Hollow Knight

Do Hollow Knight miałem kilka podejść na przestrzeni lat. Ostatecznie w tym roku udało mi się ukończyć grę, wykonując większość dostępnych aktywności i osiągając 108% ukończenia. Nie podjąłem się jedynie panteonów, choć może kiedyś spróbuję. Muszę przyznać, że czuję się lekko zawiedziony. Oceny graczy na różnych portalach oraz na Steamie sugerowały, że to dzieło wybitne, wręcz mesjasz gier niezależnych – szkoda tylko, że nie dla mnie. Dla mnie to po prostu solidna metroidvania.Historia, choć prowadzona enigmatycznie i sprawiająca wrażenie głębi, w gruncie rzeczy okazała się dość miałka. Lore, przekazywane w strzępkach informacji, było interesujące, z przyjemnością szukałem dodatkowych wzmianek, by poszerzyć wiedzę o świecie i wydarzeniach. Po ukończeniu gry sięgnąłem nawet po fanowskie opracowania oraz teorie, dzięki którym mogłem doczytać o rzeczach, które mi umknęły.Pod względem gameplayu gra wypada nieźle, postać porusza się responsywnie, a wachlarz ruchów z czasem się rozrasta o klasyczne elementy, takie jak dashe, podwójny skok i inne. W zasadzie nie miałem chyba żadnej sytuacji, bym przez chwilę stwierdził, że otrzymałem obrażenia nie z mojej winy. System walki jest prosty, głównie walczymy wręcz, wspierając się zaklęciami zużywającymi esencję. Dostępne są również tzw. nail arts, ale osobiście uznałem je za zbędne, niemal w ogóle z nich nie korzystałem. Przez większość gry używałem tylko podstawowego ataku, parowania, upward slasha (przydatnego do atakowania przez podłoże) oraz down strike'a, który powoduje, że zwykli przeciwnicy w większości przypadków głupieją i stoją jak... jak ktoś kto stoi!Walki z bossami poza nielicznymi wyjątkami, to ogromny zawód. Oczekiwałem większej agresji, szybkości i ani sekundy wytchnienia, a tymczasem tylko kilka starć było sprawiających, że dłonie zaczęły mi się pocić. Gra niemal całkowicie pozbawiona jest też trudniejszych sekcji platformowych, jedynie Path of Pain stanowiło rzeczywiste wyzwanie, a resztę pokonywałem praktycznie bez wysiłku.Eksploracja w grze jest strasznie nierówna. Z jednej strony poruszamy się po lokacjach, które z pozoru są unikalne, ale po czasie przebywania w nich, po prostu da się odczuć zmienia się tu głównie tło, podkład muzyczny oraz przeciwnicy. Razi też brak większych wyróżników, przydałoby się więcej elementów dopasowanych do danej lokacji na przykładzie Fungal Wastes i prostych elementów platformowych polegających na odbijaniu się od grzybów lub wykorzystywania przeciwników, przykładowo pchnięcie wybuchającej “meduzy” w element otoczenia otwierałby nam drogę. Z drugiej strony mamy ogrom sekretów oraz znajdziek, które aż chce się odkrywać. W późniejszej fazie gry, charakterystyczny dla gatunku backtracking zaczyna po prostu nużyć, przeciwników bez problemu się omija, skakanie po platformach już kompletnie nudzi, bo nie stanowi żadnego wyzwania i stwarza pozór sztucznego wydłużania gry. Gra naprawdę nie ucierpiałaby, jeśli umożliwiłaby przemieszczanie się pomiędzy ławkami w późniejszych fazach gry.Największą zaletą jest oprawa audiowizualna. Artystycznie gra wygląda po prostu obłędnie, nie jestem w stanie się do czegokolwiek przyczepić. Wygląd postaci, przeciwników, otoczenia, teł wygląda po prostu bardzo dobrze jak na produkcję niezależną. Muzyka i odgłosy otoczenia idealnie wpasowują się do tego co widzimy na ekranie podkreślając klimat odosobnienia i tajemniczości. Jedynie niektóre odgłosy postaci potrafią być irytujące - mówię o tobie, Salubra!W ogólnym rozrachunku Hollow Knight to dobra gra. Nie wybitna, nie przeciętna, po prostu solidna. Trzymam kciuki za Team Cherry i z umiarkowanym optymizmem czekam na Silksonga. Mam szczerą nadzieję, że poprawią przynajmniej część niedociągnięć poprzedniczki.W ogólnym rozrachunku Hollow Knight to dobra gra. Nie wybitna, nie przeciętna, po prostu solidna. Trzymam kciuki za Team Cherry i z umiarkowanym optymizmem czekam na Silksonga. Mam szczerą nadzieję, że poprawią przynajmniej część niedociągnięć poprzedniczki.

37h na 108% Dream No More Gra jest zaiste wyborna. Jedna z lepszych mv w jakie grałem Piękna grafika zbudowana na różnorodnych lokacjach. Ciekawe postaci i ich projekty Świetna muzyka Rozgrywka wybitna - początek powolny ale mocno się rozkręca Świetne etapy platformowe i samo poruszanie się Genialne walki z bossami - wymagające i bardzo różnorodne. Sama walka oferuje dużo możliwości - easy to learn hard to master Fabuła ciężka do ogarnięcia Świetny level design, bardzo nagradzająca eksploracja, mega dużo sekretów Czuć lekki niedosyt - brakuje więcej questów i rozbudowania niektórych lokacji

Niesamowita gra. Wymagająca, ale sprawiedliwa. Mroczna, ale piękna. Perfekcyjny dodatek do XBOX Game Pass. Do tego 120 FPS + 120 Hz robi rewelacyjną robotę!

Grę skończyłem dopiero po dwóch latach od zakupu, ale muszę przyznać, że to naprawdę dobry tytuł, zarówno pod względem oprawy audiowizualnej, jak i mechaniki. Niestety do pełnego przejścia na 112% zostało mi parę aktywności, tj. ostatni poziom areny, kilku pobocznych bossów, ostatni charm (koszmarny pałac Pale Kinga), no i walki w Godhome, ale na to na razie siły już nie mam, bo i tak za długo przy tytule spędziłem czasu. Generalnie jednak gorąco polecam!

Wielka szkoda że tak tutaj pusto, bo gra zdecydowanie zasługuje na większe zainteresowanie. Świetna produkcja z fajną fabułą i bardzo dobrym projektem świata. Spędziłam przy niej bardzo dużo czasu, zbierałam co się da, a i tak byłam zaskakiwana często sprytnie ukrytymi drobiazgami. Sam fakt że trzeba eksplorować na pamięć i szukać sprzedawcy map jest fajnym zabiegiem, bo trzeba się jednak skupić na tym gdzie się idzie, a nie obserwować mapę, co pogłębia immersję ze światem. Polecam!!

Zagrałem na fali wszechobecnego hypu. Średnia, ale nie przez wrodzoną przeciętność, a mieszankę momentów świetnych i beznadziejnych. Fajna eksploracja, choć po zwiedzeniu kilku lokacji trochę mi się odwidziała ta spaceroza. Fabuła podana ŕ la Dark Souls, jako puzzle do układania; niezła, choć bez fajerwerków. I wreszcie: walki z bossami, których tak bardzo się bałem, okazały się zadziwiająco proste... Fatalny za to jest system powrotów. No i... w nienawiści do platformówek, tak zostałem wychowany, chciałoby się napisać. Przechodzenie n-ty raz przez serię przeskoków nad kolcami mógłbym porównać w kategorii przyjemności do wywalania się na zbity ryj na chodniku, by po 20 próbie w końcu powiedzieć: "Uff, wreszcię mi się udało! #satysfakcja". W dodatku mam wrażenie, że Team Cherry w domu pogrywa na konsolach, bo domyślne mapowanie klawiszy to relikt muzealny - serio strzałki zamiast WASD i brak myszy? O tyle dobrze, że da się to pozmieniać pod siebie. Ogólnie gra jest bardzo overhyped; raczej typowa produkcja dla nudnych ludologów gotowych oddać dni i noce, żeby robić hitlessy na bossach i runach.