDER-MAN:

„Trzymaj się, Kapitanie Stacy.”

KAPITAN STACY (słabo):

"Zadbaj o Gwen, Peter.”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Spider-Man patrzy na Stacy, zszokowany.

SPIDER-MAN:

"Nazwałeś mnie Peter. Wiesz.”

KAPITAN STACY:

"Bądź dla niej dobry, synu. Bądź dla niej dobry. Ona kocha cię... tak bardzo.

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Potem umiera w ramionach Spider-Mana.

________ PANEL V ____________________________________________________________________________


Oddalenie się od oka Petera. Gwen pojawia się za plecami Petera i patrzy na obraz ojca.
Kładzie rękę na jego ramieniu. Peter odwraca się i patrzy na swoją piękną dziewczynę.

PETER (narracja myśli):

"Kiedy Gwen wróciła do pokoju, kiedy zobaczyła wyraz mojej twarzy, nic nie powiedziała.
Nie musiała. Nasze słowa straciły na znaczeniu. Liczyło się tylko to, że byliśmy razem."

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 10/20 ________

LOKALIZACJA: Kino Rialto - Później

Peter trzyma za rękę Gwen siedząc w kinie i oglądając „Nic nie mów”.

PETER (narracja myśli):

"Zabawne. Nie przypominam sobie, co widzieliśmy tej nocy.
Ale jeśli o tym pomyślę, mógłbym jeszcze sobie wyobrazić zapach perfum Gwen,
ścisk jej dłoni z moją, delikatne pocałunki, które dawała mi w nieoczekiwanych momentach.

Teraz jest szansa, muszę się przyznać, że nie miała na sobie żadnych perfum tej nocy.
Jak pamiętam, nie było nam tak nigdy przytulnie i błogo.

Może patrzę na całe nasze relacje przez tę jedną noc.

A dlaczego nie powinienem? To była, przecież, nasza ostatnia noc.

Następnego dnia udam się do Kanady, na sesję zdjęciową i w ciągu 24 godzin od mojego powrotu…

...Gwen będzie martwa."

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

LOKALIZACJA: Kino Rialto - Trochę ponad godzinę później

Peter i Gwen wybiegają z budynku. Pada deszcz.

PETER (narracja myśli):

"Kiedy wyszliśmy z filmu, wpadła na pomysł, że powinniśmy pójść do centrum miasta w deszczu."

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

GWEN:

"Mogłoby być tak romantycznie."

PETER (narracja myśli):

„Pomyślałem, że to kiepski pomysł. Co jest romantycznego w byciu przemoczonym do suchej nitki? Weźmy taksówkę.”

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Peter zatrzymuje przejeżdżającą taksówkę. Gwen spogląda w dół i zajmuje miejsce z tyłu samochodu. Peter wsiada.
Taksówka odjeżdża.

PETER (narracja myśli):

„Skręciłem kark. Zdaję sobie sprawę to teraz. Bądźmy szczerzy, zdałem sobie tę sprawę później.
Nie jest łatwo przyznać się, ale to prawda.”

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 11/20 ________

LOKALIZACJA: Taksówka

Gwen patrzy przez okno, oczywiście smutna. Peter patrzy na nią. Dociera do niego, że zepsuł tę chwilę.

PETER (narracja myśli):

"Jak wiele chwil przemija tak w naszym życiu? "Zrobimy to jutro” - mówimy.
"Nie, nie mam na to ochoty. Pójdziesz beze mnie.” albo " Może innym razem.”
Ale każde jutro bierzemy za pewnik, które nie zawsze przychodzi."

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Peter przeciąga palcem po policzku Gwen. Uśmiecha się.

PETER:

"Co powiesz na zostawienie samotnych facetów w Coffee Bean i pójście gdzieś indziej, gdzie byśmy mogli być sami?"

GWEN:

"To byłoby miłe. Gdzie?"

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Peter całuje ją w policzek.

PETER:

„To niespodzianka.”

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Peter pochyla się do przodu i po cichu mówi taksówkarzowi nowy cel podróży.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 12/20 ________

LOKALIZACJA: Central Park

Peter i Gwen siedzą z tyłu na bryczce. Gwen leży w ramionach Petera.

PETER (narracja myśli):

„Okej, okej - taka przejażdżka bryczką po parku jest romantycznym banałem.
Ale takie rzeczy są banałami, ponieważ są prawdziwe. I powiem ci tak.
Cokolwiek kierowało moimi motywami, wtedy na tyłach taksówki,
natychmiast ujrzałem rozpromienioną twarz Gwen, z taką niewypowiedzianą radością i miłością.
A świat wokół nas tylko… ustąpił i uważam, że znalazłem cały wszechświat w jej oczach.

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Pocałunek Petera i Gwen.

PETER (narracja myśli):

"Zapamiętałem go jako najbardziej niesamowity pocałunek w historii całowania.
Wydawał się trwać dni, tygodnie, miesiące, wieki. Przytuliliśmy się do siebie, jakby to był pierwszy raz…
...a może ostatni… nie doświadczyliśmy kiedykolwiek tak nieopisanej rozkoszy.
Ale zastanawiam się: czy byliśmy wtedy tego świadomi?”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

LOKALIZACJA: Kilka przecznic od domu Gwen

Gwen i Peter idą chodnikiem. Trzymają się razem.

PETER (narracja myśli):

"I ciągle dumam na tym pytaniem, wracając do gry w odkrywanie niedostępnych zakamarków pamięci.

…może nie było nic szczególnego… w tym pocałunku...

Być może, wobec moich wszystkich wysiłków… Gwen wciąż była na mnie zła.
A może ja wciąż próbuje odnaleźć sens - a długo poszukiwane pocieszenie… tak naprawdę nie istnieje.
Ale to naprawdę nie ma już znaczenia, ponieważ, jeśli zdecydowałem się uwierzyć, że tak to było...

...więc jest tak, jak to było."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Gwen i Peter podchodzą do drzwi. Gwen przytula Petera i całuje go w policzek. Następnie wchodzi do swojego domu.

PETER (narracja myśli):

"I tak zawsze będę pamiętać Gwen Stacy…"

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Peter zaczyna tańczyć na chodniku. Jest zakochany. Jest szczęśliwy. Gwen obserwuje go z okna, jak idzie ulicą.

PETER (narracja myśli):

"…na naszej ostatniej magicznej nocy."

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Gwen się uśmiecha.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 13/20 ________

LOKALIZACJA: Cmentarz - Nagrobek Gwen Stacy

Grzmi, błyska, pada deszcz. Na grobie Gwen znajduje się wielki anioł. Na nagrobku napis:

Spider-Man siedzi na ramionach anioła. Powoli podnosi głowę do góry. Zeskakuje przed grób.
Zdejmuje maskę, aby odsłonić szorstką twarz Petera Parkera.
Jego włosy są dłuższe i wygląda na to, że nie golił się od miesięcy.

PETER (do siebie):

"Tęsknię za Tobą, Gwendy. Wydaje się, jakbyś wczoraj mnie opuściła.”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

LOKALIZACJA: Mieszkanie Petera - Czerwcowe popołudnie

Spider-Man wchodzi przez okno swojego mieszkania. Ściąga maskę. Jest wyczerpany. Zdejmuje kostium.
Pachnie perfumami Gwen.

PETER (cicho do siebie):

"O nie. Gwen jest tutaj."

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Rzuca kostium pod łóżko, sięga po koszulę i zakłada ją na siebie.

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Peter spogląda przez szparkę od klucza w drzwiach i widzi leżącą na stole portmonetkę Gwen.
Uśmiecha się i otwiera drzwi, przypadkowo uderzając o leżącą halloweenową dynię.

PETER:

„Gwen!”

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Spogląda w dół na dynię. Odnajduje obok banknot. Twarz Jerzego Waszyngtona jest zakreślona kółkiem.

PETER: (do siebie)

„Goblin.”

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Peter upuszcza dolar, podbiega do swojego łóżka i zabiera kostium. Wkłada go i wyskakuje przez okno.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 14/20 ________

LOKALIZACJA: Most Jerzego Waszyngtona

Spider-Man uderza Green Goblina, który unosi się na swoim szybowcu. Goblin traci kontrolę i odlatuje.
Spider-Man podbiega do Gwen, która leżąc na skraju krawędzi mostu, najwyraźniej jest uśpiona.

SPIDER-MAN:

"Gwen, wszystko w porządku?”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Gwen powoli przebudza się.

SPIDER-MAN:

"Trzymaj się, Gwen. Zabiorę cię do szpitala."

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Goblin podlatuje do nich i ciska dyniową bombę w Spider-Mana.

GOBLIN:

„Nigdzie nie pójdziesz!"

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Spider-Man zakrywa Gwen, lecz siła uderzenia rozdziela ich, staczając Gwen z krawędzi mostu w dół rzeki.
Goblin śmieje się.

SPIDER-MAN:

„GWEN!!!”

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 15/20 ________

Spider-Man pochyla się nad krawędzią i trafia pajęczą nicią w nogę spadającej Gwen. Ta gwałtownie zatrzymuje się.
Słychać trzask w szyi. Spider-Man wyciąga ją z powrotem. Trzyma w swoich ramionach. Przytula ją.

SPIDER-MAN:

"Och, dzięki Bogu, złapałem cię... (jej głowa opada bezwładnie) Gwen? O nie. Nie, nie może być - Nie."

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Zdejmuje prawą rękawicę i sprawdza puls.

SPIDER-MAN:

"O nie. O Boże nie. Proszę Boże, nie. Gwen, nie może być."

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Przytula jej martwe ciało.

SPIDER-MAN:

"Uratowałem ci kochanie. Uratowałem cię."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Goblin lata nad nimi, śmiejąc się. Spider-Man bierze Gwen w ramiona, wstaje i patrzy, jak Goblin odlatuje.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 16/20 ________

LOKALIZACJA: Budynek starego teatru

Spider-Man mocnym kopnięciem w powietrzu strąca Goblina z jego szybowca.
Spider-Man chwyta szybowiec i rzuca nim w miejsca widowni.

GOBLIN:

„Mój szybowiec!”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Spider-Man chwyta Goblina i zaczyna bić go, wielokrotnie. Goblin ma dość.

SPIDER-MAN (wściekły):

„MORDERCO! GIŃ!”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Spider-Man podnosi pięść w powietrzu, aby zadać śmiertelny cios.
Patrzy na krwawiącą twarz Goblina. Ten patrzy na jego podniesioną pięść.

WUJ BEN (głos Bena P. w głowie Parkera):

"Masz tę wielką moc. Wraz z wielką mocą musi również przyjść wielka odpowiedzialność.”

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Spider-Man rzuca Goblinem w dół. Ten naciska przycisk na swoim pasie.

GOBLIN:

"Dlaczego mnie nie zabijesz, Parker?"

SPIDER-MAN:

"Śmierć jest zbyt szybka, Goblinie. Idziesz do więzienia.”

GOBLIN:

„Obawiam się, że nie, Pająkogłowy!”

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Szybowiec nadlatuje z tyłu Spider-Mana. PAJĘCZY ZMYSŁ!
Spider-Man wygina się wychylając się w łuk i szybowiec przelatuje nad nim przybijając Goblina do ściany.
Goblin płacze z bólu. Krew leje się z jego ust.

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Spider-Man z przerażeniem ogląda, jak umiera Green Goblin. Łzy Goblina spływają po szybowcu, stara się go wyłączyć.
Spider-Man wyrywa przewód i wyłącza maszynę. Goblin spada na ziemię, martwy, z przebitą klatką piersiową.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 17/20 ________

LOKALIZACJA: Cmentarz

Peter kładzie się na grobie Gwen.

PETER:

"Nie chcę tu być bez ciebie, Gwen. Chcę być z tobą. Chcę cię tu ze mną. Żywą.”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Peter zamyka oczy i leży. PAJĘCZY ZMYSŁ! Peter podskakuje. Mary Jane Watson stoi pod parasolem.

MJ:

"Tak myślałam, że cię tu znajdę.”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Peter próbuje wyjaśnić, dlaczego jest w kostiumie.

PETER:

"Mary Jane. Byłem w drodze na bal kostiumowy.”

MJ:

"Nie kłam, Peter. Wiem, że jesteś Spider-Manem.”

PETER:

„Skąd wiesz?”

MJ:

"Widziałam, jak odleciałeś w niebo w nocy kiedy twój wujek zmarł."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

PETER:

„Acha."

MJ:

"Wyglądasz okropnie, Peter."

PETER:

"Czego chcesz, Mary Jane?"

MJ:

"Wszyscy za nią tęsknią, Peter. Ale życie toczy się dalej."

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

PETER:

"Życie nie jest o zabawie i byciu popularnym, Mary Jane. Życie to realny świat."

MJ:

"Żyję w realnym świecie. Nie jestem tą jedną co ukrywa się za maską."

PETER:

"Sprawiedliwości musi się stać zadość.
Tak długo, jak istnieją szumowiny takie jak Octopus i Goblin, muszę chronić niewinnych."

MJ:

"Istnieje różnica między laniem ich na miazgę, a pociągnięciem ich do odpowiedzialności."

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

PETER:

"Nie chciałabyś wiedzieć."

MJ:

"(sarkastycznie) O, nie. (głośno) Mój ojciec znęcał się na obojgu siostrach, nie wspominając już o mojej matce i mnie.
Nie sądzisz, że każdej nocy chciałam zabić mego ojca. Ale nie miałam odwagi - siły też.
I w końcu, wszystko jakoś się poukładało i skończyłam mieszkać z ciotką Anny.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 18/20 ________

PETER:

"Mam moc."

MJ:

"I z wielką mocą przychodzi wielka odpowiedzialność.”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

Oczy Petera rozszerzają się.

MJ:

„Czy nie tak, twój wujek zawsze powtarzał.”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Peter skinął głową.

MJ:

"Gwen Stacy była wspaniałą dziewczyną. Była typem dziewczyny, którą zawsze chciałam być.
Miała pieniądze, dobrą rodzinę… i ciebie."

________ PANEL IV ____________________________________________________________________________

Peter patrzy na nią.

MJ:

"Była dobrym przyjacielem i zawsze będę za nią tęsknić. Ale nie możesz pozwolić sobie umrzeć z nią.
Masz ten dar i nie wolno pozwolić ci go zmarnować. Od czterech lat, Spider-Man chronił niewinność.
Walczył o prawdę i sprawiedliwość. Nie daj się być tym, kim byłeś wcześniej przed walką.
Nie splam dziedzictwa Gwen oraz spuścizny swojego wuja.”

________ PANEL V ____________________________________________________________________________

Peter patrzy na grób Gwen.

MJ:

"To trudne, Peter. Ale jestem tu dla Ciebie. Harry jest tutaj dla Ciebie. Nie zawiedź nas."

________ PANEL VI ____________________________________________________________________________

Peter patrzy na nią.

MJ:

"Zostawiam cię. Zobaczymy się później.”

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 19/20 ________

Mary Jane zaczyna się oddalać.

PETER:

"Marry Jane.”

MJ:

„Tak?”

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

PETER:

"Dzięki. Za wszystko.”

MJ:

"Nie ma problemu, tygrysie.”

________ PANEL III ____________________________________________________________________________

Mary Jane odchodzi. Peter uśmiecha się i patrzy w dół na grób, potem na anioła, na końcu w niebo.

________ PANEL I _______________________________________________________ STRONA 20/20 ________

LOKALIZACJA: New York City

Widok na panoramę miasta. Zbliżenie na Petera, siedzącego na gargulcu.

PETER (narracja myśli):

Jak nic takiego innego, życie - czy jest to tragiczne lub radosne, bolesne albo absurdalne - zawsze jest... zaskakujące.
Wobec wszystkich naszych desperackich strategii, nigdy nie wiemy, co się wydarzy. Teraz już nic nie zrobię.
Ale pytam się: czy jeśli Gwen by żyła, czy zostalibyśmy razem - czy nie doroślibyśmy na tyle szukając innych ścieżek…
...szukalibyśmy innych partnerów? I czy było by tam jeszcze jakiekolwiek miejsce na zastanawianie się?
Wszystko, co wiem na pewno, to, że nikt nie może zabrać tego, co Gwen i ja dzieliliśmy.
Nie radość, że będę kochać na zawsze. Nie żal, że będę go nosił ze sobą tak długo, jak żyję.

Każda nasza chwila razem była bezcennym darem.

I w miarę upływu czasu, widzę, że największym darem, jaki dała mi w tak krótkim czasie była odwaga by kochać.

________ PANEL II ____________________________________________________________________________

WYCIE SYREN! Peter spogląda w dół. PAJĘCZY ZMYSŁ!
Peter zakłada maskę, strzela w powietrze pajęczymi nićmi,
chwyta je mocno i rzuca się w mroczną otchłań ulic miasta.



Gotowy do walki o sprawiedliwość.

Wstęp
Peter Parker obecnie ma 30 lat. Po cichu wycofał się z bycia Spider-manem 5 lat temu, gdy uznał, że nie jest już tak dobry w tym co robi jak dawniej, a Nowy Jork jest już bezpieczniejszym miejscem dla jego żony Mary Jane Parker i syna – Bena Parkera.
[KADR 1]
Peter siedzi w fotelu w swoim domu (ściany są pomalowane na fioletowo, a fotel jest z brązowej skóry) i czyta gazetę, na okładce widać wiadomość o napadzie na bank, dokonanym przez trzech nieznanych sprawców. Do pokoju wchodzi Mary (widać za nią kuchnię, stoi w progu pomiędzy kuchnią i salonem).
[KADR 2]
[M]ary mówi: spójrz, ktoś napadł na bank
[P]eter odwraca gazetę i bez większego zainteresowania mówi:
- Rzeczywiście.
[KADR 3]
[M]: - (wzdycha). Naprawdę nie tęsknisz za tym? Nie brakuje ci tego?
[P]: - Nie.
[KADR 4]
Peter odkłada gazetę i spogląda na Mary.
[P]: - Chciałabyś, żebym do tego wrócił? Wiesz, że nie mogę… Mam teraz Ciebie i Bena…
[M]: - Kiedy byłeś Spider-manem, byliśmy razem…
[P]: - Tak i o mało nie zginęłaś. I mów ciszej z łaski swojej bo Ben usłyszy.
[KADR 5]
Wchodzi Ben – ma 7 lat, 130 cm wzrostu i jasne włosy.
en pyta: - usłyszę co?
- Co kupimy ci na urodziny, ty mały szpiegu – powiedział Peter z uśmiechem. – Chodź tutaj.
Mary wychodzi z pokoju.
[KADR 6]
Kadr pokazuje widok z ulicy na mały bar w strugach deszczu – całość jest utrzymana w ciemnej kolorystyce. Wnętrze baru jest zadymione, miejsce nie wygląda przyjaźnie. W barze siedzi Kingpin – otyły, łysy władca przestępczego świata, który planuje, wraz ze wspólnikami – Rhino (niezbyt błyskotliwy, jednak bardzo silny oraz Misterio - potrafi generować różne złudzenia optyczne) - wznowienie przestępczej działalności na terenie Nowego Jorku. Wspólnie dochodzą do wniosku, że nie mogą zacząć dopóki Spider-man wciąż żyje. Postanawiają dokonać serii przestępstw różnego rodzaju, by zmusić Spidy’ ego do powrotu i ujawnienia się.
[KADR 7]
[K]ingpin: - Panowie, widzę to tak: zaczniemy od napadów na banki, sklepy i różne tego typu „drobne” przewinienia. Będziemy atakować coraz większe placówki, potem będziemy się stopniowo ujawniać, by na końcu wysłać Spider-manowi oświadczenie, że ataki nie ustaną, dopóki się nie ujawni.
Kingpin rozłożył się na swoim fotelu z wyrazem zadowolenia widocznym na twarzy.
[KADR 8]
Rhino próbuje poukładać w głowie usłyszane informacje, Misterio pyta lekko złośliwie Kingpina
- Czy taki plan nie jest zbyt oklepany?
Kingpin wychyla się przez stół w stronę Misterio.
[K]: - Może, ale zechciałbyś mi powiedzieć, dlaczegóż to miałbym komplikować prosty i skuteczny plan?
[KADR 9]
Misterio burknął pod nosem, ale nie odpowiedział. Kingpin ponownie zadowolony z siebie rozłożył w fotelu. Rhino w tym czasie poukładał już informacje w swojej głowie i spytał:
-Kiedy?
[KADR 10]
Kingpin spogląda na obu i mówi:
-Choćby i teraz.
Misterio i Rhino wymieniają zdumione spojrzenia, ale idą za Kingpinem do samochodu.
[KADR 11]
Kadr pokazuje jadące auto Kingpina, od tyłu (szary mini van ). Całość jest utrzymana w ciemnej kolorystyce.
[KADR 12]
Peter Parker siedzi w swoim fotelu i wspomina czasy, kiedy był jeszcze Spider-manem. Sam nie był pewny, czy tęskni za tymi czasami. Mary woła Petera:
- Może pojedziesz już po Bena?
[KADR 13]
Peter kieruje się do wyjścia, mówiąc:
-Dobrze, już jadę
[KADR 14]
Peter jedzie samochodem, – dość stary, niegdyś czerwony golf - a w radiu słyszy komunikat o kolejnym napadzie, tym razem była to większa zorganizowana grupa, a napad miał miejsce w centrum handlowym.
[KADR 15]
Peter przełącza stację z poirytowaniem. Mówi pod nosem:
- Za dużo już się tym zajmowałem. Czas na kogoś innego.
[KADR 16]
Kadr pokazuje szkołę Bena, zza samochodu. Szkoła jest koloru żółtego, wybiegają z niej uczniowie, a przed ogrodzeniem stoją autobusy szkolne, którymi Ben nie jeździ. Dzień jest słoneczny, jest wiosna.
[KADR 17]
Ben wsiada do samochodu, wita się z tatą:
- Cześć tato!
- Cześć Ben – mówi Peter. Jak było?
- Normalnie – odpowiada Ben.
[KADR 18]
Peter, uznawszy odpowiedź syna za wystarczającą, jedzie do domu.
**********************************************************************************
Wydarzenia w następnych kadrach będą miały miejsce miesiąc po kadrze 18. Życie Petera Parkera toczy się bez zmian, aż do ujawnienia prawdziwych powodów działalności Kingpina.
**********************************************************************************
[KADR 19]
Peter jak zwykle siedzi w swoim fotelu, jak zwykle czyta gazetę i jak zwykle nie zauważa informacji o napadzie (szóstym od czasu pierwszego napadu na bank). Mary (jak zwykle) informuje go o wydarzeniu. Peter spojrzał na artykuł i zbladł.
[KADR 20]
Peter zabiera gazetę i wychodzi z pokoju, uważając by Mary nie zauważyła tytułu nad artykułem.
[KADR 21]
Pokazany jest tytuł artykułu, pod nim jakiś tekst, niekoniecznie czytelny:
„Kingpin wyzywa Spider-mana”
[KADR 22]
Peter czyta gazetę, widać głównie jego twarz.
[KADR 23]
Na tym kadrze Kingpin jest przedstawiony dokładnie tak jak Peter. Obecnie planuje gdzie wysłać swoich najemników.
[KADR 24]
Do pokoju wchodzi Rhino. Wnosi sztabki złota, patrząc na Kingpina.
[KADR 25]
Rhino pyta Kingpina:
- Co robimy?
Kingpin odpowiada:
-… szefie….
[KADR 26]
Rhino: - Hę?
Kingpin: - Chciałeś powiedzieć „Co robimy szefie”.
[KADR 27]
Rhino patrzy na Kingpina ze złością, ale nic nie mówi.
Kingpin: - Cóż, odpowiadając na twoje pytanie: Czekamy na reakcję Spider-mana.
[KADR 28]
Peter wychyla się przez barierkę balkonu (w tle widać schody pożarowe i ceglaną ścianę) i spoglądając na miasto myśli o tym, czy wrócić do bycia Spider-manem.
[KADR 29]
Peter idzie sprawdzić, czy Ben już śpi – idzie korytarzem (białe ściany, wiszą na nich obrazki).
[KADR 30]
Ben nie śpi (jego pokój jest pomalowany na niebiesko, obok łóżka stoi kilka pudeł). Odwraca się do Petera. Peter pyta:
- Dlaczego nie śpisz?
[KADR 31]
Ben pyta:
- Tato, myślisz że Spider-man wróci?
- Czytałeś moją gazetę, co?
- Nie, mama mi powiedziała
[KADR 32]
- Chyba będzie musiał, nie sądzisz? – odpowiada Peter.
[KADR 33]
: - Hmm… Chyba tak. Dobranoc Tato.
[P]: - Dobranoc Ben.
[KADR 34]
Peter idzie do piwnicy po schodach (ściany są szare, tak jak schody. Poręcze przy schodach są niebieskie).
[KADR 35]
- Peter otwiera drzwi piwnicy i wchodzi do pomieszczenia.
[KADR 36]
Na kadrze widać pudło (średnich rozmiarów, tekturowe) w którym znajdują się ubrania.
[KADR 37]
W pomieszczeniu jest dość ciemno, jedynym źródłem światła jest mała żarówka podwieszona pod sufitem. Na tym kadrze Peter stoi, dookoła niego leżą rozrzucone ubrania z pudła, a on trzyma strój Spider-mana. Peter mówi:
- Jak trzeba, to trzeba.
[KADR 38]
Następnego ranka Peter wstaje i idzie do kuchni. Mary ogląda telewizję (siedzi na kanapie – z brązowej skóry - , widać tył jej głowy – nie zauważa Petera). Jest pokazywana transmisja na żywo z gmachu sądu na Manhattanie. Grupa uzbrojonych przestępców przetrzymuje w budynku zakładników.
[KADR 39]
Peter po cichu wychodzi do piwnicy, bierze strój i wychodzi z domu. Mówi po cichu do siebie:
- Czemu nie teraz?
[KADR 40]
Peter (już jako Spider-man) przemierza Nowy Jork przy pomocy pajęczyn.
[KADR 41]
Kadr pokazuje widok zza Spider-mana. Widać na nim gmach sądu otoczony radiowozami.
[KADR 42]
Spider-man ląduje obok policjanta i pyta:
- Co z zakładnikami?
[P]: - SPIDER-MAN?!
[KADR 43]
- Tak, Spider-man – powiedział Peter. Co z zakładnikami?
[KADR 44]
[P]olicjant : - Trzymają ich w głównej sali rozpraw. Obstawili wszystkie wejścia.
[S]pider-man: - Przedstawili żądania?
[KADR 45]
[P]: -…
[S]: - Przedstawili, czy nie?
[KADR 46]
[P]: - Taaak. Chcą Ciebie Spider-manie.
[S]: - Ilu zakładników?
[P]: - Dwoje
[KADR 47]
[S]: - Tylko dwoje? Odbijemy ich.
[KADR 48]
Kingpin siedział w swoim fotelu i czytał gazetę. Nie zauważył, że w telewizji leci transmisja na żywo sprzed gmachu sądu. Powiedział mu o tym Misterio.
- Nasz plan chyba działa szefie. Wskazał na ekran na którym widać było Spider-mana.
Kingpin (z wyrazem zadowolenia na twarzy oczywiście) rozłożył się w fotelu.
- Jak tam nasi więźniowie? – spytał.
- Całkiem jak żywi. – odpowiedział Misterio.
[KADR 49]
Spider-man przedostał się na dach gmachu sądu. Rozgląda się za wejściem do środka.
[KADR 50]
Spider-man wchodzi do budynku przez otwarte okno.
[KADR 51]
Spider-man przemierza korytarze sądu, rozglądając się za więźniami Kingpina.
[KADR 52]
Spider-man znajduje główną salę rozpraw, na środku widzi dwoje więźniów. Woła ich, ale nie reagują.
[KADR 53]
Peter (żeby nie napisać znowu Spider-man) wbiega do sali.
[KADR 54]
Spider-man (-.-) nie zauważa Rhino i zostaje przez niego stratowany. Jest cały poobijany, czołga się w inne miejsce i wstaje
[KADR 55]
Nasz super-bohater podnosi się z ziemi i czeka na kolejną szarżę przeciwnika.
[KADR 56]
Protagonista uskakuje przed kolejnym atakiem i pęta Rhino pajęczyną.
[R]: - To nie koniec niespodzianek, pajączku.
[KADR 57]
Człowiek-pająk rozgląda się po sali w poszukiwaniu innego zagrożenia. Nie znajduje żadnego, więc rusza uwolnić zakładników.
[KADR 58]
Kingpin obserwuje Spider-mana przez kamery (siedzi na fotelu – nie, nie z wyrazem zadowolenia na twarzy – i patrzy na poczynania Spider-mana obserwowane przez kilka kamer rozmieszczonych w różnych miejscach różnych miejscach ). Czeka na moment, gdy Spider-man odkryje prawdę o zakładnikach.
[KADR 59]
Spider-man podbiega do więźniów krzycząc, że trzeba uciekać. Ponieważ nie reagują, chwyta jednego z zakładników za ramię. Cóż, próbuje złapać bowiem jak się okazuje są to złudzenia optyczne wygenerowane przez Misterio.
[KADR 60]
Spider-man rozgląda się po raz kolejny po Sali, ale nadal nikogo nie widzi. Słyszy jednak powolne klaskanie za swoimi plecami oraz głos Misterio
- Brawo Spider-manie, ukończyłeś nasze małe szkolenie z wynikiem celującym. Teraz zobaczymy jak sobie poradzisz z naszą małą armią.
[KADR 61]
Spider-man rozgląda się po sali i wskakuje na sufit.
[KADR 62]
Gdy Spider-man wisi na suficie do sali wkracza kilkunastu uzbrojonych najemników Kingpina.
[KADR 63]
Kiedy najemnicy są w głębi sali Spider-man dostaje się do drzwi i blokuje je.
[KADR 64]
Spider-man planuje opuścić budynek, ale najpierw chce zmierzyć się z Kingpinem i zaczyna go szukać.
[KADR 65]
Kingpin, pozbawiony sprzymierzeńców próbuje opuścić gmach sądu. Po drodze natyka się jednak na Spider-mana.
[KADR 66]
Kingpin wyciąga broń i mierzy z niej do Spider-mana.
[K]: - Wygląda na to, że jednak nie przegrałem.
[S]: - Straciłeś swoich ludzi, a budynek obstawiła policja. Przegrałeś.
[KADR 67]
[K]: - Może, ale mam ciebie.
[S]: - Niezupełnie.
[KADR 68]
Spider-man odskakuje, Kingpin puszcza serię z karabinu w ślad za nim.
[KADR 69]
Kingpin nie widzi Spider-mana, szuka go i woła:
- Chodź tu Spidy, chodź tu i pogadaj ze mną!
[KADR 70]
Spider-man wacha się, czy kazać policji wejść do środka, czy samodzielnie zająć się Kingpinem.
[KADR 71]
Spider-man decyduje się zakraść do Kingpina i unieruchomić go pajęczyną.
[KADR 72]
Spider-man jest dwa metry od Kingpina, gdy ten odwraca się. Spider-man trafia go siecią, ale jedna z wystrzelonych kul trafia go w ramię.
[KADR 73]
Po usłyszeniu drugiej serii z karabinu policja wchodzi do środka.
[KADR 74]
Policja znajduje związanego Kingpina i postrzelonego Spider-mana.
[KADR 75]
Policjanci zamykają Kingpina i Ruino w furgonetce, a Spider-manem zajmuje się lekarz.
[KADR 76]
Lekarz pyta Spider-mana:
- Spider-manie, czy wróciłeś na stałe?
[S]: - Sam nie wiem. Jeśli wydarzy się coś złego Nowy Jork może na mnie liczyć, jednak po zamknięciu Kingpina zrobię sobie chwilę przerwy.
[KADR 77]
Kadr pokazuje wnętrze furgonetki, a w nim Kingpina i Rhino. Siedzą naprzeciw siebie i nie rozmawiają. Kingpin czuje, że przegrał. Kierowca otworzył szybkę dzielącą go od więźniów. Kierowca mówi:
- Cóż szefie, może należało lekko skomplikować ten plan, co?
[KADR 78]
Kingpin patrzy w kierunku kierowcy i widzi Misterio prowadzącego furgonetkę. Rozłożył się na tyle wygodnie na ile pozwalały ławki dla więźniów i z zadowoleniem zaśmiał się i powiedział:
- Cóż Spider-manie. Wygląda na to, że jednak nie przegrałem.

Mam nadzieję, że czytało się równie miło co pisało :). Pozdrawiam, MistycznyCielak

Cześć wszystkim... stworzyłem komiks o Spidermanie połączony z tym co się dzisiaj dzieje...

Tytuł: No To War

Strona 1:

Scena 1 : (zdjęcie pewnej planety, pod nią napis) "Na odległej planecie istniał pewien kraj. Kraj, w którym od kilku miesięcy nie panował pokój."
Scena 2: (widzimy kawałek jakiś ziem, na których stoją dwa narody: Ukraina po prawej i Rosja po lewej; odczuwamy nie pokój; napis) "Codziennie dochodziło do wielu krwawych zamieszek."
Scena 3: (przedstawia strzelającego żołnierza, płonące budynki: pod spodem napis) "Codziennie ginęło wiele bezbronnych i bez winnych ludzi."
Scena 4: (na białym tle napis) "Nikt nie mógł zapanować nad tym co się działo. I wszystko, dlatego, że jeden człowiek pragnął więcej. Wiele narodów starało się pomóc, lecz bez skutku. Tym razem ginęło coraz więcej ludzi. W końcu specjalne Międzynarodowe Biuro Ochrony powołało jego, tylko on mógł powstrzymać coraz bardziej rozkręcającego się wroga."
Scena 5: (widzimy spidermana wpatrzonego w fotel w którym zasiada "zły pan"( ze względu bezpieczeństwa nie ujawniam jego imienia i nazwiska) przez okno można dojrzeć płonące budynki; brak napisów)
Scena 6: (Spiderman wraz z wrogiem jednej ludności prowadzi dialog)
-STOP!
-Niby czemu?( śmiech)
-Bo codziennie ktoś ginie!
-Muszę dokończyć to co zacząłem( kolejny atak śmiechu)
-Nie! Nie nie dopuszcze do tego!
-Zabrać go!

Strona 2:

Scena 1: (napis a białym tle) "W tym momencie słychać było tylko jęki i krzyki ginących kolejno ludzi, a głównie strażników. W prasie codziennej podano informację, że ten, który to wszystko rozpoczął- zginął. Nie było to jednak prawdą. Prawdą jednak było, że wraz z całą armią nadciąga na granice ich kochanego kraju."
Scena 2: (widać gazetę na której widniej fotografia przywieszonych do sufitu żołnierzy, nad tym nagłówek "Wielka rzeź na Rosji" Po środku "Czy to był Spiderman?" Na dole "Władca zginął"; napis) "Takie informacje pojawiły się w prasie codziennej."
Scena 3: (widać nadciągające niebezpieczeństwo, widać jadący czołg i transporterowiec)
Scena 4: (monolog Spidermana) "To mój czas!"
Scena 5: (widok na skrzynie, w której znajduje się RPG; napis) Tym razem postanowił spróbować czegoś innego."
Scena 6: (przedstawienie pola na którym widać zniszczone czołgi, ogień, duże dziury pozostawione po wybuchach oraz dużo dymu; To Spiderman!; Zza chmurki wyłania się słoneczko, które o dziwo się cieszy, to słońce świecące nad Ukrainą)
Scena 7: (widać więzienie, w którym przebywa schwytany "zły pan" z torbą papierową na głowie; napis) "Zły przywódca został złapany i zamknięty. A Spiderman został wielkim bohaterem!
Scena 8: (potężny napis) NO TO WAR!
Koniec.

Ten komiks powstał w ramach konkursu oraz by wzmocnić myśli Ukrainy, że nie wszystko stracone.

Tytuł komiksu: Powrót bestii.
Miejsce akcji: Nowy Jork.
Czas akcji: Jesień, 2006 rok.

[Kadr 1]
Centrum miasta. W tle widać wysokie budynki.
Jest gorące popołudnie. Całe miasto tryska optymizmem i radością. Klauny żonglują piłeczkami, ludzie są dla siebie mili, uśmiechnięci, a dzieci bawią się w berka.
[Kadr 2]
Peter Parker kieruje się do pizzeri, swojego miejsca pracy. Trzyma w ręku czerwoną torbę z której wystaje termos. Przemieżając rynek miasta zauważył wznoszące się ku górze trzy kruki, a tuż za nimi podąrzające czarne chmury zwiastujące deszcz. W oddali szybuje samolot.
(Wygląd Petera Parkera: Czerwona koszulka, jeansy, krótko ostrzyżone włosy).
[Kadr 3]
Przeciskając się przez tłum ludzi minął wróżkę, która wykrzkynęła mu: "Vita, Vita!" (Życie, Życie!). Nie zwracając zbytnio na nią uwagi poszedł dalej.
(Wygląd wróżki: Przygarbiona postać z długimi czarnymi włosami, założona niebieska peleryna).
[Kadr 4]
Pizzeria - ceglany budynek znajduje się między dwoma szarymi budynkami. Budynek na lewo to mieszkanie alchemika, Louisa Millera, który jest współwłaścicielem pizzeri, natomiast drugi to mały domek z pękniętym oknem i starym dachem, w którym mieszka uboga duża rodzina.
Parker przybył na miejsce, ale to co go spotyka jest niewiarygodne. Pizzeria spłonęła, widać odjeżdżające wozy strażackie. Na niebie szybują ku górze dwa kruki.
[Kadr 5]
Z wielkim żalem złapał się rękami za głowę i krzyknął:
P.P: Niech to szlag!
[Kadr 6]
Zauważa, po czym podchodzi do swojego szefa, Eddy'ego Mansona, który ze łzami w oczach spogląda na pozostałości po pizzeri.
P.P: Eddy!
(Wygląd Eddy'ego Mansona: Afroamerykanin, tęgi, czarna marynarka, czarne spodnie, nosi okulary, posiada wielką bliznę na prawym oku).
[Kadr 7]
P.P: Nic Ci się nie stało? Jak doszło do pożaru?!
E.M: Mnie na szczęście nic. Ehh... Pożar mówisz? To przez to babsko! Odwiedziła nas jakaś kobieta, która przyniosła do budynku martwego kruka. Wykrzyczała, że wszyscy zginiemy za sprawą jakiegoś Thorgala! To z pewnością ona podpaliła budynek... - powiedział cały podenerwowany z wydobywającymi się łzami.
[Kadr 8]
Z przerażeniem na twarzy rzekł:
P.P: Wróżka? Zaraz, zaraz... Thorgala powiedziałeś?
[Kadr 9]
Kepnął go po ramieniu i podziękował.
Przypomniał sobie słowa wpowiedziane pod jego adresem od wróżki: "Vita, Vita!".
[Kadr 10]
Podejrzewał kto może wiedzieć coś więcej w tej sprawie. Nie zastanawiąc się ani chwili, szybko wybiegł w stronę mieszkania Louisa Millera. Czarne chmury przysłoniły niebo. Widać lecące dwa kruki.
[Kadr 11]
(Wygląd Louisa Millera: Łysy, siwa broda, brązowa marynarka, nogi okryte czerwonym kocem).
Louis Miller - porusza się na wózku inwalidzkim, zawsze siedzi przy rozpalonym piecyku i rozmawia odkręcony plecami do adresata.
Wygląd pomieszczenia, w którym odbywa się rozmowa: Ściany przysłonięte półkami, na których znajdują się książki. Na środku pomieszczenia, położony jest czerwony dywan. Obok piecyka jest stolik, na którym znajduje się świeczka.
Powiedział stojąc w drzwiach ze strachem w oczach i drżącym głosem:
P.P: Thorgal... On... On... On nadal żyje!
[Kadr 12]
Siedzący Miller na wózku inwalidzkim skierowany do piecyka, odpowiada:
L.M: Nie, to niemożliwe. (kaszle)
P.P: Nie wiem czy to istotne... Ale minąłem się z wróżką, która wykrzyczała do mnie jakiś łaciński zwrot "Vita, Vita!"
[Kadr 13]
Miller odwrócił się wózkiem inwalidzkim w stronę Parkera i spojrzał na niego z ogromnym niepokojem. W kadrze znajduje się stara schorowana twarz Millera.
L.M: Tym hasłem posługują się tylko istoty z rodu Thorgala! Więc to jednak prawda...
[Kadr 14]
Widok zza pleców Parkera.
Zdeterminowany z agresją, odpowiada:
P.P: Jaka prawda? Mów!
L.M: Thorgal pozostawił po sobie potomka. Według księgi Karazeusza trzeba go zgładzić nim całe miasto zostanie zniszczone!
Parker domyślił się dlaczego to akurat dziecko Thorgala zaczęło od zniszczenia budynku pizzeri. Było to ostrzeżenie przed większym zagrożeniem, a także zemsta na Milleru.
*(Thorgal - bestia, kilka lat temu zgładzona przez Millera).
*(Księga Karazeusza - spis najgroźniejszych istot z ulic Nowego Jorku).
[Kadr 15]
Stojąc w otwartych drzwiach mieszkania Millera, ścisnął pięści u obu rąk i powiedział dumny siebie:
P.P: Najwyższa pora na Spider-Mana...
[Kadr 16]
Wieczór. Peter Parker wraca do swojego mieszkania przez ponurą ulicę ściśniętą pomiędzy dwoma ceglistymi budynkami. Nie znajduje się tam dosłownie nic, prócz starego samochodu bez kół.
[Kadr 17]
Na wycieraczce przed drzwiami do swojego mieszkania zauważa martwego kruka.
[Kadr 18]
Myśli: Kruk przynosi nieszczęście... Pierwsze pożar pizzeri, a teraz co?! Zaczynam łączyć pewne fakty...
[Kadr 19]
Wygląd pomieszczenia w którym mieszka Parker: Niezaścielane łóżko, otwarta szafa, na której wiszą ubrania, laptop na biurku, duży regał na którym są figurki Spider-Mana, wiszące dyplomy na ścianie.
Parker jest w trakcie zakładania kostiumu Spider-Mana.
[Kadr 20]
Spider-Man zauważa, że na biurku leży jakiś list.
S.M: Huh?
[Kadr 21]
Czyta: Miller jest już martwyyy.
Na kartce jest plama krwi.
[Kadr 22]
Nagle przez okno, które mieści się po prawej stronie od biurka, wskakuje czarna zakapturzona postać.
Spider-Man nie krył przerażenia, wypuścił list z rąk i odchylił się lekko.
[Kadr 23]
Zbir: Pamiętasz datę 19 sierpnia? Poćwiartuję Cie jak Millera!
S.M: Czego chcesz? O co w tym wszystkim chodzi?
Zbir: Dowiesz się w swoim czasie, złotko...
[Kadr 24]
Zakapturzona postać wzięła zamach nożem na Spider-Mana, ale chybiła. Spider-Man był szybszy i uniknął dźgnięcia w brzuch.
[Kadr 25]
Dzięki szybkości, splątał go w pajęczynę.
Zbir: Przeznaczenia nie oszukasz...
[Kadr 26]
S.M myśli: 19 sierpnia? Nie mam pojęcia, co miał na myśli.
[Kadr 27]
Miejsce: blaszany garaż bez oświetlenia.
Przywiązał łancuchami zbira do rury.
Widok Spider-Mana stojącego nad złoczyńcą.
[Kadr 28]
S.M: A teraz wszystko mi wyśpiewasz.
Zbir: Choćbyś mnie torturował, nic Ci nie pisnę!
[Kadr 29]
Spider-Man przeszukuje kieszenie zbira.
[Kadr 30]
Spider-Man znajduje, po czym wyjmuje z jego kieszeni złoty klucz z napisem "VIVA Hotel, nr 44".
[Kadr 31]
Podczas gdy odwrócony plecami do zbira, Spider-Man miał wychodzić z garażu, usłyszał jego szept.
Zbir: Vita, Vita, Vita...
[Kadr 32]
Jest wieczór.
Spider-Man stoi na dachu hotelu VIVA.
[Kadr 33]
Widok zza pleców Spider-Mana. Zauważa, Louisa Millera jak wjeżdża wózkiem inwalidzkim do hotelu.
S.M: Co? To nie możliwe, przecież on nie żyje.
[Kadr 34]
Palcami w ramię stuknął go zza pleców Hulk.
[Kadr 35]
Spider-Man odwraca się gwałtownym ruchem i zadaje mu kopniaka w brzuch.
[Kadr 36]
Bez żadnej wymiany zdań, zaczęła się walka. Spider-Man spróbował wplątać go w sieć, ale Hulk był sprytny i poradził sobie z tym. Zadał szybki cios z pięści, wyglądający niczym zamach młotem.
[Kadr 37]
Spider-Man łapie się za głowę z bólu, tuż przed nim Hulk z zaciśniętymi zębami.
[Kadr 38]
Hulk splunął na Spider-Mana, co sprawiło, że S.M przez chwilę nic nie widział.
[Kadr 39]
Hulk zaszedł go od pleców i zaczął go mocno dusić.
[Kadr 40]
Widok bezpośrednio z oczu Spider-Mana. Rozmazany obraz i widok kilku postaci Malvera, w tym: Human Torch, Invisible Woman, Deadpool, Kpt. Ameryka.
[Kadr 41]
W kadrze jest czarny obraz. Spider-Man stracił przytomność.
[Kadr 42]
Spider-Man budzi się ze zdjętą maską, na krześle.
Akcja odbywa się teraz w pokoju nr 44, hotelu VIVA w pomieszczeniu pełnym gości.
Wokół Spider-Mana jest natłoczonych dużo gości, są to postacie z Malvera, a także Louis Miller, Eddy Manson i Zbir, który jak się okazało po zdjęciu kaptura jest nim Mary Jane Watson. Wszyscy są weseli, piją szmpana i rozmawiają ze sobą.
W tle po środku kadru widnieje wielki banner z napisem: WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO Z OKAZJI URODZIN!
[Kadr 43]
Mary Jane przywiozła na stoliczku tort z zapalonymi świeczkami.
M.J: Wszystkiego najlepszego.
[Kadr 44]
Spider-Man wstał i obejrzał się wokół siebie.
Myśli: Co jest u licha?
[Kadr 45]
Podjeżdża pod niego Louis Miller na wózku.
L.M: To Twoje święto, bracie. Masz dzisiaj urodziny, a więc wszystkiego najlepszego!
[Kadr 46]
(Widok na twarz Spider-Mana). Z uśmiechem na twarzy, wypukłymi żyłami i czerwonymi oczami, mówi:
S.M: Upozorowaliście pożar pizzeri, śmierć Millera, nasłaliście na mnie zbira, wróżkę, byłem duszony przez Hulka, wplątywaliście mnie w jakieś zagadki, a to wszystko po to, aby ściągnąć mnie na moje urodzinowe przyjęcie?
[Kadr 47]
(Widok na twarz Spider-Mana). Ma zaczerwieniałe oczy i wyraz twarzy jakby komuś miał zaraz dokopać.
S.M: GDZIE JEST THORGAL?!
[Kadr 48]
Widok na wszystkich.
Przybyli goście mają dosłownie opadnięte szczęki i wytrzeszcz gałek ocznych. Nie przewidywali, że Spider-Man, aż tak zaangażuje się w tą całą ich akcję i przy tym zostanie szaleńcem.
[Kadr 49]
Dwa lata później...
Miejsce: Szpital Psychiatryczny.
Jest dzień.
W kadrze znajduje się budynek Szpitalu Psychiatrcznego. Przed tym budynkiem na placu zabaw z uśmiechem na twarzy, wytrzeszczonymi czerwonymi oczami i kwaśną miną w przebraniu Spider-Mana bez założonej maski, przykucnięty na huśtawcę, huśta się Spider-Man.